Heimskringla - 05.10.1921, Blaðsíða 2

HEIMSKRINGLA
WINNIPEX: 5. OKTÓBER 1921
2. BLAMS

Stjönuliíírcetsi.
trA.
XIV.
Timaios iPlatóns mun halfa ver-
iS j>aS rit f ornaldarinnar sem
áhrif hafSi á heimaskoSun þeirra
sem vitrastir voru og mentaSastir.
Og þar er þesé getiS, aS þegar
maSurinn deyi, fari hann til
stjömu, þar sem ráSi sömu lög,
(sem breytni mannisims stöfni til),
XV. °g 'telpan ©agSi eiitthvaS af erfiS ( aist svo, aS unt vœri aS veita þá '|1
Nokkm verSur enn viS aS 1 eikuim sem orSiS gatítu á aS búa hjálp sem svo mikil er þörfin á. ]
baeta til þess aS glöggva sig á til hinn nýja líkama, einis og t. d. Og .mér þyjkir 'ekki óljklegt aS
þessum hlutum.. ef andlitiS hefSi veTiS kvaiaifult. j þaS verSi mikil gleSi á hi'mnum,
Geislanin frá manninum er J>á sagSi hún aS eydditst svo mik þegar þaS tekst fýrir aukna þeikk-
i ing, aS koma svo á sambandi viS
hina íullkomniari íbúa annara!
sterkusit 'og áhrifamest næst lík- iS af orku þeirri sem til þyrfti.
amanum, og má tala þar um afl- j
XVII.
stjarna., aS stafnt verSi til sitgurs
'Þó aS margt kunni aS virSast fyr;r i’IfieS á jörSa hér. Og er þess
Þannig segir til aS minda á minn—
ispendngi eftir Faustínu keisara-
dratningu, sdm aS vísu hafSi átt
svæSi mannsins, líkt og eSlis-!
fræSingar tala um aflsvæSi (Fara
day). ekki trúlegt í máitrm þessum, þá! nú ekki langt aS bíSa.
Á þe&su aflsvæSi, þar sem líf- er samt IeiS ti’I -aS gera sér ve j XIX.
geislun mætir annari, utanaSkom- ljóst, aS þaS er satt sem sagt er | FurSulegt næfsta er framhald
, , andi, virSist nu viSleitnin a aS Á margvíslegan hatt ma sýna lífsins á jörSu hér, einis og nú var'
og lift þar afram ai'sæu H « iframileiSa nýjan líkama helzt gets hvernig erindi þaS, sem hér et á vikiS. Og þó má finna, þegar
hairm hefir til peas uniYi me ** tekist. Og þannig virSast vera til fl'utt, er fraTrthald af viSleitn , náttúran er rannsökjuS af nógum
erni sanu a þCT , ^ ^ komnir svipirnir ®em hinn akygni mannkymsins í þvi aS atta -svg a áhuga á aS losa sig viS villandi
Roxmnerjum vít ist trú, a ser hjá mönnum, og plata heimínum áSur. fyrirfram sannfaeringar af ýmsum
ffnlenii láfi afram a ö* rum 1" 1 ljósmyndarans synir stundum. ken.gi hoiifSu menn á þessi tegundum, aS á öSrum stjörnum
um, ekka ‘hafa veri mjog óa- 3vipir þessir eru vísir til líkamn- himiriblys sem þeir kölluSu stjörn VerSur framihald lífsins á ennþá
geng, e:ns og raSa má af hinu a j,ngar Kemur þetta Sem hér var ur, án þess aS vita hvaS þar glóSi' m-Hfl,, furSulegri hátt. Eigi ein-j
daatvlega verki eftir Gaston Boui- ,8ag,t V£j he,‘m vj8 þá athuigun svo undanlega. En þó kom þar aS ung.js IjólslS, hitinn, rafmagniS, j
ster um trúaibrogS Romverja. Kilners, o.g þegar lífgeielan mæt- þeir vissu «8 þaT eru sólir og jarS-1 geguknagniS, bylgjar fram um
ir lífgeislan, þa eykst bjarm.nn, ir aSrar. Og framhaldiS er aS vita geimdjúpiin, ifrá stjörnu til stjörnu
ef ekki eru geislamir of óskyldir. j aS á þeim jörSum eru lifandi ver- þeldur einmig lífmagniS. Lífmagn 1
Nú virSist svo sem á miSilfundi ur eins og á þessari, og aS vét þess sem býr á einni stjörnu, eins
fyrir mainn heimspekinginn r- ^e(.j org;g .nokkurt sameiginlegt gétum halft samband viS þær ver- og áSur hefír veriS skýrt a5
cua Áurelíus, <aS IþaS hafi veriS af]svægj fyrjr geiislan frá miSli og /ur. nokkru. Og hér má nú sjá fram á
tekiS á móti henni á stjömunum funcjarirn5nnum og aS á því afl- Lemgi ríkti trú á anda, spirit- mjög stórkostlegt Iögm’ál í líf-
rom svæSi geti fremur orSiS líkamn- ismus, bæSi í eSlisfræSi tog efna ’fræSi. Mannkyn, sem skamt ei
er ingar eíi á aflsvæSi einstaklingtsin fraeSi, eSa þeim vísi til slíks, s°rr komiS og lítiS er samstilt, eims og
' Tett Ja ^ at3nU I Hér á jörSu er lrtiS um sameig- mienn höfSu. En svo gersamlega á jörSu hér, fjölgar einungiis meS
snillingi, a þý a þetta. recuie au jn]eg aflsvæSi, og er orsökin sú, er nu andatrúnni í þei'm fræSi- ^ fæSingum. En þar sem lengra er
c‘°^q' I aS menn eru svo ósam'sttltir. greinum lokiS, aS mönnum hætt- komiS, samstillíngin meiri, ifjölgar j
Afar merkilegt er nú aS sjá, Skýra má þetta fyrir sér meS því jr viS aS gleyma því aS hún hafi fyrir samatillling iskyldra. Full-
hvernig andi þessarar fólikættar, ag minnast tilrauna sem gerS er í nokkurntíma veriS til. Ennþá ríkir vaxmir koma hinir nýju íbúar!
sem Grik'kir og Rómvierjar teiljast eSJjsfraeSi. Jámsvarf er látiS í á svæSi líffræSinnar trú á anda, þeirrar stjömu fram. ÞaS er dá-1
til, hefur sig svo hátt í trúar- g[as og segulmagnaS síSan.VerSa e5a spiritismus, hjá öllum þorra lítiS lílct og þeir skolist á land úr
brögSum, aS hafa í þeseu mjög þá allar járnagnimar einp saim-1 þeirra 9em jörSu þessa byggja; en geim'hafinu, svo aS orSiS alluunt,
svo venulega atriSi, einmitt þá stiltur segulmagni. Sé nú glasiS hjá dáli'tlum minni hluta ræSur sú sem Swedeniborg he'fir um komu!
trú sem rétt er. Því aS þegar vér hrist, þá virSist segulmagniS lok- mótvíllla, sem gerir oflítinn mun andanna til andaheimsiins, á ekki!
höfum víaindi viS, megum vér jg og ,gVarfiS er máttlaust. Eftir hins lifandi og hins líflausa, og svo iilla vfS. Og þá skyldi hinn1
glögt skilja, aS þetta er einmitt magnanina vom agnimar allar meg þeim hæbti bannar aS sönn ágæti Svíi ekkert í þe»sum hlut-
þannig, aS eftir dauSann á einni samstiltar, og því gat orSiS saxp-' JífraeSi geti til orSiS.. En meS því um, sem hér eru orShór aS nátt-
stjömu, lifa menn áfram á ann- ciginlegt aflsvæSi. En þegar glas-' sem hér er veriS aS segja, verSui úrufræS'i.
ari. Og þaS er vel skiljamlegt aS jg er hrist, fer samstillingi* út um spiritismanum lokiS.einnig á Sá, sem deyr burt af jörSu hér,
svo hljóti aS vera, þegar vér vit- þúfur, hver af hinum mögnuSu ,svæSi líffræSilnnar. SambandiS þar.f ekki aS koma fram í betri
um, aS láfiS er einmitt þáttur í smáögmum togar á móiti -annari, ! er fundiS, samræmiS, leiSjn til staS. Hann kemur aSeins fram í _________________________________________________________
tilraun td aS koma fu'llkomnu hver eySir annarar krafti, og ekk- j sannra vísincja. Ví'sindin munu nú skyldum staS en .samsti'ltari. °8 j verltamanna. Þessir aSilar hafa mikla og millinlkjaverzlun er þar
fckipulagi a hiS l.flau^ efn. sem ert samleiginlegt alflsvæSi getur megna aS skýra alla þessa atburSi þaS gdtur veriS aS menn séu þar, sa)meiginI,egra hag8muna aS gæta a,f lejSandi miklu minni en áSur
stjomurnar eru a gerSar. 0rS.5. á svæSi lífsins, sem veriS hafa um samstiltari í i'llu. En um þetta þý« og því verSur 9amvinna aS vera var. Ennifremur kappkosta alilai
MeS því aS hugleiSa vel þaS Því þroskaSra sem mannkyn er svo margar aldir viSfangsefni trú- ingarmikla atriSi verSur auSvelt: á milli þeirra. þjóSir aS búa sem mest af inn-
£ -m nú sLal aagt, má gera' sér , ví meir mun þaS nálga'st þetta ar og hjátrúar. >S fræSast meS rannsókn, þegar Dayis viM' játa gtj6rnina gkjpa Jlendri fmmleiSslu og spara inn-
Steinunn Lindai.
Dáin 4. september 1921
Frá gröf þinmi, vina mun, eg gráíandi fer
en guS er mitt atbvar^ í raununum hér.
Þó vegir okkar sk.ilji', eg veit að 'þú lifir
veraldar skuggana hafin ert yíir.
Eg kem tij þín bráSum, eg K ' imcg fel, ,
mín kæraata vina, eg stundimar t;I.
Einmana stend eg hér, uppi á fold,
öll eT mín hamingjan grafrn í mold,
IjósiS mitt gkærasta í lífinu varstu,
li.faindi trúna til frelsarans barstu.
Hylj’a nú sorgarský húsiS mitt svart
siem hér fyrir stundu var geislandi bjart.
Urtíkmikil varstu, íþrautum mig studdir,
þoJinmóS, glaS.lynd en hataSir prjál;
brautimar grýttar til blessunar ruddir,
björt var þín hugsjón og laus viS ajt tál.
Eniginn fékk sáran þinn sjúkdóm aS lina,
sorgunum IblandaS er liífiS gjörvalt.
Tíl hví.ldar ert gerngin, mín hjartkæra vina,
eg kveS þig imeS a'lúS og þökk fyrrr alt.
Þú farin ért burtu ti'l föSurs heimkynna,
í friSarins sölum nú andi þinn skín.
Mín elskuleg vina, eg fæ þig aS finna,
nær fallval't mitt lífiS og hérvistin dvín.
'Burt em horfin öll börnin mín kær,
brautina geng eg einn vinunum fjær.
Ei má þó kvarta því öl]u .hér ræSur
alvalduT drottinn og sárin mín græSir.
Mér friSarins sælá og fögnuSur skín,
frelsarinn blíSur, nær kem eg ti'l þín.
Ort undir nafni manns hinnar látnu. —M.S.—

þcCta mál alt nokkurnvegmn ljóst. stórkostlega takmark, aS verSa' XVIII.
Eins og áSur er um getiS, hefir ein lífheild (nyperzóon), því Sú var tíSin, aS enginn vissi,|
vcriS sýnt aS liifmagn geáslar frá í-- v. er þar um sameiginlegt ag vér mennirnir eigum heima nú
líkamanum. Og ennfremur, aS aiflsvæSi aS ræSa. Má hér minna þegar á himni. Enginn vissi að
geislan þtíssi leitast viS aS fram— á .hvernig telpan talaSi um, aS ’heimkynni vort, jörSiti, er smá-
IeiSa ástand hina geislandi líkama. hreyifingamar í bjarmahjúp hin- kom eitt í ríki himnanna, stjarna
Og þaS má fara hér enin lengra. ( um bláa sem væri yfir mönmun- ( innan um aSrar stjörnur, blikand
Geislanin stefnir eigi einungis aS um sem hún var aS segja frá, færu
því aS framleiSa ástand hins geisl allar saman. 'r
andi líkasna, hdklur alla IeS á-j
fram, alla JleiSina áS því aS fram- XVl.
leiSa sjálfan hinn geislandi lík- NáttúrufræSi er þaS sem hér er
ama ih'inum ’líkan. Þetta stySst viS veriS aS rita, og meS tilgátum
neisti á himinhvolifinu, a'It eins o-g
þær.
Og enn er nokkuS líkt ástati
þar sem um framhald lífsins er aS
ræSa. Langmestur hluti alls mann
kyns hefir um langan aldur trúaS
aS fræSast meS rannsókn, þegar
rétt aSferS er höfS.
Meíra
HELGI PJETURSS
‘ MW.
Verkíöllin.
Verkamáladeilur hafa öSru
fremur einJkent tíimabil þiaS, sem
HSiS
frá lokuim ó'friSárins
mikila. Fæst lönd hafa fariS var-
hluta af þeasum deilum o.g verk-
á framhald lífsins. En mienn hugSi i fö|llum, sem þeim eru samlfara,
þetta framhaJd lífsins utan viS hafa gengiS .yfir il'önd'in eins og
náttúruna eSa yfimáttúrlegt. Eitt-
athuganir. Menn hafa getaS at- c’jmstaS'ar, eins og viS'er aS bú-
hugaS hvemig móSa nokkur eSa ást. En þó er þaS engin tilgáta,
bjarmi tók á sig mannsmynd eSa heldur vissa, aS geislan frá mönn—
líkamshluta, .og varS síSan aS á- um á öSrum stjömum stendur
þreyfanlegum líkama meS holdi stöSugt til jarSar vorrar og hvers jaS er á jörSu hér, aS þaS virSisl lega.
og beini. Og þó aS þaS sé furSu- einstaklings sem hana byggir. Og ! { rauninni óskiljanlegt meS öllu
legt mjög aS skin nokkurt skuli af því getum vér ráSiS og veriS Og ými3Ír gáfust alveg upp viS aS
geta valdiS 'slíkri smíS, þá er þaS vjasir um, aS frá hverjum einstakl í trúa á nokkurt framhald, af því
farsóitt ,og unniS þjóSunum hiS
hvaS isvo gerólíkt því Iffi sem lif- mesta mein, ibæSi amdlega og efna
aS þeim virtist svo sem þar yrS;
engri skynsemi viS komiS.
En nú hefir sýnt sig hér, eins
MannkyniS ier enn eigi þrosk-
áSra en svo, aS hnefarétturinr
raeSur mestu. Styrjaldir skera úi
deilumáluim milli ríkja, og^verk-
föll og verkbönn eru þrautlending
í aliviinmudeiliuim. Á styrjaldarárun.
ekki svo mjög miklu furSiuilsgra jng; jarSar vorrar stendur ávall
en þáS hiS alkunna, aS >af vökva meSan hann er lífs, igeislan ti
þeim ;sem blóS er nefndur, skuli annara stjarná.
verSa sin og hold og b'ein. j Nú fer aS líSa aS því aS hinn
Engum orSum ætla eg aS eySa þrautgóSi lesandi uppgötvi, aS
í aS anlsa þeim sem kynnu aS hann hefir ekki til einskis setiS yf-
aegja
einni
rmenn ímynda sér aS líkamning nálgast skilning á þessu stórm'erki- Og þaS eru ekki 90 ár síSan : inum. Eins halfa hin nýjustu vlerk-
(materialisation) hafi í raun og lega atriSi, ,aS sá sem var liSiS menn fóru aS skilja, hvaS þaS {föll orSiS til þess, ,aS menn eru
veru athugaS veriS. Eg aetla ein- lík á jörSu hér, og jafnvel brend-
ungis aS minna á hvemig hinn á- ur til ösku, getur nokkru síSar gert
og alitaf áSur, aS því betur sern um var 'fariS iaS tala um ráS t;I
vér kynniumst nábtúrunni, þvi þesö aS fyrir/byggja ófriS fram-
furSulegri reynist hún. FurSul'egl j veg's, cg sumír hafa trúaS því, aS
; menn, er hafi þaS verkefni meS kaup 'frá útlöndum.
höndum, aS rannsaka ásigkomu- j SíSustu mánuSina hafa veriS
lag al'lra iSngreina í iandinu og erfiSir tímar fyrir skipaeigendur
kjör verikamanna 'þeirra, sem aS og srgl'ingar. I nágrannailöndun-
þeim starfa. Á þann hátt álí'tui um liggja slkipin hrönnum saman
hann, aS vandikvæSin verSi ávall, í hölfnum og háfa ekk’ert aS gera,
rannsökuS til hlítar og þeim af-
stýrt áSur ien í hart slær, og óbil-
gimi og þverúS annars aSila eSa
og ,svo er víSar um hleim. Er Iþetta
eigi aS undra, þegar þess er gaetl
aS verzlunin hefir minkaS svo
beggja blandast í miáliS. Menn mjög.
þelosir eiga aS vera ifulltrúar og, En þó er annaS atriSi enn þýS-
ráS’gjáfaT stjómarinnar í málinu j ingarmieira . þessu m|áli, sem sé
og standa í isam/bandi viS allá aS- j þaS, uS skipafioti heimsins er nú
ila, og VerSa á þann hátt mi'Slun-! miklu staerri en veriS hefir nókk-
armenn en ekki gerSar^lómur. J urntima aSur. Floti sa, er til vai
I sa'nibandi viS þetta leggur j fyt'h’ ófriSinn muindi vera óþarf-
Davis mikla áherzilu á, iaS íhag-1 le&a stór tii þess aS anna öllum
skýrsliur allar um laun og dýrtíS \ heimssigiingum nú. En sv,o m'ikio
séu ávalt í lagi iOg komi þétt j kapp var ilagt á aS smíSa skip á
últ. MeS því aS hafa áreiSanl'egai I meSan á ófriSnum stóS, aS flot-
skýrslur um þetta efni verSi kom- ! imn er nú 13 miljónum stærri er
ist hjá þeim deilum sem tíSasl
aS þaS kpmi af trúgími ir aS skilja þaS sem á undan er er iframhald lífsins á jörSu hér | heimsistríSiS mundi verSa til þess
og igreindarleysi, þtegar fariS. Því aS hér förum vér nú aS nýjum og nýjum einstaklingum. | aS binda enda á styrjaldÍT í heim-
gætí Herodot aftók forSum aS vart viS sig og veriS þá íbúi ann-
trúa »jómönnunum sem sögSu aS arar stjörnu.
þeir hefSu komiS þar sem sólar- Um ajla aefi mannsins atendui
er í rauninni, sem gerist. Því aS’ famir aS brjóta heilann um þaS
JiaS gát ekki orSiS fyr en cellan
(fruman) var uppgötvuS, frum-
eind dýra- og jurbalíkamans.
Á námsárum mínum lærSi eg
hverniig þeim verSi afstýrt og því
böli og vandræSum sem af þeim
leiSir.
James Davis, atvinnumálaráS-
gangurinn er á norSurhimni (eins af honum geislan, sem kemur fram aS skoSa sitthvaS a'f því, sem aS herra Bandaríkjanna htífir tekiS
t. a. m., hvemig ígrulker verSui Heldur hann iþví fram, aS vierk-
’tiil, alt frá iþví er sameinast örlíti föllumrm sé hægt aS a'fstýra. Og
og ler á suSurhveli jarSar).. Og og safn’ast fyrir á aflsvæSi skylds þessari yngingu lífsims lýtUT, og sá Jmiáil þetta til alvarlegrar íhugunar.
var þaS aS víau áSur menn vissu ^ en llengra komitns eSa 9amstiltara
hvemig sólargangur er til kominn. mannkynis. Og þaS sem þessi gteisl
Og nákvæmlega er þaS af sömu an stefnÍT án áfláfcs aS, er aS end-
ástæSu, nefnilega vaniþekkingu, urframieiSia ilíkama sdíkan sem
þtígar menn eru svona allsannfærS hún stendur af. Þegar nú maSur-
ir um aS líkamningar eigi sér ekki inn andast losnar orka úr hinum
hleypa alf staS verikfölílum. Þá
verSi einnig um lei'S aS samræma
kjör aillra stétta í þjóSfélaginu bet
ur en veriS hefir og komá á starf-
semi'milli þjóSanma í þá átt, aS
fyriirkomulag veiikamiannamála
verSi sem 'líkust alstaSar í heim-
imuim.
hanrn var fyrir ófriSiinn.
Þegar ÞjóSverjar fóru aS
sökkva skipum þandamanna á ó-
'friSarárunum, svöruSu þeir imeS
aS smíSa skip, svo mieiru niam en
því, sem sök't var. Og á ófriSar-
árunum Var eftirspu'm eftir iskip-
um og gróSavegur aS eiga þau,
ASvo hlutlausu þjóS'irnar juiku skipa
ögn úr líkama svilkerts og önnui
úr líkhrognkers. Er þaS næsta
furSuileg isaiga. En ekkert vita
ígulkerin af iþví. Þau vita ekkeri
hefÍT hamn skipaS nefnd til þess
aS rannsaka máliS og finna þai
úrræSi, aS kamist verSi milli bo!f
og höfuSis á verk^allafaraldrinum.
Atvinnui'málaráSherrann segir, aS
staS. En þaS má telja víst, aS deyjandi líkama og kemur enn um IífiS eSa framháld Iífsins. Og
bjarminn sem líkamning verSur fram í sama staS. Og nú skapai jzdínvel þó aS vér virSum fyrir oss j níu verkföll af hverjum' *íu
af, standi af líkama, 'og aS þaS sé þe3si geiislan sér nýj'an líkama, og J vitrustu dýrin í sjó, selina, þá vita | Banda^Ikjunum séu þann'igt tj’
rangt, þegar andatrúarmenn halda aS því er virSist ráSa mlega aí þeir mjög lítiS um lífiS. Gera séi . komiS, aS hægt heifSi veriS aS af-
t.d. litla grein fyrir þessum skrítnu stýra þeim, ef deiluatriSin hefSu
aS þaS sé fíkamaiaua andi sem ýmsurn sögum ur “andciheimin-
tekur á sig lík'ama eSa Hikamast. um” — ae'm auSvitaS eru ekiki á
— 1 síSasta hefti tímaritsins engu bygSar, þó aS mikiS sé urr
Morgunm er mjög íróSlega sagt másakilning — þá verSur þetta
frá líkamningu í grein sem þýtt meS tiíbema hinna lengra komnt
hefr Ragnar H. Kvaran. En mjög c*m fyrir eru á þeirri stj'öýnu. mennirnir á jörSu hér, aS á öSr-j 1
sloepnum á Iandi, sem eru aS
reyna aS skoSa og skilja selina, og
því miSur nokkuS skæSir óvinii
þeirra, sumir. Alt eins vita ekk
veriS rannsökuS fyrirfram. Og
fyriikomiulag þaS sem hann vil'
korna á, stefnir aS því aS koma á
nánari samjbandi mii'lli þeirra sem
leggja fyrirtapki til fé og þeirra
virSast þær líkamningar ým'sar MaSurinn sem eg gat um í ritgerS.
vera óheiIbrigSar í eSli (patho- inni stjörnujarSifræSi, bjó til hiS
logiskar), og þo auSvitaS engu agæta orS skyridi-lika.mi um þaS ^ áhuga, og hafa víst lengi óskaS aS vera kunnugir íhag .fyrirtæikis-
aS ........------'--• 1 ' v v
um stöSum eru vitverur, sem rannjsem iaggja því til starfsikráft, en
saika lífiS á jörSu vorri af miklum veriS hefir áSur. Verkamenn eiga
En þaS eru 'fleiri en þessi maS- flota sinn stórk'ostlega einnig.
ur, aem brjóta heilann tim þetta Heifmisflotinn var í ófriSarþyrjur
mál. E’inkum er mik'rS rætt um út- 49 miljón smálestir. Og í ófriSn-
rýming Verklfallanna í 'föSuillandi um gereySilögSust skip, sem ibáru
þeirra, Englaindi. KolaverkfalliS til saman’s 13 miljón smiál'dstir.
r.ýafstaSna, er stóS þrj'á mánuSi En nú er heimlslflotinn ta.'Iirm vera
og vann þjóSihni áfar rnikiS tjón, 33,206 skip, er bera sam'tals 62
hefiir hrundiiS af staS miklum um- mil'jón smá'Iesta, eSa 13 m/iijór
ræSum um máliS í blöSumi og smálestum m-eira en flotánn fyrii
tímaritum, bæSi af hálfu verka-, ófriSi'nn. BretLand hiS mikla og
manna og vinnuveitenda. Og álit Bandaríkin eiga 60 % aif ö'lium
fle9tra er þaS, aS hægt sé aS heim'sflotanum, Rretar áttu í l'ok
afstýra verk'föJlunum, ef ihi'nn nýji júní s. 1. miljón smálesíta 'fl'Ota
mtilÍ'iliSiUT, samvinna milli verkar i og er þaS 400 þús. amáiesturr
manna og vinnuveitenda ikomist á. meira en 1914, og nýlendumai
Verkamannaforinginn Glynies hef-; enisku e>ga 9 aniljón smálestir.
ir ritaS mjg ítarliega um máliS og Bandaríikín eiga 12 miíljónir Smá-
bent á úrræSi, sam hann ttílur aS lestír, sem er 10 miljónum meira
bjargaS geti miálinu, og ganga til-jen 1914. Frakfcar eiga þrjár milj-
lögur hans aS mörgu leyti í sömu ónir 46 þúsund smálestir, sem er
átt eilns og itiltgur Daviis.
(Mbl.)
Heimsflotinn.
Miklu stærri en fyrif stríSiS.
FramleiSsla landanna er ifjarri
síSur sönnun fyrir þvi, aS hk- - em þannig verSur til meS líkum þess mjög, aS ófarsælasta og þiáS ina oig lafkomu þess, og atvinnu- , , * i , , .
• • , , * , ... ,,, . , . ... • * , ,, , I þv. að vera komin i sama horí
THlgar eigl ser Sta O. .ha&tri raCT hlram-*nortir J* mmilh’nH r-\r«- o . -. ~ Trivl. oinra a7\
hætti og iíkam:
ur á miSilfund
gæti vitk- rekendur eiga aS þek'kja hag
ein'a og hún var fyrir ófriSinn
1,128 þús. »mlál. meira en 1914.
Holland á 2,207,000 smálestir,
sem er 736,000 amál. meira sn
1914, Noregur 2,85,000 smálestir
(aukning 362,000 smál.), Sví-
þjóS I mi'Jj. smálestiir (aukning
45,000 smál.) og Spánn 1 imilj.
(aukning 200,000 smálestir).
f’ess ber aS gæta aS allmikiS