Heimskringla - 22.02.1922, Blaðsíða 7

WINNIREG 22. FEBRÚAR 1922
7. B L A Ð S 11) A.
The Dominion
Bank
HORNI NOfRB BAMB
SUBH.BHOOKE 9T.
Höfu'ðstóll, uppb.....$
Varasjóður ...........$ 7,700,000
AUar eignir, yfir ..$120,000,000
Sérstakt athygli veitt viðskift
um kaupmanua og veralunarM-
aga. >
Sparisjóðsdeilóin.
Viextir af innstæ'ðufé greiddir
jafn háir og annarsstaðai^yið-
gcngst. ______
THOHE A 825».
P. B. TUCKER, RáðsmaSur
ur 'hér í 'bænum. H|onum eru aS
viísu báðar tungurnar ja£n tamar,
a<5 þ'vií er eg ifæ séS. Hann Idom
'hingað 17 ára drengur til þessa
lands, og er nú búiinn aS vera hér
yfir 40 ár, og Iþegar litiS er á hve
ungur hann var 'þegar hann kom
að heiiman, má þaS heita undra-
vert hversu mikill Islendingur;
hann er veil fróður í mörgu er lít-
ur aS (fornum íslenzkum kveS.
skap, sögu lands og staSháttu, og

öaKínAGULL.
Kacrubörn: 1 inu-m. En nú heyrir hann alt í einu j Og svo hafa þeir róiS hér að rúmið sitt, og Kári hengdi engil-
Sögurnar sem hér fara á eftlr harnsgrát gegnum stormþytinn. landi, og einn sjómaSurinn hefir myndina á þiliS fyrir olfan rúmið.
eru teknar úr nýútkominni bók hem ÞaS vaT eins og Þetta kvein kæmi
heitir “Æskudraumar”. Sögurnar upp úr siónum- Hann lfór aö hugsa
um hatfmeyjarnar, sem ginna sæ-
farendur meS söng sínu'm. Marg-
jafnvel svo undrun sætir, og sjál'f: * henni eru en eru allar um
ur getur ,hann kveSiS bögu ef svo sömu ungmenmn, Kára og Þóru,
, ,• , • „f * í,j bví að ban ern bövn no bar bl ar '“g® Ihatöi hann 'heyrt og lesio
ber undir MaSur þesisi er gáfaS-j íra PV1 a0 Pau eru D rn °S Par tll - - -
ur vel og sanngjarn í dómum um ^au eru U'Ppkomin Og gift .
menn og málefni. HeiSur vor er Þessar sögur eru þvi kaflar ÚV
um þær, en lagSi lítt trúnaS á
boriS þig upp í fjöruna?” En Eila gat ekki sofnaS. H,ún grét
“Já.” ofan í Ikoddann sinn og fékk á'kaf-
“Og áttir þú svo aS ganga inn an ekka.
í kaupstaSinn? Hvers vegna ertu aS gráta
“Já. En eg rata eikki. Hann Ðlla miín?” spurSi Þóra.
pabbi
minn er
d'áinn,
slíkar sögur. Og svId var þétta eng- er til aS leiSa mig.
og enginn Hún mamima mín er dáin, og
Ella grét enginn er til aS kyssa mig,” sagSi
í því fólginn, aS deySa ekki tungu ! len8r‘ sögu, sem skemtileg er að ' inn sönSur. Þab var aSeins barns- beisklega og skal'f a'f kulda, enda Ella volandi
Fréttabréf
til Heimskringlu.
vora; viS eigum aS kappkosta aS lesa alla. Sá er skrifar hana heitir ^
halda henni viS, án þess þó aS ' Sigurbjörn Sveinsson og á heima i Kári stökk af bak> °s vék hest.
var hún holdvot a(f særokinu. ”Eg skail reyna aS vera mamma
“Eg s'kal reyna aS vera pabbi þín, elsku barniS mitt," sagSi
láta þaS koma í bága viS ensku-1 a ísland>- Hann skrifar manna unurn ut aíf vegmum, hljóp fram hmn, sagSi Kari blnSlega. Hann Þóra. Hún lét El'lu lesa fagra
kunnáttu vora, þar sem þaS mál j bezt frrir born- j á sjávarhamrana og hlustaSi. Og tók EJJu í fangiS, ,og hún lagSi kvöldbæn, þrýst. henni aS brjósti
,S barn ! hendurnar um hálsinns á honum. sér og bauS henni góSa nótt meS
er okkur núSsynlegt, ef viS eig.
nú heyrSi hann svo glögt,
(Framhald frá 3. síðu) um aS vera góSir borgarar hér.
siöSuvatniS Fqam LAe. se:n bær Fluttu meS 'Þér íeSratungu, fijam
,:,n dregur n.éi, af, og er vatniS
um 3 mílur frá bænum. Þessi læk-
ur á góSan þátt í aS þnrka bæj-
arstæS S, bó ekki
Óhappatalan. var aS gráta undir sjávarhömrun- ■ Nú ætla eg aS reiSa þig fyrir kossi
ÞaS var komiS haust og fariS um- Hann gekk spöilkorn inn meS | framan mig inn í kaupstaSinn,”
aS grána í rót. Kaldur norSan. ! firSinurn, og varS þá fyrir honum 1 sagSi Kári. "ÆtlarSu þá aS hætta
gjóstur næddi yfir haf og hauS- brekka me® líSandi halla, sem ab gráta?
“Æskudraiumar”
h inn stór.
Bær btssí er skþulega bygS-
. r, h jeb aS norSan og sunnan, viö
jár ;b n’tarstöSin:
hans og þygging eru fyrir sunn
, , v ,r - •* 1 ir, en værum
an Ihana, og þar svjour rra vio
og til þar spoin liggja. Hlustá
þá er sætast sungti, sjáSu, gjöf er, - • ,
vert aS þyggja. , ur- Kari reiS út meS fjallin'u og I naSl nlður 1 :fi°ru- Hann flýtli ®ér j “Já,” sagSi Ella og (fór nú of-
! hafSi storminn í fangiS. Hann var | nlSur 1 fÍ°runa °S’ aftnr út meS . urlítiS aS glaSna yifir henni.
Niæst ætla eg þlá aS minnast
olfurllítiS á félagslílfiS ihérna. ÞaS
l'iggur í augum uppi, aS þaS getur | tvo úburSarhesta á undan sér,.
en aSal búSir1 ekki veriS neitt um 'ÞaS aS tala | Þorlákur hafSi fenSiS' bréf ut"
_ j hér, þarsem viS erum hér svo íá- an af strðnd- Þar var munaSar.
viS -ffleiri, þá tel eg'| Iaus telpa- sem átti aS fara að
Hvammi. ÞaS átti aS senda hana j
ætti ' inn 1 kauPstaðinn þennan dag, og
' á leiSinni í kaupstaSinn og rak &i°num. | Kári bar hana upp á sjávar
Og nú sá hann litla stúlku, sem baikkar.n, sömu leiS og hann hafS
. £° v xi t>að víst, aS hægt væri aS mynda
sfcöSina gefur aS hta aSalstræti / . i
, , . ^ * . ,_____ þjoorælknistdeild, og ao þvi —
þessa biæjar. ÞaS eru nu þegar I ^ H
BæSi hagmælt.
ÞaS var sólskin og sunnangola.
Koílur lá fram á lappir sínar X hlaS
varpanum og glepsaSi eftir ”
logr-
"Tr. V * a;,' ! þ.ióSræknisfélagiS aS reyna aS var Þlorlákur beSinn aS vitja
velþettupp yg ar .Væx vJnna UV]- Uag er „rógi fyrir Í8_ Hennar þangaS. Hanan bafSi því
i, rnn r . x í vinna. því þaS er gróSi fyrir ís.
og er Shver um 500 fet aS lengd í ’ . & *
milllum Iþverstriæta, og a
þessu I lenlzkt þjóSerni, aS sem flestar ; beSjS Kára 'aS taka á móti telP‘
svæSi eru aSal sölulbúSirnar, og1 deiWir séu u,m bygSir Í9lendinga' ! “"ni °g rC'5a 5ana he'm aS
t .. „ i,r 4 | og mun'di sameina þá betur, svo
svo eru ‘morg íveruhus a oðrum & e
d j £4i, -X r C 4 að peir yrðu alll'ir eitt. Þa gætum
strætum. Bændafel'agið O. to. a * ' “
stórt wte|'mgar,v«Si i flS,u„um «* konmS okku, upp fall,g„m
minningarsjoö, svo bægt væri aö , . . ululdni1 d
fjallinu. Blasti nú ifjöisSurinn viS
sat undir sjávaihömrunum og var j fariS niSur X 'fjöruna. Hestarnir andi flugum- TaSan lá i flekkjum
aS gráta. Og öl'durnar sleiktu, stóSu viS veginn og settu hömina a túninu, og fóJkiS var aS enda
fjörugrjótiS viS 'fætur hennar meS í veSriS. Kári reiddi Ellu fyrir viS aS rffja Lo\ftiS
brimlhvítum tungum. framan sig inn f kaup,ta8inn, fór ^ þór
'rlvað 'heitirðu, goða *
spurSi Kári og klappaSi litlu stúik-| hús, 'keypti mat og heita mjólk
unm a vangann.
“Eg
Eila ”
var þrungiS
, t., | . —.............úra lyifti upp hríf.
mm;, ! undlr eins meS lhana lnn 1 veitinga unni sinni> ]eit gletnislega ti! Kára
og mælti:
heiti Elín og er kölluS
Hvammi, úr því hann fór í kaup-
| staSinn á annaS borS.
Nú beygS'ist vegurinn til aust-
fyrir sunnan bæinn, og hefir lát- . , . , ,
, , „ • mmnast a einlhvern 'hatt Vestur-
iS byggja þar upp syningarlhotl
fyrir moikkuS ilön'gu síSan, og eru
þar haJdnar sýningar á hverju
sumri. Bær þessi er aS verSa og
hefir veriS mikill verzlunarbær
og sýnist haifa tálsvert til stns a-
gætis; stórt héraS umlhverfiis sig
og fijúrár stórar IkornhllÖSur, og
jalfnvel' eina h'veitimyMu; fremiur
góSar gripakvíar, sem eru einnig
nauSsyn'legar, til aS koma grip-
um 'frlá sér og í járnbrautarvagn-
ana. SömuleiSis eru hér komnar
stórar verzlanir, sem gera fólki
létt fyrir um öll innkaup. Bærinn
hefir talisímasamband viS sveitirn
ar og er vél upplýstur meS raif-
magni. Steinsteypugangstéttir eru
í isjállíum bœnum, og önnur þess
háfctar þægindi, sem gerir bæSi í-
búanum gílatt X geSi og ferSa-
manminuTn — þó ekki sé hægt aS
fá á pelann. Hér er einnig stórt
gistihús og þrjú matsölulhús þar
fyrir utan, svlo Ihægt væri aS fá
sér aS borSa. ÞaS sýnist þó
vanta tilfinnanilega íslenzkt kaffi-
hús, en þó er þaS ætlun manna
aS þaS mundi þó geta þrifist hér
lslenzkra landnámsmanna. Einn-
ig þyrftum viS aS borga lagiS:
“Ó, guS vors lands". Eg vona aS
eg verS'i sikillinn hér, og tel eg fé
betur variS á þann ihlátt, heldur en
aS vera þenjast út yfir alla jörS
honum, og sá hann b'át á sjónum,
sem hjó og ruggaSi mjög, því aS
þaS var fariS aS hvessa til muna,
og al'dan gnauSaSi ömurlega viS
ströndina,
‘ ‘Hún er víst 'þarna á bátnum,
ina meS kristin'boS og peninga- litla telPan, sern CS ’á aS sækja,
hugsaSi Kári. “Eliín heitir hún ef
eg man rétt.”
Hann lét hestana brokka niS-
ur aS sjónum og svo inn meS ifirS
gj alfir til silílkra starlfa, sem bara
er gert X eigingjörnum tilgangi fyr-
ir einstakar þjóSir. Eg veit aS lag-
iS verSur ekíki borgaS í pening-
um, en viS giætum þó (sýnt vilja
vorn; og ekki ætti aS vera nauS-^
synlegt, aS fylgja tízkunni fast landi til'kynningu um aS fjár-
fram aS þessu sinni, ,og bíSa þar sönlfun Vestur-íslendinga hefSi
til hölfundurinn væri dauSur, til | orSiS meiri en þ>örlf helfSi veriS
aS geta minst ihans meS kö'ldum : fyrir, og hafSi gert Islandsnefnd-
handa henm og 'lét þurka fötin “HefirSu ekki beittan kuta Kári?
, hennar- Svo fór hann meS hana Hnlfan mín er héldur bág, ’
..n , x !Út ' >tÚ5 °g Sag5h 35 'hÚn mætt‘ hana vantar tinda Þrjá’’
Ug hiversvegna ertu aS hima velja sér 'hvaSa barnagulil sem
hérna svona illa til reika?" I hana langaSi tíl aS eiga. Þar voru
Eg er óhappatalan! sagSi margar brúSur og allskonar gling-
EMa kjökrandi. “Eg var í bátnum,
en þá kom svo mikiM storrmir, og
formaSurinn 'fór aS telja fóllkiS.
Hann sagSi aS þaS væri óhappa-
tala í bátnum.”
“'Nú skil eg, hvernig í öllu Ligg-
ur,‘ sagSi Kári. “ÞiS 'hafiS veriS
þrettán í bátnum.”
Já,” sagSi Ella snöktandi.
“Og formaSurinn hefir veriS
hræddur um, aS báturinn mundi
sök'kva ?' ’
”Já.”
ur, en Blla leit ökki viS því,
“Mig langar tíl aS eiga engil-
inn þarna,” sagSi Ihún og benti á
fagra engi'lmynd, sem ihékk á búS-
arveggnum. Og Kári gaf henni
myndina.
ÞaS var IfiomiS niSamyrkur,
þegar Kári reiS heim tröSina í
Hvammi meS E'Llu í ifanginu.
"'Ekki veit eg hvar eg á aS láta
þetta barn soifa,” sagSi Gróa
Kári svaraSi kíminn:
Eg verS iþá aS skreppa inn í
skemmu,
og ítinda-dfni ná,
df þú vilt eg smXSi þá.”
“Þeir sletta skyrinu, sem eiga,”
tautaSi Oddur og skeJti tungu {
góm.
"Ha, ha, hæ! ÞiS ættuS aS
vera hijón! sagSi Anna skríkj-
andi og lagaSi á sér skýluklútinn.
ÞiSl átiS líklega einhverntíma
fjúka í kviSTinguim í sumar, úr því
”H|ún má sofa hjá mér,” sagSi, a5 b'S eruS bæSi h«gmæ
lt!”
Þóra. Hún 'lét dllu hátta ofan
‘ ‘Æskud raiumar’ ’
_ j steini eSa einhverju þessihiáttar.
Vinsamlegast, E. J.
! inni mögulegt að láta steypa tvö
líkneski .a'f Jóni SigurSssyni, og
væru þó afgangs í sjóSi 2,000 kr.,
sem íslandsnefndin svo sendi til
nefndarinnar Jiér, ásamt meS
öðru líkneskinu af J. S., og sem
ÁriS 1910 var á almennum ! kom hingaS vfestur skömmu síS-
Skilagrein.
ar, og sem hdfir veriS geymt þar
til aS þaS var satil'lsett á hinum
nýja þinghúsvelli lí Winnipeg, þan
1 7/. júní 1 92 1 Um geymslu sjóSs-
fundi Islendinga X Winnipeg klos-
in I 5 manna nafnd til þess aS ann
l ast um tfjársölfnun meSal Vestur-
fslendinga til styrktar nefnd þeirri
Hnattl'eiikalhús og skautahringur er á Islandi' sem þá 'hafSi myndast j ins og vexti af'honum og hvernig
eitt af nútíSarionar þægindum í tar Þess að lfá gert og koma . þVlí fé (hefir veriS variS, sýnir dft-
bænum, og svio eru stundum! UPP
hreyfimynidasýningar, svo hægt ar I
fyrir fólk aS skemta sér. Svo er j
nú 'einnig hiægt um vik aS verSa
hér hámentaSur, því hér var bygS
ur nýr imenta'dkól'i siSastiiSiS
Síumar, og nú er fariS aS kenna
hér undirbúningsmentun undir há-
skóla.
Alt alf er okkur löndunum aS
fjölga hér X bænum. Bjarni GuS-
mundsson (smiSur) sem hér bjó
nokkuS 'fyrir norSan 'bæinn, sdldi
bú sitt í haust og Flutti hingaS inn
rétt fyrir jól, og er hann nú aS
byggja nýtt og /vándaS hús fyrir
sjállfan sig og 'býst hann viS aS
gera þaS aS framtíSarheimili
sXnu. ÞaS eru því hér nú 1 2 fjöl-
skyldur, — a'lt gott fólk. 1 þess-
um hóp eru 3 ikaupmienn, N. A.
Narfaslon meS járnvöru o. m. fl.t
S. Th. Thorn, matvöru og ýmsan
fatnaS, og Jolhn G. BreiSdal meS
jarSyrikjuveikiíæri og biifreiSar o.
fk Hinir eru handverlksmenn af
ýmsu tagi. Flestir o'kkar tala ís-
lenzlku dagllega okkar á miMi, þó
allflestir kunni ensku <ka; íslenzk-
an er tamari okkur eldri mönnun-
um, en dkki eru þaS nú ætíS
þjóSræknustu mennirnir sem tam-
ari er slín eigin tunga, og skal ég
nér nelfna sem dæmi landa vorn
4 hölfuSstaS Islands bronz-
líkne^ki aif Jóni sá'l. SigurSssyni,
hinum a’Ikunna þjóSmála'frum-
uSi tslands. ’
I nefnd þessa ihér voru kosnir:
séra Jón Bjarnason, séra Fr. J.
Bergmann, FriSjón FriSrilksson og
Skapti B. Brynjólfsson — nú allir I
látnir—Stdfán ritstj. Björnsson,
Sveinn Brynjó'IfsSon, Steián T'hor-V
son og séra GuSmundur Árna-
sion--nú al’Iir Ifluttir úr bænum—,
Dr. B. J. Brandsson, Dr. Olafur
Stephensen, Hon. Thos. H. John-
son, Árni Eggertsson, 0. S. Thor-
geirsson, John J. Vopni og B. L.
Baldwinsort.
Vopni og B. L. Baildwinson.
Séra Jón Bjarnason var for-
seti, Skapti Brynjólfsson féhirSir
og séra G. Árnason skrT~'
arinnar. ViS andlát þeirra séra
Jóns og Skapta, kaus nefndin
Árna Eggertsson fyrir iforseta og
Jón J. Vopno fyrir féhirSir og viS
burllför séra G. Árnasonar, var
Ólalfurr S. Thorgeirsson kosinn
skrilfari.
Þátttaka fslendinga í samsikot-
unum varS mjög almenn hvar-
vetna vestan 'haifs og svlo rífleg,
aS neifndin gat sent til Islands um
eSa rúmlega 10,500 krónur.
Þann 19. janúar 1912 meStók
írifylgjandi jafnaSarreikningur:
Inntektir.
MeStekiS frá Íslandi 19. janúar
1912....................$522,20
4 ' r vextir frá 19. jan. 1912
til 22. júlí 1915 (Sk.B.B.) 51,60
i6% vextir frá 23. júlí 1915
til 12. marz 192 1, (J.J.V.) 188,19
4 ' v vextir frá 1 2. marz
1921 til þeSsa tíma ..... 1,34
ar athöfnina á þinghús-
vellinum 7. júní 1921 .... 46.00
BorgaS fyrir ifundarlhald í
Goodtemplara húsinu X
marzmánuSi 1921 ........ 20.00
BorgaS A. S. Bardal fyrir
keyrslu 17. júnf 1921 .... ' 3.98
Samtals— $763,33
Valdimar Paulso'j sem sr búsett- ne’fndin hér fró mefndinni á ís-
Útgjöld:
Flutningur á myndinni
fra KaupmannahÖfn til
Winnipeg ................$ 47,05
KostnaSur viS aS Asb-
estra og járnvefja kassann
sem styttan klom í hingaS
vesfcur og byggja skýli til
tryggingar geymslu hennar
og vörn gegn hugsanleg-
um eldsvoSa, þar til hún
var stallsett ............ 46,30
BorgaS Manitoba stjórn-
inni, 23apríl 1921, fyrir
c'ð byggja skrauthöggvinn
steinstall og aS setja stytt-
una á hann og aS byggja
ræSuipall og anr.ast allan
undirbúning í sambandi
viS afhiúpun bennar -... 600.00
BorgaS hlornle'Ikaraflolkiki
fyrir aS spila viS afhjúpun-
Samtals — 763.33
Neifndin finnur sér skylt aS
votta hér meS sitt alúSarfylsta
þakk'læti öllum þeim sem frá
fyrstu upptökum þessa mýr.d-
styt’ttimáls 'ha'fa lagt þvX liS meS
fjárframilögum og áhri'fum sínum.
1 . AlþýSu ifólks vors meS ífram-
lö^um þesis.
2. Islenzku blöSunum, sem flutt
bafa ávörp og auglýsingar nefnd-
arinnar ókeypis alt frá upptök-
um málsins og fram á þennan dag.
3. Goodtemipkirum í Winnipeg,
sem ifrá upphafi málsins hafa lán_
aS nefndinni ‘hús sitt til nauSsyn-
legr a fundafhalda, algeriega ó-
keypis, aS undant'eknum siíSasta
rundinuitn, sem getiS er í jafnaSar-
i reikningnum.
4. Manitobastjórninni, sem
veitti nelfndinni kost á aS velja
þann reit á þinghúsvellinum sem
' hún telldi vegilegas'tan fyrir stýtt-
| una aS standa á iog ®em svo tó'k
aS sér aS sjá aS öllu leyti um
staMsetning styttunnar og allan
[ undiribúning viS afhjúpunar at-
höfn hennar .meS þar tilheyrandi
kostnaSi og alt þetta fyrir mi'klu
minni fjiárupphiæS en nefndin
he'fSi getaS gert þaS fyrir, eSa
fengiS þaS gert á annan hátt.
Wininpeg 13. febr. 1922
Ámi Eggertsson, forsetí’
Ó. S. Thorgeirsson, ritar>
J. J. Vopni, féhirðir.
---------—o----------
þetta gamla hol ho! hol!
heyrist al'Ia daga.
ErlfiSur er áfanginn,
— ei til neins aS brýna —
píndu áfram pre^tur minn
píslarvotta þína.
Vissara aS líta eftir þeim.
Þegar þeir loksins ljósiS fá
lifciS au'gurn sínum,
hdldurSu ekki aS hrtkti þá
í hnappiheld'Unum þínum?
Úlfákreppa.
Hér eru í vígiS hrunin skörS,
— hjálpi þeir sem geta, —
þessi árans úlfahijörS
ætlar mig aS éta.
Aldrei sílíkan aSgang sá
áSur noldkru sinni.
Finst þeim leika efi á
útvalningu minni?
Lögberg, láttu ei fantinn
lengur á mér troSa.
VeifSu öllum öngum
um mitt trúarsæti,
vama því eg verSi
viillu-trúnni aS æti.
”BIáa ausan.”
(Sjá Lögb. 2. þ. m. bls. 2, Graf-
araSönginn.)
Sanmtíningur.
SuSurferS^n
. .
FerSin gengur svo og svo,
sadkist ílla á haga —
Rannveigarharmur-
Sit eg ihér í sorgum,
sárum renni augum
yfir adfi-veginn:
Alt er fult af draugum.
Glamrar X kölduim kúpum
kjúkur fúnar iSa,
bleikar beina-grin'dunr
/
bugta sig og riSa.
,Alt eru opnar grafir,
— engu hægt aS bjarga, —
Satan hdfir sjállfur
sent oss þessa varga.
FriSur minn er flúinn,
felmtur býr í hjarta.
Lögberg, lát mér ákína
leiSarstjörnu bjarta.
Freístingamar flögra
fyrír sjónum míniim.
Véf mig, gióSi vinur,
vermdar-örmum þínm.
Satan til mín seilist,
sál ffloín er í vtoSa.
HS
Yifir Lögberg slkvettist slkúr,
ska'l'f þá Jón af harmi:
Botninin haifSi brotnaS úr
bl'áum ausu-garmi.
>
SagSi Jón meSrembings rikk
“RáSum er eg þrotinn,
aldrei 'fæ eg oftar drykk
ausan mín er brotin.
Nú er ausan alveg tóm,
— enginn tjón mitt grætur. —
Mín hefir vökvaS muna blóm
margar heitar nætur.
Draumfaginn þér dvaldi eg hjá
drak'k aif lindum þínulm.
Eikkert svála olftar má
andans þorsta mínum.
Mér er hugljúf minning þín,
— má í en'gu sýna, —
ASeins þakka eg ausa min
alla skvetti þína.
Tk
NJÖ'RÐUR
Eitt sinn var Engelndingur á
ferS yfir í Dulblin á Irlandi; fór
hann fram hjá tveim myndastytt-
um af húndaim högnum úr graniti.
Hann hugsaSi sér aS ihann skyldi
henda gaman aS þessu, og snýr
sér aS ökumanninum, sem var
írskur, og segir; “HvaS oift gefiS
þiS þessum hundum?” — “Þeg-
ar þeir gelta,” var svariS.
-----—,—0----------