Heimskringla - 22.03.1922, Blaðsíða 4

í». BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA.
WINNIREG, 22. MARZ 1922
' ■ - ■"»
HEIMSKRINQLA
(8to(M« 1H»«)
Kenur fit fi kverjum mtSvlkmáeiI.
Ctfiefeadur »r eliemiuri
THE VIKING PRESS, LTD.
853 «r 80S SAK«ENT AVE., WINMPEG,
TalwlmUi N-6S3T
Vct* klaSalms er f3.«fi fir*uu*urln« bora-
Ut fyrtr fram. Allar’ borganir aenfilot
rfiSamamml Mattatna.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstj órar :
BJÖRN PÉTURSSON
STEFAN EINARSSON.
Utanfiakrlft tJIi blaSslnai
THB VIKIiTti PKBSS, LtlL, Box 8171.
MTbinlfec, Han.
Vtanfiakrift tll rltatjðrana
EDITOR HEINSKRINGLA, Box 8171
Wlnnfpes. Han.
Tho “Helmskrlnfiln” 1» print»d anfi pub-
Ushe by the Vlkln* Preas, Hmltofi, at
853 Ofi 855 Sargent Ave., Wlnnipefi, Mani-
toba. Teiephane: N-6637.
WINNFPEG, MANITOBi* 22. MARZ 1922
Astandið í Manitoba.
Leitt er til þess að vita hve oft menn reka
^ig á það, að þeir sjá ekki hlutina fyr en eftir
á, sem þeir áttu að sjá fyrirfram.
Að Norrisstjórnin var ekki rekin frá völd-
um fyrir ári síðan, er eitt af því ögiftusam-
Jega sem af þeirri óheilla fylgju mannanna,
óframsýninni, leiðir.
Vegna þess að þetta var ekki gert, á fylkið
,nú mörg og erfið spor fyrir höndum, spor
sem auðvelt hefði verið að koma í veg fyrir,
(ef í tíma hefði verið séð fyrir því.
Það verður að vísu ekki sagt með sanni
aim Norrisstjórnina að hún hafi brotið stjórn-
arboðorðin í stórum stíl. En hún hefir ekki
borið gæfu til að koma neinu sérstaklega
igóðu til Ieiðar. Fjármálin hafa farið í ó-
reiðu í hennar höndum. Og formenskan hef-
ir verið mjög reikul- Á fyrra stjórntímabili
sínu fytjaði hún upp á ýmsu, sem sumpart
hefir reynst þolanlegt, en sumpart afleitt og
ekki annað en kostnað hefir haft í för
með sér. Á seinna stjórnartímahilinu eða
}>essu hálfa tímabili sem hún sat íið völdum,
hefir hún rekið á reiða, og það liíla sem
hún hefir í framkvæmd komið orkar mjög
tvímælis um að til bóta horfi; hún virðist
síðustu árin ekki hafa setið við völd til ann-
ars en að bruðla fé fylkisins. Og síðastliðið
ár hefir veika hlið hennar verið sú, að hún
hefir alls ekki getað stjórnað, vegna þess að
hún var búin að tapa valdi yfir þinginu. Áð-
ur var hún búin að tapa trausti kjósenda.
Nú var fylgi þingmanna eða þingsins einnig
farið; í því skjóli skákaði hún þó árið áður.
Nú var hún sama sem valdlaus, þó við völd-
in væri. Hún var ekki stjórn nema að nafn-
inu til. Hún gat fullum rómi tekið undir með
Kristjáni “fjórða” í “Kærleiksheimilinu” eft-
ir Gest heitinn Pálsson: “Eg er húsbóndi á
míriu heimili, fari í hevíti,” en það sagði
karl, þó ibæði guð og menn vissu að hann
væri ekki húsibóndinn, heldur Þuríður gamla.
1 sögunni ættu ekki önnur einkunnarorð bet-
ur við Norrisstjórnina en þessi áminstu. Og
þegar hún fer nú frá völcfum, á hún fremur
fáa erki óvini, en jafnframt fáa einlæga vini.
Hún getur sagt að skilnaði: “Lítið var. en
lokið er”- Og þá er saga hennar sögð.
Ástandið í Manitoba er því ekki sem æski-
legast. Það verður talsvert erfitt að ráða
bætur á því til fullnustu. Fj^rhagsferjan
stefndi út í hafsauga; útgjöldin og eyðslan
fór dálítið lengra en góðu hófi gengdi
og tekjur fylkisins leyfðu. Fylkið hefir ráð-
ist í ýms fyrirtæki, sem reynast munii þung
útgjaldabyrði fyrir það og borgarana. Og
það þarf á mikilli ráðsnild og framsýni í
stjórn að halda á komandi tíma ef a't á að
fara vel.
Þetta fylki þarf því nú öllu öðru fremur
á þeirri stjórn að halda, sem gefur sig við
því, að rétta við fjárhag þess, en lætur ekki
Ieiðast af sýngirnisórum út á þær-leiðir er
efnahag þess skerða ennþá meira en þegar
hefir verið gert. En fyrir því er óhætt að
treysta kjósendum. Þeir sáu fyrir tveinrur
árum síðan hvert stefndi. Og þeim hefir
sviðið það sárt að sjá hverju fram hefir far-
ið síðustu árin og mega engan þátt eiga í því
að bæta úr skák- Þegar ráðríkni fráfarandi
stjórnar var loks heft og kjósendum gefst
tækifæri á að velja sér stjórn eftir sínu höfði
þarf ekki að vantreysta þeim neitt í því efni.
Það verður eftir kosningarnar í sumar stjórn
við völdin í. fylkinu, sem vilja og óskir borg-
aranna virðir ekki að vettugi, og gætilegar
og samvizksamlegar mun fara með hag fylk-
isins, en gert hefir verið nokkur undanfar-
in ár.
Hver bráðabirgðastjórnin verður, eða hver
með völdin fer fram að kosningum, gerir ef
til vill minst til- Óviðkunnaolegt er þó að
heyra málgagn Norrisstjórnarinnar, enn halda
því fram, að þann tíma sé enginn fær um
að stjórna nema Norrisstjórnin sæla. Ofan á
alt sem á undan er gengið, er það einna
aumkvunarverðasta lokleysan, sem enn hefir
komið úr þeirri áttinni, og var þó ekki á
sumar þeirra bætandi.
■PUHPOHPIIBBOBBIIMIIHPIIAIIM
Kom ekki upp orði.
Það var heldur en ekki ys og þys hér í
borginni s. 1. þriðjudagskvöld. Tilefnið var
auðvitað fregnin um fall fylkisstjórnarinnar.
Dagblöðin hér komu út aukablaði; svo.mikl-
um tíðindum fanst þeim þetta sæta. Og sag- |
an barst um bæinn á svipstundu- “Já, nú er
hun falhn óhræsið, kvað við í öllum áttum
svo undir tók í byggmgum borgarinnar.
Tveim dögum eftir að þetta skeði, eða á
fimtudag kom út stærsta íslenzka blaðið í
öllum heimi. En hvernig sem leitað var í því
og rýnt um hinar stóru síður þess, fanst ekki
eitt orð þar sagt um þennan viðburð- Það
var ekki minst á fall stjórnarinnar í blaðinu
einu einasta orði.
Þá varð margur hissa- Lögberg, sem í
veraldle^um skilmngi á heima í sama bænum
og stjómin, og þar sem þessi tíðindi gerðust,
og er auðvitað þerna stjórnarinnar í andleg-
um skilningi, mintist ekki á þessa frétt-
Hvað veídur? — Ja, spyrjið ekki oss að
því. Blaðið hefir hlotið að vita hvað fram
fór. Fréttin hefir ugglaust borist því til eyrna
Astæðan fyrir þVí, að hún var ekki birt, get-
ur ekki verið sú, að hún hafi ekki verið þeim
íkunn.
Hitt eru meiri Iíkindi fyrir að hún ekki
birtist, að fréttin hefir efalaust ollað blaðinu
sorgar. Óvænt áfallin sorg getur stundum
verið orsök til þess að menn fá ekki mælt- I
Og hvernig sem vér reynum að gera oss grein
fyn’r þessu, sjáum vér enga líklegri áslæðu
fyrir því, að ekki var í blaðinu minst á falf
(Stjórnarinnar en þá, að ritstjórinn hafi ekki
4V0 fyrstu dagana á eftir mátt um þetta
hugsa fyrir sorg, -og hafi því ekki getað kom-
ið upp orði um það.
“Rökkur”.
Svo heitir sufn af ljoðum, sögum og grein-
um eftir Axel Thorsteinsson sem nýbyrjað
er að koma út. Fyrsta heftið er ný hlaupið
af stokkunum- Er það 15 blaðsíður í Iitlu
broti. *Efni þess eru fjögur ljóð og ein saga.
Ljóðin heita: Bæn, Til Noregs, Kvæði, Gang-
an þunga. En sagan sem er 7 blaðsíður heit-
ir góða nótt. Hún er um atvik sem fyrir höf.
bar í hernum . Þýzkir drengir, húsvillir og
munaðarlausir koma inn í skála hermann
anna. Mannúðin grípur hermennina og þeir
gefa drengjunum að borða og segja þeim að
hvíla sig í skálanum hjá þeim yfir nóttina- 1
Og þegar hnokkarnir eru lagstir fyrir undir
kápum hermannanna, því ekki voru rúmföt-
5n önnur og eru nýsofnaðir sinn hjá hverjum
hermanni og einn hjá höfundi sögunnar, kem
ur herforingi inn til þeirra og þegar hann sér
drengina skipar hann að reka þá út, því her-
menn megi ekki neitt hafa við annað fólk
saman að sælda. Það var rigning. Og það
er samblandið af hugrekkinu og angurblíðu
drengsins sem fyrir þeim var, sem kom fram
í orðunum er hann sagði: “Góða nótt”, við
hermennina og lagði af stað út í óveðrið,
sem sagan ber naín af- Sagan er raunaleg, en
vekur það goða hja hverjum sem les hana
og er snildarlega sögð. Og um kvæðin má
segja hið sama. Þau eru fremur vel ort og
tala máli þess fagra og góða. Og ef sð ekki
glóir einhversstaðar á gimsteina í safni þessu,
þegar dálítið er komið út af því, fer öðru
vísi en ætla má, af þessu fyrsta hefti að
ráða. Þetta hefti kostar 15c.
I sambandi við þetta Iitla kver datt oss
margt í hug. Hér á ungur fátækur maðuf í
hlut, en óvenjulega góðum skáldhæfileikum
gæddur. Vegna fjárskorts, verður hann að
gefa þetta safn sitt út í mörgum smá pörtum,
um 16 blaðsíður í éinu, sem auðvitað bæði
dregur úr gildi þess og heftir skáld- og rit-
hæfileika höfundarins- Hér er fult af vel
fjáðum Islendngum. Hví gefur enginn sig
fram og gefur út þetta safn alt í einu? Það
þyrfti ekki að kosta þá neitt að lokum. Rit-
smíðar höfundarins seljast. Á því getur ekki
verið vafi.
Það þótti efnaðri mönnum heima á Fróni
Iöngum sómi að stuðla að því, að hæfileika-
menn, sem við erfið kjör áttu að búa, nyti
sín. Og í rauninni er það einn sá veglegasti
minnisvarði sem með efnunum er hægt að
reisas ér, því á móti því munn færri bera að:
-----“með ein manns anda
ávinst oft þrekvirki þúsund handa.”
En vestur-íslenzkir efnamenn hafa ekki reist
sér neina slíka minnisvarða ennþá. Þegar
þannig stendur á að góðir hæfileikar njóta
sín ekki vegna efnaleysis, ættu ríkisbubbarn-
ir að koma til sögu og greiða veginn.
Vér eigum hér ekki við ölmusugjafir né
stór fjár útlát, heldur aðeins stuðning með-
an mest kreppir að, eða meðan fyrstu sporþi
eru stigin. Þau eru oft erfiðust og ríða mörg
um efnismanninum að fullu. Það gæti orð
ið útgjaldalítð að lokum fyrir efnamanninn
að bregðast þá drengilega við — og væri
þeim til sóma og þjóðfélaginu til gagns-
Þeir sem skáldskap eða ritlist leggja fyrir
sig á ensku, eiga hér kost á sUiðnmgi frá
skólum og stofnunum. En þeir er á íslenzku
taka sér slíkt fyrir hendur, eiga í engin slík
hús að venda. Efnamenn er íslenzku meta,
ættu að vera þeim stoð- Þegar Þjóðrækms-
félagið orkar nokkru er hér verkefni fyrir
það.
Hermenn unnn.
Nokkrir menn er í stríðinu mikla voru héð-
an úr fylkinu. hafa átt í erjum síiðan þeir
komu til baka við talsímafélagið. Er erjum
þeim þannig háttað að hermennirnir sögðu
lalsímafélagið sem þeir unnu hjá hara lof-
ast til að greiða þeim nokkurt kaup meðan
þeir væru í stríðinu. En við það vill nú fé-
Iagið ekki kannast.
Lögðu hermennirnir mál þetta fyrir fylk-
isþingið í vetur. Þótti þinginu þörf á að
rannsaka það og skipaði nefnd til þess. Sú
nefnd hefir nú lokið starfi. Er niðurslaðan
sem hún komst að sú, að samningar hafi átt
sér stað viðvíkjandi þessu milli félagsins og
hermannanna-
Hvað kom félaginu til að gera þennan
samning, er ekki getið um. En sennilega hef-
*ir hann átt að miða að því að örfa menn
þess til að innritast í herinn. Það var kallað
ættjarðarást á þeina tímum að íta undir
menn að fara í stríðið, og talsímanefndin
hefir eflaust ekki verið laus við hana-
En hver sem ástæðan var fyrir samningn-
um, var ótiíhlýðilegt af nefndinhi að ætla sér
að halda hann ekki. Samningur er, samning-
ur. Og það var heiður fylkisins sem kominn
var undir því að þessi samningur væri hald-
inn. Sú eina afsökun sem giít gat, var sú, að
fylkið væri gjallþrota og gæti ekki greitt
féð. -
Símanefndin mun hafa borið því við, að
slíkir samningar væru ólöglegir. En nefnd
þingsins komst skjótt að þeirri niðurstöðu,
að svo var ekki. Og hún skar mjög rétlát-
lega þannig úr málinu, að félagið héldi ekki
í dalina, heldur héldi loforð sín og greiddi
hermönnunum það sem þeim bar.
Indland.
Á Indlandi virðist alt vera í uppnámi sem
stendur. Montagu ríkisritarinn hefir sagt af
sér. Og Reading fávarður landstjóri er hald-
ið að einnig muni fara frá embætti. Upp-
eistir eru hvað eftir annað að gjósa þar upp-
Sá er valdur er talinn að þeim er Gandhi.
Fylgja honum um 300,000 manns að því er
saígt er og það er þetta lið sem uppreistum
veldur. Krafa Gandhi og þessara menna er
sjálfstjórn fyrir Indland. Og sú hreyfing er
nú orðin svo öflug á Indlandi, að þióðin öll
kvað meira og minna gagntekin af henm.
Ekki er það samt Gandhi, sem upreist ann;
hann vill að Indland fái réttarbót sína án
þess að grípa til vopna. En fylgjendur hans
eru ekki allir eins rólegir og hann.
Gandhi er sonur indversks kaupmanns í
Bombay. Hann er 52 ára gamall, lágur vexti,
dökkur og brún og brá og ekki mikiii fyrir
mann að sjá- Hann hefir mætt mörgu mis-
jöfnu og má það á honum sjá að ýmsu leyti.
Hann segir skoðanir sínar í landsmálum
styðjast við Fjallræðu .Krists og bók Tol-
stois: “Guðsríkið í sjálfum þér,” Hann fyrir-
lítur vopnaburð og segir að “menn eigi að
sigra með kærleikanum-” Hann átti mikinn
þátt í því að Indvérjar í Suður-Afríku fengu
borgaraleg réttindi; var hann þar þrisvar sett
ur í fangelsi. Þátttaka hans í Suður-Afríku
stríðinu var sú, að líkna særðum. Eins gerði
hann á fyrsta ári síðasta stríðs, en fór heim
til Indlands árið 1915. Sjálfstjórnarhugmynd
ir sínar hefir hann því eflausut sniðið eftir
því sem hann hefir séð gerast hjá vestlægu
þjóðunum.
Gandhi hefir nú verið hneptur í varðhald
og nokkrir fleiri af skoðanabræðrum hans.
En hætt er við, að uppþotunum linni ekki
við það. Prinsinn af Wales er nú að leggja
af stað frá Indlandi og segja blöðin að eftir
að hann sé farinn þaðan, ætli stjórnin að fara
að beita sér öflugar gegn uppreistarmönnum
en til þessa-
Skáldsögur Gunnarr
Gunnarssonar.
I dagblaðinu “The Record” sem út kem-
ur í Los Angeles er ritgerð um bækur G.
Gunnarssonar undir fyrirsögninni frá íslandi
til India, yfirlit yfir beztu nýútkomnar bæk-
ur. Höfundur greinarinnar telur bækur G-
Gunnarssonar tvímælalau^: þær merkustu og
skáldlegustu sögur er út hafa komið f seinni
tíð. I byrjun greinarinnar getur
hann þess að höfundurinn skrifi á
dönsku en ekki íslenzku af þeirri
ástæðu að danska sé víðlesnari.
Hann getur þess einnig að hann sé
sjaldan hrifinn af verkum sem
þýdd eru úr einu máli á annað,
einkanlega úr norðurlanda málun-
um yfk á ensku, því þau tapi vana
lega öllu bókmentalegu gildi. Sög-
ur Gunnars segir hann að skari
svo langt fram úr að þó aldrei
nema þær hafi eitthvað mist, þá
mæni þær samt yfir alt annað er
nýlega hafi sést. “Eg hefi verið
að reikna út,” segir hann, “þann
leyndardóm í hverju kraftur og
og andagift Gunnars Gunnarssonar
er innifalinn /og líklegasta ráðn-
ing þeirrar gátu finst mér vera sú j
að íslendingar hafi yfirleitt hreinni
háleitari og göfugri hugsunarhátt j
en hjá stórþjóðunum alment ger- [
ist og enn eimi eftir í ríkum mæli i
hjá þeim, hinn kraftamikli andi,
sjókonunganna og víkinganHa for.
feðra þeirra.”
---------x--------
Ótrúleg.
Það mun margUr eiga bágt með
að trúa því, að Bretland hafi orð-
ið að borga Frakklandi tuttugu
og tvær miljónir sterlingspunda
fyrir hafnleyfi, Ieigu á byggingum !
og Iandspildurnar fyrir skotrafir
brezku hermannanna á stríðstím-
unum, auk ótal margs annars í
sambandi við dvöl hersins á Frakk
landi. En þetta hefir Bretland þó
gert. ,\'f?
Að því er hafnargjaldið og
húsaleigu snertir er ef til vill ekki
ósanngjarnt með öllu að eitthvað
sé borgað fyrir það, þó alt væri
það í sambandi við flutninga og
geymslu á herútbúnaði. En að
Bretland iþurfi að borga fyrir land
spildurnar sem skotgrafirnar voru
gerðar á, virðist ótrúlegt, ef ekki
ósanngjarnt-
Bretland var það fyrir miklu,
að stríðið fór fram á Iandamærum
Frakklands og Þýzkalands, í stað
þess að vera háð á vesturströnd
Frakklands. En í því efni var ekki
um hag Bretlands eins að ræða.
Samningar þess við Belgíu gerðir
á fyrri hluta 19. aldar ásamt samn
ingum þess við Frakkland 1914,
bera það með sér að það var um
sameiginlegan hag allra þessara
landa að ræða og að það var hag
ur þeirra allra en ekki Bretlands
eins, sem að stríðið var háð á
austurhluta Frakklands. Bretlandi
hefði stafað hætta af því, að
Þóðverjar hefðu komist vestur á
ströndina. En hv-ar var Frakk-
land þá?
Brezku hermennirnir sem skot-
grafirnar grófu sér til skýlis, voru
því fyrst og fremst að vernda
jarðir Frakklands og Frakkland
sjálft. Að Bretar þyrftu að kaupa
þá skotgrafareiti af Frökkum,
virðist ótrúlegt. Ekki hefir heyrst
að Bandaríkin hafi gert það, eða
aðrar þjóðir. Enda mælir fátt
með því-
—--------x--------
Bændur vaka.
Já, þeir vaka. Vér eigum ekki
við vökurnar þeirra við erfiði
16—18 klukkustundir á sólar-
hring. Þæi' eru svo algengar, að
þær eru ekkert tiltökumál. En
það er viðVíkjandi félagsmálum
þeirra sem þeir vaka nú og sýna
mjög mikinn áhuga- Það berast
vikulega orðið fréltir af fundum
þeirra hér í Manitoba sem annars-
staðar í Vesturlandinu, og á þeim
fundum eru rædd og yfirveguð
málefni sem þjóðfélagið varðar
mikíð. Þannig hefir bændafélags-
skapurinn að Arborg, sem saman
stendur af íslendingum eingöngu,
haft fundi sem vel h-afa verið sótt-
ir og kappræður og fleira hafa
haft til gagns og skemtunar. Og á
hverjum fundi er sagt, að félags-
mönnum hafi fjölgað í bændafé-
laginu þar. Fyrir rúmum tveim
vikum var kappræðuefnið á fundi
félagsins: “Að konur ættu að
hafa jöfn umráð yfir eignum bús-
ins og einkum peninga eignum
þess, og bóndinn.” Á síðasta
__Dodd’fi nýmapiilur eru beylfi
nýmame'SaJi'8. Lækna og gigt,
bakverk; hjartabilan, þvagteppu,
og önmsr veikiiKli, sem stafa frá
nýrunum. — Dodd's Kidney Pilla
kosta 50c askjan eða 6 ö*kjur fyr-
ir $2.50, og fást hjá öllum lyfsöl.
um etSa frá The Dddd’s Medicine
Co. Ltd., TorontOj Ont..........-

fundi snerust umræðurnar um,
“Hvernig búskapur gæti borgað
sig. ” Var á margt bent, sem vert
er að geta í því sambandi. T. d.
að Alfalfa mætti rækta með góð-
um árangri í þeirri bygð- Að
svínarækt sé þar arðvæn- Að
“þistil” megi uppræta með því að
plæga að haustinu og sá snemma
að vorinu. Plægingu álitu þeir
nauðsynlega eins fljótt og kornið
væri af sáðlandinu og unt væri og
öll önnur vinna, svo sem herfing,
o. s- frv., væri gerð sama haust-
ið. Að bændur legðu slund á
fleiri en eina búnaðargrein og
bættu nautpening sinn sem bezt.
Að betra væri að hafa lítið bú og
gott en stórt bú og ilk hirt. í
bændafélagsskapinn álitu þeir að
allir bændur ættu að ganga til þess
að vinna að sameiginlegri velferð
þeirrar stéttar og alls þSðfélags-
ins. Á alt þetta var bent sern veg
til þess, að láta búskap borga sig.
Víðar í Manitoba hafa bænJa-
íélögin haft fundi og rætt og f-
hugað -landsins gagn og nauð—
synar. I Souris veiður bráðlega
rætt um: 1- Að landsstjórnin
kaupi og reki allar járnbrautir
íandsins, 2. Að uppgötvanir síð-
ari ára hafi þannig verið notaðar,
að menn séu yfirleitt ekki mikið
sælli fyrir þær, og fl. fl. Þannig
mætti lengi telja- En þetta nægir
til að benda á hve starf þessara
bændafélaga er orðið mikið og
hve mjög sum þeirra snerta þjóð
félagið í víðtækum skilningi.
----------X-----------
ÍSLAND
Slysfarir. I fyrri nótt fanst ma^u
ur örendur í fjörunni vestan viS
Völund. Hét hann Þorsteinn ‘3or-
steinsson, og átti heima á Berg-
staSastræti 1 7ib. HafSi hann f&riS
út af heimili sínu seint í fy.rra
kvöld og skiliS eftir peninga-
buddu sína, var hvorttveggja ó-
vanaiegt, svo kona har.s baS lög-
regluna aS sviipast eftir honum.
En hún varS ekki vör. viS hann.
Ekki er hægt aS segja um, hvort
maSurinn hafi falliS í sjóinn eSa
dregt sér vísvitandi. Þorstéinn
átti uppkomin börn í Ame-íku.
»l)Bfil)fi»IHllH)B»l)<fi>IHfil
SÝRA IMAGANUM
VELDUR MELTINAR-
LEYSI. .
Orsaknr kan, sArlmlI (>K verkl.
HverMii Mkal læknaMt.
MetjalafrætSingar segja at5 níu tí-
undu alra veikinda magans stafi af
meltingarleysi, sárinda í maganum,
gasi, þembu, brjdstsvit5a o. s. frv., og
orsakist af of mikilli Klorih magasýru,
i en ekki, eins og sumir halda, af of litl-
um meltingarvökva. Hin næma maga-
hút5 er uppýft5 og meltingin frestast,
fæt5an eúrnar og afleit5ingarnar vert5a
mjög óþægilegar, eins og allir, sem af
slíku þjást, kannast vel vit5.
MeltingafmetSöl eru óþörf í svona
tilfellum og geta verit5 hættuleg. Lát-
it5 á hilluna öll þannig lögut5 meööl, og
í stat5 þeirra fáit5 frá einhverjum áreit*
anlegum lyfsala nokkrar únzur af
Bisurated Magnesia og takit5 af þvj
eina teskeit5 í vatni rétt eftir máltít5, I
kvartglas af vatni. t»eta sykrar mag-
ann, kemur í veg fyrir myndun of
mikillar sýru, og þér finnit5 engan
verk et5a sárindi et5a gas. Bisurated
Magnesia (í tablets etJa duftmyndun—
alls ekki í vökva et5ur mjólkuruppleys-
ing) er skat51aus fyrir magann, ódýr
at5 taka og er sú áreitJanlegasta Mag-
nesia vit5 öllum magasjúkdómum. Þ*at5
er brúkaö af þú9undum rólks, sem
boröar máltítiir sínar nú, án ótta fyrir
meltingarleysisþjáningum.
Ruthenian Booksellers and Publis-
hing Company, 850 Main St., Wpg.
\