Heimskringla - 05.07.1922, Síða 5

WÍNNIPEG, 5. JGLÍ, 1922.
HEIMSKRINGLA.
BLAÐSIÐA.
er niðurlag j
sem oss geðjast>
Vér höfum heyrt, að dálítil ó-
ánægja hafi átt sér stað út af út-
nefningunm í Gimlikjördæmi, og
að ýmsir, sem líklegir voru til að
fylgja bændum að málum, hafi
látið á sér heyra, að úr því að út-
nefningin hafi ekki - falhð þeim í
vil, hafi þeir í hyggju að snúa
baki við þændaþingmannsefninu.
Þetta getur ávalt komið fyrir og
hefir komið fyrir víðar í fylkinu.
Látum vér í því efni nægja svar
bændafélagsins við því, og prent-
um hér í íslenzkri þýðingu það,
sem það segir, er svo stendur á:
“Úr einstökum stöðum berast
þær fréttir úr fyklinu, að fáeinir
menn, sem bændastefnunni fj(lgja
hafi eftir útnefningu þingmanns-
efnis síns fundið ástæðu hjá sér til
þessi að styðja ekki bændaþing'-
mannsefnið að málum.
Fyrir ^essu geta stöku sinnum
verið einhverjar gildar ástæður.
Ef t. d. einhver ástæða er til að
halda, að pregla líafi átt sér stað
á útnefningarfundinum, að ein-
hverjir, sem þar áttu.fulla þátt-
töku, hafi ekki notið hennar eins
og vera bar, eða að öðrum hafi
verið gefið of mikð vald í hend-
ur, eða að einhverjir hafi orðið
varskiftir að því, er hluttöku
snertir, fyrir einhverja óreglu, —
þá er sannarlega ástæða fynr
menn að kvarta undan því. Sömu-
leiðis, ef að þingmannsefnið er
giæpamaður, er óhollur landi og
þjóð eða er ófús að kannast við
stefnuskrána og fylgja eindregið
bændum; einnig þá er góð ástæða
til að iáta til sín heyra. Og lang
hreinasta og beinasta leiðin er þá,
að hafa annan útnefningarfund,
reyna að koma í veg fyrir óregl-
una og útnefna rétta manninn.
Fyrir hinu er engin afsökun, að
ybbast við úrslitunum, snúa baki
við bændahreyfingunni og styðja
andstæðing bænda að málum eftir
útnefningu.
En sé nú sannleikurinn sá, að
alt hafi verið í röð og reglu á út-
nefpingarfundinum, að atkvæða-
greiðslan hafi verið rétt, að allir
hafi haft jafnt tækifæri til þátt-
töku, að þingmannsefnið hafi ver-
ið kosið með ótvíræðum méiri-
hluta atkvæða, — já, hvað á að
segja um það? Við því er aðeins
éitt svár. Ef vér viljum reynast
trúir stefnu vorri og fólkinu, þá
er ekki nema um það eitt að gera,
að styðja þingmannsefnið af al-
efli.
Þó að það komi á dagir.n, að
einhver hafi orðið fyrir vonbrigð-
um, eða að útenfningaúrsli 'n séu
önnur en búist var við, eða að
þingmannsefnið sc öðruvisi *
vexti en sumir ætluðu eða þc að
hann hafi áður verið íhaldsmaður
eða frjálslyndur, ekkert af þessu '
er nein gild ástæða fyrir því, að
unnið sé á móti því og stuðiað að
ósigvi þess. Að g,.ra slíkt er ao
kynna sjálfans ig að því, að verð-
cku'tla ekki að heit?. bændastefnu
maður. Bændahrevfingin er við-
urkend fyrir, að vera komin svo
langt, að hver félagsmaður ætti
að geta þvingunarlaust lagt ti!
síðu persónulegar ástæður til fvlg
is vissra manna og beygt sig fyrir
vilja meirihlutans. Þetta er gert
mjög undantekningarlítið út um
alt fylkið. Þingmannsefnið, sem
útnefningu tapar, hefir staðið upp
og lagt til að útnefningin væri
gerð í einu hljóði, og hefir barist
eins og Trójuborgarmenn gerðu
forðum, fyrir að útnefnda þing-
mannsefnið næði kosningu. Og
það er eins og það á að vera. Ó-
ánægjuefnið hverfur og gleymist,
þegar úrslitin verða birt og þing-
mannsefni bænda hefir náð kosn-
ingu.”
i Þetta er satmgjarnlega á svona
efni litið. Sýnið við kosningarnar,
að það komi ekki til mála, að þér,
^ heiðruðu kjósendur gefið öðrum
en bezta manninum, sem völ er á,
| atkvæði yðar, jafnvel þó útnefn-
ingin hafi farið öðruvísi en sumir
æsktu. Málefni bændaflokksins
1 verðskuldar það. Og það er
hverjum sómi að því, að gera sitt
beeta fyrir félagsheiidina, jafnvel
| þó eitthvað sé í sölur fyrir það
lagt.
Islendingar! Kjósið landa vorn,
Irgimar Ingjaldsson, hinn 18. júlí.
Furðulegar upp*
götvanir.
j Mannkynið er orðið svo vant
I því að heyra eitthvað-furðusam-
j legt í sambandi við vísindi og upp
götvanir, að því er hætt að þykja
nokkuð undursamlegt, en viður-
| kennir hið torskildasta í þeim efn-
i tm undireins, sem hvern annan
auðskilinn, daglegan viðburð.
lEitt af því nýjasta, serð nú er í
J frásögn fært, er það, að hægt
sé að senda með þráðlausum
I skeytum Ijósmyndir og eiginhand-
ar skrift víðsvegar að.
| M. Briand á Frakklandi sendi á
j þenna hátt ávarp, ritað með eig^
in hendi, til Washington áður en
hann kom þangað á friðarfund-
inn í haust. Og nú nýlega kvað
Ijósmynd af Italíukonungi hafa
verið send yfir Atlantshafið með
þessum hætti.
Uppgötvun þessi er ef til vill
j mörgum að þakka, því tilraunir í
þá átt hafa verið gerðar víðsveg-
, ar út um heim, og sumar þeirra
i hafa að einhverju leyti hepnast.
En heiðurinn fyrir hana fær samt
J aðallega frakkneskur maður, Ed-
j ouard Belin að nafni. 1 París er
uppfynding þessi starfrækt að
einhyerju leyti og er þar nefnd
Belinogram eða Belin-skeytaflutn-
ingur. Hann vann milli 20—30
ár að uppgötvaninni, að sagt er.
Hvaða þýðingu hefir uppgötv-
un þessi? munu sumir spyrja. Til
dæinis gætu fréttablöð fengið
skjótar ljósmyndir af atburðum,
sem hér og þár fara fram í heim-
inum, og sem þau verða nú oft að
bíða lengi eftir. Ljósmyndir af
strokumönum, sem úr greipum lög
reglunnar smjúga, mætti senda
vítt og endilangt með þessum
hætti, og þannig vera búið að
sýna þá, áður en þeir sjálfir kom-
ast mjög langt í burtu. Margt
íleira mætti og benda á, sem sýn-
'r, að uppgötvun þessi hefir mikla
þýðingu.
Með radio uppgötvaninni er
hægt að heyra bæði söng og ræð-
ur úr fjarlægð. Ef til vill verður
þess ekki langt að bíða heldur, að
sjá megi bæði hreyfimyndir og
leiki, og hvað annað, sem fram
fer í fjarska.
Opið bréf
Til Jóns Stefánssonar.
Háæruverðugi
Signor Jón Stefánsson!
Það hefir orðið nokkur undan-
dráttur hjá okkur, að svara yðar
meistaraelgu ritgerð í Lögbergi.
En þar eð við erum fullvissir um
það, að þér séuð þoiinmóður
maður, þá vitum við, að þér fyr-
irgefið dráttinn.
Fyrripartur ritgerðar yðar er
um St. G. St„ höfuðskáld Vestur-
Islendinga. Við erum yður hjart-
anlega sammála að því er áhrærir j
Klettafjallaskáldið okkar. Hann
er bæði “góður Islendingur” og
stórskáld. En það
ritgerðar yðar,
ekki rétt vel að.
Við gátum þess í greinarstúf í
Heimskringlu fyrir nokkru síðan,
að Skúli Sigfússon myndi ætla að
sækja fram til þings enn á ný
undir merkjum Norris liberal-
flokksins. Höfðum við það eftir
merkum mönnum úr St. George
kjördæmi. Fréttin reyndist sönn
að vera, því skörrmiu síðar var
Skúli útnefndur á Norris-liberal-
þmgi sem haldið var að Camper.
Okkur þykir fyrir, að þetta skyldi
verða til þess að valda yður svona
mikillar ógleði og hrygðar, en
sannleikur er það\iú eigi að síð-
ur, eins og þér hljótið að kannast
við. Okkur er tjáð þannig frá
þessu dæmalausa þingi Norrisar-
rnanna, að tvö “Carload” af kon-
um hafi safnast saman að Lund-
ar og farið með Skúla til Camper.
Og þegar þangað var komið, hafi
verið þar fyrir tveir höfðingjar
frá Winnipeg, Jónas- K........ og
mesti ^ægur af Israelsmönnum, er
þar eiga heima. Höfðingjarnir
höfðu verið sendir þangað af
Norrisarflokknum, með tvo aðra
sér líka, til málamynda. Ekki er j
þess getið, að þér hafið verið þar
sladdur. En þar hefðuð þér,
signor góður, átt að vera, eins og |
til að prýða hópinn. Á þessu
Gyðinglega kerlingaþingi var svo
Skúli Sigfússon innsiglaður undir
merkjum Noarisarliberala, til þess
að bera þeirra kross með undir-
gefni og af þolinmæði.
Það er sýmlega mesti órói og
hrygð í sálu yðar, þegar þér
minnist á alla þá “traustu og
I.jálsu gripi”, sem þér segið, að
Skúli eigi svo mikið af. Hann
þurfi því ekki á annara bykkjum
að halda. Við erum á’ þeirri
skoðurþ að yðar viðicvæma sál
hafi orðið fyrir illum áhrifum,
þegar yður hugkvæmdist að
minnast á gripina hans Skúla.
Okkur datt allra snöggvast í hug
sagan hans Mark Twain, kími-
skáldsins mikla, sem hann nefnir:
“Jón og kettirnir”. Þér kannist
eflaust við þá sögu, signor Jón.
Hvernig Jón varð sér þar til opin-
berrar minkunnar fyrir ofsa og
fljótfærni.
------Þá minnist þér á Norrisc
flokkinn með lofi og segið, að í
þeim flokki hafi “góður Islending-
ur” átt sæti. Getur verið að svo
sé. En ekki myndu forfeður vor- \
ir hafa kallað þann mann góðan
Is'ending, sem hlypi undan merkj- í
um, þegar hættan er mest og ósig- |
urinn vís. Þér megið hrúa öllu
því oflofi, sem þér viljið, á Norris-
flokkinn. Það gerir engum mein. 1
Við höldum því afdráttarlaust
fram, að Norrisflokkurinn sé fyrir j
Iöngu fordæmdur af öllum al- J
múgalýð þéssa fylkis. Og jafn- j
vel þó við vitum það fyrirfram,
að það muni valda yðar hátign
hrygðar enn á ný, þá spáum við
því, að Norrisflokkurinn haldi
ekki nema átta sætum eftir kosn-'
ingarnar þann 18. þ. m. Og hvaða
gagn hefðu þá bændur af Skúla ■
á þingi, þó hann yrði kosinn? Eru j
nokkur líkindi til þess, að S. S. ;
gæti orðið kjördæminu til upp-,
byggingar og kjósendum til bjarg-
ar, ef hann sæti þar við áttunda f
mann, í þeim pólitíska flokki, sem
alment er hataður af öllum vinn-
andi lýð, hvort sem hann á heima
í sveit eða í kaupstöðum? Vér
vitum, að þér getið ekki svarað
þessum spurningum, Jón góður,
til þess eruð þér of mikill flokks-
maður. En kjósendur í St. George
kjördæmi munu svara henni bezt
þann 18. þ. m.
Þér segið ennfremur, signor
Jón, að enginn bóndi þurfi að fyr-
irverða sig fyrir það að fylgja
Norris. Hvernig farið þér að tala
svona út í hött, Jón góður? Eruð
þér virkilega svona blindur. Eða
eruð þér svo mikll pólitískur auli,1 semd. Annað atriðið hjá L. G.
eítir alt, sem “komið hefir fyrir ’ j er sprottið af illgirni, en hitt er
síðan Norris tók við völdum, að bókstafleg hugsunarvilla.
þér vitið ekki minstu vitund um J Fyrra atriðið er, að Stephan
allar syndirnar, sem drýgðar hafa G. muni hafa kveðið inn í þjóðina
verið undir þeim hjúpi, sem Norr-
is hefir hvílst í? Vitið þér virki-
íslenzku kulda og dramb. Þessu
mótmæli eg fyrir hönd allra sann-
lega ekki, hversu mikill saur er nú gjarnra manna, þeirra er þekkja
safnaður saman íþað pólitíska ]j5ð Stephans, þvC það er ósatt.
hreiður? I einlægni að spyrja:
Finnið þér ekki lyktina? Eða haf-
ið þér sofið ávalt síðan Norris
kom til valda? Það væri efni í
heila bók og hana eigi alllitla, ef
telja ætti upp allar vitleysurnar og
öll svikin, sem Norrisflokkurinn
hefir framið síðan hann komst til
valda. Okkur þykir ilt að hafa
ekki rúm hér íblaðinu til að fræða
yður dálítið. En ef yðar hátign
vildi hafa svo mikið við að líta í
dagblöðin í Winunipeg frá því
fyrir 5—6 árum, þá gætuð þér
fræðst þar um mikið. Og grunur
okkar er sá, að þá mynduð þér
ekki með öllum jafnaði vera eins
“ánægður maður” yfir ástandinu
í Manitoba og þér nú virðist vera.
Já, signor Jón, þér getið nú
þegar byrjað að gráta yfir þessari
“Babylon Eyðileggingarinnar” —
Norrisstjótninni yðar, því hún er
fallin og rís aldrei við aftur. Ef
það gleður yðar aumu sál, að
spegla yður í þessari hrygðar-
mynd, þá mun engmn meina yður
það, “eins og hún er nú á sig
komin, öll hlaðin kaunum”. Fög-
ur mynd í yðar augum; eins og
hún kemur fólki fyrir sjónir:
“Fáklædd forsmánarflíkum, frá-
skúfuð guði ríkum; nakin og nið-
urlút.”
Þér spyrjið, Jón sæll, hvernig á
Fyrir því þarf ekki ap færa önnur
rök en þau, að benda mönnum á
að lesa kvæðin hans; og gerði eg
það í grein þeirri, er eg skrifajfi
fyrir skömmu.
Hitt atriðið er, að 'L. G. fjarg-
viðrast yfir því, að kastað sé
skugga á önnur góð?káld vestur-
lenzk með því að segja að St. G.
sé' mesta íslenzkt skáld. Allir
hljótá að sjá, hvíiík fjarstæða
þetta er hjá- honum. 1 hvaða'
flokki sem er geta verið margir
góðir og göfugir menn, þó að einn
skari fram úr. J. Magnús Bjarna-
son eða Sig.' Júl. Jóhannesson
o. fl. missa ekki sæti sitt á skálda-
bekknum, þó að Stephan sitji
þeirra instur. Það væri annað
mál, ef ekki væri rúm fyrir nema
eitt slenzkt góðskáld í senn með
íslenzkri þjóð; þá yrðu þessir
menn og margir fleiri að víkja
fyrir Klettafjallaskáldinu. En sem
betur fer er rúm fyrir þá alla og
marga enn.
J. T.
lengi. Árið 1920 varð hann
stjórnandi “Winnipeg Grain and
Produce Exchange Clearing höuse
og hefir hann þá stöðu enn. Tvö
kjörtímabil var hann fylkisþing-
maður fyrir Brandon. 1 bæjar-
ráði Winnipegborgar hefir -hann
nálega altaf verið síðan hann
flutti til Winnipeg. Hann þykir
hreinn og beinn í viðskíftum öll-
um, og nýtur mikils trausts og
virðingar manna.
Irland.
Síðan að atkvæðagreiðslan fór
fram í Irlandi, spm staðfesti samn-
ing Breta og Tra, hefir ekki iint
þar á ’ óeirðum. Kastalar hafa
verið sprengdir í loft upp og bar-
dögum og manndrápum hefir ekki
lint. Er sagt, að Collins sé í mjög
miklum vanda staddur og óséð.
hvort hann getur komið í veg fyr-
ir stórvandræði.
Minningarorð
eftir Kristínu Jónsdottur Freeman
Fréttir.
Sambandsþingið. ... . .
Sambandsþinginu var slitið s.l.
miðvikudag. Haustþing mun ekki
verða haldið, eftir því að dæma,
því standi, að menn séu að níða er forsætisráðherra King gaf í
Nórrisstjórnina, saklausa og lýta- ^ ^kyn. Kemur þingið því ekki
lausa. Hvort það sé af því, að | aftur saman fyr en í janúarmán-
menn langi til að ná í “plássið” | uði 1923. — Á síðustu stundu
hennar. Nei, signor Jón, mönn-Tsamþykti það þessar tillögur, að
um þykir ekkert happ að þurfa þv[ er Crows Nest Pass samning-
að taka við hreiðrinu, eins og það j mn snertir: Að burðargjald á
er nú útleikið. En fólkið yfir hveiti og hveitikorni sé lækkað
höfi^ð heimtar, að það sé gert; samkvæmt samningnum nú þegar,
heimtar betri stjórn og betri og er samningurinn sé að öðru
göfugri menn til að fara með , ]eyti ]agður fyrir um eitt ár> p6
völdin, en verið hefir; menn, sem , ekk; s<; ait fengið, esm réttmætt
vilja !‘óspiltan stofn í staðinn” : var, mega þetta heita góð úrslit
fyrir alla þá spillingu, sem þar rnálsins. Auk þess hefir C. P. R.
hefir ríkt; menn, sem vilja í sann-
leika bera heill almennings fyrir
brjósti; menn, sem eru nógu mikl
ir og nógu kjarkgóðir til þess, að
segja öllum ósóma stríð á hendur,
hver sem í hlut á; menn, sem
fólkið getur trevst fyrir velferðar-
n.álum sínum; menn, sem eru
fúsir á eð c tthvað í söl-
urnar fyrir land sitt og Iýð;'menn,
sem ekki seha sig auðvaldi á
hendur við öll tækifæri; menn,
sem eru óeigingjarnir og eiga
óspilt mannshjarta, og nTénn, s’em
eru nógu hreinlyndir til þess'að
tala sannleikann og láta ekki
blekkjast, hvað sem í boði kann
að vera. Skiljið þér nú þetta
signor góður? Þjóðin stynur
undir skattabyrðum og hvers kyns
oki, sem er bein afleiðing af illu
stjórnarfari, og þó eruð þér svo
mikill aumingí, að hampa slíkum
mönnum, er hafa steypt þjóðinni
í alla þessa ógæfu. Já, signor Jón,
við viljum af alvöru ráðleggja
yður, að láta stjórnmálin afskifta-
laus. Þér getið hvort
aldrei sannfært neinn um það, að
svart sé hvítt og að óhreint sé
hreint, hversu mikla löngun og
tilhneigingu, sem þér annars kynn
uð að hafa til þess að blekkja.
Svo kveðjum við yður í kær-
leika og óskum yður lartgra líf-
daga, og um fram alt þess, að þér
tækjuð sinnaskiftum í pólitískum
skilningi, svo að sál yðar verði að
lokum hólpin, bæði þessa heims
og annars.
Yðar með vinsemd.
15 kjósendur.
Orðsending tií L. G.
Eg ætlaði fyrst alls ekki að
svara greininni hans L. G. í síð-
asta Lögbergi, mér fanst hún tæp-
ast þess virði. En svo sé eg mig
um hönd, því að í greininni eru
tvö atriði, sem m^nn ættu ekki að
láta fram hjá sér fara án þess að
gera við þau einhverja athuga-
íélagið lofað lækkun á burðar
gjaldi yfirleitt og einkum með til-
liti til þess, að Vestur-fylkin nytu
sama réttar í því efni og Austur-
fylkin. Þetta er alt dálítill vor-
boði, að oss virðist. Það lítuj út
fyrir, að bæði þingið austurfrá og
járnbrautarfélögin hafi þó á end
anum að nokkru leyti orðið að
viðurkenna réttindi Vesturlands-
ins, sem aldrei áður hefir verið
gert. Er enginn efi á því, að það
er bændaflokknum í þinginu að
þakka. Mætti líta á þetta sem
sýnishorn af því, hvert bændur
stefna, að þeirra takmark er að
fá viðurkenning stjórnanna á rétt-
indum almennings. Að láta Vest-
urlandið sæta öðrum kjörum en
Austur-Canada, að því er burðar-
gjald á járnbrautum snertir, var
eitt af því ósanngjarnasta, sem
hægt var að hugsa sér. Það varð
hlutverk bændaþingmannánna að
opna augu stjórnarinnar fyrir því.
Og það verður hlutverk þeirra
framvegis, að benda á, hvar al-
sem er menn réttindi séu og hafi verið
brotin af stjórnunum. Það má
mikið vera, ef að almenningur fer
ekki að sjá þörfina á því að koma
bændum til valda.
Hinn nýi borgarstjóri í Winnipeg.
Frank Oliver Fowler varð s.l.
föstudag borgarstjóri í Winnipeg.
Hann var einn í vali um stöðuna
cg urðu því engar kosningar í
sambandi við hana. Mr. Fowler
er fæddur að Seaford í Huron
County í Ontafio árið 1861. Vann
fram að tvítugsaldri hjá föður
sínum. Flutti til Winnipeg 1881,
en staðnæmdist ekki í bænum,
heldur settist að á jörð nálægt
Nesbitt í Manitoba. Þar bjó hann
þar til árið 1891. Þá flutti hann
til Wawanesa. Byrjaði þar á
kornsölu og átti kornhlöðu. Þar
giftist hann ungfrú Elizabeth
Nichol. Árið 1902 fluttu þau til
Winnipeg. Var hann ritari North
West Grain Dealers Association
Kristía Freenian var elzt af níu
alsystkinmn, og fædd 25. desember
1883 í Winhipeg, XManitoba. Hiin
óist upp með foreldrum sínum,
lijónunum Sigurlaugu Þorberg<-
dóttur og .lóni .Jónssyni Freeman.
Frá Winnipeg fluttu þau hjón til
Argyle og dvöldu þar allmörg ár.
Þaðan fluttu þau’til Blaine í rík-
inu Washington, og liafa biiið þar
siðan.
Aihi æfi átti Kristín heimili lijá
foreldrum sín/m og kom með þeim*
vestnr liingað. Eins og gengur
vann hún út nieira og minna frá'
l»ví fyrst að hiin var nógu gömul
til þess. Eti hvar og hvað sem hún
vann, lá leiðin hennar æfinlega
heim aftur — heim til forjjdralnis-
auna. Þar var hún stoð og styrk-
ur — önnur hönd móður sinnar og
systkina. .
Þegar fram liðu stundir giftust
systkini heflrtar. nátt eftir annað —'
öli nema hún. Eftir því sgm heim-
ilum þeirra fjölgaði, stækkaði
verkahringur hennar. Því þegar
eitthvað gekk að, hjá einhverju
þeii ra, og það byrjaði snemma, var
hún hvarvetna við hendina að
hjálpa, hugga og líkna. Tvær syst-
ur liennar, báðar giftar, dóu á und-
an henni, .Jónína Freeman-Johnson
og Jakobína Freeman Olson. Krist-
fn Stundaði þær liáðar og mann
þeirrar fyrri, sem dó á undan konu
sinni, eftir langvarandi og kvala-
fulian sjúkdóm, beintæringu. 6il
dóu þau úr tæringu. Er ekki óiík-
legt, að ]>ar hafi Kristín tekið sjúk-
dóm ]>ann, er seinna dr'ó liana til
dauða, því einnig hún dó úr tær-
ingu.
.9
Þoíínmæði Kristinar, ósérplægnl
og nærgætni var mjög viðbrugðið
undir allskonar örðugum kringum-
stæðum. En það kom ekki einung-
is fram á þeim, er henni stóðu
næstir. heldur var fórnfýsi hennar
liin sama, livar .setn eitthvað gekk
að og hún náði til, vanalega langt
fram yfir efni og orku. En hún
hrópaði aldrei upp með það. Jafn~
vel eftir að hún var sjálf farin að
heilsu — iögst banaieguna — var
hugurink hinn sami — að hjálpa,
og varð þá systur hennar, Mrs.
Fosberg, sem lnin helzt náði til, að
fylla ]>ær kvaðir fyrir hana —
kaúpa eitt^ og annað fyrir þenna
eða hinn, sem hún heyrði um, að
bágt ætti, þvf hún hafði rænu og
fulla sansa fram f andlátið. En nú
er hjálpsama höndin stirð' og
þreýtta'hjartað búið að fá hvfJd.
Kristín var hæg og ijúf í lund.
sæmilega greind og sérlega vel
verki farin. Hún var vlnföst og í
öiiu trú, fámálug að jafnaði en
kyntist vel. Það var yndislegt að
vinna með henni, sakir geðprýði
liennar og dugnaðar og trúmenskn,
Enda átti liún marga góða og
sanna vini. Á heimili sfnu var hún
öilum alt í öliu. Vanhagaði móð-
ur hennar um eitthvað, eða óskaði
einhvers, var sem hið glögga auga
og tilfinningaríka hjarta Kristínar
iæsi ]iað úr svip hennar, jafnvel
áður en móðir hennar sjálf varð
vör þeirrar kendar', og var þé sjálf-
sagt að bæta úr þvf, væri þess
nokkur kostur. Betri dóttur hafa
engir foreldrar átt, betri systur
engin systkini, ’ og enginn vinur
sannari og göfugri vin.
Vera má, að hér þyki mikið sagt.
En þeir, sem þektu Kristínu sál.
og þeir-voru margir, myndu sanna
með mér þenna vitnisburð, og
þakka mér fyrir að opinbera liann.
Ekki af því, að eg geri hinni iátnu
nokkurt gagn, né heldur af því, að
þ/»ð bæti ástvinum hennar á nokk-
urn mista liátt missirinn — ])ví hér
var um verulegan missi að ræða.
Heldur af þvd, að til þess eru góð
(Framh. á 8. bls.)