Heimskringla - 16.08.1922, Blaðsíða 2

/
2. BLAÖSIÐA.
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG, 16. ÁGOST, 1922
Nýjom
svikum anda-
trúarmanna Ijóstað upp
Eftir Joscph McCabe.
Joseph McCabe er alkunnur fra;S!-
maður á Englandi. Hann var áöur
prestur í kaþólsku kirkjunni, en yfir-
gai hana fyrir mörgum árum. Har.i
htfir skrifaS margar bækur og fjolda
ritgerSa í tímarit. um trúarbragöaleg,
geymdar i vasanum. Svo, þrátt fyrir fteiri en tveimur eintökum af sömú mcnn frá verki hans, og hann kallaSi erfiSleikum ollu. — BarniS grét svo Þeir höfSu komist aS því, aS þessi
þaS þótt maSur aldrei hafi augun af myndinni. Hún krefst þess blátt á-'til sin frú Euxton. sem var jafn heiS- mikiS, aS þaS ætlaSi aS æra okkur,! kieíi var auSur, flutt sig þangaö, kast
plötunum, nema meSan þ*r eru » fram, aö sér séu sendar plöturnar | virö og óbrotin og hann sjálfur. Og því mjólkurforSinn var fyrir löngu 1 aS sér niSur á sinn legubekkinn hvor,
renmhurSinni \ ljósmyndavélinn, ‘ nokkrum dögum áSur ’. Þetta á aS þau sungu sálma og þuldu bænir og þrotinn <jg sulturinn og þorstinn scfnaS aS bragöi, en vaknaS brátt viS
komi andamynd fram á einni. En vera gert aöeins til þess aö “segul-j lögSu hendur meö mikilli lotningu á svarf aö;fmóSirin var orSin úrvinda ' þaö, aö farbréfamaöurinn vildi sjá
þessu er alls ekki þannig fariö. I magna” þær, og innsigliö á bögglin-; Ijósmyndavélina — og þarna gat af svefni og þreytu; baS éiún okkur j farmiöa þeirra; varS RíkarSi þá
tveimur aí þeim þremur markverSu jim kemur náttúrlega í veg fyrir aS j maöur fengiö þekkjaniegt andiit af ai> hjálpa sér i þessum nauöum. Rík-! hverft viö, sem vonlegt var, er hann
ht'mspekileg og vísin.'aleg efni.
Greinin, sem á eftir fer, cr- þýdd ur
‘ The Literary Guide”, júlí 1922, mán
aöarriti, sem "Rationalist Press Assa-
ciation” gefur út.
vona í síöasta sinn, tek andatrúna til
meöferöar, vil eg láta aðstööu mína
gagnvart henni hreinskilnislega í ljós.
tilfellum, sem eg minnist hér á, veröa hún opni hann. A þriSja degi heim- hvaða framliönum ættingja, sem argur ]aggi af staS meS pelann, aö
' maöur vildi ná í og þekkja, vafiS í reyna ag f4 keypta mjó)k 5 hann ein.
timbúSir úr lérefti, sem notað er ut- hversstaöar j borginni, Davíö tók
plöturnar að sendast miSlinum, sem sóttu þrír sjónhverfingamenn frú
svo getur haldiö þeim dögum eða Dean; og hún kom með böggulinn, er
vikum saman. Þær eru vitanlega inn- henni haföi veriö sendur, sem hafði
siglaöar og þær eru endursendar (eöa aÖ geyma sex plötur, “segulmagnaö-
opnaðar í viöurvist manns) meö inn- an” en óopnaöann. Eftir venjulegan
siglin óbrotin. j sálmasöng og bænahald fundu þeir
Eg vil aöeins segja það, að sé nokk- niynd af anda á. einni plötunni. En
tti maöur til á öllu Englandi á þessu nú komst illa upp um þessa ráövöndu
herrans ári 1922, sem lætur sér koma konu af lágum stlgum. Þaö haföi
tii hugar, að það sé mögulegt aö verið gengið svo frá bögglinum, að
Um leiö og eg einu sinni enn, og eg , . . , . ... x ’
ö .__ .j.binda sanian og ínnsigla myndaplot- þaö sast alveg otviræðilega, ,að hann
ur, svo' aö vanur maður geti ekki baföi verið opnaður, meöan á “segul-
opnaö böggulinn, eöa ef nokkrir eru, mögnuninni” stóð. Ein platan haföi
,. sem leggja nokkuö upp úr innsigli á veriö tekin burt og önnur látin í
j il eru þeir menn, sent altra y gje . p|gjuln> er hafa verig j höndum miö- hennar staö. Plöturnar höföu allar
um sinunt irá að lesa nokkra gag , . tdjf k)ukkustunjirj þ4 furgar mjg verig tölusettar meö denianti. En á
rvni á andatrúnni, með þvi aö kalla. . . , ..
J -I ekki a þvi, þo aö til se andatruar- þtirri plotunni, sent myndin var a,
a:i um smjor.
En hr. Hope og frú Buxton, hið
nafnkenda andatrúarfélag í Crewe,
cr komið í gapastokkinn. Arum sam-
bárniö og fór að hampa þvi, en eg tók
að mér aö sjá um allan farangttr okk-
ai og konunnar og Indverjann haföi
eg líka á minni samvizíku; hann var
gagnrýnendur þröngsýna efnishyggju
menn, eöa bera þeim á brýn, aö þeir
staöhæfi fyrirfram, að alt, er anda-
trúarmenn fari nteö, sé eintóm svik.
Vitaskuld gæti mjög verömæt gagn-
rýni komið frá slíkum mönnum, og
sannarlega er of mikil gagnrýni betri
en of lítil, þar sem inögulegt er, að
nm svik sé að ræða. Samt sem áður
er þess konar afstaða óheppileg fyrir
þann, sem vill rannsaka. Þess vegna
tek eg þaö fram, að eg hefi alls eng-;
hreyfing. Eg er ekki leikinn í listum fanst engin tala. Frúin sá, að sjón-
sjónhverfingamanna, en eg get losaö hverfingamennirnir voru aö leyta aö
ir.nsigli og komið því á aftur án þess ósýnilegtnn merkjum á plötunum og
að brjóta þaö. Og samt talar þetta sagði þeim, aö hún leyfði ekki þeim,
fólk um, aö það notí állar mögulegar' sem heföu “fuitdi” nteð sér, að opna
varúöarfeglur. ; umbúöirnár uin plötnr sinar áöttr en
Sjónhverfingamennirnir sendu hr. þær væru sendar. Meö öðrum orö-
Vearncombe nokkrar plötur. sem voru Um: engin ósýnileg merki leyfö hjá
stttar í blýhulstur. Ja, það er ekki þessu fólki, sem þykist viöhafa "all-
ónýtt að vera sjcnihverfingamaður. ar varúðarreglur” og “skorar á” aðra
Vearncombe geymdi böggulinn í að rannsaka. Sjónhverfingamenn-
félagsins reynt aö hafa “fundi” meö
þeim, en þáu hafa komið sé rundan
þeim, þótt ekki sé mikið aö óttast frá
þeim. Ivoksins hefir "Sálarrannsókna-
félaginu tekist aö ná sér í sjónhverf-
ingamann og um afleiöingarnar má
lesa í mánaöarriti þess (Journal), mai
fann aö vasabókin var ekki á sínum
staö, hafði henni veriö stoliö af hon-
nm meöan þeir sváfu báÖif. Til allr-
ar hamingju höföu ekki verið pen-
ingar i bókinni, en farseöill, vegabréf
og fleiri skjöl og ýmisiegt var i hana
skráð, sem að gagni mátti koma á
fcrðalaginu. Með 100 lírum hafði
hr.nn gert járnbrautarþjóninn ánægö-
an, en það var aöallega vegabréfs-
missirinn, sem olli honum áhyggjun-
um. En nú hafði eg kornist í gott
skap inni í matsalnum og smitaöi
hina brátt, sagði eg aö fall væri far-
arheill, þvi eg mundi hvaö Scipio
liafði sagt forðum, er hann hrasaöi á
a.* fyrirfram ákveðnar skoöanir urm
mánuð, en varö svo að gefa þá skýr- irnir voru ekki af baki dottnir og
Og eg trúi því, aö marg-
ingu, að í hvert sinn sem hann hefði sendu henni böggul, sem þeir höföu
sínum kraftaverka- e) ki opnað. En einn þeirra baföi
höndum, hefði hann ekki orðið fyrir ‘ bmt ofurlitla bót á góminn á þumal-
þetta efni. v^& e.., —-----ö ,
r . v. 11 Jhaldiö a honurn
ir, ekki aöeins þeirra, sem aðhyllast
andatrúna, heldur og hinna, sem, , ., „ . .. . ,
, hinum vanalegu1 ahrifum , og þess fingn sinum, og a botinni var eftir-
vegna verið viss um, að hann hefði mynd af rnerki félagsins. Um leið og
ekki ffngið mynd. Hann batt miða hann rétti frú Dean plöturnár, fjórar
við böggulinn meö þessari spurningu ao tölu, sem í bögglinum voru, í
á- “Erit andamyndir í þessu?” Svo dimmu herbergi, þrýsti hann án þess
raðleysis aöstaöa, aö gera enga skyra hann mynd af honum. En fr4 ^
og íullnægjandi yfirlýsingu um dlla i au()aheiminum kom þetta svar. “Mót- )otu. Auðvitaö gat hún ekki varað
þá sviksemi, sem kastar skugga a .spyrna á þ5na hli8».
andatrúna, sé í fylsta máta vítaverð. I ,, , , ... , ,
' En hann hatði gert alt, sem i hans
halda, aö þeir hafi komist
við annan heini, séu rétt eins lausir
við svik og eg sjálfur.
En aö hinu leytinu finst mér, að sú
an hafa rannsakendur sálarramr.ókna búinn ag missa kjarkinn og bjóst viö
að veröa troðinn undir; hét hann nú
á Brahmá, gttð sinn, að duga sér. Eg
tílóö farangrinum í köst eins vel og
eg gat, en feröafólk með stórar tösk-
ur ruddist fram og aftur um gang-
inn, sem var troöfullur af f\’ki; velti
það þá byggingunni um fyrir mér
heftinu (A Case of Fratjd with the )lvag eftir ,iunaS, sv0 aS eg varð a«
Crewe Circle). j hlaða á nýjan leik; Davíð hampaði' Afrikuströnd, c: teneo te Africa. —
l-.ftir lýsingunni að dæma, sem er barninu það mesta hann mátti, ogj ^kkur kom saman um, aö ræðismað-
fvrirtaksljós, litur út fyrir, að Hope grét þaö ^ afskaplega. Rikaröi
hafi notaö þó nokkrar aðferöir. Það dvaWist j borginni) sv0 konan stóðst
er augsýnilegt, aö það er mögulegt ekki barnsgrátinn og stökk líka af
að koma ýmstt meö hans aöferð. staS j mjó)kur)eit. Þegar hún var ný.
1 betta skifti var samt aöferöin sú, að farin> rann lestin af stag. Leizt okk-
skifta uin plötur. Hann vildi ekki ur Davið þ4 ekki 4 b)ikuna og bjugg-
snerta plötur heimsækjandans, vegna t við aS sjá þau a)drej framar)
þess að það er til vont folk, ser.i her | RikarS og konuna, en barnið hlutum
ir vænt hann tim svik. Þegar búið yis aS taka t}1 fósturs> ef þaS kænlist
var aö láta tvær plötur í hulstriö, t«c ]ifandi ti) Eirenze. Til allrar ham-
hann það og sagði heimsækjandanum jngju stansaSi lestin þó aftur> eftir aS
a'o taka þær sem eftir væru og Játa í hafa
böggtllinn. Heimsækjandinn,
, runniö á aðra teina, og komu
sem þau nú brátt úr mjólkurleitinn, en lít-
var sjónhverfingamaðttr, sá ITope
ið haföi þeim orðið ágengt. Blönd-
færa sig frá og koma plötunni í vasa uSum viS nú saman ör)it)u af rjóma,
sinn. Ennfremur hafði ósýnilegt X- kaff; og vatni og þambaSi )it)i ÞjoS_
geislamerki verið sett á plðtun^f í verjinn þetta meS beztu lyst. Komum
verksmiðjunni, þ?r sem þær voru vis nú konunni fvrir meS barniS ,
ur Dana, um leiö og okkar, mundi
geta ráðið bót á þessu, og að láta þá
sem ekkert hefði í skorist þangað til í
verra færi, sem við vonuðum að ekki
kæmi til. Hétum við hver öörum að
skiljast ekki að i þessu máli, en láta
e;tt yfir alla ganga. Bar nú ekki
fleira til tíðinda þenna dag, var nú
stutt eftir til Firenze. Þar á járn-
brautarstöðinni gekk alt vel og eng-
inn spurði eftir vegabréfum. Kvödd-
um viö “Alparósina”, sem þakkaði
okkur með tárvotum augtim fyrir
góöa samfylgd, og sáum við haua
aldrei síðan. Náðum við nú i vagn,
sem van vandalaust, því ökumenri
báru sig að vanda eftir björginni.
Okum við á ífistihús eitt vandað og
An*íatrúin grtindvailast ekki á skemti
legum sjónhveríingum ungra kvenna,'
valdi stóð til að þóknast sjórihverf-
1 iós, ef skíft væri tun plötur. Þeir
l ún yrði þess vör, merkinu á hverja iengu andamynd — ljómandi fallega
stúlku, eftir því sem-andar gerast —
en X-gersIa vörumerkið kom ekki
fram, Það hafði blátt áfram verið
skift um plötur.
búiiar til, svo að það hlaut að koma í eitthvert horn. I.estin rann af stað svafum vel um nottina. Þannig end-
sig á þessu. Þegar myndirnar svo
vorji framkallaöar á ölluin plötunum
í einu, sást merkið greinilega á þreni-
er sitja yfir planséttum og ouija- borð- , . , ...
, ., 1 Peir 'honum. h,ftir ýmsar tilraunir
ingamönnunum, og svo þóknuðust ur> en 4 þeim voru engar andamynd-
um, heldur á anda-Ijósmyndum,'borða-
í
Það er óþarft að segja meira un
ii ; sú fjórða hafði Ijómandi fallega þetta. Þaö ■ er einu sinni ekki um fólkið væri aö streyma til Rórtv 'l jóla-lnr þar
fríinu, því nú var Þorláksdagur. j þangað.
fyrir alvöru og kyröist þá ofurlitið,|þe^si Þorláksdagur, sem eg er
en ekki var álitlegt fyrir okkur að V1SS Hm’ engum okkar liður nokk-
vera neydd til að standa þarna i.nr'1 sinni úr minnit'
þröngintji i 3—4 klukkutíma. Við I Næsta dag — aðfangadag jóla —
spurðum eftir því, hvernig á því Ieituðum viö uppi I’ension Scandinave;
stæði, að svona þéttskipað væri í Þar rikja 2 danskar systur, sem lengi
vögnunum, og fengunt aö vita, að hafa dvaliö í Italiu. Réðum við okk-
til vistar bg fluttum okkur
Var þar fult af allskonar
,pum og fleiru ! i-ru vuiu, uu vuiiuui, uiuiu. p.vii. | U
ð virðin uum1' buSK,imim voru fÍortan gildrur, og fru Dean skifti um plötur. Hún bar jverið að þrásegja manni frá and.t- ir fé)agar minir og settust nú á tösk- beztu viðtökur, góð herbergi, boröuö-
. V" ,ngu um hann féll i tólf af fjórtán. “Yfir- aj)ar plöturnar, þegar þær voru komn- Þósmyndum, sem væru teknar þatm- smar- vorum við barna staddir um ítalskan jólamat um kvöldið og
... , höfuð er útkoman afleit,” segir ar ; hólfin, sem þær eru settar í áður jig, að “allir mftguleikar að svffcja ]neS farangur 0kkar rétt fyrir fram- 8enSum ’ kringum afarstórt jólatré
j'sendu þeir honum nokkrar ijósmynda- andantynd, en ekkert merki. Og einnjnýja aöferð aö ræöa í þessttm svik-
lyftingum, röddum í myrkrinu, plötur ; venjulegum umbúðum. En siónhverfingamannanna sá, hvernig utn. Fólk, sem nú í mörg ár hefir t, • aö vonunt orðnir brevtt-1folk* íra Noröurlöndum; fengum viö
parafmmotum, gipssteypum og tleiru.......... ..................... — I — - - . .... ' ' H • I-
þesskonar. Að tala með
ef8 emdirSt S ik andi' nO'U0 er ulKoman alleit> segir ar j hólfin, sem þær eru settar i aöur 'lg, ao amr mogniemar an svncja ]])eS faranglir okkar rett fyrir
o ningar u ar e asern^ m ^vr vi jan^i^ nefndin Bl.rð, sem leiíjbeiningar en þær fara í vélina, inn i stofu sína.lværu algerlegá útilokaðir”, hefir ver- an M)eruis()vrnar og vildu farþegar |l:ieö son« °g hljóðíæras'ætti. Firenze
“^ku” rTa" ;m'„ m^bess^m b^ætt 'h0í8u Ver'0 skrifaöar a> var kg* og gekk svo að Irtlu börði til að ná í ^ ið dregið á tálar alveg á sama hátt og fara aS únaSa okkur og komast inn í. Stendur í fögrum dal, rennur Arno-
e °Paí,ma ° Um Pessum Pv • ’vandlega á vissan stað, of fest laus- sálmabækur. A þessu borði var mæöur þess fyrir tuttugu árum. Hér sa)erniSi en þá hofSum viS numið ít- fijótiö i gegnum borgina. Yfir Arno
sem SV1 d raPParnir s y a ser )pga meg ofurl]ti))i )ims)ettu. Það handtaska hennar. Sjónhverfinga-, cr sama aðferðin notuð og sjóntíverf- a)skt orS) sem vis notuSum OSpart e,u bygöar margar brýr og er ein
var losað, og svolítill hvítur blettur maSurinn sá hana taka plötuhólf i ingamenn notúðu fyrir hundrað þús- okkur ti) varnar. Þaö var orðiö, Þeirra: Ponte vecchio, afarmerkileg. Á
innan í kassanum sýndi staðinn, er það (með andamynd á) úr töskunni og.und árum, að láta einn hlut koma í • occupata”, sem á lélegri íslenzku henni er óslitin röð af gullsmíðabúðum
hafði veriö fest Ennfremur var lína smeygja öðru í hana. Hann meira að, staðinn fyrir annan, sem unclan er þýSir ‘“.upptekið”. Sneru menn þá 1,1 beggja handa; er svo rniklu af varn-
ing>.
með, þaö er blátt áfram að styðja
sviksemi. Andatrúarhreyfingin hef-
ii komist á nýtt stig um síðastliðin
fimnj ár. Miðlar hafa hvarvetna
komið fram úr skúmaskotum sínum.
I.ávaröar og lögmenn hafa daglega
dregin þvert yíir efri endann á plöt- segja skoðaði i töskuna (sem náttúr- skotið.
unum meö rauðri glákvoðu, sem )ega var ósvífni; Sir Arthur veröur
vúanlega var ósýnileg j dimmu hef-*gramur yfJr því, þejjfar liann kemur
umgengni við þá . Gömlu brellurnar . „ - i.‘ • v , .
‘T C , i3STg>- Þegar kassinn var opnaðuur, heim ) og þar fann hann plotuna.
hafa ven8 unl,j;ettar ^erðar finnl' sásf, að “endaskifti höfðu verið höfð Ennþá hafSi demant rispaö de-
En við, sem þektum sogu hreyfmgar- 4 þremur plötunum. rauSa Iínan á mant
innar, biöum. Það var ekki nóg a'ð j þeinl var 4 neSri endanum.” Þessi
flóðalda tilfinninga þeirra, er stríðið
olli ,sogaðist út aftur. Svikin uröu
að komast upp. Og þrátt fyrir allar
þær tilraunir, sem nú eru gerðar til
að forðast það, að þau komist upp,
koma þau samt sem óðast í.fjós.
Fimm eða sex hinna áreiðanlegustu
miðla (samkvæmt áliti Sir Arthur
Conan Doyle's) hafa orðið uppvisit
að svikum nú um nokkrar undan-
I
farnar vikur.
Fyrir nokkruin viktim bauð félag
sjónhverfingamanna (The Magic
Circle) mér \insamlegast að vera á
fundi, þar sem sérstök nefnd, er sett
liaföi verið til að ranhsaka andaljós-
myndir, átti aö leggja fram^skýrslu.
Hinir yngri* sjónhverfingamenn, sem
ásamt nokkrum velþektum stéttar-
b*eðrum fyltu núsið, mintu mann á
völskuhunda, er væru að hlusta á fyr-
irlestur um slægðarbrögð rottanna.
Fkkert gat verið ákjósahlegra en
framkoma þeivra, sem skýrsltirnar
gáfu: þar yar enginn gremjtiblær,
engin mælgi, svikin voru rétt aðeins
(eða deig). Maöur gat ekki
annað eit furöaö sig á, hverju anda
é’na sönnun hefði verið alveg nóg. trúarmennirnir, sem vortt á fttndin-
. En þaö voru tólf samskonar sann- unl) nlyndu Svara til uni þessi svik
Þýtt af Skepticus.
-X-
Suðurgangan.
Eftir J. G.
Tekið úr Lögréttu.
frá og héldu að einhver væri inni. — j >ngi raÖað þar til sýnis í gluggana, að
Nú kvisaðist, aö veitingavagn vær í torveld verður mftrgum gangan yfir
lestinni; hrá eg mér þangað — langa bruna, einkum kvenfolki, vegna þess
lcið — til að fá mér einhverja hress-
irigu, en félagar mínir gættur íarang-
ursins á nieðan. Stóö þá svo á, að
borö voru fram feidd og skyldi al-
hve margt fagurt er aö sjá. Yfirbygð
góng eru líka á brúnni, svo hægt er aö
ganga þar um án þess að verða fljóts-
ins vár. Liggja'£Öng þessi óslitin frá
ment borfihald fram fara. fyrir þá er Pittihöllinni, er var bústaður höfðingja
I Bremér var tolleftirlitið ekki eins taka vildu þátt í því; lenti eg viö
anir í bögglinum fyrjr því, að hann tveggja hinna bezt þektu miðla i I h4tiS)egt og umfangsmikiö sem í borð með þremtir stjórnmálamönnum
befði verið opnaður; og samt var Englandi, sem hafði verið svo ómót-: Kufstein; nú var aöeins litið í tösk- sem töluðu vel ensku og frcýhsku auk
niiöillinn svo ósvífinn, er hann sendi. m;e)an]ega Ijóstraö upp. Þeir eru; urnar og 4 vegabréfin hjá okkur, án móðttrmálsins. Þeir vortt að minsta
boggulinni aftur með andamyndunum sja)dan \ vandræðum með undan-!þeSS aS viS þyrftum að ómaka okkur kosti sendiherrar. F.g skrökvaði ein-
á plötunum, að fullvissa sjónhverf- hrögð. Þaö var gengið á þá með að j út úr vagninum. Þá var komið inn hverju um þjóðerni mitt og stöðu,
ingamennina um, að hann'heföi ekki ta)a Talsmaöur andatrúarfélagsins í tvrir landamæri Italíu; varö því aö svo eg varð ekki lægra settur en
verið opnaður. /
Þetta nægir viðvíkjandi þessum Hann hikaöi og reyndi að snúa sig út ítölskunnar, kunnum við allir mjög var þess kostur aö hægt væri að þvo
uppáhalds miðli Sir Arthurs. Aðferö úr ö))u, og þegar á hann var geng'ð, i.tíð i því tungumáli, en bók var með sé1- um hendurnar og var þess þo full
hans er ekki sú, að Ijósmvnda ein- gat hann aðeins sagt, að maður vrði j ferSinni, sem heitir “Danskeren i þórf eftir sólarhringsdvöl í óhreinum
hverja manneskju, er situr fyrTr véT- annaðhvort að trúa andatrúarmönn- ltalien , þar eru ýmsar góðar setn- f vagni í svælu og reik, stundum í long-
ir.ni, heldur að láta boggul af ljós- um eSa þeim, sem gagnrýndu þá, ogjingar, sem handhægt er aö bregða um jarðgöngum etc. Með vasaklut
myndaplötum, sem Jionum eru sendar hann tyrir sitt leyti kysi aö fara.
þeirra, er réðu þarna ríkjum, til Pal-
azza Degli Uffici, er stendur á vestari
árbakka, en Pittihöllin setndur langt
austan árinnar. Ufficibyggingín var
vist stjórnarskrifstofa og ráðhús, og
er sagt að Mediciarnir, er drotnuðu yf-
ir Firenze um langt skeiö, hafi látið
Lomlon varð einu sinni nærri orölatis. j )eggja þýzkuna á hilluna og taka til þeir; en lakast þotti mér, að enginn . byggja göng þessi til aö losna viö að
“ " verða á vegi lýðsins á leiöinni milli
fyrérfram ásamt all-álitlegri borgun paS var aSeins eitt að skýrslunni,
‘í þetta skifti 21 shillings), snerta þaS var ekki minst A hinn nafnkenda
einhvern mun, er sá framliðni hefir miSil Hope frá Crevve og hirta gáf-
(átið eftir sig. 1 uðu aðstoðgrkonu hans frá Buxton.
Næsti miðill, sem var reyndur, var flaS var fariS undan ftllum spurnlng-
frú Dean, sem svo rnjög hefir glatt ,jm ; flæmingi, og einslega gat eg ekki
hjortu ungra kvenna í vesturhluta komist aS neinu öðru en því, að eitt-
Lunriúnaborgar, er ekki hafa neitt hvaS væri á seyði. Hope
annað fyrir stafni en gefa sig við ]íkindum unnið andatrúnn
stjórnarráðs og bústaðar síns. Nú eru
nijög fögur og fræg söfn í báðum þess-
um húsum og á bak við Pittihöllina er
svo fagur skrautgarður/ aö leit mun
veröa á ftörum eins. Hlíðarnar beggja
megin dalsins, sem Firenze stendur í,
eru vaxnar fögrum skógi, mest eru
þaö oliventré, sígræn, en ekki mjög
'fyrir sig, og latínan og franskan léttu mínum reyndi eg að raða örlitla bot
undir ,þótt margt ,væri farið aö ryðga a þe<;su. svo ,ltlS bar a- °5 nu byrj*
þar ; aði fyrsta ítalska bbrðhaldi'ð.
Við fórum Tiú fram hjá mörgum Þjóðréttur Itala Makkaroni var
smáþorpum og komum loks niður aö fyrst á borð borinn, kúfaður djúpurjhá; svo eru snotrar bvggingar hér og
allstórum og fögrum bæ, er Verona diskur íyrir hvern mann. Geðjaðist I þar innan um skóginn upp eftir öllum
heitir; stendur borg þessi við rætur' mér ekki sem hezt aö rétti þessum oglhlíöum, því á ítalíu eru sumarhitar
Alpafjallanna aö sunnanverðu. Nú ætlaði aldrei að geta lokiö, en dáðist j miklir og þá líklega svalara uppi í
pe hefir aöljá leiðin yfir Pósléttuna. Var þá orö- aö Itölunum, sem hruöu diska sína áj hlíðupum og uppi á sjálfum hál
únni meira j iS dimt og þótti okkur slæmt aö ge.ta svipstundu. Seinna varö þetta uppá- 1 Þegar sólin skein á skóginn
hálsunum.
og hin
andátrúartilraúnum. Forstöðumenn 1 gagn en nokkur annar miðill á Eng- ekki séð landslagið og brúna yfir Pó. haldsmatur minn, sem eg saknaði j marglitu hús og rjóður, var þetta mjög
gefin í skyn. F.n staðreyndirnar voru
hins “Brézka félágs sálarfræðislegra landi. Vantrúarmenn
vísinda” /The British College of hafa sagt mér, aö Hope
(rationalists) Næsti áfangastaður var borg sú, er næstum iþví eins mikið og þrúguvíns- Lfagurt á aö líta. '
e hafi snúiö | Bologna nefnist; stendur hún sunnan ins, þegar eg kvaddi landið. Þrír miðjan daginn, en .«
Oft var sólskin um
stundum fremur kalt
óhrekjandi. Eg tek helztu atriöin úr psychic Science) mæltu með henni, s^r til andatrúar, og þótt að þeirjviS Pó en norðan viö Appenníufjöll- aöi<ir réttir voru fram settir, og hálf já kvöldin og rigndi ekki allsjaldan, en
hinni prentuðu skýrslu, sem eg hefi og settu 30 shillings fyrir hvern þektu töluvert til Ijósmyndatöku,! in; er þetta gömtd horg og rnerk að f!aska af ósviknu rauövíni handa ab,rei festi snjó á láglendi og var þetta
fvrir framan mig. “fund” (sitting) með henni. Hún gætu þeir ekki ftindið neitt athuga- mörgu leyti; fagrar hyggingar eru hverjtim; gerði eg þessu öllu góð skil þ °um jólaleytið og í janúarmánuði,
Sir Arthur Conan Doyle, sem ekki hafði prýtt fglagið með því að vera vert viS hans “anda”. Þessi “lát- .þar, t. d. dómkirkjan San Petronio og og helt svo til félaga rninna og ætlaði 1 sem við vorurn þarna.
Þaö yröi of langt mál að lýsa Fir-
enze nákvæmle^a. Sumar göturnar eru
lét sér bregða, þótt illa tækist til með meðlimur þess í 18 mánuði. i lausi” og “trúhneigöi” maður af.mjög merkilegt málverkasafn. j aS halda vörö meðan þeir fengju sér
hr. Filson \oung, ráðlagði nefndinnij ^Tenni er lýst á þann hátt, að hún Jágum stigum hefir staðist alla gagn-j Nú fór aö grána gamanið fyrir hressingu. En er eg kom þar, sem eg
að rannsaka hinar merkilegtt anda-^se “öldruð kona af heldur lágum rvni «ða komisf ttndan henni. Maðttr okkur. Vagninn, sem við sátum í, skildi við þá, vpru þeir horfnir og sá- ailbreiðar og fagrar, aftur aðrar svo
myndir hr. Vearncomhe’s í Bridge-! sfigttm”, og virðist því sem að hún. þurfti ekki að senda honum ljós-! átti ekki að fara lengra, og svo var ust engar menjar þar. Varð ntér, þröngar, að manni virðast húsin næst-
water. Maður þessi lét senda sér j leggi ekki mjög^ mikið á sig fyrir j myndaplöturnar fyr^rfram. Maöur j fult af .fólki í vögnum þeim, sem á- hverft við þetta og leitaði lengi, unz: i^n slúta saman yfir‘þeim og sér þá
Ijósmyndaplötu með pósti. Flest fólkj ntílefnið. En vit hennar er naumast fór blátt áfram með þær til Crewe fram áttu að fara, að ekki var hægt^eg loks fann þá í fyríta flokks klefa ■ aðeins í litla ræmu af himninum. Þess-
heldur víst að þessir anda-ljósmvnda- • a eins lágu stigi og vit þeirra, sem óg kfillaði þenna heiövirða og látlausa að þverfóta. Komum við samt far- einum. Sá eg strax, að eitthvert slys ar götur og byggingar við þær eru víst
smiðir taki á móti manni heima hjá horga henni tvær gíneur (um 10 doll-j
sér, og að maður korni þangað með ara) fyrir að fá hjá henni anda-|
plöturnar samanbundnar og vandlega; myndir, og meira, sé óskað eftir, á ferð í Ameriku.
! angri okkar
*) Sir Arthur Conan Doyle var þá flokks vagni,
fyrir í gangi á annars hafði að höndum horiö, því þeir voru
en nú var það konan. mjög alvarlegir og þögulir Sögðu
j barnið
og Indverjinn, sem mestum þeir mér þá sínar farir ekki sléttar.
mjög gamlar. Mörg eru fögur hús í
borginni. Mest ber á dómkirkjunni,
St. Maria del Fiore; við hliðina á

1