Heimskringla - 13.09.1922, Blaðsíða 2

2. BLAÐSÍÐA.
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG, 13. SEPT. 1922.
A.
Kokkrar athugasemdir
um
landnám tslcndinga í Vcsturhcimi.
F.ítir Árna Svcinsson.
keypti Jiann maíreiðsluvél Og fleiri vanalega haldnar í því, og eins, þegar
húsgögn. j prestar komu til aö vinna ýms presta-
Arin, sem vi'ö vortim í fívja i s- verk, var messaS í því fyrstu árin.
landi, var mjög-regnsamt. Kn landiö Fyrsta samkomuhúsiS var .bygt aust-
var mjög tlatf og lágt \SSa fram meö . ast í skógarhlólma, á landi SigurSar
vatninu; svo þegar stöSug noröanátt Kristóferssonar. Hann var einn af
var og vindar, sem héldu vatninu frá þeim, sem valdi nýlenduna i Argyle,
aS renna meS nægum hraða noröur t fyrir IsféndingabygS. Rétt norSan
NelsonfljótiS, sem rennur alla leið j við skóginn var lítið stöSuvatn.
norSur í Httdsonflóa, varS vatnsfyll- Skemtu menn sér oft á því á smá-
in svo' niikil sttnnan við Mikley, aS bátum. Samkomuhúsið var svo
fvrir sunnan Gimli varð vatnið 2—3 j nefnt "Skjaldbreið” og var það stórt
fet inni í húsunum og flaut yfir rúni- j 0g rúmgott. Stendur það eun í dag.
in og örinttr húsgögn. UrSu þeir, Var fieðingarhátiS Jóns Sigurðsson-
sem húsin áttu, rnjög óánægSir með al haldin í því 17. júní i sumart —
löndin. Kinnig kont þa sundurlyndi I>egar Goodtemplarastúkan "ISunn”
viövikjandi trúmálum, sem skipti; var stofnsett, hafSi hún þar fttndi
mönnum i tvo flokka, nefnilega: sína og samkomur, og átti lóSina aS
I úterstrúarmenn og Norsku Synodu- j nafnjnu til; þeir voru ekki ánægðir
menn. Séra Jón Bjarnason var leið- nieð eignarréttinn, nema þeir fengju
andi maður Lútersmanna, en séra löggílt eignarlTréf, • registerað
Páll Þorláksson var leiSandi ntaSur: sljórnar Iand-“Officiliu”. Kn þá
Synoduntanna. Hann hafSi nttmiS neitaSi SigurSur aS láta þeim et'tir
guSfræði á þeirra skolttm i Xoregi, ]ggjlt eignarbréf. í’að leiddi til þess,
og þvi eðlilegt, aS h;pin fylgdi þeirra ag þejr keyptu eina ekru nálægt ís-
trúarkenningum. I raun og veru er lenzkú kirkjunni, og bygðu þar»Good
trúin sú sama, þvi hún er bygS á ^ Templarhús. Voru Goodtemplarar
sama grundvelli: GySingasögunni. staríandi þar um mörg ár og konut
Kn Lúterstrúarmenn bundu sig þá niörgu góSu til IeiSar. Þegar vin-
ekki eins fast við bókstafinn, nefni- bannslögin g^ugu i gildi í Manitoba,
lega því: að hvert orS í Bihlíunni var ekki eins mikiS verk aS vinna
væri innblásiS af heilöguni anda; og fyrir Goodtemplara. Kn þá stækkuSu
þar af leiðandi eins og guð hefði þejr 0g fulIkomnuSu húsiS, svo þaS
sjálfur talaS þatt; já, og þaS þótt er nn hæfilegt fyrir allar skemti-
þau sétt svívirSiIeg og argasta guS- sr.mkomur. og mat- og kaffiveitingar.
Það m^tn hafa veriS áriö’ 1874, aS
hinir fyrsfu íslendingar fluttu til
Vesturheims; voru þaS um 200 menn
— ltarlar og konur. — Var áforntiS,
aS setjast a'S á hálendinu í Nova
Scotla; höfSu nokkrir Islendingar
flutt þangaS og ætlað aS rækta jörð-
ina þar. Kn landiS reyndist létt og
grýtt, og óhæfilegt til kornræktar;
svo þessum 200 “Kmigröntum” var
UiSbeint til Kinmount í Ontario. Kn
þar var um Jitla atvinnu aS gera,
nema helzt við skógarhögg; og borg-
tm aöeins einn dollar á dag, sem var
langt frá því aö vera nægilegt til
fæðis og klæðnaSar íyrir t’jölskyldu-
fólkið. Sigtryggur Jónsson var ei.nn
með þgssum fátæku innflytjendum,
cg mun ' hafa veriS leiStogi þeirra.
Hann komst í kynni v?S ágætismann,
sem hét John Taylor. Þeim kom sam-
an um, að leita til Canadastjórnar, til
aS fá hjálp hjá henni og aímarkað
land í NörSvesturlandinu, sem þá
var nefnt “Keewatin". Tók stjórnin
því vel, því henni var umhugað um,
aS NorðvesturlandiS bygðist sem
iyrst; og var Sigtryggi og þremur
öSrum íslendingum falið á hendur j lastj sem engínn heiSarlegur maður jrefjr nafninu veriS breýtt, og*er
að velja landið, og kunngera stjórn- lætu'r sér um munn fara. — Þetta pnsig ný nefnt “Argyle Hall”. Iír
inni, hvar heppilegast myndi að sundurlyndi leiddi til þess, að séra það nú svo fuJlkomiS, aS hæði irmlend
stofna nýlendu fyrir tslendinga. j Fá 11 leitaSi á náSir norsku Synód- jr 0g íslenzkir, sem hafa séð það,
unnar, meS aS leggja frúmbyggjun- álíta. það bezt bygSa og vanda'Sasta
um til kýr og ýmislegt íleira, því samkomuhúsiS, sem þeir hafi séS
hann flutti til Norður-Dakota með Manitoba, eða NorSvesturlandinu. —
trúbræSur sína. Því miSur varð séra AriS 1892 keypti eg norður-helm
mginn at
ó,
Sect. 23, township
Range 14 West. og bygSi á norS
liöfSu þeir um tvo staði aS velja,
nefnilega: Morden, suSur viS landa-
mæri Canada og Bandaríkjanna, og
vesturströnd Winnipegvatns, frá
merkjalínu Manitoba og Keewatin,
norður fyrir Islendingafljót. Kinn-
ig höfSu þeir leyfi til að taka land i
Mikley.
ÁriS 1876 fluttu ufn 1300 íslend-
ingar til Vesturiieims, og settust
flestir aS í Nýja íslandi, og bygðu í-
veruhús sin úr bjálkum. Voru flest
þeirra allgóð íveruhús. Stjórnin
lagði til ýmisleg áhöld, einkum elda- leita að betra landi í SuSvestur- jet .j ]engd, A steingrunninum er
vélar til matreiðslu; voru þær mjög j Manitoba, og mun SigurSur Christo- vönduS trébyggíng. Kr hæ'ðin
þægilegar og vel útbúnar; LærSi pherson hata veriS leiStogi þeirra. un(jjr þap M fet> en (i]| hæ?jjn á trí.
kvenfólkiö fljótt aS hagnýta sér þær.jKundu þeir álitlegt land norðan viS verhjnu er 26 fet. MeS au'sturhliSinni
búa til og baka á þeim brauS, eins ogj hinar svonefndu “Tiger Hills”, sem eru kornkassar, sem ú i'una 6000 bus-
Páll ekki langlííur. Hann andaSisf
þar eftir nokkur ár.
ArferSi í Nýja Islandi batnaöi vestur-fjórSapartinum vandaS iveru
ekki.svo þeir, sem eftir voru, sáu sér hus pn ári8 1902 bygki eg fullkom-
varla fært, aö haldg áfram búskap. og vanda« fjos, fyrir nautgripi,
þar í framtíSinni. Um jarðyrkju var hestai svjn 0g alifugla: meS góSum
líti'S, nema kartöflurækt og nokkuð vatnsbrunni, og er vatnið leitt frá
ai garðávöxtum, til heimilisþarfa. honum, um alt fjósið. Steingrunnur
I>ar af leiöandi fóru nokkrir menn aS
Séra Þórður Tóm&sson
frá Horscns.
Goöatossi (29. þ. m.) hygst hann að, _
r „ . , ... ., I Kn alt onnur
fara noröur um land til Akureyrar
• v .. v , • • I stiornmalum.
og siðan afram með skipinu til Dan-
I merkur.
sunmulaginn var flutti hann
I % A
Hinga'ð kom fyrir rúmri viku, eins A
og til áóS, landi vor séra Þóröur hér ' dómkirkjunni, og nokkur j }„• ,osast vi8
Tómasson — sonarsonur Tómasar erindi nlun hann f,-vtÍa hér opinber
Sæmundssonar 4- er nú sér' land ,eSa nieðan hann dvelur hér.
feðra sinna aftur eftir 48 ára dvöl í
Danmörku, því a:S hingaS hefir hann I
eigi komiö síðan hann fluttist héöan 1
með danskri móSur sinni1 þjóöhátíS- J
arsuníarið (1874), en þá var hann á
þriSja Jri.
Stjórnmálamenn.
Kftir Sig. Ihsen.
Fyrir stuttu hefir fyrv. ráSherra
I Sigurd Ibsen skrifaS smákafla í
Séra ÞórSur er fæddur á Akureyri ‘ Politiken”, sem hann nefnir “Hugs-
7. deseriher 1871. Faðir hans var anir um stjórnmálamenn”. Nokkrir
ÞórSur læknir Tómasson (prófasts þeirra birtast hér í þýÖingu.
Sænmndssonar), er andaSist 2. nóv.1
1873, en móSir hans dönsk, og lifir; 1.
hún enn í Kaupmannahöfn. Kr séra Kkkert hlutaféíag myndi nokkurn-
:l T’órSur eini niöji Tómasar í karllegg, tíma kjósa mann fyrir framkvæmda- j sú almenningsheill, sem þeir stagast
en niimdi maSur i beinan karllegg stjóra sinn, a'Seins vegna þess, aS ! á, er vanalegast meS því einkenni, a'5
írá séra Olafi GuSmund4syni á liann hefSi sýnt á aSalfundi félags-1 í henni felast margvíslegar almennar
SauSanesi, sálmaskáldinu, vini Guö-.ins, að hann væri niælskur. Kn i þraútir. —r
brandar biskups. Kn ÞórðarnafniS er stjórnmálunum getur oröræpan fleytt j pjtt einkenni er þaS, sem oft sést
vitanlega nafn langafa hans, ÞórSar mönnum upp i mestu virðingarsætin. hjý þeim, sem altaf vilja vera a'S
kancelliráðs .Björnssonar sýslúmanns ÞaS eru til margir ráSherrar, sem
I GarSi í Aðaldal. Séra ÞórSur ólst aðeins hafa talaS sig inn í embætti’S.
tjlhögun er höfS í
ÞaS sést hezt í hvert
sinn og fram kemur tillaga um atj
minka vígbúnaS, eöa einhver vörn
gegn styrjöldum, sem þjóöirnar vilja
Umbótatillögurnar eru
skynsamlegar og þær hafa fvlgi mik-
ils meirihluta þjóSanna. En á ráð-
stefnunum er reistur ókleyfur múr
gegn þeini, og árangurinn er, þegar
bezt lætur, einkisviröir samningar.
6.
Til eru plágur i mannslíki. Þa'5
eru þeir, sem aldrei geta án þess ver-
iö, að blanda sér í mál annara, vilja
vera forsjón þeirra og ráða örlögum
þeirra. Þessir sérfræöingar í ham-
ingjugjöfum dreifa venjtilegast í
kringum sig allmikilli óhamingju, og
upp í Kaupmannahöfn, gekk á borg-
a'dygSaskóIann og útskrifaSist það-
ÞaS getur komið fyrir, að sami
umbæta heiminn. ÞaS er sú vonzka,
sera þeir vinna með í þjóntistu hins
góöa. Viö sjáum þaS í smáum stíl
maðurinn sé gæddtir mælskugáfum hja oftrúarmönnum og bindindis
og húskennarastörfum um hriS gerS-
ist hann prestur í Horsens haustiS
1898 og hefir síðan 1904 verið sókn-
arprestur viö Klosterkirken þar i
an meö ágætiseinkunn 1890, nam síS- og hæfileikum til að stjórna. Kn
an guðfræSi við háskólann og lauk miklu oftar hefir maSur reynt hitt,
embættisprófi með hárri 1. einkittm að stjórnmálamenn, seni hafa verið
1896. Kftir aS hafa gegnt kenslu- simalandi og atik þess vel heima í
ýmsum dægttrmálum, hafa reynst
aumkvunarlega fátækir að skipulags-
og stjórnarhæfileikitm.
ViS Kvrópubúar höfum litiS niöur
bænum. Hefir séra Þóröur haft á stjórnarfyrirkomulagiö kinverska
ir.ikiSiorS á sér með kennima'Sur og og höfum talið þaS skriffinskustjórn.
hinn mesti athafnamaöur um alla Kn þaS orSræpufyrirkomulag, sein
safnaðarstarfsemi í mjög fjölhiennu notað er í okkar stjórnmálum hvílir
prestakalli sínu. Attk þess hefir hann ekki á skynsamlegri grundvelli.
fariS viöa um Danmörku sem fyrir- j '
IfcstramaSur og hvervetna þótt mikiðj 2.
tii hans koma, svo prýSilega máli1 Poincaré lysti eitt sinn i blaSagrein
farinn seni hann er. Um margra ára hvaS frönsku raSherrarnir hefSu
skeiS lét hann sér mjög ant tim mál- fyrir stafm. Aðalstarf þeirra kvað • ^ hin)V> sem lika segja sjálfum sér
efni SuSur-Jóta og studdi málstað kann vera, að ráögera um afstöSu • Asa{t
þeirra í ræöu og riti hvar sem hann ráSuneytisins, á hvern hatt væri hægt
gat j að koma í veg fyrir einhverja fyrir-
mönnum, en i stórum stil hjá sovjet-
stjórninni meö hinti mannúSlega
markmiSi en ómannúSlegu aSferS-
um.
T rússnesku byltingunni eru, eins
og í frönsku byltingunni, inenn með
einkennilega tegund afbrigSa frá
venjunni. Þaö er þetta, sem kalla má
góðverkagrimd. Nautnin af því, aS
kvelja meöbræSurna vex hjá þessum
mönnum viS þaS, áð þetta inegi gera
í mannkærleikans nafni.
T.
T stjórnmálum eru tvenskonar vi'S-
sjálsgripir: hálfgildings ósanninda-
menn, sem a'ðeins segja ö'Srum ósatt,
6 "n<Hr fjÓSÍnU’ 10 feta hár °g 76 Frá æskuárunum hefir hann haft'sPurn °K hvcrni« ætti afi svara ann' hann á h
Disraeli niundi hafa verið í fyrri
flokknum. — E'ftir öllu aö dæma leit
. .. , , o. „inar mörgu listir, sem hann
mikil kynni af Islandi og islenzkum fr'> hver *«’ ** *** me« hinn.i #öm„ yfirburða hæðn-
inálum, og fylgst furöu vel meS því, ”lgl' 0R hven”K . Un ‘ettl a’ vefa j ís-ástú« eins og á þau markmiS, sem
scm hér var aö gerast. Hefir áhugi or«uS' . hvern'K þeir ættu aS breyta ^ ^ Qg þ> |nenn senl
það, sem við Ixirðum enn daglega. j nú er hin víöfræga ArgylebygS Ts- he)i og þegar gós uppskera eri fyJJtfírj |
Landið eða nýlendan, sem var 1 lendinga, 170' mílur suðvestur frá
skirð Nýja Island, var mjög blautt. Winnipeg. Kn fremur var þá erfitt
hans á þeim efnttm farið sívaxandi
orðalagi í einhverju lagafrtunvarpinti
til þess að tryggja því sem flest at-
kvæði o. s. frv.
Var því jarSyrkian injög lítil. Þó
mtinu flestir hafa hreinsaS hér um
bi' eina ekrti til.að rækta kartöílur og
aðra garðávexti. LeiS nú fólkinu
þar bærilega, þar til bóluveikin/út-
breiddist. Það hafði barn fengið
veikina austur i Quebec. En fyrir
vanþekkingu útbreiddist hún me'ðal
Islendinga. (Þegar John Taylor var
tíikynt, aS bóluveikin væri að breið-
ast út, sagSi hann_það væri óþverra-
kláSi, sem orsakaðist af hirðuleysi og
óhreinindum Islendinga. — Kn þeg-
ai læknir kom að skoSa sjúklingana,
sagði hann það væri bóluveikin. Var
þá vörður settur sunnan við Nýja
Island, og engum leyft að fara norS-
tir 'fyrir merkjalínuna. Fluttu inn-
Icndir menn allar nauðsynjar ný-
lendubúa norSur aS merkjalínunni;
en þeir Islendingar, sem höt'Su uxa,
sóttu þær þangað og íluttu til Gimli-
þorpsins, þar sem þeim var skift
milli fólksins, svo það leið ekki’hung-
tir. — En þegar bóluvéikin kom og út
breiddist, vegna skamsýni og hirSu-
leysis þeirra, soni’ yfirráðin höfðu,
áttu margir við bág kjör að búa. Kn
það hjálpaSi mikið til aS draga úr
bóluveikinni, aS flestir íslendingar
höfðu veriS bólusettir heinia á Is-
landi, svo tiltölulega fáir lögðust eða
dóu af aíleiöingum bóluveikinnar.—
Til dæmis: Hjá-Jóni Jónssyni frá
Gilsárstekk i BreiSdal — tilvonandi
tengdaföSur minum — voru ellefu
manns til
að flytja þangaS, því þá voru hér
við þá af hveiti, og eru þaS mikil
þyngsli. Iín vi'S vesturhliðina hötjun
m'S oft yfir 20 tonn af heyi, og þar
engar járnbrautir aS ferSast meS. af auk; ,naIa8 fó8ur. En þrátt
Menn urðu því að ferðast fótgang-
andi eða méð tixum. En þeir vöru
fáir, sem áttu þá. Skafti Arasoii
fyrir öll þessi miklu þyngsli, er loft-
ið svo traust, að eftir þvi má draga
svo þung æki. sem nienn vilja. Vegg-
ímir á hlööunni eru tvöfaldir. Fyrst
er “shiplap” neglt á stoðirnar, og yf-
ir “ship!ap"-iS vqnduS “Sédar-Sid-
ing".
þau
20 ár, sem liðin eru siðan eg
átti uxa-"team”. Hann bygöi hús á
sleöa, sem einn uxi gekk fyrir. H«s-
iö var bygt — ttm 3 fet aS neöan úr
þtmmim borðum, og svo tjaldað yíir
meS segldúk, um þrjú fet, svo öll
JiæSin varð 6 fet. - Kg átti þá einn lpuk vi-s bvgging fjóssins. Kfeir að
uxa. SmíðaSi eg lítinn sleSa <)g íiús rafmagns)j(Ssi„ komu ti1 notkunar.
á hann, fyrir konuna og tvo elztu kevpti eg rafn,agnsrjósa-útbunaS,'ei'
drengina okkar, Jón og Svein, se.n vjfi hjuggunl um j kjallafanum undir
íæddust i Nýja Islandi. MeS þenna hflsinU| og leiddum þaSan rafmagns.
útbúnað lögSum viS af stað frá Nýja ]jós um a,t húsiíSi og frá húsinu ]
Islamdi til Winnipeg, sem þá var aS- fjósi8) hæfíi uppi og nihri. Er það
eins lítið bæjarþorp n'ieð fáum íbú- „.jög þægilegt) þegar ,nenn koma
um. Stærsta og fullkoniifasta bygg- heim aS nætur]agi) bæði mefi hesta
ingin Var Hudsons verzlunaphúsið,1 og fjutning
og t’Ieiri hyggingar, sem tilheyrðu fé-
og næstl. 6 ár mun mega segja, að
hann hafi varið ölluni síiium tóm-
i stundum til að kynnast sem bezt öll- Þannig var það í I< rakklandi og
| um okkar högum og vinna að nánari þannig er það enu í ývnsum fleiri
! kynnum Dana á íslandi, islenzku lónduni. Og í þessu fær ma'ður ráðn-
; þj-ÓSltfi og kirkjulífi. Einkum og sér inguna á því, sem margur ókunnur
í lagi hefir hann haft heitan áhuga á ei' svo forviða á: fjölhæfni margra
því, að koma á nánara sambandi með stjórnmálamanna, sem altaf erti til-
kirkjtuýT ÍslendiiTga og Dana, stofnaS búnir að setjast í hin ólíkustu em-
I all-öflugan félagsskap i þeim tilgangi bætti. LandbúnaSarráðhftrrar verða
i (Dansk-islandsk Kirkesag), og sjálf- trtanríkisráðherrar, sá sem var kensltt
flutt ftrindi víðsvegar um Dan- málaráSherra í gær, verður fjár-
...... ,, . , | tir tiutt ftrincii vrosvegar um 1 tan-
Hefi^ hun ekkert innþornaS, | ^ ^ gefur út dáHtis máþtráðherra í dag.
tímarit ("Meddelelser fra Dansk-
islandsk Kirkesag”), er kemur út 4
sinnum á ári og flytur ritgerSir ttm
cirrgöngu íslenzk efni kirk jttleg
3.
Heimili flestra islenzkra bæncki
11 1
Argylebygð eru nú tnjög þægileg og
fullkomin, enda líðtir bændtlm og
heimilisfólþt þeirra mjög vel. J>aS
laginu. Var traust vtggirSing kring-1
ttm allar eignir félagsins, með skot-
hustim og íallbyssum, sem höfSu ver-
ið brúkaðar til að vérjast árásum
Indíána. En nú eru Indíánar fyrir
löngu hættir við ránsferSit* sínar. Kn
vlggirðingin og íallbyssurnar eru enn . , ,
r .. hvað snertir lantlgæði og oll þægmdi
t> sem menjar fyrn tima, aSur en
Winnipegþorpið vár'S stc>r borg. —
Til eru stjórnmálamerin, sem álitn-
erti stórmenni, en eru iraun og
fréttir héSan a'S heiman, æfisögur ver" ekkert annaS en sn-vrti,^lr ná'
ýmsra íslenzkra kirkjumanna og u"Rar- TTverSf er va,i?i íafn vit,aust
; myndir af þeim. F.r séra ÞórSur að- n’etih Íaín ranKt e,ns T stjórn-
| al ritstjóri þess. Fvrir tvefm árum nla,un1-
l samdi hann og gaf út bækling: “Is-
| landsk Kirke og den danske Menig-
J hed”, og er hann, sem geta má nærri,
I þrtfnginn
tii Ipnds og þjóðar og næmum skiln-
*
ingi á sérkennilegum högum kirkju
4.
ÞaS er hægt að segja það um
af einlægum' velvildarhug flesta stjórnnlá,araenn’ :lfi >)eir lifi á
örðugleikum, á sama hátt og mala-
flutningsmenn lifa á málshöfSunum.
. „ . . ■ T,,,. Sá er aðéins munurinn, að mála-
vorrar 1 allri hennar emang.rtin. Þott, > .
er nú viöurkent af ölluni, sem bygS-1 . ÞórSur hafi aliS hér tim bil all i flntniiigsmentiiniii' koma sjaldnast
ina þekkja, að hún sé beztá og ftill-l
an aldur sinn í Danmörku, hlotið al
| málshöfSununuiíl af sta'ð, en hinir j
hann tefldi meS.
Aftur á móti er það ýmislegt í farí
Gladstones, sem bendir til. að hann
hafi leikið hlutverk sín innan dyra
sem utan, að hann hafi aldrei viljaS
athuga eigiti nekt, aldrei farið úr við-
hafnarklæðunum síntim, og ekki einu
sinni í Iaunklefa.
II.
Erzberger hefði að líkindum aldrei
verið drepinn, ef hann hefði gæt’t
þess að vera altaf hátíSIegur á svip.
Qskráðir hirSsiðir heimta, aS sá
stjórnmálamaSur,' sem tekur við
störfuni á cirSugtim timum, láti í Ijós,
að hann geri það með miklum vafa.
ÞTann mun fullvissa ,'inenn um —
og er það scnnilega ósatt — að hann
bafi aldrei óskað eftir stöðunni, cg
að hann *hafi helzt kosið aS annar
tnaSur tæki hið ábyrgðarniikla starf
af sér. TTann lætur nienn skilja, að
hann færi þarna mikla fórn, að það
þurfi sjálfsafneitun til .að taka vTS
stjcrnartaumunum á svo hætluleguni
tirnum, þó hann i leynd leiki sér eins
og fiskttrinn í vatninu.
E11 þegar hann er tekitin við völd-
nni, getur liann. orðiS hressari. dálít-
komnasta bygðin í Manitoba, bæöil , , ,, , ,
Jgerlega danskt uppeldi og danska
, ... , c x í id tljarfleiki getur meira að segja
. leiSanch stjornmalamenn erti serfræct 1
fyrir mennina, sem þeirra njóta.
. . , Islendíngar hafa nú mikið álit og
Fg settist aS 1 Winnipeg 1 marzmaii- . , , . . „ ,
i. . „ . .., , * . tiltru, hvar sem þeir setiast aS, hvort
11S1 árið 1881. Fékk eg þar fliott ’ , „ ,
sem þa'ð er 1 Canada eða Bandarikj-
smiSavinnu, og hafði fyrst tvo doll-
, „ • , -v unum. Knda ma svo segja, að þeir
ará a cmg. Svo hækkaSi katipio , , „ , .
, ...... seu dreifðir um allan Vesturheim.
tnott, svo aS eg hatði þria dollara og _ ,, . , . , , ,, ., ,
T ,v. Og nokkrir þeirra hafa flutt til I.os
fimtitt cent a <Jag. Þo eg hefði gott , , ■ . ,, .
. r.v. . „ Angeles 1 Laliforma. hn ekki er enn
heimihs; lógSust aðeins, katip og okkurfliði vel 1 Winmpeg, að; , . ., , ,
. - . ,1 . v v '• , • • ; fetigin nægileg reynsla, til þess aS
tveir menn, eg og drengur 5 ara. Kgioðrti Ieyti en nvi, að viS ípistum etni-i , ..„ ... . , .
, I - , . . gera ser og oörum Ijosa grein fyrir
hafSi ratinar verið bolusettur, enjlegan dreng a oðru ari, sem okkur .
1................ . . íramfiðarhorftim þeirra 1 Los Angel
fcolan ekki komið ut a mer. F.g varS þotti mjog nnkiS fyrir. Aleit eg þvi
talsvert veikur; en eg liafði gott^ bezt að flytja út á land og taka
heimili og það var unnustan mín,
sem annaðist mig þær sex viktir, sem
eg var rúmfastur.
Þegar bóluveikin var afstaðin og
frjálsar samgöngur fengnar viS um-
heimimi, sencli stjórnin gripaverzlun-
armann til nýlendubúa, með hér um
bil 200 kýr. Fékk hver fjölskyldu-
faðir eina kti, en þéir sem höfSu
ir.örg börn, fengu tvær kýr. Jón
heimilisréttarland - 160 ekrur. F.g' K« von:* að l,essar athuSasemdír/
flutti þvi tim áramótin 1882*og 1883 Rcfl iesenf,nm h,aSsins nokkuS ,josa
suðvestur í ArgylabygS, um 170 míl- , h,’gmvnd um' ,anf,rÝml Is,e'u,ln«a 1
ur frá Winnipeg, og tcik suSaustuV- ^ tsíurheimi, og þak starfsþol, sem
fjórðapart af Sectión 16. township jleir hoffiu ti! afi vfirvW* a,,a erfifi'
6, Range 14 West. ÞaS var allgoU | ,eika; 0fí bna svo vel 1 haRÍnn fyrir
land. BygSi eg vandað bjálkahús úr afkomen,lur sina i framtíSinni,
svertim eikartrjám. ASalhúsiS var
17 fet á breidd og 21 fet á letigd, og
eldhús við þaS, jafnlangt breidd
1 tramtiSinm, 1
1 þessu farsæla og auöuga landi —
I Canada.
(Lögberg synjaði grein þessari um
tengdafaðir minn fékk enga kú, en j hússins. ÞaS var stærsta húsið í
hann keypti þrjár kýr, og einnig bygöinni, og voru skemtisamkomur
rúm í blaöinu. — Á. S.)
mentun og iofanálag ver.’S danskur,in*ar 5 l)vi’ afi fi?na orfiuS,eik-
embættismaSur í senn, 24 ár, er Is-. a*ia-
. .. v,.». ' Því ver setn fer, því betur una þeir
lendingseSIið afarrikt 1 honum og| '
, . , , ..K *_• . sér. Sundrungar og flokkariSI er
ast hans a íslenzku þjoðefm sinu _ ”
• . . t. , iv . ,.,x þcim matur og drykkur og þeir óska
engu minni ett þott hann hefði dvalið ' .. . . , .
, . „ , r- ,, i'x'af eSIishvöt að riSIið haldist við. En
her alla æfi. Hann hefir alla tiði
skoSaS sig íslending. Og þött hann. S'1 ti,finninK má Jsjaldan ná UI>P á
M 1 * m 1 u' 1 t ' yfirboríS me?ivitundarlífsins. Oftast
aldrei nafi talao islenzkn, pa skilur J
hann málíð til ’fullnustu á bók. Séra mnnu Þessir _ menn lita á sjálfa sig
ÞórStir er maðtir skáldmæltur vel og °K 'é'k sin jafn hát'fi,eSa °S l’eir>
, .. . ,••■„, ,- -.v , sem dýrka þá mest. Og sumir þeirra 1
hefir or, f,ol<la l,„«a um s ^ ^ af nisl„n, J^kalan*. os sú r;ót-
Sem Pr'"'“6 m' 't’r' ’ “fl™: '£ ánnleikutmn d. a« á„ þes,- «“ij* “> «• ■» **
™ bjóilarleihtoga „nnnli «***.,fc"* »*<*• X* I >ann or veni var
Ser fynr <«»*» ** ^ P*SS,“'U«f ,«ein. hnlrla ifan, s.„da, W ■»*»> ™ mnnfir ailrir
En hann
verið gagnlegur, því hann eykttr
traustið á hontim og stefnti hans. En
ÖII framkoma hans verSur þó aðal-
lega aS vera alvarleg.
ÞaS var óhamingja Erzbergers, a'ð
hann hafSi ekki stjórn á hintt létta
skapi sínu, að brosandi andlit hans
lýsti því altaf greinilega, hve vcl
hann kunni við sig í hinum nýja
valdasessi sínum. Menn sögSu, að
hann risi eins og vafningsviöur upp
sálmana alla'á dönsku. Flafa nokkur,
, . , - . . . . ,v. , heldur mundi öllti líSa margfalt-bet-
synishorn af þeirri þyðingti han$
hirzt á prenti og gefa þau hinar beztu
vonir tim, aS það verk hans verði
ITallgrimi til sóma ekki síSur en
þvSandanum.
ur.
5.
Þegar um er að ræöa verklegar.,
umbætur, eru metjn vanir a'S ganga
Séra ÞórSur verðtir hér aðeins' rösklega til verks. ’ Þar sem hætta cv
hálfs mánaðar tíma. Ætlar hann að á, að sjór eða vatn flæði yfir, byggja
bregSa sér héðan til Þingvalla og menn vörzlugarða. Þar sem fjall-
austur að BreiSabólsstaB í FljótshlíS, garðar loka leiðum, sprengja menn
fæðingarstað föður hans. ,En með þá burt
pólitískir fjáraflamenn.
hafði brotið siSvenjtina! og varS aS
láta lífiS fyrir.
III.
Sovjetstjórnin hefir enn ekki ver-
ið þjóðréttarlega viðurkend. Kn lofi
hún aðeins að borga sktildir sínar, %
stiriga auðvaldsrikin blóðskttldinni
’indir stól.
Og þvi skyldu þau ekki gera þaö?
f