Heimskringla - 13.09.1922, Blaðsíða 4

HEiMSKRlNGLA.
WINNíPEiG, 13. SEPT. 1922.
•''•'A’r'StÖ.
* -M—^-------« - -----------A
SÍbiiUSKKINCiLA .
(StofnuS 188®)
Krmur ftt 4 hverjum mlflvlkndefL
Út*efendur o«c eifemlur:
' THE VIKING PRESS, LTD.
853 o( 855 SAHCEST AVB.. WINNIPKG,
TalHlaol: N-«537
Ver® klaSalaa rr I3.W Ir(n»KoiTu» borar-
Ia« fy rlr fraaa. Allar borcaair acadtaH
rSSaaanal blaSalaa.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstj órar r
BJÖRN PÉTURSSON
STEFAN EINARSSON
UtaaAskrlft tH blaSalaii:
THB TIKIMVI PHISS, 1.««., »ol IIJI,
Wlaalpry, Maa.
Dtaaiakrlll «11 rltaijéraaa
EUTTOR HKIMSKHIRCLA, Bol 1171
^ Wlaalptc, Maa.
Tha "Heimskrincla” ia yrlntcí uni pa?»-
llaba by tha Vlklac Preas, Liaiita*. at
863 oe S&5 Saryrnt Ave„ Winnlpev, Manl-
taba. Telepb«»»: M-Ml.
% ■ 1 .. ~—s=,J
WINNIPEG, MAN., 13 SEPTEMBER, 1922.
Tómlæti.
Eins og skin fylgir skúr, blæjalogn
byljum og blíða hörkum, eins er það víst,
að fengnum sigri fylgir æði oft tómlæti. x
, (Það, seifl einkum minnir á þetta nú, er
■deyfðm og áhugaleysið, sem virðist hafa
gagntekið hugi manna í sambandi við sigur
bændaflokksirts í þesSu fylki við síðustu
kosningar.
Eins einast og ötult og barist var fy,nr
bugsjónum bændastefnunnar í kosninéun-
um, ems er nú tómlætið mikið yfir signnum,
sem fenginn var.
Hvað er nú annars unnið? Ætli að hagur'
vor batni nokkuð við þessi stjórnarskifti?
Svo spyrja jafnvel bændasinnar sjálfir.
Þjóðfélagsréttindin, sem beir voru fyrir
skömmu sannfærðir um, að alt væri Ieggj-
andi í sölurnar fyrir, skifta þá nú orðið svo
litlu, að þeir spyrja, fyrir hverju hafi verið
barist.
Það er bæði undarlegt og ekki undarlegt,
þetta tómlæti, sem svo oft á sér stað yfir
fengnum sigri Það er undarlegt, að menn
skuli á svo stuttum tíma gleyma hugsjónum
þéim, er þeir hafa eftir nákvæma athugun
helgað huga sinn og lagt talsvert í sölur fyr-
ir. En það er að því leyti aftur ekki undar-
legt, þegar litið er til þ^ss, hve rangur skiln-
ingur og hugsunarháttur á hlutunum er al-
gengur.
Það á sér oft stað, að litið sé svo á, eink-
um innan félagsskapa, er almenningur hefir
með höndum, að ef einhverju vissu stigi sé
náð, þá sé alt þar með búið. Þegar viss
stjórnmálaflokkur kemst til valda,^ er að
vísu mikíll sigur fenginn fyrir þann flokk og
þá sem honum fylgja. En það er ekki ger
sigur með því unninn. Það atriði er aðeins
eitt sporið til fulikomins sigurs. Það er svo
mikið meira tækifæri með því fengið til þess
að koma hugsjónum flokksirts í framkvæmd,
en annað ekki. Framkvæmdirnar byrja þá
fyrst. Kosningasigur bændaflokksins er í
þessu fólginn, en ekki öðru eða meiru. Hann
leggur flokkinum þá möguleika upp í hend-
ur, að koma hugsjónum sínum að einhverju
leyti í framkvæmd. Það starf byrjar nú
fyrir alvöru.
Elokkarnir, sem keptu við bændaflokkinn
í síðustu kosningum hér, fóru mjög halloka
fyrir honum. Það er satt.' En þó að sá sig-
ur væri mikill fyrir hann. er glíman ekki úti,
Og ef bændasinnar hugsa sem svo, að nú sé
tími tii að leggja sig fyrir í brekkunni og
lofa sólinni að skína á sig, eru þeir illa svikn-
ir. Andstæðingar bænda gera það ekki.
Þeir fara á stúfana, safna saman hinum
dreifðu fylkingum hers síns og taka nú ákaf-
ar en nokkru sinni fyr að búa sig undir nýj-
an bardaga. Frá þeirra háifu verður ekkert
láfið ógert til þess, að koma bændaflokkn-
um aftur á kné. Það er farið'að bóla svo á
þessu, bæði að því er bændaflokkinn í sam-
bandsþinginu snertir og í hinum ýmsu fylkj-
um, að fyrir því ei^ ekki hægt að loka aug-
um. King, ÍQrsætisráðherra landsins, hef*
ir verið að leita ýmsra ráða til þess að
I i
ssman. En af því að svo mikið cijúp er
staðfest á milli stefna þessara flokka, hefir
það ekki tekist. King bendir á, að bænda-
fiokkar rísi upp, er íhaldsstjórnir séu við
völd; telur hann það eitt merki þess, að
friálslyndi flökkurinn og bændaflokkurinn
eigi margt sameigmlegt, að slíkt skuli ekki
koma fyrir er frjálslyndi flokkurinn sé við
völd. Þetta er kórvilla. Bændafjpkkar
1 hafa hér risið a legg í þeim fylkjum, er ávalt
hafa verið frjálslynda flokks megin (Al-
berta). Og þega^ litið er til Bretlands, sést,
að nýir stjórnmálaflokkar rísa. ei síður á fót,
þegar liberalstjórnir eru við völd, því verka-
mannaflokkurinn þar varð til í stjóínfirtíð
liberala, óg er hann að mirísta kosti eins rót-
tækur j umbótakröfum og bændaflokkurinn
hér. í bezta frjálslynda flokks blaðinu, sem
gefið er út, blaðinu “Manchestei Guardian”,
er bent á það, hve raunalegt það sé, að
verða að kannast við það, að þjóðlegra
hugsjóna gæti ekki eins hjá nokkrum stjórn-
málaflokki á Englandi og verkamannaflokk-
inum. Frjálslyndu blöðin hér mættu eflaust
segja hið sama um bændaflokkinn hér. Hann
er til orðinn vegna þess, að hann hefir stjórn
málahugsjónir, sem taka fram hugsjónum
eldri flokkanna. Bændaflokkurinn reisir
stjórnmálaborg sína á þeirri undirstöðu, sem
efnaleg framför einstaklinga hvílir á, ásamt
andlegri auðvitað. Sú stjórnmálastefna, er
fram hjá því gengur, er h'tils verð. Það
nægir ekki nú orðið, að rita stórum stöfurn
á stefnuskrá sína: Framfarir, eins og frjáis-
lyndi flokkurinn (og íhaldsflokkurinn eiun-
ig) hér hefir gert. Framfarirnar verða að
ná til efnalegrar afkomu alþýðunnar. Þegar
{ þær gera það, eru þær fyrst orðnar þjóð-
Ieear. Sú stjórnmálastefna, sem fylgir því
ítarlegast, er þjóðlegasta stjórnmálasf T ia
Iand|jns. Og þar hikum vér ekki við að
segia bændastefnuna fremsta hér í landi.
Milli hennar og frjálslyndu stefriunna> er því
þetta djúp, að bændastefnan er þjóðleg
hugsjónastefna, en hin úrelt flokksstefna.
Yfirleitt sér frjálslyndi flokkurinn, hvað á j
milli ber, og er því samsteypu mótfallinn við
bændaflokkinn (sem frá hálfu bændaflckks-
ins kemur ekki heldur til mála). King, 03
ef til vill fáir fylgismenn hans, hafa m»4 fyr-
ir þessu haft- Og til hvers? Til þess að inn-
lima bændaflokkinn í sinn flokk og eyða
honum með því, ef hægt væri. Við slíkri
ásælni verður ekki rönd reist með tómlæti.
I J)ntario er annar leikur á ferðinni, sem
varasamur er fyrir bændafélagsskapinn.
StefnOrýmkunin, sem Drury forsætisráð-
herra er farmn að reyna að þröngva upp á
bændafélagsskapinn, er algert brot á regl-
um og stefnu bændafélagsins. í stað þess
að félagsskapurinn sjálfur stjórni og ráði
starfshögun sinni í stjórnmálum, vill Drury
sjálfur ráða henni og segja bændafélags-
skapnum að fylgja sér. Hann viíl, með öðr-
um orðum, að stjórnmálaflokkurinn fái yfir-
höndina yfir bændafélagsskapnum og geti
notað hann, í stað þess sem stjórnmálastarf-
semi bænda hefir aðeins verið ein deild
bændafélagsskaparins til þessa. Af þessari
Drury-tillögu myndi leiða það^að bænda-
félagsskapurinn hyrfi með tíð og tíma úr
sögunni. Það er átakanlegt,»að maður, sem
eins mikið hefir unnið í stjórnmálastarfsemi
bænda,undanfarið eins og Drury, skyldi láta
sér detta þetta í hug. En auðvitað tekur
bændafélagið hér í taumana. Blaðið “Farin-
ers Sun” í Ontario fullyrðir að 80 af hundr-
aði að ^minsta kosti af bændasinnum séu
Drury motfallnir í þessu máli. En þess lætur
blaðið samt getið, að velvild til Drury Iýsi
sér hjá þéim yfirleitt, en það séu afleiðing-
arnar af þessari rýmkunartillögu hans, sem
menn óttist, og komist ekki þess vegna hjá j
því að vera honum andstæðir. Vér vildum
sízt bera Drury það á brýn, að hann vilji
bændafélagsskapnum ilt. Það verður ekki
gert fyr en í síðustu lög af þeim, er hann
þekkja. En hitt virðist samt ljóst, að hann
sjái ekki eins vel og aðrir, hvaða afleiðing-
ar þetta spor, sem hann er að reyna að stíga,
getur haft fyrir bændafélagið. En jafnvel
þó að missporin séu stigin í góðum tilgangi,
verður að gæta þeirra og láta ekki tómlætið
aftra sér frá að vera á verði og gera skyldur
sínar, hyenær sem þess þarf með.
Þessum ummælum vorum ril stuðnings
skal hér þýddur kafli úr ræðu J. J. Morri-
sons, ritara bændafélagsins í Ontario, sem
hann hélt nýlega á móti rýmkunarhugmynd-
um Drurys. Morrison segir:
“Það hefir verið sagt, að félagsskapur
vor þurfi að rýmka svo um stefnu sína í
stiór«málum, að allir geti ^rengíð honum á
hönd. Gömlu stjórnmálaflokkamir hafa
gert það. Þar hafa allir getað gerst stiórn-
málafélagar. Og hvað hefir áunnist með því?
Þar þurfti kjósandinn ekkert að gera. Að-
eins að greiða atkvæði eins og honum var
sagt. Þegar bændaflokkurinn hér lagði út
í stjórnmálastarfið, hlaut hann fylgi frá al-
menningi. Það klauf fylkingar beggja gömlu
flokkanha. »
í fyrstu börðust þeir gegn oss. Svo tóku
þeir að unha oss. Þeir Iömdu oss, en það
stóð oss ekki fyrir þnfum. Nú eru þeir að
reyna að„ vinna á oss með einskærri góð-
semi. Þeir híópa: Leyfið oss mngöngu! Vér
kærum oss ekki um þá. Vér erum ekki að
sækjast eftir „atkvæðum, heldur stefnu-
framkvæmdum. Það er eitt og hið sama til
vor, hvort Tér höldum stjórnartaumunum
eða töpum þeim. Vér kjósum að hafa svo
marga þmgmenn, að hag almennings og
bændastéttarinnar sé gætt. Ef vér leyfum
þeim inngöngu, sem nú biðja um hana, með
rýmkun á stefnu vorri, er flokksstjórnin
gamia aftur komin á laggirnar, sem vér vor-
um ao reyna að eyðileggja. Vissir menn,
ílokksleiðtogar, ráða þá öllu, en fólkið ekki,
ems og vér höfum verið að berjast fyrir.
Samsteypa við hinna dauða, útlifaða Iib-
eralflokk er ómöguleg. Honum nægja orð-
in ein sem stjórnmálahugsjón. Bændaflokk-
urinn heimtajr framkvæmdir. Þeir, sem hug-
sjón hans unná, geta sameinast honum, án
þess að hann “slái af” hugsjónum sínum.
annars er ekki um samvinnu að ræða. Olía
og vatn blandast ávalt illa saman.
Vér höfum orðlengt um þessi tvö máL
Drury-Morrison-deiluna og samsteypu liber-
al flokksins og bænda í sambandsþinginu,
vegna þess að miklu rúmi er varið í blöðun-
um' hér um þau efni, og að þessi mál eru al-
varleg mjög fyrir bændaflokkinn. Þeim
virðist báðum hrint af stað með alt öðru en
nægilegri varkárni og íhugun á því, hvorL
þau séu bændafélaginu til góðs. En emmitt
þess vegna er sjálfsagt, að taka þeim ekki
með tómlæti, "heldur athuga þau rækilega
og'mynda sér siálfstæða skoðun á þeim.
Hér í Mapitoba má segja, að bændaflokk-
urinn hafi til þessa siglt vel hjá ásteitingar-
skerjunum. Þeir, sem veittu honum fylgi í
síðustu kosningum, gerðu það skilmála-
laust.. Meira að segja er nú annarsstaðar
bent á það, hve samvinna bæjanna og sveit-
anna bér hafi verið stofnuð á góðum grund-
velli, og hve bændafélagsskapnum hér sé sú
samvinna fyrir góðu. Eigi skoðanamunur
sér síðar stað um starfstilhögunina að ein-
hverju leyti hjá bændastjórninni, er bænda-
félagsskapurinn þar öllu ráðandi, eins og
vera ber. Og að hann verði það, er á áByrgð
þeirra að sjá um, serin honum fylgja. Inn á
við á bændafélagsskapurinn því engu að
verjast utan tómlæti og áhugaleysi, er henda
kann fylgjendur hans á vissum tímum. Ut-
anaðkomandi öfl eru til hér sem annarsstað-
ar, sem hvem leik grípa á borðinu til þe$s,
að dreifa kröftum félagsskaparins og færa
sér sjálfum það í nyt. I því efni eru þeir
varasamastir, sem nú, að sigri bænda unn-
um, snúa sér til þeirra og vilja nú rétta þeim
hendina; þykjast nú , ekki sjá neinn mun'
stefnanna, sem áður var háður kosninga-
bardagi um. Þetta hefir lengi kveðið við hjá
Norrisarflokknum sæla. En auðvitað vakti
ekki annað fyrir honum með því en það, að
sundra afli bændafélagsskaparins, svo að
hann sjálfur hefði meira tækifaéri. Sýnir
þetta, þó lítið sé, að emnig hér verða bænda
sinnar að gæta sinna sigra.
(Alt þetta, sem á hefir verið minst, ætti að
vera nægilegt til að fullvissa menn um það,
að þegar til framkvæmda er nú komið í
stjórnmálastarfsemi bændafélagsskaparins,
er meiri þörf á að áhuginn sé vaka^di og að
á öllu séu hafðar gætur, en nokkru sinni fyr.
Bændastefnumenn ættu að láta sigrana, sem
fengnir eru, verða til þess, að greiða fyrir.
framkværedum hugsjópa þeirra, en ekki
láta það skapa tómlæti hjá sér, sem%fé!ags-
skapnum getur staðjð hætta af.
Forsætisráðherra Bretlands, Lloyd George
ætlar að bæta við bókmentirnar dálítilli
“opinberun” um ástandið í heiminum fyrir
stríðið. Otgáfufélög hafa boðið honum
$450,000 í bókina. Ef hann segir sannleik-
ann, allan sannleikann og ekkert nema sann-
ieikann, þá ætti bókin að vera nokkurra
miljóna dala virði fyrir heiminn. En þó að
Lloyd George segi þetta tilganginn með bók-
inni, eru til menn, sem efa þá staðhæfingu.
lárnvöruverksmiðjurnar í Bandaríkjunum
hafa gefið til kynna, að þær hafijótilrteydd-
ar hækkað laun verkamanna sinna. Þegar
I litið er svo yfir verðlista þeirra, verður þess
| vart, að verðið á vörunum hefir emmg
hækkað. Það er oftast eitthvað skoplegt
við þessa hluti.
H. G. Wells segir, að “pólitískur ættjarð-
arvinur sé sá maður, sem við því sé búinn
— ef svo ber undir — að sjá þig deyja fyr-
ir ættjörðina.
I Bandaríkjunum á nú að helga eina viku á
ári því málefni, að tala fegurra og fullkomn-
ara mál en alment er gert. Auðvitað er
ekkert út á það að setja. En hvernig væri
að helga eina viku á ári því, tpð tala dálíjið
minna en gert er.
Stjórnendur
Suður-Irlands.
William Cosgrave heitir sá, er vih
stjórnarformenskunni tekur í Suöur-
Irlandi. Hann kvað vera sfjórn-
málamaður mikill og hefir áöur |
gegnt ráögjafastörfum. Kylgismaöur
stefnu Grififths er hann eindreginn.
Sá, sem við stöðu Collins tekur, heit-
i,- Richard Mulchay, mjög mætur j
maður taflinfi í hvivetna. Virðist
þjóðin i fríríkjunum á Irlandi ánægð
með val þessara manna, og treystir
þeim, sakir mannkosta þeirra, vel
fyrir stöðum sinum.
En erfið störf hvíla á herðum þess
ara manna. Flokkur De Valera held-
iir ennþá áfram óspektum. Er sagt
Dodd’s nýmapillur eru bezta
nýmameÖalið. Lækna og gigt.
bakverk, hjartabilun^ þvagtepDU,
og önnur veikindi, sem stafa frá
nýrunum. — Dodd’s Kidney Pill»
kosta 50c askjan eða 6 öskjur fyr.
ir $2.50, og fást hjá öllum lyfsöl-
um eÖa frá The Dodd’s Med>c|g«
Co-, Ltd„, Toronto, OnL

að mönnum, er þeir komu frá jarö- „
arför Collins, og má slikt frámuna-
legt heita. Síðan að þeir Griffiths
og Collins dóu, kváðu bardagar j
og árásir hafa aukist að mun á ír-
landi og uppreisnarflokkurinn hafi
mjög færst í aukana. »
I Bandarikjunum er sagt að Irar
hafi gert hávaða talsverðan út af vali
Sápuna þarf hún
þessi hjörð.”
Ritstjóri Lögbergs eyðir enn álnar-
löngu máli , í fréttadálkum blaðsins
um ‘‘Sóma Vestur-lslendinga”, hr.
málafaerslumann H. A. Bergman og
sendiför hans vestur að Kyrrahafi;
illyrðir Heimskringíu fyrir, að hún
st j ór nar formannann a. Persónulega
hafa þeir ekkert út á menn þessa -að
setja. En það, sem ýfir skap þeirra,
er það, að þeir eru ótrauðir fylgis-
menn stefnu þeirra Griffiths og
Collins.
Ef það hefði aðeins verið stefna
Griffiths og Collins, aö halda samn-
inga þá, er Suður-Irland hefir gert
við Bretland, hefði aðfinsla þéssi
ekki verið ósanngjörn. En nú er því
ekki að heilsa. Þjóðin er húin að láta
í ljós með atkvæðum sínum, að hún
f samningunum samþykk. Stefna
þessara manna er þvi satnkvæm
þjóðarviljanum. Og það erv hann,
eða að hann fái að ráða, sem nú er
hróp allra frjálslyndra manna.
I’að er ekki þar með sagt, að allir
fallist á það, að þjóðarviljinn eigi að
ráða, af því hann sé það réttasta.
STefna De Valera og fylgismanna
hans getur verið réttari í írsku ptál-
unum, en þjóðarviljinn virðist vera.
Er, það hefir ekki tekist að vekja
þjóðina til meðvitundar um það,
hverju sém um það er að kenna,
hvort sem það er aðferðinni, sem til
þess hefir verið beitt, að kenna„ eða
nálefninu sjálfu.
tÞað hafa fleiri én De Valera orð-
ið að sætta sig við þjóðarviljann um
sinn. Ef málefni hans er þess vert,
af. það vinni, hlýtur það að fá þjóð-
arvlljann fyr eða síðar á sitt band, ef
rétt er á haldið. Sé vinnan að því
öfug, getur hun anðvitað spilt eins
núkið fyrir og þún gæti haett. De
Valera ætti, svo mikill maður seirí
hr.nn er. að sjá það. Mál hans vinst
ekki með ofbeldi, eða hryllilegum
launvigum. Slikt er ekki nægilega
frjálsmannleg aðferð til þess að
vinna hugi manna sér til fylgis. Hún
er eins óhæf frá honum eins og frá
ofríkisstjórnum og valdþöfnm.
-------(---x-----------
Kolaskorturinn.
✓
Það er eitthvað skrítið við kola-
skortinn, sem kvað eiga sér stað í
Pandaríkjunuríi._ Henry iord segir,
að hann hafi getað hrúgað að sér ó-
grynni af kolum, ef hanu hefði viljað
borga það verð fyrir þau, er hann á-
leit fram úr ölhi hófi. Sannar þetta,
a^S eitthvað hafi verið til af kolum,
þó annað væri látið í veðri vaka. En
það er i fylsta máta furðulegt, að svo
mikilj forði skuji vera til af kplu#i,
eftir allan þann tíma, sem ekkert hef-
ir verið framleitt af þeim.
Þettrí hefir vltkið þá spurningu
hjá stjórninni í V.andaríkjnmim,
hvefnig kolaframleiðslunni sé háttað.
Og húp hefir.míi skipað nefnd til að
rannsáka það mál.
Hér í Ganada kvað einnig vera
nægilegiir kolaforði. Og þó hefir
ekkert verið framleitt hér j 5 mánuði.
Hverni^ átendur á þvi ? Væri nokk-
ur vanþörf á, að skygnst væri eitt-
h /að inn í það?
-
---------X----------- . I
skuli geta annars manns, er einnig
fór vestur, og er lika Íslendingur, en
sem ritstjóranum láðist að geta um,
er hann sté í stólinn og tónaði fyrsta
lofsönginn. En miklu fer ritstjórinn
hægar nú en í fyrra skiftið. Þessi
grein hans er eigi annað eins .steypi-
flóð stóryrða og hin fyrri. Hefir ef
td vill konifst á þá skoðun, þegar
hann fór að átta sig, að með þess-
konar ''skirnarskúrum” geti svo far-
ií^ að nafninu rigni aj “skírnarbarn-
inn , svo að ekkert verði eftir nema.
‘ óbreyttur Jörundur”, þegar athöfn-
iimi íé lokið. Hann er kanske orð-
inn sömu skoðunar og Stefán gamli
á Skipalæk: 'Þegar skírt er skemri
skírn, þá segi eg, að það eigi að skíra
börnin.. upp úr þnrru,’ sagði hann.
Mikið tnyndi það bæta blaðið, ef sú
skoðun næði að ryðja sér þar tif
rúlns ogr héldist að mestu. “Hóí-fé-
lagið'’ notaði mest munftvatn sitt og
— guðsblessun, við handaþvott og
hreingerningar heima fyrir í fram-
tíiðmni.
Alt þetta orðaskak ritstjórans hef-
ii spunnist út af þvi, að hann gætti
ekki gegndar í guminu, og sárnaði
svo, þegar farrð var að brosa að. Sú
siiga gerðist til lofsöngsins og
skammagreinanna til Hkr., er nú skaf
greina. A undanförnum árum hafa
þiýr menn verið skipaðir í hinum
ýnisu fylkjum hér í Canada. í sam-
eiginlega nefnd, til þess að ihuga,
hvaða breytingár þurfi að gera á
gildandi lögum (yJkjanna, svo eitt og
sama lagaákvæði gildi yfir alt land
uin sévhvert efni. Nefnd þessi er
kölluð “A ^ommittee on uniforrriity
of ' Laws”. Er verkefni hennar að
semja frumvarp um það efni, sem
tekið er fyrir i það og það skiftið.
Er svo frumvarp þetta lagt fyrir
fylkjaþingin til fullnaðarsamþyktar.
Geta þingin gert við það, sem þait
vilja. Nái það samþykt á eínhverjit
þingi, verður það að gildandi lögum
í því fylki, en sé því hafnað, er eigi
meira um það. Stjórn fylkjanna út-
nefnir i þessar nefndir, og gildir ú?-
nefningin til þriggja ára. Geti ein-
hver hinna útnefndu ekki sótt nefnd-
arfund, er annar skipaður í það skift-
ið i staðinn, en eigi gildir útnefning
hans lengur. I sumar var útríefning-
arfrestur hinnar fyrri netndar frá
Manitoba útrunninn. Varð þvi að
skipa í nefndina að nýju. Mun það'
hafa verið mwð síðustu verkum hinn-
ar fráfarandi stjórnar. I nefnd þessa
voru skipaðir þessir þrír lögmenn:
H. J. Symington, Tsack Pittblado og
Mr. Sweatman. Fúndurinn var á-
kveðinn í Vancouver 11—15. ágúst.
Er til kom, gat Mr. Eitthlado ekki
farið. Hami var upptekinn i sátta-
nefnd um járnbrautarverkfallið i
Canada. Mr.. Sweatman gat heldur
ekki farið. I stað þeirra, til þess að
mæta á' þessuni cina fundi, eru þá
skipaðir, H. A. Bergman í s'tað Pitt- \
hladoá og E. K. Williams í stað
Sweatmans. Fóru svo þessir þrí'’
menn til fundarins, eins og Mr. Sym-
ington segir í hréfinu, er hirt var í