Heimskringla - 13.09.1922, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 13. SEPT. 1922.
HEIMSKRINGLA.
7. BLAÐS©A.
The Dominion
Bank
■•R.N1 NATRB DAXH ATB. M
•HEMROOKB IT.
Hölu’Sstóll, uppb....t e,000 000
Varaijó'íur ..........1 7,700,000
Allar eienir, yfir .$120,000,000
Sómtakt athyell veitt
m kaupmanoa of nrriiiMiM
aca.
SpsrisjóSsdeildin.
Vextlr al innstæöufé ereiddir
Jaín háir og annarsstaðar viO-
renwrt. ___________
raONK A WBi
P. B. TUCKER, RáðsmatKir
sýslu, einkum fyrir prédikununum.
‘’Dagur” segir meöal annars svo frá:
‘ Þessir fyrirlestrar hafa vakiö geysi-
' lega aösókn og athygli í bænum, því
| máliS er stórmerkasta máliÖ, sem nú
j er uppi, og flutningur prófessorsins
snjall, sannfærandi eh þó hæversk-
legtir og áö því er viröist öfgalaus.”
Island.
Nýja strandfcrðaskiþið. A þriöju-
daginn var undirskrifaöi Klenteiis
Jójisson atvinnumálaráöherra samn-
ing viö forstjóra "Flydedokken í
Kaupmaunahiifn um smíöi a strand-
feröaskipi, senr á aö verÖa tilhúiö
snemma í a,príl næsta ár. Skipiö
veröur hiö hraöskreiðasta og vand-
aöasta mannflutningaskip, senr nokk-
urntíma hefir veriö notað til strand-
feröa hér viö land. Kaupveröiö er
695 þúsund danskar krónur. Af þvi
geta 200 þúsundir staöiö afborgunar-
laust t 5 ár, og greióast siöan meö
jöfnum afborgunum á næstu 5 árum.
Nielsen forstjóri Eimskipafélagsins
haföi útvegaö rttörg tilhoÖ og teikn-
ingar, en Flydedokken reyndist bezt.
TTefir hún bygt alla “Fossana”, sem
Eimskipafélagiö hefir látiö smiöa. I
fyrstu var ætlast til og tálaö um. aö
skipin yröu tvö, af sömu stærö og et þeir sátu, báöir lengi,, á sögustöð-
Magnús Andrcsson prófastur á
Gílsbakka andaöist hér i bænum 30.
f. m. <júlí) og var þá nýlega odöinn
77 ára aö aldri, Kom hann hingaÖ
suöur til þess aö leita sér lækninga á
augttm. Haföi fengið góöan bata á
sjón, er hann lagðist banaleguna.
Séra Magnús var sonur Andrésar
bónda á Syöra-Langholti í Arnes-
sýslu, sonar Magnúsar bónda Andrés-
sonar hins kunna þingmanns Asnes-
inga. Hann útskrifaöist úr Latínu-
skólanum 1875, úr prestaskólanum
1877 og var þá um hriö skrifari hjá
I’étri biskupi. Ariö 1881 fékk hann
veitingu fyrir Gilsbakka. Var þar
a!la sína prestskapartíö. sagöi af sér
íyrir fáum árttm vegna sjóndepru,
en bjó áfram á Gilsbakka, enda hafði
hatin fengiö jöröina keyrpta er Gils-
bakkaprestakall var lagt'niöur. Pró-
fastur Mýramanna var hann 1884—
1892. Þingmaöur Arnesinga 1881—
1884 og Mýramanna 1901—1907 og
1912—1913. Forseti n'eöri deildar
var hann á þingúntim 1912 og 1913.
Knn átti hann sæti í milliþtnganefnd
í fátækramálum 1905.
Séra Magnús á Gilsbakka var í röö
hinna allra .fremstu presta, maöur|scnl mætjr þ
prýöilega látinn og virtur af öllum,
sem af honunt höfött kynni. MaÖ-
ur þéttur t lund, sem hvergi unátti
vamnt sitt vita. Voru þeir göfttgir
fulltrúar prestastéttarinnar íslenzku,
BARNAGULL.
Smábörnin.
(Eftir Esaias Tegner.
Þýtt.)
Þaö er margt fagurt á aö líta und-
i - bláitnt himni. F.n ekkert þekki eg,
ist inn til sín, en samt datt honum
ekki í hug aö spyrja han naö því.
Hvernig sem á því stóð, þá fanst
honum'eölilegt, að sjá hann þarna.
, . ‘‘Mér finst eg hafa séö þig áöttr.
sent er fegurra, hreinna og huggunar T *
8 ^ | Ju, eg hlyt að þekkja þig mjog vel,
likai.i aö sjá, en vel upp alið barn j*0g þó ertu mér ókunnur. Hvernig
eöa óspiltan ungling. Skoöiö þatt víkur þessu við?”
aöeins — smábörnin sérstaklega —j 'Já,” svaraði gesturinn, "þú þektir
þessi gangandi blómlönd, þessa; mi« einu sinn> mjog vel.”
vængjalausu paradisarfugla! A enni Rómur gestsins vakti eitthvaö af
þeirra er enginn skttggi. Aöeins! <lva,a 5 hu£a hins -an,Ia manns
endurskin af ímynd
aftanroÖi páradisarinnar.
ghumgæfilega viröa þatt
Röddin var skýr og ákveðin, en hann
| gat ekki áttaö sig á því.
"Rómtir þinn kemur ntér ktmnug-
lega fyrir, rétt
hins góöa — |
Hvérsu |
ekki alt
L'iii sér !. llversu sorglaust líta þatt minn eiginn, og þó get eg ómögulega
ekki í hug að spyrja hann aö þvi. nítinaö, hvar viö höfum þekst. Þnð
sem framundan er! I augitm þeirra' h^tur a^ vera Fmgt síöan.”
et enginn stornmr til, aöeins stuttir | 1>aS er a,veg rétt hjá þér,” svaraði
byljir, Sólin gengttr aldrei undir í
hjörtum þeirra. Og hversu heit erul
Þau ekki hja þeim!. Hversu lifandi
er ekki tilfinningin fyrir. réttu og'
°s röngu! Hverstt hreystilega rís
líkri gerð. lín stjörnin afréö þó aö
láta samninga um siöara skipiö bíöa
næsta þings. Mtm þá gert ráð fyr-
ir næsta sumar aö nota Borg líka til
vöi uflutninga meö ströndum fram á
ínesta annatínianum.
Nvja skipiö eyöir 8 smálestun: nf
kolunt, þegar Sterling eyddi 15. Þaö
fer mílu á sama tírna og Slerl-
ing fór 9, Kong Tryggvi og Kong
Tngi 9, Austri og Vestri 8pg TTólar
7/ mílu. Nýja skipiö vefðttr 174
fet á lengd og 30 á breidd. Hölar
Austri og Vestri voru 150 fet á lengd
hver. Nýja skipiö hefir á fyrsta far
rými (með borðsal, reykingasal og
þrem sjnkrarúmunt) farkost fyrir 60
menn. A öðru farrými fyrir 100
menn. Attk þess allmikið lestarrúm.
I vélarniminu er svo fyrir séö, aö
bæta má við kælivélum. Sérstakt
lestarrúm veröur fyrir farþega
flutning. Rafmagnsvél þrýstir hreintt
Tofti niöur í hvert herbergi, þar sem
farþegar búa. A fvrsta farrými eru
herltergin 2 'og 4 mann.a. A öðrú
tarrými öll 4 mann.a, nenia 2, er
rúma 6 hvort. Kerlaug er á fyrsta
farrými en steypibaö á ööru. Er
þaö í fyrsta skiftí á skiptim hér við
land, sem bað er til afnota fvrir fólk
á öörtt farrými. Skip(ö ;etti aö géta
farið hringferö tim landiö, að vor og
sumarlagi og komið á flestar hinar
_s1asrri hafnir, á 8 dögum. T’.tö get-
ur auðveldlega komiö inn á hafnir
eins og TTornafjörð og Búöardal.
Skipiö og vélarnar alt mjög sterk-
bvgt.i Skrúfan o. m. fl. sérstaklega
útbúiö til að þola ís og árekstur. —
Fyrsta tilhoö skipasmiðsins var 705
þús. Siöan voru geröar brevtingar á
véltint og tttbúnaöi, sem kostúöu utn
50 þúsi Sanit tókst stjórninni aö
þrýsta verðinit niöur 695 þús. kr. Aö
lokíirn tókst br. Nielsen, eftir aö búiö
var aö ákveða samninginn, aö fá
Flydedokícen til aö lengja skipiö ttm
4 fet, án þess aö hækka veröiö.
(J- J-)
Haraldur Níclsson prófessor er ný-
kominn úr sex vikna feröalagi kring-
tim landið. Flutti h'ann alls 18 söin-
um fyrirlestra og prédikaði 9 sinn-
ttm: á Tsafiröi, Siglufiröi, Akureyri,
Svarbaröi, Hrisey. Grund, F.inars-
stööurn, Skutustööiim, Grenjaðar-
staö, Húsavík, SeyÖisfiröi og Norö-
firöi. Eins og vænta mátti íékk hann
alstaöar hinar ágætustu viðtökur og
mesta fjölda áheyrenda. Hvar, sem
komiö var, var fólkið þyrst aö heyra
tim þau efni ,sem hann flutti fyrir-
lestra tim: um niðurstöðu sálar-
rannsóknanna, en engtt síöttr aö
heyra hann pVédika. Hvergi fúndust
hontim eyrtin opnari ett í Þingeyjar-
ekki hinn ungi hugur nióti valdi og
yíirgangi — og það alveg eins hver
ví! Viljiröu heyra sann
gj.arnan dóm, þá láttu barnið dæma.
Viljirött heyra sannleikann, áttu aö
láta börnin vitna. I>ú heilaga æsku-
sakleysi. Hversu mikið ertu ekki
betri, auðugri og fínni en vér. Hví
er blómsturtíö þín svo stutt i mann-
legri sál ,J Því getiun vér ekki svar-
aö. En látum oss þó gleðjast viö
hana meöan hún stendur yfir, eins
og viö gleöjumst við fagran vor-
morgtin eða hínn hverfula ilm
anna.
Vos-
unum, efstu brauöunum i Mýra- og
Borgarfjarðarsýslum, frændtirnir sr.
Magnús á Gilsbakka og Séra Gttö-
mundttr i Reykholti. Og svona fáar
uröu vikurnar á ntilli þeirra.
Séra Magnús var. kvæntur Sigriði
T'étursdóttur frá Höfn í MeTasvett,
systur Siguröar P. Sívertsen prófess-
ors. Attu þau ntörg börn, og er Pét-
tir hæstaréttarmálaflutningsmaður
eitm sona á lífi.en dætur rnargar, þar
á nteöal Steinunn kona séra Asmtind-
ar skólastjóra á Eiöttm og Ragrihfld-
u: kona Guömundar bónda Jönsson-
ar á Skeljabrekktt.
Aðalfundur Islandsbanda var hald-
ir.n 29. júlt. Agóöi bankans á árintt
nam 2'4 miljón króna. Var deila
um þaö á fundinum hverstt þessum
ágóöa skyldi varið. Eggert Claessen
bankastjóri og forsætisráötierra
mæltu fast meö því, aö enginn aröur
yröi útborgaöur, og var' sú tillaga
samþvkt. Er tilgangnrinn sá, aö g-1 n‘Jn8 einfaldri aöferö: aö Þjóöverj-
góöi þessi sé handbær á næsta ári til |;i’ ,etn verzlunarllota sinn af hönd-
aö mæta tapi því, sem víst er að |nm- Ln niðurstaöan af þeint út-
Gcsturinn.
<Þýtt.)
T’aö greip h.nnn einhver skritin til-
fmning, þegar honuni varö litiö upp
úr sínttm þttngtt hugsunum og sá
mann standa fyrir frarnan sig. Hon-
t:m fanst hann koma sér kitnnuglega
sjónir, en þó gat harin ekki
fvrir
komiö honum fyrir sig. Hann vissi
ekki, hvernig þessi maÖur hefði kom-
gesturinn. ‘‘Þú þektir mig tnjög vel
fyrir löngtt siðan. En nú ertu búinn
aö gleyma ntér.”
‘‘Hvaö er langt síöan ?”
‘‘Tuttugu ár,” svaraöi hinn.
“Tuttugu ár! Þaö er langttr timi,
eða finst þér þaö ekki?”’sagði gamlilum í miljónaeigandann,” hélt gestur
Gantli maðurinn leit snöggvast til hvers vegna eg hlusta á þig, skil eg
hans hörkulega, en reiddist þó ekki, ekki; en mér finst eg mega til.”
og var þaö nýtt, því hann var ekki Já, Þn kemst ekki hjá því að
vonur að liöa neinar vandlætingar. blusta á mig, og þó eg haíi ekki ver-
Kn þessi tingi maður sýndist ekki i*'; meö þér i þessi tuttugu ár, þá
vera neitt feimtnn viö hann, og leit J)ekki eg þig ut 1 -vztu æsar °S hefi
ut fyrir, að hann heföi eitthvert vald
yfir honum, og honum fanst sér
standa á sama, hvaö hann segöi við
sig. Þaö var líkt og iægi einhver
skyldletkaþráöur á milli þeirra, sent
hattn gat ekki gert sér grein fyrir.
Þessi ungi niaÖur hefði vel getað ver
iö sonur hans; hann bara haföi aldrei
eignast son. En hvernig sem á því
sfóö, fanst honttm að hann vera sér
svo nálægttr, og þaö hlaut aö vera
eítthvað leyndardómsfúlt við þaö, að
honum skyldi finnast þessi ungi ntað-
ttr hafa fttllan rétt til að tala viö sig
eins og hönttm sýndist. Þetta var
alt itndarlegt ásigkomulag. Hann
langaði ekki til, aö samtalið hætti.
ITann vildi, að það héldi áfram til
endiloka.
“Þú brevttist úr allslausa ntannin-
ntaötirinn hugsi. “Og margt skeöur
á þeim tíma. Látum mig nú sjá. Já,
fvrir tuttugu árum var eg bláfá(æk-
irr, en ntt er hagur minn breyttur. —
Já, eg var allslatts, en þó efnilegur
tmgur maötir. Já, skrambinn hafi
þaö, ef eg er ekki alveg eins og þú
ert núna.”
“Satt er það,” sagði gestur og
livesti á hann auguf).
Hinn kinkaði kolli. “Já, eftirmynd
þín eins og þú ert núna. Eg man vel
eftir þeim tima. Eg vissi oft ekki,
hvar eg átti aö leita mér næstu mál-
t'öar, en þó leiö ntér ekki illa. ÞaÖ
eru til verri kjör en að vera hálf
hungraöur, satt er þaö. Svo viö
þektumst fyrir tuttugu ártint?”
Já, við voruni nánir kunningjar,”
sagöL. gesturinn einbeilttir. ,
Jæja, hvernig stóð á því, aö viö
höfum ekki sést siöan?”
■“Þú fórst þinn veg og eg minn. Þú
varst þreyttur á aö vera fátækur og
tókst þér þá stefnu aö vera^ fátækur,
hvaö sem þaö kostaði, svo okkur
kom ekki santan og við skilduni. Eg
vissi, hvaö þú ætlaöir aö gera, svo
er fór.”
inn áfram; “og þú veizt meö hvaöa
hætti; því þú sveifst einkis, þú neytt-;
ir svika í ölltt og viö alla."
“Það var eini vegurinn til að verða
ríkttr,” svaraði gamli maðurinn. “Ef
eg heföi ætíö breytt sem heiöarlegur
maöur, þá hefði eg aldrei náö til-
gangi mínttm, og ekki komist neitt á-
fram.”
Honum datt ekki i hug aö bera
neitt af sér, sem gesturinn sagði viö
hann. Honttm fanst hann vera aö
lesa hvert einasta leyndarntál út úr
sá! sinni.
“Eg varö aö nota tnér kringunt-
stæðurnar. Og segöu ntér: Heldur
þú, aö eg heíði náö takmarki ritinu
séö og skilið hverja einustu hugsun,
sem fæöst hefir af þíimni innra
mantii. Sigur þinn hefir orðiö að ó-
sigri, samandregnum af kvölttm og
Ix'ilvtm, sem þú hefir orsakaö öörum.
1 'ú hefir beðiö voöalegan ósigur. Þú
hefir aðeins gripiö í fúlt þangið á
sjávarbotninum. Þú hefir orsakaö
þiáningar til þess aö komast yfir
ntinna en ekki neitt, i samanburði við
n ig, sem þú þektir fyrir tuttugu ár-
um.”
“I samanburði viö þig!” hrópaöi
gamli maðurinn. “Hver ert þú, sem
vogar þér aö tala önnur eins orö viö
mig og þessi ?”
Hrokinn hafði aftur náö tökum á
honuin. “Hvgr ert þú. sent þorir aö
ausa Öllttni þessum hrakyrðum yíir
mig? Eg hlusta ekki á þig lengttr.
— En hver ertu ? Hver ertu ?”
"Eg er sá, seut þú skildir við fyrir
tuttugu árum,” sagði gesturinn, og
■ gekk nær gamla manninum einheitt-
ttr á svip. — "Þú hlýtur að þekkja
mig. Þú veizt hver eg er.”
“Já, eg veit það nú,” tautaöi milj-
ónamæringurinn með titrandi röddu.
“Já!” hrópaði ungi maöurinn. “Eg
er þú sjálfur, sent þú skildir viö fyr-
ir tuttugu árum siöan, af þvi eg var
fátækur og heiöarlegttr.”
Höfttð garnla mannsins hné ofan
á brjóstiö, og þegar hann leit upp
aftur, var gesturinn horíinn.”
Yndó.
Fréttamolar.
Fiskimenn í Kina mála augu á
meö nokkurri annari aðferö, heldur j framstafna á hátum sínum, til þess
að bátarnir sjái, hvevt þeir eiga aö
fara.
en þeirri, sent eg viöhafði?
“Nei.”
“Vel og gott. Því sagðirðu þá
þaö, setn þú sagöir áðan ?”
“Fyrir þá ástæðu, að enginn heíir
þoraö aö segja þér til syndanna eða
benda ’þér á ö!1 þau illverk, sent þú
hefir gert, nema eg. Eg er ekki
hræddur við þig.”
“Það lítur ekki út fyrir það. Og
A marmaratöflum, sent höggrtar
voru út með myndum 500 áruni fyr-
ir Krists fæðingu, og eru í Aþenu á
Grikklandi, hafa menn getað lesiö,
aö ungir inenn á þeirn tímum hafi
lagt stund á leiki, sem líkjast mjög
“hockey”-leikjum hér.
bankinn muni bíða. Veröur aö ljúka
lofsoröi á' þessa ráöstöfun og þá,,er
fyrir henni böröust. En hitt var
furöulegra, að tveir þeirra manna, er
kiörnir eru af Alþingi til eftirlits
með bankanum, þeir bankaráösmenn-
reikningi varö gersamlega öfug við
paö, sem þeir bjuggust við.
Knglendingar kröfðust skaðabóta
fyrir hvert einasta tonn af þeim verzl
unarskipum, seni kaíbátarnir höfðtt
siikt. Og þeir fengtt skaðabæturn-
ai‘- — Skipum, sem námu alls 1 milj.
irnir ’Bjarni Jónsson frá Vogi og
Guöni. Björnson landlæknir, lögðtist I tonna, var siglt vfir Norðursjóinn til
á móti þvi, að þessi rétta ráðstöfun brezkra hafna. En skipaeigendurntr
kusu helzt, að öll þessi skip væru
komin niöur á sjávarbotn, en þeir
þorðtt ekki annaö en aö kaupa þatt
af ótta viö. aö ríkiö ntvndi annars
ágóðans næði fram áð ganga.
JárnbrantamáMð. — Nýkominn er
til bæjarins norsktir verkfræðingtir,
Sverre Möller, sent á aö leysa af |
hendi endanlegar mælingar og' undtr- j 's•,a,tf ge,a ^au ut’ og ',hi h'rí
hefir un aS Þvi’ aft
búning Flóaáveitunnar. Hann
þcgar tekiö til starfa.
Atz'iiinumáldráðhcrra fer utan tmt
miðja næstu vikti og fer meðal ann-
ars til Noregs til þess aö leita samn-
inga utu kjöttollinn. Ennfremur fer
hann til Stokkhólms, til þess aö koma
fram at" Tslands hálftt og flytja er-
iudi á allslyrjarfundi Norötirlanda,
um embættaskipun landanna o. fl.
(Tiniinn.)
ríkiö tæki allar sigl-
i.ngar i sínar hendur. — Niðufstaðart
Baráttan um heims-
verzlunina.
Einn hinna einkennilegtt viðburða,
sent oröiö hafa í verzlunar- og viö-
skiftalifi síðustu lára, er vöxtur sigl-
inga- og verzlunarflotans þýzka.
Þetta er því eitikennilegra, þegar það
er athugaö, aö tilgangttrinn meö
Versalasamningunum var m. a. sá,
aö koma nær því fyrir kattarnef
hinni stórfeldu verzlun Þjóöverja og
siglingtim þeirra. Því marki httgs-
af því Varð isú, aö þeir sátu nteö ó-
grynnis fjölda af skipttm. sem þeir
liöfðu ekkert meö að gera. og enn-
fremur stöövuðust ajlar skipabygg-
ingar. • Þar að auki vorti flest þess-
ant þýzku skipa • gömtil, og minsta
kosti ekki þannig úr garöi gerö, að
þatt þyldu samkepni viö hin nýjtt
skip. sem bvgö vortt 1919 og. 1920 í
Þýzkalandi. Þjóðverjar stóöu uppi
nær þvi skipalausir og ttröu þvi aö
byggja ný fargögn af kappi. Og þaö
var gert. Aleöan sktpasmíöastöðv-
arnar lágti mannlausar og arölattsar
svo aö segja utn allan heim, var unn-
i’i af frábærtt kappi á þýzku skipa-
smiöastöövunum. Og það vortt ekki
smáfleytur né illa útbúnar, sem bygð-
ar voru. — Alt vortt þetta skip bygö
eítir nýjustu og beztu fyrirmyndúm.
Og þaö ntun hafa hlakkað í Þjóö-
verjum, þegar þeir hugsuöu til þess,
aö Englendingar og aðrar banda-
þjóöir lágu nú með gömlu, ónýtu
þýzktt skipin, sem orðin voru ónothæf
•Arsskýrslur útgerðarfélaganna
þvz.ku fvrir 1921 bera það allar nteð
sér, aö þaö hefir verið veltiár fyrir
siglingaflotánn þýzka, en alstaðar
annarsstaðar frá hevrist kvart og
kveiustafir , frá útgerðarfélögunum.
Vitanlega olli það nokkrti, aö gengi
þýzkra peninga var afar lágt éiris og
kunnugt er, og urött því farmgjöld
■nteö þýzkum skipum lág í saman-
burði viö önnur.
Englendingar eru fyrir löngu bún-
ir að sjá, að hverjtt stefnir meö sam-
kepnina á höfunum. og játa nú, aö
vænta frá Bandaríkjunum í þesstt
efni, heldur' frá Þýzkalandi.
heldur frá Þýzkalandi.
(Lögrétta.)
uöu sigurvegararnir sér aö ná meö og á eftir timattum.

Sadhu Sundar Sigh.
Einkennilegur maöur er um þessar
nnutdir á ferðalagi um Noröurlönd
- aÖeins 32 ára gamall með postula-
skegg. vefjarhött og i gulri skikkjtt.
Þessi maðtir er kristinn Indverji,
Sadhti Sundar Sigh, sem frægur er
otðinn um allan heint fyrir fagnaö-
arerindísboöskap sinn.
Stindar er fæddur í Rampur á
Noröur-lndlandi og af riku fólki
kominn. Var hann yngsti sontir for-
eldra sinna og ólst upp viö allsnægt-
ir. Móöir hans yar góð kona og
vakti drenginn til ttmhugsunar ttm
andleg efni. Hann var sí-leitandi og
rannsakandi tigntál lifsins og þessari
leit hélt hann áfram eftir aö hann
rristi móöttr *ina 14 ára gamall.
Hann leitaöi sál sinni friðar og fann
hann ekki trú feðra sinna og helgi-
ritum þeirra. Og ekki stoöaöi það,
þó hann ofsækti kristna menn eins og
hann gat, henti grjóti í kristniboða,
brendi biblíuna og aörar helgar bæk-
ut. Friöurinn kom ekki samt.
Þess vegna var hattn staðráðinn í
að ráða sér bana, þegar hann var 15
ára ganiall. Einn morgun ætlaði
hann að fleyja sér ttndir járnbrautar-
lest. Hann bað gtiö — ef nokkur
guö væri til — að vísa sér á rétta
lcið. Og skömmu síöar sá hann und-
arlegt Ijös. Hann sá gttö og heyrði
hann tala.
Og þá loks fékk haml sálarró.
Hann var kristinn upp frá því. Faöir
hans rak hann burt af heimilinu. Kn
hann var glaöur^og ánægöur hvað
sem á móti blés. Hann var skírður í
kristnu kirkjunni í Sitnla, þegar
hann var 16 ára gamall. Hann varö
kristinn sadlut — postuli — sem ekk-
ert átti nenia skikkju sina og bibli-
una. Hanir er vinur allra. hjálpar
öllum. liknar sjúkum, segir þeim frá
Kristi og fjytur boöskap hans. En
þ.eir, sem boöa kristna trú i Tibet líöa
píslarvættisdauða. — Búddhatrúar-
menn lífláta ekki kristna ntenn, því
þaö er bannað !• trúarbrögöum þeirra.
En þeir leika þá svo hart, aö þeir
hljótá aö devja af afleiðingunum.
Annaöhvort kasta þeir þeiin fyrir
björg eða i tóma djúpa brunna, eða
þeir sauma utati ttm þá skinnum og
láta ])á stikna t sólarhitanum. Sadhu
Sttndar hefir oftar en einu sinni kont-
ist lifs af úr slíkum hörmungum á
uudursamlegan hátt. Einu sinni var
honum kastaö í brunn, þar sem marg-
ir höfðu látist á undan honum. En
maður, sem hann hafði aldrei séð
áðttr, bjargaði honttm. Og hann hélt
ótrauður áfram að prédika.
Áriö 1918 kom hann til Madras, og
eftir það varð hann kunnur um víða
vreöld. Fólk hópaðist að honum
þúsundum saman og stórfeldar vakn-
ingar hafa orðið fvrir starfsemi
hans. F.n sjálfur breytist hann ekk-
ert, til orös né æðis. Framkoma hans
er látlaus og róin óbifandi, einnig
þegar pislarvættisdauöinn vofir yfir
homtnt. 1
Þannig'segir bjaðið "Gula Tidend”
frá þessttm ntanni. Hann hefir vak-
ið íeikna athygli, hvar sem hann hef-
ir komið fram á Noröurlöndum og
a!lir veröa snortnir, er á hann hlvða.
Og þeim finst yfirnáttúrlegur kraft-
ttr fylgja oröum hans.
Enkki trúboöinn frú Parker hefir
■ritað bók unt Sadhit Sundai' Singlt,
“postulann meö hlæðnndi fæturna".
TTefir hók þessi nýlega komiö út á
dönskti hj,á F'rimodt bókaverzlttn og
fjórar útgáfur komiri út af henni á
skömmttm tima. Skovgaard-Petersen
prestur liefir ritað formála fyrir
bókinni. Lýsir hún ágætlega trúmála.-
stefnu þessa merkamanns, sem ýmsir
kunnugfr likja við hinti heilaga
Frans frá Assisi.
'(Lögrétta.) ■
Komdu í veg fyrir of
mikinn svita.
L^KKNAÐU fAtnftvitn blnn.
ftvitnlykt.
LÆKNAÐU httlhniularnvHnnn N«*m hA
KADDU
heflr. Þfl
BÖT * ölluni Oþæxinilnm af
ftvltn.
LATTU 'þér ekki leuuur lfDa 111a af
fAthlta, Hk|»ornum or fAta-
hölgru,
EUREKA N0 4. B
T8^tJ'ar ÖI,’ hess? óhægrlndl undiretns.
Lœknar einnig óvitSjafnanlegra sár og
hrufur á börnum. 8
Murekn Jí«. 4 er t.filn tll nf reyndum
lieknnm i»k rfnafrettlnaam. KIum
dollnr krnkka in.'Klr hverjum. ' Tll
"fl,u t dltum stH'rir lyfjnl.ðhum. Kkk-
|etk« þ'ví" “eBjn
Kf lyfsali þinn verzlar ekkl mets
ÞatS, þá sendu $1.00 til Winnipeg
Chemlcal Laboratory Co., Winnipee.
og geftsu nafn og áritun lyfsala þíns.