Heimskringla - 27.09.1922, Blaðsíða 2

2. BLAÐSÍÐA.
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG, 27. SEPT. 1922.
Ðánarminning.
. . Kristín Ófeigsdóttir fsfeld.
Hún dó aö heimili Steingrinis Is-
feld sonar síns í Garöarhygö í North
Dakota 8. ágúst siöastliðinn, 68 ára
aö aldri. Hún var fædd að Klaustur-
seli á jökuldal 25. nóvember 1853, og
ólst þar upp til fulltíöa aldurs.
Foreldrar hennar voru Oíeigur
Jónsson, settaður af Suðurlandi, og
Guðrún kona hans, Þorgrímsdóttir,
Péturssonar frá Hákonarstöðum.
Bræöur Þorgrims vorit þeir Pétur
Jökull eldri, sem lengi hjó á Hákon-
arstöðum, flutti þaöan til Vestur-
heims á elliárum og natn land i Lin-
hatið eins langt og augaö eygði | úti til að nápeningurn af ferðamönn- dæld
um. p,g varö af Capriferð þenna beggj
inn með bændabýlum, smáþorpum,
ökrum og aldingöröum; liktist hún — hæðin þarna um hálft fjórða þús
dálítilli paradis. Svo hafiö meö öll- und fet yfir sjó. — Viö vorum stödd I daginn
um sinum fögru litum í sólskininu, á skálarbarmi. Dýpt skálarinnar á aö
eyjarnar lischia og Capri, Neapel- gizka 100—200 kílómetrar og þver-
fjörðurinn nteö Itogadregna strand- skuröur (diameter) ca. hálfur til
Itngjtt fra rótum hæðarinnar yfir aö tveir þriöjti úr kílómeter. Botninn
Vesúvíus. Vegttrin meöfram höfn- ósléttur, hraun og ntosavaxnir hólar.
inni Jiggttr auÖvitað líka í boga og er Upp úr einunt þeim hól þeyttist reykj
m.jög langur — liklega 10—12 kíló- arstrókurinn hátt í loft. Nú sáust
metrar. Kr þar víöa fagurt um að voldugir eklblossar uppeftir og innan
litast. Svo sá eg yfir alla borgina i kolsvörtum reykjarmekkinum. —
þarna i kvosinni inn af firðinum og "Hrafnarnir” nörruðu okkttr niður t
hinumegin blasti svo Vesúvíus viö skálina og létu okkur borga 5 lirur
spölkorn frá Ijorginni; þaö er keylu- iyrir þá náö, en þá fyrirhöfn og út-
myndað fjall og spýr þaö reykjarsúlu giöld ætti hver feröamaður aö spara
án afláts hátt i loft upp, i fjarska aö sér, þvi þangað er ekkert að sækja.
sjá eins og úr stærsta skipsreykháf, Stðan var gengiö niöur aö vagninum
þegar ötullega er mokaö á. Af hæö aftur með hraunmola í vasanum til
þessari gekk eg niöttr á strandgötuna, ntinja, og inn í vagninn. sem þaut
en þar er ekki vært fyrir látunum i >neð geysihraöa niður eftir teynun-
ökumönnunum, túlkttm og leiösögu- l,nt. Stanzað var viö efstu bygö;
mönnum, allir bjóða þjónustu sina þar var matsöluhús. setn Cook het’ir
með svo mikilli frekju, aö fádæmum H'tið byggja og rekið er fyrir íélags-
sætir. Einn ökumaöttr vildi aka mér reikning. Boröuöttm viö þar bezta
um allan bæinn og sýna mér öll hans miödagsverð og drukkunt I.acrymæ
"herlegheit”, en eg bað hann aö fara Christi ’, sem er framleitt bezt og ó-
heldur meö mig til Muzeo Nationale. sviknast í hlíðum Vesúvíus; þar ertt
þess upprunalegu heimkynni. Um
þaö lteyröi eg eftirfylgjandi sögu;
‘‘Þegar Páll postuli fór sem band-
ittgi frá Gyöingalandi til Rómaborg-
ar. et’tir aö hafa skotið máli sínu
á markaöinn og tekið til baka farma
af kolum, salti eöa matvörum, sem
keypt væri á ódýrasta markaðinitm í
Englandi
Vitanlega myndi fiskurinn tapa
í hálendiö og fjallatindar til
a handa. Eg gekk ttpp eftir
og varði honuni Jþí til að bröttuni, krókóttum stíg og upp í
skoða borgina. Veörið var gott all- dældina; þar var dálítil borg og í
an þenna dag, sólskin og bliða, of ltenni ntiöri ferhyrnt torg, mjög ein-
heitt til að ganga i yfirhöfn, nema á kennilegt; engar götur. Kngar götur nýjabragöinu lítiö eitt við umhleösl-
völtlin eftir sólarlag, og engir voru sjást liggja út frá torginu, og ekkert vr,
ofnar í stofum, enda þurfti þeirra sést nema
ekki. Nú leitaöi eg mér betri upp- sent þarna er léttklætt og sumt ber-
lýsinga viðvíkjandi ferö ut i Capri, höföaö, eins og þaö væri inni í stofu
og lékl^ aö vita, að skip færi þangað og bláa hvelfingin yfir væri loftiö í
kl. 3 e. h.. dagmn cftir. Komst eg J>á stofunni. Ekki sést neinn fólks-
farsællega um borð og skipið leið út strauniur í neina átt, Jtví vilji maður
fjörðinn í blíöviðri og logni; var not- fara, liggja aðalvegirnir niður tröpp-
.u.di, að standa uppi á þiljtim og Hr og undir húsin, Jjví halli ntikill er
vii öa fy.ii sér land, loft og haf. til beggja hliöa, — ntér fanst torgið
Nokkrir viðkomustaðir
Ivanhoe og dó þar; og Vigfús faðir
George Petersons i Pemþina og Pét-
t;rs bónda í iancoln County, Minn.
Kaöir Kristinar dó, er hún var á unga
aldri, en móðir hennar giftist aftur
Grínti Einarssyni. Þau bjuggu áíram
i Klausturseli, þar til 1876, að þau
fluttu til Nýja Islands. Kristin varð
þeim ekki samferða, heldur giftist
hún sama ár og þau fluttu vestur
Siguröi Siugrössyni, ættuöum úr
Eyjafirði, og þau komtt til Nýja Is-
lands 1878. Isfeldnafnið tók hann
upp eftir aö vestur kónt. Þar og í
Winnipeg dvöldti þatt þar til árið
1881, að þau fluttu til Noröur Da-
kota á eftir stjúpfööur og móöur
Kristinar. Þar nam Sigurður land
samhliöa landi Gríms, sem varð heim
ill þeirar beggja til dattðadags. Sig-
urður varö bráðkvaddur 1911.
Börn Sigttrðar og Kristínar eru
tvö. Þau eru: Steingríniur, búandi
á föðurleifð sinni, giftttr Onnu Jó-
hannsdóttur, Stefánssonar, til heim-
ilis að Pine Valley, Man.; og Guö-
rún, gift Jón Magnússyni Johnson,
bónda nálægt Glaston, Pentbina Co.,
N. D. Magnús var einn af fyrstu
landnentum í Pembina County. Nú
dáinn fyrir nokkrum ármn.
Kristin var ágaitiskona; vel skyn-
som, hreinskilin. ghíölynd og vinföst,
bar sem hún tók þvi. Aö Jtví samtöldu
og verklagni, fanst mér hún likjast í
Hákonarstaöaættina, eftir því sem
eg hefi kynst fólki af þeint ættstofni.
Heimilisumsjón yfirleitt var henpi
fyrir öllu. Seinustu árin, sem hún
liföi, vortt henni þungbær heilstt-
bre.sts vegna, sem byrjaöi meö slagi.
Eftir þaö náöi hún sér aldrei. Sjón-
in depraðist hvað af hverju, svo að
friáls í fjóra daga, er standa skyldi
viö;* aöeins átti einn liösmaður aö
fvlgja honttm, hvert sent hanti færi.
Páll vissi til þess, aö Jesús hafði, áð-
Sagði hann, aö þaö væri lokað í dag,
vegna þess aö einn af starfsmönmtn-
um væri nýdáinn og ætti aö jarö-
svngja hann i dagi Eg trúöi hönutn
ekki og fór nieö sporvagni til safns-
ins, var þaö opið, hvaö sent þessu undir úrskurð keisarans fsbr. Postula
.. ; ° , | með jaröarförina leiö. A safni þessu sagan) lentu þeir í miklttm hrakning-
coln County i A'Iinnesota, skamt fra f J . . . . , r>A11 ui<1¥
t onj,^ A<v t\' Kor. ToXífier óskaplegur íjöldi af gömlum lista- brutu skip sitt, en Pall nug-
verkttm og mikiö var þar af allskon- hreysti liðsmennina og hjálpaöi og
ar mununi, sent grafnir hafa verið úr loks kontu þeir til Neapel. I.eyföi
jöröu, eöa réttara sagt úr hrautti þvi, hundraðshöfðinginn Páli aö vera
er Vesúvíus hefir spttö yfir borgirn-
ar í nágrenninu: einnig voru þar
tiiörg fögur málverk. Þessu næst fór
eg inn á veitingastaö til aö borða miö
degisverö; altaf batnaöi víniö eftir tu en hann tók aö kenna, fariö skemti
því sem stinnar dró og maturinn ferö til Neapel til aö sjá þenna fagra
versnaöi ekki heldur. Nú fór eg að stað og fræga eldfjalliö Vesúvíus.
htigsa um aö komast tipp á Vesúvíus Haföi hann gengiö til grafar Virgils
og var mér ráölagt aö leita til Cooks skálds, sent átti heinta i Neapel og
"Rejsebureau”, setn hefði bezt tæki var jaröaöttr þar; vildi Jesús sjá leg-
ti! þeirrar feröar. Félag þetta á staö þess manns, at’ þvi ritverk hans
heima í London; byrjaöi þar starf sitt hiiföu falliö honum vel í geö. Siöan
1865; á nú nær þvi 200 útbú úti um hafði Jesús gengiö ttpp á Vesúvítts.
viða veröld, einkum þar sem feröa- Þessa tvo staöi vildi Páll skoöa og a
manna er von. F.g komst meö spor- gekk hann nú ttpp eftir hlíöum fjalls-
vagni til útbúsins og keypti farseöil >ns og hermaöurinn í humátt á eftir.
ti! Vesúvíusferðar fyrir 54 lirur.
Skyldi eg konta næsta dag ki. 9 f. h.
Á tilsettum tíma var eg kominn í hóp legur vínviður alt i kring.
‘ Túrista” frá ýmsttm löndum þarna á gjafinn tók Páli vel og lét dottur
skrifstofunni. Fylgdarmaöur í ein- sína bera honum vín. sem Páll drakk
kennisbúningi tók aö sér forustuna; °g þóttist aldrei hat’a bragöaö þvi-
hann virtist vel aö sér í tungumálum l'.kt; haföt' hann orö á því við gest-
og hafði eg gantan af því, hve fljót- gjafann. Sagöi þá gestgjafinn hon-
u ur hann var að bregöa fyrir sig um, aö fyrir tnörgum árt.nt heföi
l frönsku, ensku. þýzku og itölsku, alt fagur unglingttr kontiö gangandi upp
eftir þvi sem hentast var i þann svip- eftir hliöinni aö kofa sinum. heföu
inn, nefnilega hvert málanna sá skildi þeir átt tal santan, meöal annars ttm
bczt, er hann þá átti tal viö. Nú fór- vonzku mannanna* heföi unglingur-
um við tneö járnbrautarlest til sntá- "tn þá felt tár af htygð vfir Þessn | var teki?> upp
borgar, sem stendur í fjallsrótunum, jjstandi mannkynsins. F.n vínviðttr
na, en þó er vel kleyft, ef vand-
húsaraöirnar og fólkið, virkni og góö umhyggja er viö höfð,
að varna því, að þetta veröi aö
meini.
Hvaö síldveiöarnar snertir, þá
finst mér hræðilegt, að síldin skuli
vera notuö til beitu. Eg hefi kynt
rr.ér síldveiðar alstaðar í Noregi og
Skotlandi, en hvergi hefi eg séð eins
ieittv. og stóra síld og hér við land.
. rn x x .. V°ri' ~ Smá' ,ikast ,íti,Ii verö,d- sem væri sÍa,t"' i Meðan rússneski markaÖuri
porp suour meö sjo, og siöan var Ktæð og ánægö nieö sjálfa sig. Nú
stefnt á Capri; hún er fremur hálend hélt eg áfratn suður í kvosina sunnan
lítil e^-; eins og stór varöa upp úr á eyjunni og gekk vestur eftir strönd-
sjónum tilsyndar. Nú var þaö sólar- inni, eftir vegi, sem kendur er við
lagiö. hyrst nálgaðist sólin hafflöt- Krupp, þýzka byssusmiöinn mikla;
inn og stráði geislunt beint niöur og mun þann hafa látiö höggva veginn
á ská til beggja handa; sýndist mér í hamrana nteö ærnum kostnaöi.
þá brjóstmynd (buste) úr gulli á haf- Krup|t átti þarna hús og fagran garö
t’e inum; sólin var höfuðið, geislarn- í kring. Háar begrsúlur standa upp
i; herðarnar og brjóstiö. En svo úr sjónum sunnan viö eyjttna, og
dýföi myndin sér á kaf á svipstundu; dáöust ntargir að Jteim; en eg haföi
eg undraöist, hve hun var fljót aö nú séö annaö eins og vel þaö kring-
bverfa, og þá dintdi náttúrlega unt um Islandsstrendur. Kastali einn
leiö. Eftir ca. 3 klukkustunda ferö gamall er uppi á annari hæðinni, sem
trá Neapel lentum viö á Capri. Þar^eg gat ttm; gekk eg þar ttpp. Var
viö lendingarstaðinn, norðan á eyj- þaöan fögur útsjón, fyrst yfir Capri
ttntii. er lítill bær (La grande Mar-[og litlu borgirnar Jtar, svo hafiö og
ina), þar fékk eg gott herbergi á Ttalíuströndina meö Vesúvíus og
skemtilegu, litlu hoteli. Fagurt var, Neapel etc. Gtjmlu Rómakeisararnir ,
að htast ttm þarna af svölununt, altjáttu hallir á Capri; sjást rústir og
uppljómað af Ijósunt, svo bjarma sló margar aðrar minjar þess; einkt.m 1 veriS raett °- ritað mn Það °S marSar
á böfnina, og i gegnuni náttmyrkriö var þaö Tíberitts, sem festi mikla | ‘‘'raunir geröar til þess aö bæta úr
sáust mjög glögt ljósin í Neapel og trygö viÖ eyjuna og bió þar oft. Sést [ nnverandi astandi’ svo að Það' sem
öörum borgum á meginlandinu; og "\£11 Tiheri” enn á fjalli, sent viö
votta sást i*Trir reykjartnekkinum hann er kent. * áötir.
upp úr Vesúvíus og eldglæringunum i ___________..
inn er o-
nýtur, ætti aö kryddsalta alla síld
riður í blikkdósir og selja hana til
Ameriktt.
Læt eg þetta nægia tint fiskveið-
i
arnar og sný mér þá að ástandi ís-
lenzks landbúnaöar, sein alt öörttvisi
er ástatt um.
Eins og nú statida sakir, ræktar ís-
| lenzki bóndinn ekkert nenta gras, og
! viðasthvar er einnig góð viöleitni á
aö rækta kartöflur og rófur, þó upp-
j skera sé íremttr léleg. Sumstaðar má
einnig sjá granna rabarbaraleggi og
á skjólgóðunt stöðum ribsberjarunna.
Þar meö er upp talið.
Allar aðrar matartegundir verður
aö flytja inn og borga geipiverði. Er
þetta hiö inesta vandræöantál fyrir
þjóðina og býst eg við, að margt hafi
þar.
Eyjan er 10,4 ferkílómetrar ogj
íbúar ca. 7000. Ströndin er viðast]
brött, bergveggir, og inn i þá viö
sjavarmál liggja hellar allmargir, og
hafa ýnts nöfn, eftir því hvaöa litur I
er mest drotnandi þar inni — ratiöi,
blái, græni hellirinn etc. Rlái hellir-
inn (grotta Azzttrra) er langnterk-
astur; hann er eitt af heimsins mestu
furðuverkum. Mér var sagt, aö það
væri skemtilegt aö láta róa meö sig
m
Endurminningar um
íslandsför
Eftir Sir John Fleminy, L. L. D.
frá Aberdeen.
(Tekið úr Lögréttu.)
TTátt ttppi i hr.öinni kom hann aÖjikringum eyiuna; t;, þess þarf 3^
litlu gestgiafahúsi og óx þar ltlo.n- klukkutima; væri þá hægt ag sj4 a„a
eg legg til í málinu, hafi verið reynt
Samt á eg bágt meö aö trúa,
;.ð þar sem jafn fíngert gras vex eins
og hér — fallegasta grasiö, sem eg
hefi séö — sé óklevft að rækta, hafra
rúg, röíutegundir eöa betri kartöflu-
tcgundir. Yröi aö gera tilraunir
með sérstaklega harðfengar tegundir
útsæöis og leita leiðbeininga hjá
reyndum stofnunum, eins og t. d.
Norðlenzka Landbúnaðarfélaginti í
Aberdeen (sem eg er forseti fyrir)'
og fá þar bendingar og aðstoö í þesstt
ntáli. Kartöflurnar þurfa mikla kol-
sýrtt og ætti að setja þær niöur t
Gest-
Jtessa hella á leiðinni. Daginn e
naði eg í ttngan róörarmann, sem
sagðist heita Július; hann var mesti
æringi, talaöi sitt oröiö úr hverjtt
og þegar við vorum komnir út
máli;
Niöurl.
III.
Nokkrar umbólatillögur.
Þaö er með hálfttm httga, að eg rööunt. en ekki í beðum, eirrs oer víö-
geri’ það aö hlutverki mínu, aö koma ast er gert hér nú; fóðurrófurnar,
ftir •franl með nokkrar tillögur, er veröa [ Kent eru mjög barkþykkar og ltarð-
niættu til aukinna hagsælda með þjóö fengar og geta staðið úti allan vetur-
þessarar undurfögru eyjar, sent eg inn í Skotlandi. ættu aö vera settar á
verö nú aö fara að kveðja, þó nauö- [ snma hátt. F.ru þær ágætt fóöur
ugt sé, með því að tínii minn er þrot-, handa tiautpeningi, fé og hrossum. og
i bátinn, og hann tekinn aö róa, söng
hann altaf “Santa Lucia”. Hann fór
fyrst meö mig i "Rauða hellinn”;
Jtar inni sló rauðleitum blæ á alt, en
ekki var þaö vel greinilegt, og vatn-
| var litarlaust — aö vanda — þegar
hendina. Siöan
fór
]nn• | þar aö auki góðar til heimilisþarfa.
Aðalatvinnuvegirnir tveir hér á Is^j Ef hægt er aö rækta hér ribsber,
landi ertt vitanlega fiskiveiöar og geta stikilsber einnig vaxiö hér; má
landbúnaður. Landbúnaöur var um geynta þau í safa í flöskum og nota
langt skeið aðalatvinnuvegur laitds, allan veturinn. Eg sé ettga ástæöu
et’ til vill eini atvinnuvegurinn. En fvrir því, aö eigi sé hægt aö rækta
nú býst eg við, aö hann yerði aö . hér grænkál og því unt líkt. ef skjól-
Til
’seinustu tvö árin var hún alblind, og
aö öllu ósjálfbiarga. Þaö vildi henni l>ar ofar en S miðri hlið' Ei^a vis'
og þaðan með sporvagni knúðum af tol< aS spretta þar seiit tárm t'ellu, og j ya 4q min r4gur frá höfninni.
rafmagni, var nú brátt haldið upp úr berjum þess viöar var viú þaö, er I ^ komast-inn> llrX„m vi« ag heygja' fÍaraf,a snertir'
Míðina og varð æ brattara og bratt- 1’a,] var þoðiö. I áll •'.igði gestgjaf okkl]r e(>ja Ketjas( njður j botninn á Að koma frai
ara. Neöan til eru vínakrar og ald- anunt, aö hann vissi, hvaöa ungling
ur þetta var, og fór að fræða hann
Endir samtalsins varö.
irgaröar; svo fer aö bera nteira og
rneira á hrauninu, og efst er eins og t’m guösorö.
gömul og geysistór öskuhrúga. Strjál
bygð nær alllangt uppeftír og stór
rnnnsóknastöð (observatorium) er
td láns, hvað téngdadóttiriú, kona
Steingríms, reyndist henni vel. Hún
lagöi nteira á sig til bjargar gömlu
kontinni en flestir heföu gert í henn-
at sportim. Dóttirin var í fjarlægð
og átti því ekki hægt um vik til þeirra
hluta, hvað vel sem vildi.
Dagsverk Jx-irra Sigurðar og Krist-
ínar var ekki unnið fyrir gíg. Þau
skildu eftir iiiannvænleg Ixirn og eitt
með þrifalegustu heimilum bygöar-
innar.
J. IL
Suðurgangan.
Eftir I. G.
Tekið úr Lögréítti.
Framh.
Að norðvestan teygir bærinn sig
ttpp eftir hárri og brattri hæö; gekk
aö gestgjafinn. alt fólk hans og her-
maöurinn, sem fylgdi Pali, tóku
kristna trú og létu skírast. Stðan
heitir þetta vín “Lacrvmæ Christi” —-
tár Krists”. — Veitingahúsið, þar
scm við boröuöum, stoð á satna staö
«il > rt«-» ðClija lll, IltXrVVC. V» t* m. r |
. , , , ,,. ,, . or þetta gestgjafahus, sem um er tal-
feröum af voldunt eldfjallsins. Efsta ■ * ” ..............
_ x í A X molf-iXtnnt mWinill.
sprettinn fórum við beint upp; tann-
mdamennirnir þar Hklega nteðal ann
>rs aö segja til, þegar hætta er á
hann með mig í "Bláa hellinn”; setjast annar í rööinni á eftir sjávar-j góöir torfgarðar eru í kring ttm reit-
litveginum, að minsta kosti hvað iita. En vitanlega þarf aö vanda vel
ti! tegundanna.
frant með umbótatillögur Mikiö mein er Islandi aö skógleys-
bátnum. Oftirlítill öldugangur var, í fiskiveiöum, þegar slíkir ntenn sent inu. I öörum löndum á sama breidd-
svo skelin vaggaöi, jafnvel þótt inn i t d. Thor Jensen ertt starfandi i
j hellinn væri komiö. Þar var ca. 100 þeirri grein, mætti virðast ftfldirfska.
, fcrmetra svæði (sjör) nteö allhárri En eigi aÖ síðnr ætla eg aö leyfa mér j græöslittilraunirnar, sem eg hefi séð
I steinhvelfirfgu vfir, dagsbirtuna lagði að segja, að þó saltfisksútgeröin sé hér, á Þingvöllum og við Rauðavatn,
! inn ttm opið, þar sem við komum, rekin á allra fullkomnasta hátt, þá
ar.nars enginn gluggi, svo naumast hafi sala á iiýjttm fiski verið van-
var eins bjart og úti. Klettarnir og rækt.
arstigi, t. d. i Alaska og i Síberiu,
eru ágætir barrskógar; en skóg-
aö i söguniti. Aö niáltíöinni lokinni
var haldiö heim til Neapel aftur.
Morguninn eftir fór eg snemma á
andlitin á okkur fengti bláan bjarma;, A Bretlandseyjum er ótakmarkaö
en sjórinn þarna inni var svo fagttr- ttr markaður fyrir hinn ágæta kola,
blár, að skýrari og fegri Ijósbláan lit smálúött heilagfiski og þorsk, og
get eg ekki hugsað mér. Eg tók Jkssí verzlun er í höndum fáeinna
vatnið ttpp í lófa minn; enn hélt það enskra og þýzkra togaraútgeröar-
fættir, því nú ætlaöi eg að kornast nt i sínum lit og eins þótt eg skvetti því trutnna, sent koma í hafnir viö og
hjól á vagninum og hann dreginn af
sterkri vél (spil); var eg að httgsa
tun, aö illa færi, ef festin slitnaði,
þvi ln..'’ nn vai 55 ■ hninið milli
hliöbrattans og láréttrar lintt 55°). sk>p færi þangaö kl. 9, fekk eg nler J blár. Eg get ekki gert grein fyrir. ei fið á siðustu ttmum. Þó er þess aö I hér er að velja til ræktunarinnar skjóT
r t 1- íli. iM A Mmnt'or ! ! ... ... _.. . . . .
Þegar upp uttdir brún var komið, var
t eyjutta Capri. Mér var sagt, <tð meg árinni, hver dropi var fagur-jviö, en þessi sala hefir verið heldur
hafa að Jtví er viröist- algerlega mis-
hepnast, þrátt fyrir ntargra ára við-
leitni.
Eg get ímyndað ntér, aö hraunlög-
in undir jaröveginum og seltan r
sjávarloftinu cigi sinn þátt i þessu —•
einkunt þó sjávarseltan, því engir
skógar þrífast t. d. á Shetlandseyjurrr
eöa Orknevjunt.
Eini vegurinn til að rækta skóga
vagn og hélt til strandar. Allntörg
á höíninni skanit frá landi,
stigið út úr vagninum; ruddust þá að sf<iP ,atl
okkur allntargir gamlir gráskeggir j °g fjöldi af róörarbátum, hver með
fremttr illa til fara of^ heimttiðu 10
lírttr af hverjunt manni, eg veit ekki
vel fyrir hvaö: þeir létu sent þetta
væri riki sitt, enda voru þeir i fram-
fcröi sinu og látæði ekki ósvipaðir
hröfntim. Viö greiddum gjald þetta
cg; var nú lagt af staö gangandi eftir
ntjóunt krókastík. “Hrafnarnir”
hver sinn ferðamann aö sér
einuitt manni. biðu Jteirra, sem fram
á skipin vildu komast. Eg fór út í
einn bátinn og samdi viö ferjttmann,
að hann feiifji 5 lirur fyrir aö flytja
tnig fram í Capriskipið. Þegar fram
kom talaöi hann eitthvað viö skip-
verja á skipi því, er fyrst varð tyrir.
tóku og sagöi mér síðan, aö Capriskipiö
og væri t’ariö; var þá ekki uiti annað aö
því, hvernig í þessu ljggur, náttúru-’ gæta viö þessa fisksölu, að pening-
fræðingarnir veröa aö koma Jtar til arnir koma strax í hendur seljanda
sögunnar. Eg minnist þess ekki, að aftur, en peningarnir, sem lagðir ertt
] neitt hafi vakiö slika ttndrun hjá mér j i saltfisksverzlunina, koma ekki aftur
af þvi,
hellirinn
meö niig heim á hótelið; eg vildi ekki ttnni, sent hægt væri aö reka bókstaf-
sjá hitta hellana. vissi, að þeir vortt lega allan ársins hring, þyrfti aö vera
ekkert í samanburði viö þenna. A töluvert öörttvísi fyrir komið en ttú
leiöinni reif Júlíus rauöan kóral úr er. Togararnir ættu aöVlytja veiöi
k'etti og gaf ntér, og þegar heiitt koiii sína á ákveönar hafnir hér, þar sent
studdu og leiddu á göngu þessari; en gera en aö hakla aítur til lands. T’eg*-
:: sá, sem mér var ætlaður, fékk að at svo sent faðmur var eftir að
eg þar upp til aö litast um, sá þá J ganga laus, því eg var vanur ntiklu bryggjumti, heimtaði f.erjumaðttr
mjög vel yíir bæinn, sem Hggur í örðugri fjallgöngu en þetta og hefði aörar a lirur fyrtr að flytja mtg t
kvos milli hæöar þessarar og eld-Joröiö aö styöja karlinn, ef við hefð-jland. Eg lét í Ijós, að mér fyndist
fjallsins Vesúvius, en takmarkast aö um leiðst. Kvenfólki, ístrumönnum hann ekki hafa lög að mæla, en hann
suðvestan af Miðjaröarhafinu eöa1 og gamalmennum kom handleiösla sagöist ekki róa lengra fyr en féð
réttara sagt Neapelfirðinu, er skerst [ "hrafnanna” vel, þótt vegurinn væri væri greitt, og varö svo að vera, því
lítiö eitt inn í landið. Utsýni af hæö ekki langur upp ,á brúnina. Þegar^ ekki nenti eg að sitja þarna úti í
þessari var forkunnarfagurt. Fyrst þ-ngaö kom, var fagurt um að litast bátnum til lengdar. Þetta sem dæmi,
var það dældin fyrir norðvestan bæ-!yfir Neapel, Pompai og ttmhverfi og hve sníkjttlýöur Jæssi hefir allar klær
sem eg hefi séö, og “Blái, fyr en eftir marga ntánuÖi, frá Jtví
á Capri. Nú reri Júlíus að fiskurinn er veiddur. Isfisksöl-
góða dali, er visstt til suöur, og helzt
aö rækta þá sem næst lækjum. Að
n.inni hyggju myndi skozkt lævirkja-
tré vera heppilegast til ræktunarinn-*
ar.
Bændurnir flytja allar vörur síitar
á tvíhjóla kerrtim, sent einum hesti
er beitt fyrir, og mér er sagt, a'ð
hlassiö vegi ekki nema 400—700 pd.
Á veginunt niætir maöur löngunt lest-
um af þessttm kerrunt og fer mikið
seldi hann mér nokkrar koralfestar. hægt væri aö geyma hana í kælirúnt- ! fyn’? Jieint aö vtri sýn, en í rauninni
Capribúar útbúa og selja ntikiö af tim, og frá þessum stööum ætti aö
þeim; lifa annars á vtnyrkju, fiski- flytja fiskinn til Englands á stórum
veiöttm og feröamönnum. — Þarna, skipum og hraðskreiðum, er kæmu á
var fult af “túristum” úr öllttm átt- ‘ ensku hafnirnar á ákveðnum dögum
,ttm; heyrði eg til skiftis talað: ensku, í hverri viku. Þær hafnir, sem bezt-
frönsku, þýzku og skandinavisku ar væru til fisksölu á Bretlandi, eru
málin, auk ítölskunnar; einna mest ^ Grimsby, HúII og Aberdeen og jafn-
fanst mér bera á enskunni, og gæti vel Billingsgade (aðal fiskmarkaðs-
eg httgsaö mér, að Amerikumenn staður London). Þessi flutningsskip
hafi verið allmargir þar. j myndtt ekki þurfa meiri mannafla en
e- flutningurinn lítill, sem á þær
kemst. F.g held að það sé orðið
tlmabært hér, aö innleiöa létta, fjór-
hjólaða ameriska vagna í sveitunum,
meö tveimur hestum fyrir og stöng á
milli hestanna. T>eir bera mikinn
þunga, ertt með fjöðrum og þaki yfir
- og því miklu þægilegri ’til ferðalaga,
einkum fyrir konur og börn. Þeir
eru þægilegri í drætti og Hestarnir
Fyrir ofan bæinn, sem eg bjó í, sást togari; þau gætu flutt aflann fljótar geta farið hraðar með þá en kerrurta