Heimskringla - 02.09.1925, Síða 5

WiNNIPEG 2. SEPTEMBEiR 1925
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA
sem hafa kvatt mig meS þéssum um-
mælum, sem eg hefi nú sagt ykkur
frá, hafa venjulega bætt við annari
setningu: “Jæj a, viþ sjáumst þá hinu-
megin.”
Eg ætla að biSja þann, sem ræöur
örlögum mannanna, þessa heims og
annars, aö haga því svo, aö eg geti
rn.ikiS meS Vestur-íslendingum ver-
iS, þegar eg og þeir eru þangaS
yfir um komnir.
----------x----------
Minni Islands.
Flutt af séra R. E Kvaran, á 50
ára landnámshátíð 1 sh'ndinga,
að Gimli 22. ágúst s.l.
Mér er í minni dálítil saga, sem
gerSist í Reykjavik skömmu áSur en
eg fór þaSan, hingaS vestur um haf.
Englending bar þar aS garSi, ferSa-
lang, er ferSast hafSi meSal flestra
þeirra þjóSa, er hnött þennan byggja.
Hann dvaldi hjá íslending, í Reykja-
vík, meSan han nstóS þar viS. MeSal
annars, er á gótna bar í viSræSum
þeirra, var skýring Englendingsins
á þvi, fyrir hverja sök hann væri til
Islands kominn. Hann kvaSst koma
frá Kína. Þar hefSi honum veriS
sagt frá landi þessu. Hann vissi
/ raunar áSur, aS land var til meS
því nafni, norSvestur af Skotlandi.
Hann var þess fullvíss, aS þar væri
ósköp kalt og aS þar byggi eitthvaS
fólk. Lengra náSi sú þekking ekki.
Fyr en hann kom til Kína. Þar sagS-
ist hann hafa kynst öldung einum,
margfróSum og spökum. Kínverjinn
sagSi honum, aS Island væri mark-
verSasta landiS í NorSurálfu heims.
Þar byggi þjóS af slíkum kynstofni,
aS hvítir menn ættu engan annan
likan, og aS þjóS þessi hefSi sökum
einangrunar komist hjá því aS ganga
í gegnum þá reynslu, sem um margar
aldir hefSi veriS aS afmanna Ev-
rópu, og aS full líkindi væru til þess,
aS þegar sálaröfl þjóSarinnar tækju
aS nýju aS streyma meS fullum
hraSa, þá yrSi þaS í aSra átt og
göfugri, heldur en nú væri stefnt af
hvitu fólki. ÞaS fylgdi meS sögunni,
aS Kínverjinn hefSi veriS svo vel aS (
sér um háttu íslendinga, bókmentir og
sögu, og kunnaS svo vel meS þann
fróSleik aS fara, aS Englendingurinn
gáSi eigi annars, en aS hraSa sér
heim og þaSan til tslands, til þess aS
eigi færist fyrir, aS hann sæi þó land
þaS, er þjóS þessi æli aldur sinn á.
Mér er aS sjálfsögSu ofraun aS
feegja til um, hve mikill hluti þeirra
manna, sem hér eru staddir, dettur
í hug í sambandi viS þessa sögu, aS
oft sé ýmsu logiS á langri leiS, og
eigi sé kynlegt, þó stórlogiS sé á
allri leiSinni, frá íslandi til Kina.
En jafnvel þó svo væri IitiS á, þá
finst mér, aS mönnum ætti aS þykja
dálítil nýbreytni aS því aS heyra
stórlygar um Island, er í þessa átt
gengi. Þær htifa viljaS verSa frek- j
ar á hinn bóginn. Þar hafa, eins og
kunnugt er, búiS Eskimóar, sem þvo ]
sér úr lýsi, í sápu staS. Þar búa!
menn í hólum á sumrutn en i snjó-
For Asthma
byrgjum á vetrum, x húsa staS.
Annars býst eg viS, aS flestir muni
eiga von á, aS sannleikurinn um íé-
Ignd og íslenzka nienn sé einhveri-
staSar á milli þessara tveggja skóS-
ana. Hitt er vafamál, hvorri skoöun-
inni menn standa nær, jafnvel þeit,
er töluvert vita um staSháttu, já,
jafnvel sumir þeirra, er af íslenzku
bergi eru brotnir. Og af einni á-
stæSu er mönnum vorkunn, þótt þeir
hafi Iágar hugmyndir um ísland. ís-
lendingar höfSu um langt skeiS mjög
lágar hugmyndir um Iand sitt og um
sjálfa sig. Eg hefi tekiS eftir því,
í ferSum mínum um íslenzkar bygSir,
aS Nýall Helga Péturss doktors hefir
veriS tiltölulega ntikiS Iesinn af niönn
um. Þeim, sem þeirri. bók^ hafa
kynst, ntun sjálfsagt reka minni til
þess, er höfundurinn skýrir frá beig
sinum og vantrú á sjálfan hann, er
hann hugsaSt til að eiga aS setjast
á bekk meS erlendum mönnum og
etja kappi viS þá um nám á náttúru-
visindum. Honum var þaS svo Ijóst,
er hann sté á skip og stefndi til út-
landa, aS vitaskuld hlyti hann aS
verSa síztur þeirra manna, er þetta
nám stunduðu viS háskólann, því aS
hfajin væri eini Islendlnigurinn, Jog
hitt væru alt vitrir útlendingar. Samt
fór einhvernveginn svo, aS hann tók
eitt frægasta prófiS, er tekiS hafSi
veriS í þessum greinum í veldi Dana-
'konungs.
Þessi maSur er ekki einsdæmi. Is-
lendingar hafa löngum veriS trúlitlir
a sjálfa sig, en ávalt litiS meS nok'k-
urri lotningu til þess, sem erlent hef-,
ir veriS. Á þessu er vitaskuld aS
yerSa breyting. Og nú er svo korn-
iS, aS einstaka manni hefir komiS til
hugar, aS Kínverjinn hafi ekki fariS
meS eins ægilegar ýkjur og þorra
mantia kann aS virSast. Eg skal ekki
um þaS dæma. Um þaS verður að
sjálfsögSu ekki dæmt ennþá. En þaS.
aS ákveSiS hefir veriS, aS Islands
skuli niinst á þessari tninningarhátíS
dvalarinnar hér í landi, hlýt eg aS
telja nterki þess, aS enn séu ntenn
þó utn þaS aS hugsa, aS minningarn-
ar aS heiman séu einhvers virSi, og
væntanlega er þaS líka merki þess
um leiS, að menn hafi hugboS um,
aS þangaS sé eitthvaS aS sækja, sem
ekki verSi í aSrar áttir sótt.
En er þetta hugboS rétt ? Býr ís-
land vfir einhverju, setn markvert er
og máli skiftir fyrir þá, sem ekki
eiga þar heitna?
Mörgum kann ef til éill aS virSast,
aS þótt ekki sé hægt aS svara spurn-
ingunum játandi, þá vprSi þó engin
leit aS þeim efnum, þar setn hægt sé
afdráttarlaust aS svara þeitn neit-
andi. Þeir myndu benda á, aS í þeirri
baráttu, sem háS er fyrir viShaldi
hins ltkatnlega lífs, hafi íslendingar
e'kkert þaS lagt til, er tekiS verði til
fyrirmyndar eSa aðdáunarvert sé..
. Eg finn aS búandi menn í þessu
landi hafa þar allra manna mestan
rétt til þess aS dætna utn, því aS al-
kunnugt er, aS hér hefir mönnum
bezt tekist aS ná haldi á baráttunni
viS náttúruna. Hins vegar finst ntér
ekki óeSlilegt, aS á þaS sé bent, aö
jafnvel í þeint efnum er ekki ástæSa
til aS líta svo á, sem íslendingum sé
varnaö hæfileika eöa lagtækni. Mér
finst ekki ástæöa til þess aS telja þá
and Hay Fever
**** vl* vemtu tllfellum. AlSferlS «em
hefir «Iv<*b iindurKHmlrgar
larkninicar.
hæfileika vanta hjá þjóS, sem hefir
þó haft þaS lag á aS fara meS hag
sinn, aS frant til 1916 var þaS eina
þjóöin í Evrópu sem ekki bjó viS
ríkisskuldir, og veröur væntanlega
REYNID OKEYPIS
J®* þér lífcitS af illkynjuíu Asthma
«oa Hay Fever, ef þér eigi® svo erfitt
öieh andardrátt at5 yfcur finnist hver
síoastur, þá látiS ekki hjá lí«a a«
RICrifa 111 Prontier Asthma Co. eftir
“jeoali til ókeypis reynslu. Þafl gerir
ekkert til hvar þér eigió heima, eóa
hvort þér hafifc nokkra trú á nokkru
JheJall undir sólinnl, sendití samt eft-
í* ^Jví til ókeypis reynslu. I»ó þér haf
*o lióió heilan mannsaldur og: reynt
alt sem þér hafi« vita?5 af bezta hug.
viti fundit5 upp til a?5 berjast vib hin
nrteíilegu Asthmá köst, þó þér séut5
vonlausir, sendit5 samt eftlr því
111 ^^®ypis reynslu.
**at5 er eini vegurinn, sem þér eigit5
y1 at5 ganga úr skugga um, hvat5
framfarirnar eru at5 gera fyrir ytiur,
þrátt fyrir öll þau vonbrigt5i, sem þér
hafit5 ort5it5 fyrir í leit yt5ar eftir met5-
aji vit5 Asthma. Skrifit5 eftir þessari
ókeypis reynslu. Gerit5 þat5 nú. I>essi
auglýsing er prentut5 til þess at5 all-
ir. sem þjást af Asthma, geti notlt5
Pessara framfara at5fert5ar, og reynt
ser at5 kostnatiarlausu lœkninguna,
sem nú er þekt af þúsundum, sem hin
Jhesta blessun er þeir hafa hlotiti í
minu. Sendit5 úrklippuna í dag. —
Dragl* þa* ekkl.
Tyrsta þjóSin, sem hreinsar þær af
sér eftir ófriSinn. FjármálaráSherra
íslands telur þær eiga aö vera horfn-
ar aS mestu eftir fjögur ár, ef sæmi-
lega ári. Ekki verSur þeirri mót-
báru viS komiS, aS skuldleysiö stafi-
af þvt. aS ekkert sé gert, því þessar
90—100 þúsundir hafa lagt vegi um
alt landiS, bygt brýr yfir allar stórár,
sem brúaöar verSa, lagt síma milli
flestra bygöa, og komiS mentamálum
þjóSarinnar í þaS ltorf, aS ungmenni
þar eru ekki send út t lífiS með
ntinni þekkingu eSa þroska en þar
tiSkast, er bezt er ástatt. Á þaS mætti
ef til vill ennfrenutr benda, aS síöan
þeir tóku aS beita nokkurri atorku og
viti viS sjávarútveg, þá hafa þeir
PHEE TRTAl, COIIPOW.
ÍJJONTíER ASTHMA CO„ Room
Niat?ara and Hudson Sts..
Buffalo, N. T.
Sendiis ltekningaraftfertS y*ar ð-
keypis til reynslu, tlls
komist þaS áfram, aS engir menn
í veröld hafa grætt’ tiltölulega eins
mikiS á þeim atvinnurekstri, miSaS
viS fjármagrt og mannfjölda. Sam-
anburSur verður naumast gerSur á
íslenzkri sjósókn og þeirra nianna
annara, er þann atvinnuveg stunda í

noröurhöfum, svo er hin íslenzka
miklu freniri.. EitthvaS finst ntér
óneitanlega mega af þessu marka utn
þaS, aö þegar Islendingar taka fyrir
alvöru aS sinna atvinnumálum, þá
sé þeim ekki örSugra um skilning á
þeim, en öSrum mönnum. Fyrir
nokkrum árum sendu Islendingar
menn út til Noregs, til þess aS nema
þar meöferð á fiski; nú senda NorS-
menn til íslands til þess aS nema þar
þær aöferðir, er gert hafa íslenzka
vöru frægasta í sinni röS, þess, er á
boöstólum er haft á heimsmarkaS-
inum.
En vitaskuld er þaS ekki í atvinnu-
rekstri eöa framkvæmdum, sem leitaö
verður aS því, sem okkur gæti dreymt
um, aS ísland ætti eftir aS leggja
til menningarinnar. Slíkt er meðal
annars óhugsandi nteSan þeir ek'lfi
hafa þann áhuga á framkvæmdum,
sent ýmsar aðrar þjóSir hafa. Enn
sem kom’iö er, er ekki nema litlum
hluta vitsmunaafls þjóðarinnar beitt
aS slíkum efnum. Og þaS er eftir-
tektarvert í því sambandi, aS þegar
menn fyrst tóku aö vakna til meS-
vitundar uht þaS, aS kosta beri kapps
um aS bæta kjör þeirra, er landbún-
aö stunda, þá verður mönnum ekki
fyrst fyrir að ráðast í framkvæmd-
ir og auka framleiSsluna, heldur er
þaS samvinnuhreyfingin, sem hugi
manna tekur. ÞaS er sú hliöin á
umbótunum, sent sálrænni er^ sent
greiSari aSgang hefir átt að fólk-
inu.
Og þa keni eg að því, sem fyrir
öllu er, þegar spurt er um einkenni
og framtið einnar þjóöar: hver cru
áhugamál hcnnarf Unt hvaS er hún
aö hugsa? ? Eg á einungis aS flytja
hér stutt mál; fyrir þá sök er mér
ekki unt aS greiöa frant úr þeim
spurningum til nokkurrar hlítar. En
eg held, aS einkenni þjóðarinnar and-
lega lífs sé frantar öllu öðru slíkur
þekkingarþorsti og nautn af and-
legri fæSu, aS i þvi efni verSur ekki
á neina’ alþýðu bent, er sanianburS
þoli. Oss er bent á þaS, hér í Vest-
urheimi, aS vér eigunt að taka Skot-
ana oss til fyrirmyndar. Skotar ertt
taldir fremstir brezkra þjóöa, og
vafalaust verður margt af þeim lært.
F.n eitt er þaö, sent þeir geta ekki
kent oss, og þaS er aS lesa bækttr.
ÞaS er langt siöan að anieriskttr
Islandsvinur benti á, aS bókaútgáfa
væri 25 sinnum nteiri á Islandi en á
Bretlandi hinu mikla, miSað viS
fólksfjölda. SíSan hefir bókaútgáfa
margfaldajit. Hefir nokkur hitt
skozkan alþýSuntann, sem talaöi viS
hann um bækur? íslenzkttr greindur
alþýöumaSur talar ekki um annaS en
bækttr eSa andleg mál, ef hann er
að tala viS skynsaman mann. HvaS-
an er þaS komið þetta andrúmsloft,
sem lætur islenzkan alþýöumann á-
valt vera aS hugsa um þaö, sem ann-
ara þjhða alþýöa er ekki aS hugsa
uni? Eg veit þaS ekki, og eg held
ekki aö neinn viti þaS. En mér fyrir
mitt leyti fin&t svo ntikiS tií uni
þetta, aS eg get ekki talið þá menn
fara meS hégóma einn, sem treysta
því, að íslenzkir nienn eigi eftir aS
'eggja eitthvaS alvarlegt af mörkum
til menningar veraldarinnar. Einar
Benediktsson talar um aS fjöll vor
og firöir skapi þá haukfránu sjón,
er sjái leikinn á boröi í mannlífsins
tafli. ÞaS getur vel veriS aS sjálft
landiS hafi þessi áhrif á mannlega
lund, en þó hygg eg aS meira vegi
á metunum önnur efni. ÞaS hefir
vist aldrei veriS flutt svo íslands-
minni hér í Vestuiheimi, að ekki hafi
veriS minst á (ornsögurnar og bók-
mentir landsins yfir höfuS. Sumum
kann aS viröast þaS eingöngtt vottur
þess, hve ntikla tilhneigingu ræSu-
menn hafi til þess aS fara hver i
annars kjölfar. ÞaS kann aS vera
ekki aS ófyrirsynju httgsaS, en þó ér
sannleikurinn sá, aS Islands verðttr
ekki minst, þaS er ekki hægt að tala
um sögu islenzkra rnanna, án þess að
geta þéss, aS einmitt þegsir hlutir eru
þaS, sem skapa^þeirra sögu. Og þess
ber aS gæta, aS likindin aukast fyrir
því, aS einmitt þessi áhrif fari stór-
vaxandi í framtiöinni. Ágætlega
spakttr maöur, SigurSur Kristófe;
Pétursson, holdsyeikttr sjúklingur á
Lauganesspitala, færir fök fyrir þvi,
í bók, sem hann hefir ritaS um ís-
lenzka tungu, og sutnir telja mark-
verSustu bókina, sem um þaS efni
hefir veriö rituS um afar langan
tima, aS þekking hinna fornu rit-
höfunda hafi veriS svo mikil á eðli
tungunnar og listin svo frábær aö
þrýsta sinum eigin einstaklingsein-
kennunt inn i lögntál tungunnar —
og listin er ekkert annaö en aS
stimpla þann rniöil, er maöur notar
persónuleika sínunt, hvort sent miö-
illinn er mál, marmari eöa hljóö-
strengir — aö manni dettur í hug,
hvort íslendingar hafi ekki á sinn
hátt náö eins langt meö málmeöferð,
eins og Grikkir til forna meö marm-
arann. Og hver hafa áhrifin oröiö
á fólkið? Þetta hefir oröiö því
“langra kvelda jólaeldur”, eins og
Matthías kemst aö oröi. Þér takiö,
eftir aS hann nefnir þaö jólacld.
Hvers vegna? Vegna þess aö þeir
hafa séö alla hluti, og jafnvel kristin-
dóminn, í ljósi því, er þeim barst frá
þeirra eigin bóknientum. Nýja testa-
mentiö og fornsögurnar hafa veriö
Islendinga trúarbækur. Það eru þess
ar bækur, sem hafa skapað lyndis-
einkunnir þeirra, kent þeim aö taka
lífinu þejm tökum, sem þeim er eðli-
legt áö gera, Þaö er ekki bara
spaug eöa fásinna, sem liggur í setn-
ingunni, “Skarphéöinn og postulinn
Páll, þaö eru ntinir menn!” Eg hefi
ekki heyrt getiö um neina þjóö, sem
sótt hefir lifsskoöun sína svo i sitt
eigiS eöli, og ausið hefir ífvo úr lind-
um sins eigin anda, sem íslenzk þjóð
hefir gert. Hcnnar vitmenn hafa
verið hennar spámenn. Hcnnar andi
hefir veriö henni guös opinberun.
Sá tími hlýtur aö koma, aö, við prest-
arnir — sem venjulega sjáum alt
síðastir allra manna — sjáum þaö,
sem þjóöin hefir altaf séö, og lærum
aö sækja texta okkar í Eddu eigi
siður en Mósebækttr, í Völsungu eigi
siöur en Kroníkubækur.
Island stendur í dag á mikilvæg-
ustu tímamótunum, sem það hefir
nokkru sinni staðiö á. StóriSnaÖur-
inn sténdur viö dyrnar og bíður eftir
aö fá aö setjast aö og leggja landið
ttndir sig. Nú er talað unt gullgröft
og auö. En ísland veröur aldrei ann-
aÖ Klondyke. Og þaö veröur heldur
aldrei verksmiöjubæli eitt. Hver ein-
asti íslendingur, sem einhver rnann-
dáö er i, er staðráðinn í aö berjast
á móti þvi, að kaupa auð og iönað
og verksmiöjur þvt verði, sem aðrir
hafa orSiö fyrir þaö aö gjalda. I>eir
eru staÖráSnir í aö verjast því, að
helmingur þjóðarinnar sé geröur aö
þrælum. Þeir eru staöráönir í aö
láta ekkert af síjfum demokratiska
arfi — nú sem stendur eru þeir eina
demokratiska þjóSSn, sént uppi 'er.
Þeir ætla sér aS veröa rikir menn,
því aö fátækt er áþján, en þeir vilja
ekki selja sjálfa sig mansali.
Geta þeir þetta ? Enginn veit þaö.
En þaö er trú beztu íslenzkra manna,
aö ef þeint takist ekki aö finna aðr-
ar leiöir til menningarinnar, en aör-
ir hafa farið, þá sé þaö af því, að
þeir hafi hætt aö vera íslendingár.
Allur arfur þeirra, alt uppeldi þeirra
segir þeirn, að þetta megi takast.
Þjóöin er eitt lifandi minnismerki
þess, aS andinn getur sigraö efnið,
aS ef mennirnir geti haldið vitsmuna-
lífi sínu vakandi, þá er alt annað
aukaatriöi. Island elur minstu þjóð
heitnsins. Sú þjóð er aö reyna aö ráöá
þá gátu, se maörir hafa kiknað und-
ir. ÞaS er af þvi, aS Þjóöræknis-
félagið trúir á, aö hún kikni ekki,
sem þaS hefir faliö mér aö skora á
yður, aö hafa enn stöðug augu yöar
á landinu í norðri.
---------x---------
Ur bænum.
Ákveðiö hefir veriö að halda hina
áilegu tombólu Sambandssafnaðar á
mánudagskvöldið 28. september n.k.
ÞJER SEM NOTIÐ
TIMBUR
K A U P I Ð A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
BirgSir: Henry Ave. East. Phone A 6356
Skrifstofa: 5. Cólfi, Bank of Hamilton
VERÐ CÆÐI ÁNÆGJA.
YÐAR URVAL
20 Nýjum Gerðum af Skóm
Þetta eru alt nýjar birgðir af svört
um patent, satin og kid-leðrum.
Nýjustu gerðir af sólalögunum og
af öllum stærðum. Yfir 20 nýj-
ar tegundir úr að velja. Sannar-
lega mikil kjörkaup.
VanaverS upp til $8.85, fynir
Á Föstudag og Laugardag aðeins

^noE ^nopim
SOMBRSBT BU>G. 296 PORTAGE AVB.
•iQUALITY SHOES FOR LESS”
manna í Langadal og Hafnamanna
á Skaga. Mr. Egilsson er nú 75 ára
gantall, en síglaöur og spaugsamur,
sem unglingur, enda ekki grátt hár
í hans kolli. Enda er þar góöur kyn-
stofn, húnvetnskur og þingeyskur,
því Egill á Reykjum var bróöir
prestaöldungsins séra Dantels Hall-
dórssonar, fööur séra Kristins á Út-
skálum og Halldórs bæjarfógeta, en
kona Egils af hinni nafnkendu og á-
gætu Laxamýrarætt. Mr. Egilsson
dvaldi hér þrjá daga eftir hátiöina,
og fór heim í miöri fyrri viku.
Mrs. Á. Sigurðsson frá Wvnyard,
er um tíma hefir dvaliS hér hjá Mr.
og Mrs. Jakob Kristjánsson, 788 Ing-
ersoll, fór heimleiöis í gærkvöldt.
Þeir feögar Friörik og Edvald
Kristjánsson frá Wynyard og Colon-
say, Sask., komu hingaö til bæjar-
ins í fyrri viku í kynnisför til Mr.
og Mrs. Kristjánsson, 788 Ingersoll
St., og sömuleiöis til þess aö heilsa
,Mr. Karl Kristjánsson, sem feröast
með Jóhannesi Jósefssyni.
Mr. Óog Mrs. Thor Lífmann frá
Árborg voru hér í bænum um helg-
ina, ásamt börnum sínum öllum. —
Sömuleiðis voru hér og sátu einnig
satnkomuna, þá er kvödd voru Einar
H. Kvaran og frú Gíslina, þau hlón-
in, Dr. og Mrs. S. E. Björnsson frá
Árborg. Fóru þau heimleiðis í gær-
kvöldi.
I vor luku tneistaraprófi tveir land
ar vorir hér vestra. Annar þeirra er
Valdimar A. Vigfússon, sonur Narfa
Vigf|fiSýsonar frá Tantallon. Hann
varö B. A. 1917, og tók meistaragráð-
una í efnafræði í vor, og er nú efna-
Yannsóknarmaður (chemical analyst)
við Saskatoon háskóla, eins og Hkr.
gat urn i sumar. Hinn er Thorvaldur
Johnson, sonur Sigurjóns og Guörún-
’ar Johnson frá Árnesi. Hann varö
B. A. 1922, landbúnaðarkandidat
1924, og tók meistarapróf í jurtasjúk-
' dómum (plant pathology) í vor viö
'Minnesotaháskóla. Er hann nú aö-
stoöarkennari þar syöra.
....Fundi Sambandssafnaðar, þcim cr
augiýst var í kirkjumti á sntnnttdg-
inn, að Jtaldinn yrði nœstkommidi
sunnudag cftir mcssu, hcfir vcrið
frestað. — Auglýsing um hann mun
birtast í nœstu Heimskringlu.
MeSal hinna mörgu er konnt til
bæjarins á leið til 50 ára landnáms-
hátíöarinnar, var einn sjaldséður
gestur, Mr. Halldór Egilsson frá
Swan River. Mr. Egilsson er sonur
hins nafnkunna stórbónda Egils á
Reykjum, á Reykjabraut t Húna-
vatnssýslu, er sat þá jörð, er vegur
öndvegishölda Húnavatnssýslunnar
stóö meS mestum hlóma, t. d. Blön-
dalanna í Vatnsdalnum, Skaþtasen-
anna og Olsenanna í Þinginu, Skarös-

♦ v
| Swedish American Line J
HALIFAX eða NEW YORK
f
f
T
T
T
T
T
T
T
T
T
T
X
E/S DROTTNINGHOLM ICITJlSmcE/S STOCKHOLM
Cabin og þriðja Cabin loLANUS 2. og 3. Cabin
ÞRIÐJA CABIN $122.50
KAUPIÐ FARBREF FRÁ NÆSTA UMBOÐSMANNI EÐA
SWEDISH AMERICAN LINE
470 MAIN STREET,

T
T
T
T
T
T
T
T
T
T
T
t
v
N
A