Heimskringla - 30.09.1925, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 30. SEPT., 1925.
H3IMSKRINGLA
7. BLAÐSlÐA
Hvat5 lengi sem þú hefir þját5st af
bakverkjum, höfubverkjum, bólgnum
libamótum, og öBrum merkjum nýrna-
eba blöbrusjúgdóma, eýöa <iin PIIIm
vissulega þjáningum þinum. 50c hjá
öllum lyfsölum og kaupmönnum.
Natlonal Drug; X ('hemical fSunpany
of Cnuadn, Llmlted
TORONTO —--------------CANADA
84
yfir frá ítalíu alla leiS til Englands,
og varS mjög fjölmennur. Svart-
klæddir, meS hjúp fyrir andlitinu og
rauSan kross i hattinum eSa húfunni,
flökkuSu þeir hingað og þangaö eft-
ir fyrirskipunum foringjans, sem á-
samt tveimur prestum gengu í farar-
broddi og báru krossfána. Þannig
gengu þeir tveir og tveir saman í
löngum röSum og ferSuSust bæ frá
bæ. I höndum höfSu þeir píska og
krossmark. Þeir sýndu foringja sín-
um ótakmarkaSa hlýSni, og enginn
fékk inntöku í félagiS nema hann
ynni fyrirfram órjúfánlegan eiS aS
þvi, aS halda lög þeirra og si5i.
MeS klukknahringingum var tekiS á
móti þeim í borgum og bæjum. Þeir
báSust þar fyrir á kjánum og fleygSu
sér siSan á grúfu meS útrétta arma.
Foringinn söng þá vers eitt og um
leiS slógu þeir sig meS pískum i allra
augsýn, en á þeim voru tveir hnútar
meS járngöddum, er særSu þá, svo
blóSiS lagaSi úr þeim. AS síSustu
lásu þeir “FaSir vor”.
MeSlimatalan óx daglega, en svo
fór aS lokum, aS allskonar óþjóSa-
lýSur fylti flokk þenna og þjófnaSir,
rán og morS voru framin daglega.
AS siSustu var félag þetta upprætt
meS öllu.
ÁriS 1302 var. merkilegt aS því
leyti, aS á vetrinum voru tveir dag-
ar afskaplega kaldir, en aftur á móti
aS sumrinu tveir dagar ákaflega heit-
Gigt
Undursam-
legthúsmeðal
Ráðlegging
manns sem
lengi þjáðist.
ÁriS 1893 var eg sárþjáSur af
vöSva og liSagigt. 1 þrjú ár leiS
eg þær þjáningar, er þeir einir hafa
hugniynd um, er samskonar sjúkdóm
hafa boriS. Eg reyndi meSö! eftir
meSöl, en batinn varS aldrei nema í
bráS. Loks fann eg ráS er læknaSi
mig aS fullu, svo þessar voSaþjáning-
ar hurfu. RáS þetta hefi eg gefiS
mörgum, er þungt hafa veriS haldn-
ir, og jafnvel rúmfastir, sumir hverj
ir á sjötugs og áttræSisaldri, og verk-
anirnar ávalt orSiS þser sömu og mér
reyndist.
Mig langar til aS allir, sem þjást
af vöSva og liöagigt (HSabólgu) reyni
kosti þessarar “heimalækningar” og
öSIist þann bata er hún veitir. Sendu
ekki eyri, heldur aSeins nafn þitt og
heimilisfang og eg skal senda þér
þessa ráöleggingu ókeypis til reynslu.
Eftir aö þú hefir notaS hana, og hún
hefir reynst hin lengi þráöa bót viS
þessari tegund gigtar, þá máttu senda
mér einn dollar, sem eg set fyrir
þetta, en mundu þaS, aS peningana
vil eg ekki nema aS þú sért ánægSur
aS borga. Er þetta ekki sanngjarnt?
Þvi þá aS þjást og Itöa, þegar batinn
er þér boöinn fyrir ekkert. Dragöu
þaS ekki lengur. SkrifaSu strax.
Mark H. Jackson
No. 65 m. Durston Bld.
Syracuse, N. Y.
Mr. Jackson ber ábyrgS á aS hiö
ofanskráöa sé rétt.
Árin 1303 og 1304 þornuöu árnar
Loire og Rín vegna ákaflegra þurka.
Eftir veturinn 1322, sem var mjög
harSur, var sumariö heitt, en rign-
ingar miklar, og geröu vatnavextir
mikinn skaSa.
Margir sjúkdómar gengu þaö ár
og varS bólan mannskæöust. Dóu
börnin fyrst úr henni og síöan þeir
fullorönu. Á Spáni dóu um 90,000
manna, í Worms 6000, Strassburg
13,000, i Basel 14,000, i Mains 16,000
og i Köln 30,000 manna. Samfara
þessum mikla manndauöa hrundu
skepnurnar niöur og láu hræin á
torgum, götum og út urn víSavang,
og grotnuöu þar niSur.
Vöruverö varö afskaplega hátt og
almenn hungursneyö. Fólk lagSi sér
þá flest til munns, og margt þaS sem
var mjög óholt og banvænt. AfleiSing
þessa ástands varö plága sú, sem
nefnd hefir veriö svarti dauöi, svo
bráSdrepandi sótt, aS önnur eins hef-
ir ekki þekst fyr né siSar.
Á Þýzkalandi varS hans fyrst vart
eftir jaröskjálfta i febrúarmánuöi
1349. Engar sóttvarnarráöstafanir
dugSu, menn féllu niöur unnvörpum
og veikin breiddist óSfluga út. Sam-
fara þessari veiki gengu þurkar, eld-
ingar; loftsýnir og jarSskjálftar.
(1350, 1352, 1356, og 1357).
Sumurin 1366, 1372, 1388, 1390,
1391 og 1394 voru öll hita- og þurk-
sumur. Allskonar sjúkdómar geis-
uöu á þessu tímabili og fram yfir
aldamótin, og féllu þá bæöi menn og
skepnur unnvörpum. Þá geröi vart
viö sig nýr sjúkdómur, sem nefnd-
ur var “Jóhannesar- eöa Vítusdanz”.
Þeir sem hann fengu, dönsuSu þar
til þeir uröu máttvana og féllu niS-
ur meS froöufalli og voru þegar
dauöir.
— Fyrstu árin af 15. öldinni voru
einnig ákaflega heit sumur og miklir
sjúkdómar. Þá fóru menn þúsund-
um saman krossferöir til Italíu. Voru
þeir allir í hvitum búningum og voru
því nefndir “Albati”. Þeir gengu í
fylkingu og sungu sálma eftir Jó-
hann páfa, féllu á kné og hrópuSu sí-
felt “Miseri cordia’’, og þar sem þeir
fóru yfir, föstuöu menn meS þeiin
í 9 daga.
ÁriS 1420 voru oft miklir hitar,
en ekki svo aS þeir geröu neinn skaöa
og varS þá ágæt uppskera víSast í
Þýzkalandi.
Sumarig 1426 var óvenjulega heitt,
og blómguöust þá tré i desember. —
Næstu sex ár vor veturnir annaö-
hvort mjög haröir, eöa óvenjulega
úrkomuvetrar. Þá var mikil dýrtíS
í Þýzkalandi og víöar.
Sumurin 1448, ’56, ’62, ’66 og ’70,
voru afarheit.
Áriö 1472 var merkilegt aS því
leyti, aS ekki kom einn einasti dropi
úr lofti frá 1. júlí til 29. september,
en þrátt fyrir þaö voru tíSar þrumur
og eldingar, og miklir skógareldar
gengu þá yfir.
í febrúar voru tré í fullum blóma,
í júlílok voru drúfur fullþroskaöar,
og í október uröu ávextir á trjám
aftur fulJjþroskaSir. 'Vinbdrjatek'ja
varö þá svo mikil, aö i Berlin var
hægt aS fá fulla fötu af vini fyrir 1
egg. — ViSa í Evrópu geröu engi-
sprettur rnikiS tjón þaö ár.
ÁriS 1474 varö Dóná næstum þur.
— Árin 1498 og ’99 voru margar
loftsjónir og óvanalegar hreyfingar
á gufuhvolfinu. Sumarhiti var þá
nijög mikill. ÞaS er til frásagna
fært, aS á þessum tíma komu olíu-
kendir blettir á föt manna, sem ó-
mögulegt var aö þvo úr aftur. Bar
mest á þessu þar sem margt fólk var
saman komiS.
Eftir hörSu veturna 1503 og 1506
komu mjög heit sumur og þurkar.
Svo var einnig 1513, og á því ári
geisaöi mjög mannskæS sótt á Eng-
landi, sem nefnd var “enski svitinn”.
Þeir sem fengu þá veiki, kvöldust
fyrst af óslökkvandi þorsta og hita,
kvölum í maga og fyrir hjartanu og
höfuSverk ásamt magnleysi og svefni.
Þeir sem veiktust, dóu oftast eftir
3 klukkustundir, en þeir sem liföu af
daginn, voru sloppnir.
Eftir þetta tímabil er ekki getiö
um nein sérstök hitasumur fyr en ár-
iö 1718. Þá varö aö loka leikhúsum
í París vegna hita (36 stig á Celsíus).
1 5 mánuSi kom þar ekki dropi úr
lofti, öll grasrót sviönaSi, en tré báru
ávexti mörgum sinnutn.
Sumariö 1802 varö afar heitt í
Paris, þá var þar stundum 37 stiga
hiti, og sumariS 1846 var þar næst-
um jafnheitt.
— Lengra nær ekki þessi skýrsla.
Hún er fróöleg aö mörgu leyti, en
þaö er aögætandi, aö þar sem höfund
ur hennar er þýzkur, þá fjallar hún
mest um veöráttufar 1 þvi landi og
nágrannalöndunum. Sumir sjúk-
dómar, sem þar eru nefndir, hafa
einnig borist hingaS, t. d. Svarti
dauSi og Bólan, og eins getur hafa
veriö meö veöráttuna.
(DagblaS.)
Framfarirnar í
framtíðinni.
MikiS er gumaö af verklegum
framförum vorra tíma. Því er fleygt
aS brátt sé takmarkinu náS. En slíkt
er fjarstæöa ein. Framundan eru
þær feikna framfarir á verklegum
sviöum, sem mannlegur andi eygir
naumast.
* * *
Vandamál eitt vorra tima er þaö,
aS hafa nægilegan timburforöa, til
aö fullnægja hinum sivaxandi þörf-
um. Daglega fara heilir skógar í
öll blööin, sem gefin eru út i heim-
inum. Lætur nærri aö daglega sé
prentaö á 20,000 smálestir af papp-
ír. MikiS er þaö hugleitt, hvernig
hægt sé aö nota sama pappírinn oftar
en einu sinni til prentunar. Tilraun-
ir eru geröar meö þaö, aö ná svert-
unni af pappírnum aftur. FariS er
aö gera smíöaviö úr annarlegu efni.
Úr sagi er nú hægt aö gera “tilbúinn
viö”, sem notaSur er í ' staS eikar.
Má fara meö hann i alla staöi eins
og eik. BifreiSarsmiöja ein stór not-
ar nú eingöngu "tilbúinn viS”. Hann
er gerSur úr maísstönglum.
* * *
Teknar veröa kvikmyndir meS öll-
um eölilegum litum. Menn þekkja
nú, hver leiSin er til þess, en kunna
ekki enn aS þræöa hana alla.
Nýlega eru menn teknir upp á þvi ]
aö reyna aö senda kvikmyndir meS !
loftskeytatækjum. Góöar vonir eru
um, aö þaS takist. Er þá kominn sá
þátturinn úr æfintýrum þjóösagn-
anna, sem niönnum hefir þótt ólik-
legast aö kæmist í frantkvæmd. Nú
eru menn komnir upp á þaS, aö fara
upp á hæöir og talast viS, eins og
tröllkonurnar. — FlogiÖ er nú um
heim allan. Eftir var þaS, aö “sjá
í gegnunt holt og hæöir”. En þegar
hægt veröur aS senda kvikmyndirnar
í loftinu hvert á land sem er, veröur
þaS æfintýriS einnig leyst úr álög-
um draumóra og leitt inn i daglega
lífiB. í
* * *
Þeir timar eru framundan, þegar
flugvélar fara mannlausar um geim-
inn. Veröur þeim stýrt meS loít-
skeytum. Geta verzlunarmennirnir
þá ^etiö á skrifstofum sínum og sent
þaöan rafmagnan út í geiminn, er
knýr flugvélarnar áfram, er flytja
vörur landshornanna á milli. Þá
veröur hægt aS senda þær svo hátt í j
loft upp, sem veröa vill. VerSur þá
hægt aS hafa vöruflutningana ofar I
í loftinu en mannaflutningana, svo
ekkert reki sig á.
En mannaflutninga “flugurnar”
fara hiS neSra, knúöar meö 2000
hestafla vélum, þjóta þær eins og
örskot frá einni heimsálfu til ann- ^
arar. Þá geta þeir, sem eiga annríkt,,
skroppiö til Ameríku aö morgni dags, ^
og verig komnir aftur til Evrópu aö
kvöldi.
* * *
Mikil aiiöæfí eru árlega sóút í
höfin. Vísindamenn staöhæfa, aö
aldrei þurfi aS draga þar til þurSar.
Komist “ræktun hafsins’’ í gott horf,
minkar ekki fiskurinn, þó mikiö sé
tekiS. Nítján þúsundir sjávardýra
þekkja menn. Fjöldinn allur af þeim
getur veriö til einhverra nytja.
* * *
AfurSir jaröarinnar niargfaldast.
Vélavinna veröur notuS miklum mun
meira en verig hefir. í Ameríku er j
meiri vélavinna notuS viö landbúnaö ;
en annarsstaöar. — Þó eru þaraSeins
unnin 4 hestöfl meö vélum af hverj-
um 100 hestöflum, sem notast til
landbúnaSariÖju.
Þar eru vélarnar þó orönar all-af-
kastamiklar. NotaSar eru þar sáS-
vélar, sem sá i 10 faSma breiSa spildu
í einu. Þær fara meö 5 km. hraSa
á klukkustund, og geta því sáö í 100
hektara lands á klukkustundinni.
* * *
Samgöngur allar fara í framtíöinni
fram i loftinu. Búast Ameríkumenn
viö því, aö brátt verSi hægt aS fá
þar flugvélar fyrir 150 dollara. Þá
verSur þaS eins algengt, aS menn
hafi sjálfeignar “flugur”, eins og nú
er þaS algengt aö eiga bifreiö. í
belgjum loftskipa er hin létta loft-
tegund “helium”. Takist aS fram-
leiöa þá lofttegund meö ódýrara hætti
en nú er gert, þá má búast viS því, aS
hin stóru loftför verSi mun ódýrari
í rekstri en þau eru nú. Þá veröur
hægt aö byggja loftskip, sem veröa
margfalt stærri en þau, sem hinga-
aö til hafa veriö gei’ö. Þá veröur hægt
aS svifta sér kringurfi hnöttinn á
nokkrum dögum.
* * *
Ghemju miklum breytingum getur
útvarpiö valdiS. MeS því lærir fjöld
inn allur af fólki framandi tungumál.
1 Ameríku eru nú auglýst móttöku-
tæki til sölu, sem kosta 60 cent. —
Rakari einn í New York hefir haft
talsima viS hvern rakarastól, svo
menn gætu fylgst meö og fónaö meö-
an veriö var aö raka þá. Hann er
nú hættur viS þaö fyrirkomulag, og
hefir sett loftskeytaáhöld í staöinn.
Á bifreiSum lögreglunnar í Berlín
eru loftskeytatæki, og eins á slökkvi-
liSsvögnunum í Vínarborg. Er meö
því móti hægt fyrir þá, sem í vögn-
unum eru, aö hafa stöSugt samband
viö stöSvar sínar. GengiS úr skugga
um, aö hægt sé aS senda skeyti meS
loftskeytatækjum 3000 fet í jörö niö-
ur. Símar veröa því allir teknir úr
námunum, og hin nýju tæki koma í
staöinn. Þetta nýja fyrirkomulag
kemur aS sérlega góSu haldi, þegar
námuslys koma fyrir, gangar teppast
og menn veröa inniluktir langt niöri
i jörSinni.
* * *
Margir eru vantrúaSir og vilja sjá
alt meö eigin augum áöur en þeir trúa
töframætti mannlegrar verkfimi. En
inikiö er aö gert.
Hver heföi trúaS þvi fyrir nokkr-
um árum, aö á þessu ári yröu tilraun-
ir geröar meö þaS, aö senda lands-
uppdrætti milli fjarlægra staöa meö
loftskeytatækjum. Slíkar tilraunir
er nú verig aö gera í Ameríku, meö
þaö fyrir augum, aS hægt verSi á
þann hátt aö senda glöggvar skipanir
til hermanna í fjarlægum skotgröf-
um eSa til flugvéla í loftinu. Þá
heföi þaS ekki siöur þótt ótrúlegt,
aS nú væru geröar vélar, sem telja
ódeiliagnir (atoma) hlutanna, og
mælirar, sem telja hitastig stjarn-
anna, gjallarhorn, sem bera manns-
röddina mílur vegar og margt, margt
fleira, sem engan dreymdi um, þeg-
ar miöaldramennirnir, sem nú eru,
uppi, voru í vöggu.
(ísafold.)
Dvergar.
Gamalt orötak segir, aö oft búi
stór sál í litlum búk, og hefir sagan
sannaö, aö svo hefir oft veriö, Alex-
ander mikli, Karl og FriSrik mikli,
Napoleon, Pope, Voltaire, Lessing,
Kant, Spinosa, Hegel og margir
fleiri nafnfrægir menn voru litlir
vexti, þótt ekki gætu þeir dvergar
talist. Er þaö sérstaklega aS margir
mestu heimspekingarnir, sem uppi
hafa veriS, hafa veriö mjög litlir
vexti. Getur þetta veriö huggun fyr
ir þá, sem þykjast vera of litlir og
vildu gjarna bæta alin viö hæS sína.
Margir allra minstu menn, sem
sögur fara af, hafa oröiö heimsfræg-
ir aöeins vegna smæöar sinnar og
ýmsra eiginleika, þótt þeir hafi ekki
veriö nein mikilmenni aö andans at-
gervi, eins og þeir sem nefndir voru.
Sérstaklega hafa slikir menn oft ver-
iö eftirsóttir af þjóShöföingjum og
ööru stórmenni.
Einhver minsti dvergur, sem sögur
fara af, var Jeffrey Hudson. Hann
var aöeins 18 þumlungar á hæS, og
varö sérstaklega frægur fyrir þaö,
aö eitt sinn var hann borinn á borö
innan i kaldri “postej” fyrir Karl 1.
F.nglandskonung og drottningu hans,
í veizlu, sem hertoginn af Bucking-
ham hélt þeini konungshjónum. —
Seinna jók hann mjög á frægö sína
meS því, aS skjóta sterkan og risa-
vaxinn mótstöSumann sinn í einvigi.
Annar dvergur, sfcm einnig gat
sét' mikinn orSstír, hét Riehebourg
og var viS hirS hertogaynjunnar af
Orleans, móSur LúSvíks Filipps. —
Hjann var 24 þml. á hæS. í stjórnar-
byltingunni miklu var hann notaöur
sem sendiboöi. Var hann þá útbú-
ínn sem reifastrangi og borinn af
gamalli konu, sem þóttist vera amma
hans. Orleansbúar veittu honuin síö-
ar 300 franka lífeyri og liföi hann
eftir þaö í ró og næSi, og varö 90
ára gamall. (Dó í París 1858).
Svo telst til, aö flestir dvergar, sem
frægir hafa oröiö, hafi annaShvort
veriö ættaöir frá Póllandi eSa Rúss-
landi. önnur lönd hafa ekki eignast
eins mörg örverpi. Þjóöhöföingjar
og ýmsir auömenn keyptu þá oft fyr-
ir ærna peninga og sóttust eftir þeim
eins og t. d. gimsteinum. En sá var
munurinn á verölaginu, aS gimstein-
amir voru auövitaö þvi dýrari, sem
þeir voru stærri, en fyrir minstu
dvergana var mest gefiö.
Einn af nafnfrægustu pólsku dverg
unum var Josepa Boruslavoski, fædd ]
áriö 1739. Hún var 26 þml. á hæS
og mjög falleg. Hún er liklega
minsta manneskjan, sem hefir elskaö 1
svo heitt, aö þaö yröi henni aö '
bana. En þau uröu endalok Josepu ^
Boruslavoski. Hjá henni kviknaSi '
brennandi ást til ungs og og efnilegs '
herforingja, en þar sem hann bar '
ekki sama hug til hennar, varö þaS
orsök þess, aö hún dó af harmi 22
ára gömul.
BróSir hennar var einnig nafn-
kendur dvergur. Þegar hann fædd-
ist, var hann 8 þml. á hæS og varö '
aldrei hærri en 28 þml. Hann var ^
vel vaxinn og fríöur sýnum og ólst
upp hjá greifafrúnni af Tarnov. —
Hún gaf hann $iÖar greifafrú Lum-
irski, og hjá henni varS hann víö-
frægur, því hún feröaöist meö hann
til flestra landa Evrópu. I þeirri
ferö kom hún m. a. ti! Mariu Teresu
drotningar Austurrikis. Vildi drotn-
ingin gefa honum dýrmætan de-
mantshring, en enginn fanst nógu
lítill. María Antoníetta prinsessa,
‘sem síSar varö hin ógæfusama Frakk
landsdrotning, var þá aöeins 6 ára ^
gömul. Hún dró hring af fingri
sér, er var mátulegur Boruslavoski
og gaf honum, og varö hann mjög
glaSur viS.
Kannits greifi hélt einnig mjög af i
honum, og svo var um fleiri. En!
Boruslavoski var oft sorgbitinn. —
Hann fann vel aö hann var meö-
höndlaSur sem leikfang eSa sem ein-
hver sjaldséSur gripur. ViS hátíöa-
höldin i Munchen, París og viöar
var dáöst aS honum fyrir fegurS, lip-
urt málfæri, dans og ýmsar líkams-
hreyfingar. I stórveizlu hjá Dinski
greifa var han borinn á borg meS
ööru fleiru í súpuskál.
Þegar hann var 25 ára, hélt hann
til í Warsjá, og þar varö hann ást-
fanginn af franskri Ieikmær, en
hafSi eigi annaö upp úr því en háS
og athlægi. Þegar hann var 40 ára
varö hann aftur ástfanginn. Hann
gifti sig, en viS þaö féll hann í ó-
náS hjá Lumirski greifafrú, og til
þess aB sjá fyrir konu og börnum,
feröaöist hann til og frá um Evrópu
og sýndi sig fyrir peninga.
SamtíSa honum liföi annar pólsk-
ur dvergur, Nicolaus Feny, aö auk-
nefni “Bébé”. Þegar hann fædd-
ist, var hann 8 þml., og er hann var
skírSur, var hann borinn á diski, en
fyrir vöggu hafSi hann tréskó fööur
síns. Þegar hann var 6 ára, var
hann 15 þml. á hæS. Stanislaus Pól-
verjakonungur eignaöist hann og fól
prinsessunni' af Talmand hann til
fósturs. Hann var litlum hæfileik-
um búinn og nam lítiö. Hann var á-
kaflega brá'Slyndur og hataöi Bor-
uslavoski fyrir yfirburöi hans.
Eitt sinn, er þessir snáöar hittust
hjá Stanislaus konungi, hrósaöi hann
Boruslavoski fyrir hina miklu hæfi-
leika hans. Þetta þoldi “Bébé’’ ekki
og varS svo reiöur, aö hann ætlaöi
aS fleygja þessum keppinaut sínum
inn i eldstóna, en honum var aftraö
frá því og fékk haröa refsingu fyrir
tiltækiS. Hann varö aSe:ns 23 ára
gamall.
(DagblaS.)
Jón Jónatansson
fyrrum alþm. var fæddur 14. maí
1874 á Þúfu i Miklaholtshreppi, en
ólst upp hjá ömrnu sinni, Sólvéigu
Bjarnadóttur á BúSum i Breiöuvíkur
hreppi. Hann var námfús í æsku og
og tók séra Brynjólfur Kúld aS
kenna honum undir skóla, en féll frá
litlu síöar; var þá ger sú ráöabreytni
aS Jón réSst til búnaöarnáms í Ólafs-
dal. Fór hann vestan aS loknu þvi
námi og vann um hríö aö jaröabótum
hjá Benedikt sýslumanni Sveinssyni,
er þá haföi fluzt suöur. ÁriS , 1899
fór hann til Noregs, var þar tvö ár
viö jaröyrkju, kom heint 1901, tók
þá viS bústjórn í Brautarholti fyrir
“Sturlunga”, og haföi á hendi í 7
ár. Fór hann þá áriB 1908 til Sví-
þjóöar, til þess aö fá umbót á sláttu-
vélum handa íslendingum. Ári síöar
fluttist hann aö ÁsgautsstöBum viS
Stokkseyri, og vann þá mest fyrir
BúnaSarsamband SuSurlands; ferö-
aöist um héruö og kendi meöferS
jarSyrkjuáhalda, plægingar og vél-
slátt; voru þaö nýungar i þann tíma.
Jón gaf sig um hríö eigi alllítiS
viS þjóömálum. Var hann kjörinn
2. þm. Árnesinga 1911. Átti hann
sæti í efri deild og fylti flokk Sjálf-
stæöismanna. Ritstjóri “Suöurlands”
var hann 1912 og 1913. Auk þess
reit hann oft í önnur blöS um bún-
aSarmál. —
HaustiS 1917 tók hann aS vinna viö
Landsverzlun í Reykjavík og hélt
þeim starfa síöan. Fluttist hingaS
búferlum aö fullu 1918.
SíSustu árin var Jón í flokki jafn-
aöarmanna og átti sæti um skeiö í
stjórn AlþýSusambands Islands.
Jón var skynsamur maSur og vel
aö sér um margt, skemtinn í viö-
ræöum, jafnan glaSur í bragöi, góSur
heim aö sækja. Hann var vel máli
farinn og ritfær, prýSilega hagmælt-
ur, en hélt lítt á loft. Orti hann ekki
allfáar þingvisur, einkar hnyttileg-
ar. Hann var lipurmenni og greiS-
vikinn og sakir allra kosta sinfia var
hann jafnan vel látinn og haföi al-
mennings hylli.
Hann kvæntist 1904 Kristjönu frá
Vöglum í Fnjóskadal, Benediktsdótt-
nr, Bjarnasonar frá BirningsstöSum,
Jónssonar prests í ReykjahlíS, mestu
mætiskonu. Þau eignuSust 9 börn,
öll efnileg. Eitt er látiS, en hin á
lífi, flest hjá móöur sinni.
(Þ- — Vísir.)
BORGIÐ HEIMSKRINGLU.
ENNI»Á eru margir, sem ekki hafa sent oss borgun
fyrir Heimskringlu fyrir síðastliðið ár.
ÞÁ vildum vér biðja að draga það ekki lengur, held-
ur senda borgunina strax í dag.
ÞEIR, sem skulda oss fyrir marga árganga eru sér-
staklega beðnir að grynna nú á skuldum sínum sem
fyrst. Sendið nokkra dollara í dag.
Miðinn á blaði yðar sýnir, frá hvaða mánuði og ári
þér skuldið.
THE VIKING PRESS, Ltd.,
Winnipeg, Man.
Kæru herrar:—
Hér með fylgja .............. Dollarar, sem
borgun á áskriftargjaldi mínu við Heimskringlu.
Nafn
Áritun
BORGIÐ HEIMSKRINGLU.