Heimskringla - 10.02.1926, Blaðsíða 4

4, BLAÐSlÐA.
\
WINNIPEG. 10. FEBR., 1926.
HEIMSKRINGLA
Hdmskringla
(SH.fnu71 1886)
Kemor fkt A hverjam mlflvlkndegrl.
EIGENDl'R:
VIKING PRESS, LTD.
653 ojc 855 SARGE\T AVE., WISKIPEG,
TMÍsiml: \-6537
^ Verí blatSsins er $3.00 Argangurinn Wbrg-
ist fyrlrfram. Allar borganlr sendist
THE YIKING PREES LTD.
SIGPÚS HALLDÓRS írá Höfnum
Ritstjóri.
JAKOB F. KRISTJÁNSSON,
Ráðsráaður.
1'tnnAxkrlft tll blntlnlna:
THB VIKING PRESS, I.td., Box 8105
UtnnAnkrlft tll rltMtjOranu:
EDITOR HEIMSKRI9|GLA, Box 3105
WINNIPEG, MAN.
“Helmskringla !s publlshed by
The Vlklnx Prenn Ltd.
and printed by
CITY PRINTING & PUBLISHHfG CO.
853-855 Sarxont Ave., Wlnnlpegr, Man.
Telephone: N 6537
\ ........ ■■■■■ ■ ' ■—
WINNIPEC, MAN., 10. FEBR., 1926.
Nyárskveðja
til íslands.
Sendiherra Bandaríkjanna í Kaup-
mannahöfn, er Mr. Prince, stórgáfaður
málfræðingur og lærdómsmaður. Hann
er einn af mörgum fr^múrskarandi and-
ans mönnum utanlanas, sem , heillaðir
hafa orðið af norrænum'fræðum, og þó*
sérstaklega íslenzkum, og hann er einn
af fáum útlendum mönnum í veröldinni,
sem tala íslenzku fullum fetum.
Á gamlárskvöld ávarpaði h^inn íslend-
inga, frá Kaupmannahöfn, og var ræðu
hans víðdreift um ísland, gegnum ensk-
ar og þýzkar varpstöðvar. Ávarpið
var á íslenzku, * og fer hér á eftir (þýtt
úr dönsku blaði):
“Þetta er í fyrsta sinn að amerískur
sendiherra lætur til sín heyra á íslandi,
og eg er stoltur yfir því að vera þar braut-
ryðjandi. Fyrst flyt eg íslendingum
*nýársóskir frá hinni ameríkönsku þjóð.
Það er mín eigin ósk, og einnig ósk
hinnar ameríkönsku þjóðar, er eg viss
um, að ísland megi aukast að velgengni,
árið 1926, og sjá allar vonir sínar rætast.
Eg vona, ásamt yður á íslandi, að sá
bati í fjármálum og verzlun, sem byrjaði
svo vel árið 1925, megi haldast á kom-
andi ári, og samkvæmt þeim fregnum,
sem borist hafa sendisveit vorri, er fylsta
ástæða til þess að ætla að þessi ósk nái
að rætast.
Þrátt fyrir það að á íslandi yðar hafa
aldrei búið fleiri en 100,000 manns, þá
eruð þér samt sérstök þjóð, eigið mál
og bókmentir, sem mikið hefir látið til
sín taka í Veraldarsögunni, og þjóðar-
skap eigið þér, sem erfitt yværi fram úr
að fara. Þrátt fyrir það að níu tí-
undu hlutar af yðar fagra landi er eyði-
mörk fjalla, jökla og hraunbreiða, sem
liggur á norðlægum, ómildum stað, og
æðandi haf skilji það frá næstu löndum
Norðurálfunnar, þá hafið þér, frá byrjun
þjóðlífs yðar, fyrir meira en þúsund ár-
um síðan, verið þjóð, gædd hinni æðstu
andlegri menningu, með bókmentir sem
ganga næst bókmen^un Forn-Grikkja
bæði að vöxturn og ágæti. Það er al-
kunnugt, eins og fornvinur minn, Bryce
lávarður, sagði eitt sinn, að hvergi ann-
arstaðar — á svo óbrotnum og frum-
stæðum tímum — náðu menn því há-
stigi snildar í skáldskaparþróttj og fram-
setningu.
Vér Ameríkumenn erum í skuld við
. yður; mestu skuld, sem land getur kom-
ist í við annað; því yér viðurkennum
afdráttarlaust, að hinir djörfu landaleit-
Armenn yðar, fundu fyrst land vort, þótt
allar tilraunir til bólfestu mistækjust að
vísu. Fyrirrennari minn hér í Dan-
mörku, Dr. Rasmus Andersen, varð'fyrst-
ur manna til að koma Amefíkumönnum
í skilning um það, að ekki er nóg með
að íslenzkar fornhetjur yrðu fyrst til
þess að finna Ameríku, heldur einnig um
þá staðreynd, að sennilega afréð Colum-
bus hamingjuför sína, er hann kyntist
íslenzkum heimildum, þótt flestar ver-
aldarsögur þegi um það atriði, og að
afrek landaleitarmannanna íslenzku var
því ekki alveg unnið fyrir gýg, eins og
einstaka sagnritari hefir leitast við að
sanna. Þess vegna er mér, þegar eg
ávarpa yður í kvöld, sem eg í raun og
veru sé að ávarpa allra fyrstu ættar-
storð föðurlands míns.
Eg get bætt því við, að stjórnmála-
saga yðar tengir oss enn fastari böndum,
því að í nær fjórar aldir er lýðveldi yðar
eina lýðveldið í heiminum; alveg ein-
stakt lýðveldi, af því að stjórnin var öll
falin í fáeinum þingbúðflm, og þaðan
var skipulagi haldið á mjög ítarlegri og
réttlátri löggjöf, en framkvæmdarvaldið
að megtu lagt í hendur málsaðila sjálfra.
Fullkomið sjálfstæði íslahds, sem sér-
staks konungsríkis, hefir alls ekki haft
nein áhrif í áttina til þess að slíta vin-
samlegu sambandi, heldur þvert á móti
orðið til þess, að auka skilning manna
á báðum, meira en mögulegt hafði ver-
ið talið fyrir tuttugu árum síðan. Þér
hafið sannað, að friður og framþróun
þrífast bezt á grundvallaratriðum frelsis
ög sjálfstjórnar, og þetta sannar einnig
hin trausta skapgerð íslenzku innflytj-
endanna, í Bandaríkjunum og Canada.
Eg reyni að ávarpa yður á yðar gamla
fagra máli; það hefir ávalt heillað og
töfrað mig ósegjanlega, sérstaklega þeg-
ar eg var að kynna mér vora eigin eng-
ilsaxnesku.
Eg nota tækifærið til þess að kveðja
vini mína, forsætisráðherrann Jón Magn-
ússon og frý hans; hr. Svein Björnsson,
fyrverandi sendiiherra í Danmörku og
hr. Kristinn Ármannsson og frú hans.
Hinn síðhstnefndi kendi mér það lítið
sem eg hefi numið í íslenzku, og eg er
honum þakklátur fyrir að hafa komið
mér í færi við nútíðarmálið, og hinar
þróttmiklu og dýrmætu nýrri hókment-
ir. Eg vona að eg nái til allra þessara
vina svo að þeir megi heyra mál mitt.
Einhverntíma vonast eg eftir því, að
mér veitist sú unun, að heimsækja land
yðar, og heilsa þar þessum og öðrum
vinum.
Megi þau djúpu og stöðugu áhriif, sem
þér, ásarrit öðrum norrænum þjóðum,
hafið haft bæði á austræna og vestræna
menningu í Norðurálfunni, að eilífu
verða starfandi að framþróun heims-
menningarinnar.
Eg óska þess innilega, að ætíð gangi
íslandi vel, og að land yðar og þjóð megi
aukast að þroska, eftir því sem aldirnar
líða. —
Alþjóðasýning kvenna
verður haldin í Chicago í vor. • í tilefni
af þVí hefir Heimskringlu borist bréf frá
íslendingafélaginu Vísir í Chicago, sem
hljóðar’á þessa leið:
Kæri vinur!
Vér vitum að þér berið fyrir brjósti
starfsemi amerískra Islendinga í Barída-
ríkjunum og Canada, og snúum oss því
til yðar, með bæn um að vera þessu fé-
lagi innan handar, með alúð og samúff.
Vísir, félag íslendinga í Chicago, er
nú á öðru árinu, og hefir gehgið sæmi-
lega vel, að fá landa til samvinnu. Frá
stofnun Vísis, höfum vér trúað því, að
Chicago hafi meira að bjóða en flestir
aðrir staðir, til þess að ráðast í fyrir-
tæki, sem gætu kynt betur land vort og
’þjóð, vorum amerísku bræðrum, sem yf-
irleitt eru högum vorum gersamlega ó-
kunnugir. Eitt slíkt tækifæri hefir ný-
lega boðist, og Vísir hefir ákveðið að
taka því,----það er efni bréfs þessa.
Önnur alþjóðasýning kvenna verður
haldinn hér í Chicago í næsta aprílmán-
uði. Hin fyrsta var haldin fyrir ári
síðan og hepnaðist vel. Þó er
vonast eftir að þessi verði bæði
meiri og 'betri. Sýningin verður haldin
undir umsjón The Chicago Woman’s
City Club. Forfetöðukona þessa félags
er Mrs. Josephine Bowen, ein helzta
kona í félags og bókmentalífi borgarinn-
ar. Mrs. Medill McCormick (dóttir fyrv.
ölungaráðsmanns Marcus A. Hanna),
er ein af aðal ábyrgðarmönnum sýning-
arinnar. Þetta árið á að leggja alla á-
herzlu á að sýna sem mest frá erlendum
konum, og íslenzkum konum hefir verið
boðið að skipa eina búð. Félagið Vísir
hefir kosið undirritaða til þess að standa
fyrir nefndarstörfum ev að þessu lúta,
og nú er verið að hafa undirbúning, að
safna svo til þessarar sýningar að ís-
lenzkir menn og konur megi vera stolt
af.
Nefndinni er ljóst, að hún þarf að-
stoðar íslendinga hvaðanæfa. í fyrsta
lagi er kostnaðurinn við búðina $200,00,
og nefndin er sannfærð um, að önaur
nauðsynldg útgjöld í sambandi við þetta
geti orðið svo að nemi helmingi meira.
Að -vísu er þetta ekki bónarbréf um pen-
inga, en vér vonum að landar vorir, hvar
sem er, myndu vilja hjálpa oss, með
nokkurt peningatillag til sýningarinnar.
Vér vonum að þér getið hjálpað oss,
annaðhvort beinlínis, eða með því að
benda oss á aðra, er hjálpa vildu. En
meira rfður þó á því að ná saman grip-
úm til sýnis. íslenzkur fatnaður,
hannyrðir, og þess háttar, sem æskilegt
og nauðsynlegt væri að sýna er hér mjög
af skornum skamti. Gætuð þér ekkj
gjört eitthvað fyrir oss að því leyti einn-
ig?
Sýningargripir verða í tveimur deild-
um. í annari verða gripimir, sem sýna *
á { búðinni. Þá gripi verður að fá lán-
aða eingöngu frá íslenzkuih heimilum í
þessu landi, og ef til vill fáeina hluti frá
íslandi. Enginn tollur verður lagður á
gripina, ef tekið er fram, að þeir eigi að
fara á sýninguna. Böggla ætti að
merkja mínu nafni, og fela þá Worrran’s
World’s Fair, 360 N. Michigan Ave.,
Chicago. Alla gripina ætti að vá-
tryggja fullu verði. Nefndin tekur á
sig fulla ábyrgð fyrir öruggri geymslu og
afhendingu, eftir sýninguna. 1 hinni
deildinni verða þeir hlutir sem seldir
verða. Þeir, sem hafa gripi, er þeir
vildu selja, þurfa að greiða $5.00 gjald
og 20% í sölulaun. Vér vonumst eftir
eins miklu sýningarefni og mögulegt er,
svo að vér getum fengið starfs-
kostnað borgaðann. ' Öll vefnaðarvara
verður tekin, saumuð, ofin, prjónuð
eða hekluð, ef verkið er vel unnið. Alls-
konar aðrar kvennlegar hannyrðir verða
og fúslega teknar, með sömu skilyrðum.
Vér vonum að yður skiljist að þetta er
yðar mál eigi síður en vort. Vér er-
um mjög þakklát fyrir alla hjálp sem
oss kann að veitast, og vonustum eftir
svari frá yður.
Yðar einlæg
Mrs. W. G. Paul.
Bréf þetta mælir með sér sjálft. Þess
má þó geta að það er ekki stílað til
Heimskringlu sérstaklega heldur til
hvers eins lesanda. Að vísu er tíminn
mjög stutíur, en þess meiri ástæða er
til þess að hafa skjótar framkvæmdir.
Allar þær konur, sem fyrir þessari al-
þjóðasýningu standa eru svo merkar og
vel þektar, að nöfn þeirra eru næg trygg-
ing fyrir mununum, ef annars er farið
að ráðleggingum þeim er gefnar eru hér
í bréfinu.
Islenzka kvikmyndin.
ÞaS var meS töluverSri eftirvæntingu, aS eg
og aSrir hér á Oak Point biSum myndanna ís-
lenzku. ViS höfSum sé5 all-margt um þær
skrifaS í blöSunum, og hafSi orSig skrafdjúgt
um þær okkar á milli. Svo í gærkvöldi urS-
um viS þeirrar ánægju a.Snjótandi, aS sjá þær.
Einn af þeim, sem skrifaS hafSi um myndina,
álítur aS óheppilegt sé, og landinu lítill gróSi,
aS sýna þær á meSal erlendra manna og þeirra
annara, er landinu eru eigi áSur kunnir. Og
til þess því aS fá ákveSna eigin sleoSun á mál-
inu, þá ætla eg nú að horfa á þær frá sjón-
armiSi útléhdingsins. Eg er BandaríkjamaS-
ur, fæddur suSur í Indíana, Texas, New York,
eSa hvar sem vera. skal.annarstaSar í hinu viS-
lenda rí£i. Eg er harSur og kaldur heims-
maSur, með töluverSa mentun, og þá vissu
að landiS mitt sé bezta land í heimi. Og þeg-
ar eg lít á fegurS annara landa og menningu
annara þjóSa, þá miSa eg alt vig mína eigin
þjóS og land. 1 Þar er hámarkiS.
ÞaS eina. sem eg vissi áSur uin Island var
þaS, aS þessi eyja lægi norður undjr ishafi;
þar væri kalt; þaS hefSi verið bygt af Norð-
mönnum fyrir meira en þúsund árum; þar verið
stofnað lýðveldi skömmu síðar og töluverð
menning þrifist þar. . Svo kemur nær þús-
und ára þö; n. Landið er gleymt; sumir segja
að þar búi nú Eskimóar; aðrir segja að landið
sé í eyði og þ.akið jökli frá fjöru til fjalls.
Svo sé eg þessar myndir og heyri* þær skýrð-
ar af manni, sem fæddur er í landinu sjálfu.
Og hváð sé eg, og hvers verð eg vísari? Eg
sé að landið er fagurt og frítt; líklega feg-
ursta. landið í heiminum, að minu eigin undan
teknu. Enginn getur skilið, nema hann sjái,
hvernig hrika-dýrð og þýðleikur getur orðið
svona sameinuð. Það er eins og guð sjálfur
hafi valið þessa eyju og látið náttúruna byggja
sér þar minnisvarða, ef svo skyldi fara að öll
dæmis þjóð eins og Bandaríkja-
þjóðina, sem á biljóna mæringa í
tylfta fali og miljóna menn í þús-
unda; þar sem verkleg framkvæmd
er á fullkomnustu stigi. Haldið
þið að það, að sýna þeim nokkra
sveitabæi úr timbri, búðarglugga með
skrani og annað þessháttar myndi
hafa mikil áhrif á þá, eða að við
týndum saman nokkra menn með
penna á milli fingranna, og pípu-
hatt á höfðunum, og segðum svo:
Þetta eru alt frægir menn; skáld,
stjórnmálamenn, rithöfundar og
listamenn. Engir þessara manna eru
þektir ykkar á meðal, en við vitum
og segjum þá stórsnjalla menn.
Bandaríkjamenn kunna að skruma.
Og myndu þeir þá ekki álita okkur
með sama markinu brenda? Myndu
þeir taka okkur trúanlega ? Og þó
þeir séu skarpskygnir; myndu þeir
sjá snildina utaná þessum mönnum'?
Eg efast um það. Ef eitthvað er
það, sem vakið getur fjöldann af
þeirri þjóð, til að hugsa og fræðast
um Island, er þag einmitt landsins
óviðjafnanlega stórskorna pg fjöl-
‘breytta náttúrudýrð, og ef það gæti
vakið þá svo að þeir heimsæktu La-nd-
ið, þá er eg ekki hræddiw um að
viðkynningin við þjóðina sjálía
yrði þeim annað en ánægjuefni.
Eg get vorkent þeim, sem vonuðu
að sjá sína eigin sveit, en sáu han-a.
ekki. Eg var einn af þeim. Eg"
er fæddur og uppalinn í Arnarfirði
og um þann fjörð skrifaði Þorsteinn
skáld Erlingsson, að séður a.f heiða-
veginum, sem liggur milli Arnar-
fjarðar og Barðastr. væri hann feg-
ursíi bletturinn sem hann hefði aug-
um litið. Hann hafði víða farið
og jafnvel séð hinn dýrðlega Eyja-
fjörð. Við erum
DODD’S nýrnapillur eru bezta
nýrnameðalið. Lækna og gigt,
bakverki, hjartabilun, þvag-
teppu, og önnur veikindi, sem
stafa frá nýrunum. — Dodd’s
Kidney Pills kosta 50c askjan,
eða 6 öskjur fyrir $2.50, og fást
hjá öllum lyfsögum, eða frá
The Dodds Medicine Co., Ltd.
Toronto, Ontario.
Alloft hefir það borið við í sög-
unni, að neitað hefir verið um
kirkjur og skólabyggihgar til að
ræða í mál, sem, þó að þau snertu
almenn efni og daglega velgengni,
þóttu ekki með öllu hæfa vissu bygg-
ingarsniði. — Aðeins rúm fimtíu ár
eru nú liðin síðan það þótti helgi-
spell og næsta óviðeigandi, og mætti
sterkri mótspyrnu í borginni Tor-
onto, að setja slaghörpu í kirkju.
Tæpri hálfri öld þar áður .v.a.r neit-
að um skólabyggingu í borginni
Philadelphití, þar sem fyrirlesari
einn bjóst að tala um fr.a.mtíð inn-
fiutnings. Var það viðbára skóla-
ráðsins, að hefði guð almáttugur
ætlað manninum að þeysast um jörð-
ina með fimtán mílna hraða á kl.-
svona miki! ■ stundinni, þa hefði hann gefið það
börn enn þá; jafnvel þegar við erum j; skyn í heilagri ritningu. Þar sem
korninn á sjötugs aldurinn, að langa ( hvergi væri neitt að finna. í þá átt,
til að sýna öðrum gullin okkar, sér- j álitu þeir syndsamlegt að ræða slíka
staklega ef viö höldurn að þau séu fjarstæðu í opinberri byggingu.
fegurri en gullin hinna barnanna. * * *
Eg get ekki lokið máli mínu án
þess að minnast á myndirnar af
stúlkunum. Þær eru allar elsku-
l^gar; sérstaklega vasri^ mér star.
Það er ekki svo langt síðan, að
enn mun það vera í minnum margra
lesenda Heimskringlu, að neitað var
um kirkjubyggingu í íslenzkri bygð
sýnt á eitt andlitið,, sérlega. norrænt, ( hér vestra, til að syngja yfir likbör-
og mér duttu í hug þessi orð skálds- j Um drengs, sem þótti víst ekki 'hýs-
ins:
“Þessi kona kann að unna,
kann að vera amþátt, drotning;
en eg finn með ótta og lotning,
að einnig hatrið myndi hún kunna.”
Hver er lítur þetta' andlit, og skil-
ur eigi að þjóðin, er þessa dóttur hef
ir fætt, er norræn menningarþjóð, sá
' andi, lifandi eð.a. dáinn, í m,usteri
kærleikans. Hefi eg ekkert við
þetta að athuga, þar sem við lifum i
landi frelsisins, og kirkjuráðið var
engan veginn nauðbeygt að lána
kirkjuna mót vilja sínum. En von-
andi er, að þessa. tiltækis, þessa
prests og ' safnaðarráðs, verði ekki
hinn sami myndi ekki skilja, þótt við , minst að hálfri öid liðinni, sem
sýndum honum alla okkar búðaf-
glugga og öll pkkar járnslegnu
timburhús.
Kæra þökk, þið sem hafið veitt
mér og öðrum þá gleði að sjá þess-
ar myndir. Við erum mörg áem
iíklega aldrei framar lítum landið
okkar gamla og ógleyma.nlega með
okkar likamlegu augum. Þeim öll-
úm hlýtur þessi mynd sérstaklega að
vera. kærkominn gestur. Nú getur
enginn framar réttilega tekið undir
með skáldinu okkar góða; það sem
hann sagði um Island: “Sykki það
í myrkan tnar mundu fáir
gráta.” Ef engir aðrir, þá meir en
tuttugu þúsund Vestur-Islendingar.
Samhliða þessari mvnd var sýnd
“Tess of The’Storm Country” viður
kend bezta og áhrifamesta. mynd sem
Mary Pickford hefur nokkurntíma
dæmis um þröngsýný Vestur-Islend-
inga á fyrsta tug tuttugustu alda.r-
innar. ■
-----------x-----------
börn hans og jarðarinnar gleymdu honum og , ,eikig Sömu]ei6is stutt en gó6
færust. Og svo þegar hann framkallað: | gamanmynd _ ASsókn var héf ..
manninn aftur a joröina, þá skyldi hann enga 1 fr^
aðra opinberun þurfa, en að líta þettaJand j ö ^ point ? febr ^
augum. Þanmg er nattura þessa lands. Hvað
er þá um fólkið; þjóðina, sem byggir landið?
Guð hefir gefið landinu meiri fegurð en frjó-
magn, og skiljaniegt að baráttan hafi verið
hörð öll þessi ár, þó ekkert annað hefði verið
áunnið en að halda sér lifandi sem þjóð, og
liklega engum öðrum fært en afkomendum
Norðmanna, enda þarf maður ekki annað en
iíta fiskiflotann, til að sjá hvaðan þjoðin er
runnin, og sjá á sama tím.a. hvað er aðal at-
vinnuvegurinn. Sýndur er munurinn á heim-
ilunum; þeim gömlu og þeim nýju. Get
varla sagt hvert mér líkar betur; það nýja,
sjáanlega þægilegra og sumir munu segja. feg-
urra; en mér finst þ'að gamla eiga. betur við nátt-
úru landsins; það er eins og móðir Jörð hafi
ska.pað það sjálf, á sama tíma og fjöllin og
fossana-, og í fullu samræmi við sjálfa sig.
Svo sný eg þá við blaðinu, og horfi á mynd-
ina sem Islendingur, faéddur á gamla Fróni. Og I
eg fyllist aðdáun fyrir manninum sem mynd-
ina tók, hvað hann hefir getað komið miklu
fyrir í tiltölulega stutta mynd. Eg get ekki
skilið sálarástand þeirra manna, sem álita að
honum hafi mistekist. Myndi það sem ekki
er sýnt hafa jafn mikil áhrif á huga útlendings-
ins og það sem sýnt er? Tæplega. Tökuhr til
Kristinn Pétursson.
j (Heimskringlu hefir ^erið sérstök
ánægja að birta þessa afbragðs vel
rituðu og athugulu grein um margt,
þótt hún þekki ekki höfundinn.)
--------x---------
Salmagundi.
EFTIR L. F.
Gætum við að eins séð fram í ó-
kominn tíma, og fengið vitneskju
lum þann hnekki sem fyrir hégilj-
um okkar bíður, þá er það ekki ó-
sennilegd, að sjálfbirgingsskapur
okkar minkaði í bili. ( Ekki gæti
hjá þvi farið, að við yrðum mót-
tækari nýjum hugmyndum, eða ekki
eins reiðubúin að slá skolleyrum við
öllu því, sem ra.skar vissu okkar. Ef
til vill yrði það til þess, að þeir
menn, og þau blöð og félög, sem
gera það að skyldu sinni, að veita
framfaraviðleitni viðnám, yrðu enn
þá fremur virt til spés, en þau eru
nú.
* * *
Foringi íallinn.
Æfiminning Steinólfs Grímssonar
bónda í Mozart bygð, Sask. er lézt
eins og áður er um getið í báðúm
íslenzku blöðunum, á sjúkrahúsinu í
Vadena, Sask., siðastliðinn 19. októ-
ber.
Með sanni má segja' að með
Steinólfi Steinólfssyni Grimsson sé
foringi fallinn! Andlát hans bar
skyndilega a.ð. Það var sorgar og
sársaukafrétt öllum þeim, er þektu
hann að fornu og nýju. En ekki er
hans sist saknað einlæglega af íbúum
Vatna.bygðar, er notið hafa návistar
hails og fjölbreyttrar starfsemi, nú
samfleytt um 16 ár. Er hvort-
tveggja að ekki var það almenn-
ingi neitt hugðarmál, a.ð sjá hann
hverfa af sjónarsviði lífs og starfa,
enda var síst búist við svo bráðri
burtför. Sjálfur átti hann hennar
ekki beint von, jafnvel er honum