Heimskringla - 26.01.1927, Qupperneq 4
4. BLAÐSÍÐA.
HEIMSKRIN GLA
WINNIPEG 26. JANÚAR 192T
^vúmskrin^lci
(«tofnu7t 18841)
Kemnr tlt fi hverjHm mltfvikndeffl.
EIGENDUR:
VIKING PRESS, LTD.
853 nK 855 8ARGKNT AVK., WINNIPBO.
N-6537
Vertl blaíslns er $3.00 á.rgangurinn borg-
let fyrlrfram. Allar borganlr sendist
THE VIKING PRESS LTD.
SIGEÚS HALLDÓRS frá Höfnum
Ritstjórl.
JAKOB F. KRISTJÁNSSON,
Ráðsmaður.
UtanftAkrilt tll blatÍHlnHi
TRB VIKIN’ti PRESS, Utd., Box 8105
UtanðMkrlft tll rlt.st jftrnnw i
EDITOR HEDISKRIIVGLA, Box 3105
WIXNIPEG, MAN.
"Helmskrlngla ls publlshed by
The VIkInk Preaa Ltd.
and printed by
CITY PRINTING A PUBLISHING CO.
853-855 Sarsrent Ave^ Winnlpe*, Man.
Telephone: .86 53 7
WINNIPEG MAN., 26. JANÚAR 1927
Samkomur.
Þær eru svo tíðar hér5 að ekki þykir
taka að jafnaði, að geta þeirra. En í
vikunni sem leið, voru haldnar tvær
samkomur, sem vert þykir að geta nokk-
uð sérstaklega, sökum þess, að félögin,
sem að þeim stóðu, eru bæði nýgræðing-
ar, en eiga skilið að þeim sé véitt eftir-
tekt og allur sómi sýndur.
Fyrri samkoman var haldin að tilhiut-
“Málfundafélagsins” í Goodtemplarahús-
inu 18. þ. m. — Málfundafélagjið mun
hafa verið stofnað í fyrra, og gengust.
fyrir því nokkrir íslendingar, sem áhuga
hafa á félagsmálum og fögrum listum,
en máske sérstaklega á verkamannamál-
um. Félagið er ennþá fámennt og fá.
tækt, en hefir notið griða að miklu eða
mestu leyti hjá Hjálmari bóksala Gísla-
syni. Nú efndi það til þessarar samkomu,
til þess að reyna að fá inn svolítið starfs-
fé.
Það mun ekki hafa heppnast. Húsið
var gínandi tómt, að kalla mátti. Má
það merkilegt heita, svo marga góð-
kunna aðstoðarmenn, sem félagið hafði
útvegað sér. Ræðumenn voru séra Björn
B. Jónsson, Mr. Guðm. Eyfórd, Mr. J. J.
Bíldfell og séra Albert E. Kristjánsson.
Skyldi maður halda að fleiri en 60 Win-
nepeg-íslendingum -þætti fróðlegt að
heyra, hvað þessir menn hefðu að segja
um verkamannamál. En reynslan er ó-
lýgnust. Má vera að eldra fólkið sé nú
farið að smitast af því, sem það annars
finnur mest að unga fólkinu, að því þyki
allt einkis vert, nema dansinn fylgi.
Mjög fróðlegt var að hlusta á frásögn
Mr. Bíldfells, um stefnu hins fyrsta ís-
iezka verkamannafélags hér í Winnipeg,
um eða eftir áratugamótin 1890. Rakti
hann sögu þess frá fæðingu til dauða;
merkilega æfisögu, þótt æfin yrði ekki
löng. Væri þess vert að koma henni á
prent, rétt eins ög viðburðirnir gerðust.
Þetta mun eigi einungis hafa verið fyrsta
verkamannafélagið hér, heldur fyrsta
íslenzka verkamannafélagið ‘‘í heimin-
um”, og Jíklega með fyrstu félögum hér,
ef ekki fyrst, að byggja starf sitt á O. B.
U. (One Big Union) grundvellinum. —
Sýndi ræðumaður, að sériðnaðarflokkun-
in (skiftingin í Craft Unions) varð að
bana þessum litla, ágfæta íslenzka félags-
skap. Að lokinni frásögn, fór Mr. Bíldfell
nokkrum orðum um verkamannamál. —
Var ekki vel Ijóst, hvert hann stefndi, en
frekar virtist síðari hluti erindis hans
koma í bág við hinn fyrri.
Séra Albert E. Kristjánsson flutti síð-
astur erindi, og getum vér þess sérstak-
lega af því, að mestur kafli ræðu hans
mun vera einna fallegust og sönnust
mælska, er vér höfum heyrt, frá því á Al-
þingi 1915, að Bjarni Jónsson frá Vogi
talaði fyrir vinnuvísindum. — Séra Albert
tók þarna æð nokkru leyti við af séra
Birni B. Jónssyni, er hann hafði í ágætri
ræðu (að sagt var, en vér ekki náðum
að heyra) dregið saman allar forsendur
í ályktunina, “í sveita þíns andlitis skaltu
brauðs neyta’’. Skýrði hann það frá sjón.
armiði verkamanna, og vék óbeinlínis að
síðari hluta erindis Mr. Bíldfells. Mál sr.
Alberts var stutt og iaggott; engu orði of
og engu orði van, og leiftraði af orðunum
og manninum sjálfum.
Það er leitt, að ekki skuli meiri áhugi
á mannfélagsmálum eftir meðal Winni-
peg-íslendinga en svo, er sókn þessarar
samkoniu ber vitni um. Sérstaklega af
því, að það er nokkurn veginn víst, með
fáum undantekningum, að þeir sækja
ekki fróðleik um þau annað. En vera má
að kirkjumar taki svo fé, tíma og áhuga, * að eg gerði úlfalda úr mýflugunni, er um
að lítið verði eftir til leifanna. | ýms málefni væri að ræða, og að það
* * * ! gæti tæpast verið að ræða um nein veru-
Hin samkoman var haldin af íþróttafé- * leg fréttasambönd, sem eg ysi af; að
lagíinu “Sleipnir” hér í Winnipeg. Augna- ’ minnsta kosti bæri þeim sumstaðar illa
miðið var hvorttveggja að kynna félagið saman við “beztu skýrslur”, sem þér
Situr
og starfsemi þess, og um leið reyna að ná
saman, þótt ekki væri nema litlum sjóð.
Vonandi hefir hið fyrra tekist betur en
hið síðara, og var þó samkoman að mun
betur sótt, en samkoma Málfundafélags-
ins. Mun þarna hafa verið um hálft ann
að hundrað manns. Skemt var með söng
og íþróttum. Menn fögnuðu þar John
Tait, er syngur gamansöngva, svo að ís-
(endingar fá seint nóg. Honum tókst
sérstaklega vel upp sem hinum ástfangna
jarðyrkjumanni. — Islenzka glíman mis-
heppnaðist að því leyti, að sökum meiðsla
gátu þrír menn ekki glímt, er annars voru
ráðnir, og voru því aðeins þrír eftir, er
gerðu svo vel, sem við mátti búast. —
“Catch as catch can”, ‘gjíman milli Pét-
urs Sigurðssonar, fyrv. glímumeistara
British Columbia, og Harry Vernon, létt-
vigtarmeistara Manitoba, bætti það upp-
Hún var stutt, en hvíldarlaus atganga frá
beggja hálfu, meðan hún stóð. Skildu
þeir jafnir, og var það fádæma vel gert
af Pétri, er eigi hefir æft þessa glímu ár-
um saman. Þá var ög afbragðs skemtun
að hnefaleik canadiska meistarans í fjað-
urvigt, Paul Frederickssonar, við ítalann
Joe Decosimo, er var 30 pundum þyngri.
Hafði Páll þó stórum betur. Hann virð-
ist hafa mörg skilyrði til þess að verða aí
burðamaður í hnefaleik. mjúkur, sterkur
og snarráður.
Mr. Jón Samson istýrði samkomunni
og fórst það Ijómandi skörulega úr hendi.
Þar væri Sleipni fengur í, ef félagið gæti
fengið hann til þess að gerast einn, af for-
ystumönnum. Og til þess er þetta ritað,
að ef íslendingum er nokkur minnsta al-
vara með þjóðrækni, eða einungis það, að
þeir vilji á einhvern hátt heldur halda
saman, heldur en að hverfa algerlega f
tvístringuna, þá verða þeir, að sinna þess-
um og öðrum félögum líks eðlis. Menn
lifa ekki á tómri orðafroðu um hugsjón-
ir, heldur á því að Ieggja eitthvað í söl.
urnar fyrir þær. Gjöf Jóhannesar varð
Sleipni fyrsti tilverumöguleiki, og síðan
hefir fórnfýsi og ósérplægni nokkurra
manna, t. d. Péturs Sigurðssonar og Ben.
Ólafssonar, mest haldið í honum lífinu,
auk annars, þótt lítt hafi það verið þakk-
að opinberlega. Pétur hefir unnið geysi-
mikiö starf hér og Benedikt út við Mani-
tobavatn.
Fáir menn geta að vísu gert mikið, en
þeir geta ekki gert allt. Þess vegna verða
þeir, sem að einhverju leyti er umhugað
um þessi mál, að fara að gera eitthvað
meira en að hugsa hlýlega til þeirra. —
Þess vegna mætti líka Þjóðrggknisfélagið
hafa augun opin á þeim tilraunum. Lif-
andi félagsskapur, sem hefir eitthvert á-
þreifanlegt markmið, er það eina, sem
frelsað getur hina svokölluðu íslenzku
þjóðrækni hér vestra, eins og hún er nú
komin.
hefðuð komist yfir. Þér eruð býsna á-
nægður yfir líðaninni “í þessu andlega
náttmyrkri”, og segið að það sé:
“Undarlegt hvernig útlendingar sækja
inn í þetta land. Það sýnist þó ekki til
fagnaðar að flýta sér, þar sem spillingin
hefir náð þvílíkri útbreiðslu, að- Iielgi
hjónabandsins er fótum troðin en dómar-
ar landsins þi'glgja mútur til þess aö dæma
ranga dóma, samanber Heimskringlu
hinni fréttafróðu. Annars hlýtur blaðið
öldungaráðsmaður. 21)
að ríkju mí Belgíu.
Þetta er nú svona ámóta eins 1
og ef við, sem vorum í þrem
neðstu bekkjum menntaskólans
í Reykjavík á árunum 1907—'
1910, hefðum sagt að Bjarni
Jónsson frá Vogi væri keisari |
á Blálandi, eða forarflói norður
á Melrakkasléttu. Og vitanle’gh !
er engin ástæða til að halda að
ungmenni, er leita æðri fræðslu
í Minneapolis eða Minnesota- j
ríki, séu ómenntaðri eða ver af
guði gefin, en annarsstaðar í
Bandaríkjunum, frekar máske j
hið gagnstæða. En hvað er um
að hafa alveg óvenjulega fullkomin fétta 1 að tala, yður “líður vel í þessu
sambönd, þegar hún fullvissar lesarana
um að hjónaskilnaðir séu fleiri og dóm-
arnir óvandaðri en í nokkru öðru landi.
Og þér verðið beinlínis kotroskinn af
ánægjunni yfir Coolidge, þegar að hon-
um kemur. Að vísu hefi eg aldrei sagt
flest af því, sem þér dylgíð um, og jafn-
vel beint berið mér á brýn, að eg hafi
orðfært, sbr. fyrra bréf mitt. En hitt er
satt, að eg hefi um margt getið, sem gall.
að er; jafnsatt því, að þér virðist telja
það allt saman gott og blessað, vera hæst
ánægður með allt saman, regl'ulegur 100
% maður, fari það einungis fram innan
vébanda Bandaríkjanna. En nú skal eg
reyna að gpöggva yður svolítið á einstaka
atriðum, sem yður virðast mesti leyndar-
dómur, þrátt fyrir allar “beztu skýrslurn.
ar’’ yðar.
“Andlega volæðið”.
Eg man nú alls ekkert eftir að hafa
komist svo að orði um Bandaríkin, þótt
eg hafi ekki talað með sérlegri lotningu
um hálfærða bókstafs- og djöflatrúar-
menn, hér og þar í ríkjunum, þegar kross
festingarorgið úr þeim hefi’r gen^ið úr
hófi. Sömuleiðis man eg eftir því, að
hafa getið um rannsóknir tveggja mérkra
uppeldisfræðinga í Bandaríkjunum, er
staðhæfðu, að andlegur þroski væri ’þar
sá, að um 75% af öllum íbúum væru á
líku þroskaskeiði og greindum 12 ára pilti
bæri eðlilega að vera. Freyjiin tekin eft-
ir tveim merkustu fréttatímaritum Banda
ríkjanna. Mér þykir hún sennileg, af því
að eg held að líkt sé víðar ástatt. En ein-
mitt þess vegna þykir mér leitt til þess að
vita og vert um það að geta, ef það mætti
leiða einhvern til umhugsunar um fram-
takssemi í hugsunarhætti. Eg vona að
þér séuð einn af þeim leiðtogum æsku-
Iýðsins, sem íátið yður meira umhugað
um, að reyna að auka eitthvað á þroska
æskumannanna, svo að prófessorarnir
fteti næst skýrt frá framförum, heldur en j
að fylla sjálfan yður fítonsanda út af því, biiridur
að þetta skuli geta borist yður til eyrna.’
Annars ættu þessar “beztu skýrslur”
yðar að segja yður það, að uppeldis og
fræöslumálum er enn ekki svo vei komið
í Bandaríkjunum, að þau liggi ekki mjö;
uðust 9 börn til bana eða ævar
Réttmennska í stjórnmálum
og réttarfari.
um eitt cent í skaðabætur, hvað
þá meira. Jesús bað að láta
börnin koma til sín, og kvað
þeim heyra Guðsríki til. En
þér, sem tekið hafið yður fyrir
hendur að feta í fótspor hans j
eftir mætti, getið þér látið yð- j
ur líða vel, því “andlega nátt-
myrkri”, sem tekur börnin frá
Guðsríki uppfræðslunnar og
j ist á skýrslur um það, hversu
setur þau í Helvíti'"bióðsveitá! i mikið fé sé borið ' { réttinn”’
menningarinnar? I °' s- frv- Það er býsna erfitt-
Bg held það ekki, ef þér hugs' f,ngu síður erfitt’ en.að sanna
ið yður um. Þér eruð ekki það! samsæri a aðra eins legáta
hrakmenni; þér eruð ekki svo1 °g 1<aii’ Doheny °S Sinclair,
heimskur og eg trúi ékki fyr'£egar tiJ WashinSton kemur.
/en eg tek á, að þér séuð svo
“Helgi hjónabandsins.
Eg þarf tæpasít að fjölyröa
um hana. Eg man ekki til að
Tvö bréf.
TIL SR. HALLDÓRS E. JOHNSON
9
BLAINE.
II.
COOLIDGE OG EG; MARÍA OG PREST-
URINN.
Kæra séra Halldór!
Þá tökum við aftur til málanna, þar
sem við hættum um daginn, ogj mér veit-
ist þá sú langþráða ánægja, að heilsa
yður heimafyrir, á yðar uppáhalds vett-
vangi: Bandaríkjunum. Það er engin ferð
þangað á viku frá Rússlandi, sérstaklega
með hina ægilegu Bolshevika að baki sér.
En erindið munum við að var, að at-
huga nokkuð það, sem þér funduð mér
til foráttu, af umsögnum mínum um
Bandaríkin, sem þér virðist legzja mér
allar út á verri veg. Eftir grein yðar að
dæma, ætti eg helzt ekkert að hafa séð
nýtilegt í Bandaríkjunum, en þér virðist"
sannarlega vera eins ánægður með fyrir-
komulagið þar, eins og eg held að með
góðu móti sé hægt að krefjast af kristn-
um presti.
Eg skai ekki fjölyrða um það að sinni,
hvílík endileysa það er, að eg sjái ekkert
gott í Bandaríkjunum, né heldur hvílík
fjarstæða það er, að lesa slíkt út úr því,
sem eg hefi um Bandaríkin í Heims-
kringlu ritað, þótt e’g) telji þá menn, sem
æðstan sess skipg, nú, illa þar komna.
Eg býst við að víkja að því síðar.
þungt á öllum beztu mönnum þar, þeim eS hafi gerst mjög fjálgur yfii
er við þau fást. Fyrst og fremst eru þeir i Þyf. hve hún væri “fótumtroð-
iangt frá því að vera ánægðir yfir því, þótt in' f Bandaríkjunum, eins og
þér kunnið að vera það, að 6% af’ íbú- I Þer komist að orði. Hins mun
unum skuli hvorki kunna að lesa né
skrifa,. Það er laglegur hópur yfir 6
miljónir manna. Og þó virðist hitt valdn
uppeldisfræðingum syðra fullt eins mik-
illar áhyggju, að þeim virðist mörgum
sem skólamenntuninni sé æði mikið á-
bótavant. Maður getur heldur ekki láð
egi hafa getið, sömuleiðis eftir
áreiðanlelgum Bandaríkjafrétt-
um, að hjónaskilnaðir væru tíð.
ari þar en í nokkru öðru landi.
Þér eruð þess fullviss, sam-
kvæmt “beztu skýrslum”, að
samsæn
Fall,
til
■ En yður ætti að vera vorkunn-
arlaust að vita álit ýmissa merk
ustu manna, blaða og tímarita
Bandarfkjanna um þessi efni.
annars hefðuð þér sjálfsvirð-
ingar yðar vegna betur lieima
setið en farið. Eg skal nú færa
nokkurn stað orðum mínum.
Það var eiginlega ekkert
heppilegt fyrir þenna hluta máls
yðar, að í sama blaði Lögbergs
og “reiði”lestur yðar birtist,
kom grein eftir dr. Th. Thord-
arson með fyrirsögninni: STÓR-
GLÆPALDA BANDARÍKJ.
ANNA. Eg er sammála mörgu
í henni, þó ekki öllu. En víst
er um það, að frágangur henn-
........... Þeir séu tíðari í “Rússlandi,,________r__,
þeim það, þegar maður t. d. rekst á dæmi, >faPan og Þýzkalandi”. Eg held , ar þolir vel samanburð við yð-
eins og það, sem hér fylgir: Borah öld- að Þetta sé ramskakkt með far- j ar grein, livað vandvirkni snert
ungaráðsmaður kom til Minneapolig 5. j ið- að minnsta kosti veit eg að 1 ir. Eftir því sem hann skýrir
október i haust, og var efnt tíl þess að svo er um Rússland. Þar skilja j frá, tekst löggjafar-, dóms-* og
kveðja hann sem virðulegast. í tilefni af ein hjón af hverjum 20 eða af j framkvæmdarvaldi Bandaríkj-
komu hans lagði kennari í miðskóla (hi'gh i Þverjum 17 (5—6%), en í j anna, svo að gæta laga og rétt-
Bandaríkjunum ein hjón af ar og móta hegðan borgaranna
school) í Minneapolis, fyrir nemendur
sina pessa spurningu: Hver er Mr. Borah? ' hveríum sjö (rúmlega 14%). sem hér segír:
Þetta eru svörin orði til
Borah
' 1)
Var
Eg veit ekki um hjónaskilnaði
meðal Japa, en þeir játa ekki; “--------
kristni, og ganga því til hjóna- vorkunnsemi
bands með allt öðrum forsend- j einmitt fiað, sem nú ræfiur mestu í
um. Hvaðan hafið þér annars j meðferð þjóKarinnar á glæpamönn-
Iítiö
Sannleikurinn er sá, a5
og refsingarskortur er
má, að í “sumum pörtum” 1 far um að fá illræðismönnuni refs-
Þýzkalands séu enn fleiri hjóna að. Þeir eru oft og einatt ekki hancl.
skilnaðir, en nieðaltalið í samaöir, og þegar þeir eru teknir,
Bandaríkjunum, en hvað er þá j og leiddir fyrir lög og rétt, þá et
málsókninni hagað svo, að flestu
orðs:
er enskur hershöfðingi 2)
staður í Norður-Rússlandi, þar sem villi
menn hófðust við. 3) Var franskur vís-
índamaður. 4) Er enskur þingmaður, er . J__________ _______ „........ „
nnkið ber nú á stjórnmálasviði Englands. ; vitneskju yðar um þá? Vera ! um, og almenningur gerir sér
5) Hefir verið/forsætisráðherra á Eng.
landi síðan ófriðnuni lauk. 6) Er ensk-
ur hershöfðingi. 7) Var einn af foringj.
um í Búastríðinu. 8) Var fylki í Suður-
Afríku, er varð Norðurálfumönnum að
þrætuepli, svo að Búastríðið hlauzt af.
9) Var fulltrúi frá Englandi á ráðstefnu
er Bandaríkin héldu. 10) Var forystu-
maður fríríkisins írska. 11) Er ríkis-
j stjóri í Brazilíu. 12)-Er öldungaráðsmað
ur fra Wisconsin.1 13) Er öldungaráðs-
maöur fra Indiana, sem Rússum geðjast
ao.* 14) Er oldun’gáráðsmaður frá Cali-
fornía, sem berst fyrir að halda Japönum
þaðan. 15) Er öldungaráðsmaður frá
Oregon. 16) Frá Nebraska. 17) pr£
um suma parta” Bandaríkj-
anna?. En hvað er um meðal-
tal beggja ríkja, þrátt fyrir hei
er snúið þeim í hag, og málssækjanda
af hálfu ríkisins er gert i flestu erf-
la'gja vandlæting Kelloggs út af , ’ðara fyrir en verjanda glæpamanns-
öll í-ein y£Sgáf!(™t^,m^MI1ll"öKeó1 ístaírad°' í,8> Ftó Nevada' cða emhvers nuo ertir ar ■ netglnnr
beinlínls, og 4 frekar' öprestlegan hátt ! S ™n°f8 .að.nÓ"'' >»> T? Samk0m“,aB "Jó"anna «
j s. 20) Rikisstjori 1 Utah, líka orðið eins og kisu og seppa, og
moral turpitude’’ útlendinga?
Eg held að yður muni veitast
furðu erfitt að afsanna í
nokkru orð mín um hjónaskiln.
aði í Bandaríkjunum. Hvort
“helgi hjónabandsins’’ er með
þeim afskaplega fótum troðin,
er annað mál. Mér finnst vera
frekar lítið eftir af “helginni”,
er
°g
ins. Málin. eru þvæld með ölluni
þeim brögðum, sem lítt vandaðir lög-
menn geta beitt, dregið á langinn seni
mest, og þeim er skotið frá einuni
dómstóli til annars, unz allur áhugi
fyrir þeim dofnar, vitnum fækkar
og málsóknin verSur lítiS annaS en
nafniS eitt...... MeSal Evrópu—
þjóSa er engin, sem jafnast viS
Bandaríkin í Glæpaverkum. Þar eru
Ttalir langverstir, en í morSum hafu
DODD’S nýrnapillur eru bezta
nýrnameðalið. Lækna og gigt,
bakverki, hjartabilun, þvag-
teppu, og önnur veikindi, sem
stafa frá nýrunum. — Dodd’s
Kidney Pills kosta 50c askjan,
andlega náttmyrkri”, að því er
þér sjálfur segið.
Þá virðist það heldur ekki
raska vellíðan yðar í þessu sani- j eða 6 öskjur fyrir $2.50, og fást
bandi, í hve mörgdm ríkjum hjá öllum lyfsögum, eða frá
börn eru tekin frá námi, og The Dodds Medicine Co., Ltd.
sett að verki eða send í verk.1 Toronto, Ontario.
smiðjur, til þess að kúgast blóð . __j—
peninyum í pyngjur böðla Gft vafamál, hvort hehni er ekkí
þeirra, verksmiðju- og iðnaðar- eins misboðið með því, hvernig
eigendanna. ■ í flestum þessum menn stofna til hjónabands,
ríkjum eru skaðabætur alger- ejns og þ^f, ag menn skuli slíta
lega einkis virði að kalla má, þvf. En frá yðar sjónarmiði,
ef þessir vesalingar slasast. Og lútersks, o’g þá sjálfsagt “orþó-
í 16 ríkjum þurfa verksmiðj- dox” prests, getur það tæplega
urnar engar skaðabætur að ^ Verið sérlega glæsilegt ástand
greiða, ef barnið er ólöglega f fósturlandi yðar, að rúmlega
ráðið, þ. e. a. s. enn yngra 'en 14 hjón af hverjum hundrað,
jafnvel hin illræmdu “barna- skuli segja í sundur með sér.
lög” mæla fyrir. Verksmiðjurn j
ar nota sér þetta auðvitað. Það
væri nú líka skárra, ef þær
'gérðu þag ekki. í Illinois slös-
Mér virðist þér vera harð-
andi vanfærslu, í ágústmánuði anægður með réttarfarið syðra-
1926. Sex. eða tveir þriðju hlut-! ^nnars 'æri að niinnsta kosti
ar voru ólöglega ráðin og þess engin astæða fvrir yðnr að Siosa
vegna sluppu verksniiðjurnar um afstoðn Heimskriirglu til
við að borga foreldrum eða öð'’ Þess. Eg hefi nefnilega ekki
að jafnaði fyllt ristjórnardálk-
ana með fjdrgviðrisgreinum um
það. En hitt er satt, að eg hefi
látið Heimskringlu flytja oftar
en önnur íslenzk blöð, greinleg
ar fréttir af verstu hneykslis-
málum þar, sem víst hefir orð-
ið um í réttarfari og opinberuin
málum. Þér hafið “hvergi rek-
b