Heimskringla - 17.07.1929, Blaðsíða 1

FATALrruir oe hrbifcsvm
RlUe« At*. an4 Btneo« Str.
♦
Itml 37244 — tvær Iinnr
Hattar hrelnsatfir og endornýjaVlr.
Betrfl hreioflon jainðdýr.
^ep.
■
XUII. ÁRGANGUR
Agwtuatu nýtizku lltunur 03 fatnhralnz-
unarstofn i Kan&da. Vsrk unn!9 á 1 dasL
BL.L.ICB AVK., and SIMCOK STB.
Winnipea — 1— Mnn.
Dept. M.
MIÐfVIKUDAGINN WINNIPEG, 17. JÚLÍ, 1929
NÚMER 42
|i«QeO9ðSO900ððSOSeðSOð99ðgCOSðSðeSOSðð0OSO9ð999SððSO
FRETTIR
1
isoðsooecocoGosoosccoeðoecceoooscceoooosogoeðsosoosoS
K A N A D A
KINA
Frá Ottawa er símaS 12. júlí, aS
sú skoöun sé að styrkjast að sambands
stjórnin muni ekki ólíkleg til að
breyta þeirri stefnu, er hún hefir tekið
um afgreiðslu áfengisfarma til Banda
ríkjanna, svo að vel megi svo fara
að hún banni hana algerlega. Meðan
þing sat í Ottawa í vetur streymdu
þangað daglega bænarskrár frá bind-
indisfélögum og kirkjum um að banna
afgreiðslu áfengisfarma. Er þó
fullyrt, að þessar bænarskrár hafi
ekki verið líkt því eins ákveðnar né
harðorðar í garð sambandsstjórnarinn
ar, eins og símskeyti og bréf, er velti
í stríðum flaum inn á ráðaneytisskrif
stofurnar um þessar mundir. Þótt
ekkert þessara skeyta hafi verið birt,
er fullyrt að flest setji þau alvarlega
ofan í við saimbandsstjórnina fyrir af-
stöðu hennar og ásaki hana um að
létta undir með vopnuðum bófum og
ræningjuni, er eiga í höggi við lög-
gæzlumenn vina- og nágrannaþjóðar.
Er sambandsstjórnin af ýrnsuni merk
um borgurum, að því er frétzt hefir,
ásökuð um hræðslu við stórlaxa á-
fengisframleiðslunnar hér í Kanada.
Og er það fullyrt, að svo harðar séu
ofanxgjafirnar, svo víða aðkomnar og
frá svo merkum og áhrifamiklum
mönnum, að sambandsstjórnin óttist
alvarlega um sinn hag að því leyti að
þeir er skeytin hafa sent, rnuni ekki
láta sitja við orðin tóm, sé þeim ekki
anzað með öðru en kui'teislegum
vífilengjum, heldur sýna stjórnarlið-
inu það í verki við næstu sambands-
kosningar.
Eðlilega hugsa menn þó margt um
það, hverjar afleiðingarnar muni
verða, ef stjórnin afræður, að verða
við þessum kröfum utn að banna af-
greiðslu áfengisfarma suður yfir
landamærin. Nú stendur svo á, að
áfengið er afgreitt frá brugghúsun-
um, annaðhvort til neyzlu innanlands
eða til útflutnings. Á það áfengi, er
ætlað er til neyzlu innanlands, er
lagður skattur er nemur $9 á hvert
gallon. Enginn skattur er lagður á
áfengi, er ætlað er til útflutnings, en
til þess að tryggja sér, að það sé í
raun réttri flutt úr landi, verða út-
flytjendur að láta í hendur rikisgjald-
kera veð, helmingi hærra, en innan-
landsskatturinn er. Þetta veð, er
utflytjanda greitt, er hann fær ríkis-
gjaldkera í hendur skírteini um það,
að áfengið hafi verið affermt í öðru
landi. Nú getur útflytjandi auð-
vitað ekki fengið slíkt skírteini frá
tollgæzlustj órnvöldum Bandaríkj anna,
þar sem innflutningur áfengis varðar
við lög, og igreiðir því útflytjandi $9
skattinn á hvert gallon er hann ætlar
að flytja til Bandaríkjanna, eins og
það ætti að vera til innanlandsneyzlu,
til þess að sleppa við veðið.
Væri nú afgreiðsla áfengisfarma til
Bandaríkjanna bönnuð með lögum hér
t Kanada, og aðeins veitt skipum, er
ætluðu til annara landa og vissa væri
fyrir að sjófær væru þangað, er á-
Etið að vínsmyglum myndi veitast
orfitt, að fá áfengið beint frá brugg-
húsunum, nema þau hefðu tryiggingu
fyrir því, að það færi um sæhafnir.
A öðrum stað yrðu smyglar að kaupa
afengið í áfengisbúðum fylkisstjórn
anna. Myndi það auðvitað auka
drjúguxn á tekjur fylkisstjórnanna,
er sambandsstjórnin nú verður fyrir,
beint í garð fylkisstjórnanna. Telja
þeir, er mótfallnir eru því, að sam-
bandsstjórnin hanni afgreiðsluna, að
ef stjórnin gerði það myndi áfenginu
verða smyglað yfir landamærin án
afgreiðsluskírteinis og myndi þá Kan
ada að verða að leggja í ærinn kostn
að, til þess að koma á fót öflugu
eftirlitsliði, er :gæta skyldi þess að
afgreiðslubannið yrði ekki brotið.
Þá hafa og margar ákveðnar
raddir látið til sín heyra um það, að
Kanada ætti, að bíða átekta, unz
Bandaríkin hefðu gert raunverulega
öflugar ráðstafanir til þess að hindra
vínsmyglun yfir landamærin frá Kana
da. Þykir nú víst að búast megi
við töluverðri deilu um það, hvort
þær eftirlitsráðstafanir er gerðar
hafa verið að sunnan í Detroit og þar
í umhverfinu megi teljast nægilega
öflugar til þess að ástæða sé fyrir
Kanada að telja þær fulligildar og
hefjast þá handa heimafyrir í sam-
ræmi við það, sem vinveittum ná-
granna beri.
Frá Quebec er símað 10. þ. m., að
Camillien Houde, borgarstjóri í Mon-
treal, hafi verið kosinn leiðtogi con-
servatíva i Quebecfylki, á allsherjar-
fundi, er setinn var af 1000 fulltrúum.
Var Mr. Houde kosinn í stað Arthur
Sauve, er hefir verið leiðtogi con-
servatíva í Quebec síðan 1916. Kosn-
ingin var einróma ,enda enginn ann-
ar i kjöri.
Hinn góðkunni og mikilsmetni
verkamannaleiðtogi frá ófriðarárunum
í Winnipeg, F. J. Dixon, er lengi hefir
þjáðst af hættulegum sjúkdómi,
krabbameini í höfði, og hvað eftir
annað orðið að ganga undir hold-
skurð við honum, er nýlega kominn
heim frá þriggja mánaða sjúkrahúss-
vist í New York, þar sem lítil von
var gefin um endurbata hans um
tíma, og nú niikið hressari, að sagt
er. Virðist hinum mörgu vinum
hans því enn nokkur von um það, að
hann muni komast heill af hólmi úr
þessari langvinnu og ægilegu baráttu
við dauðann, er hann hefir í mörg
ár háð með dæmafárri karlmennsku
Qg hugrekki.
Eftir skýrslu frá hagfræðingi
Hveitisamlagsins, Mr. A. Cairns, er
hann birti rétt fyrir síðustu helgi,
hefir hveiti í sléttufylkjunum þrem-
ur náð aðeins 65% af þeim þroska,
er í meðallagi telst á þessum tíma
sumars. Bezt var ástandið hér í
Manitoba, 70% af meðalþroska; lak-
ast í Alberta, aðeins 54%. Akrar í
Sask. voru nálega jafn langt komnir
og hér í Manitoba; hveitiþroski 69%
miðað við meðalþroska.
Ný stórbúð, Schulte-United, var
opnuð hér í Winnipeg nýlega
í nýrri byggingu, er byggð hefir
verið að mestu á 58 dögum, að 346
Portage avenue. Félagið, er á þessa
búð, er kanadiskt og nemur höfuð-
stóll þess $5,000,000. Er aðal að-
setur þess í Montreal, en stórbúðir á
það í borgunum, Hamilton, St. Cath-
erines, Niagara Falls, Guelph, Fort
William, London, Ottawa og St. John
í Kanada. Ennfremur ætlar það
á næstunni að setja upp búðir í Mon-
treal, Sherbrooke, Three Rivers, Que-
bec, Toronto, Sarnia, og Calgary.
Fregn, er barst frá Ottawa 15. þ.
m., mun bændum meira gleðiefni en
flestar fregnir, er unx langt skeið hafa
borist nokkursstaðar að. Fregn þessi
hermir sem sé, að sérfræðingar stjórn
arinnar telji sig loks með nokkurn-
veginn áreiðanlegri vissu hafa frarn-
leitt hveititegund, er ómóttækileg sé
fyrir ryð. Tilraunir í þessa átt hafa
mjög lengi verið gerðar, en hafa nú
fyrst borið árangur er sérfræðingar
telja óyggjandi.
Dr. Grisdale, aðstoðaöar landbúnað-
arráðherra, kveður tvö eða þrjú af-
brigði hafa verið framleidd, er telja
megi ómóttækileg fyrir ryð. Ekki
hafa þessum afbrigðum enn verið
gefin nöfn, og búist er við, að tvö
til þrjú ár muni líða unz búið sé að
framleiða svo mikið að nægi til út-
sæðis þeim er hafa vilja. Kunnugt
kvað dr. Grisdale það sérfræðingum
að ryðtegundir gætu æxlast saman í
nýja, er ynni tjón nýjunt hveiti-
tegundum, en af tilraunum, er með
þessar hefðu verið gerðar virtist,
sem þær stæðust allskonar tegundir
af ryði.—
BANDARIKIN
Sanxkvæxnt síðustu fregnum frá
Bandaríkjunum hækkar mjög, sam-
kværnt hinurn nýju innflytjendalögum,
hlutfallstala brezkra borgara, er leyfð
ur verður inrtflutningur til Banda-
rikjanna, svo að nærri munar helmingi
frá því sem áður var. Fá nú inn-
flutningsleyfi 66,000 brezkir borgarar
árlega, í stað 34,000 áður. Þeim mun
færri fá innflutningsleyfi frá ýmsum
öðrunx löndum ,tii dærnis lækkar tala
innflytjenda frá fríríkinu írska úr
28,500, í 18,000 á ári; frá Þýzkalandi
úr 51,000, í 26,000; frá Skandinavisku
löndunum úr 19,000 í 7,000. Mikillar
óánægju hefir víða orðið vart í
Bandaríkjunum yfir þessum nýju á-
kvæðum, sérstaklega meðal Þjóð-
verja, sem eru mjög fjölmennir i
Bandaríkjunum, enda náðu lögin sam
þykki þvert ofan í vilja og óskir
Hoovers forseta, að því er fullyrt er.—
Þrátt fyrir 400 niiljón dollara tekju
afgang fjárlxagsárið 1927-1928 hafði
aðeins verið áætlað á fjárlögum fyr-
ir 1928-1929 37 nxiljón dollara tekju-
afgangur. Reyndust þó tekjur síð-
asta fjárhagsárs aðeins 9 miljónum
dollara lægri en árið áður, svo að þótt
útgjöld yrðu 200 miljónum hærri en
1927-1928 varð samt $185,000,000
tekjuafgangur. Ríkisskuldir hafa
verið lækkaðar á árinu um 673 milj.
og eru nú komnar niður úr seytján
biljónum, en voru 25 biljónir árið
1919.
Frank Hague borgarstj óra í Jersev
City hefir verið stefnt fyrir auð-
sýnda fyrirlitningu gagnvart löggjaf
arþingi Neiw Jersey rikis, er hann
neitaði þingrannsóknarnefnd að svara
því hvaðan honum hefði komið þeir
$400,000, er hann hefir eytt síðustu
tíu árin, þar sem hann hefir aðeins
haft $8,000 í árslaun.
BRETAVELDI
Eins og getið hefir verið um áður
í Heimskringlu, versnaði konungi
sjúkleiki sinn á ný, svo að samkvæmt
iregn frá 15. júlí var gerður upp-
skurður á honum þann dag, tekin
burt hluti af tveim rifjum og stungið á
hægra lunga, til að ná burt ígerð er
þar hafði safnast. Sjö læknar gerðu
uppskurðinn og hefir konungi heilsast
vel á eftir og er talinn úr hættu.
Frá London er sírnað 12. þ. m., að
verkamannastjórnin hafi ákveðið, að
afnema ákvæðið er leyfir að festa upp
áfengisauglýsingar í pósthúsunx og
opinberum stofnunum og blöðum, þeg
ar núgildandi samningsleyfi um þetta
er á enda. Nema tekjur stjórnar-
innar af þessum auglýsingum fjögur
þúsund sterlingspundum ($20,000) á
ári.—
FRAKKLAND
Lucien L. Klotz, fyrverandi fjár-
málaráðherra í Frakklandi, hefir ný-
lega verið dæmdur í tveggja ára fang
elsi fyrir fjárdrátt.
Stjórn Þjóðernissinna virðist nú
loks orðin fyllilega föst i sessi í Kina
undir forystu Chiang Kai-shek. Dró
þó ægilegt ófriðarský á himin þar
eystra fyrir rúmum mánuði síðan, er
Feng Yu-hsiang, (“hinn kristni mar-
skálkur), er bezt hafði stutt Þjóð-
ernissinna á móti Chang Tso-lin og
eftirmönnum hans í norðurhluta Kína
veldis, var í þann veginn að gera
uppreisn. Mun enginn efi á því að
Feng var full alvara með uppreisn-
ina, og að steypa Chiang Kai-shek og
stjórn hans af stóli, en grípa sjálfur
taumana. 'Óttuðust menn mjög um
stjórnina því Feng hafði mikinn her,
vel vígbúinn og talið að hermenn hans,
er kristnir eru taldir flestir sem hann
sjálfur, myndu vera honum mjög
hollir. En er til skarar átti ■að
skríða, reyndust þeir hollari Þjóð-
ernissinnunum en kristninni, svo að
Feng sá það eitt fangaráð að ganga
Chiang á vald og biðjast friðar og
griða. Fékk hann það og $3,200,000
að auki; $3,000,000 til að borga mála-
liði sínu skuldir, og $200,000 í “ferða-
kostnað” fyrir sjálfan sig og sina, því
svo er látið heita, að Feng eigi að
fara til Evrópu, sexn fjármálaráðu-
nautur Nankingstjórnarinnar, en í
raun og veru fer hann í útlegð, fyrst
um sinn að minnsta kosti.
Rétt, er búið var að ráða fram úr
vandræðunutn með Feng, dregur upp
aðra ófriðaribliku milli Nankingstjórn
arinnar og Sovjet-Rússlands. Hafa
Rússar haft umsjón með Austur-
Mantsjúríu járnbrautinni. En nú
hefir Nankingstjórnin, að því er virð
ist nxeð litlum fyrirvara tekið hraut-
ina í sinar hendur; rekið alla rúss-
neska embættismenn og vísað þeim
yfir landamærin. Sovjet-stjórnin
vill eigi svo auðveldlega sleppa yfir-
ráðum járnbrautarinnar, og hefir
dregið vígbúið lið að landamærum
Mantsjúríu. Nankingstjórnin hefir
einnig flutt rnikið herlið norður á
bóginn og standa nú báðir vígbún-
ir hver framan í öðrum, og hinir ó-
friðarvænlegustu. Herma þó síðustu
fréttir, að Nankingstjórnin hafi á
elleftu stundu gert út sendinefnd til
Rússa til að reyna að semja við þá
á friðsamlegan hátt um afhendingu
j árnbrautarinnar.
Islendingadagurinn.
að Hnausum 5. ágúst 1929
íslendingar eru frægir um marga
hluti, en þó einna frægastir fyrir
þjóðrækni og samvinnu. Má benda
á mörg dæmi því til sönnunar, að
þjóðrækni og ættfylgi einkenná þá
mjög, svo sem frændur þeirra Skot-
*ina, senx eru nafntogaðir fyrir þann
eiginleika.
Islendingar hafa ávalt þó þeir
hafi leitað gæfunnar í framandi lönd-
um, haft hug á að vera til sæmdar
þjóð sinni, og landinu sínu litla og
“kalda,” eins og eitt skáldið kveður,
og þó að útþráin í víkingseðlinu
hafi teymt þá fjarri ættjörðiuni, þá
hefir heimþráin að jafnaði togað í
þá, og þeim hefir hlýnað um hjarta-
ræturnar, og margur hefði viljað
mæla eins og fjallaskáldið okkar ó-
gleymanlega;
“Yfir heim eða himin
Hvar sem hugar þín önd
Skreyta fossar og fjallshlíð
Öll þín framtíðar-lönd
Fjærst í eilífðar útsæ
Vakir eylendan þín.
Nóttlaus voraldar veröld,
Þar sem víðsýnið skín.
eða:
“Ættjarðarböndum nxig grípur hver
grund, sem grær kringum Islendings
bein.” Samvinnan og ræktarsemin
hafa svo víða lýst sér á meðal vor.
íslendingar hafa reynst trúir liðs-
menn samvinnuhreyfingarinnar hér í
landi og enda hrundið af stokkun-
um sumum þesskonar fyrirtækjum.
Þegar ísland vildi setja upp skipastól
þá voru Vestur-Islendingar uppi til
handa og fóta.
Þegar vanséð var að einn af okkar
minnstu bræðrum, hefði fengið að
njóta réttvísinnar hér í landi þá komu
þeir eins og einn maður á vettvang,
og þegar garnla “Fjalla-eyjan, móður
jörðin kær,” fór að efna til hátíðar-
innar miklu, um 100p ára baráttu
barna sinna fyrir þjóðskipulagi, og
sjálfstæði þá: Já, ég verð að biðja
yður fyrirgefningar, — þá kom skratt-
inn í spilið, en sem betur fer, hefir
hann sezt að í Winnipeg og þar hef-
ir hann verið svo vel haldinn, að
landsbyggðin hefir enn haft lítið ó-
næði af hans völdum. Fr það grun-
ur minn, að hann á sama hátt og upp-
vakningarnir forðum, sæki nú sem fast
ast að særingamanninum sjálfum.
íslendingadagar í Norður Nýja Is-
landi hafa nú til margra ára verið
sérstaklega ánægjulegir og eining og
samlyndi hefir einkent þá athöfn.
Menn hafa unnið saman í bróðerni
og verið fullir af áhuga og auðvit-
að stundum af öðru. Að undan-
íörnu hefir hátíðin verið haldin á
ýmsum stöðum, Hnausum, Árborg- og
Riverton, en nú hefir nefndin verið
svo heppin að ná kaupurn á landspildu
á strönd Winnipegvatns skammt fyr-
ir sunnan Hnausa.
I öndverðu landnámi festi Oddur
Akraness sér þarna bústað og nefndi
“Bjarmaland.” Hefir efalaust haft
í hyggju austurför gjamla Örvar
Odds. Nafnið sjálft er sögurikt og
fagurt og hyggjum við að lengi
muni þar bjarma upp af þjóðerni voru
í Vesturheimi.
Ströndin er þarna dásamlega fög-
ur; ágætis baðstaður, og greniskógur
inn ýndislegur og alvarlegur, runnar
og rjóður allt ofan á malarkamb.
Á þessum friðsælu stöðvum verð-
ur hátíðin haldin, og framvegis um
langan aldur.
Nefndin hefir eins og að undan-
förnu látið sér annt um að hafa
skemtiskrána sem bezta. Ágætustu
ræðumenn og beztu skáldin, mæla fyr
ir minnum við þetta tækifæri. Lúðra
sveit Riverton og söngflokkur byggð
anna verður þar til þess að seðja hin
ar söngelsku sálir Islendinga.
Kapphlaup, kappsund, íslenzk
glíma og ótal fleiri íþróttir reyna
þar þolrifin á hinum unga æskulýð,
og vera má að það verði inngangur
að því, að Nýja ísland sendi flokk ís-
lenzkra íþróttamanna til að keppa við
frændurna heima á feQiaströndinni
1930.
G. O. Einarsson.
Bréf til Hkr.
The Pas, Man.,
12. júlí, 1929.
Sigfús Llalldórs frá Höfnum,
Ritstjóri Heimskringlu,
Winnipeg, Man.
Heill og sæll ritstjóri igóður!
Þó það væri “dálítið ýkt ef einhver
segði mig dauðan,” þá gæti það kom-
ið fyrir að svo færi, ef ég léti eng-
ann heyra neitt af tilveru minni hér.
En þó er mjótt á milli draums og
dauða stundum. Mætti ekki minna
vera en ég þakkaði þér með orðum
fyrir þinn mikla og góða þátt í þvi
að samslcot voru lrafin fyrir mig,
beinlínis af þínum góðu hvötum, eftir
brunann og þar afleiðandi tap mitt,
25. maí sl. En litlar fréttir hef ég
að skrifa og fer því fljótt yfir sögu
mína síðan. Eftir brunann flæktist
ég allslaus inn í The Pas, í óvissu og
vonleysi, og skildi eftir, einnig í lit-
illi vissu, og á lítt tryggðum stað,
það litla af bókum mínum, sem ekki
hafði brunnið. Og er það dót enn
í lítt tryggri geymslu, því að enn
hefi ég ekki eignast framtíðar sama-
stað, né skilyrði til að ná bókunum,
né heldur geymslustað fyrir þær, sem
hentugur væri, þó ég hafi hann í
hyggju við tækifæri. Þegar ég kom
til Tlie Pas var ég þó svo heppinn
í þetta sinn, að hitta þar forvin minn
Hjört Brandsson frá Lesser Slave
Lake, og annan forvin minn, Sigurð
Sigurðsson. Fékk ég nokkra vinnu
um tíma hjá H. B. sem þó hefir ekki
meira verkefni og er því vinna sú
löngu þrotin. Eftir það að hún þraut
flæktist ég með mælingamönnum all-
langt norður fyrir Cold Lake, og var
þar í tvær vikur, og hrepptum verstu
rigningatíð, og hvarf ég af þvi og
ýmsu fleira aftur eftir tvær vikur.
Mér er langur gangur ótamur orðinn,
og mæðist ég skjótt á slíku, enda
vildu nú skór mínir og föt bila skjótt
og rifna á skógarsnögum, svo að
kaup það er ég fékk, gerði ekki betur
en að borga slíkt og fer,ðina til baka,
sem kostaði nærri 20 dali. Er þó
hvorki drykkjarvatn né hvílurúm að
fá á eimlestum “Dominion Construc-
tion” félagsins á milli Flin Flon og
The Pas, þar setji leið mín lá um.
En bátferð og ferð á dráttarvél
(Tractor) sem máske mætti nefna
“Drelli” frá Cold Lake til mílu 87
á Flin Flon brautinni kosta minnst
12 dollars. Mun fargjald þar sjálf
sagt lækka þegar lestir fara að renna
til Cold Lake, (sem kannske mætti
kalla “Hitt Flónið,” til aðgreiningar
frá “Flin Flóninu”). En það verð-
ur kannske um 1. ágúst næstkom-
andi. En fátt þótti mér þangað
frítt að sækja. Þó sá ég fjóra landa
á leiðinni: Kjartan Ögmundsson og
Vilhjálm Backmann, Flóvent Jolitison
og Jón Hördal. Flóvent býr við Cold
Lake og fiskar þar fyrir námafélag
ið, sem skollinn í minn stað má muna
hvað nú heitir. Flóvent er ungur
maður sem tveir hinir fyrstnefndu og
vann hann vélabáta-kepnina við Cold
Lake 1. júlí síðastl. Þótti okkur J.
Hördal sá vinningur landans betri en
ekki. Enda þótti mér það atriði einu
fyrirbrigðin, sem vert væri að minn-
ast frá þeim degi.
I Cold Lake bæ munu búa um 400
manns og flest “Babítar” og lið
þeirra, og fara ýmsar sögur af
“þurki” bæjarins og stúlkunum þar,
sem óþarft er að byiggja á sem heil-
öguni sannleika. Er hitt helzt teljandi
til gildis samkomunni þar 1. júlí, að
þar var þá enginn lögregluþjónn
staddur, og börðust menn þar þó
hvorki né bitust þann dag, svo að ég
vissi. Gæti slíkt bent á að “stjórn-
leysi” kynni að eiga skemmra í land
að geta þrifist í heimi vorum, en
margur ætlar. Enda yrði þá fólki að
koma betur saman en Heimfararnefnd
unum í Winnipeg, sem sumum sýnist
að vel mætti án vera, beggja tveggja.
Og víst sýnist, af mörgu hér ótöldu,
að af þeim sjálfum sé fremur fátt
að læra um afstöðu fjöldans til heim-
fararmálsini nú orðið, hversu sem
það var í fyrstu. En ég og margir
fleiri láta sér það garg óviðkomandi,
nema ef sumir brosa að því að ímynd
aðir leiðtogar lýðsins láti helzt um of
bröstulega. En það var ekki “stjórn
leysið,” sem ég átti við hér að ofan,
heldur ef fengist gæti friðsamlegt
sanikomulag meginþorra mannfélags-
ins í komandi tíð, án þess að kúg-
ara- og böðlaklær auðvalds og her-
valds þyrftu að koma þar nærri. En
hvað sem um það er verður óefað
“Kommúnisminn” happasælastur sem
stjórnarfyrirkomulag næstu kynslóða,
hversu sem auðvaldið rægir flytjend-
ur þeirrár merkilegu og göfugu stefnu.
Hún er þó ekkert annað en bræðra-
lagskenning þeirra Laós, Buddah og
Krists, sem mestir óvinir kommún-
ismans þykjast flestir fylgja( !)
Þú fyrirgefur þessar fáu at-
(Frh. á 5. bls.)