Heimskringla - 04.02.1931, Blaðsíða 1

DYERS & CLEANERS, LTD.
SPECIAL
Men’s Suits Dry j* 4 ftfl
Cleaned & Pressed 3 * ■ U U
(Cash and Carry Price)
Delivered, $1.25
Buttons Tightened, Replaced
and all Minor Reparirs Free
XLV. ARGANGUR.
/45*
DYERS & CLEANERS, LTD.
SPECIAL
Ladies’ Plain Silk <t» 4 Afl
Dresses Dry Cleaned ^ I ■UU
& Finished
(Cash and Carry PriceJ
Delivered, $1.25
Minor Repairs Free
WINNIPEG MIÐVTKUDAGINN 4- FEBRUAR J£StT
NCMER 19
SAMBANDSÞINGIÐ.
I dagblöðunum standa þær fréttir
frá fréttariturum þeirra í Ottawa, að
sambandsþingið muni ekki koma sam
an fyr en aðra vikuna í marz, eða í
kringum þann 12. mánaðarins.
MANITOBAÞIN GIÐ.
Þegar þeir I. B. Griffiths, þing-
maður frá Russell og N. A- Hryhor-
czuk frá Ethelbert, höfðu lagt til að
hásætisræðan yrði samþykkt, tóku
ýmsir þingmanna til máls. En mest
kvað þó að ræðu Col. Taylors, leið-
toga conservatíva, er gagnrýndi gerð
ir stjórnarinnar all stranglega- En
Isjárverðast af öllu starfinu voru
þó kaupin á orkuverinu í Brandon,
að sögn Taylors. Fyrir verið var
borgað um $1,200,000; en það þykir
Taylor of dýrt- Segir að fylkið hefði
getað komið upp veri í Brandon fyr-
ir einn fjórða þess verðs, þar sem
leiðslan sé þangað komin. Og út úr
þessum aðfinnslum gerði hann svo
breytingartillögu við tillöguna um
samþykkt hásætisræðunnar, er hljóð-
aði á þá leið, að stjórnin hefði alltof
mikið fyrir verið borgað. Þetta
kostaði atkvæðagreiðslu, er þannig
fór, að 15 atkvæði voru með breyt-
ingartillögunni, en 28 á móti. Brack-
enstjórnin stóð því áhlaupið vel af
sér, þó hvorki greiddu verkamanna-
fulltrúarnir né liberalar, að tveim
undanteknum, atkvæði, sem voru þó
í þingsalnum.
S.l. mánudagskvöld hélt Bracken
tveggja klukkutíma varnarræðu fyr-
ir stjórnina.
fra saskatchewan þinginu
Fyrsta orrahríðin í Saskatchewan
þinginu skall á þann 24. jan. Var
hún í því fólgin, að liberalar gerðu
breytingartillögu við tillöguna um
að samþykkja hásætisræðuna. Efni
breytingartillögunnar var það, að
stjórninni var til saka fundið, að
hún hefði verið aðgerðalaus og van-
rækt að bæta úr efnalegu ástandi
fylkisbúa, og hefði meðal annars
ekki hjálpað verst stöddu sveitunum
til þess að halda uppi skólum. Breyt-
ingartillagan var í raun og veru
vantraustsyfirlýsing á hendur An-
dersonstjórninni. Og um hana urðu
snarpar umræður. Atkvæðagreiðsl-
nn skar þó þannig úr, að með breyt-
ingartillögunni voru 26 atkvæði, en
33 á móti. Allir liberalar greiddu
ntkvæði með tillögunni, en stjórnar-
flokkurinn, conservatívar og bænd-
nr á móti henni. Andersonstjórnin
gekk því sigri hrósandi af hólmi eft
ir þetta fyrsta áhlaup andstæðinga
sinna. Og þó flokkur hennar sé
ekki i stórum meirihluta, þykir þetta
bera vott um að hún siti alltraust
i sínum sessi
bennett fek til
washington.
Síðastliðna viku brá forsætisráð-
herra Canada sér suður til Washing
ton. Erindi hans þangað ætla menn
nð hafi verið í sambandi við tilboð
brn kaup á 20 miljónum mæla af
hveiti, er kom frá Italíu. Fylgdi sú
írétt þessu tilboði að Italía mundi
^urfa hveitið að láni fyrst um sinn.
Kefir ekki frézt um, hvað Bennett-
stjórnin ætlar sér að gera í þessu
efni. Einnig er sagt, að ferð Ben-
betts muni hafa verið gerð til þess
að finna stóriðjuhöldana suma syðra,
er iðnað reka í Canada, og fá þá
4'1 að leggja fram meira fé til iðn-
reksturs hér en nú er gert, til þess
að bæta úr atvinnubrestinum. Hvað
honum hefir orðið ágengt I þessu
efni er ekki kunnugt-
LANFÉLAG TIL EFLINGAR
LANDBCNAÐI STOFNAÐ
Lánfélagið, sem ráðgert var að
stofnað yrði til þess að lána bænd-
um fé til að auka búpeningsstofn
sinn, er nú komið á laggirnar. Er
höfuðból þess í Montreal og er fé-
lagið byrjað að selja hluti. Kostar
hluturinn $100. Hafa bæði bankar
og járnbrautarfélögin og aðrar við-
skiftastofnanir nú þegar keypt eitt-
hvað af hlutum. Löggilt er félagið
með fimm miljón dala höfuðstól, og
heitir The Dominion Agricultural
Credit Ltd. Er tilgangur og stefna
félagsins mjög sú sama og sú, sem
Bennett og Beatty höfðu látið í ljós
er um stofnun slíks félags var að
ræða.
PIERRE LAVAL.
Svo heitir hinn nýi forsætisráð-
herra Frakklands. Er hann þriðji
maðurinn, sem stjórn hefir reynt að
mynda á Frakklandi innan tveggja
mánaða. Lítur að visu nokkuð bet-
ur út fyrir honum en fyrverandi for-
sætisráðherra Steeg, en lítinn meiri
hluta hefir hann þó. Laval er jafn
aðarmaður, en hefir þó ekki tekist
að ná hinum róttækari jafnaðar-
mönnum í lið með sér, enda er hann
sagður maður gætinn, þó yngri sé
en flestir forsætisráðherrar, er ver-
ið hafa á Frakklandi. Hann er að-
eins 47 ára gamali. I stjórnina hefir
hann náð með sér sumum þeim
mönnum, er frakkneska þjóðin ber
mikið traust til, svo sem Briand og
Tardieu, og getur skeð að það geri
hann stöðugri i sessi en fyrirrenn-
ara hans. En timar eru ekki betri
þar í landi en annarsstaðar og við-
skiftahallinn á útfluttri og innfluttri
vöru nam síðastliðið ár tíu miljón-
um dala. Allt setur þetta’ stjórnina
í bobba, svo að lítið má út af bera,
ef vel á að fara.
GIFTIST NÍTIU ARA.
Indiánahöfðingi, að nafni John
Tanner, til heimilis í Binscarth,
Man., nítíu ára að aldri, giftist sl.
mánudag í fjórða sinni. Konan er
50 ára og hana sótti gamli maður-
inn til Bandarikjanna. Tanner er
einn af elztu íbúunum í Binscarth
og þekktur þar af hverju manns-
barni. Hann bauð öllum Binscarth
búum til giftingarveizlunnar er stóð
í þrjá daga. Siðasta kona hans dó
fyrir nokkrum árum, og þreyttur
á einlífinu, tók hann sér þetta fyr-
ir hendur.
Þerriblað Káins.
Oss dylst það ekki, að Káinn gamli
Guttfa hefir blekt,
þótt Gísla kanske hafi á sama staðið.
En skyldi karlinn vita, að það er
ekkert ótrúlegt,
að ástin seitli í gegnum þerriblaðið.
Lúlll
ELDUK I KRISTNESHÆLI.
Rvík 7. jan.
Frá Akureyri er símað: Kl. 7.30
í kvöld varð vart við eld í efstu
hæð Kristneshælis Hjúkrunarnemar
sem höfðu íbúð í hælinu, ætluðu þá
til herbergja sinna. En er þangað
kom, stóð eitt herbergið í ljósum
loga.
Stúlka ein, sem þar átti föt sín
og annað, æddi inn í herbergið, en
'er hún sneri aftur logaði hár henn-
ar og klæði.
Engin tiltök voru að svo komnu
að slökkva eldinn.
Veður er hér hvasst af suðri.
Var nú símað til Akureyra og beð
ið um aðstoð þaðan frá slökkvilið-
inu og öðrum.
Slökkviliðið, 30 manns, brá skjótt
við, og komst brátt inn að Krist-
nesi með slökkvitæki bæjarins.
En er til kom urðu þau ekki not-
uð, því slöngurnar komu ekki heim
við vatnslásana.
Einu slökkvitækin, sem hægt var
að nota, voru vatnsslöngur af þeirri
gerð, sem notaðar eru við vökvun
garða-
Engin tiltök voru að slökkva eld-
in á þakhæð hússins.
Slökkviaðgerðir urðu þær einar,
að varna því með slöngum þeim, er
nothæfar voru, að eldurinn bærist
ekki af þakhæðinni niður gegnum
stigagötin tvö, sem liggja upp á
efsta loft.
Þegar fréttaritari Morgunblaðsins
fór frá Kristnesi k’. 10, voru menn
vongóðir um að þetta mundi takast.
Þetta var þó miklu merfiðleikum
Ijundið, því þrýstingur á vatninu er
til þess að gera lítill.
*
Sjúklingarnir voru allir inni í hús
inu á meðan þakhæðin brann.
Voru þeir klæddir allir, sem voru
á sjúkrastofunum á efri hæð, og þeir
fluttir niður á stofu'næðina.
AlJs eru um 70 sjúklingar á hæl-
inu
Tíðmdamaður blaðsins hafði tal
af Jækni hælisins, Jonasi Rafnar,
sem snöggvast.
Taldi hann víst að flytja yrði alla.
sjúklingana af hælinu nú þegar; m.a.
vegna þess að vatnsgeymir sá, sein
er í sambandi við hitalögnina, og er
í þakhæð hússins, er sprunginn.
övist er með öllu, hvar hægt
verður að koma sjúklingunum fyrir.
Talað er um að nota gamla barna-
skólann á Akureyri fyrir bráðabirgð-
ar hæli-
I þakherbergjum hússins var
geymsla og íbúðarherbergi hjúkrun-
arnema og þjónustufólks.
Þess er getið til að kviknað hafi
út frá raflögn, en engin vissa er fyr-
ir þvi, að órannsökuðu máli.
Mbl.
HKÆÐILEGUR JARÐSKJALFTI.
I gær varð einn sá hræðilegasti
jarðskjálfti í Nýja Sjálandi, er sög-
ur fara af. Hrundu ótal byggingar
í bæjunum Napier og Hastings, og
hafa menn farist svo hundruðum
skiftir, og rúmlega þúsund fundist
meiddir. Marghýsi hrundu, þar sem
fólk var við vinnu sína, er ýmist
meiddist eða dó. Tala þeirra er far-
ist hafa verður ekki með vissu sögð
enn, og eignatjónið, sem varð af-
skaplegt, er heldur ekki kunnugt um
til fulls, en talið er að það muni
nema miljónum sterlingspunda.
-----O-----
FRÁ ÍSLANDI.
Siglufirði 28- des.
I gær gerði hér ofsa rok af norð-
austri með rigningu. Hélzt veðrið í
nótt, en með morgninum gekk það
heldur til norðurs og er nú nokkru
hægra með slydduéljum. Snjógangur
mikill. Skemmdir urðu nokkrar. —
Fauk heyhlaða á Hvanneyri af grunni
og skemmdist hey og annað, sem
þar var geymt. Járn og trjábrak úr
hlöðunni gerði talsverðar skemmdir
bæði á prestssetrinu og flairi hús-
um Einnig urðu nokkrar skemmd-
ir á ljósaneti bæjarins.
*
Vestmannaeyjum 26. des.
A aðfangadag jóla kom upp eldur
í húsi því, sem útbú Ctvegsbankans
er i. Er útbúið niðri, en bankastjór-
inn býr uppi. Keypti bankinn hús
þetta fyrir nokkru. Eldurinn kom
upp í eldhúsi út frá steikarapönnu á
eldavél. Eldurinn breiddist mikið
út á efri hæðinni og var farið að
loga út um þakið, er tókst að
slökkva. Eldurinn náði ekki neitt
niður, þar sem útibússkrifstofumar
eru. Allt var borið út úr húsinu.
Veður var gott, austankaldi, en ef
hvassviðri hefði verið, er hætt við
að ver hefði farið.
HJÓNABANDSSNURÐUR.
Svo heitir leikrit það, er Leikfélag
Sambandssafnaðar ætlar að leika
þann 16. og 17. febrúar í samkomu-
sal kirkjunnar. Leikurinn er gam-
anleikur í þremur þáttum, og er
skemtilegur allt í gegn, og þarf ekki
að efast um að Leikfélag Sambands-
safnaðar geri honum góð skil.
Leikurinn fer fram á hinu ríkmann
lega heimili Talmanns hjónanna, og
margt spaugilegt kemur fyrir í heim-
ilislífi þeirra hjóna á þeim tíma «em
leikurinn gerist. Hin drottnandi frú
Tallmann vantreystir manni sínum
í öllu, og hinn niðurbældi maður
hennar, Timoteus, sem er nú allra
bezta sál, kemst i mestu kröggur.
er hann ætlar að leyna konu sina
þvi, að hann fór skemtiför til borg-
arinnar. Ekki er heldur allt með
feldu um tíma milli ungu hjónanna
Bob Racket og konu hans, en svo
lagast það nú seinna. Og sizt má
gleyma Obadias frænda, þvi ekki get
ur maður varist hlátri við að fylgj-
ast með hans hættulegu æfintýrum.
Ef Islendinga langar til að njóta
góðrar skemtunar eina kvöldstund,
ættu þeir að sjá “Hjónabandssnurð-
ur” mánudags- og þriðjudagskvöldið
þann 16. og 17- febrúar.
Vatnaskilin
(Meginmunur “gamallar” og “nýrr-
ar” guðfræði)
ltæða eftir séra Friðrik A Friðriks-
son, Blaine, Wash.
"Eg hefi sagt: Þér eruð guð-
ir, og allir saman synir hins
hins hæsta” (Sálm. 82, 6;
sbr. Jóh. 10, 30-38).
“Verið þér þvi fullkomnir,
eins og yðar himneski faðir
er fullkominn.” (Matt. 5,48)
Eigi eru þær stoðir allfáar né smáar,
er renna undir viðfleygt og viðtekið
bölsýni á mannlegt eðli.
Algengt og hversdagslegt er hið
pólitiska bölsýni á mannlegt eðli.
"Human nature” — mannlegt eðli,
illkynjað og ótryggt, er þrautalend-
ing allra þeirra, sem neyðast til að
kannast við það, að þjóðlífsfyrir-
komulagið, stjórnarhættirnir, um all-
an heim, séu óskapnaður og endemi
— en vilja þó engu til hætta um
breytingar. Hugtakið “mannlegt
eðli” er þannig heimilismeðal stjórn-
arfarlegs afturhalds gegn öllum hug-
sjónum og tilraunum um nýtt og
betra skipulag opinberra mála.
Naumast tekur betra við er til
vfsindanna og heimspekinnar kemur
— þótt fjærri sé því að allir vís-
indamenn og hugsuðir eigi þar ó-
skift mál- En svo fórust orð einum
vitsmunalegum leiðtoga þessarar
þjóðar, í stórblaðinu “New York
Times” ekki alls fyrir löngu:
“Sé maðurinn borinn saman við
ægilegar víddir vetrarbrautarinnar,
sem mögnuð er miljónum sólna, sem
hver um sig er ef til vill miðstöð
heils hnattkerfis — þá er hann álíka
tilkomumikill og ördeilis rykögn á
risagluggum sölubúðanna. Að hann
skuli lifa og hugsa er dramatisk
(leikræn) tilviljun 1 efninu. Jeans
hefir getið þess til, að jarðstjörnu-
líf sé einskonar ‘kvilli, sem efnið
þjáist af á gamals aldri”.
Líf og hugsun — “dramatisk til-
viljun” — — “ellikránkleikur efnis-
ins”! Maður mætti halda að naum-
ast yrði lengra gengið í bölsýninu
á mannlegt eðli. En einn kemur
öðrum meiri. Þá keyrir fyrst um
þvert bak, í þessum efnum, þegar
til þeirrar heimsoðunar og lífsskýr-
ingar kemur, sem öldum saman hefir
gengið undir nafninu “Kristindómur”
eða “Fagnaðarerindi”. Fagnaðarerind
ið er fagnaðarlaust i skoðun sinni og
skýringum á manneðlinu.
Þeim, er slíkum skoðunum ruddu
til rúms, var það ekki vorkunnar-
laust verk. Mannsálin er stríðsvöll-
ur sundurleitra afla og ástríðna.
Dýrslegasta grimmd, og viðbjóðs-
legasta hræsni leika þar tíðum
lausum hala. Enginn þarf lengra en
í sinni eigin barm, til þess að sjá,
hversu hollustan við hið sanna og
fagra er örðug. ösigrarnir fyrir því
auvirðilega er dagleg reynsla, jafn-
vel þeim, er hafa meðvitaða þrá
til hins gagnstæða. Hver er sá,
sem ekki á í sinni eigin reynslu
lykilinn að hugarástandi Páls frá
Tarsus, er honum finnst að hann sé
hrifsaður og hertekinn undir lög-
mál syndarinnar og ómegnugur alls
góðs! — Þannig leggja sagan og
reynslan bölsýnis-guðfræðinni ærið
spunaefni til- Enda eru þræðir van-
traustsins orðnir margir og harð-
snúnir:
I synd ertu getinn; í misgjörð
fæddur.
Allar eru hugsanir þínar og verk
vond frá barnæsku.
I veru þína er gróin gjörspilling
syndfallins mannkyns, — erfðabölv-
un þúsund ættliða, alla leið frá hin-
um fyratu föllnu mönnum.
Fyrir þvi á lif þitt að farast á
jörðinni og dæmast til eilífra, óút-
málanlegra þjáninga.-------
—nema óverðskuldað miskunnar-
verk guðlegs máttar bjargi þér.
• • •
Svo magnmikið er bölsýnið á eðli
og umkomu mannanna. Það virð-
ist því ekki lítil dirfska, að ganga
í berhögg við svo almennan hugsun-
arhátt, og gjörast beinlínis bjartsýnn
á mannlegt eðli. Vegur bjartsýn-
innar er líka harla fáfarinn, að því
er séð verður. Af öllum þeim mil-
jónalýð, er þetta land byggir og
játar einhverja mynd kristinnar trú-
ar, telst svo til að aðeins 1 af hverj-
um 200 þræði þá þröngu götu, og er
þá vel í lagt.
Vegur bjarsýninnar í trúarefnum
er vegur hinnar fámennu frjálsu
kirkju. Traustið á mannlegt eðli er
hennar guðfræðilegi hornsteinn. Með
þeirri skoðun að mannlegt eðli sé
kjamaheilt og gott, stendur hún eða
fellur. En þar vantar á, að menn
virði málin fyrir sér frá þessari hlið-
Sumarið 1922 hlýddi eg á íslenzk-
an kennimann, sem hefir á sér skýr-
leiksorð, gera þess grein í ítarlegu
trúmálaerindi, hver væri munur
“gamallar” guðfræði og “nýrrar”.
Staðhæfði hann að munurinn væri
kristfræðilegur fyrst og fremst, —
að eldri stefnan boðaði guðdóm
Krists, sem nýja stefnan hafnaði.
Miklu betur tókst trúbróður hans
einum i Boston nýlega. Sá er mik-
ils metinn af íhaldskirkjunum þar.
Tókst hann það á hendur, að útlista,
í prédikun, trúvillur þær er frjáls-
lynda stefnan væri sek um. Komst
hann að þeirri niðurstöðu, að for-
ystuvilla þessa afleita villutrúarkerf-
is væri fólgin í traustinu — oftraust-
inu — á manneðlið! Sýnilega er
prestur þessi mörgum skoðanabræðr
um sínum rökfastari. Málið grefur
hann til mergjar. Honum tekst, á
þann hátt sem honum er eðlilegur,
að benda á þau höfuðsannindi, að
undirstaða allrar frjálslyndrar guð-
fræði er sannfæringin um það, að
maðurinn, mannssálin, sé sannar-
legt “guðs barn”, sem af eigin eðli
vaxi til réttlætis og fullkomnunar,
þar sem skilyrðin eru fyrir hendi,
fremur en til illgerða, úrkynjun og
tortimingar. Sérhver sá, er kynnir
sér kenningar og stefnur, á að sjá
og kannast við, að hér stöndum vér
við “vatnaskil” íhalds og frjáls-
hyggju, — á merkjalínum milli gam-
allar guðfræði og nýrrar.
Þeir sem trúa og kenna svo, að
maðurinn sé getinn og fæddur sem
fallin og útskúfuð vera, geta með
sæmilegri samkvæmni aðhyllst ger-
samlega íhaldssama, orþódoxa guð-
fræðikerfið. Hver sá mannshugur,
sem trúhneigður er, en örvæntir þó
um mannlegt eðli, flýr eðlilega I
faðm hinna kirkjulegu lærdóma um
friðþægingu og sáluhjálp. Þeir, hins
vegar, er manneðlinu treysta, svo
sem elskuðu og leiddu án afláts, af
þeim mætti sem skóp það, sjá engra
slikra örþrifaráða þörf, og finna því
fyrnefndum lærdómum engan skyn-
samlegan stað.
Ef rökræða skyldi nú um þaff,
hvor guðsfræði-forsendan, traustið &
mannseðlið, eða vantraustið, væri
réttmætari, líf*iu og þekkingunni
samkvæmari, — þá yrði það senni-
lega langt mál. Það er vitanlegt,
að íhaldsmenn byggja aðallega böl-
sýni sitt á frásögn um forboðið epll
og syndafall. Sanngildi þeirrar sögu
byggist svo aftur á bókstaflegum ó-
skeikulleik ritningarinnar. Mér og
ýmsum hættir þvi til að líta svo 4,
að kenningakerfi íhaldsins standi
mjög svo völtum fótum, frá guff-
fræðilegu, vitsmunalegu sjónarmiði.
En í hugum miljónanna, sem ka-
þólskir og mótmælendur hafa kennt
þessi sín sameiginlegu fræði, standa
þau ekki völtum fótum. Þétt
standa kirkjurnar í byggðum og
borgum þessa lands. Með sárfáum
undantekningum prédika þær þó all-
ar það sama: — syndafall, blóðfórn
og guðdóm eingetnaðarins.
Undantekningarnar eru hins veg-
ar til. Og þær koma okkur Islend-
ingum ekki svo lítið við. Og þá
kemur mér í hug eitt allkynlegt fyr-
irbrigði, sem mér hefir mætt í um-
gengni minni við vestur-íslenzk þjóð-
systkini mín, um 9 ára skeið. Fyrir-
brigðið er þetta: Meiri hluti íslenzkra
manna hér í álfu, þeirra er sinna
kirkjulegum félagsskap, fylkir sér
undir merkri lúterskrar kirkju. Per-
sónulega ann eg þeirri kirkju fyrir
margra hluta sakir. Samkvæmt
játningum sinum og samþykktum er
hún þó “rétttrúnaðar” eða íhalds-
kirkja. Og svo er að sjá, á stund-
um, að ýmsir meðlimir hennar álítl
sig skulda það guði sínum og sam-
vizku að andæfa, og það allhranalega
málstað og útbreiðslu frjálslyndrar
kirkju- En einu gildir fyrir það, við
hvern þú átt tal, lærðan eða leikan
__ allir þvertaka þeir fyrir það, aff
þeir aðhyllist erfðasynd eða eilífa
útskúfun. Allir afneita þeir for-
dæmingarlæitdómnum; enginn vill
kannast við helvitiskenninguna — og
það þvert ofan í áminningu og við-
vörun síns áhrifamesta leiðtoga. t
þessum efnum samsinna þeir þá skoff
un frjálslyndu kirkjunnar, en for-
kasta guðfræðisundirstöðum sinnar
eigin kirkju. Samt eru þeir, eftir
sem áður, vissir um það, að frjáls-
lynda kirkjan sé óttalega vond, og
þeirra eigin kirkja sérlega góð, og
þeir sjálfir feirulausir lúterstrúar-
menn-
Þetta kirkjuvi,ðhorf samlanda
minna vildi eg gjarna skilja og af-
saka. En útkoman er sú, að yfir
þetta á eg engin vægari orð en þau,
að kalla það kynlega ósamkvæmnl
Eina athugun hefi eg gert, sem
nálgast það að vera sálfræðileg lausn
á fyrirbrigði ósamkvæmninnar, og
skal nú að henni vikið-
Móðurtilfinningarnar eru máttug-
ar og skyggnar. Greindum norrænum
mæðrum óar við þeirri kenningu, að
þessar sakleysislegu, vanmáttugu
verur, blessuð börnin, sem þær fæða
inn í þenna heim, séu gerspilltar ver-
ur — séu, eins og kennt er, gagnsósa
af synd! Nei, því trúa þær ekki.
hvað sem allir prestar og játningar
segja, þá leiða þær hjá sér kenn-
inguna þá. Það er satt að segja
skapi og skilningi mæðranna nær
að þessi nýkomnu líf, þótt ung séu
og óþroskuð, séu i eðli sínu heil-
brigð og hrein líf, vaxandi líf, til
líkama og sálar. Þessi mannlega og
Frh. á 5. bls-