Heimskringla - 11.03.1931, Blaðsíða 7

WINNIPEG 11. MARS 1931.
HEIMSKRINGLA
7 BLAÐSBD£
FRÁ ÍSLANDI.
(Frh. frá 3. síðn)
samlegrar fræðslu um það, sem ger-
Jst í umheiminum, er háð tvenns-
konar annmörkum: 1 fyrsta lagi sam
gönguörðugleikum þeim, sem áður
var lýst. 1 öðru lagi munu blöð svo
fámennrar þjóðar sem Islendingar
eru, ávalt verða lítil að vöxtum og
bresta hæði rúm og aðstöðu til þess
að flytja þjóðinni fjölbreytilega og
nægilega fræðslu um heimsviðburði
og innanlandsmálefni. Smáþjóð get,-
ur ekki skapað blöð, sem standa að
neinu leyti á sporði heimsblöðum
stórþjóðanna.
1 annan stað ber ekki að dyljast
þess nokkuð almenna álits, að íslenzk
blaðamenska hafi enn ekki náð því
þroskastígi, sem vænta má, að hún
nái, þegar stundir líða fram. Margt
ber til þess, að andlegar skylming.
ar blaðamanna og stjórnmálamanna
hér á landi verði nokkuð harðvít- j
ugri, en sumir mundu æskja. I smá-
um þjóðfélögum verða þrengsli og
árekstrar meiri en í stórum. Við
i
deilum í návígi, Islendingar. Þar á |
ofan er hugur þjóðarinnar í upp- j
námi. Við erum að reisa land og
þjóð úr margra alda rústum. Fram-
sókn okkar og framfarir á öllum
sviðum til lands og sjávar er ein hin
stórfeldasta í framfarasögu þjóð-
anna á síðustu áratugum. Þetta ris
þjóðarhugans, þessi átök við að
brjóta fjötur niðurlægingaraldanna
valda því, að eigi er ávalt gætt hófs
né sést fyrir sem skyldi. Þessar stað-
rejmdir valda mér engum kvíða um
framtíð Islendinga. Eg lit á þær eins
og æskubrek á nýju uppvaxtarskeiði
í lífi þjóðarinnar, — vordögum nýrr-
ar aldar í lífi hennar, sem mun
geyma í skauti sér undursamlega
hluti þjóðinni til handa. Eg er þess
fullviss, að góð greind og drengskap-
ur verða, hér eftir sem hingað til,
ríkastar eigindir í fari Islendinga og
að þjóðin risi óbuguð og sterkari en
áður út úr umbyltingum og ábroti
nútímans.
Annmarkar þeir, sem eg hefi lýst
nú um stund, valda því eigi að síð-
ur, að þjóðina hrestur fræðslu þvi-
líka, sem heimsblöð stórþjóðanna
veita um þá atburði, er gerast i lífi
þjóðar og umheims. 1 stórblöðum,
sem fylgja ákveðnum stjórnmála.
flokkum, eru stjórnmálaumræðumar
afmarkaðar í vissri deild blaðanna.
Að öðru leyti leggja þau kapp á að
flytja alhliða fræðslu um menn og
málefni, staðrejmdir og mismunandi
sjónarmið þannig, að almenningur
megi að fullu treysta á sannindi
málflutnings. Smáblöð, sem þurfa
að verja rúmi sínu nálega eingöngu
til stjórnmálaumræðna, geta ekki
fullnægt þessari nauðsyn.
Markmið útvarpsins er að geta
hafið sig upp yfir þessa annmarka
fámennisins og návígisins. Það vill
leitast við að verða þjóðinni það,
sem heimsblöðin eru öðrum þjóðum.
Það á að vera hlutlaus, en eftirtekt-
arsamur áhorfandi, sem flytur sanna,
viðtæka og fyrst og fremst óhlut-
dræga fræðslu um menn og málefni.
frtvarpið er alþjóðareign. Samkvæmt
upphafi sínu, eðli sinu og lögum
þeim, sem um það gilda, er hlut-
leysi æðsta skylda þess. 1 erindis
bréfum fréttamanna útvarpsins verð
ur lögð megin áherzla á þetta at-
riði og visvitandi og alvarlegt brot
á þessari meginreglu, mun verða lát-
ið varða stöðumissi. Allar útvarps-
fréttir eru geymdar i handriti, stað-
festar af þeim, er flytur þær í út-
varpið.
Hlutverk útvarpsins, eitt hið æðsta
verður þá, samkvæmt framansögðu.
þetta: Að flytja þjóðinni daglega
sem fylsta fræðslu um innan land3
atburði og málefni og sem viðtækast
yfirlit um heimsviðburði. Takmark
þess er að verða sú heimild, sem
þjóðin megi á hverjum tíma hiklaust
treysta, til þess að segja satt, og
veita þá fræðslu, sem kostur er á:
þar sem greint verði frá staðrejmd-
um, þar sem dregin verði fram
sjónarmið allra þeirra aðila, er um
mál deila og bygt á merkustu heim.
ildum um þau stórmál, er mestum
þrætum valda í heiminum.
Takmarkið er nú ljóst. Hitt vefst
í vafa, hvort og hvenær það muni
nást að öllu leyti. Vildi eg um það
biðja landa mina, að leiða sér i hug
þá staðreynd, að þessi starfsemi er
enn í barndómi, eins og allar aðrar
greinir geirrar merku stofnunar, sem
hér er verið að byggja frá grunni.
Jónas Þorbergsson.
—Visir 15. jan.
JÁ! ÞJER GETIÐ
LOSAST VIÐ
GIGT
Kannske þú sért í efa. Kannske þú
hafir kvalist lengi og reynt margvís-
legar lækningar, sem allar hafa brugC
ist. En ef til væri nú læknÍngaratS-
ferfc, sem hundrutS manna hafa reynt
og læknast af, og: sem þér getið reynt
áCur en þér borgið fyrir hana. Vær-
ut5 þér viljugir til ati reyna hana met5
þeim skilmálum, at5 borga ekki fyrir
hana. ef hún læknar yt5ur ekki?
Gott og vel. Slikt lyf er til, og þér
getit5 fengit5 75c pakka af því, met5 því
a8 skrifa eftir þvi.
Lyf þetta var uppgötvatS af föt5ur
mínum, sem yfir 20 ár kvaldist af
gi£t.
Hundru?5 manna og kvenna hafa
notat5 þat5 — hafa fyrst skrifat5 eftir
fríum pakka, sem hefir reynst svo
vel, at5 þeir hafa haldit5 áfram at5
brúka þat5, þar til at5 öll gigt var
horfin úr lfkama þeirra.
Eg segi því þetta í allri einlægni:
“Eg skal, ef þér hafit5 ekki át5ur brúk
a8 lyfi8, senda yt5ur 75c pakka af því
ef þér skeri8 þessa auglýsingu úr bla8
inu o gsendi8 oss hana ásamt nafni
yöa rog áritun. Ef þé rerut5 fúsir til
þess, megi t5þér senda lOc í frímerkj-
um til at5 hjálpa til a?5 borga burö-
argjaldiö.
SkrifiÖ mér persónulega — F. H.
Delano, Dept. 1802H, Mutual Life
Bldg., 455 Craig Street West, Montreal.
FRÍ
DKLANO'S
GIGTVEIKIS
SIGIIKVKGAIU
Veróníka.
Talbot horfði um stund á eftir
henni og beit á vörina. Gekk svo á í
eftir Ralph.
“Hvað eruð þér að gera hér?’’
spurði hann byrstur.
Ralph leit um öxl sér og horfði
undrandi á hann, eins og hann vildi
spyrja hvaðan hann hafði komið og
hvað hann vildi sér.
“Eg er að veiða silung. Að minsta
kosti er eg að rejma það,” svaraði
hann.
Talbot var bæði hissa og hikandi.
Þessi maður i veiðimannabúningn-
um leit mjög fyrirmannalega út.
“Hver eruð þér?” spurði hann
þóttalega.
“Eg er einn af Lynborough skóg-
arvörðunum, svaraði Ralph, og var
alvarlegur. “Hver eruð þér?”
Talbot varð sótsvartur af reiði.
“Þér eruð ósvifinn, maður minn!”
sagði hann. "Eg er Talbot Denby,
frændi jarlsins. Þér eruð rekinn úr
vistinni með mánaðar fyrirvara.”
Ralph óð upp að bakkanum, tók
nýja flugu upp úr vasa sinum og
beitti á öngulinn með mikilli ná-
kvæmni.
"Það er einkennilegt”, sagði hann.
"Hans hágöfgi virðist vera fljótur
að skifta um skoðun. Hann tók mig
í þjónustu sína hérna um daginn.
Hað er að?”
Talbot leit á hann. Hann brann í
skinninu af bræði.
“Eg er ekki vanur að gefa burt-
reknum þjónum skýringar”, svar-
aði hann. “Eg álit heldur ekki nauð-
synlegt að leggja mönnum lífsreglur.
En þér virðist hafa gleymt þeim.
Hvað voruð þér að gera við Miss
Denby, ungfrúna, sem gekk frá yður
áðan?”
“Kenna henni að kasta önglinum,”
svarðai Ralph ofur rólega.
"Og þér notuðuð yður — yður —
Utillæti hennar. Eg var uppi á hæð .
inni og sá yður” — varir hans tit-
ruðu af bræði — “sá yður kyssa
hönd hennar.”
DUSTLESS
COAL and COKE
CHEMICALLY TREATED IN OUR OWN YARD
Phone 87308
THREE
LINES
D. D. WOOD $ SONS
LIMITED.
WARMING WINNIPEG HOMES
SINCE “82” I
“Imyndun yðar er næmari en sjón-
in,” sagði Ralph og gaut hornauga
á hið hvíta andlit Talbots. “Þér sáuð
mig losa öngul úr úlflið Miss Denby.”
“Þér ljúgið, ósvifni þorpari,” sagði
Talbot.
Ralph henti önglinum út i ána.
Helst leit út fyrir, að hann væri að
rejma hann. Síðan sagði hann jafn
rólega sem áður:
“Lýgin er á yðar hlið — og ósvifn-
in sömuleiðis!”
Talbot gat nú ekki stjórnað sér
lengur. Hann gekk eitt skref áfram.
Reiddi stafinn til höggs. Ralph rétti
út handlegginn og sló stafinn út
höndum hans. Það var likast þvi,
sem allan mátt hefði dregið úr
Talbot. Hann stóð sem steini lostinn
og höndin seig aflvana niður með
síðunni.
Ralph lagði frá sér veiðistöngina,
tók stafinn, svifti honum sundur á
kné sér og kastaði brotunum yfir
öxl sér.
“Það er jafnvel ekki hægt að trúa
sumum mönnum fyrir svo litlu sem
staf”, sagði hann kuldalega. "Þér
eruð einn þeirra manna Sir. Fylgið
nú ráðum minum, venjið yður af
að ganga við staf. Hvað” — hann
glotti illgirnislega — “vitið þér, að
þar sem eg hefi átt heima, var það
fljótasta og auðveldasta leiðin til
að láta lífið, að berja náungann?
Til allrar hamingju, fyrir yður, er
eg geðgóður snáði, annars hefðuð
þér fengið sömu útreið og stafur-
inn yðar.”
Talbot varð örðugt um mál. Hann
stóð kyrr og glápti á andstæðing sinn
stundarkorn, en síðan sagði hann
í lágum og næstum óskiljanlegum
róm:
“Þér skuluð snáfa héðan þegar i
stað — þegar í stað heyrið þér það’
Eg skal sjá um að yður verði goldið
kaupið — enda þótt þér verðskuldið
ekkert kaup. Ef eg sé yður hér eftir
einn klukkutíma skal eg sjá um
að yður verði sparkað út af landar
eigninni.”
Ralph virtist íhuga þetta tilboð
með mikilli gaumgæfni.
"Frændi jarlsins, heyrðist mér
þér segja?” spurði hann. “Erfingi
hans, hygg eg? En þér eruð ekki
orðinn húsbóndi, skal eg ábyrgjast!
Ljmborough lávarður er erkistjórinn
minn, eins og við segjum í Ástraliu.
Er það ekki alveg eins með yður
Mr. Denby? Eg ætla að bíða þangað
til eg fæ skeyti frá honum eða Mr.
Burchett. Eg ætla að eiga sparkið
á hættu”.
Talbot bölvaði í hljóði. "Þér eruð
ekki með öllum mjalla,’ sagði hann
og var sem honum fjmdist það ó-
fyrirgefanlegt. “Hvað heitið þér?”
“Ralph Farrington”, svaraði Ralph
“yður til þjónustu — nei, ekki yður
til þjónustu! Fyr myndi eg verða
hungurmorða. Þurfið þér að spyrja
mig fleiri spurninga?"
Það komu krampadrættir í varir
Talbots. “Brjálaður,” sagði hann öllu
heldur við sjálfan sig en Ralph
Svo hrýndi hann raustina og sagði
“Fylgið viðvörun minni maður minn
og komið þér aldrei framar fjrrir
augu mér né eyru. Eg skal segja
Lynborough lávarði frá ósvifni
yðar.” *
Ralph hugsaði sig dálítið um, svo
sagði hann fremur fjörlega: "Eruð
þér viss um að þér gerið það? Eg
hefi séð hans hágöfgi og heyrt sitt
af hverju um hann. Eg ímjmda
mér að hann sé fremur — já, karl-
mannlegur maður, þótt hann sé
kominn á efri aldur. Ætli honum
þætti ekki dálítið skritið að hejrra,
að frændi hans hafi látið taka af sér
stafinn sinn og mölva hann.”
Eldur brann úr augum Talbots
við þessi orð. Hann mældi mótstöðu-
mann sinn hátt og lágt með aug-
unum.
Já, við erum álika háir og álíka
þungir,” sagði Ralph, sem hafði
lesið hugsanir hans. “Ef þér viljið ,
að við jöfnum þessa misklið með
handalögmáli, þá skulum við koma
á bak við hæðina þama. Þei!”
Hann lækkaði röddina og færði
sig nær Talbot. “Það er horft á
okkur — konur! — Já, svona beitir
maður flugu á öngulinn.” Hann lést
vera að kenna Talbot að beita.
“Góð fluga, er það ekki? — A-ha!
Þær eru farnar. Nú væri best fyrir
yðúr að fára, Mr. Denby. Hvenær
sem þér óskið að koma í eina brönd-
ótta, skal það vera mér sönn ánægja
að uppfylla þá ósk yðar. Þér getið
hitt mig hjá Burchett eða ein_
hversstaðar hér i nágrenninu. Verið
>ér nú sælir!”
Ralph hætti að veiða eins og
ekkert hefði I skorist. Talbot stóð
með samanbitnar tennur og starði
á eftir honum góða stund. Svo fór
hann sína leið.
Veroníka gekk upp hæðina. Stolt-
ið brann úr augum hennar. Var það
að kenna hinum frekjulega spum-
ingum Talbots. 1 hjarta hennar var
allt í uppnámi, þegar hún hugsaði
um, að Ralph hafði snert hana með
vörunum.
Alt í einu kom stúlka hlaupandi
fram úr mnna einum. Hún neri sam-
an höndunum i ofboði, ótta og skelf-
ingu mátti lesa I andliti hennar.
Fanny!” hrópaði Veroníka í
gremjuróm.
Fanny Mason stóð á öndinni, néri
saman höndunum og starði niður að |
ánni.
ö, Veroníka, þeir eru — eg er
hrædd um að þeir ætli í áflog!”
Veroníka snéri sér við og sá
Talbot reiða stafinn til höggs. Fanny
rak upp lágt hljóð og var í þann
veginn að hlaupa til mannanna, en
Veroníka greip i handlegginn á henni !
og hvíslaði að henni i skipunarróm: |
“Vertu grafkyrr!”
Fanny skalf og nötraði, en hlýddi
íó. Þessar tvær stúlkur, sem vom
á svo liku reki, en svo afar ólíkar
að skapferli og stöðu, stóðu graf-
kyrrar og hlustuðu á rifridið niðri
við ána. Veroníka sýndi engin merki
um ótta, en roði færðist upp i kinn-
ar hennar. Þegar hún sá úrslitin,
tindruðu augu hennar og hún varp
öndinni léttilega. Hún fann sigur-
gleðina svella í brjósti sinu og
fann hverja taug titra af fögnuði.
Komið!” sagði hún við Fanny.
Hún sveiflaði henn hér um bil í
hring og beinlínis dró hana burtu.
Hvers vegna eruð þér svona
hrædd ?”
Fanny fór að snökta. “Eg er —
eg er alltaf hrædd við áflog, Veron-
ika”, svaraði hún. "Og — og eg
sá, að þeir voru farnir eitthvað að
ybbast eftir að Talbot talaði við
yður og fór á eftir Ralph.”
“No-o! Svo þér voruð á bak við
trén — á hleri?” sagði Veroníka.
Stúlkan hopaði undan augnaráði
Veroniku.
“Ekki — ekki á • hleri, Miss,”
stamaði hún. “Það vildi svo til, að
eg var úti í skóginum, og — og mér
þykir svo gaman að sjá Ralph veiða
hann er svo — svo —”
“Duglegur”, greip Veroníka fram
í og glotti fyrirlitlega. “Þér þekkið
hann mjög vel, ímjmda eg mér?”
Hún talaði kæruleysislega, en þó
með blygðun. Sigurgleðin, sem hafði
gagntekið hana skömmu áður, var
algerlega horfin. Það var þá önnur
stúlka, sem líka var að hugsa um
Ralph. En það var bæði eðlilegt og
rétt, því að þvottastúlkan og skóg.
arvörðurinn vom af liku bergi brot-
in, en hún —.
“Já —- Miss”, sagði Fanny feimn-
islega og varaðist að líta í augu
Veroníku. "Hann — hann kom heim
»
Nafns ro 1 o: k

Dr. M. B. Halldorson 401 Bojd Bldff Skrlfstofusimi: 23674 Stund&r aérBt&klegra lungnasjúk- dóma Er atl finna á skrifstofu kl 10—12 f. k. og 2—6 «. h. Halmlli: 46 Alloway Ave. Talafml i 33158 1 G. S. THORVALDSON B.A., L.L.B. Lögfreeffingur 702 Confederation Life Bldg. Talsími 24 587

DR A. BLONDAL 601 Medical Arts Bldg. Talsiml: 22 206 Stundar sérstaklega kvensjúkdóma og barnasjúkdðma. — Aí hitta: kl. 10—12 ♦ i. 0g S—6 e h. Heimlll: 806 Vlctor St. Simi 28 130 WALTER J. LINDAL BJÖRN STEFANSSON Islemkir lögfrœSingar 709 MINING EXCHANGB Bld§ Simi: 24 963 356 Main St. Hafa einnig skrifstofur að Lundar, Piney, Gimli, og Riverton, Maa.

DR. B, H. OLSON 216-220 Medlcal Arta Bldg. Cor. Oraham and Kennedy St. Phone: 21 834 VltStalstiml: 11—12 og 1 6.30 Helmili: »21 Sherburn St. WINNIPEO. MAN. Telephone: 21613 J. Christopherson, Islenskur LögfreeSingur 845 SOMERSET BLK. Winnipeg, :: Manitob*.

Dr. J. Stefansson 316 MBDICAL ARTS BLDG. Hornl Kennedy og Gr&h&m Stnndar elnfcftDgu angnn- eyrna nef- og kvrrka-ejukdúma Br atí hitta frá kl. 11—12 f. h og kl. 3—5 e. h. Talafma i 21834 Heimilt: 688 McMill&n Ave 42601 A. S. BARDAL nolvir likklstur og ann&st um útf&r- ir. Allur útbún&?5ur sá bemti. Ennfremur selur h&nn allskonar mínnisvar?5a og legsteln&. 843 SHERBROOKE ST. Pbonei 86 607 UINNIPBG — «

Talafml t 38 880 DR. J. G. S.NIDAL TANNLÆKNIR •14 Someraef Block Porlace Annst WIN8IPBO BjöÆvin Guðmundson A. R. C. M. Teacher of Musíc, Gomposition, Theory, Counterpoint, Orch**- tration, Piano, etc. 555 Arllngton SL 81MI 71621

1 DR. K. J. AUSTMANN Wynyard —:— Sask. 1 MARGARET DALMAN TEACHER OF PIANO 854 BANNINO ST. PHONE: 26 420

HEALTH RESTORED Lækningar án lyfja DK. 8. G. SIMPSON, N.D., D.O., D.C. Chronic Diseases Phone: 87 208 Suite 642-44 Somerset Blk. WINNIPEG —MAN. Ragnaiv’lH. Ragnar Planókennarl hefir opnað nýja kenslustofu aO STE. 4 NORMAN APTS. (814 Sargent Ave.* TALSIMI 38 295

MOORE’S TAXI LTD. Cor. Donaid and Graham. 50 Centa Taxl Frá einum staó til annars hvar sem er í bænum; 5 manns fyrir sama og einn. Állir farþegar á- byrgstir, allir bílar hitabir. Simi 23 806 (8 linur) Kistur, töskur o ghusgagna- flutningur. TIL SÖLU A ÖD«RU VER8I “••URÍiACBJ” —bæbl vlbar og kola “furnace” litiH brúkaS, ar tll sölu hjá undirrttuSum, Oott tæklfæri fyrlr fðlk ðt & landl er bæta vllja hltunar- áhöld & heimilinu. GOODMAN & CO. TS6 Toronto St. Siml 28847
Brynjólfur
Porláksson
Sími: 86 762 670 Victor St.
Stillir PIANOS og ORGEL
til okkar fyrsta daginn, sem hann
var hérna, til þess að skila okkur
hvolpinum og láta þvo upp sárið”.
“Sárið ? Ha, já!” hrópaði Veron-
íka. "Heyrið þér. Að hverju emð
þér að gá?”
“Að — að gá að, hvort þeir em
aftur komnir i hár saman, Miss,”
sagði Fanny og varp öndinni létti-
lega. “Nei, Talbot er farinn. Það
er gott. Hann — hann var vist
reiður. Hann hefði reyndar ekki átt
erindi í hendurnar á Ralph, hann
er svo sterkur.
Já, var það ekki leglega gert af
honum, að slá stafinn úr höndunum
á Talbot og kubba hann í sundur?
ö, Miss, fyrirgefið mér. Eg mimdi
ekki eftir því, að Mr. Talbot er
frændi yðar hágöfgi” — fólkið þar í
sveitinni skyldi ekki í öðru, en að
öll ættin ætti þennan titil — “ og
þér hefðuð auðvitað viljað að hann
sigraði.”
Veroníka beit á vörina. “Það er
ekkert ‘auðvitað’ með þétta, Fanny.
Eg álit þá báða heimskingja. Báðir
Framhald á 8. slðu
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
Bag(>K« and Fnrnltare Mortia
762 VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutninga fram
og aftur um bæinn.
100 herbergl meT5 eía án ba*»
SEYMOUR HOTEL
verb sanngjarnt
Slm! 28 411
C. G. HCTCHISON, clgandl
Market and King St.,
Winntpeg —:— Man.
MESSUR OG FUNDIR
{ kirkju SambatuLssafnoOar
Messur: — á hverjum tunnudegi
kl. 7. *.h.
SafnaUarnefndin: Fundir 2. og 4.
fimtudagskveld í hverjtMt
mánuCi.
Hjálparnefndini Fundir fyratk
mánudagskveld 1 hverju«
mánutii.
KvenfélagiS: Fundir annan þriVju
dag hvers mánaðar, kl. 8 ad
kveldinu.
Söngflokkuri««»: Æfidgar i hverja
fimtudagskveldi.
Sunnudagaskólinn:— A hrerjura •
sunnudegi, kl. 11 f. h. ,