Heimskringla - 06.05.1931, Blaðsíða 7

WINNIPEG 6. MAI 1931.
HEIMSKRINGLA
7 BLAUSIDa
Veróníka.
sem í hennar valdi stóð, til
þess að finna hana. En það
var alt árangurslaust.”
“En — en hún hlýtur þó að
hafa sést með einhverjum
þeirra?” sagði Ralph. “Menn
hljóta að hafa veitt því eftir-
tekt, að einhver þeirra hefir , fara héðan, en greifynjan bað
gefið henni gaum.’ mjg ag vera. Eg hugsaði, að
“Hún var í uppáhaldi hjá ef til vill kæmi Janet aftur og
þeim öllum, og þeim þótti löng- fyndi mig ekki. — Og eg var
um gaman að tala við hana og kyr. En hún kom aldrei aftur.
slá henni gullhamra,” teagði Eg ímynda mér, að hún sé
Buíchett dapurlega. | dáin fyrir löngu síðan. Já, ást-
“Og jarlinn, gerði hann sitt, úð þeirra er grimmari en kuldi
Hvað hefi eg saman við hefðar-
mey á Lynne Court að sæida?
‘Verið vingjarnleg við mig'.
Auðvitað! Hví ekki það? Hún
hefði verið vingjarnleg við —
hund, ef hún hefði verið í því
skapi. Og hún var nú í því
skapi, að hún var vingjarnleg í
dag, alveg eins og þeir kenjar
voru í henni í gær að vera
Eg hefði átt að) köld og ósvífin — eins og hún
hefi ástæðu til að vara þig við
ástúð þessa heldra fólks, dreng
ar minn’’, mælti hann alvar-
íega. “Hún er grimmari heldur
enn kuldi þess og lítilsvirðing.
Ef Janet hefði verið látin kyr
hjá mér og þau hefðu aldrei
gefið henni neinn gaum, þá
hefði hún líklega orðið kona
Whetstone^ og hamingjusöm.
í þess stað
til að finna hana?” spurði
Ralph.
“Hann fór til útlanda,” svar-
aði Burchett. “Hann var kæru-
laus, óstöðugur unglingur í þá
daga og-nokkuð harðbrjósta.”
Ralph leit snögglega upp, en
Burchett hristi höfuðið.
“Hann átti að ganga að eiga
eina af dætrum Sainbury’s lá-
varðar,’ ’sagði hann eins og
til þlss, að svara spurningar-
augnaráði Ralphs.
“En kMæntist hann henni
ekki?”
“Nei, hún dó. Jarlinn var
mjög sorgbitinn. Sorgbitinn
bæði yfir Whetstone og stúlk-
unni.
Þegar hann kom aftur heim
— hann var nokkuð lengi í
bnrtu — sendi hann eftir
Whetstone, sem var næstum
orðinn hungurmorða í London
— því að hann var hálfsturl-
aður — og gerði hann að um-
boðsmanni’’.
“Og heyrðist aldrei neitt frá
unnustu hans?” spurði Ralph.
Burchett hristi höfuðið. “Nei.
hún hvarf að fullu og öllu, al-
veg eins og hún hefði dáið þá
nótt.”
“Þetta er einkennileg saga,”
sagði Ralph og var hugsi. “En
meðal annars, þú hefir ekki
sagt mér nafn hennar. Hvað
hét hún?”
“Janet Burchett svo lágt, að
það heyrðist varla.
Ralph hrökk við. “Hún
var —”
“Systir mín”, sagði Burchett
f hásum róm, og höfuð hans
féll máttvana niður á bringuna.
Ralph brá litum og leit und-
an. “Eg — eg samhryggist,”
sagði hann lágt og innilega.
Nú skildi hann, hvers vegna
Burchett hafði ætíð lifað einn
síns liðs, og var bæði önugur
og orðfár.
Burchett stundi þungan eins
og sjúkur maður. “Eina systir
mín”, sagði hanin. i “Og eg
elskaði hana. Eg veit ekki,
hvers vegna eg sagði þér þetta.
Ójá, við vorum að tala um
Whetstone.”
“Hann var að skoða smá-
þeirra. Mundu það, drengur
minn. Miss Veroníka —”
Ralph stökk á fætur. Hann
var blóðrjóður upp í hárshætur
og hló hörkulega. “Hvað kem-
ur Veroníka mér við eða eg
henni?” sagði hann ögrandi.
Burchett ypti loðnu brúnun-
um. “Eg sá andlit hennar, þeg-
ar eg stóð í dyrunum í morg-
un. Það var alt eitt bros Þú
sast þar hjá henni og drakst
það bros í þig.”
Ralph hló hörkulega. “Hvað
hún sem setur mig til jafns
við duftið undir fótum sínum!”
hrópaði hanni “Ferðu út í
Vesturskóginn í kvöld, eða á
eg að gera það?”
“Eg,” sagði Burchett. “Vertu
kyr og hvíldu þig, þú hefir haft
nógu langan vinnudag.”
En Ralph hristi höfuðið og
greip byssu sína. “Eg er alls
ekki þreyttur”, sagði hann
festulega. “Eg ætla að fara.
Hæ, Bess! Hæ, Fouzer!” Hund-
arnir stukku upp geltandi.
Ralph fylti pípu sína og fór
bví næst út.
Þegar hundarnir komu út,
stökk Bess geltandi og nasandi
að runna einum þar rétt hjá.
Ralph kallaði til hennar byrst-
ur. Hún hlýddi, en horfði þó á
runnann.
Það var flækingurinn með
reifuðu hendina. í andliti hans
skiftist á efasvipur og ánægju.
“Það er sama nafnið,” taut-
aði hann. “Það er sami stað-
urinn. Það hlýtur að vera rétt.
Ef svo er, þá er heillastund þín
runnin upp, Jimmi, karl minn.
Já, hvort eg skal ekki fá gull-
straum og það endalausan —
endalausan!”
Ralph gekk hratt gegnum
verður aftur á morgun. Máske
hefir hún fundið til svlítils þakk
lætis, af því að hún átti bágt
og eg kom henni til hjálpar á
réttum tíma. En hvað hún var
á°túðleg, þegar hún sagði mér
frá fátækt sinni. En hvað rödd
hennar var þýðleg! Enginn gæti
ímyndað sér, að hún gæti orð-
ið svo þýð. Og andlit hennar
var gerbreytt. Alt stolt var
horfið og augu hennar voru eins'
og — eins og — hvernig er
nú vísan?
— Eins og fjólur baðaðar
dögg.”
Hann stansaði alt í einu og
strauk hönd um augu. “Nú er
eg aftur farinn, þrátt (Cyrir
viðvörun Bruchetts, að hugsa
um hana, draga upp mynd henn
ar í huga" mér. Það virðist svo
sem eg geti ekki haft hugann
af henni. Það er eins og hún
sé alstaðar —” Hann leit í
kringum sig og hnyklaði brýnn-
ar.
‘Hvers vegna ætti eg ekki
að hugsa um hana? Hugsanir
eru frjálsar. Sá maður sem
lægst allra stendur, getur hugs-
að ef honum sýnist svo. Og
hvað gerir það til þótt eg hugsi
mér haria sem hina elskuleg-
ustu mey? ó, guð minn góður,
hvað gengUr að mér? Skyldi
eitthvað vera hér í loftslaginu,
sem rænir menn kröftum og
fjöri? Því fyr sem eg fer, því
betra. ‘Viljið þér gera svo vel,
að færa stólinn yðar til, svo að
eg geti séð framan í yður?’
En hvað hún sagði þetta hlý-
lega. Það var eins og hún væri
að ávarpa jafningja sinn en
ekki þjón.”
Hgnn tautaði blótsyrði og
roðnaði. “Ó, eg verð að fara,
það er alveg víst.”
Hann hló fyrirlitningarhlát-
ur og skundaði enn hraðar en
áður. Hann var að reyna að
hafa hugann á starfi sínu.
Hann var næstum kominn
út ur skóginum, þegar hundarn-
ir, sem höfðu hlaupið til og frá,
skóginn. Ef hann hefði verið ráku upp geit all-mikið og hlupu
með sjálfum sér, hefði hann | áfram. Sá þá Ralph mann fram
gefið meiri gaum að ókyrð undan sér, sem hljóp af alefli
hundanna, en nú var hann tp þess, að komast út fyrir
svo utan við sig, að hans vana- girðinguna.
lega gætni og árvekni gerði Raiph dró hann fram dr
ekki vart við sig. Viðvörun
skugganum og sá þá, að þetta
Burchetts hljómáði í eyrum var maðurinn með reifuðu hönd
hans. Enda þótt hann neitaði
því harðlega ,að hann væri ást-
fanginn í Veroníku, hafði hann
mynd í nisti þegar eg kom inn , þó á samviskunni að Burehett
til hans,” sagði Ralph lágt. hafði á réttu að standa. Hann
Burchett andvarpaði. “Já reyndi að hlæja að þessari
hann lét taka hana eftir ljós- hugsun, en hláturinn fór út um
mynd, og hann ber hana á sér þúfur. Hann fann til sjálfs-
nótt og dag.” Hann þagnaði fyrirlitningar. í huganum kall-
í eitt eða tvö augnablik og leit aði hann sjálfan sig heimsk-
þvf næst til Ralphs, sem studdi ingja. “Já, það er eg,” hugsaði
olbogunum á kné sér og hélt ^ hann og fann til sárrar gremju.
höndunum um kinnar sér. “Egi“Versti heimskingi og fábjáni.
DUSTLESS
COAL and COKE
CHEMICALLY TREATED IN OUR OWN YARD
Phone 87308
THREE
LINES
D. D. WOOD $ SONS
LIMITED.
WARMING WINNIPEG HOMES
SINCE “82”
ina.
“Hvað eruð þér að gera
hér?” spurði hann og var hálft
í hvoru glaður yfir því, að
finna einhvern annan en sjálf-
an sig, sem hann gat látið reiði
sína bitna á. “Vitið þér, að þér
eruð að fremja lagabrot?”
“Er eg að því?” sagði maður-
inn ósvifnislega. “Svo núna!
Eg hélt, að þetta væri þjóð-
vegurinn, herra minn!”
“Þér voruð inni í skóginum.
begar eg kallaði til yðar,” sagði
Ralph alvarlegur á svip.
“Var eg það? Eg held að
yður skjátlist,” sagði maðurinn
og hló. “Birtan er dauf og hún
hefir vilt yður sjónir. Verið þér
ekki að hrista mig, herra minn,
og gerið þér svo vel að sleppa
mér. Þér skemmið kragann
minn. Hvað er þetta? Ef þér
sleppið mér ekki, kæri eg yður
fyrir ofbeldi. Þetta er þjóðveg-
j urinn, og þér hafið engan rétt
til að ráðast á mig hér, þegar
1 eg geri ekkert af mér. Hver—”
Ralph þrýsti honum fast upp
að tré einu og horfði á hann
arnhvössum augum.
“Eg hygg að þér hafið verið
að stela veiði”, mælti hann í
alvöruróm.
Maðurinn glotti. “Ó, þér
gerið það, gerið þér það? Þá
Sleppið kraganum mínum. Þér
ætlið að kyrkja mig. Stela!
Hvar er byssan mín? Eg hefi
ekki svo mikið sem staf.”
“En þér hafið snöru. Eg ætla
að leita á yður”, sagði Ralph.
Maðurinn hló þrjóskulega.
“Svo, verið þér samt ekki svo
ósvífinn, ungi maður”, sagði
hann. Lýsti rómurinn bæði
þrjósku og smjaðri. “Eg hélt
að maður mætti ganga um
þessa bölvaða skóga ykkar, án j
þess að verða barinn til óbóta j
af hverjum keyrissveini”.
“Snúið um vösunum,” sagði
Ralph, sem var nú orðinn ró-
legri. “Ef þér neitið þ\ri, þá
held eg yður þangað til lög- j
regluþjónninn kemur — sá tími
er bráðum kominn — og fæ
yður honum í hendur sem
grunsamlegan náunga.”
Maðurinn gaf Ralph óhýrt
hornauga og sagði: “Sjáið nú
til, Ralph Farrington, verið
þér ékki með nein illindi við
mig. Gerið þér það ekki. Farið
með mig eins og vin, því að
mér er fremur vel við yður. Já,
mér er það,” bætti hann við,
þegar Ralph lét vantrú sína
á það í Ijósi með því að hrista
hann. “Eg skal gera yður vel
til, ef eg fæ tækifæri til, og j
hver veit, nema svo geti farið?
Hver veit, segi eg —”.
“Snúið þeim um,” sagði
Ralph hörkulega. “Eg er einn
af skógarvörðunum, eins og þár
vitið.’
“Þér eruð ósvlfinn og hroka-
fullur hundur”, urraði maður-
inn, sem nú var orðinn allur
annar. “Þarna þá!”
Hann sneri við vösunum á
brókum sínum og frakka, og
horfði á meðan óvingjarnleg-
um augum á Ralph.
í vösunum var dálítið af pen-
ingum og ýmsir skrítnir hlutir,
— þar á meðal stór hnífur —
en engin snara. Ralph leit þ,á
á brjóstvasa mannsins og benti
á hann.
“Snúið honum um,’ mælti
hann. “Ef ekkert er þar —”.
Maðurinn greip ósjálfrátt (
hendinni til vasans,- og Ralph, |
sem hélt að snaran væri þar j
reif frá honum frakkann og,
togaði upp úr honum gamla1
vasabók, sem var full af blöð- j
um og skjölum. Annað var þar
ekki.
Maðurinn urraði — urraði
eins og hundur, sem ræntur
hefir verið góðu beini — og
réðst ragnandi á Ralph.
“Þjófurinn þinn!” öskraði
hann í hásum róm. “Þjófurinn
þinn. Fáðu mér aftur aleigu
mína!”
Hann sleit sig lausan og
stökk á Ralph æfur og bölv-
andi. Ralph greip hann og
kastaði honum flötum á jlörð-
ina.
“Standið upp”, mælti hann
alvarlega. “Standið upp og far-
ið, en munið þá viðvörun sem
eg hefi gefið yður. Ef eg mæti
yður oftar hér í landareigninni,
skal eg fá yður lögreglunni í
hendur fyrir lagabrot eða veiði-
stuld. Þarna er vasabókin
yðar!”
Maðurin nhrifsaði bókina og
lét hana á sinn stað. Varir
hans vor ubláar af bræði. Hann
skók hnefana framan í Ralph.
“þér — þér — eruð hundur!
Þér skuluð komast að raun um
að þér hafið aldrei farið jafn
heimskulega að sem í kvöld.”
“Þér hafið æst yðar bezta
vin upp á móti yður. Þér hafið
— Ja, eg skal hefna mín, þótt
það kosti mig aleigu mína,”
sagði hann og nuggaði hálsinn
sem var ennþá aumur eftir tak
Ralphs.
“Burt!” sagði Ralph. “Burt,
og þakkið stjörnu yðar, að þér
hafið sloppið. Og munið, hvað
eg hefi sagt —”
“Já. Og munið það sem eg
segi,” hreytti maðurinn út úr
sér í bræði. “Því svo sannarlega
■Jt ' N afi ns pj iöl Id eJS I

Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Bldff.
8krif»tofu*ími: 23674
Stund&r aérstaklegra lungrnasjúk
dóma
Kr att finna & skrifstofu kl 10—1?
f. h. og 2—6 e h.
Helmill: 46 Alloway Ave.
TaÍNfml i 33158
G. S. THORVALDSON
B.A., L.L.B.
Löyfrrrðtngur
702 Confederation Life Bld*.
Talsími 24 587
DR A. BLONDAL
60S Medtcal Art* Bld*.
Talsíml: 22 206
Stundar •drntaklega kvensjúkdóma
og barnasjúkdóma. — At5 hltta:
kl. 10—11 « h. og S—6 e h.
Helmlll: 806 Vlotor St. Stml 28 1S0
W. J. LINDAL
BJÖRN STEFÁNSSON
ISLENZKIH LÖGFKÆÐINGAH
á öðru gólfi
325 Main Street
Tals. 24 963
Hafa einnig skrifstofur að
Lnudar og Gimli og eru þar
að hitta, fyrsta miðvikudag í
hverjum mánuði.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Oraham and Kennedy 8t.
Phone: 21 834
Vltjtalstíml: 11—12 og 1_6.30
Helmlli: 921 Sherhurn St
WINNIPEG. MAN.
Telephone: 21613
J. Christopherson,
Islenskur LögfrœSingur
845 SOMERSET BLK.
Winnipeg, :: Manitoba.
Dr. J. Stefansson
118 MKDICAL AHTS BLDG.
Horni Kennedy og Grah&m
Stnndar einffönini au^vnn- ryrn»
nef- ok k verkn-«j ftkdómn
Kr atJ hitta frá kl. 11—12 f h
og kl. 3—6 e b
Tnhlmi: 21834
Heimili: 688 McMlllan -Ave 4269
A. S. BARDAL
selur likkistur og ann&st um útfar-
ir. Allur útbúnaður sá beiti.
Bnnfremur selur hann allskonar
minniw varða og legstelna.
843 SHERBROOKE ST.
Phonet 86 807
WINNIPKG
Talmlml: 28 888
DR. J. G. SNIDAL
TANNL.ÆKNIR
•14 Somernet Block
PortaRe Avenue
WINNIPKG
Björevin Guðmundson
A. R. C. M.
Teacher of Musíc, Composhiou
Theory, Counterpoint, Orche*
tration, Piano, etc.
555 Arlingfton SL
StMI 7162]
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard
Sask.
’l
MARGARET DALMAN
TEACHRn nr rnvo
8.14 RANNINIi 8T.
PHONE: 26 420
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
OK. 6. G. SIHrSON, N.D., D.O., D.C.
Chronlc Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
WINNIPEG —MAN.
Ragnar H. Ragnar
Pianókennarl
hefir opnað nýja kenslustofu ið
STE. 4 NORMAN APTS.
(814 Sargent Ave.*
TALSLMI 38 295
MOORE’S TAXI LTD.
Cor. Donald and Graham.
50 Centa Tail
Frá einum stati tll annars hvar
sem er í bænum; 6 manns fyrir
sama og einn. Allir farþegar á-
byrgstir, allir bílar hitaóir.
Sfml 23 806 (8 Ilnnr)
Kistur, töskur o ghúsgagna-
flutningur.
Brynjólfur
Þorláksson
Sími: 86 762 670 Victor St.
Stillir PIANOS og ORCEL
TIL SÖLU
A ÓDtRll VGRDI
“yilRNACB” —bæCI vltJar o(
kola "furnace" litlTS brúkaV, ar
Ul eölu hjá undirrttukum.
•ott tæklfærl fyrlr fólk út i
landl er bæta viija hltunar-
áhöld á heimillnu.
GOODMAN .« CO.
TK6 Toronto St Slml 28K47
Mrs. Björg Violetlsfeld
A. T. C. M.
Pianist and Teacher
666 Alverstone St.
Phone 30 292 Winnipeg
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
Ðaaaaae and Famttare Movtas
76* VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutnlnga !
og aftur um bætnn.
Dr. A. V. Johnson
fslenzkur Tannlæknir.
212 Curry Bldg., Winnipeg
Gegnt pósthúsinu.
Símt: 23 742 Helmllls: 33 328
100 herbergl meí eha án baSa
SEYMOUR HOTEL
verfJ sanngj&rnt
Slml 28 411
C. G. HUTCHISON, el«an4l
M&rket and Klng 8t..
Winnipeg —:— M&n
hafið þér á röngu að standa. sem eg heiti Jim Oatway, skal
eg láta yður íðrast þessa kvölds.
Hann tautaði eitthvafj meira
og gekk burt. Ralph horfði á
eftir honum nokkra hríð, klifr-
aði síðan yfir girðinguna og
gekk heimleiðis.
“Eg hefi haft gott af þessu,”
sagði hann glaðlega. “Eg þurfti
að stökkva upp á nef mér við
einhvern. Eg er Jim Oatway
þakklátur. En hvað skyldi hafa
verið í vasabókinni?”
\
MESSUR OG FUNDIR
i kirkju SambandssafnaSar
Mtssur: — á kvtrjum sunnudtgt
kl. 7. t.k.
SafnaSarntfndin: Fundir 2. og 4.
finrtudagskveld i hverju»
mánuCi.
Hjálparntfndini Fundir fyrwa
mánudagskveld 1 hverjiun
mánuSi.
KvenfílagiO: Fundir annan þridju
dag hvers mánaOar, kl. I a®
kveldinu.
Söngflokkurinn; Æfingar 4 hverju
fimtudagsKveldi.
Sunnudagaskólinn:— A kvtrjiun
sunnudegi, kl. 11 f. h.