Heimskringla - 13.05.1931, Blaðsíða 6

8 BIAÐSTBA
HEIMSKRINQLA
WINNIPEG 13. MAÍ 1931
Robin|!Hood
FI/OUR
$
Fyrir alla heima bökun
trfiQoðgQesðseððOðooosososððoðscosoðsosððossoQOGOSCCðOi
JAPONETTA
eftir
ROBERT W. CHAMBERS.
f Snúið hefir á íslenzku Davíð Björnsson
Svar hennar var á þessa leið:
Kæri Jim!
Mér fellur það afar illa að þetta skildí
koma fyrir. Það var mín sök. Og eg var ekki
mærgætin við þig. En þú hagaðir þér eins
og sannur maður gat gert. Eg vil ekki segja
meira.
Eg vona nú að kvalir þínar fari smám-
saman minkandi úr þessu. Fyrstu tveir,
Jþrír dagarnir eru voðalega kveljandi. Eg
rifbrotnaði einu sinni og veit því dálítið hvað
það er. En — það er voðalegt að þú skulir
þurfa að liggja í rúminu í þessu yndislega
veðri á meðan stúlkan, sem var orsök í þessu
tfláni þínu baðar sig hér úti í frelsinu og sól-
skyninu.
Eg þakka þér fyrir þitt vinsamlega boð.
Það var þér lfkt að hugsa þannig til okkar.
Og ef við þyggjum boðið, þá verður það
vegna þess að við höfum ánægju af því vegna
skildleikans. Hin rótgróna efnishyggja okk-
ar mundi ekki fá okkur til þess að taka þessu
boði ef við vissum ekki að það væri af hrein-
um og fölskvalausum huga boðið og aðeins
af velvild til okakr systra. Jim, það er margt,
sem mig langar til að tala um við þig, en sem
eg vil þó ekki gera — má ekki gera. —
Héðan eru engar nýjar fréttir að skrifa. Mrs.
Wemyss virðist hafa náð einhverjum sér-
stökum tökum á vini þínum, Mr. Inwood.
Hann er einkennilega undarlegur náungi —
dálítið þunglyndur held eg sé.
Við skemtum okkum mikið. Stundum
keirum við út, stundum tökum við bátana
og róum út á vatnið og á kvöldin spilum við
og vökum þá oft helst til lengi við þá
skemtun.
Það koma hingað heilmargir herrar til
'þess að .vera við reiðarnar, Mr. Rivett hefir
útvegað fleiri þúsund fasana og akurhæn-
ur. Hinar síðarnefndu virðast vera alveg
horfnar en hinar eru mjög áleitnar að sækja
inn í garðinn. Mrs. Lorremore hefir náð í
meiri hlutann af eignum Wieklows dómara.
Félagi hennar og vinur Mrs. Wemyss hafa
rúið næstum því ala aðra en mig og
Silvíettu. — Þetta bréf mitt er að verða mesti
þrættingur. Það verður svo að vera því ann-
ars gæti farið svo að eg yrði of alvarleg.
Jim! Þú ert ágætúr þegar þú ert í þínu
Tetta essi. Mig langar til að lesa svoiítið yfir
'þér. Má eg það? Þú ert nú líka mjög hjálp-
arlaus í rúmi þínu, margar mílur burtu, svo
þú getur ekki vel hindrað mig frá að gera
það. Jim! — Vertu þú sjálfur. Byrjaðu á
einhverju mannlegu starfi. Gleymdu þinni
skáldgáfu um stundarsakir og tilhneying
þinni til lista. Það hefir ekki mikla praktiska
þýðingu fyrir þig í lífinu og það verður þér
aldrei til fjáraukninga. Þegar þú einn góðan
veðurdag færð ást á ungri stúlku, þá munt
þú sannfærast um og sjá það sjálfur að þú
þarft að geta séð vel fyrir henni. Þú hefir
ennþá lífið framundan þér, Jim. Hefstu
banda og byrjaðu að stríða, undireins og þú
<ert fullfær um það. Þú munt sigra, því þú
<ert í raun réttri ekki sá maður, sem eg hefi
þekkt þig hér þessa daga. Eg vildi óska
þess að mér gæti lánast að þvinga fram alli
þína góðu og miklu hæfileika. Og þó að mér
tækist það ef til vill ekki, þá verður það
stúlka sem gerir það einhverntíma.
Vertu sæ1!!! Eg óska þér til haáiingju í
baráttunni.
Þín frænka,
Díana Tennant
Næstu daeana eftir að búið var að binda
um handlegg Edgertons, fékk hann fyllilega
að vita af því hvernig sú liðan er á meðan
bein eru að gróa saman.
Hann var mjög óeirðarfullur og leiður, og
loks gaf læknirinn honum leifi til að^ ganga
út til að leita sér eftir atvinnu — með
höndina bundna í fatla.
Edgerton þurfti ekki að leita lengi fyrir
sér eftir atvinnu, honum bauðst hún svo
að segja undireins — skrifstofu starf hjá
Close & Co. Hann gat fengið starf sem hon-
um var léttara og hentugra, því allir járn-
kaupmenn vissu deili á James Edgerton, og
margir þeirra voru vinir hans frá fyrri dög-
um. Þeir hefðu efalaust gefið honum létt-
ara starf að inna ef hann hefði æskt þess.
En hann kærði sig ekkert um það, hann hafði
það í huga að ráðast á garðinn þar sem hann
var erviðastur og reyna kraftinn í sjálfum
sér.
Það kom Edgerton mjög á óvart, þegar
hann fann það út að hinn bláeygði írlend-
ingur, Mr. Dineen, sem hann hitti á Adri-
utha, var forstjóri fyrir Close & Co., félaginu.
Síðar fann hann það einnig út að Mr. Din-
en var talsvert spentur fyrir hans gamla
firma, Edgerton, Tennant & Co., sem nú var
reist við aftur undir hinu sama gamla nafni.
Og eftir því, sem lengra leið frá, fann hann
það út að Mr. Dineen var riðinn við flest
járnvörufyrirtæki í New York.
Edg^rton var settur í bókhaldaraembætti,
og eftir að hann var búinn að fá sína fyr-
stu útborgun, skrifaði hann til Díönu.
Kæra Díana!
Eg fæ fimtán dali um vikuna hjá Close
& Co., og hefi nú í vasanum fyrstu launin
mín. Og þar sem eg þarf ekki að borga
neina húsaleigu, þá er þetta alls ekki svo
afleit byrjun. Mér leiðist ekkert starfið, eg
hefi miklufremur ánægju af því. Einhver
var að hafa orð á því við mig að eg ætti að
færa mig upp í teiknistofuna, það mundi
hækka mig talsvert í tigninni og gefa mér
hærri laun. Eg skal skrifa þér um það ef
það skildi koma fyrir.
Eg er bráðum orðinn góður í handleggn-
| um. Hann er ennþá dálítið viðkvæmur en alt
það versta er nú um þarð gengið. Borgin er
alls ekki svo afleit. Að vísu er hér heitt
og molulegt og rikugt, sem vanalega. En eg
er mjög ánægður. Eg hefi ekkert þjónustu-
fólk. Eg borða miðdagsverð í frönsku mat-
söluhúsi og borga þrjátíu og fimm eent fyrir
máltíðina. Morgunmatinn bý eg til sjálfur
heima hjá mér en því fylgir ekki svo mikill
vandi, því það er mest brauð ker og mjólk.
Eg held eg hafi aldrei á æfi minni verið eins
ánægður og hraustur. Eg skrifa þetta alt-
samafti í þeirri von að þú lesir það með fögn-
uði. Og nú skal eg. svara bréfi þínu. Eg hafði
hugsað mér að skrifa þér ekki aftur fyr en eg
væri búinn að fá mér atvinnu og meðtaka
mín fyrstu laun. Og eg hefi efnt það heit og
hefi því nú fult leyfi til þes sað taka fram
pennan.
Fúslega get eg viðurkent að þú hafir
rétt fyrir þér hvað viðkemurd listræni mínu,
Eg vissi það líka að eg gát aldrei náð föst-
um tökum á listinni og því ekki til ueins
fyrir mig að leggja hana fyrir mig. Eg var
ekki einu sinni sæmilegur myndasmiður en
var þá á tímabili nægilega mikið flón til þess
að hugsa mér að eg gæti gert það að lífs—
starfi mínu. Eg skal trúa þér fyrir því, Díana
að eg var á góðum vegi með að eyðileggja
mitt eigið líf með slíkri flónsku. Þú sagðir
í bréfi þínu að eg mundi einn fagran dag
mæta stúlku, sem mundi hafa lag á því að
framkalla það besta í sjálfum mér. Hefi eg
ekki þegar mætt henni? 2Þín skynugu augu
hafa fyrir löngu síðan séð mig út í æsar,
og þín fagra rödd hefir mælt það orð, sem
verkaði á mig betur en nokkurt svipuhögg
hefði gert. Ef þú mótmælir því, þá er þetta
svar mitt, að eg er nú hér, og — hver var
það, sem sendi mig hingað? Það varst þú. '
Það gat liðið langt um áður en eg hefði fund-
ið mitt eigið eg, eða mundi slík afturför
heyra til lífinu? Eg veit það ekki. En eitt
er sem eg veit að bað varst þú, sem settir
mig á hina réttu hillu í lífinu. Eg hefi geng-
ið í svefni. Nú, þegar eg er vaknaður, verð
eg að hafa mig allan við til þess að fara ekki
inn á hina fyrri braut. Svo langt var eg
kominn, Díana mín kæra, góða vermardís!
Hingað til hefir afl þitt verið sterkara mínu.
Látum okkur bíða og sjá hvað tíminn leiðir
í Ijós, það getur farið svo eins.og þú sagðir
að braut mfn liggi með tímanum til vissrar
ungrar stúlku. Eg borða<5i miðdag hjá Dr.
Ellis í gær. Dóttir hans verður með tímanum
mjög hrifandi og falleg stúlka. Eg er viss
um að þér mundi falla hún f geð ef þið
sæust. Eg sagði henni að eg vonaðist að
vegir okkar mættust einhverntíma. Hún
sagðist vona það einnig. Hún er aðeins fimt-
án ára — því miður! f millitfðinni liggur
vegur minn án margra króka til Close & Co.,
fram hjá heimili hennar. Eg þakka þér fyrir
alt, sem þú hefir gert fyrir mig, kæra, trú-
fasta frækna mín ,sem hafðir áræði og ein-
lægni til þess að opinbera mér hreinan sann-
leikann. Skilaðu kveðju minni til Silvíettu
og allra hinna. Þér sjálfri gef eg vináttu
mína. Manstu eftir myndinni, sem eg tók af
þér, sem Japonettu, daginn eftir að fundum
okkar bar saman? Eg hefi nú framkallað
hana. Hún er hér!
Þinn einlægur,
James Edgerton
Þetta bréf hafði í eftirdragi, mörg önnur
bréf í mismunandi myndum:
Kæri Jim!
Það er ekki svo langt frá fimtán til
átján. Hver maður getur hjálpað tilverunni
til að skapa sín skilyrði og villíðan. Vegir
örlaganna eru oft brattgengir og þjáningum
háðir. Eg hugsa að þú hafir reynt það og
eigir eftir að reyna það betur. Eg vona að
þér líði altaf vel.
Díana
Edgerton svaraði:
Kæra Díana!
Þú meinar veginn, sem
liggur til Close & Co. Er
ekki svo?
J. E.
Hún skrifaði aftur:
Kæri Jim!
Nei, eg meinti hinn veg-
inn, sem þú talaðir um.
Fylgdu honum hin næstkom-
andi þrjú ár. Mr. Inwood
segir að hin unga Miss Ellis
sé sú fagrasta og mest hríf-
andi stjarna, sem hann hafi
nokkru sinni séð. Þú hefir alt
lífið framundan þér, Jim.
Díana
Hann svaraði:
Eg er orðinn of gamall til þess að draga
upp myndir! Vinur Mr. Rivetts, Mr. Dineen
kom einu sinni inn til mín og skrafaði við
mig. Hann er mjög vel gefinn á margan
hátt. — Heldur þú að Mr. Rivett hafi fengið
hann til að af má óverðuskuldað vinfengi?
Það mundi eiðileggja mína núverandi gleði.
Reyndu að finna það út.
Jim.
Hún svaraði:
Mr. Rivett lætur ekki pumpa sig. Eg
reyndi það einusinni og eg ætla aldrei að
reyna þaö aftur. Þú þarft ekkert að óttast,
Jim. Hvorki Mr. Rivett eða Mr. Dineen mun
á nokkurn hátt skaða þín málefni eða við-
skifti með því að setja illviljaðar manneskjnr
í þína sýslan. Þú getur verið viss um það
að þú vinnur fyrir því, sem þú færð.
Hversvegna ertu ekki ástfanginn í Christ-
ine? Hún er ein af þeim yndælustu ungu
stúlkum, sem eg hefi kynst. Einu sinni hélt.
eg að hún væri hrifin af Mr. Inwood, en hann
virðist oftast vera upptekinn hjá Mrs.
Wemyss. Og vesalings litla Christine kemur
oft til mín upp í herbergið og er svo undar-
lega föl og hnypin, óg eg get alls ekki skilið
hvað það er sem amar að henni. Er það af
því að þú ert fjærverandi? Viltu ekki segja
mér það, ef svo er? En eg veit að þú ert
ekki þannig að láta ungar stúlkur fá ást á
þér og hrinda þeim svo frá þér. Eg er sann-
færð um að það er eitthvað þungt, sem hvílir
á henni. Dr. Bilings hefir oft komið hingað
og móðir hennar er mjög áhyggjufull út af
henni.
Þetta eru aðal fréttirnar, sem eg get
skrifað þér núna og það að veiðarnar standa
nú sem hæðst. Það er kominn heill hópur
af mönnum hingað til Adriutha. Einn í þeirra
hópi er einhver Mr. Wallace, sem er sérlega
liðlegur og duglegur en slæm skytta. Hann
og eg göngum oft saman og hann gerir oft
mikið narr að sjálfum sér og klaufaskap
sínum, og við bæði tvö látum okkur því oftast
standa á sama um hvort við veiðum nokkuð
eða ekki neitt.
Mr. Inwood er sá þunglyndasti ungi mað-
ur, sem eg hefi nokkru sinni kynst.
Eru allir þínir vinir líkir honum? Hann
gengur fram og aftur um grashjallann þar
til Mrs. Wemyss kemur til hans. Christine
virðist ekkert skifta sér af honum og yfir-
leitt virðist hún ekki skifta sér af einum eða
öðrum nú orðið.
Curmev/ hersir er einkennilegur náungi
hann virðist vera orðinn bráð ástfanginn í
mér til mikilla gremju. En eg skifti mér ekk-
ert af honum en geng út með Mr. Wallace,
sem er mjög skemtilegur og geðfeldur mað-
ur, og er í miklu afhaldi hjá öllum veiði-
mönnunum. ,
* Góða pótt, Jim,
Díana.
Næsta dag skrifaði hún Jim aftur bréf
það, sem nú fer á eftir: :
Jim! Mín kæra litla vina Christine er
ástfanginn. Eg vissi það ekki fyr en fyrst f
morgun að það var ástæðan fyrir því hve hún
var niðurbeigð. ó herra guð! Ef þú bara
visir hver það er sem hún elskar. — Það
er hinn þunglyndi vinur þinn, Mr. Inwood.
Og eg verð að segja þér það, Jim að eg get.
ekki liðið þessa Mrs. Wemyss, hún er feit og
sérplæginn, og hversvegna er hún að hringa
sig utanum Mr. Inwood alla tíð? Eg held það
sé þó ekki af því að henni lítist svo sérlega
vel á hann. Og hann er áreiðanlega ekki
hrifinn af henni, því það lítur oft út, sem
honum sé það þvingun að vera í návist henn-
ar. En það eru einhver leynibönd, sem
binda hann við þessa konu og það er henni
að kenna að hann er svona niðurdreginn. Eg
hefi hugsað mér að fá einhverja skýringu
á þessu því eg get eki þolaö það að vina
mín sé .svona hart leikin.
Skrifaðu mér það sem þú veist um Mr.
Inwood.
Hvernig gengur það með forlögin — vegin
og vinu þína Miss Ellis?
Dfaha.
Edgerton skrifaði: “Inwood er góður
drengur. Eg veit ekki um neitt á móti hon-
um. Hver er Mrs. Wemyss?
Jim.
Viku síðar fékk hann bréf frá Díönu.
‘Eg hef frétt frá Keno að hún sé Mrs. Ather-
stone, skilin við manninn sinn en gengur
nú undir sínu föður nafni. Hefir þú nokkurn-
tíma heyrt hermar getið? Scott Wallace og
mér geðjast ekki að henni.
Díana
Edgerton svaraði ekki þessu bréfi, vegna
þess að honum var farið að verða hálf illa
við þetta Wallace nafn, sem Díana nefndi
í hverju bréfi sem hún skrifaði til hans, og
einnig vegna þess að það sem hann hafði
að segja viðvíkjandi þessu síðasta bréfi Dí-
önu, varð að segjast til Billy Inwood. Og til
hans sendi hann hér eftirfarandi bréf:
Kæri Billy!
Þú ert mér ennþá hálfgerð ráðgáta. Hvað
ert þú eiginlega? — Skothundur eða sýningar
hvolpur? Eg vil ráðleggja þér að slíta þig
frá þessari konu, flónið þitt. Ertu svo hirðu-
laus með sjálfan þig að þú ætlir að gera þig
að athlæji fyrir þessa konu? Gamli Ather-
stane átti ekki fleiri kærustur heldur en
fjöldmn af stólpum kirkjunnar og velgerða
unnurum hér í borginni og sannarlega ^ var
það ekki skilda þín að þerra hvarma henn-
ar. Gerðu nú enga heimsku. Láttu Mrs.
^therstane eiga sig sjálfa, hún á engan rétt
á því að þú takir tillit til hennar, og hún
verðskuldar það heldur ekki. Hvaða rétt
hefir hún til þess að nota sér góðsemi og
dréhglyndí þess manns, sem tók í hönd henn-
ar þegar hún sagði honum frá óláni sínu og
studdi hana þá ráðvendislega. Vitleysa! Þú
berð enga ábyrgð á herðum þér gagnvart
henni, og þú ert ekki skildugur að ganga
í kring um hana sem riddarinn hennar. Og
þar að auki mun henni ekki.vera nokkur al-
vara með þig. Þú hefir sennilega gert þig að
flóni, efalaust talað yfir þig. Eg segi þér, þú
hefir engar skildilr og hún hefir heldúr ekki
í huga að giftast. Hún skemtir sér alt of
vel til þess. Eg þekki liennar líka, Billy.
Þær beyja sig aldrei undir okið aftur. En
þær reyna að veiða alla þá menn, sem þeim
er mögulegt og leika sér með þá, eins og hún
gerir við þig. Ef þú trúir mér ekki, þá skal
eg segja þér hvernig þú átt að gera enda á
alt þitt volæði. Spurðu hana hvort hún vilji
giftast þér. Eg veit hvað eg segi. Reyndu
það, og gerðu svo tilraun til þess að leiðrétta
þann misskilning, sem stendur á milli þín
og þeirrar stúlku, sem að ann þér. Eg þekki
þig, Billy. Nú hefi eg sagt þér hvernig þú
getur losað þig úr þessum fjötrum. Ef þú
gerir það ekki, þá ertu enginn maður.
Jim Edgerton
XI. Kapítuli
Daglega bættust fleiri og fleiri gestir við
hópinn á Adriutha og eftir því sem gestun-
um fjölgaði og glaumurinn og glaðværðin varð
meiri virtist, sem Lillian Wemyss yrði fegurri
og fjörmeiri, gleðin geislaði úr augum henn-
ar og segulmögnuðu brosi og hreifingar henn-
ar voru léttar og frjálsar og töfrandi.
Þarna voru samankomnir menn af flest-
um stéttum mannfélagsins, þar voru ævin-
týra og sportsmenn, listamenn og skáld, fjár
sýslumenn og auðkýfingar, og uppstroknir
snoppufriðir slæpingar og hermenn, sem
höfðu ýmislegt til síns ágætis. í þessum hóp
undi Lillian Wemyss sér vel, því þar gat hún
sýnt vald sill og áhrif, enda dróg hún ekki af
því og það bar líka talsverðan árangur. Sá
laglegasti, findnasti og skemtilegasti sports-
maðurinn, var Scott Wallace, sem vildi það
slys til að glata sjálfum sér fyrir töfravaldl
Díönu. En hin töfrandi Mr3. Wemyss festi
líka augu sín á Wallace og hún neitti alls að-
dráttar afls síns til þess að vekja athygli hans
á sér. En kona eins og hún, hafði í mörg hom
að líta og því ekki að búast við að hún gætl
haldið öllum dáendum sínum stöðugum þó
máttur hennar væri mikill. Hún vissi ekkert
hvað ást var. Hún hafði aldrei unnað nokkr-
um manni, þó hún sýndist vera sköpuð til
þess. Og hún var alveg ómóttækileg fyrir
ástina, þrátt fyrir það þó augu hennar, eyru
og varir bentu á það gagnstæða. 1 hálflukt-
um flögrandi augum hennar, gat ekki verið
um nein föst heit að ræða.
/