Heimskringla - 30.12.1931, Blaðsíða 3

WINNIPEG 30. DES. 1931
HEIMSKRINGLA
3 StÐA
þir sem
notiB
T I M BUR
KA UPIÐ
AF
The Empire Sash & Door Co., Ltd.
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Bkrifstofa: 5. gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ANÆGJA.
Gott þótti lækni að eiga erindi
við Guðmund dómara, og höfðu
þeir þó ekki áður kynst. Fljótt
leið þessi ánægjulega kvöld-
stund og var þó fremur seint
gengið til hvílu.
En mjög árla næsta morgun
var ferðinni haldið áfram. —
Fanst okkur mjög til um stór-
mannlega gestrisni þessara á-
gætu hjóna. Slíkar viðtökur
kunna lítt kunnugir langferða-
menn áreiðaniega að meta. —
Þannig byrjuðum við þenna dag
með glöðum hug og góðum
vonum, enda gekk alt að ósk-
um til kvölds, og ókum við alla
leið til Miles City í Montana,
um 440 mílur. Svo góð var
brautin að oss veittist létt að
skrifa bréf og bréfspjöld í ýms-
ar áttir, þar á meðal tvö ís-
landsbréf, annaö til Steingríms
Jónssonar rafveitustjóra Reykja
víkur, bróðursonar Guðmund-
ar dómara. Ók þó iæknir að
jafnaði um 50 mílur á klukku-
stund.
Þótt hraðað yæri ferðum, gáf
um við okkur gott tóm til að
skoða og ljósmynda eitt hið
einkennilegasta fyrirbrigði nátt-
úrunnar, er vér minnumst séð
hafa, hin svokölluðu “Bad
Lands’’, er liggja yfir víðáttu-
mikið svæði beggja megin landa
mæra Norður Dakota og Mon-
tana. Ef til vill mætti kalla þau
á íslenzku “Hrjósturliöndin’’,
eða jafnvel bara “Ólöndin’’,
eins og sumir kalla kostarýr
héruð á íslandi “Ósveitir’’ Ó-
löndin líkjast soknu landi. Er
leirgrunnur sléttunnar þar svo
margvíslega grafinn og sundur
tættur, að naumast verður orð-
um á það náð. Sér kynlegt sam-
bland gróðurs og grettrar auðn-
ar. Hellar, hólar.og strýtur taka
á sig bæja, kirkna, fjalla, og
svo alira kvikinda líki. Var
tekið nokkuð að rökkva, er
við ókum þetta “illagil’ ’ — eins
konar sokkið Skútuhraun,
kvikt sýnum og svipum Einars.
Staður þessi heillaði mjög
Roosevelt forseta, og var oss
sagt í Medora, að þjóðgarður
væri þar í undirbúningi, sem
“Roosevelt Park’’ ætti að heita.
í Ólöndum finnast og gimstein-
ar.
Þegar landið hækkar aftur,
á vestri barmi leirgljúfranna,
breiðir það úr sér f bungu-
mjúkum ásum og dalverpum,1 um skeifur, og vildu svo eng-
skóglausum og nú iðgrænum, [ann eyri taka fyrir greiðann.
því að nýlega hafði rignt. Hing-, Mannskapsmenn til sálar og
að og þangað sá berar, keilu- \ líkama. Annar þeirra vóg, ýkju-
myndaðar strýtur og v smáfell. óaust að segja, 250 pund, og
tæplega jafnast á við Sólheima
sands vísur Gríms, eður Álfa-
fell. Hvað um það — þessi
þeysiför í náttmyrkrinu, um
hálfgerð öræfi, með manndráps
blikuna vofandi yfir, fylti oss
þægilegum geig, með lítilshátt-
ar grun um sálarástand Gríms,
er hann kvað fyrnefnd ljóð. Við
lentum f snarpri skúr, en meg-
inhryðjan straukst fram, hjá.
Enn kváðum vér:
Sporaði læknir gjarðaglað.
Garnan sitt hann þetta kvað.
Hleypti beint í blikusvað.
Blotnaði drengur ögn við það.
En doktorinn skeytti engum
skáldskap, en lét bruna inn í
borgina.
Miles City er allstór, einkar
snotur og -þrifalegur bær. —
Höfðum við gott tóm til að
skoða hann að morgni, því
ökuþór byrjaði daginn með því
að gerast svo staður, að honum
varð ekki bifað spannarlangt.
Höfðu hömlurnar (brakes) ein-
hvern veginn fallið svo þétt á
hann að hann hreyfðist ekki
frekar en fjali væri. Er senni-
legt að kunnáttumaður hefði-
getað lagað þetta á svipstundu
EÍn slíkur Var ekki til staðar,
og entist bílfúskurum bæjarins
það í 4 klukkutíma að upp-
götva hvað að var. Loks var
þó lagt af stað. Bar fátt til tíð-
inda. Komum við þar sem
menn yoru að vegabótum, og
stóð ein, vélskafan í björtu báli. 1
Vesalings sköfustjórinn sveitt-
ist blóðinu við að moka möl
á sköfuna og kæfa eldinn áður
en benzíngeymirinn spryngi í
loft upp, en Logi varð hrað-
virkari.
Þenna dag ókum við líka í
ræsið. Ætluðum að skjótast
fram hjá bíl. Sprakk þá einn
hjólhringurinn á brautarbrún-
inni. Boms — beint í skurð-
inn. En við vorum stálheppin
í óhepninni. Fallið var lágt. —
Ökuþór valt ekki einu sinni um
þótt hann óneitanlega hallað-
ist. Enginn meiddist. Ekkert
skemdist. Söfnuðust að oss
bílfarar í legíónatali, og vildu
hjálpa, en Ökuþór reyndist þeim
of þungur í taumi. Þá komu ti!
Montanabændur með hross sín
og hlassbíla, drógu klárinn úr
feninu, hjálpuðu okkur að skifta
Yfir hæðir þessar og grundir
lagði nú góðviðrið og kvöld-
húmið létta blæju fjólublám-
kvaðst ekki mega missa al
holdum sínum. Þessir bændur
sögðu okkur að kvöldið áður
ans, og þótti okkur viðhorfið j hefði á þessu svæði gert svo
afar-íslenzkt og afar-fagurt. i ægilegt steypiregn að 400 heim-
Þótt nokkuð væri áliðið réð-.ili hefðu gertapað sumarupp-
um við af að taka all-langan ískerunni á skammri stund. Er
hlaðsprett heim í Miles City. | þetta áveitubygð skift niður í
En rétt sem fákurinn skellir á j smábýli, er einkum stunda mat-
skeiðið, dimmir skyndilega af jurtarækt og selja afurðirnar
til stórbæjarins Billings, sem
liggur þar skamt vestur. Garðar
þóust út, stíflur brotnuðu og
vegir skárust af vatnsmagninu.
Skurðurinn, sem Ökuþór lenti
í, bar þess menjar, að hann
hafði nýlega veri'ð ífarvegur
stórfljóts, og því ekki að furða
þótt vegarbrúnin yrði meir und
ir hófum Þórs. En frétt þessi
kom okkur ekki á óvart, viö
höfðum séð blikuna.
Á miðaftni náðum við til Bil-
lins, en ákváðum að fara ekki
lengra um kvöldið. Eftir þessa
skurðarför þurfti bæði drekinn
og áhöfnin róttækrar hrein-
gerningar. Auk þess langaði
oss til að kynnast landa vor-
kolsvartri regnbliku beint fram-
undan í suðvestri. Regnfallið
var tilsýndar sem tröllaukinn
stólpi undir blikubákninu, rend-
ur glitgulli síleiftrandi eldinga
Okkur fór að verða svona um
og ó með áframhaldið; kusum
þó að treysta skjólgæðunum í
ökuþór, og Btefndum á blikuna.
Þá kváðum vér við lækni:
Dimmir í lofti. Bliku ber
beina leið á móti þér.
Dagur er liðinn. Doktor minn,
dugi nú eitt sinn fákurinn.
Gegndi doktorinn því engu, og
mátti ef til vill af því ráða, að
honum fyndist kveöskapur þessi
um, Tryggva Byron, sem er
forstöðumaður og eigandi eins
ágætasta matsöluhúss í borg-
inni, “Byrons Cafe’’. Tryggvi
er þingeyskur að ætt, sonur
hjónanna Björns Louis Stef-
ánssonar, frá Ási í Þistilfirði,
og Guðrúnar Guðmundsdóttur
sem fædd er í Vallnakoti í
Reykjadal í Suður-Þingeyjar-
sýslu. Móðursystir hennar var
Reþekka Guðmundsdóttir John
son ijósmóðir, Ný-íslendingum
kunn að góðu, frá fyrstu erfið-
leikaárum þeirra. Hún átti Jón
Árnason, föðurbróður séra Árna
Jónssonar-, föður Jóns læknis.
(Jón hétu báðir bræðumir). —
Foreldrar Tryggva bjuggu um
fjöldamörg ár í Winnipeg,' en
síðan hér í Blaine. Þau tóku
sér fjölskyldunafnið Byron, er
þau fluttu vestur um haf.
Tryggva auðnaðist okkur
ekki að sjá. Hann var staddur
í Bozeman, um 100 mílur vest-
ur með brautinni, þar sem
hann er nýbúinn að koma öðru
matsöluhúsi á laggirnar. En
matsöluhúsið í Biliings tók öllu
oðru fram af því tæi, sem við
sáum í ferðinni, nema ef vera
skyldi einum stað, er við kom-
um á í Banff. Gátum við þar
ekki upp á milli gert.
v x
X.
Sunnudagsmorguninn 9. ág.
beygðum við út af vesturbraut
inni og stefndum suður að
austurhiiði hins heimsfræga
ameríska þjóðgarðs Yellowstone
Park, það er Gulsteinsgarður.
Áttum við nú mikils von, og
sízt, ul’ðum við fyrir vonbrigð-
um. Um hádegi komum við til
Ccdy, sem er smábær austan
við hliðið. Dregur hann nafn
af Colonel Cody, sem betur
bektist undir nafninu Buffalo
3111, hinn dáði hestamaður, sýn
neamaður og veiðihetja Banda
ríkjanna. Á þessum slóðum
laföi hann lengi bækistöðvar
sínar. í Cody skyldu ferðamenn
staldra við, svipastxum og at-
huga ráð sitt, bæði vegna þess,
að þar er' merkileg söfn að
skoða, og svo um ýmsa vegi að
veija, er liggja að hinum og
þessum náttúruundrum í ná-
grenninu. Vegurinn frá Cody
upp í Gulsteinsgarð er afar
| brattur, þröngur og hlykkjótt-
J ur. Mátti Ökuþór beita öllu
sínu afli, og læknir allri sinni
keyrslukunuáttu til að komast
upp verstu brattana. Liggur
^ vegurinn upp afar þröngt ár-
gljúfur, og er ekkert annað en
mjór stallur, sem höggvinn hef-
ir verið í gljúfurbarminn, og
víðasthvár svo þröngur, að bíl-
ar geta ekki rnæzt, og verða
að skjóta sér inn í geilar í berg
inu og bíða hver eftir öðrum.
Þó batnar brautin, er upp kem-
ur úr gljúfrinu. En feykilegn
umfangsmikil vegavinna olli
töfum, bæði innan garðs og
utan. í fyrnefndu árgijúfri er
ein mesta vatnsstífla veraldar.
i! áveitu. í þe-su hálendi rekur
’ivert kynjafyrirbrigðið annað.
og yrði það of langt mál, ef
npp væri talið. Garðurinn sjálf-
ur er eiginlega háslétta efst
uppi á fjöllunum, er skiftist í
smáfell og grundir, lága barr-
skó'ga stöðuvötn og ár, að ó-
kymdum hverasvæðunum. —
^iskar vaka þar í öllum ám.
’.ð vötnum liggja víðar gresjur
eða flóar, en um flóana liggja
skógi vaxnir ásar. Slíka skóg-
arása kölluðu íslendingar áður
“holt’’, því að holt þýddi skóg-
ur, — sbr. '‘Oft er í holti heyr-
andi nær". Nú táknar orðið
nakinn aurmel, í daglegri notk-
un. Merkingarbreyting orðsin
felur í sér sorgarsögu íslenzkrr
skóga, en “holtin’’ mörgu heimo
sýna hve algengir þeir voru.
Af öllu því, sem fyrir augu
ber í Gulsteinsgarði, mun tvent
þykja tiikomumest — goshver-
ihn “Ganúi Tryggur’’ (Old
Faithful) og “Gljúfrið mikla’’
(Grand Canyon). Lá leið okkar
fyrst norðvestur að gljúfrinn
mikla. Vorum við nokkuð kom-
ináleiðis er móti okkur kemur
í hægðum sínum birna ein, með
hún sinn hálfvaxinn. Þetta
þurfti heldur betur að skoða.
Það var líka vandalaust, því
að bæði mæðginin komu upp
að bílnum, réttu sig upp á aft-
urfótunum og lögðu hrammana
á gluggakarminn, í þeirri von
að fá góðgerðir; æptu þá sum-
ir af skelxir.gu, en aðrir hlógu
af fögnuði. En er góðgerðirnar
þrutu löbbuðu birnirnir lura-
lega frá, og upp að næsta bíl.
á þessari leið^ komum við að
ægilegum aurhver; var hann á
að gizka um 25 faðmar í þver-
rrál, og önnur hvera-augu alt
í kring. Kolmórauð leðjan vali
og sauð ákaft, en brennisteins-
fýlan gerði því nær óstætt á
hverbrúninni. Var hver þessi
hin versta vítisskepna á . að
sjá, og skildum vér nú hvaðan
sumum mönnum koma guð-
fræðilegar útmálanir.
Klukkan þrjú síðdegis kom-
um við að suðurenda Gijúfurs-
ins mikla. Skoðuðum við það í |
fögru veðri fram á miðaftan.
Þessi stórkostlega jarðsprunga
er um 1500 feta djúp og 2000
breið og margra mílna löng.
Um hana feilur á til norðurs, ‘
og myndar sunnan til geysihá-
an foss og fagran, en ekki
ýkja vatnsmikinn. Er ógurlegt
að horfa niður í afgrunn þetta,
en litir þar eru fjölbreyttir og.
fagrir.
Gljúfrið er hér um bil í miðj-
um garðnum. Þaðan er haldið í
suðvestur á goshverasvæðið,
þar sem “Gamli Tryggur’’ held-
ur sig; eru þangað um 30 míl-
ur frá gljúfrinu, og var komið
myrkur þegar við náðum þang-
að, vegna tafa á leiðinni. Þar
er helzta ferðamannamiðstöðin.
Heil borg af búðum (í fornri
merkingu'), matsöluhúsum og
verzlunarskálum. Allar stærri
byggingarnar eru trölislega, og
þó mjög smekklega saman rekn
ar úr óflettum trjástofnum. -—
Urmull af fólki heldur sig þarna
á sumrin, en á vetrum er borg
þessi aldauða, enda mun vetr-
arríki þar mikið.
Rétt í því sem við ,komum
inn á hveravöllinn var Trygg-
ur að gjósa, og tók hann sig
tignarlega út í sterku varp-
Ijósi frá auðmannaskápnum.
Annars heyrðum við suðu-
hljóðið alt í kringum okkur í
myrkrinu, og var aðkoman æf-
intýraleg. Við keyptum okkur
búðir og teppi, en var svo kalt
um nóttina, að við gátum ekk-
ert sofið í hvorugri búðinni,
fyr en oss hugkvæmdist um
þrjú leytið, að labba út í skóg.
safna kalviðum og kvasi, og
kveikja upp í eldfærunum. Eft-
Frh. á 7. bls.
New Term Opens January 4th
Enrolment on that date means that you are equipped for Business
Employment next Summer *
There are many good reasons why you should prefer the Dominion for a Business Training:
1. The thoroughness of its instruction.
2. The superior facilities of its new and modern building erected especially for the young people of Winnipeg and
Manitoba.
3. The work of its graduates has been satisfactory to the business public and its diploma is regarded as the necessary
qualification for a position.
4. Its tuition is distinctive and individual and directed by teachers of ability and experience whose entire aim is the
development of the student for an honorable place in business affairs.
DAY and EVENING CLASSES
Branches: St. James
Elmwood
St. John’s
Th«
DOMINION
Business College
The Mall
Phone 37181