Heimskringla - 27.04.1932, Blaðsíða 7

WINNIPEG 27. APR. 1932
HEIMSfcRiNl L A
7. StÐA
Mammon.
I»að er þér helzt til hróss að telja,
sértu í harðri hafður gæzlu,
má af þér læra ljótt að þekkja,
hneyksli þín forðast og fyrirdæmi.
Jafnt ertu kóngur kænsku og flónsku,
ragménsku, dirfsku, dugs og leti,
þótt fáráða látir lítilmagna
lúta, með daðri, drambi og hroka.
Ei muntu lengur lofðungs sæti
skipa í þinna þegna hjörtum,
en mannanna sálir svikið getur
og jarðnesku hampað liíalíni.
Þegar í bernsku börn þú villir,
lætur af ágirnd æsku brenna.
Fullorðinsára erkiglapi.
Öllum þú bregzt á banastundum.
Hleður úr lasti, lofi á dána.
Syrgjandi vinum villir sýnir.
Gerir að háðung helgidóma.
Hégóma yfir eilífð breiðir.
Kærleikans versti véaspillir.
Kyndir og. espar elda haturs.
Stingur að loknum lastaverkum,
bjargvana svefnþorn samvizkunni.
Þú ert að eðli allra dygða
andstæða. Og víti er varast ætti,
í baráttu lífs að láta hafa
á hugsun og athöfn yfirtökin.
Þinn eru sómi svívirðingar.
Viðbjóður guðs og góðra manna.
Um þig að hugsa, hugann saurgar.
Vík frá mér Satan sálarheima.
Guðm. Stefánsson,
—Leslie, Sask.
PÓLITÍSKI GRAUTURINN
“Hvernig gengur grautarsuð-
an, Mac”? sagði hra Bracken,
þegar hann kom út í eldhúsið,
lafmóður og rennsveittur úr
l)ingsalnum, þar sem hann
hafði verið að lýsa fyrir con-
servatívum, hvað heppilega sér
hefði tekist að losast við fylkis
bankann.
“Já — hvernig skyldi hún
svo sem ganga nema bölvan-
lega’’, sagði dr. Mac — um
leið og hann rétti úr sér fyrir
framan hlóðirnar og togaði upp
svuntu faldinn, sem sigið hafði,
niður fyrir kviðinn. “Þú liefir
aldrei heyrt getið um að graut-
nr væri soðin úr eintómu vatni’’,
bætti Mac við, “en það er alt
sem þú hefir lagt til í þennan
graut — þegar eg réðist til þín
sem kokkur og tók í mál að
elda þennna pólitíska graut,
lofaðir þú uppá æru þína og
trú, að leggja til allskonar góð-
gæti til að krydda hann með,
en það hefir brugðist, eins og
annað.”
“En heyrðu Mac”, sagði
Bracken, um leið og hann tók
hlemminn af og gægðist ofan
í pottinn, ‘Iþað er eilthvað
saman við vatnið, þetta er að
verða grautur og alt sem eg
ljofaði kjóisend,unum, var að
gefa þeim graut”. “Veit eg
það”> sagði Mac. “Eg lét svo
sem hnefa af skozku hafra-
mjöli út í vatnið og get máske
narrað þetta ofan í suma af
mínum kjósendum, en hér eru
allskonar þjóðflokkar sem láta
illa við svona graut. Frakkar
sendu hingað legáta og heimt-
uðu að við höfum baunir í
grautnum og Skúli varð fok-
vondur, þegar hann leit í pott-
inn og sagði að þetta væri ekki
hunda matur. Hann sagði að
íslendingar vildu hafa hrísgrjón
og rúsínur í graut og helzt
rjóma út á, en eg sagði honum
að nú væri ekki um rjóma að
ræða, síðan Winkier kýrnar
voru étnar upp og fór hann þá
ekki lengra út í þá sálma.”
“Einhver stakk uppá að gera
úr þessu vínsúpu, sagði hún
væri oft höfð í brúðkaupsveizl-
um, en þá ætlaði Sigurður að
verða alveg vitlaus. — Já því-
líkur munnsöfnuður, sem mað-
urinn hafði. — Hann bölvaði
öllum vínsúpum og öllum sem
ætu þær; svo þú sérð að eg er
hér í stökustu vandræðum’’.
Meðan Mac var að halda
þessa ræðu, hafði Bracken náð
sér í stóreflis viðarsleif og var
að smakka á grautnum. “Nú
— eg finn ekkert að þessum
graut. Mér þykir fólk orðið
æði matvant, ef það uppástend-
ur að hafa baunir, hrísgrjón,
rúsínur og vín í grautnum. Já,
og rjóma út á, og það í þessu
harðæri”. Nei> sá skratti dugir
aldrei”, sagði Bracken um leið
og hann sleikti af ausunni og
hvolfdi henni á potthlemminn.
Mac, sem nú var orðinn vand
ræðalegur á svipinn, ságði:
“Það þurfa þó að vera einhver
“vitamins”' í grautnum, að
minsta kosti vitmins A og B —
annars þrífst fólk ekki á hon-
um. Þetta veit eg, sem lækn-
ir”.
“En hvað veit fólkið um
það”, svaraði Bracken, “eða
hver fjandinn eru þessi “vita-
mins”. “Vitamins”, svaraði
Mac, “finnast í kornhýði, keti,
mjólk o. fl., og eru bráðnauð-
synleg til þrifa fyrir menn og
skepnur, ekki ólíkt og fóður-
bætirinn sem þú tróðst í kálf-
ana> þegar þú varst á búnaðar-
skólanum — og skilurðu nú?”
“Ef þú heldur svona vísinda-
legar ræður í þinginu Mac, þá
væri eg fyrir löngu búinn að
gera þig að ráðgjafa”, sagði
Bracken, um leið og hann þurk-
aði reykinn úr augunum, staul-
aðist út og skyldi Mac eftir,
einan við pottinn. —
Sch.
DÁNARFREGN.
Föstudaginn hinn 1. apríl s.l.
andaðist að heimili sínu að
Lundar, Man., Jón Jonasson. —
Hann var fæddur heima á ís-
landi 4. febrúar 1863. Foreldr-
ar hans voru þau Jón Jónasson
og Ástríður Jónsdóttir hjón á
Þjórsstöðum í Núpasveit í Norð-
ur-Þingeyjarsýslu.
Jón sál. var heima í foreldra-
rúsum fram að tvítugsaldri, að
hann fór í lausamensku og vann
hann við ýmsa vinnu þar til
liann var 33 ára, og þann 9.
júní 1896 gekk hann að eiga
eftirlifandi konu sína, Guðrúnu í að skeggræða við hvaða bálfa
Ágústu Jóhannesdóttur- Jóns- sem á vegi þeirra verður, og er
sonar, og konu hans Snjólaug- það sízt láandi.
ar Þorsteinsdóttur, ættuð úr Ýmislegt fleira virðist vera j
Reyðarfirði í Suður-Múlasýslu. athugavert við þessa áminstu
Árið 1900 fluttist Jón heit- grein B. M. Til dæmis það,
inn til Ameríku með konu sína hvað hann ber fólki á brýn þá !
og settist þá að í Argyle bygð- er hann ræðir um krepþuna.
inni, og bjuggu þau þar í fjög- Það sýnist tæplega «■—’ '
ur ár. Svo fluttu þau að Rapid manni, sem er þó að leita eftir !
I oint og voru þar í i ár. Síðan samvinnu við aðra menn um
fluttust þau til Stony Hill bygð- ag koma í verk mikilsvarðandi:
arinnar og bjuggu þar í sam- framtakssemi og stórfyrirtækj-
fleytt 17 ár. !
Þeim hjónum varð 6 barna
— Nafnsj: jjöid

! um. Hann segir: “Það er eins
Dr. M. B. Halldorson
4411 Boyd UldK
Skrifstofusími: 23674
Stundar sérstaklega lungnasjúk-
dóma.
Er a?J finna á. skrifstofu kl 10—12
f h. og 2—6 e h
Heimili: 46 Alloway Ave
TaUÍiul: 33158
og að allir séu reiðubúnir að i
auðið. Tvo drengi mistu þau, auka kreppuna) ef ekki
annan á fyrsta ari en hinn upp-
kominn. Þau fjögur sem eftir
lifa eru þessi: Thorsteinn, til
heimilis að Lundar, og Wilhelm
Jón í Flin Flon. Báðir eru þeir
ókvæntir en mestu efnis piltar
og góðir drengir. Dæturnar eru
Ástþrúður, gift Chas. V. Wilkin
í Flin Flon, og Lára, gift Krist-
inn Jörundsson að Oak Point,
Man.
Jón sál. var einn af þeim allra
prúðustu og viðkynningarbeztu
mönnum sinnar bygðar. Hann
var og hinn gervilegasti maður,
hár og þrekinn. Hæglátur og
viðmótsgóður, en þó glaður og
skemtilegur í allri viðkynningu
og vel greindur var hann. Jóu
átti því marga og góða vini. —
á ann-J
j an hátt en þann, að draga kjark ;
hver úr öðrum- svo að fólk er |
að verða sem forystulaus sauð- I
fjárhópur í illviðri.”
Þetta er blátt áfram lítt grund
j aður sleggjudómur, og sízt af
öllu samboðinn því að birtast
á prenti. Má vera að það sé
rangt hjá mér. Samt hefir mér
altaf fundist eins og einhver
drýgindastroka standa í gegn-
um skrif þessa höfundar. Og
gott hlýtur það að vera fyrir
sjálfan hann að skoða sig ekki
í ljósi villuráfandi sauða. Og
ef nokkur sannleikur fylgir
staðhæfingum B. Magnússonar
þá hlýtur það að vera honum
mikil raun að lifa innan um
DR A. BLONDAL
602 Medical Arts Bldg.
Talsími: 22 296
Stundar sérstaklega kvensjúkdöma
og barnasjúkdóma — Aö hltta:
kl. 10—X2 * k og 3—5 e h.
Helmlll: 806 Victor St. Síml 28 130
Hann var líka góðhjartaður og SVona fólk.
gat ekkert aumt séð, og vildi
hjálpa öllum eftir megni. Hann
var friðsamur og umtalsfrómur
maður. Alt þetta varð til þess,
að allir sem honum kyntust>
elskuðu hann og virtu. .
Jón sál. var í kirkjumálum
liinn ábyggilegasti, og ávalt
samur og trúr. Því til sönnunar
má geta þess, að þegar Lút-
erski söfnuðurinn bygði kirkju
í Grunnavatnsbygðinni fyrir
nokkrum árum síðan, þá var
Jón sál. einn af mestu áhuga-
mönnunum þar í sveit, til þess
að hrinda verkinu { fram-
kvæmd, og mun það hafa ver-
ið sá söfnuður er hann til-
heyrði.
Með Jóni sál. er því gengið
til grafar hið mesta göfug-
menni, bæði frá sveitarfélags-
legu og kirkjulegu sjónarmiði,
og er hans sárt saknað af konu
hans og börnum, ættingjum og
öllum vinum.
Hann var jarðsunginn fimtu-
daginn 7. apríl frá Lundar-
kirkju, að viðstöddu fjölmenni.
Síðan var líkið flutt austur til
Otto-grafreits og einnig þar
borið í kirkju. Sá sem skrifar
þessar línur talaði nokkur minn
ingarorð við líkbörur hans í
báðum kirkjunum.
Drottinn blessi minningu
hans.
G. P. Johnson.
ATHUGASEMD.
í Lögbergi er út kom 24. mar?
s. 1. birtist ofurlítill greinarstúf-
ur eftir vin minn herra B.
Magnússon. Fyrirsögnin á þessu
ritsmíði er “Verður nokkuð af
því?” Höf. nefnilega lætur
gamlan mann segja þetta víð
sig í byrjun á samræðum þeirra
um tillögur. er komið hafa fram
á dagskrá, um að reisa hinum
virðulega Dufferin lávarði minn
isvarða. Fáir munu vera þeim
gáfum gæddir að vita hvaða
dagskrá höfundur á við. Ekki
heldur nafngreinir höf. þenna
gamla mann, er hann segist
hafa rætt við um þessa hina
gullfögru hugmynd sína. Fylli-
lega má þó ganga að þvf vísu,
að dagskrá þessi sé næ'*-
kvæðarík, og þessi gamli mað-
ur er höf. eignar spurningu
sína, er þá vafalaust þektur að
því að vita jafnlangt nefi sínu.
Annars mundi höf. þessi naum-
ast hafa átt tal við hann
jafnáríðandi og göfugt hugtak,
eins og þessa minnisvarða hug-
mynd.
Það má svo sem nærri geta
að menn eins og B. M. sem
Aftur á öðrum stað í grein
þessa höfundar, virðist hann
bæði sannsýnn og vitmeiri, þar
sem hann segir, “að fáir hafi
nokkru úr að miðla”. Á víst
að skiljast svo að fáir hafi
nokkru úr að muðla.
Síðar í áminstri grein segir
B. M.: “Ættum við ekki að
hætta að tala um kreppuna og
hrista af okkur mókið og hugsa
til víkingalegra framkvæmda?”
“En gáfumar í honum Gvendi
mínum,” sagði kerling ein til
forna. Þessi setning höfundar
virðist kanske sumum í fljótu
bragði gullfalleg. En við lengri
athugun verður hún tneð öilu
ómöguleg. Því fyrst og fremst
er það á móti náttúrunnar eðii
að geta umskapað villuráfandi
sauðkindur inn í stálharða vík-
inga. Þetta virðist jafnvel enn
vitlausara en að planta tré á
þeim stað sem það getur ekki
eðlilega þrifist. Svo væri líka
heldur lítið vit í því að hætta
að tala um kreppuna núna, þar
sem engin viðunanleg lækning
er enn fundin við henni. Sömu-
leiðis er hún stærsta og alvar-
legasta umhugsunarefni heims-
ins. Eg geng auðvitað inn á
það með B. M. að það sé ef til
vill mikið víkingablóð í Ný-ís-
lendingum ennþá. Og það ætti
að geta hjálpað til að reisa
þenna áminsta minnisvarða
hans yfir þenna mjög svo lítil-
láta Dufferin lávarð. Og um
þetta atriði snýst allur síðari
partur hinnar áminstu ritsmíði
höfundarins. Eg er samt í stór-
um efa um að lávarðurinn hafi
sýnt frumbyggjum Nýja íslands
nokkurt lítillæti, meira en þeir
með alt sitt víkingablóð sýndu
honum.
Þegar við athugum á hvaða
tímabili þessi hér um ræddi lá-
varður lifði og stjórnaði Can-
ada, þá kemur um þetta spurs-
mál í huga allra, sem hugsa
málið ítarlega: Hvort Dufferin
lávarður hafi ekki undir kring-
umstæðunum verið að gera
bara blátt áfram praktiska
skyldu sína. Var ekki betra að
ná góðum kynstofni inn í land-
ið, en að láta Rauðskinna húka
þar að vatnsrottuveiðum, og
geta eðlilega aldrei skattað þá,
svo að hægt væri að halda uppi
virðulegu stjórnarfari.
Fær maður gæti skrifað langt
og fróðlegt mál um þessi og
fleiri atriði viðvíkjandi æfi og
starfi þessa mikilhæfa lávarðar.
Og það felst eg á með vini mín-
um B. M. að H. A. Bergmann.
K. C. væri vel til þess fallinn,
Dr. J. Stefansson
216 MUDICAL AIiTS BLDG.
Horni Kennedy ogr Graham
Stundar elnKönKu autfna- eyrna
nef- ok kverka-sjflkdöma
Er a5 hitta frá kl. 11—12 f. h
og kl. 3—5 e h
Talsimi: 21834
Helmlli: 638 McMillan Ave 42691
DR. L. A. SIGURDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Phone 21 834 Office tímar 2-4
Heimili: 104 Home St.
Phone 72 409
Dr. A. B. INGIMUNDSON
Tanniæknir
602 MEDICAL ARTS BLDG.
Sími: 28 840 Heimilia: 46 054
höfðingjar í Wlnnipeg. Hins
vegar tel eg það mikils varðandi
atriði fyrir Bergmann, eða aðra
fleiri, sem áhuga hafa á því
að reisa þessum mjög svo mæta
lávarði viðeigandi minnisvarða,
að hafa því láni að fagna að fá
Mr. B. Magnússon í lið með
sér, og gjarna fleiri alþekta al-
þýðumenn, er bæði kunna og
hafa fulla ástæðu til að slá um
sig viðvíkjandi helzt öllu, sem
gerist í okkar íslenzka menn-
ingarlífi. Æskilegast væri þó
að hver og einn hætti að væla
um lítillæti eins eða annars í
vorum mannlega heimi. Því
hvað hæfir manninum annað
betur en lítillæti.
Erl. Johnson.
SKRfTLUR
beita sér fyrir hverju þarfaverk-
inu af öðru, geti ekki eytt tíma 'og auk heldur fleiri íslenzkir sem á það!
Englendingur og Skoti voru
að stæla um það, eitt sinn
hvað feður þeirra hefðu séð
vel.
“Faðir minn”, sagði Englend-
ingurinn, “sá svo vel, að hann
gat lesið dagblöðin þó dimt
væri orðið.”
“Mér þykir það nú ekki svo
mikið, faðir minn sá svo vel
að hann gat talið sandkorn í
myrkri.”
íri nokkur, sem staðið
hafði álengdar og hlustað á
þessar sögur, víkur sér að þeim
og segir: “Fyrir gefið herrar
mínir framhleypni mína að
spyrja. Voru feður yðar lengi
sjóndaprir, því eg gtet ekki
kallað það öðru nafni hvað þeir
hafa séð illa. Faðir minn, til
dæmis, sá svo vel, að hann
hefði getað séð húsflugu sem
sat þarna upp á kirkjuturnin-^
um, depla augunum þó dimt
væri orðið. Það kalla eg að
sjá vel.
* * *
Ómerkingur
í réttum var rifist um hver
átti ómerking. Er deilan tók
að harðna, svo búast mátti við
ryskingum, hrópaði bóndi einn
í hópnum, sem mikill var fyrir
sér:
— Mér er andsk. sama hvað
þið segið. Eg á lambið, hver
G. S. THORVALDSON
B.A., L.L.B.
Lögfrœðingur
702 Confederation Life Bldg
Talsími 24 587
W. J. LINDAL, K.C.
BJÖRN STEFÁNSSON
ISLENZKIR LöGFRÆÐINGAB
á oðru gólfi
325 Main Street
Tals. 24 963
Hafa einnig skrifstofur að
Lnudar og Gimli og eru þar
að hitta, fyrsta miðvikudag I
hverjum mánuði.
Telephone: 21 613
J. Christopherson,
Islenskur Lögfræðingur
845 SOMERSET BLK.
Winnipeg, :: Manitob*.
A. S. BARDAL
selur líkklstur og annast um útf&r-
lr. Allur útbúnaíur sá beztl.
Ennfremur selur hann allskonar
mtnnísvarba og legstelna.
843 SHERBROOKE ST.
Phunei S« «17 WINNIPHG
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
DK. S. G. SIMPSON, N.D., D.O., D.O.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
WINNIPEG —MAN.
MARGARET DALMAN
TKACHER OF PIANO
854 BANNING 9T.
PHONE: 26 420
Dr. A. V. Johnson
fslenzkur Tannlæknir.
212 Curry Bldg., Winnipeg
Gegnt pósthúðinu.
Slmi: 23 742 HeimlUs: 33 328
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
and Farnltnre Mort.g
762 VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annaat aUskonar flutnlnga fram
og aftur um bæinn.
J. T. THORSON, K. C.
lnlenzkur IðKfnrtilngnr
Skrifstofa: 411 PARIS BLDG.
Sími: 24 471
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —:— Sask.
Talnfml: 28 889
DR. J. G. SNIDAL
TANNLÆKNIR
614 Somertet Block
Portage Avenae WINNIPB«
BRYNJ THORLAKSSON
Söngstjóri
StlUlr Pianos og Orgel
Sími 38 345. 594 Alverstone St.