Heimskringla - 04.01.1933, Qupperneq 7

WINNIPEG 4. JAN. 1933.
HEIMSKRINGLA
7. SÍÐA.
ENDURMINNINGAR
Frh. frá 3. bls.
“Eg er nú máske ekki nær-
gætinn, en eg er heldur ekki
búinn að klifra áttræðisaldur-
inn, eins og þú, Ingibjörg mín,
Og eg ætlaði engan efa að láta
í ljós, en fræðast um það af
þér, svo gamalli konu, hvað það
væri nú kanske eitt fremur en
annað, sem eftirlöngun þín
þráði, og þú hlakkaðir til að
höndla þegar yfir um kemur.”
Hún hlakkaði mest til þess að
að fá góða heilsu, og að finna
litla drenginn sinn, sem hún
hafði mist fyrir fjöldamörgum
árum. Hún vissi að hann var
orðinn stór og að hann mundi
leiða sig og sýna sér margt
fallegt, og uppfræða sig og leið-
heina á allar lundir, og að þau
þyrftu aldrei framar að skiija.
Þá spurði eg hana ,hvort hún
hlakkaði ekki til að siá mann-
Inn sinn, sem var látinn fyrir
mörgum árum. En hún þagði
nokkra stund, þangað til hún
■sagði, að hann hefði oft verið
ónærgætinn við sig. Þessi kona
hafði aldrei verið mjög opinská
eða málóð. En nú vildi hún fara
að segja mér ýms atriði úr lífi
sín>i, það sem henni var sér-
staklega minnisstætt, fyrir sárs-
aukann, sem því hafði verið-
samfara. Eg varð fljótt var við,
að hún var ekki eins þungt
haldin, eins og mér hafði virzt
í fyrstu. Niðurbældur grátur og
erfið umhugsunarefni höfðu
valdið því, að henni leið svo
illa. Eg hlustaði því á hana
með hluttekning og eftirtekt,
lengi vel, og skýrði og studdi
málstað hennar af og til, eins
og mér hugkvæmdist að bezt
ætti við: þangað til eg spurði
hana hvort hún mintist ekki
nokkurra sæluríkra augnablika
í lífi sínu. Jú, það var til. Hún
mundi eftir gleðjandi umhugs-
unarefnum frá æskutíð sinni.
Og þegar hún fór að segja mér
frá því, þá fann eg að það var
alt bundið við gestakomur og
hátíðir á heimili hennar, og að
þá hafði hún fengið meira og
betra að borða. Hún kannaðist
við að hafa oft verið svöng, en
hi'rn var ánægð með það, því
hún var sannfærð um að ann-
að hefði ekki verið hægt. Þá
mundi hún eftir sæluríkum
stundum úr tilhugalífi sínu, og
einni ógleymanlegri stund í
mjög góðu veðri, snemma að
morgni dags og að vorlagi úti
á sjó með manni sínum. Þau
voru þá að mestu leyti bjargar-
laus, og hann vildi gera tilraun
til að ná í fisk, en enginn afli
var talinn að vera kominn inn
á grunnmiðin. Hún vildi skreppa
á sjóinn með honum, en hann
tók því illa í fyrstu. En hún
þóttist vita, að ef hún væri með
þá fengju þau fisk. Og það varð
úr að hún fékk að fara með
honum. Þau fengu talsvert af
fiski, og má nærri geta, hve
huggunarrík áhrif það hefir
haft á eðlis^stséður móðurinn-
ar með tvær hendur tómar
heimafyrir. En það minnisstæð-
asta var þó, að maðurinn lét
þá tilfinningu sína í Ijós, að afl-
inn væri henni að þakka, hún
hefði fengið fyrsta fiskinn, og
altaf dregið þá fleiri og fallegri
en hann. Eg ályktaði á þessa
leið: Konan er af náttúrunnar
hendi viðkvæmari og tilfinn-
ingaríkari en maðurinn, þar
fyrir utan hefir hún sem sjaldn-
ast kost á að vera úti, á eðlileg-
an hátt hlotið að vera hrifnari
af vormorgunsfegurðunni og
blíðunni en maðurinn: og enn-
fremur hefir hún verið miklu
bljúgari fyrir bráðu þörfinni á
heimiiinu. Af þessum yfirburð-
um 'varð hún vör við fyrsta
hnotið á sjávarbotninum, en það
kalla fiskimenn að hnjóta við,
þegar fiskur rennur meðfram
önglinum svo merkt verður, en
festist ejkki á. Þá hefir og fyrsta
hnotið vakið svo tilfinningu og!
eftirtekt konunnar, að öngull-
inn hlaut að hlýða hugsun henn 1
ar og vilja, svo að ekkert gat j
nálægt honum komið nema að
festa sig á honum. Undir þess-
um og þvílíkum kringumstæð-
um er líka hver taug í mann-
inum samkvæm lífseðlislögmál-
inu; með öðrum orðum, lýtur
guðs vilja. En þá er almættið
að svara þögulustu bæninni —
stunum brjóstsins, — jafnvel
þó hlutaðeigendur veiti því
ekki eftirtekt.
Þá sagði hún mér frá gleðj-
andi umhugsunarefnum, þegar
prestarnir heimsóttu hana, og
skírðu börnin hennar eða hús-
vitjuðu. Eg fann að það hafði
jöfnum höndum bygt hana upp,
skilningur og samúð þeirra, og
það, að hún liélt að þeir hefðu
fengið góðan greiða hjá sér,
fundist til um myndarskap sinn.
Á viðurkenningunni þurfa allir
menn að halda, og bíða vakandi
eftir henni, og finna hana
stundum á ólíklegustu stöðum.
Maðurinn, sem nýtur frá kon-
unnar hendi daglega, sér kanske
aldrei ástæðu til að viðurkenna
hana, sökum afreksverka henn-
ar, en hluttekningarríkur og
góður prestur, skilur konuna
og viðurkennir hana í þegjandi
handtaki, sem fullvissar hana
um að hún sé að leysa skyldu
sína vel af hendi, og því gleym-
ir hún aldrei.
Þá fór hún að segja mér af
verkahring sínum, en hann
hafði verið hvíldarlaust strit frá
því snemma á morgnana, þang-
að til komið var lengst fram á
nótt, alt árið í kring og ár eftir
ár, alla miðju æfinnar. Og oft
hafði hún nótt eftir nótt orðið
að vera meira og minna á fót-
um, að sætta svöng og köld
börnin sín eða sinna þeim veik-
um. Alt hafði þó þetta haft of-
urlitlar upprofsstundir í för með
sér, eins og frosnir veggirnir
verða vingjarnlegir þegar sólinj
skín, þó þeir beri ekkert líf
með sér. En eitt var þó það,
sem óðar skygði á alla gleði-
geisla, og það var kvíðinn og
áhyggjurnar fyrir því, sem fram
undan var. Reynslan hafði á
mörgum árum sannað það, að
hið bjarta og blíða var hverfulla
öllu öðru, svo kvíðinn sat altj
af í föstum fötlum á herðunum J
og hjartanu var hann orðinn!
meðeiginlegur, og leiddi stöðugt
með sér vantraustið, svo bar- í
áttan hlaut að verða hvíldar-1
laus.
Maðurinn hafði aldrei verið j
vondur við hana, eftir því sem
það -er alment kallað, fá-
skiftinn, rólegur og orðvar, —
siálfsagt kallaður góðmenni.
Hann bara lét það stundum í
ljós með fáum og meinlausum
orðum, þegar hún kom of seint
á engjarnar, eða ef bitinn hans
var ekki kominn á borðið þeg-
ar honum þótti við eiga, eða
ef ekki var búið að bæta skóna
— að hann skildi ekki hvað hún
væri alt af að gera; hann skildi
ekki þetta annríki inni í bæn-
um, hann væri þó ekki svo stór.
Og hann skildi það stundum
ekki, því hún léti börnin skæla,
eða hvort hún hefði gaman af
því. Hann sá ekki ástæðu til
þess að börnunum þyrfti að
vera kalt, það mætti þá klæða
þau meira eða breiða meira of-
an á þau. Og ekki skildi hann,
að þau væru svöng, ekki væri
hann að kvarta, og gerði þó of-
urlítið meira en börnin, og ein-
hvern veginn hirfi þó það, sem
lagt væri til heimilisins. Svo
hélt hann nú líka, að það mundi
ekki neinni vellíðan valda, þó
skroppið væri til nágrannanna,
ef henni fanst hún hafa gaman
af að létta sér eitthvað upp. Þó
hann kæmi daglega á næstu
bæi í kindavafstri og nyti góð-
gerða og nýrra tíðinda. Hann
hafði þó ekki verið að leika sér,
átti brýnt erindi, og skildi ekki
að þáð hefði nein holl áhrif í
för með sér, aðeins skiljanlega
erfiðismuni, og væri sér ekki
vorkent. Hann væri til með að
hafa skifti og þurfa ekki að
fara út fyrir húsdyr.
Frh.
N a fi ÍS PJ iöl Id 1

NÝ AÐFERÐ.
við geymslu á kyldu kjöti og
fiski.
Fyrir nokkrum árum las eg í
ensku læknablaði, að enska heil1
brigðisstjórnin hefði skipað |
nefnd af vísindamönnum, til j
þess að rannsaka misfellur á
kjötflutningi frá Nýja Sjálandi
og ráða bót á þeim. Síðar sá eg
þess getið, að nefndin hafði
ýmsar uppgötvanir gert, bætt
var frá því sagt, hver helst ráð
hennar reynst ágætlega. Ekki
var frá því sagt, hver hetzl ráð
hún hefði fundið við frystingu
eða flutning kjötsins.
Próf. Niels Dungal sagði mér
fyrir • ekki all-löngu, að starf
nefndarinnar hefði leitt til þess
að Englendingar starfræktu
heila vísindastofnun í Cam-
bridge til þess að rannsaka þetta
mál betur, kælingu, frystingu og
flutning matvæla, og hefði hún
þegar ýms verk unnið, meðal
annars viðvíkjandi flutningi á
ávöxtum. — Mér flaug í hug,
að ilt væri fyrir oss að fylgj-
ast ekki með í þessu, hafa enga
áreiðanlega vísindamenn, sem
gæfu si gað slíkum nauðsynja-
málum.
Nú las eg þetta í amerísku
læknablaði;
“Tilraunin, sem rannsóknar-
stofa ensku stjórnarinnar í
Cambridge á kælingu og fryst-
ingu, og fiskirannsóknastöðin
í Aberdeen hafa gert, gefa góð-
ar vonir um, að ný öld sé að
renna upp, hvað geymslu og
flutning matvæla snertir. Kol-
sýra hefir verið mikið notuð til
þess að frysta rjómaís og að
halda fiski og öðrum matvælum
óskemdum. Nú hefir það komið
í ljós, að kolsýruna má nota til
annars og meira, til kælingar
og frystingar. Það er sannað,
að fiski má halda glænýjum í
langan tíma, ef hann er bœði
hæfilega kældur og geymdur í
kolsýrulofti. Einnig kjöt geym-
ist sem glænýtt væri með þess-
ari aðferð, ef tekið er strax ný-
slátrað, og er laust við alla þá
galla, sem frystingu fylgja. Það
ætti að vera í lófa lagið með
þessari aðferð, að flytja kjöt al-
gerlega óskemt frá Ástralíu og
Argentínu, en þýðingarmest er
þó þetta fyrir flutning á fiski.
Togari útbúinn með kolsýru-
kælingu, ætti að geta flutt glæ-
nýjan fisk frá fjarlægustu mið-
um og jafnvel úr hitabeltinu, en
þar hefir ekki verið fiskað fyr,
vegna þess, hve erfitt hefir ver-
ið að halda fiskinum óskemd-
um, — en þar er fult af fiski.”
Ekki er ólíklegt, að þetta
mætti oss að gagni koma, en þá
engu síður keppinautum vor-
um. Gætum vér ekki orðið á
undan þeim að kynna oss þessa
nýung og hagnýta hana, ef hún
reynist á góðum rökum bygð?
G. H.
—Mbl.
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd nidK
Skrifstof usíml: 23674
Stund&r sérstaklega lungrnasjúk-
dóma.
Er afl finna á skrifstofu kl 10—12
f. h. og 2—6 e. h.
Heimili: 46 Alloway Ave
Talfltml: 331.VH
DR A. BLONDAL
602 Medlcal Arts Bldft
Talsíml: 22 296
Stundar sérstaklega kvensjúkdóma
og barnasjúkdóma. — AB hltta:
kl. 10—12 « h. og 8—6 e. h.
Heimlll: 806 Vtctor St. Stmt 28 180
Dr. J. Stefansson
216 MEDICAL AHTS BLDU
Horni Kennedy og Graham
ðtumíar elnKÖngn niiK'iiH- ejrna
nef- og kverka-aJAkdóma
Er &D hitta frá kl. 11—12 f h
og kl. 3—6 e. h
Talafml t 21834
Helmlli: 638 McMillan Ave. 42691
DR. L. A. SIGURDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Phone 21 834 Offtce tímar 2-4
Heimili- 104 Home St.
Phone 72 409
Dr. A. B. INGIMUNDSON
Tannlæknir
602 MEDICAL ARTS BLDG.
Simi: 22 296 Heimilis: 46 054
Simið pantanir yðar
Roberts Drug Stores
Limited
Abyggilegir lyfsalar
Fyrsta flokks afgreiðsla.
Niu búðir — Sargent and
Sherbrooke búð—Sími 27 057
The Viking Press, Lámited, gerir prentun smáa og stóra, fyr-
ir mjög sanngjamt verð. Ábyrgjumst að verkið sé smekklega
og fljótt og vel af hendi leysL Látið oss prenta bréfhausa
yðar og umsliög, og hvað annað sem þér þurfið að láta prenta.
Bækur og stærri verk gerð eftir sérstökum samingi.
THE VIKIilG PRESS LTD
853 SARGENT Ave., WINNIPEG
veginum við eystri brúarendann
á Sýkinu, og var fall hennar á
að gizka tveir metrar. Einn mað
ur, Guðm. Guðmundsson bóndi
á Núpi, slasaðist með þeim hæ^ti
að hann tví-kjálkabrotnaði, á
miðjum kjálka öðru megin og
uppi undir eyra hinumegin. —
Annar maður, Jón Guðmunds-
son bóndi á Torfastöðum, mun
hafa laskast innvortis og leið
honum ekki vel. Önnur meiðsl
munu ekki hafa orðið teljandi.
Orsök bílslyss þessa var sú, að
stýrisumbúnaður bilaði.
Til marks um ofviðrið má
geta þess, að sýslumaður Rang-
æinga og 20 menn með honum
komust aldrei lengra en að
Varmadal og voru þar veður-
teptir lengst af dags.
Talið er að um 300 manns
hafi verið við jarðarförina.
HVAÐANÆFA.
FRÁ ÍSLANDI
^ iSísni 8)6-537
*
Slys við jarðarför.
Einar Jónsson fyrv. alþm. var
greftraður að Keldum á laugar-
daginn var, en ekki að Odda,
j svo sem önnur blöð hafa skýrt
j frá. Fór eittlivað af fólki héðan
í úr Reykjavík austur til þess að
! vera við jarðarförina, og segir
;það svo frá, að veðrið þenna dag
hafi verið með eindæmum vont,
af frostlausu veðri að vera, ofsa-
rok og rigning. “Rangæinga-
búð” svo nefnd, en það er tjald
mikið, sem Jón Ólafsson alþm.
gaf Rangæingum fyrir Alþingis-
hátíðina, var sett upp á greftr-
unarstaðnum, með því að von
var fjölmennis. Þessi mikla tjald
búð rifnaði í tætlur um kvöld-
ið í ofviðrinu. Flutningsbifreið
austan úr Fljótshlíð með 20 far
þega lenti á heimleið út af
Rannsóknir á Hafsbotni.
Undanfarin ár hefir Claude
B. Mayo, kapteinn í Ameríska
herskipaflotanum, farið 200 sinn
um fram og aftur yfir Kyrra-
hafið, í rannsóknarskyni á ber-
skipinu Ramapo, sem er útbú-
ið nýju'stu og fullkomnustu
tækjum til dýptarmælinga og
öðrum tækjum, sem notuð eru
við rannsóknir á því hvernig
sjávarbotninn er. Rannsóknim-
ar hafa aðallega farið fram á
svæðinu milli Norður-Ameríku
og Kína, og hefir Mayo kapteinn
nú fullgert uppdrátt af þessu
svæði, eins og hann telur kthug
anirnar hafa leitt í ljós, að þar
sé á sjávarbotninum. Á þessu
meginlandi, sem nú er sævi
hulið, segir Mayo, eru gamlir
árfarvegir, fjallatindar hærri en
Mt. Everest, stórar sléttur og
dalir alt að 6 enskar mílur á
dýpt, og virkir eldgígir. — Upp-
drátturinn er af svæði, sem er
meira en helmingi stærra en
Bandaríkin. Mest dýpi(6 mílna)
var mælt fyrir austan Japan og
í nánd við Filippseyjar.
G. S. THORVALDSON
B.A., L.L.B.
Lögfræðingur
702 Confederation Life Bklf.
Talsími 97 024
W. J. LINDAL, K.C.
BJÖRN STEFÁNSSON
fSLENZKIR I.ÖGFRÆÐINGAB
á oðru gólfi
325 Maln Street
Talsfmi: 97 621
Hafa einnig skrifstofur að
Lundar og Gimli og eru þar
að hitta, fyrsta miðvrkudag i
hverjum mánuði.
Telephone: 21613
J. Christopherson.
tslenzkur Lögfræðingur
845 SOMERSET BLK.
Winnipeg, :: Manitoba.
A. S. BARDAL
selur líkklstur og ann&st um útf&r-
ir. Allur útbúna?5ur sá. bestL
Ennfremur selur hann allskon&r
minnisvaría, og legsteina.
843 SHERBROOKE ST.
Phonei H««»7 WINMI
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
DK. 9. G. SIMTSON, N.D., D.O., D.O.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
WINNIPEG —MAN.
MARGARET DALMAN
TEACHER OP PIANO
H«4 BANNING ST.
PHONE: 26 420
Dr. A. V. Johnson
íslenzkur Tannlæknir,
212 Curry Bldg., Winnipeg
Gegnt pósthúsinu.
Sfmi: 96 210. HelmUis: 33328
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
UaKK.ge nnd Purnltnre Morlai
762 VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutninga fr&m
og aftur um bæinn.
J. T. THORSON, K. C.
fcilenxkiir UlKÍræMiiKur
0
Skrifstofa: 411 PARIS BLDG.
Sími: 96 933
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —:— Sask.
Tnlntmlt 28 888
DR. J. G. SNIDAL
TANNL4SKN1R
«14 Somemet Bloek
Portage Avenue WINNIPB4I
BRYNJ THORLAKSSON
Söngstjóri
StUllr Planoa ng Orgel
Slml 38 345. 594 Alverstone St.