Heimskringla - 05.04.1933, Blaðsíða 2

2. SlÐA.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 5. APRÍL 1933
«] ! En hvað myndi Kristján segja
um þetta? — Ekki trúði hann á
önnur myrkvaríki en þau, er
menn skapa sér sjálfir, og sízt
myndi hann vilja að burtför
hans yrði mönnum efni í þau.
Svo skal og ei heldur verða.
Engu að síður er söknuður, öll
ir niðri og til enda vaka minn-' sagði Magnús Jónsson frá Fjalli, bar undir. Kunni samt þá list hans lifi — ekki einungis hann,
ingar, sætar og sárar — sárar þetta:—
þar til skilnaðurinn endar með
endurfundum. Þar er þögnin Snildar svör og lipur ljóð.
sjálf aðálsmerkið. leika jöfnum þræði;
T_ . ,.„ „ /-i * Caspers áhrif eru góð
Knstjan R. CJasper var að . ,, °.
'. ,. „ . . .. A alþvðunnar svæði.
ymsu leyti all e(nkennilegur
maður. Bráðgáfaður, og gáf-
að þegja, ef honum þótti betur heldur og alla þá, sem nú lifa,
| á því fara. Hann var einkenni- svo að þær herist áfram, meðan
lega skarpskygn á alt hlægilegt einhverjir lifa, sem meta snild,
og hjákátlegt. Gort og stæri- á þeim sviðum.
læti átti ekki upþ á pallborðið Eins og þegar hefir sagt verið
hjá honum. Lymska og hræsni Var heimili Caspers fyrirmynd í
voru honum hreinasta viður- flestu _ öllu nema auðlegð, því
Það var því að vonum, að stygð. Eins og flestum mun ríkur var hann ekki> þó hann
--°------- - iirnnr fiölhípfar mpfi afhrieðnm 1 ------ — * ° ° naun civk.i, pu uaim
um vinaskilnaði samfara. Hja J f„r«., Þar væri gestkvæmt. Öllum þegar kunnugt, var hann pryði- kæmlst æfinlega sæmilega af.
því getur ekki farið. Tómlegt g ‘ " íeið þar vel. ■ Allir voru vel- lega hagorður. Bar mest á því, Eins og hann var konu sinni
verður umhverfi það er þeir nm mann, sem a rei var nci komnir Um gestakomuna þar þegar sérkenni framannefndra ástríkur eiginmaður, svo var
áður fylla. Autt er sætið heima en/ ‘ g ”num 1 a"KU™ var þetta kveðið:—, lyndiseinkunna báru honum fyr- hann börnum sínum góður og
fyrir, hversu vel sem húsið er uPPg ^ KrSiáT strax^hvfð' ir aUgU eða eyrU' V°rU þá umhyggjusamur faðir, þarf ekki
skipað. Einum færra g ’ J , , —Margan bar þar gest að garði vísurnar til orðnar áður en hann ag fjölyrða um það framar.
la gestum og gangandi, a_iVari_°g1_ve __!" „Ax gleði til að leita sinnar. jsjálfur vissi af — komu fram í Casper var sjálfstæður í skoð-
huga hans alskapaðar. Stund- unum á hvaða sviði sem var.
um hripaði hann þær niður ájNaumast mundi rétt að kalla
hvað sem hendi var næst í það hann kirkjumann mikinn, og
annars
að fagna
bæta, þó hann hefði aldrei séð
— og einmitt þann vantar nu, ; 1 „ Æ var Caspers kveðjan þessi:
, . .... ttuuí það aður gert. Her er auðvitað íírr
sem mestu þotti um varða. Ekki y f ‘ Komdu mn til Rosu mmnar,
~ vioiH.ir att Vlð hluti sem alment voru
einungis er sætið autt, neiaur
KRISTJÁN RÓSMAN CASPER starír tómleikinn mann beint ' g Ekkert betra bragð hann kunni og það sinnið, börk, fjalastúfa í ho vav hann einn af stofnendum
_ ..... ... . onfnn var qq hlnriiT cto hann . . . . I
K. n. Strandabúa stundum
kallaður)
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur it sama
En orðstír
deyr aldregi
ii 1 . f . . . v , uunvi v mvvi u, m* ííqv , i j X 7 j v j7y cl 1 11 cV 1111 Clll 11 cl 1 oLV/111 Vv 11VI111
í augu úr svip sygjandi ástanvina g n ar a 1 1 ’ a iai 1 Bjargráð allra og griðastaður ;fjósinu eða luða bréfsnepla íjLiitersku kirkjunnar í Blaine,
eins og segðu þeir: Og þú líka— voga 1 „e 1 a, reyna" nnan var hjá Rósu,—hún var honum vösum hans. Oftar en hitt munu
sérð og saknar! Að vísu fær V1 tvltugt ,re „ aUn, Sem Himnaríki og átrúnaður. ,þær hafa glatast, og hefðu að
4—J tri n 11 w, n A11 n n nr nn n m Wl ^ .
líkindum allar farið sömu för,
, . .. , . _ -A vmnumaður a storbonda heim-
skynsennn nokkru her um rað-
íh á Islandi. Innan skamms
ið, en aldrei utbygt með ollu • .
.... ... *. frr var hann settur yfir vinnufolk-
þessum eðlilega'soknuði, fyr en / .... .,
, . , , , . __íð, latinn lita eftir ollu, halda
tíminn tekur í strengmn, og . ’ .
.... .. ,, ollu í roð og reglu, bua verkfæri
breiðir yfir skilnaðinn tofratjald , .
/, . . . _ í hendur vmnufolksms o. s. frv.
Þa koma mmnmgarnar _ . ,A
Ef eitthvað vantaði var svarið
Þar voru tök á tryggð og dáð-
um,
—tók hún æ í sama strenginn.
Milli þeirra því var öllum
hefði ei Rósa lært, og kunn-
ingjar hans lært, eða hripað hjá
sér það sem þeir náðu í. Auð-
vitað hafði Casper gaman af
hveims sér góðan getur. sitt. ^ ^
(Hávamál) til skjalanna og kalla fram sól jafnan; Spurgu Kristján. Farðu
Eins og blöðin hafa þegar get- 'Kin ammgJ„U sainvernnna^ til Krisíjáns. Venjulega liefði
ið um er nú Kristján R. Casper sem ')a ei a< vmu a !a ’ °n slíkt dálæti og traust á ný-
dáinn. Farinn er hann frá okk- gera )ær a ' an 1 j°man 1 ícomnum ungling, valdið óá-
ur að sýnilegum návistum. Und- 'Josa um> sem ver a 80 s Jian nægju og afbrýðissemi. En hér
arlegt er það ekki, því þá skuld er sim^ir funda°g xJndarlegt^er var um eiíitert siliít að r8eða.
<:ca^e andten^beaa^bezt íæ^tuT °8 Það> að flest eða alt sem \ KnStjan 'a* SU)dllan galgopi’ Sætu eitt eða fleiri gamalmenni, þess, að einhverju sinni er hann
score and ten þegar bezt lætur, & u , „A svo katur og skemtilegur, að ... „ * ,__* , „ . . ,
. „ , fX. -A skvgði í virkileikanum, a ser . ° . ’ ;■—sem enga attu að — að borð- kom heim af samkomu, spurði
segir biblian, og hann hafði nað h . ollum þótti vænt um hann. AUir! ’ . 6 , ... , , . , , , , ’ J.,„.
, , „ , . , . w„„ enean t lverurett í heimi mmn- , . T„ . um þeirra, og ar eftir ar þeir gestur, sem þar var þa staddur:
þvi marki, og þo nokkuð betur. y ...... ldu með honum vera. Enginn .. 1 ’ „. ... „ . , * „
;------- — u— +,i — & somu meðan æfi entist. Og Hvermg honum hafði hkað ræð-
þrautaléttir nokkur fenginn.— fð segja kunningjum sínum, vís-
jurnar og tildrög þeirra, þ. e. a.
Þetta var ekki sagt út í blá- s. þeim, sem hann vissi að höfðu
inn. Því auk vanalegra gesta, gaman af slíku. Að því búnu
var heimili þeirra Caspers hjóna, hugsaði hann aldrei um þær
nókkurskonar barna og gamal- meir. Til dæmis um það, hvað
menna heimili. Engar hátíðar fljótt og fyrirhafnarlaust slíkar
eða tillidagar liðu svo, að ekki vísur urðu stundum til, má geta
Hitt er máske undarlegra, að tnSanna ~ er Þar ekki fil “
og starfaði í þeiín félagsskap í
1 ár — oftast í safnaðarnefnd.
Á útskúfun trúði hann aldrei.
ekki einu sinni sem unglingur
— eftir að hann fór nokkuð að
hugsa um þau mál. Til þess
var hann og mikill mannvinur—
Já og Guðs. — Sjálfur taldi
hann sig Únítara, og fór ekki
dult með. Á hinn bóginn kvaðst
hann heldur vilja Lúterska
kirkju en enga, vegna ungdóms-
ins. Einhverju sinni er hann
ræddi um trúarbrögð við sr.
Hjört Leo, og kom ekki sam-
gn við hann, sagði sr. Leo: —
Og þó bygðir þú kirkjuna —
Lútersku, því um aðra kirkju
var þá ekki að ræða meðal ísl.
0 — I-— -........ brnki eða qtærilæfi vfir hví að .............. .... ................... . 1»
stundum finst manni þeir ekki Sleymt> alt §leymt- Blessaður ^ settUr yfir aðra Reglu. iæfinlega. voru hin auðu S8etm.’ urnar' Casper Þagði augnablik, | gýnir það ótvírætt hvað mik_
farnir—þessir menn og þessar kariinn hann timi, — ungur eöa gemj yar honum SVQ meðsköp_ af oðrum' Það var a ‘ rf gehh mnn siiunmg a gofmu,jinn þátt Casper átti f fram_
konur, sem við erum að kveðja. £amal] eftlr ÞV1 sem einum °S uð> að hann mátti ekkert sjá h:,rgu11 a Þeun niuna ai 311 “ stakk UPP 1 sig tuggu og sag( í kyæmd þesg máls> j)VÍ Hjörtur
serhverjum þoknast að kalla Knm hetta hnnmn eJm'gamaimenUUm' Væru Þau hlægjandi a.ðems augun_hlogu,, gaf engum viðUrkenningU SVOna
___v_,____öll ur lagl taia‘ K m petta nonum á ferð> gistu þau fiest, oftast þau gerðu það svo oft, og voru
. . .„ , „ mein græðir, — jafnvel ann- ayðvitað vel ÞeSar liann for að hjá þeim Caspers, og dvöldu þá glettnisleg.—
til nærveru þeirra og.sjaum þa, c 6 ’ J , vinna fvrir siálfann sie Bar , , „. 1
, . „ . ’ marka*ællinnar. Yfir alt breiðir , . . J J1H þar þá dögum saman — æÞn-
lT Til dæmiVs0sUé eg Casper, hann huHðshjúp sinm EHin sér " Kris'tjln Z íega ™ ’f 4 bÓk
hvenær sem hann kemur mérj ^ hfa> ah™ manna be* í'Þð sex værU börnin heima j þTr JiZ^tuggu tók
Við sem þektum þá bezt
unnum þeini mest, við finnum liann> a Þa iæknisly , sem
hug — og það er oft, — eins „ 6„ e . . „ smar, skildi þarfir þeirra og „ . „./„m fvr-ir-
„ — hfa í endurmmningum æsku ... 1 , . ^ . fyrir, var æfmlega rum fynr
og hann mætti mer svo oft, _ _ - _ _ fullnægði þorfum þeirra. Gengi ... . . Tr.„_KoA;
i.!imo Q„nQr.o(.«Qr. með unaðar. fegurðar, frægðar, eða J „„„„ |Aeiri- Furðaði marga a þeirri
heima og annarstaðar,
glaðlega brosið, hlæjandi augu
og útrétta vinarhönd.
, . eitthvað að þeim, læknaði hann , „. „ - v.á
hvers þess annars, sem var þeim x_____ 1 f , ,________________þolmmæði, þvi auðvitað voru þa
kærast.
I CL llliaia, 0^111 pviiii . , í , , .. ' uv'iiumwwi, u ' ^ ---
Nútíð er þeim nokk- Þœr !“r' • Þv, sem oðru var stundum ærs| 4 fer5um, Þó
hnnti liAlhmfmi ClAiiíitn iniri
urskonar kvikmyndasýning sem
Hljótt er nú uin. gættir gengið, þeir sjá að vfsu, en gleyma
hann fjölhæfur. Síðustu árin
rak hann mjólkur verzlun. Um
minni en vænta mátti, því þau
hjón kunnu gott lag á börnum,
Ijótlega. Yftr so’rgina breióir k*rnar slnar ‘,ann;simm, og annara. Nú er margt
............ - Eg l,f, a þeim af börnum t,easum fullorð,8
gleðm sytir ein a beði,
Gloðu brosin gengin heðan,— hann nokkurskonai1 aðals-blæju, „ __ . ------- ,
Goðasvörin öll á förum. sem er því merkjanlegri, sem °g >æ^ a„„mer’ „ V1 mi.ur|fólk, sem minnist með þakklát-
Þögnuð snildin, — móði mögn- syrgjandanum er að eðlisfari man. <g e, ‘ nema þessa einu | um hug> ðtal giaðra stunda frá
uð. stærri og göfugri. Léttúðin tal- satnmsu ur Þ6'"' raa' bernskuirum, 4 þessu barngóða
að smn saSðl hann um sJalfan heimili. Sjaldan fóru Caspers
IMyrkraríki hugann sýkja.—
■Öngvir kveða kátir lengur
K. n.¥ strandabúi er dáinn.
ar um sorg sína þar til hún
sig:-
rignir niður og hverfur, eins og
regnskýin þegar þau eru tWn.'
Upp yfir þeim var himinmn , „ .. .
J * Þo ymsa breytmg kanni.
manm.
* K. n. er fyrsti og síðasti heiður og blár. Þar var aðeins „ „ -
stafur í Kristjans nafninu og um augnabliks skugga að ræða. . „ . .
því ekki með öllu rangt að Göfgin þegir, ber harm sinn í Kroppurmn 11Klst
nota það, í hverri merkingu sem hljóði, en þó svo, að hann _ *
vera vill yfir, skyggi ekki á annara sól. Und-; H«m.l.rf«lr var Kristjan a-
________________gætur, enda var heimili þeirra
hjóna að flestu fyrirmyndar
heimili. Bar margt til þess.
i börnin á sýningu eða til ann-
ara skemtana svo, að ekki hefðu
I þau einhverja fátæka í eftir-
! drægi, og borguðu fyrir þau,
það sem borga þurfti, og var
Casper þó ekki ríkur. Um efna-
hag sinn kvað hann einhverju
sinni vísu þessa:—
PARENTS!
Your Children’s Future
is in Your Hands
That boy or girl of yours with many hours of time to
spare—what are they doing in their idle moments? And
the responsibility for their respectable place. in the
community and for their successful future business
career is on your shoulders!
DAY and EVENING CLASSES
ENROLL NOW!
The price of our business course is most reasonable—
the Branches of the College are available to students
living in the suburbs of St. James, Elmwood and St.
Johns. Full details may be had on request.
Write, ’phone or call for Prospectus giving particulars
of all courses.
DOMINION BUSINESS COLLECEl
THE MALL, WINNIPEC* -
David Cooper, C.A., President
—Lifi eg í lífsins ró,-—
—Lífið það er skrítið.
Bæði voru hjónin gestrisin, svo Hef. &f ÖUu nægta nóg
hvergi gat betur og er þá mik- En n-g er stundum lítið.—
ið sagt, því enn er gestrisnin j
óskabarn ísl. Samkomulagið j Að gleðja aðra> unga og
heima fyrir, var svo innilegt, gamla var Casper hreinasta
ást og virðing á báðar hliðar yndJ gem dæmi var mér sagt>
svo áþreifanleg, að þaðan and- að vorið 1932 kom leikflokkur
aði vorblæ vináttu og einlægni | nokkur til Blaine og lék í bæj-
að gestum og gangandi. Em 1 arráðshöllinni smáleiki, sem sér-
konu sína, Rósu, orti Casper staklega Voru að ujngmenna
margar fallegar vísur. «ún var hæfi Samt máttu unglingar
honum ótæmandi yrkisefni. Ein
af þeim vísum er svona:—
ekki þangað koma, nema full-
orðnir væru með þeim. Casper
safnaði að sér hóp af drengjum,
sem hann vissi að ekki höfðu
fé til slíkra skemtana, fór með
þeim og borgaði auðvitað fyrir
þá alla. Slíkt kvað hann sér
jmargborgað með því einu, að
Vísa þessi er eitthvað svo sjá anægju sveinanna.
innileg og tilgerðarlaus, að mérj Binn af sveinum þessum bjó
finst hún mætti eiga sæti með með mðður sinni f4tækri hjá
þessari alkunnu vísu eftir Pál ekkju einni þar nærrj Var hann
Ólafsson: — Eg vildi eg mætti gem fleiri daglegur gestur f husi
Leiðst höfum við um lífsins höf,
Lánið fylgdi og blíðan,
’Eg fékk þig í Jólagjöf
Jól eru ávalt síðan.—■
vera strá, o. s. frv. —
! Caspers. Eftir honum er þetta
Tuggði hana og melti.—
Einhverju sinnni skrifaði
Magnús Jónsson frá Fjalli hon-
um bréf, og kvað það myndi
Casper Gestaþraut að lesa, því
að það væru myrkraverk. Magu-
ús var þá blindur orðinn. Casp-
er sendi hónum eftirfylgjandi
vísur, sem komu hver á fætur
annari, meðan hann las bréfið,
sýnilega honum með öllu ósjálf-
rátt:—
—Línu senda máttu mér,
—Mér eru kær þín penna spor—
Myrkraverkin þau frá þér
Þyl eg eins og Faðir vor.
Ánægju það eykur mín
Orðin saman jaðra
Létt var Gestaþrautin þín
Þú mátt senda aðra.—
Á yngri árum orti Casper
mikið — meira en hann nokk-
urn tíma gerði sér grein fyrir.
Hagmælskuna fekk hann að
vöggugjöf, og spaugsemin eða
glettnin, sem einnig voru hon-
að ástæðulausu.
Eftir að Fríkirkian í Blaine
var stofnsett, gekk Casper með
öllu skyldu liði sínu, því er þá
var heima í þann félagsskap og
unni honum af öllum hug. Mér,
sem þetta skrifa er vel kunnugt
um, að Ca-sper vildi að sú kirkja
hefði verið stofnuð 20 árum
fyr. Hann vissi, að þá hefði
meiri hluti fsl. í Blaine aðhyllst
hana. Hann var þar sem ann-
a'staðar framsýnn. — Vissi að
hún myndi eiga örðugt upp-
dráttar, ef önnur væri áður
komin á fastan fót.
f stjórnmálum fór Casper
sinna ferða. Sumir mundu hafa
kallað hann “Cosmopolitan”.
Þó hélt hann sig að Democrata
flokknum — undir ríkjandi
stjórnarfyrirkomulági. Hann var
að eðlisfari bjartsýnn og trúði
því, að hið góða í mannseðlinu
myndi bera sigur úr býtum á
hvaða svæði sem er. Þess-
vegna lét hann það aldrei mjög
á sig fá, sem aflaga fór í þann
og þann svipinn. Hann var
vinur vina sinna, og fyrir þá
gekk hann oft langt, lánaði fé ef
því var að skifta gekk enda
stundum í fjárhagslega ábyrgð
ef mikið lá við og efnahagur
ba’ns þá leyfði. Sjálfur var
hann svo vel þektur fyrir heið-
um vöggugjafir, léðu úenni: arlegheit f viðskiftum, að nafn
vængi, þessvegna var honum !hans yar nog trygging hvar sem
var> Aldrei neitaði hann um
svo eðlilegt að grípa til þeirra
tækja. En aldrei lagði hann
neina rækt við þá gáfu (þ. e.
hagmælskuna) Máske var það
þess vegna, að hún varð hon-
um aldrei að fótakefli, eða
eins og í gömlu vísunni stend-
ur: — til óláns.fl|1 Ungur orti
hann sér og öðrum til gamans.
Á seinni árum minna, og sjald-
an, nema eins og að framan
segir, að það kæmi bara ósjálf-
rátt. Oft kom það fyrir, að
kuningjar frá yngri árum, sem
hann hitti tugum ára seinna í
þessu landi, komu með vísur
Casper var svo glaðlyndur, haft: — Eg er ríkari en hin eftir hann, sem hann hafði sjálf-
:að amasemi og allir hennar börnin, því eg á þrjár mömmur
i fylgifiskar flúðu nærveru hans. og einn pabba. — Mömmurnar
Hann var, eins og sagt hefir voru: móðir hans, húsmóðir og
verið um suma menn, hrókur Rósa Casper. En pabbinn var
alls fagnaðar. Æfinlega hafði Casper. Þegar lát Caspers
j hann gamansögur á reiðum barst út, grét þessi sveinn og
ihöndum, og sagði þær svo vel, sagði: — Nú á eg engann pabba
að ekki varð hjá því komist að lengur. — Að vísu átti hann
gleðjast með honum. Fjörið og lifandi pabba, en af honum hafði
fyndnin voru honum svo eigin- hann ekkert gott að segja.'
leg, að engir skuggar stóðust Casper var hreinlyndur mað-
slíkt sólskin. Enda spaklega ur og all opinskár um skoðanir
hnyttinn í tilsörum. Um hann á mönnum og málefnum, ef svo
ur löngu gleymt, og sumum svo,
að hann kannaðist alls ekki við
þær, fyr en hann var mintur á
tilefni þeirra. MeirF hlutinn er
gleymdur eins og eðlilegt er,
enda fer bezt á því, og það
myndi hann sjálfur segja. Samt
væntir mig, að sumar vísur
* Að yrkja kvæði ólán bjó:
eftir flestra sögu, gaman væri
að geta þó, gert ferskeytta
bögu.
hjálp ef annars var kostur, og
veitti hana enda óbeðinn ef
hann vissi að hennar var mikil
þörf. Sjaldan mun honum hafa
orðið hált á trú sinni á mennina
og þó kom það fyrir.
Casper var meðal maður á
hæð, grannvaxinn, fallegur á
fæti, og snyrtimenni hið mesta.
Kvikur var hann og léttur í
spori, — gat helzt aldrei kyr
verið, svo var fjörið mikið. Aug-
un voru grá blá, greindarleg og
glettnisleg. Fremur nefstór og
kinnheinahár þó ekki til lýta.
Ennið hátt og bjart og dálítið
kúpt. Heildarsvipur andlitsins
var fagur, og þó karlmann-
legur. Viðmótið vingjarnlegt,
glaðlegt og djarfmannlegt.
Hann var ræðinn og skemtileg-
ur hvar sem maður mætti hon-
um, en beztur heima hjá sér.
Engin var hann þó ræðumaður,
eins og það orð er vanalega skil-
ið. Þó voru fáar samkomur,
og færri samsæti svo, að hann
væri ekki kvaddur til máls.
Kunni hann manna bezt lag á,