Heimskringla - 18.09.1935, Blaðsíða 2

2. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPBG, 18. SEPT. 1935
SILFURBRÚÐKAUP f MIKLEY
V I S U R
Surniudagmn 25. ágúst s. 1.
var þeim hjónum Þorbergi og
Önnu Jones á Birkilandi haldið
veglegt silfurbrúðkaup í sam-
komuhúsi bygðarinnar.
Til brúðkaupsins efndu vinir
og vandamenn. Veizluna sátu
um 80 manns. Athöfnin bófst
kl. 9 s. d. á þann hátt að silfur-
brúðhjónin voru leidd inn í sal-
inn til öndvegis og fylgdu þeim
og börn þeirra, en samtímis
stóðu allir boðgestir upp og
sungu undir forystu söngflokks:
“Hve gott og fagurt” . . . . og
“Hvað er svo glatt” . . . Að því
loknutalaði veizlustjóri fáein orð
og kallaði fram aðal ræðumann
kvöldsins Mr. Svein Thorvald-
son, M.B.E., frá Riverton, sem
kom beina ferð fram til eyjar á-
samt frú sinbi og fleira fólki að
sitja silfurbrúðkaupið. Mr. Tbor-
valdson talaði langt mál og
snjalt. En ræðu sína flutti
hann án blaða. Hefði bún þó
verið þess verð að vera skrifuð
og síðan prentuð.
Þá sungu Mr. og Mrs. Skúli
Sigurgeirsson. Næst var lesið
ávarp frá séra Jóhanni Bjama-
syni og frú hans til silfurbrúð-
hjónanna, og skilað lokuðu
bréfi með ávarpi og silfri í frá
Mr. og Mrs. Benedikt Kjartans-
son.
Mrs. Perry, systur brúðgum-
ans söng solo, J. S. frá Kald-
bak flutti stutta ræðu. Þrísöng
sungu Mrs. Perry, Mrs. Sigríð-
ur Sigurgeirsson og útgerðar-
maður Sig. Sigurðsson. Kvæði
ort við tækifærið flutti J. S. frá
Kaldbak, sem birtist á öðrum
stað í blaðinu. .
Næst sungu allir: Þú blá-
fjalla geimur. Síðan var boðið
orðið hverjum sem hafa vildi.
Einn maður gaf sig fram Mr. S.
Sigurðsson talaði hann af hlý-
hug til brúðhjónanna.
Þegar hér var komið kvöld-
skránni fékk veizlustjóri boð um
að bera fram brúðkaupsgjafir.
TIL ÞORBERGS OG ÖNNU JONES
Á ÞEIRRA 25 ÁRA HEIÐURSDEGI
Þið hafið vakað hlið við hlið
Þó heimsins stundum syrti um mið
Og verndað ykkar æsku ást,
Sem ekki í neinum raunum brást.
Þið börðust saman hlið við hlið
Því hörku lífsins reynduð þið.
Og siglduð djarft í sókn og vöm
Það sýna hraust og mannvæn böm.
Þið strídduð saman hlið við hlið
í heilsuleysi og sorgir við
Og genguð ömgg arm í arm
Með einurð móti þyngsta harm.
Þið sátuð margoft hlið við hlið
Er húmið kom með nætur frið
Og framtíð bygðuð bjarta höll
Þá bömin voru sofnuð öll.
í kvöld þið sitjið hlið við hlið.
Eg hamingjuna sjálfa bið
Með silfri krýna æfi ár —
Svo engin falli sorgar tár.
Þið gangið héðan hlið við hlið,
En hingað komið aftur þið
í gullbrúðkaup að gömlum sið
og giftist inn í kvöldsins frið.
J. S. frá Kaldbak'
Nýju ráðherrarnir
flutti brúðurinni ávarp fyrir
hönd kvenfél. mjög skipulega
samið og ágætlega flutt. Sem
viðurkenningar og þakklætis
vott fyrir vel unnið starf í þágu
félagsins í mörg ár, bæði sem
skrifara þess og félagskonu, af-
henti hún henni frá kvenfélags-
konunum einkar fagurt “din-
ner set.”
Tveir aðkomumenn, Halldór
Austmann, póstmeistari í River-
ton og Jón Eiríksson póstur
prýddu brúðarkransinn með
silfri.
Að endingu þökkuðu silfur-
brúðhjónin alla sæmd sér auð-
sýnda.
Birkilands hjónin eru alin upp
á Mikley. Þau giftust ung —
eru enn ung rúmlega fertug. —
Þau eru mjög vinsæl eins og
þessi
Veitingar voru á eftir eins og
við konungshirð.
Eftir kl. 12 var dansað lengi
nætur.
Þessi veizla náði á tvennan
hátt þeim tilgangi; sem brúð-
kaupsveizlur verða að ná svo vel
sé:
Hún varð silfurbrúðhjónunum
til sæmdar og hygðarmönnum
til sóma.
J. S. frá Kaldbak
ÓTTI
Óttinn er sá skapadómur, sem
hvílir á mannkyni jarðarinnar
og leiðir af sér meira böl og and
streymi, heldur en maður gerir
sér í hugarlund í hversdagslíf-
inu, það er svo margt sem fram
hjá fer daglega sem lítið athygli
er veitt. En allir og alt hefir
veizla bar órækan vott I gildi svo ekkert getur glat-
um!. Átta efnileg börn þeirra jasf-
Börn silfurbrúðhjónanna og1 prýddu veizluna — flest af j Óttinn sýnir ófullkomlegleika
bygðarfólk gáfu vandaða “case” j bernsku skeiði en þó enn öll í (mannssálarinnar. Um leið og
með átta hnífa pörum og tvens- ■ föðurgarði. Elsti sonur þeirra | smábarnið fer að skynja, kemur
Á mynd þessari sézt forsætis-Imyndinni: Hon. J. Earl Law- Hon. R. B. Bennett. Hon. Wm.
ráðherra R. B. Bennett vera að I ___ v , xu . .
. , son, K.C., raðherra mnannkis-
gera fjora nyskipuðu raðherr-
tekna. Hon Reginald Geary,
ana kunnuga. Ráðherrarnir eru
lesið frá vinstri til hægri á
KjC., dómsnfálaráðherra. Rt.
Gordon Emst, K.C., fiskimála-
ráðherra. Hon. Samuel Gobeil
yfirpóstmeistari.
og sjáanlega líkama. Ekkert jarðneskum auði. Ef þetta skildi
er dauðlegt í ríki náttúrunnar.
Alt lifir eilíflega. Skýrasta út-
leggingin á þessum aðskilnaði,
er að mannssálin hafi bústaða
skifti eða fataskifti. Það er
meira að segja álitið af þeim
seni þessi vísindi stunda að um
virkileg verustaðaskifti sé ekki
að ræða fyrir fjöldann, þó að-
skilnaður sé orðinn frá hinum
þreifanlega og sjáanlega lík-
ama. Og ef þetta er rétt, er
ekki svo mikið að óttast fyrir
efnishyggjufólkið, það heldur á-
fram að grúska og gramsa í
öllum sínum reitum — aurum
og maurum.
Það var til dæmis Bankamaö-
ur, að mig minnir á Englandi,
sem varð bráðkvaddur inni í
Bankanum. Eftir það varð svo
reimt þar að starfsfólkið héldst
vera rétt er aðeins eitt skilyrði
til lausnar. Það er að losa sig
úr þessum fjötrum ástríðanna.
Það, að vera öllu óháður og ó-
bundin af voru jarðneska tildri,
í hverskonar mynd og merkingu
sem1 það er. Hverfulleikinn í
efnisheiminum (okkar jarð-
neska heimi) er sönnunin. Eg
á aðeins eina ósk fyrir sjálfa
mig og að uppfyllingu hennar
vil eg vínna eftir því sem eg
bezt veit. Og hún er sú, að eg
yrði ekki að “draug” við að-
skilnaðinn. Að eg þvælist ekki
fyrir einum eða neinum. Að
hugur minn og vilji, verði svo
laus við alt og alla, að ef um
aðra verðustaði er áð ræða fái
jarðneskir fjötrar ekki haldið
lags skeiðunl, ásamt borðdúk. |Allan, er að verða útlærður í
Mr. og Mrs. Sveinn Thorvald- ' eimvéla fræði. Elzta dóttir,
son frá Riverton gáfu silfur disk Magnúsína er kennari við Mikl-
(Casserole). ,eyjar skóla.
Báðar voru gjafir þessar bæði, Kvöldskrá brúðkaupsins var
dýrar og hinar vönduðustu.
jlokað að góðum og gönílum
Mrs. Kristbjörg Sigurgeirsson landssið með Eldgamla ísafold
forseti kvenfélagsins “Undina” og God Save the King.
Bennett verður mynðasmiður
Eftir fyrsta ráðuneytis fund-
inn með nýju ráðherrunum' við-
stöddum, komu myndasmiðirnir
á vettvang, er ráðherrarnir
komu út af fundinum. Tóku
þeir “Newsreel” myndir af for-
sætisráðherra og fjórum nýju
ráðherrunum. Eftir myndatök-
þessi eiginleiki berlega í ljós.
Barnið hrekkur við er það heyr-
ir snöggann hávaða. Hurð er
skelt, — eitthvað dettur, o. s.
frv. Fyrstu árin er þessum
ótta haldið við, með því að þeir
fullorðnu hræða börnin með
Grýlu og öðrum vættum, sem
taki þau ef þau eru ekki þekk.
Þetta gengur alt vel, Grýla kem-
ur auðvitað ékki.
Tíminn líður, fullorðins árin
koma, barnagrýlan er horfin.
En í hennar stað eru komhar
margar “Grýlur”, forynjur og
tröll, í virkilegri mynd þess-
arar tryltu heimsbaráttu, það er
engin hætta að þessi óheppilegi
fylgifiskur hverfi með aldri og
þekkingu.* Viðhorfið sem blasir
við ungmenninu og lífsskilyrði
þau er að því snúa, halda því vel
við í ástandi hræðslu og kvíða.
Þetta ásigkomulag þjáir jafnt
háa sem lága, sem eftir nú-
tíma skilningi, þýðir ríka og
fátæka, því manngildi og mann-
kostir eru sem aðrar vörur, met-
ið eítir fjárhagslegum ástæðum.
Auðníaðurinn hefir óttann og á-
hyggjurnar yfir sínum fengnu
fjármunum. Hvemig hann fái
hangið á þeim öllum saman, og
með tilsvarandi áframhaldandi
viðbætir og árlegum vöxtum.
Öreiginn ber aftur kvíðan og
angistina yfir hverjum komandi
degi. Hvernig hann geti kom-
ist yfir næsta málsverð fyrir sig
og sína, ef um fjölskyldu er að
ræða, jafnvel hvar hann geti
látið fyrirberast næsta nátt-
stað, sumstaðar er náttúran svo
gjöful við þessi afkvænfi sín,
að þau lifa úti árið í kring.
Það er eitt atriði enn, sem
una sneri forsætisráðherra sér eg ætla að minnast á í sam-
að myndasmiðnum og áhaldi jðandi við óttann. Það er þessi
hans og spurði hvernig smíðis!ÓUi hjá öllu“ fjöldanum, fyrir
, i i , , , . TT í mér fastri. Og sú ósk mín nær
þar ekki við um hadaginn. Hann I „ 6
,til allra annara.
helt afran/ að reikna og telja
peningana. Hann hlýtur að hafa
verið mjög hneigður fyrir starf-
ið meðan hann var í efnislík-
amanum. Þetta eru draugarnir,
sem talað var um í gamla daga.
Eins og allir vita er nóg, og
fyrir þá sem leita og þrá. Samt
er ekki lestur og mentun aðal-
skilyrðið. Lesum fyrst af öllu
okkar eigin lífsbók. Hvernig
við lifum? Hvað við gerum?
Hvernig við breytum? - Hvemig
við hirðum um þetta litla fræ-
korn sem okkur var fengið til
meðhöndlunar og varðveizlu?
Hverskonar gróður það færir
okkur sjálfun/ og samverka-
mönnum okkar og meðbræðr-
um? Það lítur út sem ýms
vanhirðing eigi sér stað. Að
allskonar ryk og rusl standi
þessum plöntum fyrir þrifum.
Sólarljósið nær ekki að skína.
Þessvegna er ekki svo undar-
legt, hve mikið samúðarleysi,
skilningsleysi og hirðuleysi er
hjá þeim fiokkum mannkynsins,
sem betur mega og meira eru
megnugir, gagnvart þeim m*eð-
bræðrum sínum, sem ekki hafa
neitt af neinu nema kuldanæð-
ing jarðiifsins. Það er heldur
ekki að unjjra þó sálargróðurinn
visni í slíkri vanhirðingu og af-
skiftaleysi.
Mannkynið, mikill hlutf þess,
Ef einhverjir þeir sem lesa
þessa grein, langaði til að fræð-
ast meir um þessi efni, sem eg
hefir svo sáraíítið drepið á, geta
þeir fengið bækur og rit sem
um þessi efni ræða (á ýmsum
langt fram yfir það, af drauga- 'tungumálum), er gefnar bafa 'gkilur sannarlega ekki hlutverk
sogum”, bæði sannar og ósann-iyenð ut og halda áfram að siu Hver höndin rís móti ann-
ar. Lætegþvíþettaeinadæmijkomt ut bæði fra Sálarrann- ari óttinn fyrir því að þessi
nægja hér. Hverfulleiki aHs soknarfélogum, Guðspekisfélag- |eða hinn hærri hlut f við.
þess er efnið eða efnislíkaminn J ™u. Einmg Yoka bækurnar og aireigninni. Þessi hræðilega sam-
hefir y«r að ráða, kemur að onnur Iuávf™k af tagi,, kepni er búin að gliga niður> og
o. fl. Ef folk vildi leita meira útiloka alla möguleika fyrir heil-
og ugsa sja t yað sé hinn ihrigðu og ærlegu samlífi manna
sanm tilgangur lífsins. Lesalálnilii
meir af þeim bókum og ritum
sem um slík efni eru skrifuð af
skömmum notum, því það end
ist aðeins stutta stund. Þess-
vegna hefði bankamaðurinn
verið betur settur, ef sjónarsvið
hans hefði verið víðtækara og
hann hefði horft til hærri og vitrustu mönnum er helgað hafa
sólríkari heima, en banka reikn- jsitt þessum málum. Ef eitt-
ingar og bankaseðlar geta veitt. hvað af þesskonar bókum kæmi
Ofdrykkjumaðurinn, «ftir að- 1 “V18 re>’,ara :,,m;lrs SÖ6U-
skilnaðinn, heldur sig aðallega rUS,S: Sem er y,,r,ult at á nes‘-
við vínsölukomþur og að þess-
konar krám. Það er miður
skemtileg tilhugsun ef breyting-
in fyrir þá verður slíkt ástand.
um heinfilum að því er eg bezt
veit, mundi það auðga hugsun-
arafl manna. Lélegar bækur
eru á sama hátt skemmandi,
gripurinn ynni. Á myndinni
hinum svokallaða dauða, sem
vissulega er ekki hið rétta orð.
sézt, að lærlingurinn er byrjað- ■ |,a^j er aðskilnaður meðvitundar
ur á lexíu sinni. Roy Tash | íífsins, (sem öðru nafni er köll-
heitir kennarinn. 'uð sál) frá þessum þreifanlega
Þær verur er þannig hanga má ^ S°ðar hækur eru andle^a
segja með sanni að fái aðeins ! LeStur goðra hóka
notið reyksins af réttunum. __jeftir Sóða °g vitra menn eru
Líkt og hungraðpr maður, er!UPplý8andl’ aðst0ð og ánæSja
kemur inn í matsöluhús með |
vasana tóma. Hann finnur lykt-
ina af réttunum sem á borð eru
bomir, ,en hungrið sker þess
sárar er hann fær ekki neitt
þess er hann þarfnast. Hann
reikar til næsta matsöluhúss, en
alt fer á sömu leið. Það er yfir-
leitt álitið, að sterkar ástríður
og önnur sterk öfl í þessu lík-
amslífi haldi áfram. Til dæmis
móðir sem deyr frá smábörnum.
Hún heldur sig umhverfis þau,
jafnvel þó hún viti sig einskis
megnuga fyrir þau að gera. —
Undir slíkum kringumstæðum
og þessum er aðskilnaðurinn
sorglegur. — Ef til vill kvelst
móðirin ekki Imeira en oif-
drykkjumaðurinn, sem ekki fær
svalað nautn sinni, eða ríki
maðurinn, sem ekki lengur hef-
ir tækifæri í virkilegleikanum
til þess að græða fé eða safna i
Eg hefi heyrt menn segja:
“Þú getur ekki lifað ærlegu lífi,
þú verður að ljúga og svíkja,
annars verður þú færður úr
skyrtunni”. — Ef hún er þess
virði. — Það er víst farið að
fækka skyrtunum hjá mörgum
af þeim. Ekki af því að þær
séu ekki nógar til, heldur hitt
að það er ekki neitt til að
kaupa þær fyrir.
Og fólkið stynur, “Hvað er
hægt að gera.” “Það er ekkert
hægt að gera”, o. s. frv.
EIGIÐ EKKI Á HÆTTU AÐ BÖKUN MISTAKIST
n
<EiG-,Ð EKKI Á HÆTTU AÐ
iN0ta LAKAN baking powder
(Snk yj %>■ MINNA EN 1c VIRÐI AF MAGIC
nægir í stóra góða köku.
'VQti 00 MAGIC VEITIR ÁVALT Á-
ktt V GÆTAN ÁRANGUR.”
segir Miss ETHEL CHAP-
WAN hinn vinsæli matreiðslu
ritstjóri við “The Farmer’’
Leiðandi canadiskir matreiðslu sérfræðingar
vara við að nota í eoft brauðdeijf léiegan
baking powder. — Þeir ríiðlejíirja MAGIC
Baking; Powder, í fullkomnar bakningar.
• LAIJS VIÐ A I,f \—Staðhæfinj; þessi á hverj-
um bank er yður tryg-ging fyrir þvi að Magic
Baking Powder er laus við álún og önnur
skaðieg efni. Búinn tii í Canada