Heimskringla - 12.02.1936, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 12. FEBR. 1936
HEIMSKRINCLA
7. SÍÐA.
IV,INJAGRIPURINN
Frh. frá 3. bls.
Armande vinkonu sinni fyrir-
varalaust, aö hún ætlaði að
dvelja um sumarið á einhverj-
um kyrlátum bæ á Long Island,
og yfirgefa leiksviðið fyrir fult
og alt.
Seytján mínútum eftir að
fröken D’ Armande hafði nefnt
nafn vinkonu sinnar^ var harið
kröftulega að dyrum.
Áður en henni ynnist tími til
að svara, voru dyrnar opnaðar
og Rosalie Ray hlammaði stórri
ferðatösku inn á gólfið. Hún
var í göngufötum og víðum bíl-
jakka utan yfir og hafði heljar-
mikla slæðu bundna um höfuð-
ið.
Þegar hún tók af sér slæð-
una, kom í ljós óvenju fagurt
andlit. En af einhverjum innri
orsökum var hún kafrjóð í
framan og augnaráðið bar vott
um þreytu og megna öánægju.
Mikið, kastaníbrúnt hár, sem
virtist hafa verið nælt upp í
flýti, losnaði jafnskjótt og hatt-
urinn var tekinn og féll í lið-
uðum lokkum niður yfir and-
litið.
Hún tók sem snöggvast utan
um vinkonu sína og kysti hana
stuttlega. Kveðjur umferða-
leikara, sem mætast á förnum
vegi, eru venjulega lausar við
allan hátíðleik. Þær h'kjast
einna helzt kveðjum hermanna
og ferðamanna, sem hittast af
tilviljun einhversstaðar úti á
hala veraldar.
“Eg fékk herbergi tveim hæð-
um fyrir ofan þig,” sagði Rosa-
lie, ‘en eg gat ekki stilt mig
um að heilsa upp á þig í leið-
inni. Annars vissi eg ekki fyr
en rétt áðan, að þú bjóst hér.”
‘ ‘Eg hefi ibúið hér síðan í
apríl,” sagði Lyunette. “Eg
ætla að fara að leika í “Örlaga-
ríki arfurinn”. Við byrjum í
næstu viku í Elízabeth. Eg hélt,
að þér hefði verið alvara með
að hætta að leika, Lee. . Hvar
hefirðu alið manninn og hvern-
ig hefir þér liðið?”
Rosalie settist á ferðakistu
fröken D’ Armandes og hallaði
sér upp að veggnum. Umferða-
leikkonur kunna þá list, að hag-
ræða Sér í hverju sæti, eins og
þær hvíli í dúnmjúkum hæg-
indastól.
“Þú skalt fá að heyra sögu
mína,” sagði hún, og svipur-
inn var einkennilegt sambland
af kuldaglotti og þolinmæðis-
brosi. “Á morgun fer eg svo
að rölta aftur um Broadway og
slíta málningunni á stólunum í
ráðningaskrifstofunum. Ef ein-
hver hefði spáð í sumar, að eg
ætti eftir að lenda þar aftur, þá
hefði eg hlegið upp í opið geðiö
á honum. Æi, lánaðu mér vasa-
klút, Lynni. I>að eru ljótu járn-
brautirnar á Long Island. Eg
hefi fengið svo mikið kolaryk
framan í mig, að eg gæti hæg-
lega leikið svertingja án þess
að lita mig. En vel á minst —
áttu nokkuð til að væta með
kverkarnar?”
FYöken D’Armande lauk upp
skáp og kom með flösku.
“Eg á hér næstum hálfpott
af Manhattanvínblöndu. Það ev
nellikuvöndur í vatnsglasinu,
en-------”
“O, fáðu mér bara flöskuna.
Geymdu glasið þangað til þú
færð gesti. Mér veitir sannar-
lega ekki af hressingu. Eg hefi
ekki bragðað vín í þrjá mánuði
“Jæja, Lyun, eg var staðráð-
in í að yfirgefa leikhúsin fyrir
fult og alt. Eg var orðin hund-
leið á því öllu saman — einkum
karlmönnunum — þessum karl-
mönnum, sem við, leikkonurnar
verðum að umgangast. Þú
veizt sjálf, að líf okkar er sleitu
laus barátta við þá alla, alt frá
forstjóranum, sejm vill fá okkur
til að reyna nýja bílinn sinn, og
niður til auglýssingamannanna
sem reyna fyrir sér með því að
ávarpa okkur með fornafni.
En þeir, sem við neyðumst til
að vera með að sýningunum
loknum, eru þó verstir allra. Þú
kannast við þá, þessa, sem ibíða
við leikhúsinnganginn, og vini
foTStjóranna, sem bjóða okkur
til miðdegisverðar, trana fram
auðæfum sínum og bjóðast til
að mæla með okkur á hinum og
þessum stöðum. Þeir eru villi-
dýr, eg hata þá.
Og engar eru eins aumkunar -
verðar og við,. sem komum frá
góðum beimilum. Við erum
metnaðargjarnar og þrælum
nótt og dag til þess að komast
áfram, en sitjum altaf í sama
farinu. Það er oft talað um þá
eymdaræfi, sem kórstúlkurnar
eigi og fimtán dollara kaupið
þeirra. En eg er viss um, að
þeim líður miklu betur en mörg-
um öðrum.
Aumkunarverðaustu leikkon-
urnar eru þær, sem fá þrjátíu
— fjörutíu og fimtíu dollara á
viku fyrir að leika höfuðper-
sónuna í einhverjum hringavit-
lausum skopleik. Þær vita, að
þær fcomast aldrei lengra, en
Iþær halda samt dauðahaldi f
fávíslegar framtíðarvonir, sem
aldrei rætast. Og hvíh'kt eymd-
arlíf, að standa dag eftir dag
og viku eftir viku á leiksviðinu
með allskonar apakattarlátum
til þess að æsa upp þenna skríl!
En karlmennina hataði eg
mest, þessar skepnur, sem höll-
uðu sér hvíslandi yfir borðin og
reyndu að kaupa mann fyrir
Ibjónflösku eða brennivínslögg.
Eða þá karlmennirnir meðal á-
horfendanna, sem klöppuðu og
öskruðu og ætluðu að gleypa
mann með augunum, og ihefðu
étið mann með húð og hári, ef
þeir hefðu getað krækt í mann
klónum. Æ, hvað eg hataði þá!
Jæja, það er bezt að halda
sér. við efnið.
Eg var búin að leggja fyrir
tvö hundruð dollara, þegar eg
fór frá leikhúsinu. Eg fór rak-
leitt til Long Island og settist
að í yndislegum smábæ niðri
við ströndina. Eg ætlaði að
æfa mig í upplestri um sumarið
og reyna svo að fá nemendur
um haustið. Eg leigði mér her-
ibergi hjá gamalli ikonu, sem
öðru hvoru tók leigjendur sér
til afþreyingar. Að þessu sinni
var þar einn ungur maður fyrir
— hans hávelborinheit Arthur
Lyle.
Og auðvitað var hann aðal-
persónan í leiknum. Eg skal
ekki þreyta þig með langri frá-
sögn. Leikurinn er bara í ein-
um þætti. — Það er ekki að
orðlengja það, að eg varð skotin
í honum strax og eg sá hann.
Og þegar við höfðum skifst á
nokkrum orðum, stóð eg í
björtu báli. Hann var gerólík-
ur þeim karlmönnum, sem eg
hafði vanist í leikhúsunum. —
Hann var hár og grannur, og
maður heyrði aldrei, þegar hann
kom inn í herbergið, heldur
fann maður það einhvern veg-
inn á sér. Hann minti einna
helzt á myndir, sem maður sér
af riddurum, og málrómurinn
var undursamlega þýður. Og
ekki má gleyma kurteisinni.
John Dren er frægur fyrir
leik sinn í samkvæmishlutverk-
um, en beri maður þá tvo sam-
an, þá léti maður umsvifalaust
hegna John fyrir ruddalega
framkomu.
Eg skal fara fljótt yfir sögu.
en eftir hálfan mánuð vorum
við Arthur trúlofuð. Hann var
prestur J Meþódistasöfnuði. —
Það stóð til, að við fengjum h't-
ið prestssetur, þegar við værum
gift og hefðum hænsn og kapri-
foh'ur. Arthur þuldi heilmikið
yfir mér úr biblíunni, en eg
hugsaði meira um hænsnin og
kaprifolíurnar.
Eg mintist ekki á það, að eg
hefði verið leikkona. Eg hat-
aði leikhúsin og alt, sem þeim
fylgdi. Og mér fanst ástæðu-
laust að vera að rifja upp for-
tíðina, sem eg hafði megna and-
stygð á. Eg var heiðarleg
stúlka, og eg lét mér nægja að
segja honum, að eg hefði lagt
stund á upplestur. Það gat eg
með góðri samvizku staðfö við.
Ó, hvað eg var sæl, Lyun. Eg
söng í kirkjunni, var meðlimur í
saumaklúbb, lék meira að segja
í leiknum “Annie Laurie”, og
tókst það svo vel, eftir því sem
sýsiublaðið sagði, að meðferðin
var eins og hjá þaulvanri leik-
konu. Við Arthur fórum lang-
ar gönguferðir um skóginn, rer-
um út á vatnið, og veiddum
ostrur. Mér fanst þessi litli, af-
skekti Ibær sannkölluð Paradís,
og hefði ekkert kosið frekar, en
mega eiga þar heima það sem
eg átti ólifað.
Svo var það einn daginn, að
eg sat hjá Gurley gömlu, hús-
móður minni, úti í garðinum, og
var að hjálpa henni við að af-
hýða baunir. Hún var eins og
fleiri með því merkinu brand,
að hafa gaman af að tala um
náungann. Hún var ákaflega
hrifin af séra Lyle, og virtist
helzt vilja setja hann á borð
með dýrlingum, eins og eg gat
raunar af alhug fallist á. Hún
taldi upp alla góða eiginleika
hans og dygðir, og endaði með
því, að segja mér, að Arthur
hefði ekki alls fyrir löngu orðið
fyrir vonbrigðum í ástamálum.
Henni hafði ekki tekist að kom-
ast fyrir um einstaka atburði,
en það eitt var víst, að prestur-
inn hafði ekki verið sami maður
eftir. Hann hafði orðið magur
og fyrirgengilegur, og hann átti
eitthvað til minningar um stúlk-
una, í litlum rósatrékassa, sem
hann geymdi vandlega niðri i
skrifborði sínu.
“Eg hefi oft komið að hon-
um, þar sem hann hefir setið
með þenna kassa fyrir framan
sig,” sagði gamla konan^ “en
jafnskjótt og einhver hefir
komið, hefir hann flýtt sér að
læsa hann niður.”
Seinna um daginn, er við vor-
um úti að róa, greip eg tæki-
færið.
“Arthur”, sagði eg, “þú hefir
aldrei sagt mér, að þú hafir
elskað aðra stúlku en mig. En
ifrú Gurley hefir sagt mér frá
því,” bætti eg við, til þess að
hann skyldi ekki reyna nein
undanlbrögð. Mér finst and-
styggilegt að heyra karlmann
ljúga.
‘‘Áður en þú komst,” sagði
hann og horfðist rólega í augu
við mig, “unni eg annari konu.
“Úr því að þú veizt það, skal eg
vera hreinskilinn við þig.”
“Eg bíð,” sagði eg.
“Ida mín,” sagði Arthur — eg
var auðvitað kölluð réttu nafni
meðan eg var í Soundport —
“ást mín til þessarar konu var
algerlag andlegs eðlis. Þó að
hún vekti dýpstu og viðkvæm-
ustu tilfinningar mínar, og væri
að því er -mér virtist þá, há-
mar-k kvenlegrar fullkomnunar,
þá hefi eg aldrei hitt hana eða
talað við hana. Það var alger-
lega hugræn ást. Ást mín á
þér, er það að vfsu einnig, en á
alt annan hátt. Vonandi læt-
urðu þetta ekki varpa skugga á
hamingju okkar.”
“Var hún falleg?” spurði eg.
“Já, hún var mjög falleg.”
“Sástu hana oft?” spurði eg.
“Eg sá hana riokkrum sinn-
um:”
“Og altaf tilsýndar?”
“Svo mátti það heita.”
“Og þú elskaðir hana?”
“Mér fanst hún vera full-
komnun kvenlegrar fegurðar
og yndisþokka,” sagði Arthur.
“'Og þessi minjagripur, sem
þú geymir svo vandlega —i er
hann til minningar um hana?”
“Já.”
“Sendi hún þér hann?”
“Eg fékk hann frá henni.”
“Kom hann einhverjar króka-
ferðir?”
“Já, að vissu leyti, og þó fór
hann ekki á milli fleiri.”
“Hversvegna hittirðu hana
aldrei?” spurði eg.
“Hún var hátt yfir mig haf-
in,” svaraði Arthur. “En góða
Ida mín, þetta tilheyrir alt sam-
an fortíðinni. Þú ert þó vonandi
ekki afbrýðissöm?”
“Aflbrýðissöm!” sagði eg. —
“Hvað ertu að segja, maður. Þú
hefiri vaxið óendanlega mikið í
ENGIN ÞÖRF A
AÐ SKAFA OG
NUDDA
Gillett’s Pure Flake Lye nemur í
burtu þessa ógeðslegu gulu i
bletti án þess að skaða glerhúð-
ina eða skolpípurnar. Hellið því)
dblönduðu einu sinni á viku
ofan í setskálina og skolpípurn-
ar. Það drepur sóttkveikjur,
ver ódaun og hreinsar jafn-
framt. Það leysir upp óhrein- j
indi í skólprenzlunni og skol-'
pípunum. Notið Gillett’s Lye
blöndu* við alla erviða hreins- j
un. Það étur óhreinindin. Og
sparar yður erviðis vinnu. Hafið j
altaf bauk af því við hendina!
*Blandið lútinn aldrei með heitu
vatni. L,úturinn hitar sjáifur vatn-
ið með efnisbreytingunni.
Þér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Door
CO., LTD.
Blrgðir: Henry Ave. Eaat
Sími 95 551—95 552
Skrifstofa:
Henry og Argyle
VERÐ - GÆÐI - ÁNÆGJA
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Bldg.
Skrifstofusími: 23 674
Stundar sérstaklega lungnasjúk-
/ dóma.
Er að finni á skrifstofu kl. 10—12
f. h. og 2—6 e. h.
Heimili: 46 Alloway Ave.
Talsími: 33158
Dr. J. Stefansson
216 MEDICAL ARTS BLDG.
Horni Kennedy og Graham
Stundar eingöngu augna-eyrna-
nef- og kverka-sfúkdóma
Er að hitta frá kl. 2.30—5.30 e. h.
Talsimi: 26 688
Heimili: 638 McMillan Ave. 42 691
Jacob F. Bjarnason
—TRAN SFER—
Baggage and Furniture Moving
591 SHERBURN ST.
Phone 35 909
Annast aUskonar flutninga fram
og aftur um bœinn.
Dr. K. J. AUSTMANN
Wynyard —Sask.
MARGARET DALMAN
TEACHER OF PIANO
854 BANNINO ST.
Phone: 26 420
augum mínum við þetta.”
Og það var sannleikur, Lyun.
Þessi hugræna ást var mér al-
veg ný opinberun, og mér fanst
hún vera það fegursta og dýr-
mætasta, sem mannleg sál hafði
að geyma. Hugsaðu þér, að
karlmaður gat elskað stúlku,
sem hann hafði aldrei svo mikið
sem talað við, og geymt mynd
hennar í hjarta sínu eins og
dýrmætan helgidóm! Þeir karl-
menn, sem eg hafði kynst,
hömpuðu altaf auðæfum sínum
eða veittu áfengisblandað
súkkulaði, og hugsjónir þeirra
og andlegt líf — um það skul- |
um við ekki fjölyrða.
Eg dáðist enn meira að Ar-
thur en áður. Eg gat ekki fylst
afbrýði gagnvart þessari fjar-
lægu, guðdómlegu veru, sem
hann hafði einu sinni tilbeðið.
Og nú fór eg að líta á hann sem
hélgan mann, eins og Gurley
gamla.
Um fjögurleitið kom einhver
og sótti Arthur til sjúklirigs. —
Gurley gamla hafði fengið sér
blund, svo að eg var ein á ferli í j
húsinu.
Þegar eg gekk framhjá skrif-
stofu Arthurs, stalst eg til að
líta þar inn, og sá, að hann
hafði gleymt lyklunum í einni
skrifborðsskúffunni. Eg stóðst
ekki freistinguna og gat ekki
stilt mig um, að líta á þennan
minjagrip, sem hann geymdi
svo vandlega. Það var ekki af
því, að mér stæði ekki á sama,
hvað það væri — það var ein-
skær forvitni, sem knúði mig til
iþess.
Á meðan eg var að opna
skúffuna, fór eg að gera mér í
hugarlund, hvað þetta mundi
vera. Mér datt í hug, að það
kynni að vera iblóm, sem hún
hefði látið detta til hans niðurj
af svölum, eða kannske mynd
af henni, sem hann hefði klipt
úr blaði, því að hann hafði gef-
ið í skyn, að hún væri af háum J
stigum.
Eg leit sem snöggvast á
þenna dýrmæta minjagrip. Svo
fór eg upp og tók föggur mln-
ar. Á leiðinni út fór eg inn til
(Gurley görnlu og sparkaði í
aðra löppina á henni. Eg hafði
gert mér far um að vanda mál-
Dr. O. BJORNSSON
764 Victor St.
OFFICE & RESIDENCE
Phone 27 586
Gunnar Erlendsson
Pianokennari
Kenslustofa: 594 Alverstone St.
Sími 38 181
Dr. E. JOHNSON
116 Medical Arts Bldg.
Talsími 23 739
Viðtalstími 2—4 p.m.
Heimili: 776 Victor Street
Winnipeg
Talsími 22 168.
far mitt, eftir að eg kyntist Ar-
thur, en nú slepti eg öllum
fjálgleik.
“Hættu að skera hrúta,”
sagði eg, “og skaföu skítinn úr
eyrunum á þér, svo að þú heyr-
ir, hvað eg segi. Eg er á förum
héðan, og eg skulda þér átta
dollara. Koffortið mitt verður
sótt á morgun.”
Eg rétti henni peningana.
“Hamingjan góða!” sagði
hún. ‘‘Hvað eruð þér að segja?
Drottinn minn dýri, hvað ungu
stúlkurnar eru óskiljanlegar! —
Maður veit aldrei, hvaðan á sig
stendur veðrið.”
“Það er nokkuð til J því”,
svaraði eg. “En um karlmenn-
ina er öðru máli að gegna. —
Þekki maður einn þeirra, þá
þekkir maður þá alla. Svo er
það mál útrætt.”
Eg fór svo með næstu lest.
“En þú hefir ekki sagt mér
hvað var í kassanum,” sagði
fröken D’Armande og brann í
skinninu af forvitni.
“Það var eitt af gulu silki-
sokkaböndunum, sem eg spark-
aði af mér niður til áhorfend-
anna í gamla róluhlutverkinu.
En áttu ekki til meira að
drekka Lyun?”
Axel Guðmundsson þýddi
—Dvöl.
G. S. THORVALDSON
B.A., LL.B.
Lögfrceðingur
702 Confederation Llfe Bldg.
Talsími 97 024
W. J. LINDAL, K.C.
BJÖRN STEFÁNSSON
lSLENZKIR LÖGFRÆÐINOAR
á öðru gólfi
325 Main Street
Talsími: 97 621
Hafa einnig skriístofur að
Lundar og Gimli og eru þar
að hitta, fyrsta miðvikudai i
hverjum mánuði.
M. HJALTASON, M.D.
ALMENNAR LÆKNINGAR
Sérgrein: Taugasjúkdómar
Lætur útl meðöl í viðlögum
ViBtalstímar kl. 2—4 e. h.
7—8 aB kveldinu
Sími 80 857 $65 Victor St.
A. S. BARDAL
selur likkistur og annast um útfar-
ir. Allur útbúnaður sá bestl. _
Enníremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
843 SHERBROOKE ST.
Phone: 86 607 WINNIPEG
Dr. S. J. Johannesson
218 Sherbum Street
Talsími 30 877
Viðtalstími kl. 3—5 e. h.
Rovatzos Floral Shop
206 Notre Dame Ave. Phone 94 954
Fresh Cut Flowers Dally
Plants in Season
We specialize in Wedding &
Concert Bouquets & Funeral
Designs
Icelandic spoken
THE WATCH SHOP
Thorlakson Baldwin
Diamonds and Wedding
Rings
Agents for Bulova Watches
Marriage Licenses Issued
699 Sargent Ave. ,
Dr. A. V. JOHNSON
ISLENZKUR TANNLÆKNIR
212 Curry Bldg., Wlnnipeg
Gegnt pósthúsinu
Slmi: 96 210
Heimilis: 33 388
J. J. Swanson & Co. Ltd.
REALTORS
Rental, Insurance and Financial
Agents
Sími: 94 221
600 PARIS BLDG.—Winnipeg
RAGNAR H. RAGNAR
Pianisti oo kennari
Kenslustofa: 683 Beverley St.
Phone 89 582
Orricx Phoni
87 293
Res. Phoni
72 409
Dr. L. A. Sigurdson
109 MEDICAL ARTS BUILDING
Omci Houss:
12-1
4 r.M. - 6 r.u.
AND BT APPOINTMKNT
SIMI 37 177
STANDARD COALS
IJMITEI)
Eldivlður til allra þarfa.
779 Erin St. Winnlpeg