Alþýðublaðið - 12.05.1960, Page 4

u t « t ,! i, t iit » b t i > k n i L i:-n ui li t.ii . i, ■> ,.i i i i ii ii i. k ii m • mJÍk uéii yu> M .*>a jb mj mfrtt.. m~m * -au.~» .ujt

■m
.■■.
■M:iMM.
§Hpf

rrMfs „\
liilll
■

■■;■■■• ■
/ ■■■'. /M>v/ .
v r
„Á ísa köldu landi"
;j A VORIN í’ísa upp spurningar iþess efnis, iivort ísland sé gott
eða vont ferðamannaland. Hjal urp þetta er álíka algengt og
~ ".pjail um heilsufar, árferði ti'l sjós og lands og veður. Mönn-
\ am finnst, að hér sé lítið gert til að laða að erlendt ferðafólk
Og mjög skorti á um allan gistibúnað. Það á að reisa hótel hér
og thótel þar og svo á að leggja vegi til að ekki fari illa um
ríkar kokteilspúsur, sem líta ekki við að ferðast nema fram-
undan sé fjallahótel með tveggja herbergja i'búðum, fimmtíu
.raietra löngum bar. hvítum sandi og sólskini, sem tryggt sé á
íurseðli að standi alla daga.
Vitanlega eigum vi'ð afskaplega bágt með að verða við
kröfum sem þessum. Þótt hér sé bjart allan sólarhringinn
ákveðinn tíma úr sumri, vill stundum ganga illa að fá sóli'na
tii að skína á erlenda gesti. :Samt er verið að auglýsa ísland
í>em sérstakt sólarland, alveg ei'ns og þeir sem þessum aug-
lýsingum ráða, álíti að ekki dugi minna en ísland keppi við
franska og ítalska Miðjarðarhafsströnd. Sú árátta íslenzkra
jpóstkortalj ósmyndara, að geta aldrei tekið mynd af landinu
nerna troða inn veðurbarinni hríslu á myndvænginn, á líka
sinrt þátt í því að afflytja ísland í augum erlendra manna,
G«m eru vanir skógi og verða því vart tældir eitt eða annað
með sírjálum hríslum á myndum frá landi, sem er skóglaust
á þeirra mælikvarða. Þessi' hrísluhugsjón þykir einnig góð
lafína í hópi þeirra, sem hafa það starf á hendi að laða hingað
erienda férðmenn. Þá er ekki' minnst athugandi, að hér er
engin aðstaða og Verður ekki í náinni firamtíð til að taka á
móu heimsreisendum, sem hafa ekki annað með-tíma sinn
eða fé að gera, en eyða því á svo kölluðum fyrsta flokks stöð-
um, sem eru raunar ekki annað en fín hótel í flugleið, búin
góðum vínum, stimamjúku þjónaliði' og fyrirferðarmiklum
fiiægindúm utan húss og innan. Þótt slíkir heimreisendur .geti
ekki orðið takmark fyri'r ísland, virðast ákveðnir aðilar hér
ú tandi miða áróðursbyssunni á þá í þeirri' barnalegu einfeldni
ninni, að útkjálkaey, sem hefur veri'ð borin vafasömu lofi af
gistivinum, sem hingað hafa verið fengnir til að lofa hana,
g*iti freistað þess lýðs, er lifi'r á hægðapillum innan veggja
dýrustu hótela.
TH allrar hamingju, þrátt fyrir misheppnaðan áróður, hafa
fcomið hingað hópar ferðafólks á undanförnum árum, sem
ha.la látið vel af dvöl sinni á Islandi. Þetta fólk eru beztú
aiígiýsendur íslands sem ferðamannalands. Það hefur komið
hiíigað af forvitni', en hvorki vegna þess að hér séu hríslur
eða sólskin. Það hefur fengið á sig þoku og regn, en það hefur
iséð 'Heklu og Geysi og Þingvelli, og það hefur búi'ð að þeirri
gi.stingu, sem það gat fengið, án þess að búast við að hún
væri 'betri'. Þetta fólk ’hefur sagt satt um ísland, sumt af
því hefiur kannski verið óþægilegt fyrir okkur, en lýsing þess
hétduráfrám að laða hingað fólk, sem við getum teki'ð á móti
Og á eitthvert erindi hingað sér til skemmtunar. Og þótt
\miarlegt megi vi’rðast, þá er erlent ferðafólk hrifnast ai
’fjiu', sem aldrei er minnst á í áróðrinum "fýrjy íslandi sem
ferðamannalandi.
Tfir sumari’ð hvílir oft þykk hitamóða yfir öllum suðlægari
íöndum og byrgir alla útsýn. Þá þarf ekki að lýsa því, að oftt
gécur orðið óþægilega heitt. Hér á landi, þegar vond veður
bánna það ekki, er útsýn mi’kil. Loftið -er tært og svalt
og útlendingar undrast mest, hve auðvelt er að greina fjar-
læga staði. — Þá er hér aldrei óþægilega heitt, en þetta
með kuldann á íslandi hefur lengst af verið hálfgert feimn-
ismál. En það er tæra loftið og hi’tastigið, sem einkum gæti
afiað íslandi ferðamjanna. Komið til íslands og kælið ykkur
væri slagorð, sem mundi áhrifaríkara manni köfnum skógi
og hitamóðu, en myndir afl stökum hríslum, falleg orð um
sjóöandi’ hveri og undirstrikun um meira sólskin en annars
staðar — þ. e. allan sólarhringinn.
Við getum seint náð til okkar því ferðafólki, sem vant er
íúícuslífi og verðúr ekki’ dregið á annan stáð, nema með yfir-
boðum í þægindum. En það er nýtt fólk farið að ferðast, al-
þýðufólk, sem gerir ekki kröfur til annars en að því líði vel
án óhófs og ferðakostnaðurinn sé nógu lítill. Þetta fiólk
á éftir að heimsækja ísland í stöðugt stærri stíl á næstunni,
vegna þess að lífskiör þess eru að batna og ódýrt er orðið að
* bera sig milli’ landa. Þetta fólk er að flýja hitann í heima-
* landinu jafnframt því sem það vill sjá sig um. Við getum
1 boðið tært loft og mi’kið útsýni og við getum tryggt því hita-
1 stig, sem sjaldan fer yfir tuttugu gráður á celsíus.
J I. G. Þ.
ÞETTA er kappakstur á msábílum í Wiesbaden í Þýzkalandi. hið fyrsta sinniar tegundar þar i
landi. Þessi litlu og einkennilegu farartæki eru orðin mjög vinsæl þar. !
----
HVER ábyrgur maður, sem
ekki vill láta óvirða eða
skemma ábýrgðartilfinningu
sína frammi fyrir þjóðinni,
að ekki sé minnst á embættis-
heiður, hlýtur að tala þannig
um landhelgismálið:
„Sumir segja að vísu í
blindu ofstæki; Það á engin
vinsamleg samskipti að hafa
við neinn Breta, hvorki verka
lýðsleiðtoga né aðra, meðan
brezka ríkisstjórnin beitir ís-
land vopnuðu ofbeldi og virð-
ir ekki sjálfstæði þess.
Þessari afstöðu er ég and-
vígur, Málið verður vissulega
ekki leyst með vopnavaldi
eða neinni tegund ofbeldis.
En það verður svo sannarlega
heldur ekki leyst með blindu
hatri og glórulausu ofstæki“.
(Sbr. nóvemberhefti Vinn-
unnar 1958).
Þegar ég hins vegar tala á
Lækjartorgi, í útvarpið eða í
Hafnarfirði 1. maí sem heið-
ursfélagi og forystumaður í
verkalýðssamtökunum, segi
ég um þetta sama stórmál:
„Sérhverju nýju ofbeldi
andstæðinganna skulum vér
svara.... með tafarlausri úr-
sögn úr Atlantshafsbandalag-
inu“.
(Sbr. Þjóðviljann 3. maí
1960).
Menn mega ekki halda að
þetta sé glórulaust ofstæki.
ÁBYRGÐIN MIKLA.
Þegar ég er í æðstu trúnað-
arstöðum á vettvangi stjórn-
mála, hlýt ég að treysta á á-
byrgðartilfinningu einstakl-
inga í verkalýðssamtökunum
og minna þá á að „Alþýðu-
sambandið þarf líka að geta
tekið í taumana inn á við“, —
þá segi ég gjarna:
„Hinum mikla styrk og
hinu mikla valdi fylgir líka
mikil ábyrgð. Aðstaðan er
mikið breytt. Við erum ekki
lengur í vörn — ekki heldur
aðeins í sóknarbaráttu, gegn
sterkum þjóðfélagseinstakl-
ingum og sterkum þjóðfélags-
öflum. Við erum í ábyrgðar-
stöðu, sem svo bezt verður til
að tryggja hagsmuni hinna
fjölmennu vinnustétta, að
hagsmunum þjóðfélagsins í
heild sé einnig vel borgið.
— Miklu afli fylgir mikil
ábyrgð, annars getur verið
voði á ferðum“.
(Sbr. nóv.hefti Vinnunnar
1958).
Þessi ábyrgð í starfi verka-
lýðssamtakanna er þó eþki
alltaf jafn nauðsynleg, og velt
ur auðvitað á því hverjir sitja
í ráðherrastólum hverju sinni.
Ef ekki er t. d. sýnilegt á
næstunni, að réttir menn fái
slík ráðherrasæti, þá hlýt ég
að segja við verkalýðsfélögin:
„— Þau munu hefja gagn-
sókn og knýja fram fullar
bætur fyrir alla áníðslu og á-
rástr ríkisvaldsins“.
(Sbr. Þjóðviljinn 3. maí
1960).
Þetta á ekki við aðgerðir
mínar í vinstri stjórninni,
bara þessa ríkisstjórn.
HERINN.
Ég mælti á sínum tíma
1951 með því að herinn yrði
kvaddur hingað og taldi það
ábyrga afstöðu þá. Nú segi ég
hins vegar með svipaðri á-
byrgðartilfinningu:
„Engar erlendar herstöðvar
viljum vér þola á íslenzkri
grund“.
(Sbr. Þjóðviljinn 3. maí
1960).
VÍSITALAN.
Ég fiktaði svolítið við vísi-
töluna í ágúst 1956 og mælti
með svolitlum kaupafslætti
1957 og aftur þegar vinstri
stjórnin var að falla á síðasta
Alþýðusambandsþingi. Þá
‘réði ég einnig úrslitum í hinni
svonefndu 19 manna nefnd
um að fulltrúar verkafólks
samþykktu þar smáálögur á
sjálfan sig. Þar valt sem sagt
, á mínu eina atkvæði. I öllum
þeim umræðum sem fram
fóru á þessum úrslitastundura
og í „Vinnunni" fór ég ekki
leynt með, að ég mat vísitöl-
una ekki mikils og taldi hana
orðinn lítinn öryggisventil
fyrir verkafólk. Nú segi ég
hins vegar:
„Skefjalaus dýrtíð er skoll-
in yfir þjóðina, og jafnframt
hafa allar dýrtíðaruppbætur á
laun verið bannaðar með lög-
um.
Ég veit ekki, hvort ykkur,'
áheyrendum mínum, er það
fyllilega ljóst, hvílíkt réttar-
rán er framið á verkalýðs-
hreyfingunnj með afnámi vísi
tölunnar. 'Vísitöluákvæði voru
mikilsverð ákvæði í öllura
kaupgjaldssamningum verka-
lýðsfélaganna11.
(Sbr, Þjóðviljinn 3. maí).
OPINBERIR
STARFSMENN.
Svo er það þetta með opin-
bera starfsmenn. Afstaðan tii
þeirra hefur verið dálítið ó-
Ijós. Ég hef alltaf álitið að
þeir væru betur settir en
launþegar almennt, vegna
þess hvað beir hafa örugga at-
vinnu o. s. frv. S'vo hafa þeiú
ekki haft vit á að kjósa sér
rétta menn til forystu, og á
Eramhald á 14. síðu.
4 12. maí 1960
Alþýðublaðið