Heimskringla - 19.01.1938, Page 7

WINNIPEG, 19. JANÚAR 1938
HEIMSKRINGLA
7. SÍÐA
Þér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Door
CO., LTD.
Blrgölr: Henry Ave. East
Sími 95 551—95 552
Skrtfstofa:
Henry og Argyle
VERÐ - GÆÐI - ÁNÆGJA
ÞURÍÐUR GAMLA
eftir M. J. B.
(Fyrsti þáttur þessarar sögu
birtist í jólablaði Heimskringlu
um Þúríði í þetta sinn. Hvar túnum voru þar, fallegum bænda trygð við nafnið, og það því
var Þuríður gamla? — Var hún býlum og alstaðar skógur, þar fremur, sem hundur sá hafði
máske að hugsa um mig. — Ef sem manna hendur hafa ekki verið leikbróðir Þórðar, þegar
til vill var hún ekki langt frá rutt honum burtu. Eg fór því Þórður var lítill. Hér reyndist
mér á þessu augnabliki. — Eða í hægðum mínum — ekkert lá á, eg getspakur, því þegar gulur
var hún máske dáin? — Góða, og stefndi vestur, eða ofan í bæ. tók að espa sig á ný, var kallað
gamla Þuríður! út frá þessu Alt í einu heyrði eg fiðluspil, og frá húsinu: Bósi, komdu Bósi!
sofnaði eg. j varð ósjálfrátt að líta til vinstri Svo Bósi lagði niður skottið og
- Næstu tvær vikur liðu fljótt. bandar — því þaðan kom hljóð- labbaði þegjandi, en hálf úfinn á
i Verkið gekk vel og hafði hug ^ — og sjá! Svo sem 200 fet undan mér 'heim að húsinu. En
| minn allann. Sýnin fölnaði í fra m6r sá eg bruna húsið og röddina sem kallaði þekti eg vel,
annríki daganna, og gleymdist ^ræna blettinn með pallinum svo nú hikaði eg ekki lengur.
að mestu, eins og draumar fyrir framan, alveg eins og eg sá — Komdu sæll, Willi minni, og
venjulega gera. Eða var það ekki | bað í sýninni, nóttina góðu — velkominn, sagði Þuríður. Hún
nema út frá því eða umhverfis rnætti mér á pallinum framan
það, var enginn myrkraveggur, við húsið hennar, og þar var
því nú var hádagur og sólskin ruggustóllinn hennar. Ef ti! vill
yfir öllu sem augað eygði. Env sat hún þar nóttina sem eg sá
munurinn var, að engir.n sat á sýnina.
pallinum, svo eg sæi — enda sá ! Þuríður bauð mér inr. í eldhús-
- NAFNSPJÖLD -
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Bldg.
Skrifstofusími: 23 674
Stundar sérstaklega lungnasjúk-
dóma.
Er að flnni á skrifsrtofu kl. 10—1
f. h. og 2—6 e. h.
Helmili: 46 Alloway Ave.
Talsimi: 33 158
draumur? — En hvað sem það
nú var, þá smá fjarlægðist það,
eins og óveruleg eða óskiljanleg
gáta.
Drottningardaginn bar upp á
1930. Vegna þess hve langt er
síðan, skal á það mint, að efni laugardag í þetta sinn, svo við ______________________
þess þáttar var það, að ungur áttum yfir tveim dögum að ráða*! eg aðeins þann enda hans, sem ið. Það var táhreint eins og
i '1 __ . i________________ ' ÚC_ fil mín fTÍoci _____ ....
drengur kemur utan úr sveit til Félagar mínir tveir, sem áður, tb mm vissi. Meðíram gang- Vant var hjá henni, rúmgott og
náms í Winnipeg, sezt að á gest- i höfðu boðið mér að fara þenna stéttinni, þeim megin er að húsi bjart. Birtan var sérkenni
gjafahúsi, er Þuríður gamla dag með sér til Seattle, komu kl. >essu vissi, var gaddavírs girð- Þuríðar. Kring um hana var á-
stjórnar. Á þessu heimili Þuríð- j 10 fyrir hádegi og við lögðum nú ,m? — vírarnir festir á staura, Valt bjart, þegar eg þekti hana
ar er krypplingur er Þórður hét, j af stað í splunku nýjum bíl. Eg jsem hölluðust sinn á hvern veg, Jaustur frá, og svc var enn. —
sem hún annast og hafði tekið í i hafði enn ekki komið suður fyrir | eins og þeir væru að hugsa um ] Hérna ér vaskafat og sápa. Þú
fóstur, er hann misti móður línu þar vestra, og hlakkaði til|að leggja sig fyrir, en kæmi þarft að þvo afl þér rykið og
sína. Hann lagði sig eftir að I fararinnar eins og drengur. Fyr , ekki saman um, á hvora hliðina blóðið — eða sýnist mér ekki
spila á fiðlu fyrst og síðan á' en varði vorum við komnir að i >eir skvldu halla sér. Stundar-1 rétt?
orgel — og varð frægur og spil-! línunni, og eftir hálfrar stundar ^born hallaði eg mér G-am á eimi j jyjúr var jifig s speg.j; sem
aði ekki einungis á samkomum ’ snúninga búnir að inna af hendi staurinn og hlustaði og komst hú]í]c yfjr þVottaskálinni. ________Jú,
í Winnipeg meðal enskra, heldurjskil þau, er tollþjónar og aðrir brátt að því að hér var um eng- þuríðUr reyndist rétt. Eg var
einnig erlendis. Á samkomum i eftirlitsmenn tveggja ríkja jann viðvaning að ræða með a;jur blóðugur, þó það væri nú
landa sinna spilaði hann ekki, i heimta af vegfarendum, og héld- fiðluna. Var þetta kannske : stor]{ig ag mestu Sá stuneur
'M ' " ....................- ÞórðurJhugsaSieg-MfráS-l^og^umalt'andlitiðogall-
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
Baggage and Furniture Moving
591 SHERBURN ST.
Phone 35 909
Annast allskonar ílutninga fram
og aítur um bœinn.
þeir hentu gaman að honum, j um við svo áfram, ætluðum
kölluðu hann kryppling, Þuríð-. hvergi að stanza fyr en í Bell
inn í að stökkva yfir girðm
stór skurður ofan við hægra
arson o. s. frv. Skólasveinninn ; ingham. En hér fór sem oftar. OK1 ganga heim að húsinu. Þá aUgag sem enn dreyrði úr _____________
er orðinn verkfræðingur, kem-1 Kaupmaður vill sigla, en byrjfók eg eftir unglings stúlku. 1 ekki þó meira en svo að
ur til Winnipeg og ætlar að hlýtur að ráða. Alt í einu kem- sem stóð innan við girðingu hjá eg j.úh ehiíi eftjr þv{ _______________
finna Þuríði gömlu, er meðal ! ur bíll á móti okkur — sömu hvítu stóru húsi rétt þar hjá. þafgj tekið það fyrir svita
annars hafði einn veturinn gefið megin á brautinni og í sömu and- {Hún starði forvitnislega á mig vegur var þejtt 0g eg sveitt-
honum fæði til þess að hann 1 ránni fer annar fram hjá okkur,, hefir sennilega þótt tor-1 ur ____________ gn n- j.y ag ra
gæti haldið áfram óslitnu námi. j svo hjá árekstri varð ekki kom- ti'.vggilegt að sjá mig standa ! ajj_ægjjegt Þegar eg var
En þá er Þuríður gamla farin ist — þó við færum eins utarlega þarna eins og afglapa, og það þgjnn ag þvo múr ejns
vestur að hafi. Fimm árum síð- ] 0g skurður sem rann meðfram >V1 fremur, sem útlit mitt hlýt-jgatj pur{gur vjg 0„ þvogj
ar kemur skólasveinninn þang-1 brautinni leyfði. Til allrar ham- ur að hafa verið all svakalegt,! a]jar sia.ámUmar úr karbol-
að (verkfræðingurinn) og held- j ingju, höfðu báðir hægt á sér, er j >ó eg áttaði mig ekki á því í, blöndii og setti hefti-plástur
ur sagan af fundi hans og Þuríð-1 þeir sáu hvað verða vildi. Bíl- svipinn. Eg herti nú samt uPP|yfjr gkm-gjnn 0g verstu skrám-
ar þar áfram í þessum þætti, j unum lenti þannig saman að j hugann, gekk til hennar og urnar ____ jjú er þag sagg;
sem hér birtist.—Ritstj. Hkr.) i hjólin a bíl okkar lentu innan við spurði hvort hún gæti sagt inér, hún ejng þetta tilhevrði
Ihiólin á bíl hinna. — Bílarnir hver byggi í brúna húsinu þarna ______1_____ _L..*_________
II. Þáttur.
margaret dalman
teacher of piano
154 BANNINO ST
Phone: 26 420
Fimm árum seinna var eg
sendur vestur að hafi til að
vinna að brúargerð í bænum
New Westminster, B. C. Fólk
mitt skyldi eg eftir í Winnipeg
og gisti því á hóteli. Kvöld eitt
var eg í fremur illu skapi — sat
einn í vinnustofu minni og reikn-
aði út misfellur sem komið höfðu
fram í brúnni. En ekkert gekk.
Loks réði eg af að fara í rúmið
og geyma verkið morgundegin-
um. Mér varð ekki svefnsamt.
Uppdrátturinn af brúnni svam
fyrir augum mér og brúin líka.
Alt í einu var sem upp fyrir mér
hjólin á bíl hinna. D1KUU11 “ ’ V XV“. ^ ya*“a i hennar daglegu störfum — ekk-
voru komnir í bendu og snerust fyrm handan. Nei, það gat hun | . fá pnffar snurT1;TU,ar
1 þversum á brautinni án þess þó ekki. Við vitum ekkert um það m bor’ðum ^ eldhúginu'
að fara um koll. Fjögur hjól —, folk, annað en það sem þu heynr 1
að þar er maður sem spilar á
Willi minn, sagði hún. — Húsið
er lítið og Þórður minn er
heima. — Svo matbjó hún fyrir
mig, og kaffið hennar var eins og
í gamla daga, betra en hjá
nokkrum öðrum, sem eg hefi
drukkið kaffi Jijá. Að máltíð
lokinni fórum við bæði út á pall-
inn og sátum þar meðan sólin
tvö á hvorum bíl fara meira og
minna í mask, og glerin á hlið- fiðlu. Eg stend hér æfínlega og
um þeim er saman sneru, sem hlusta, þegar hann spilar, svar-
og fram glerin, og allir í báðum ai5i stúlkan. — Hefir þú aldrei
bílunum skrámuðust meira og sóö hann? spurði eg. Jú, því
minna. En engin bein voru miður sagði hún. — Og hvers-
brotin. Eftir því sem eg þá vegna >ví miður? spurði eg. —
heyrði vorum við á rangri hlið á af >vi aó hann er eins ljótur og ^ oat,uin cu „iwau „ ,
brautinni f þá daga óku B. C. fiðluspilið hans er guðdómlegt, * . hásuðri til norðvesturs
menn vmstra megm a brautum, svaraoi siuiKan. nei vai
en Bandaríkjamenn hægra meg- barnsleg hreinskilni. Eg beið
in — þá eins og nú. Má af þessu ekki eftir meiru, stökk yfir girð-
ráða ástæðuna fyrir árekstrin- inguna og skálmaði í áttina til
um — með annan bíl samhliða brúna hússins.
rynni nýtt ljós. Eg sá í hverju okkur, einmitt þar sem bugur Heyrðu — bíddu! Það er stór
missmíðin lágu, rauk á fætur og ■ var á brautinni, þar sem lítið hundur þarna, og grimmur —
lagfærði á fáum mínútum það sást framundan, var ómögulegt hrópaði stúlkan á eftir mér
að forðast áreksturinn. Hvað og þú ert allur blóðugur — bætti
sagt var svona fyrsta kastið á hún við.
báðar hliðar, áður en við áttuð-1 Mér varð litið á hendurnar á
um okkur á þeim sorglega sann- mér, — jú þær voru blóðugar, þó
leika, að hér vorum við ein- blóðið væri storkið. Sé þetta
göngu í sök, kemur sögunni ekki heimili Þuríðar, gerir ekkert til
við. Jafnskjótt og okkur varð um útlit mitt. En sé það nú
þetta atriði full ljóst — buðum ekki — gæti það orðið mér ó-
við fullar bætur, sem miðast þægilegt. Eg hikaði — leit til
skyldi við kostnaðinn á aðgerð á J stúlkunnar og spurði, hvort eg ] hrújr svo að hann getur sofið
bíl þ'eirra og læknishjálp við mætti þvo mér við vatnskrana, sofnagj hann rétt um lág-
og töluðumst við. — Eg sagði
henni um hagi mína og ýmislegt
sem eg hélt frásagnarvert.”
Nú er eg að verða gömul —
Þuríður gamla — í raun og veru,
Willi minn, sagði hún, og brosti.
Þórður minn fékk slæmt kast ]
hérna um daginn. Þá hélt eg að
hann væri að kveðja mig fyrir
fult og alt.
Hvenær var það, spurði eg. — ]
Þuríður gamla horfði á mig,!
hugsaði sig um og sagði: Það
eru — voru réttar tvær vikur í
gærkveldi, föstudagskvöld. Eftir
að hann sofnaði sat eg hérna úti,
— sit hér oftast þegar af honum !
sem þrigga tíma vinna um kvöld-
ið gat ekki viðráðið. Nú leið
mér vel,' og strengdi þess heit,
að næsta frídag, sem var drottn-
ingardagurinn skyldi eg eiga
verulega frítt. Með það fór eg
í rúmið, en gat eg þó ekki sofn-
að. Ótal gamlar endurminning-
ar þyrluðust upp í huga mínum,
og létu mig ekki í friði, hversu
sem eg reyndi að vísa þeim á
bug. Alt í einu sá eg einkenni- ] skrámum þeim er þeir höfðu j sem eg sá í garðinum hennar. ] næff jg#
legt fyrirbrigði. — Veggurinn | fengið. Piltar þessir voru beztu Já, það var velkomið. Meðan eg
gagnvart rúmi mínu er farinn. ! drengir, sættust á það, að við var að því, segir stúlkan: Varst
En við mér blasir grænn bali og | borguðum aðgerðina á bíl þeirra. þú í öðrum bílnum þarna á saggj eg benni hvað fyrir mig
á honum lítið brúnt hús. Fram- En skrámurnar sögðust þeir horninu? — Eg játti því — Can- hafgj borið.
an við það er pallur, ekki stór. hafa vilja bótalaust til minja um adamaður, sagði hún. — Já, Can- j erf ejnj magurjnn af öllum
En á þessum palli sat kona í fundinn. Að þessu máli þannig adamaður, sagði eg. Eg þóttist hejm er hjá mer voru> Sem Þórð-
ruggustól. Konu þessa þekti eg komnu —eg hefði n.l. heyrt sjá það, bætti hún við. ur mjnnjst stundum á. Og nú í
glöggt, því það var Þuríður að hér í B. væru nokkrir landar, j Farðu nú varlega, hundurinn sejnnj tíð hefir hann talað um
gamla, ljóslifandi. Yfir þessum datt mér í hug að nota biðina, er stor og getur verið grimmur, kag vlg ættum að skrifa þér. Eg
bletti — s. s. hundrað faðma á j og vita hvert eg fyndi ekki ein- sagði stúlkan, þegar eg lagði af , hejd hann langi til að biðja þig
hvern veg, var bjart sem um há- hverja, sem eg kannaðist við. stag j annag sjnn áleiðis til brúna fyrjr kerlinguna, þegar hann er
dag væri og glaða sólskin. En \ Ferðalaginu var lokið í bráð húsins eftir að hafa þakkað ajjur. Homim er ekki sama hvað
umhverfis hann var myrkur — hvort sem var. Þetta sagði eg henm greiðann. — Hann bítur j um mig vergurj sagði Þuríður og
svo ekkert sá út frá honum. Um félögum mínum — kvaðst mundi mig ei<hj; sagði eg öruggur. Eg hrostj.
leið og eg gerði þessa uppgötv- j hitta þá á bílstöðinni — og létu var nú samt ekki kominn langt, j Þuríður mín, — viltu loft mér
þeir sér það vel líka. , þegar stór, gulur hundur kom hví ag ]eita til mín, ef þér liggur
Það stóð heima. Einmitt um
það leyti sá eg sýnina, og nú
un, var sýnin horfin. Hórfin
eins fljótt og fyrirvaralaust og
hún kom, — alveg eins og svört
slæða væri lögð fyrir málverk.
Eg hrökk við, nuddaði augun.
En í þeim voru engar minjar
svefns. Gat mig hafa dreymt.
Nei. Eg var glaðvakandi. Sýnin
var svo glögg, að eg myndi á-
reiðanlega kannast við þetta hús
æðandi á móti mér, með gelti og á ? Múr er beldur ekki sama
Voru það forlög? illum látum. — Bósi, Bósi! kall- hvað um hig vergur. Við hjónin
Eg gekk nú í hægðum mínum aði eg vjngjarnjega, og guli stóri j hugsum og tölum oft um þig.
nokkurnveginn sömu leið til hundurinn horfði á mig eins og Konan min veitj hvað mikið eg
baka, — auðvitað notaði eg nú vildi hann segja; Hver ert þú,
gangstættina — inn í bæinn, sem sem HeKKjr nafn mitt? Ekki
er dreifður mjög, þ. e. húsin — þekki eg þig, — en svo stóð á
en bæjarstæðið afskaplegt þessu tiltæki mínu, að þegar eg
flæmi. Veður var hið bezta og var hj^t Þuríði gömlu, átti hún
ef það bæri fyrir augu mér aft- ] náttúran í hátíðabúningi. Þar svartan hund, sem Bósi hét. Eg
ur, í vöku eða svefni. — Undar-1 er útsýn mikil og fögur — blik- j-,eKti trygglyndi hennar, og gat
legt. Eg var þó ekkert að hugsa 1 andi firðir, útnes, með grænum múr tij ag bún mundi halda
á þér upp að unna, og hún seg- 1
ir, að ef þér liggi á, eigir þú víst
heimili og aðhlynning hjá okkur.
Konan mín er góð kona, Þuríður
mín. Þú mátt trúa henni fyrir
þér, eins og hún væri dóttir þín,
sagði eg og meinti það.
Drengilega boðið, Willi minn,
og Þér líkt, og eg tek mer tij
þakka ef tjJ kemur. Það er
betra að þiggja boðin hús en
beiðast annara. Eg veit líka að
þú meinar það. En eg hefi verið
ein og sjálfbjarga svo Jengi að
eg á bágt með að hugsa mér
sjálfa mig öðruvísi. Fólk eins
og eg þarf að vera út af fyrir
sig. Það getur ekki átt samleið
með öðrum. Það er ekki gott að
kenna gömlum hundi að sitja,
það mundi sannast á mér, sagði
Þuríður.
Við höfum rúmgott hús,
Þui íður mín, nógu stórt fyrir
þig og okkur svo að enginn
þarf að reka sig á annan. — Eða,
ef þú vilt heldur, get eg bygt
yfir þig- kofa á lóðinni okkar,
sagði eg.
Eg þakka þín góðu boð. Máske
á það fyrir mér að liggja að sæta
þeim, sagði Þuríður. Samt hefi
eg ekki ætlað mér að fara aust-
ur aftur. Hér er fallegt. Eg elska
þenna blett, og útsýnið hérna
fær enginn og ekkert frá mér
tekið, meðan sjónin endist — og
hún er enn furðu góð. Það
minnir mig á átthagana heima.
Ein manneskja lifir á litlu, ef
hún hefir húsaskjól.
Boð mitt stendur, meðan eg
lifi og hefi heilsu, sagði eg. —
Ef til þarf að taka. — Annars
þekki eg skap þitt — og vant
þín vegna, að þú þurfir ekki á
þesskonar hjálp að halda, hversu
velkomin sem hún væri. En nú
ætla eg að leita uppi félaga mína.
Fæ eg að sjá Þórð.
Eg var staðin upp, svo Þuríð-
ur stóð þá upp líka. — Eg skal
sjá hvað honum líður, sagði hún
og fór inn. Bósi, sem legið hafði
á balanum, stóð nú einnig upp.
Teygði sig letilega og komi til
mín, og nú var hann allur eitt
stórt bros. Sennilega hlær þú
að þessari staðhæfing. Bósi
brosti nú samt, og eg hefi séð
fleiri hunda gera það.
Þórður er svefnstyggur, og
stundum geðstyggur, ef honum
líður illa. Nú sefur hann; bezt
að hrófla ekki við honum, sagði
Þuríður. Hún var svo léttst’g,
að eg vissi ekki um komu hennar
fyr en hún talaði. — Þú kemur
og verður hjá okkur í nótt, eins
og vant er, Willi minn. Ef þið
farið ekki og þú ert ekki hrædd-
ur við veikindi Þórðar, bætti
hún við.
í þínum húsum er eg ekki
hræddur við neitt, og kem ef við
ekki förum í kvöld, sagði eg og’
rétti henni nafnspjald, með síma
númeri, og áritun minni. Ef svo
skyldi fara að eg kæmi ekki.
Svo kvaddi eg og fór. Við fórum
ekki til Seattle í það sinn, og
ekki heim fyr en undir kvöld
daginn eftir. Þeir voru ekki
búnir að gera við bílana fyrri.
Eg gisti hjá Þuríði, en Þórð sá
eg ekki. Hann“veiktist um nótt-
og vildi engan nærri sér
G. S. THORVALDSON
B.A., LL.B.
LögfrœOingur
702 Confederation Life Bldg.
Talsími 97 024
w. J. LINDAL, K.C.
BJÖRN STEFÁNSSON
tSLENZKIR LÖOFRÆÐINOAM
á öðru gólíl
325 Main Street
Talsími: 97 521
Hafa einnig skxifstofur að
°% GlmU eru )»*»
aff hitta, íjrrsta miðvlkuda* 1
hverjum mánuði
M. HJALTASON, M.D.
ALMENNAR LÆKNINOAX
Sérgrein: Taugasjúkdómar
L«tur úti meðöl i viðlögum
ViCtalstímar kl. 2_4 «. k.
* 7—8 aTi kveldinu
Siml 80 867 666 Victor 8t.
A. S. BARDAL
selur likklstur og annaat um útfar-
ir. Allur útbúnaður sá beeil. _
Ennfremur selur hann ailakonar
minnisvarða og legstelna.
843 SHERBROOKE ST.
Phone: SS 607 WINNIPEO
Dr. S. J. Johannesion
21S Sherburn Street
Talsimi 30 877
VlOtalstimi kl. 3—5 e. h.
Dr. D. C. M. HALLSON
Physician and Surgeon
264 Hargrave (opp. EJaton’s)
Phone 22 775
Rovatzos Floral Shop
*06 Notre Dame Ave. Phone 94 »&i
Fresh Cut Flowers Daily
Plants ln Season
We specialize in Wedding &
Concert Bouquets & Funersd
Deslgns
Icelandlc spoken
THL WATCH SHOP
Thorlakson Baldwin
Diamonds and Wedding
Rings
Agents for Bulova Watche*
Marriage Licenses Issued
699 Sargent Ave.
Dr. A. V. JOHNSON
ÍSLENZKUR T ANNLÆKNIR
2J2 Curry Bldg., Wlnnlpeg
♦» O pósthúslnu
Simi: 95 21» HeimiUs: 33 III
J. J. Swanson & Co. Ltd.
REALTORS
Rental, Insurance and Flnaneial
Agents
8lml: 94 221
680 PARIS BLDO.—WlnnlpeR
Gunnar Erlendsson
Pianokennari
Kenslustofa: 701 Victor St.
Sími 89 535
Orrici Phoni
•7 291
Rbs. Phons
72 409
ína
nema Þuríði.
Framh.
Dr. L. A. Sigurdson
109 MKDICAL ARTS BUILDINO
Ornci Hovib:
12 • 1
4 F.M. - « P.K.
ure »t APPonrtmvT