Heimskringla - 15.06.1938, Blaðsíða 2

2. SÍÐA
HEIMSKRINCLA
WINNIPEG, 15. JúNf 1938
SIGURBJÖRN
BJÖRNSSON
frá Sleitustöðum
F. 10. des. 1859
D. 26. apríl 1938
Oft hvarflar vísuorðið, “Sjá
þann hinn mikla flokk sem f jöll,”
í huga minn, er eg frétti lát eldri
manna á meðal vor og skygnist
til baka til liðnu áranna. Hve
stór er ekki sá flokkur orðinn, og
drengilegur og hugstæður, er
honum bregður upp í hiilingu
minninganna.
Meðal hinna síðustu, er hingað
komu í fornri tíð, er lagðir eru
nú út á “hafið”, er Sigurbjörn
Björnsson frá Sleitubtöðum í
Skagafirði, er andaðist að hein>-
ili sínu við Mountain, No. Dak.,
26. apríl síðastliðinn. Hann var
í hópi hinna fyrstu landnema í
Dakota og í Nýja íslandi.
Saga frumbýlings áranna hef-
ir svo oft verið sögð, að eg skal
ekki rifja hana upp, þó í raun-
inni só hún saga hans. Saga
þeirra ára var saga baráttunnar
fyrir lífinu, eins og það var nefnt
þá, en í raun réttri saga barátt-
unnar fyrir því að missa ekki af
sjálfum sér á hinum mikla vett-
vang alþjóða-afréttarins sem
Vesturlandið var í þá daga. —
Þarfirnar varð að miða við
möguleikana að bæta úr þeim
eða að öðrum kosti vera óbættar.
Þetta er saga allra nýbygða og
alls landnáms um alla jörð.
Nýlendu árin eru liðin — eins
og dagurinn í gær. Þau koma
ekki aftur, hvorki hér eða ann-
arsstaðar. Þau eru horfin. Þau
voru á margan hátt eins og glað-
ur laðardi draumur er ekki verð-
ur ráðinn nema á einn veg: Hver
komandi dagur boðar ný við-
fangsefni, ný áhugaefni, svo eng-
inn þreytist að lifa. Jörðin var
ung, hin fríða ónumda jörð! —
Vonirnar léku sér í hugum land-
nemanna eins og vorþyturinn við
stráin. Þeir væntu nýs lífs,
nýrrar hamingju, nýrra gæða.
“ó þú jörð, sem er, yndi þúsunda,
blessuð jörð sem ber, blómstafi
grundar,” er hin nýja jörð.
Lífið sjálft var þessi draumur.
Rættist draumurinn ? — að
þessu leyti, að ný viðfangsefni
gáfust með hverjum degi, — en
naumast að öðru leyti. ónumdu
frænda sinna. Um einn þeirra
var kveðið: “Hans brann glaðast
innra eldur, hið ytra virtist sum-
um kalt.”
Þannig bjó lífið hann út með
þessum fágætu landnema eigin-
leikum. Honum virtist sjálfgef-
ið að leggja undir sig hina ungu
jörð.
En æfinni er ekki allri lýst
með uppvaxtarárunum. Innan
við miðjan aldur brást heilsan og
byrjaði þá hin langa leit, í 45
ár, að heilsubót, meðfram til
þess að geta staðið við þann
ásetning, að bera ávalt ábyrgð
á sjálfum sér og bregðast engum
í orði, verki eða viðskiftum. Og
þótt heilsu næði hann aldrei að
fullu, þá stóð hann við þann
ásetning fram til síðustu stund-
ar.
Sigurbjörn var fæddur 10. des.
1859 á Frostastöðum í Blöndu-
hlíð í Skagafjarðarsýslu, þar
sem foreldrar hans bjuggu
fyrstu búskaparár sín. Faðir
hans var Björn bóndi á Sleitu-
stöðum Jónssonar bónda í Haga
í Aðaldal Ásmundssonar. Kona
Jóns í Haga var Guðrún Björns
dóttir bónda í Haga Þorgeirsson-
ar. Kona Björns í Haga var Sig-
urlaug Arngrímsdóttir á Stóru-
laugum Björnssonar, Amgríms-
sonar sýslumanns, Hrólfssonar
sterka á Álfgeirsvöllum í Skaga-
firði.
Móðir Sigurbjörns var Sigríð
ur Þorláksdóttir alsystir Gísla
hreppstjóra á Frostastöðum og
Guðmundar málfræðings Þor-
lákssonar. Var Þorlákur faðir
þeirra systursonur Gísla sagn-
fræðings Konráðssonar, en
kvæntur Sigríði Hannesdóttur
prestiá Ríp í Hegranesi, Bjarna-
sonar í Djúpadal.
Meðan Sigurbjörn var enn
æsku fluttu foreldrar hans, þau
Björn og Sigríður, sig að Sleitu
stöðum í Kolbeinsdals og bjuggu
þar fram að fardögum vorið
1876 að þau fóru alfari af landi
burt til Nýja íslands og námu
land suðvestur af Gimli. Þar
bjuggu þau yfir hin miklu far
sótta og erfiðleika ár, er lengi
verða minnisstæð í sögu fslend-
inga hér í landi. Vorið 1880
fluttu þau til Dakota og námu
land vestan við Hallson og
bjuggu þar til dauðadags.
Systkini Sigurbjörns er til ald-
urs komust voru sjö, er svo hétu:
Rannveig, hún var elzt, fyrir
gekk han heill til skóar eftir
það. En karlmenska hans og
viljaþol var frábært. Aldrei
heyrðist hann mæla æðru orð.
Fjórum dögum fyrir andlát hans,
var eg staddur við rúm hans.
Nokkru eftir heimsstyrjöldina
giftist Eden dóttir auðugs
bankamanns, sem jafnframt var
eigandi blaðsins “The Yorkshire
Post”. Það hafði mikla þýðingu
fyrir pólitíska framtíð Edens,
Hann var málhress og með ró- *því Baldwin var nánar tengdur
löndin voru numin, eri æfinni var
skamtaður aldur. Árin liðu, skörð löngu dáin; ólína einnig dáin
féllu í fylkingu samferðasveitar-jfyrir mörgum árum; Gísli Sig-
innar, einn eftir annan hnigu urjón, bóndi á Ökrum og síðar á
frumbýlingamir að velli, með Vöglum í Skagafirði, andaðist á
vonir sínar byrgðar inst í huga, síðastl. hausti, flutti aldrei vest-
þaðan sem þeim hafði ekki verið ur; Þorlákur dáinn fyrir mörg-
vogað, og ekki átti að voga þeim um árum; Halldór bóndi við
fyr en lífið sjálft leiddi þær í
ljós, smátt og smátt og eins og
ósjálfrátt. Hin unga jörð tók
landnemann í fang sér, lagði
hann til hvíldar, breiddi ofan á
hann sinn græna feld og lagði í
lófa has lykil hinna þráðu gæða
er hann hafði leitað að. Fylling
veruleikans leiddu ekki í ljós
framtíðar vonimar er uxu upp af
draumum hans.
Eg hefi margan spurt hvort
Blaine í Washington-ríki; Sig-
ríður til heimilis á Mountain, N.
D. og Anna gift Árna J. Jóhanns-
syni bónda við Hallson, frá
Steinsstóðum í Skagafirði.
Sigurbjörn var tæpra 17 ára er
foreldrar hans fluttu vestur. —
Hann var elztur bræðra sinna,
er báðir voru ungir, varð hann
því að vera aðalstoð heimilisins
hvað vinnu og bjargráð snerti.
Þá tíma er hann ekki vann heima
legu yfirbragði sem hann átti
vanda til. “Eg kem ekki aftur,
ekki að þessu sinni," sagði hann.
“Þarna eru blóm, líking af páska
lilju, mér voru færð þau og var
það vinsamlegt, en ekki var les-
ið” og hann brosti við. Þetta
voru okkar síðustu fundir.
Útför hans fór fram sunnu-
daginn 1. maí, frá heimilinu og
kirkju Hallson safnaðar. Fjöldi
manns fylgdi honum til grafar.
Frændi hans, séra Rögnvaldur
Pétursson frá Winnipeg, stýrði
útförinni og flutti ræðu á báðum
stöðum. Sigurbjörn var jarðsett-
ur í hinum foma grafreit Hallson
bygðar, þar sem foreldrar hans,
og “frændur og vinir sofa.”
R. P.
ANTHONY EDEN
Sá stjórnmálaatburður, sem
þótti einna mest tíðindi í Evrópu
fyrir þrem mánuðum síðan, var
afsögn Edens utanríkismálaráð-
herra Breta. Það var í fyrstu
talið bera vott um verulega
stefnubreytingu hjá ensku
stjórninni og voldug andúðar-
bylgja reis, bæði meðal ensku
þjóðarinnar sjálfrar og banda-
þjóða hennar. Chamberlain for-
sætisráðherra hefir reynt að
draga úr þessu með því að lýsa
yfir hvað eftir annað, að Bretar
fylgdu sömu stefnu og áður og
myndi berjast fyrir lýðræðið, ef
þörf krefði. En þ>rátt fyrir
þessar yfirlýsingar er því al-
ment trúað, að enska stjórnin,
án Edens, verði miklu undanláts-
samari við einræðisríkin.
Meðal yngri stjórnmálamnna í
Englandi er Eden tvímælalaust
vinsælastur. Kosningasigur í-
haldsflokksins 1935 bygðist
mjög mikið á vinsældum hans
og afstöðu til Abessiníustyrjald-
arinnar, en Eden var þá Þjóða-
bandalagsráðherra. Þó að hann
hafi síðan orðið að slá af kröfum
sínum hafa vinsældir hans ekki
minkað. Framkoma hans hefir
alt af verið einlæg og drengileg.
Afsögn hans og framkoma öll í
sambandi við þann atburð mun
heldur ekki draga úr vinsældum
hans.
draumarnir hafi ræzt og svörin stundaði hann atvinnu upp í Win-
allajafnast verið þessi: Ekki álnipeg er þá var í miklum upp
Á vígvellinum
Eden er kominn af gamalli,
velþektri ætt. Faðir hans hafði
erft tvo barónstitla og var ve
efnaður. Eden gekk ungur
mentaveginn og var í Eton, þeg
ar heimsstyrjöldin hófst. Hann
var þá 17 ára. Hann yfirgaf
strax skólann og lét skrá sig í
herinn. Hann gat sér þar ágætt
orð, hlaut heiðursmerki fyrir
djarfa framgöngu, og var orðinn
iðsforingi, þegar stríðinu lauk.
Hann var oft hætt kominn, m. a.
einu sinni vegna gaseitrunar.
Tveir bræður hans féllu í stríð-
inu. Það er í frásögur fært af
fundi þeirra Edens og Hitlers
fyrir nokkrum árum, að þeir hafi
þann hátt sem ráðnir voru. Hinu, gangi. Eftir varð hann af for- rifjað upp endurminningar sínar
sama myndi Sigurbjöm hafa eldrum sínum er þau fluttu suð-
svarað hefði hann verið að því ur en kom rúmu ári síðar, festi
spurður. Eigi þó svo að hann sér land á stað sem þá var nefnd-
teldi að lífið hefði brugðist sér. ur á öldunni, settist á það
Hann fluttist ungur til þessa nokkru seinna og bjó þar eftir
lands — tæpra 17 ára. Hann það, alla æfi.
var bráðþroska og þá orðinn af-
burðamaður að afli. Karlmensku
hans var viðbrugðið um tvítugs-
aldur og þoli og þrautseigju. —
Hann var spakur í lund, orðfár
og æðrulaus, til hvers sem horfði.
Eg man eftir því hversu mér, á
yngri árum mínum, fanst mikið
til um afl hans og snarleik, sem
og hina þögulu samúð hans og
brjóstgæði við þá sem voru litlir
fyrir sér og vesalingar. Við-
kvæmni sinni lýsti hann aldrei í
orðum, heldur í viðmóti. Hann
var ávalt fámáll, leyndustu hugs-
anir hans vissu fáir eða engir.
Kipti honum í því efni i kyn
Vorið 1888, á Páskadaginn,
kvæntist hann Helgu Guðmunds-
dóttur, stjúpdóttur Jóhanns
bónda Jóhannssonar frá Steins-
stöðum. Hefir hún stutt mann
sinn í öllu og verið honum hans
hjálparhönd á hinum ýmsu
erviðu tímamótum æfi hans. Er
hún hin ágætasta kona.
Eins og að er vikið um árið
1893 misti Sigurbjörn heilsuna,
og var sárþjáður í mörg ár. Var
leitað allrar læknishjálpar er þá
var um að ræða, fóru þau hjón
vestur að hafi um tíma, en að
árangurslitlu. Nokkra bót fékk
hann er frá liðu tímar, en aldrei1 ir hans virðist hafa nú.
frá stríðinu. Eden sýndi Hitler
á landakortinu hvar hann hefði
verið við víglínuna og Hitler
svaraði: Eg var einmitt þarna
hinumegin.
Milli þátta
Þegar Eden kom heim úr
styrjöldinni byrjaði hann fljót-
lega að hafa afskifti af opinber-
um málum. Hann var fyrst kos-
inn þingmaður 1923, þá 26 ára
gamall. Þremur árum seinna
varð hann ritari hjá Austin
Chamberlain, sem þá var utan-
ríkismálaráðherra. Það hefir
haft mikla þýðingu fyrir Eden.
Austin Chamberlain var mikill
vinur Frakka og Þjóðabanda-
lagsins, en vantreysti Þjóðverj-
um. Hann hafði alt aðrar skoð-
anir í utanríkismálum, en bróð-
“The Yorkshire Post”, en nokkru
öðru blaði og ritstjórnargreinar
blaðsins voru yfirleitt taldar
bergmál af skoðun Baldwins.
Tengdafaðir Edens er nýlátinn
og eru árlegar rentur af arfi
þeim, sem Eden fær, taldar álíka
miklar og ráðherralaunin. Eden
þarf því ekki að sakna embætt-
isins þeirra vegna.
Á þessum árum lagði Eden sig
mikið eftir Austurlandamálum
og með þeim árangri að hann
getur talað bæði arabisku og
persnesku auðveldlega. Enginn
enskur stjórnmálamaður er tal-
inn nákunnugri bókmentum
þessara þjóða en hann. Hann
hefir einnig lagt mikla stund á
franskar bókmentir. Hann hefir
mikinn áruga fyrir forngripum
og hefir aldrei vanrækt að sækja
slík söfn á hinum pólitíska ferð-
um sínum. Að núlifandi stjórn-
málamönnum eru þeir Blum og
Eden taldir einna fróðastir
bókmentum og fagurfræði. Það
er líka sagt, að þeim gangi illa að
tala saman um stjórnmál, en
gleymi stund og stað, þegar þeir
tala saman um bókmentir.
Ýmsir telja að glæsilegt yfir
bragð og snotur klæðaburður
hafi átt ekki lítinn þátt í hinum
skyndileg frama Edens. En hann
er oft kallaður “bezt klæddi mað-
urinn í Englandi.”
Sendimaður og ráðherra
Mentun Edens og framkoma
gerðu það óhjákvæmilegt, að
menn veittu þessum unga manni
athygli. Eftir að íhaldsmenn
komu til valda 1931 byrjaði veg-
ur Edéns að vaxa. Hann var
látinn fara í þýðingarmikil
ferðalög á vegum stjórnarinnar.
Þannig heimsótti hann bæði
Musolini, Stalin og Hitler. Á
fundum Þjóðabandalagsins var
hann látinn mæta fyrir hönd
ríkisstjórnarinnar. í júní 1935
var hann gerður að föstum
Þjóðabandalagsháðherra. Fram-
koma hans þar í sambandi við
Abessiníudeiluna ók mjög álit
hans í Englandi. Þegar Samuel
Hoare var látinn fara frá, vegna
samningsins við Laval, stóðu
tveir menn næstir því að taka
við af honum: Austen Chamber-
lain og Anthony Eden. Cham
berlain sagðist vera of gamall
og mælti með lærisveini sínuiri
Stefna Edens beið ósigur í
Abessiníustríðinu. Frakkar vildu
ekki standa fast með Bretum,
þegar á herti, og mótstaða Ab-
essiníumanna var skammvinn-
ari en reiknað hafði verið með.
Meðan Baldwin var forsætis-
ráðherra réði Eden mestu úm
utanríkisstefnu stjórnarinnar.
Hann hlaut mikla andúð ein-
ræðisstjórnanna í Róm, Berlín
og Tokio. Hvað eftir annað voru
ítölsku blöðin látin flytja upp-
spunnar fregnir um óvinsældir
hans og að hann væri á förum
úr stjórninni. f hinni miklu
ræðu Hitlers 20. febr. síðastl. var
yfirléitt minst hlýlega á Breta,
en Eden fékk persónulega marg-
ar hnútur. Einræðisherrunum
þótti það auðsjáanlega rriiklu
skifta að ryðja honum úr vegi.
^ %aiiié± út tAe ÍMphúvettuytt v
yietíÍÁ a/td (fiuiíify cfa^ain ckoflA.
^ FfDtRAi CrainLimitíd Aoá évccme a mmfeh cf
'JkCROP TESTINC PLAN
settist að í Dakota. Hún giftist
þar 1889, Jóni Guðmundssyni
ættuðum úr Skagafjarðarsýslu.
Þau fluttu til Nýja íslands 1902
og bjuggu í Hvammi í 30 ár.
Börn þeirra á lífi eru: Sigmund-
ur Samúel, bóndi í Hvammi;
Jónína Guðrún, gift Helga Dan-
íelssyni á Gimli, og Sveinn
Símon bóndi í Hvammi, kvæntur
Normu Pearl Brynjólfsdóttur
Sveinssonar. Hin látna var hrein-
lynd og trygglynd, góð eigin-
kona og fórnfús móðir. Henni
fylgir blessun og þakklæti eigin-
manns, barna, afkomenda og
tengdafólks og vina. útför henn-
ar fór fram laugardaginn fyrir
hvítasunnu að viðstöddu mörgu
fólki.
ÆFIMINNING
þessa stefnu hættulega fyrir
framtíðina, þó hún skerði ekki
hagsmuni Bretlands í bili og geti
afstýrt ófriði um stund. Eng-
lendingar, segir hann, mega ekki
láta eins og deilur milli annara
þjóða séu þeim óviðkomandi. Við
skulum ekki halda að hægt sé að
lifa öruggur í einhverju glerhúsi
afskiftaleysisins. Við verðum að
láta sjást, að við séum reiðu-
búnir að leggja sig í sölurnar
fyrir sín stefnumál.
Menn segja, að hin ólíku sjón-
armið Edens og Chamberlains
stafi af aldursmun þeirra. Cham-
berlain sé fulltrúi hinnar gömlu
kynslóðar, sem vilji ekki vera
áhorfandi að nýrri heimsstyrj-
öld. Eden sé fulltrúi hinar ungu
kynslóðar, sem vilji gera friðinn
varanlegri en í nokkur ár.
Chamberlain byrjaði að fylgja
fram sinni stefnu, án vilja og
vitundar Edens. Hann reyndi
að ná samkomulagi við einræðis-
ríkin. Hann skrifaði Mussolini
hið fræga bréf og sendi Halifax
til Berlínar. Það hlaut því fyr
en seinna að draga að því, að
annarhvor yrði að víkja. Það
var Eden, sem veik.
Kemur Eden aftur?
En það er ósennilegt að saga
hans sé þar með búin. í grein,
sem Nic. Blædel skrifaði í Ber-
lingske Tidendi um burtför hans,
segir hann að lokum:
“Síðan Anthony Eden féll, er
gleði mikil í Rómaborg og Ber-
líri. Heima í Englandi er og
fögnuður ríkjandi innan aðals-
manna-klíkunnar, sem kend er
við Lady Astor. Maður getur
látið sér hugskotnast kætina í
verzlunum í höll Londonderry
lávarðar, þó er ekki ósennilegt,
að ósigur liðinna daga leggí
grundvöllinn að sigrum í náinni
framtíð.
Utanríkismálanefnd íhalds-
flokksins enska hefir skýrt
markað stefnu sína, allir hinir
yngri þingmenn flokksins fylkja
sér um stefnu Edens. Beztu
ræðumenn neðri deildar, Win- j'?^ar’ h]ngmaður Skaftfellinga
ston Churchill og Lloyd George, . ® 1873, 1881—1883. Annar
verja hinn falna utanríkismála- í’|”8'rnaÓur Skaftfellinga—1875-
ráðherra. Úti um landið getur .". Sæmdur dannebrogsorð-
almenningur ekki skilið, hvers-runni ^ Þjóðhátíðinni 1874. Guð-
vegna það þótti svo óhjákvæmi- runx. Yfírsetukona Einarsdóttir,
Þann 10. marz 1938 andaðist
að heimili Bergs J. Hornfjörð að
Víðir, Man., Eiríkur Stefánsson,
ættaður úr Homafirði í Austur-
Skaptafellsýslu á íslandi, nær 90
ára að aldri. Jarðsungnin var
hann 15. s. m. af sr. Sigurði
ólafssynií að fjölmenni við-
stöddu.
Eiríkur Stefánsson er fæddur
5. apríl 1848, að Árnanesi í Nesj-
um í Hornafirði. Foreldrar hans
voru Stefán Eiríksson og Guð-
rún yfirsetukona Einarsdóttir.
Systkini Eiríks sál. voru 4: __
Björn prestur að Sandfelli í Ör-
æfum í A.-Skaftafellssýslu, d.
1877. Einar er varð bóndi í
Ámanesi eftir föður sinn, Hall-
dóra kona Eymundar járnsmiðs
Jónssonar í Dilknesi í Hornafirði
(þau hjón eru bæði dáinn á ís-
landi). Ástríður er dó ung, (14
ára gömul).
Stefán faðir Eiríks sál. var
atkvæðamauðr sinnar sveitar og
sýslu, f. 17. maí 1817, að Hoffelli
í Nesjum, af hinni svokölluðu
Hoffellsætt ’. Hann var bóndi í
Árnanesi frá 1841—1884, d. 12.
sept. það ár, (1884). Hann var
hreppstjóri Mýrar- og Nesja-
Chamberlain og Eden
Þegar Chamberlain varð for-
sætisráðherra vildi hann einnig
ráða mestu um utanríkismála-
stefnu stjórnarinnar. Chamber-
ain og Eden heyra til tveimur
ólíkum kynslóðum. Chamber-
ain er heimsveldissinni af hin-
um gamla skóla, maður, sem
ætur hagsmuni enska heims-
veldisins eins skipa öndvegi fyrir
öllu öðru. Hann er því reiðu-
DÚinn til að gera samkomulag
við einræðisherrana, sem eykur
valdsvið þeirra, án þess að það
verði á kostnað enska heims-
veldisins sjálfs. Eden telur
legt að gefast upp fyrir ítölum,
þrátt fyrir óheillyndi og tillits-
leysi af þeirra hálfu að undan-
förnu.
Það er trúlegt, að Nevílle
Chamberlain leiði hina næstu á-
raun yfir íhaldsflokkinn og
skapast muni það ástand, sem
eiði af sér þingrof fyr eða síðar.
Gerist þetta, þá er víst og á-
reiðanlegt, að ,Eden á aftur-
kvæmt í Foreign Office.
Anthony Eden er ef til vill
enginn einsdæma gáfumaður. —
ín hann er ungur maður, sem
starfar í anda hinnar nýju kyn-
slóðar, og stjórmálamaður, sem
sér gerla hvert höfuðstraumar í
stjórnmálum Evrópu stefna.”
—N. Dbl.
DÁNARFREGN
Guðrún Símonardóttir Guð-
mundsson, kona Jóns Guðmunds-
sonar fyr bónda á Hvammi í
Geysisbygð, andaðist að heimili
sínu fimtudagsmorgun fyrir
hvítasunnu, (2. júní), eftir
stutta legu. Hún var fædd 27.
júní 1857, á Fossi, á Skaga, í
Skagafjarðarsýslu, voru foreldr-
ar hennar Símon Þorláksson og
Guðrún Þorvaldsdóttir. Ung að
aldrei fór hún til Kaupmanna-
hafnar, en þaðan til Vesturheims
fullum fjórum árum síðar og
móðir Eiríks, var af Skógaætt-
inni, undan Eyjafjöllum, d. 7.
jan. 1897.
Eins og áður er sagt, tók Ein-
ar bróðir Eiríks sál. við búi í
Arnanesi að föður sínum látn-
um. Hjá Einari bróður sínum og
konu hans Lovísu Benidiktsdótt-
ur, var Eiríkur; hann undi sér
best þar sem hann var borinn og
barnfæddur, þó forlögin höguðu
því svo,. að hann á efri árum
fíytti yfir í aðra heimsálfu, þá
er þau hjónin Einar og Lovísa
seldu bú sitt, og fluttu til Vest-
urheims 1904. Einar nam land
syðst í Víðirbygð í Nýja-fslandi.
Bjó hann þar í nokkur ár, d.
1909. Nokkru síðar brá Lovísa
kona hans búi, og flutti til Sig-
ríðar dóttur sinnar (Miss Rafn-
kels Bergssonar trésmiðs í Win-
uipeg). Þar andaðist hún árið
1913.
Við burtför Lovísu úr bygð-
inni fluttist Eiríkur sál. til Bergs
J. Hornfjörðs og konu hans Pál-
ínar, sem er dóttir Einars Stef-
ánssonar bróður Eiríks; hjá
þeim dvaldi hann í 27 ár þar til
dánarkall hans kom, og vantaði
þá tæpan mánuði að ná níræðis
aldri.
Landnemi þessarar bygðar
varð hann, en vegna meðfæddrar
sjóndepru, var honum búskapur
ókleifur einsömlum. Hlýtur hon-