Heimskringla - 17.05.1939, Blaðsíða 4

4. SÍÐA
HEIMSRRINCLA
tmmm
H^íntakrtngla
(StofnuO 1886)
Kemur út á hverjum miOvikudegi.
Elgendur:
THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnlpeg
Talsimis 86 537
VerS blaSslns er $3.00 árgangurlnn borglst
tyrtrfram. Allar borganlr sendlst:
THE VIKING PRESS LTD.
311 viSskifta bréf blaSinu aSlútandl sendist:
X'nager THE VIKINO PRESS LTD.
853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjórt STEFÁN EINARSSON
Vtanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA
853 Sargent Ave., Winnipeg
I‘‘Helmskringla” ls published
and printed by
THE VIKING PRESS LTD.
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg Man.
§§ Telephone: 86 537
fiiiirniiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiim
WINNIPEG, 17. MAÍ 1939
VEÐLÁNSBANKI DUNNINGS
Þó undarlegt megi virðast, ber Mr. Dun-
ning, fjármálaráðherra Kingstjórnarinnar
nú í lok þingsins upp frumvarp, er í því
er fólgið að sambandstjórnin stofni veð-
lánsbanka (Central Mortgage Bank) fyrir
alt landið. Áður en nokkuð er sagt um
hver hugmyndin er með þessum banka,
skal hér á helztu atriði frumvarpsins
minst.
Til stofnunar bankans á sambandsstjórn-
in að leggja 10 miljón dollara sem inn-
stæðufé. Þá á að gefa út verðbréf (de-
bentures), er stjórnin ábyrgist alt að 200
miljón dollurum. Með þessu fé ætlar
bankinn sér að kaupa verðbréf eða skulda-
skírteini af þeim lánfélögum (mortgage
loan and trust companies) sem fýsa að
verða hluthafar í veðlánsbankanum.
Sambandsstjórnin býður á sama tíma
öllum lánfélögum og vátryggingarfélögum
að gerast hluthafar í bankanum. En því
fylgir að þau taki á sig nokkra ábyrgð og
samþykki einhvern skulda-afslátt.
Fyrsta skilyrðið er að vextir á öllum
veðlánum á bújörðum í Canada, verði 5%.
Þetta nær ennfremur til veðlána á húsum
eða eignum í bæjum, ef skuldin er ekki
. yfir $7,000. Undantekning eru lán, sem
veitt hafa verið eftir nýjustu lögum um
húsalán frá sambandsstjórninni. Það á
með öðrum orðum að fast ákveða 5%
vexti á lánum á jörðum og húsum.
Annað er að færa má upphæðina niður
sem skulduð er á þessum veðlánum, hvort
sem er í höfuðstól eða vöxtum, sem svarar
til 80% verðs af eigninni, sem skuldin hvílir
á, sé eignin á annað borð meira virði. Enn-
fremur skal afskrifa skulda-vexti, ef eldri
eru en tveggja ára.
Kostnaðinn sem af .þessu 80% verðá-
kvæði eignarinnar kann að leiða, borgar
bankinn að hálfu leyti, með verðbréfum
eða hlutum, sem hann selur lánfélögunum
í bankanum, en helminginn greiða lánfé-
lögin sjálf.
Tvö hundruð miljón dollara verðbréfa-
sala stjórnarinnar á að afla bankanum
fjár til þess að geta lánað fé með góðum
kjörum aðallega lánfélögum.
Það helzta sem með þessari löggjöf er
fengið, er lækkun á lönsvöxtum. Lánfélög
bera eftir sem áður ábyrgð á lánum til
einstaklinga og lána þeim féð. Þar sem
stjórnin kaupir veðlánsbréf af félögunum,
ber hún auðvitað að svo miklu leyti ábyrgð-
ina sameiginlega með lánfélögunum, verði
um tap að ræða. Af lánunum til einstakl-
inga virðist bankinn ekki ætla að skifta
sér að öðru leyti en að ákveða lánsvexti.
Með banka þessum virðist því hugmynd-
in, jafnframt vaxta lækkuninni vera sú að
létta byrði lánfélaganna. Að því er lánin
snertir til jarðeigenda, munu þau að skil-
yrðum bankans fús að ganga, þó þeim
kunni að þykja hitt varasamara, að lána
út á eignir í bæjum, eins og ráð er fyrir
gert í frumvarpinu. En það virðist þó í
þeirra sjálfra höndum, hvað gert er í því
efni. Það eina sem þeim (lánfélögunum)
kann að þykja að frumvarpinu, eins og
það nú er, eru kvaðirnar um vexti á lánum
í framtíð.
Frumvarpið verður trauðla samþykt á
þessu þingi. Það þarf svo rækilegrar
yfirvegunar við, að það hefir jafnvel nú
þegar heyrst, að það muni verða dregið til
baka. En enda þótt það yrði ekki gert, er
mikið enn óathugað um hvernig þetta má
verða lánhöfum lánveitendum og þessum
nýja banka sem þjóðin leggur svo mikið fé
til og ábyrgð, til góðs. Og til þess hrökkva
ekki þeir fáu dagar sem eftir eru til þing-
slita.
En frumvarpið er sagt að eigi að sam-
þykkja eins fljótt og unt er í neðri deild.
Hefir það vakið þá spurningu í hugum
margra, hvort að hér sé ekki fyrst og
fremst um kosningabeitu að ræða, að
vaxtalækkunin eigi að vera agnið fyrir al-
menning, en bankalánin með góðum kjör-
um til lánfélaga og greiðslan að hálfu
leyti á vafasömum skuldum þeirra, til þess
að lánfélögin bíti bráðara. En bankinn,
þjóðin, borgar lýsuna.
WINNIPEG, 17. MAí 1939
“STAPINN
.T > »
Leikrit eftir Jakob Jónsson frá Hrauni.
Leikrit þetta hefir verið sýnt þegar
nokkrum sinnum af leikfélagi Sambands-
safnaðar í Winnipeg, og hefir yfirleitt
fengið góða dóma hjá áhorfendum. Að-
sókn að því mun hafa verið í betra lagi.
Margan mun fýsa að sjá það aftur, og
enginn, sem ekki hefir séð það, ætti að
sitja sig úr færi með að sjá það, ef þess
er kostur.
Leikfélag Sambandssafnaðars hefir nú
um mörg ár leitast við að sýna einungis
leikrit, sem einhver veigur er í. Það
hefir lagt mikla stund á að undirbúa leik-
sýningar sínar sem allra bezt að því er
snertir töld, búninga og leiksvið. Hefir
það oftast tekist svo vel að furðu sætir,
jafn erfitt og er að sýna stóra leiki á litlu
leiksviði. Leikendur félagsins hafa jafnan
verið vel æfðir, qg margir þeirra hafa
leikið snildar-vel. Fyrir þetta hefir félagið
áunnið sér að verðugu vinsældir þeirra,
sem hafa sótt leiksýningar þess og kunna
að meta það, sem vel er gert í þeim efnum.
Þetta mun vera í fyrsta sinn, sem fé-
lagið sýnir leikrit, sem hefir verið frum
samið hér vestan hafs, og er það líka góðra
gjalda vert. Vestur-íslenzkir rithöfundar
hafa lítið gefið sig við leikritagerð, sem
eðlilegt er, þar sem tækifærin til að koma
öllu slíku á framfæri hér eru afar fá. Þess
vegna eiga bæði höfundur þessa leikrits
og leikfélagið, og ekki sízt leikendurnir.
miklar þakkir skildar fyrir alla þá fyrir-
höfn, sem það hefir kostað að koma því á
leiksvið.
Um efni þessa leikrits er það að segja,
að það sýnir í ljósum og skýrum dráttum
baráttuna milli andstæðanna í skapferii
manna; og að baráttan verður þar hörðust
sem að tveir viljasterkir menn með svip-
uðum lyndiseinkennum mætast. Aðal-
persónan í leiknum er Bragi, hinn ötuli en
fremur þröng*sýni athafnamaður, sem hefir
sett sér eitt markmið í lífinu, sem hann
getur ekki vikið frá, nema að verða í sínum
eigin augum að lítilmenni, sem hann má
ekki hugsa til að verða. Undir enda leiks-
ins þegar hann er með allri ástundun hefni-
girninnar að koma ætlun sinni fram, þó að
hann viti að af því leiði óhamingju fyrir
dóttur hans, sem hefir trúlofast mannin-
um, sem hefndin á að koma fram við, þó
að hann hafi ekkert til sakar unnið annað
en að vera sonur föður síns og að neita að
selja jörðina sem allar hans framtíðarvon-
ir eru bundnar við, segir Bragi við dóttur
sína: “Skilurðu það, barn, að gamall mað-
ur, sem hvorki getur sigrað ná beðið ósig-
ur er vesalasta kvikindi þessarar jarðar”.
Þessi eina setning lýsir gersamlega hugs-
unarhætti hans og lífsstefnu hann getur
ekki þolað að verða lítilmenni í sínum eigin
augum, og hann vinnur alt til þess að verða
það ekki.
Við hlið þessa vilja sterka og óvorkunn-
láta manns stendur kona hans, Nanna,
blíðlynd og dreymandi, hugþekkasta per-
sónan í leiknum. Hún beygir sig fyrir
vilja manns síns en undir niðri finnur hún
enga fullnægingu sinnar lífsþrár í því að
þjóna vilja hans. Þau eru andstæður að
skapferli, en ást hennar bindur þau saman.
Hennar dýpsta þrá er hamingjan í kyrlátu
og rólegu heimilislífi, friður og sátt við
alla; en hún hefir enga orku til að breyta
jafn ákaflyndum og viljasterkum manni
og Bragi er.
Sá eini, sem er jafnoki Braga, er Svanur.
Hann er að vísu ekki eins heilsteypt per-
sóna og Bragi, ekki alveg eins sterkur og
ákveðinn, en hann á hugsjónir, sem gefa
honum þann mátt viljans sem stælist því
nieir sem mótstaðan er meiri. Hann er
ímynd hinnar yngri íslenzku kynslóðar,
sem hefir sett sér fyrir markmið að gera
óðul feðra sinna að glæsilegum bústöðum
komandi kynslóða; og því verki vill hann
helga líf sitt. Bragi aftur á móti er mað-
urinn, sem hefir harðnað í skóla lífsins.
Hann hefir orðið að berjast áfram og sigra
ótal erfiðleika. Og gremjan yfir rangind-
um, sem faðir hans var beittur, situr í
honum æfilangt. Þeir Bragi og Svanur eru
báðir eftirtektarverðar persónur; ólíkir að
því er snertir lífsskoðanir og tilgang, en þó
svo líkir í lund.
Aðrar persónur leiksins eru allar minni
háttar, og þær eru svo margar, að þær
ef til vill dreifa nokkuð athyglinni frá
þessum þremur stærstu og veigamestu
persónum. Samt eru sumar þeirra prýðis-
vel dregnar, svo sem Vala gamla, Bogga
ráðskona, Stjáni heimspekingur og Bjarni
vinnumaður, að ógleymdum hreppsnefnd-
armönnum og Halldóri karlinum á Urðum,
sem er eina illmennið í leiknum. Hinar
persónurnar eru fremur daufar og at-
kvæðalitlar, enda eru þær aukapersónur og
ætlaðar til uppfyllingar, allar nema Fjóla,
dóttir Braga og Nönnu, en jafnvel hún er
ekki vel skýr og hefir ekki ákveðin ein-
kenni, sem geri hana að áberandi persónu.
Það mesta, sem um hana verður sagt, er
að hún sé geðug og skemtileg stúlka.
Bygging leikritsins er að mörgu leyti
ágæt. Fyrsti þátturinn sem gerist heima á
bænum Stapa, er glæsilegur, máske glæsi-
legri heldur en maður mundi ímynda sér
sveitalíf á íslandi fyrir meira en sextíu
árum, það sem sýnt er í þessum þætti er
nær nútímanum. Annar þáttur, sem á að
sýna ástand landnemanna í Nýja-íslandi
eftir bóluveturinn, hefir líka helst til
rómantíszkan blæ. Aftur á móti eru tveir
síðari þættirnir eðlilegri, og í þeim er jöfn
stígandi fram að leikslokum, þar sem að alt
endar með ofboði og skelfingu, þegar
Bragi sprengir “stapann”, hamrabrík í
fjallinu fyrir ofan bæinn svo að áin flóir
yfir engi og tún og eyðileggur jörðina.
Það er hefnd hans. Þeir sem finna það
að leiknum, að hann “endi illa”, verða að
gæta að því, að annar endir á honum er
ekki mögulegur nema að persóna Braga
breyttist skyndilega á einhvern leyndar-
dómsfullan hátt, sem ekki er auðvelt að
sjá, hvernig hefði getað orðið. Það fyrsta
sem hver leikritshöfundur verður að hafa
í huga er, að persónur hans seu sjálfum
sér samkvæmar leikinn á enda að breyta
þeim til þess að forðast ömurleg leikslok,
er að veikja alla byggingu leikritsins og
fyrirbyggja með öllu að það geti orðið
nokkurt listaverk. Þá slysni hefir höfund-
ur þessa leikrits ekki látið sig henda, sem
betur fer. Eitt atriði fer þó ekki vel í
síðasta þætti, og það er hjónaviYsla þeirra
Svans og Fjólu. Ef til vill hefði verið
betra að gefa hana í skyn og sýna hana
ekki á leiksviðinu. Leikendurnir ná ekki
tökum á þeirri athöfn, hún verður einhvern
vegin hálfgert utanveltu, uppgerðarleg og
óeðlileg.
Um leikendurna alla má segja, að þeir
leysi hlutverk sín vel af hendi, sumir
ágætlega. Sumar aukapersónurnar hafa
svo smá hlutverk, að það er erfitt að leggja
nokkurn dóm á leik þeirra. Samt er hann
alls staðar áferðargóður og jafn, en ekki
mjög tilþrifamikill, sem heldur er ekki
við að búast, þar sem aðeins er um smá og
þýðingarlítil hlutverk að ræða. Þeir, sem
stærri hlutverkin hafa leika yfirleitt vel
og náttúrlega. Aðalpersónan, Bragi, er
mjög vel leikinn af Hafsteini Jónassyni.
Samt er hann mun betri í síðari hluta
leiksins, þar sem honum tekst mjög vel
að sýna skapferli hins aldraða manns, sem
á í mikilli baráttu við sjálfan sig, en stend-
ur þó ósveigjanlegur til enda. Ingibjörg
Halldórsson leikur Nönnu mæta vel. Henni
fatast hvergi í að sýna hina blíðlyndu og
göfuglyndu konu, sem er hinu viðkvæma
kveneðli sínu trú, þrátt fyrir langa sam-
búð með harðlyndum og ósveigjanlegum
manni. Thor Thorsteinssyni tekst miður
með Svan. Hinn mikli áhugi hans kemur
ekki nógu vel í ljós, þótt hann sýni nokkuð
vel stórhug og ímyndana-auð hins fram-
sækna æskumanns. Sem elskhugi Fjólu
er hann ekki nógu snortinn af yndisleik
hennar. Fjóla sjálf er mikið fremur vel
leikin af Kristrúnu Johnson. Að vísu er
erfitt að gera úr henni nokkuð annað en
hversdagslega persónu, en hið unglings-
lega fas hennar og látleysi fara vel. Af
hinum smærri hlutverkum eru Vala gamla,
sem Guðbjörg Sigurðsson leikur, Bogga
ráðskona (Steinunn Kristjánsson), Bjarni
vinnumaður (Tryggvi Friðriksson, Er-
lendur bóndi í Nýja-fslands (Gunnbj.
Stefánsson), Sveinn oddviti (Björn Halls-
son) og Páll hreppsnefndarmaður (Þor-
leifur Hansson) bezt leiknar. Leikur þeirra
allra er náttúrlegur og einkenni hverrar
persónu eru vel og skýrt fram dregin.
Einkum tekst Birni Hallssyni mæta vel að
sýna fláráðan og kaldrifjaðan bónda, sem
vill vera þeim megin sem valdið er. Björg-
vin Stefánsson gerir Halldóri á1 fjármálalífi þjóðarinnar, og þess
Urðum að vísu fremur góð skil, hve horfurnar í nágrannalöndun-
en gerfi hans er ekki gott, það um eru ískyggilegar, væri mjög
gerir hann of illmannlegan; því |æskilegt, að fella um skeið niður
að þó hann sé óþokkinn í leikn- ^flokkabaráttuna, svo þjóðin gæti
um, er varla hægt að hugsa sér sem best og mest sameinast til
hann gersneiddan allri glæsi-1 varnar gegn aðsteðjandi hætt-
mensku, einkum þar sem síðar um. Samningarnir hafa því af
kemur í ljós að hann hefir gifst hendi Sjálfstæðisflokksins fyrst
dóttur sýslumannsins. Stjániog fremst staðið um það, að hve
heimspekingur er alveg sérstök miklu leyti hinir samningsaðil-
persóna, vel gerður frá höfund- arnir væru fáanlegir til þess, að
arins hendi og skemtilegur vegna gera þær ráðstafanir, er að dómi
sinna skringilegu og fyndnu at- Sjálfstæðisflokksins teldust
hugasemda, og vel leikinn af ( heppilegastar til að bæta úr
Hermann Melsted, að öðru leyti .vandræðum líðandi stundar og
en því, að málfæri hans er ekki verjast sem best áföllum í ná-
nærri nógu skýrt. Annars má inni framtíð.
segja það um marga aðra af leik- j það liggur í hlutarins eðli að
endunum að þeim hættir við að þegar mynduð er slík skm-
tala of lágt og með of litlum á- Jsteypustjórn, verða þeir, er að
herzlum. Áheyrendurnir eiga að henni standa, að gera sér ljóst
heyra hvert orð fyrirhafnarlítið. |Sð enginn einn flokkur má vænta
Þetta er galli, sem vel er hægt að ,þess að geta hrundið öllu í fram-
laga, en það kostar nokkra fyrir- kvæmd er hann helst kysi, og
höfn. Eins er mjög áríðandi
fyrir þá, sem ekki geta talað ís-
lenzku hiklaust, að leggja alla
stund á að ná góðum tökum á
málinu og æfa sig vel í fram-
burði þess. Um þá leikendur,
sem hér eru ekki nafngreindir
séi-stakle^a, vil eg taJka það
fram, að þeir fóru allir vel með
hlutverk sín og sýndu að þeir
höfðu vandað sig við æfingar og
lagt sig fram til að láta leik sinn
vera sem eðlilegastan, lausan við
alla tilgerð og í samræmi við
efni leiksins og tilgang höfund-
arins.
Mr. Árni Sigurðsson, sem var
leikstjóri og málaði tjöldin, hefir
gert afarmikið til þess að leik-
urinn gæti orðið sem allra ásjá-
legastur og skemtilegastur. —
Hann er alvanur þess konar
starfi, hefir gott vit á leiklist og
er maður listfengur. Tjöldin og
allur útbúnaður á leiksviði var
með því allra bezta, sem hér
hefir sézt af því tæi. Er það
mjög mi'kils vert að hafa svo
mikilhæfan mann í þeirri grein
til þess að leiðbeina og sjá um
leiksvið.
Yfir höfuð á leikfélagið, sem
stóð fyrir að sýna leikinn, höf-
undur hans, leikstjóri og allir
leikendur skilið þökk allra, sem
að leiklist unna fyrir verk sitt.
Það er á því öllu sá myndarbrag-
ur, sem hefir það langt upp yfir
allan viðvaningshátt, sem oft er
svo ábærilegur í meðferð leikja.
Það er vonandi að félagið haldi á-
fram að sýna góða leiki, eins og
það hefir gert að undanförnu;
og að það þurfi ekki að seilast
of langt til þess að fá leiki, sem
eru þess verðir að vera sýndir.
G. Á.
RÆÐA ÓLAFS THORS
Á ALÞINGI
hefir þingflokkur Sjálfstæðis-
manna í þeim samningaumleit-
unum, er fram hafa farið, haft
fulla hliðsjón af þessari stað-
reynd, og bygt óskir sínar og
kröfur á þeim grundvelli.
í þeim samningi, er nú hefir
verið gerður um stefnu og starf
samsteypustjórnarinnar, og sem
hæstv. forsætisráðherra f. h. rík-
isstjórnarinnar hefir lýst, hefir
verið tekið tillit til þessara óska
Sjálfstæðsflokksins í öllum höf-
uðefnum, með þeirri einni undan-
tekningu, er nú skal að vikið:
Það er kunnara en frá þurfi að
seí»ja, að Sjálfstæðisflokkurinn
lítur svo á, að frjáls verzlun sé
eitt allra helst skilyrði fyrir
góðri efnahagsafkomu sérhverr-
ar þjóðar. Flokkurinn hefir samt
sem áður á undanförnum árum
lagt samþykki sitt á margvísleg-
ar kvaðir, er lagðar hafa verið á
verzlunarfrelsið, en þá jafnan
vegna þess, að hann, hefir viður-
kent, að okkur óviðráðanlegar,
utanaðkomandi ástæður hafi
knúð til þessa. í löggjöf og fram-
kvæmd hefir auk þess verið
gengið lengra á þessu sviði en
Sjálfstæðisflokkurinn hefir tal-
ið nauðsynlegt, og þá gegn mót-
mælum flokksins. Það er því
auðskilið mál, að Sjálfstæðis-
flokkurinn telji miklu varða, að
þegar í stað verði á þessu nokkr-
ar breytingar, og myndi flokkur-
inn að sjálfsögðu hafa borið
fram slíkar óskir við samninga-
borðið, þótt eigi hefði fleira kom-
ið til, en trú flokksins á frjálsa
verzlun.
Meðal þeirra mála, er mest
voru rædd við samningaumleit-
anirnar, var hin aðkallandi þörf
til bráðra aðgerða til viðreisnar
útvegi Iandsmanna, og hefir það
mál nú venið leyst með breytingu
á skráðu gengi krónunnar og
ýmsum ráðstöfunum í sambandi
við þá skráningu.
Svo sem kunnugt er, voru
skoðanir þingmanna Sjálfstæðis-
flokksins skiftar um það, hverja
(í síðasta tölublaði Heims-
kringlu var birt ræða Hermanns
Jónkssonar, er hann flutti á Al-............u ^ ^ uu> ^
þingi eftir að þjóðstjórn var jleið bæri að fara til* þess’aðrlði
mynduð a islandi. Hér fer á eftmbót á örðugleikum útvegsins. -
ræða fonngja annars mannflesta Stóðu 9 þingmenn flokksins aí
flokksins i þjóðstjórninni, sjálf-|löggjöfinni um breytingu ;
stæðisflokksins. Af þessum Wáðu gengi króunnar, en hinii
tveim ræðum að dæma, verður
ekki annað sagt, en að þjóð-
stjórnin fari vel af stað.
Ritstj. Hkr.)
Oamningaumleitanir þær, er nú
hafa leitt til þess að mynduð
hefir verið samsteypustjórn, I jafnt ríkis sem bæjar-og ’sveit
hofust á öndverðu þessu þingi, jarfélaga, að reynt yrði að greið;
8 vildu grípa til annara úrræða
til úrbóta. Hinsvegar voru allir
þingmenn flokksins á einu máli
um það, að yrði sú leið farin, er
að var horfið, myndi það þrent
nauðsynlegt:að hafður væri hem
ill á fjáreyðslu hins opinbera,
og átti málið þó nokkurn aðdrag.
anda. Mun mörgum þykja, sem
óþarflega lengi hafi verið setið
við samningaborðið, en þó munu
flestir við íhugun viðurkenna,
að miklum örðugleikum sé bund-
ið að koma á samstarfi milli
flokka, er svo lengi hafa verið á
öndverðum meið og barist harð-
vítugri baráttu, og sé því síst að
undra, þótt eigi hafi dregið til
samkomulags fyr en raun ber
vitni um.
Innan þingflokks Sjálfstæðis-
manna hefir frá öndverðu rílct
mikill skilningur á því, að vegna
nú þegar, eða semja um greiðslu
á áhvílandi skuldum, er fallnar
eru í gjalddaga, en orðið hafa í
vanskilum vegna gjaldeyris-
skorts, og að svo fljótt sem.auðið
er yrði verzlunin gefin frjáls, til
þess á þann hátt að lækka út-
söluverð aðkeyptrar vöru, og var
hið síðasta að margra dómi
þyngst á metunum. í því skyni
að tryggja þetta óskaði Sjálf-
stæðisflokkurinn þess, að fá
yfirráð innflutningshaftanna og
gjaldeyrisver2lunarinnar, og
lögðu 8 af þingmönnum flokks-
ins svo ríka áherslu á þá ósk,
vaxandi örðugleika í atvinnu- og að þeir töldu rétt að gera upp