Heimskringla - 17.05.1939, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 17. MAf 1939
HEIMSKRINGLA
7. SÍÐA
EINVÍGIÐ
Frh. frá 3. bls.
um sumarið og haustið, að Þor-
móður Valdason vendi komur
sínar að Hömrum, þar sem
Þjóstur gamli bjó. Sagt var að
hann sæti löngum á tali við Þor-
gerði, heitmey vinár síns. Mikið
var um þetta rætt í sveitinni, og
voru margir hneykslaðir yfir
því.
Um jólin spurðist að hann hefði
ort til hennar mansöng, og látið
vini sína heyra hann; og brátt
flaug ljóðið um alla bygðina.
Menn.lærðu það gjarna og sungu,
því það var mjög fallegt.
En það var blóðug móðgun
við ætt og unnusta heitbundinn-
ar konu, að flytja henni ástar-
kvæði. Þó var þetta látið liggja
kyrt um hríð, því búist var við
Arinbirni Skorra heim næsta
sumar, og hann var maður, sem
ekki lét óhefnt þess sem gert
var á hluta hans. Mikið var
rætt um að þetta væri hið mesta
vandræðamál, þar sem báðir að-
ilar voru fremstu menn sveitar-
innar, og þar að auki fóstbræður.
Allir ávíttu framkomu Þormóðs
harðlega, að reyna að fleka brúði
félaga síns að honum fjarver-
andi.
Senn leið að vori, og síðan kom
sumarið. Þormóður Valdason
var daglegur gestur á Hömrum,
og orð lék á að Þorgerður breytti
við hann, eins og hún væri lofuð
honum, en ekki Arinbirni. Mik-
ill kurr var af þessu um sveitina.
Menn bjuggust við komu Arin-
bjarnar á hverri stundu, og þá
voru stórtíðindi í vændum. En
Arinbjörn Skorri kunni vel við
sig við hirð Noregskonungs og
fór að engu óðslega með að kom-
ast til íslands. En er hann að
áliðnu sumri heyrði orðasveim
nokkurn um málið í Niðarósi,
brá hann við skjótt, og lét í haf
nokkrum dögum síðar. Það var
þó ekki vegna þess að hann tryði
einu orði af því sem sagt var:
Þormóður, tryggi vinurinn hans
og fóstbróðirinn, — og Þorgerð-
ur, slíkt gat ekki skeð. En nú
var tíminn, er um var samið í
kaupmálanum brátt liðinn, og
hann ætlaði sér ekki að verða af
festarmey sinni, auðugustu og
fegurstu konu í Austfirðinga-
fjórðungi. Slíkt mátti engum
4íoma til hugar.
Þegar er hann var lentur, reið
hann frá skipi, og heim til föður
síns. Þar heyrði hann sannar
sögur hvernig komið var með
heitmey hans og vin.
Hann tók fréttunum rólega, og
sagði ekkert um málið, en sneri
aftur til skips síns, til að sjá um
farminn. Að því búnu settist
hann um kyrt með föður sínum,
og enginn fékk séð annað en
'hann væri áhyggjulaus með öllu.
Þormóður lagði ekki niður
ferðir sínar að Hömrum við
komu Arinbjarnar, heldur sat
þar nú öllum stundum á tali við
Þorgerði. Hún var sem blind-
uð; hún hlustaði á tal hans og
fagra söngva, og hin leynda
INNKOLLUNARMENN HEIMSKRIN6LU
I CANADA:
Amaranth.............................J. B. Halldórsson
Antler, Sask..........................K. J. Abrahamson
Árnes................................Sumarliði J. Kárdal
Árborg.................................G. O. Einarsson
Baldur...............................Sigtr. Sigvaldason
Beckville.............................Björn Þórðarson
Belmont...................................G. J. Oleson
Bredenbury..............................H. O. Loptsson
Brown..............................Thorst. J. Gíslason
Churchbridge.........................H. A. Hinriksson
Cypress River............................Páll Anderson
Dafoe...................................S. S. Anderson
Ebor Station, Man....................K. J. Abrahamson
Elfros...............................J. H. Goodmundson
Eriksdale...............................ólafur Hallsson
Fishing Lake, Sask.......................Rósm. Árnason
Foam Lake..............................H. G. Sigurðsson
Gimli................................ K. Kjernested
Geysir.............................................Tím. Böðvarsson
GlSnboro................................ G. J. Oleson
Hayland..............................Slg. B. Helgason
Hecla............................. Jóhann K. Johnson
Hnausa..................................Gestur S. Vídal
Húsavík.................................John Kernested
Innisfail......................................ófeigur Sigurðsson
Kandahar................................S. S. Anderson
Keewatin.................................Sigm. Björnsson
Langruth..............................................B. Eyjólfsson
Leslie...............................Th. Guðmundsson
Lundar........................Sig. Jónsson, D. J. Líndal
Markerville........................ ófeigur Sigurðsson
Mozart..................................S. S. Anderson
Oak Point.............................Mrs. L. S. Taylor
Otto.............................................Björn Hördal
Piney..............»....................S. S. Anderson
Red Deer.........................................Ófeigur Sigurðsson
Reykjavík..........................................Árni Pálsson
Riverton............................ Björn Hjörleifsson
Selkirk.......................... Magnús Hjörleifsson
Sinclair, Man.......................K. J. Abrahamson
Steep Rock........................................Fred Snædal
Stony Hill.....................T..........Björn Hördal
Tantallon................................Guðm. Ólafsson
Thornhill...........................Thorst. J. Gíslason
Víðir..................................-Aug. Einarsson
Vancouver........♦...................Mrs. Anna Harvey
Winnipegosis.....................Finnbogi Hjálmarsson
Winnipeg Beach.........................John Kernested
Wynyard................................S. S. Anderson
I BANDARÍKJUNUM:
Akra..................................Jón K. Einarsson
Bantry....,.............................E. J. Breiðfjörð
Bellingham, Wash.................Mrs. John W. Johnson
Blaine, Wash...................Séra Halldór E. Johnson
Cavalier...............................Jón K. Einarsson
Crystal............................. Th. Thorfinnsson
Edinburg...............................Th. Thorfinnsson
Garðar................................Th. Thorfinnsson
Grafton..................:............Mrs. E. Eastman
Hallson...............................Jón K. Einarsson
Hensel.................................J. K. Einarsson
Ivanhoe............................Miss C. V. Dalmann
Los Angeles, Calif....Thorg. Ásmundsson, 4415 Esmeralda St.
Milton.....................................S. Goodman
Minneota...........................Miss C. V. Dalmann
Mountain..............................Th. Thorfinnsson
National City, Calif......John S. Laxdal, 736 E 24th St.
Point Roberts.........................Ingvar Goodman
Seattle, Wash.........J. J. Middal, 6723—21st Ave. N. W.
Svold.................................Jón K. Einarsson
Upham...................................E. J. BreiðfjörO
The Vikíng Press ihaited
Winnipeg, Manitoba
hætta sem ógnaði þeim báðum,
gerði nærveru hans enn kær-
komnari. Hún hafði hvorki í
orði né verki brugðist unnusta
sínum; hvorki hafði hún veitt
Þormóði koss né ástarorð. Hún
ætlaði sér að halda heit sitt við
Arinbjörn, og giftast honum, er
þar að kom. En hún var sem
töfruð af nærveru Þormóðs,
hvert orð hans var henni gleði,
hvert handtak sem dýrmæt gjöf.
Svo var það einn dag síðla
sumars, er þau sátu í stofu á
Hömrum, að flokkur vopnaðra
manna reið að bænum. Það var
Arinbjörn Skorri við sjötta
mann. Hann fann menn að máli,
spurði eftir Þormóði, og bað
hann út ganga.
Þormóður brosti, er honum
voru borin boðin. Hann tók
vopn sín og gekk út.
Arinbjörn skorri var farinn af
baki, en menn hans sátu enn í
söðlunum. Hann stóð þar hár og
stoltur og virti fornvin sinn fyr-
ir sér með augum sem leiftruðu
af fyrirlitningu. Þormóður brosti
dálítið undarlega, er hann heils-
aði fóstbróður sínum. Hann
var hugdjarfur maður, en hann
þekti Arinbjörn Skorra, og vissi
að nú átti hann sjálfur ekki
langt ólifað. Enginn var maki
Arinbjarnar í vopnaburði, það
vissi hann afar vel. Nú stóð
hann og beið eftir að hinn tæki
til máls, og enn lék dálítið háðs-
bros um varir honum. Brátt
skalt þú deyja, Þormóður sþáld,
hugsaði hann með sjálfum sér,
en kendi engins ótta við hugsun-
ina. Hann hafði átt gæfusömu
lífi að fagna og fögur var sú tíð,
er hann hafði verið með Þor-
gerði. Eitt sinn skal hver deyja*
og engin skömm var að láta
lífið fyrir vopnum Arinbjarnar.
“Þú munt eiga erindi við
mig?” mælti hann rólega, er
hinn þagði enn.
“Já”, svaraði Arinbjörn. “Við
þig á eg erindi í dag, Þormóður.
Þú veist að eg er eigi orðmargur
maður, hvorki til lofs né lasts.
Og þú þekkir framkomu þína við
mig, og veist hvernig slíkt er út-
kljáð. Eg bíð þér hólmgöngu á
morgun við sólarupprás, á grund
þeirri sem liggur miðja vegu
milli bæja okkar. Og vita skalt
þú, Þormóður, að annar hvor
okkar fer þaðan ekki lifandi.
Nú hefi eg lokið erindi mínu. —
Ver heill”.
Þormóður stóð kyrr og horfði
á eftir mönnunum, sem þeystu
inneftir hlíðinni. Hann var rór
í huga, því nær glaður. Nú
hafði þó Arinbjörn vinur hans
beðið lægra hlut. f fyrsta skifti
á æfinni hafði hann sjállfur,
Þormóður, hlotið alt hið góða:
Frægðina af ferð þeirra, er hann
kom heim í haust sem leið, og
ást Þorgerðar. Já, því nú vissi
hann að hún unni honum. Feg-
ursta mær landsins unni honum,
menn höfðu dáðst að honum og
öfundað hann, hvers gat hann
óskað sér framar?
Arinbjörn hafði haft rök að
mæla: Þeir kæmust ekki báðir
lifandi af hólminum á morgun,
— og hvor þeirra þar lægi eftir,
var heldur enginn vafi á! Nei,
á morgun um þetta leyti svaf
hann í moldu, en hann gæti sofið
rótt, því hann hafði unnið Þor-
gerði frá Arinbirni, og aldrei
myndi hún gefa honum ást sína.
Hún myndi hefna hans, þótt hún
gengi að eiga hinn. Arinbjörn
myndi drepa hann á morgun, en
samt sem áður hafði hann sigr-
að: Það var kappinn Arinbjörn,
sem ósigurinn beið!
Þegar hann sneri sér við, stóð
Þorgerður við hlið hans. Hún
hafði heyrt orð Arinbjarnar, og
það var sem alt líf væri horfið
úr svip hennar.
“Hann vegur þig,” sagði hún
hljómlausri röddu, og augu henn-
ar fyltust tárum.
“Mjög líklegt er það,” svaraði
Þormóður kæruleysislega. “En
ekki fyr en á morgun, Þorgerður.
f dag og nótt er eg enn lifandi,
og þú ert hér hjá mér. Lífið má
vera stutt, ef aðeins það er fag-
urt og fullkomið!”
Þau voru saman, þar til tími
var kominn til hólmstefnunnar. |
Þau gengu uppi í hlíðinni, ogi
hann orti söngva um hana, þá j
fegurstu er hann hafði nokkuru
sinni kveðið. Það var skært og
bjart tunglskin um nóttina; þau
sáu yfir sveitina og spegilsléttan
fjörðinn, sem lýsti eins og silfur
í mánaljósinu. Hin sterka, sæta
angan síðsumarsins fylti loftið;
kyrðin umvafði þau og hina ang-
urblíðu gleði þeirra. Það var
sem öll náttúran gerði sitt til að
fegra hinstu hamingjustundir
þeirra.
í afturelding fylgdi hann
henni heim að Hömrum. Þau
kvöddust í túninu. Og þá, í
fyrsta sinni, lagði hún hendur
um háls hans og kysti hann á
munninn.
Aldrei skal eg verða neins
annars manns, eg skal altaf lifa
sem festarmey þin, Þormóður,
því heiti eg!” Hún hvíslaði
þetta grátþrunginni röddu.
Hann brosti aðeins, hann var
glaður í bragði, eins og hann
ætlaði til leika. Hún sá hann
taka hest sinn, sveifla sér létti-
lega á bak og ríða af stað. Svo
hvarf hann sýnum út í morgun-
mistrið. Hún heyrði hófatökin
fjarlægjast, — svo varð alt
hljótt.
Þá var alt í einu eins og hún
vaknaði. Hugur hennar fyltist
þori og dug, aldrei hafði hún
þekt slíkan kjark. Hún gat ekki
sent hann svona í dauðann; hún
varð að bjarga honum, hvað sem
það kostaði. Enn, meðan hún
hugsaði um þetta, og án þess að
hafa hugmynd um hvernig hún
ætti að aftra hólmgöngunni hljóp
hún út að hesthúsinu, náði út
hesti og reið af stað, áleiðis
þangað sem hólmgangan átti að
standa.
Þormóður kom fyrst á staðinn.
Hann varð að bíða Arinbjarnar|
og manna hans. Sjálfur hafði
hann engin vitni, hvað hafði það
líka að þýða, endirinn var auð-
sær. Hann settist niður og
hvíldi sig; það hafði kólnað dá-
lítið, en þokumistrið, sem fylgdi
komandi degi var að hverfa, og
grundirnar glitruðu af náttfall-1
inu. Árniður og lækjaseyti
heyrðist í morgunkyrðinni, —
þetta var friðsæl stund.
Rétt fyrir sólaruppkomu kom
Arinbjörn Skorri; hann var líka
einn síns liðs.
Þeir köstuðust á kveðjum, og
stóðu svo hljóðir, og biðu þess
að sólin kæmi upp fyrir fjöllin
hinum megin fjarðarins. Ekkert
einvígi mátti byrja, fyr en sól
var á loft komin, og heldur ekki
eftir að hún var sigin að sævi.
Það var forn venja.
Þormóði fanst hann aldrei
hafa séð sólina vera svona lengi
að koma upp. Það var svo ó-
hemjulangt, þangað til hún var
komin upp fyrir brúnir fjall-
anna. En loksins kom. þó að því.'
Hann varpaði öndinni og sneri
sér að andstæðing sínum.
í sama bili kom Þorgerður
ríðandi á harðaspretti. Hún
kallaði og bað þá bíða, og stuttu
síðar var hún komin til þeirra.
Það sem hún ságði var all-
ruglingslegt og samhengislaust í
fyrstu. Þeir horfðu báðir óþol-
inmóðir á hana, — hún hlaut að
skilja að það sem hún bað um
var ógerningur! Að berjast
ekki! Láta einvígið niður falla!
En hún hélt áfram að tala og
þrábiðja, langa stund. Loks
fanst Arinbirni nóg komið, hann
lyfti hendi og stöðvaði hana.
“Heyr mig,” sagði hann kulda-
lega. “Þú segir svo margt, kona,
leyf mér nú einnig að leggja
orð í belg! Máske er möguleiki
til að fara að orðum þínum, en
eg lofa engu þar um. En nú,
þegar þú ert hér með okkur báð-
um, sem þú hefir gefið kærleik
þinn, þá skaltu kjósa annan
hvorn okkar. í heyranda hljóði,
að oikkur báðum viiðstöddum,
- NAFNSPJÖLD -

Dr. M. B. Halldorson 401 Boyd Bldg. Skriístofusíml: 23 674 Stundar sérstaklega lungnasjúk- dóma. Er að finnl á skrifstofu kl. 10—12 f. h. og 2—6 e. h. Helmill: 46 Alloway Ave. Talaími: 33 151 Thorvaldson & Eggertson Lögfræðingar 705 Confederation Life Bldg. Talsíml 97 024

Orrici Phone Res. Phone 87 293 72 409 Dr. L. A. Sigurdson 109 MEDICAL ARTS BUILDINQ OrriCE Houss: 12 - 1 4 P.M. - 6 P.M. 4ND BY APPOINTMENT W. J. LINDAL, K.C. BJÖRN STEFÁNSSON ISLENZKIR LÖGFRÆÐINGAR á öðru gólfl 325 Main Street Talsími: 97 621 Haía einnig skrifstofur að Lundar og Gímli og eru þar að hitta, fyrsta miðvikudag í hverjum mánuði.

Dr. S. J. Johannesion 272 Home St. Talslmt SO 877 Viötalstimi kl. S—5 e. h. M. HJALTASON, M.D. ALMENNAR LÆKNINGAR Sérgrein: Taugasjúkdómar Lætur úti meðöl 1 vlðlögum Viðtalstímar kl. 2—4 e. h. 7—8 ati kveldinu Sími 80 857 666 Vlctor 8t.

J. J. Swanson & Co. Ltd. REALTORS Rental, Inaurance and Financial Agenta Sími: 26 821 308 AVENXJE BLDG.—Winnipeg A. S. BARDAL seiur llkkistur og annast um útfar- ir. Allur útbúnaður sá bestl. Ennfremur selur hann allskonar minnisvarða og legsteina. 843 SHERBROOKE 8T. Phone: S6 607 WINNIPEG
p
Gunnar Erlendsson Pianokennari Kenslustofa, 796 Banning St. Sími 89 407 THL WATCH SHOP Thorlakson Baldwin Dlamonds and Wedding Rings Agents for Bulova Watches Marriage Licenses Issued 699 Sargent Ave.

Jacob F. Bjamason —TRAN SFER— Baggage and Furniture Moving 691 SHERBURN ST. Phone 35 909 Annast allskonar flutnlnga fram og aítur um bæinn. Rovatzos Floral Shop 206 Notre Dame Ave. Phone 94 954 Fresh Cut Flowers Daily Plants in Season We specialize in Wedding & Concert Bouquets & Fumeral Deslgns lcelandic spoken

DR. A. y. JOHNSON DENTF5T 506 Somerset Bldg. Office 88124 Res. 36 883 MARGARET DALMAN TEACHER OF PIANO ti4 BANNING ST. Phone: 26 420
skaltu segja hvorn þú kýst þér
til eiginmanns. Og við það
skaltu standa, og vera honum
trú, hvort sem hann fellur eða
sigrar!
Það var sem þessi krafa hans
lamaði hana. Hún stóð þarna
eins og dæmd. Hún skildi hvað
hann var að fara, hina duldu
meiningu orða hans: Hann vissi
að hún unni Þormóði, og að hún
varð að kjósa hann. En hún vissi
líka að þá myndi hann vega
hann að henni ásjáandi! Honum
skaltu vera trú, hvort sem hann
fellur eða sigrar. Hann var
miskunarlaus og krafðist hefnd-
ar, — yfir henni líka!
“Lofið þið þá, að láta þetta
mál niður falla, og fara hver
heim til sín, þegar eg hefi val-
ið?” Hún talaði svo lágt að vart
heyrðist.
“Eg lofa engu!” svaraði Arin-
björn kuldalega. — Þormóður
þagði; hann stóð grafkyr, og
bros lék um varir hans.
Það varð löng þögn, og hræði-
leg. Þorgerður stóð náföl, og
starði á tvímenningana, en hún
|yfirvegaði skýrt og rólega. Hún
mundi hvers vegna hún var hing-
að komin: Til að bjarga lífi Þor-
móðs! Það skyldi hún líka gera?
hvað sem það kostaði!
“Arinbjörn”, sagði hún loks-
ins. “Þig kýs eg”. Og svo gekk
hún til hans, án þess að líta á
Þormóo, og staðnæmdist við hlið
honum, svo sem til að gefa orð-
um sínum áherslu.
Aftur varð þögn um langa
hríð. Svo krymti Arinbjörn. •—
410 Medical Arts Bldg.
Dr. K. J. AUSTMANN
Stundar eingöngu
Augna, eyma, nefs og kverka
sjúkdóma
10 til 12 f.h.—3 til 5 e.h.
Skrifstofusími 80 887
Heimasími 48 551
Allur kulda svipurinn var horf-
inn af andliti hans og hann líkt-
ist mest stórum sorgmæddum
dreng:
“Eg”, byrjaði hann og krymti
aftur. — “Eg — er ekki marg-
orður maður. Eg — hélt ekki að
þú ynnir honum svo mjög. Þú
Þormóður — og Þorgerður — við
hirð Noregskonungs var gott að
vera! Eg hverf aftur til Noregs.
Gæfan fylgi ykkur.”
Hann sneri á braut, án þess að
segja meira, og gekk að hesti
sínum. Þar sneri hann sér aftur
að þeim og leit á Þormóð, gamla
félagann sinn, með góðmannlegu
brosi:
“Þú skalt vita, áður en eg fer,
að eg hefi altaf öfundað þig,
Þormóður. Mér fanst þú altaf
standa mér miklu framar. Menn
hlustuðu á speki þína og konur
sungu söngva þína. Mér fanst
þú altaf vera mér meiri í öllu
því, sem máli skifti, og að allir
vissu með sjálfum sér, að þú
varst okkar mestur. En að þessu
sinni — að þessu sinni, félagi,
held eg að eg hafi borið sigur
af hólmi!”
Svo hló hann stuttum fjörleg-
um hlátri og reið á brott.
—Lesb. Mbl.