Heimskringla - 25.08.1948, Side 2

2 SIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 25. ÁGÚST 1948
Gullbrúðkaup
Ágúst og Ragnheiður Magnússon
Til Mr. og Mrs. Ágúst Magnússon
á 50 ára giftingar afmæli þeirra. Flutt 11. júlí 1948.
Heilladísir hálfa öld
hafa verndað ykkur bæði,
margvísleg hin góðu gjöld
goldið hafa þúsundföld,
daga og nætur hyltu höld
heilnæm kendu lífsins fræði,
heilladísir hálfa öld
hafa leitt og verndað bæði.
Þakka ykkur viljum við
verkin miklu, trygð og gæði,
með oss strídduð hlið við hlið
heilla málum veittuð lið,
efla frið og fagran sið
fýsti ykkur jafnan bæði.
Biðja drottinn viljum við
veita ykkur eilíf gaéði.
Sunnudaginn þann 11. júlí 8.1.
var mikill mannfjöldi saman
kominn í samkomuhúsi Lundar-
bygðar, hafði Coldwell sveitar-
stjórn sent út boðsbréf, til þess
að gefa fólki tækifæri að heiðra
Mr. og Mrs. Ágúst Magnússon í
tilefni af hálfrar aldar hjúskap
þeirra, og mun hafa verið á fimta
hundrað manns þar samankomið,
er það talandi vottur um þær
miklu vinsemdir, sem þessi heið-
urs hjón njóta. Þau hafa líka á-
unnið sér þettað vinar gengi með
góðri framkomu og nytsömu æfi-
starfi. Þegar Coldwell sveit var
fyrst skipulögð 1913, varð Ágúst
fyrsti ritari og gjaldkeri sveitar-
ráðsins og gengdi því starfi í 25
ár, var reglusemi hans og vönd-
ugheitum viðbrugðið. Það er
heiður fyrir alla íslendinga þeg-
ar einhverju þeirra er trúað fyr-
ir vandasömu og ábyrgðar miklu
starfi. Það er stór sómi vor allra
þegar þeir reynast því trausti
vaxnir. Hann var ennfremur
skrifari Norðurstjörnu skóla-
héraðs í 20 ár. Kona hans Ragn-
heiður er myndarkona hin mesta,
og hefur tekið mikinn og góðan
þátt í kvennfélags-málum þess-
ara bygða, fyrst sem meðlimur
kvennfélagsins Frækorn, meðan
þau dvöldu á bújörð sinni, ekki
alllangt frá Norðurstjörnu skóla
og síðar hér á Lundar í kvenn-
félaginu Eining. Hún var búkona
mikil og dugleg, stundaði hún
aðallega búskapinn, og stjórnaði
verkum heima meðan maður
hennar gætti sinna verka á skrif-
stofunni.
Samsætið fór hið bezta fram,
það byrjaði með guðræknis-at-
höfn sem séra H. E. Johnson
stýrði, sunginn var sálmurinn —
“hve gott og fagurt”. Eftir það
flutti bæn Dr. Haraldur Sigmar
frá Vancouver, sem staddur var á
Lundar. Tók þá við stjórninni
Mr. Kári Byron oddviti Coldwell
sveitar. Ávarpaði hann fyrst gull-
brúðhjónin og veizlugesti með
nokkrum orðum, þarnæst mælti
Miss Salome Halldórsson fyrir
minni Mrs. Magnússon. Mr. Dan
Lindall flutti minni gullbrúðg-
uma; alls héldu þarna 15 manns
ræður. Kvæði var flutt af V. J.
Guttormsson. Lesið kvæði frá
Dr. Sig. Júl. Jóhannesson; bréf
og erindi frá séra Albert Kristj-
ánsson. Mun það nokkurskonar
met meðal íslendinga, að til jafn-
aðar töldu ræðumenn og konur
kortar fimm mínútur hver. Þeir
sem fluttu tölur voru þessir; —
auk þeirra sem áður er getið —
B. E. Johnson frá Winnipeg,
sem einnig las fjölda af heilla og
árnaðar skeytum; Skúli Sigfús-
son, fyrrum þingmaður; Paul
Reykdal og Sigurður Sigurðson,
fyrrum sveitar oddvitar; Dr. N.
Hjálmarsson; Dr. H. Sigmar; sr.
H. E. Johnson; Kris. Halldórsson
þingmaður; Mr. C. F. Greenham
sveitarráðsmaður; Agnar Magn-
ússon, lýsti hvernig sambúð
hjóna og barna hefði verið og
þyrfti að vera, og þakkaði fyrir
sig og bræður sína, einnig fyrir
systurnar þrjár, Alexöndru,
Magny og Ágústu, systurdætur
Ágústs er ólust upp hjá þessum
hjónum, svo þakkaði Ágúst fyrir
sig og konu sína.
Mr. J. A. Erlendsson núver-
andi sveitarskrifari í Coldwell
sveit afhenti heiðurs gestunum
gjafir, með ávarpi frá sveitar-
ráðinu. Var það lyndarpenni —f
Parker 51 — með áletrun: —
“Ágúst Magnússon, 25 years
faithful service, Municipality of
Coldwell”. Einnig hans nafn á
blíantinum. Og frá fólkinu; —
silverskál með peningum, sem á
V. J. Guttormsson
var letrað: “Februar 5 1948, Mr.
and Mrs. Ágúst Magnússon frá
vinum og vandamönnum, Lundar
July 11, 1948”.
Auk þess voru margar og góð-
ar gjafir frá ættfóllkinu. Lítil
stúlka, María Magnússon, og lít-
ill drengur, Jerry Magnússon,
afhentu ömmu sinni forkunnar
fagran blómvönd. Mrs. B.
Björnsson forseti kvennfélags-
ins einnig bar fram ávarp frá
kvennfélaginu, og afhenti Mrs.
Magnússon mjög fagra brjóstnál
á letrað: “R. M. 5/2 -48 from
Eining”, sem gjöf frá því félagi.
Milli ræðanna söng blandaður
kór, undir stjórn V. J. Guttorms-
sonar. Hefi eg sjaldan eða aldrei
heyrt betur sungið á Lundar,
enda var söngurinn öllum til á-
nægju. Auk þess sem flokkurinn
söng, var hópsöngur þreyttur
milli þátta aðstoðaði Miss Irene
Guttormsson, við hljóðfærið en
vigfús J. Guttormsson styrði
söngnum.
Ágúst Magnússon er fæddur í
Kothvammi á Vatnsnesi í Húna-
vatnssýslu 25 októer 1963, voru^
foreldrar hans Magnús Magnús-
son og kona hans Margrét Jóns-
dóttir, mun ættin húnversk að
mestu.
Ágúst var uppalinn hjá frænda
sínum Jóni Árnasyni er bjó á
Illugastöðum á Vatnsnesi, síðar
stundaði hann sjóróðra á suður-
landi vetur og vor, enn bænda-
vinnu norðanlands á sumrum.
Fékk hann nokkra undirbúnings
mentun og ætlaði sér að ganga á
búnaðarskóla enn vegna þess
harðæris er þá gekk yfir Norður-
land, 1886, breitti hann áformi
sínu og fór til Vesturheims 1887.
Ásetti hann sér að koma foreldr-
um sínum, úr bágindunum sem
þá voru heima, fór hann með
Eimskipinu Camoence, vóru í
þeirri ferð nálægt 300 íslend-
ingar flestir af Norðurlandi.
Fólksflutnings skipið Grecian
flutti hópinn yfir Atlandshafið
til Quebec, þar skildust félagarn-
ir Ágúst og Sveinn Bergmann
Thorbergsson við hópinn og réð-
ust til vinnumensku til verzlun-
arstjóra Hudson’s-flóa félags-
sins. T. C. Rae, er hafði sinn
verzlunarstað í Matawagam-
negue í Ontario-fylki, skildist
þeim að þeir hefðu ráðist aðeins
til tveggja mánaða og var kaupið
tvö pund sterling um mánuðinn
síðar reyndist að rángt hafði ver-
ið túlkað, svo þeir fengu ekki
lausn svo fljótt.
Þegar lestin nam staðar í Mata-
gama voru þar um 30 Indíánar er
fögnuðu húsbónda sínum Rae,
mjög virðuglega. Með þessum
Indíánum unnu þeir Ágúst og
Bergmann, vinnan var ervið og
fæðið lélegt. Set eg hér dálitla
skýrslu um hag þeirra félaga, og
eru heimildir teknar úr Nýja fs-
lands sögu Thorleifs sál. Jack-
son en mun í byrjun frásögn
Ágústar. “Til fæðis var hverjum
manni útmæld tólf pund af
kveiti, til vikunnar, tvö pund af
svínafleski og te eftir þörfum,
annað var ekki til matar á ferða-
lögum. Aðal sumar vinnan var
að flytja vörur félagsins, um 300
mílur frá járnbraut, var mikið
farið eftir vötnum á stórum
Barkarbátum er báru hver um 30
hundruð pund og 4 menn. Allur
farangur sem var mest hveiti
borið á millum vatna, oftast
gegnum veglaust skóglendi. Bát-
ar einnig bornir um bilið á mill-
um vatna, lengsta bil um 3 mílur
og þá farinn einn fjórði úr mílu
í senn, hafður selflutningur, hver
maður átti að bera 200 pund eða
tvo hveitisekki, og stundum meir.
Vanalega voru átta bátar í hverri
ferð. Eg get ekki stilt mig um
að tilfæra hér dálítinn kafla úr
hinni umgetnu bók Throleifs:
“í þeim ferðum var altaf sofið
undir beru lofti, að vetrum við
elda hvað kalt sem var, aðeins
hinir efnuðustu Indíánar áttu
Barkarkofa, hinir brutu lim af
trjánum og bygðu skjólgarð á-
veðurs og sváfu í skjóli hans, við
elda, með konur sínar og börn,
og má fullyrða að enginn auð-
maður í sinni stóru höll hafi ver-
ið ánægðari heldur enn fjöldinn
af þessum Indíánum sem ekkert
áttu nema lélega byssu, öxi og
hníf, þeir voru glaðlyndir,
drenglundaðir og hjálpfúsir, enn
á sama tíma bráðlyndir og hefni-
gjarnir, og var illa við sakanass
— hvíta menn — sem hremma
land þeirra og eiðileggja hinar
sjálföldu hjarðir merkurinnar,
er þeir álytu sína eign”.
Eg hefi stytt málið lítillega,
og þessvegna breytt orðalagi á
stöku stað.
Þeir Ágúst og Bergmann urðu
hinir beztu vinir enn Bergmann
undi ekki vistinni og fór svo
fljótt sem færi gafst til Winni-
peg. Ágúst var kyr fyrir $135.00
á ári, og sendi eitt hundrað er
hann fekk til láns, heim til for-
eldra sinna.
Mr. Rae reyndist honum hinn
bezti yinur, svo fljótt sem mál
og skilningur leyfði, gaf hann
Ágúst góða tilsögn í almennum
fræðigreinum er síðar reyndist
góð hjálp, samt leitaði hann
frændfólks og vina svo fljótt
sem kringumstæður leyfðu. For-
eldrar hans og systkyni þrjú vóru
þá komin til Brandon Man, og
þangað var leitað, og var þá fyrst
að innvinna sér fargjald, í Winni
peg við bygginga vinnu, bera
brikk og motur. Og svo járn-
brautar vinna. Og um haustið
1890, til Brandon, og þar stund-
uð fyrst daglauna vinna, bænda
vinna, smíðar, svo gengið í fé-
lag með öðrum manni, keyptu
þeir laundry áhöld, og hest til að
sækja og skila, og gekk það all-
vel, fyrir þriggja ára tíma. Árið
1895 flutti Ágúst með foreldrum
sínum til Nýja íslands í þá
nefnda ísafoldarbygð. Tók þar
heimilisréttar land og þaðan eftir
þrjú ár, vegna flóða, er Winni-
peg vatn, orsakaði eignatjón, svo
margir yfirgáfu eignir og lönd.
Stundaði Ágúst þá veiðar í
Winnipegvatni, og hélt til í Eng-
ey. Þar sá hann margt myndar-
legt handtakið gert, hjá Jóhanni
Straumfjörð, sem var þjóðhaga
smiður, fjölhæfur bóndi, og
læknir bygðarinnar.
Hin mesta gæfa, sem Ágúst
hefur hlotnast um æfina, mun
vera er hann eignaðist Ragnheiði
dóttir Johanns fyrir konu, fimta
febrúar 1898.
Ragnheiður er fædd í Mikley
Hekla P. O. fimta febrúar, 1878,
hefur hún áreyðanlega erft margt
af ágætum ættar sinnar, og þar
eignaðist Ágúst trúfastan og
elskuverðan lífsfélaga. Ári síðar
fluttu þau til Mikleyjar, varð Á-
gúst þar vita vörður, og reistu
þau sitt fyrsta íbúðarhús á Ljós-
hús tanga. Þaðan fluttu þau til
Grunnavatns bygðar 1904. Þeim
hefur orðið fimm barna auðið,
tvö stúlku börn mistu þau. Synir
þeirra eru á lífi: Agnar Rae, mið-
ákólakennari í Winnipeg, Jóhann
Magnús, Winnipeg; Kristberg
Margeir, Vancouver. Þau hafa al-
ið upp þrjár systur, eru þær
frænkur Ágústar, en mistu for-
eldra sína ungar. Þessar systur
eru: Alexandra Brynjólfsson nú
Mrs. B. Eiriksson, Mary Hill
Man., Magny Brynjólfsson, er
enn til heimilis hjá þeim, og Á-
gústa Brynjólfsson, nú Mrs. E.
Johnson, Blaine Wash.
Eftir að Ágúst lét af búskap
1941, fluttu þau hjónin til Lund-
ar og lifa þar á sínu eigin heimili
við bærilega heilsu, rólegu lífi-
Við biðjum og vonum að æfi-
kveldið verði þeim unaðslegt.
H. E. Johnson
ÞAKKLÆTI
Við sem skrifum nöfn okkar
undir þessar línur erum í svo
stórri þakklætis skuld, að okkur
langar til að biðja Winnipeg ís'
lenzku blöðin, að flytja nokkur
þákklætisorð til þeirra mörgu
vina, sem mintust fimtíu ára
giftingar afmælis okkar, þann
ellefta júlí síðast liðinn og
gjörðu það með þeim myndar-
skap, velvild og alúð, eins og séra
H. E. Johnson hefur greinileg3
útlistað í sínum frétta greinum-
Við þökkum af alhug, alla þú
velvild sem okkur var sýnd; vneb
ræðum, kvæðum, unaðsríkum
söng, heilla óskum og verðmset-
um gjöfum, og alla þá marg'
breytilegu fyrirhöfn og kostnað-
Við verðum sérstaklega að myuU'
ast þess að Oddviti, skrifari og
meðráðsmenn Coldwell sveitar
voru forgöngumenn og stjórO'
endur á þessu fjölmenna g^1'
móti, svo að þar er stærsta þakk-
lætis skuldin, enn fleiri hundruð
bæði menn og konur, tóku sV°
mikinn og stóran þátt í þessuna
vinahótum, að við kunnum ekk‘
að þakka sem vera ber, og biðj
um því gjafarann allra góðra
hluta og hugsana, að launa fyrir
okkur, og gefa ykkur öllum þátl
takendum sem dveljið fj®r °”
nær, hina beztu lífsins gleði. °£
framtíðar vellíðan.
Ragnheiður og Ágúst MagnÚsSOO
SAMVINNA
ORKAR ÞVf
Gerið yðar skyldu
til þess að greiða
f y r i r fullkomnari
þjónustu með því að
• Fara vel með á-
höldin.
• Hafa viðræður
stuttar.
• Nota firðsímann
þegar minst er
um að vera.
Þegar þér viljið hafa samtal
þá gefið NÚMERIÐ EKKI
NAFNIÐ hjá þeim sem
þér óskið að tala við. Síma
þjónustu fólk er æft í að
taka móti númerum. Þér
flýtið fyrir yður sjálfum, að-
stoðið viðtakanda og greiðið
fyrir síma þjónustunni með
því að fylgja þessum ein-
földu reglum.
Verið fáorð • Verið þolinmóð • Verið nærgætin
MANITOBA TELEPHONE SYSTEM
Samræmi
Til Ágústs og Ragnheiðar Magnússon í gullbrúðkaupi
þeirra, 11. júlí 1948
í þessari tilveru það er svo margt
sem þyrfti að laga og breyta.
Þar sumt er of dimt en sumt er of bjart
og samræmis erfitt að leita.
En sá sem það smíðaði í upphafi alt,
á eftir að laga það betur;
því vansmíð og ofsmíð þar enn vega salt —
um eilífð það fullkomnast getur.
Það gott er að lifa með samræmdri sál;
þið sjáið hvað það væri gaman,
ef skaparinn ætti sér manngildis mál
og mældi alt tvent og tvent saman.
En oft eru hjónabönd hendingaspil;
fólk hittist á lífsvillu brautum,
það fálmandi leitar að einhverjum yl
í andlegum kulda og þrautum.
Og sjaldan er hnappheldan ofin úr ást,
sem eilífðar samræmi blessa,
því jöti^n og dyrgja oft samferða sjást
og sameinuð dvergur og skessa.
Er höfundi lífsins þau unnu sinn eið
hann ódæma sjálfræði gaf þeim,
já, það er svo skrítið, en skaðvænt um leið:
hann skifti sér hreint ekkert af þeim.
Þau lærðu það aldrei, — því fer nú sem fer —
í forlaga bókina að skrifa,
en eitt út í horni hvort sönglaði sér
í samræmi kunnu’ ekki’ að lifa.
En sálin í lífinu samræmið er;
ef sönglar þar hjáróma strengur,
þá söngurinn allur í ólagi fer
og erfitt að njóta hans lengur.
En til eru skólar, þess skyldu menn gá,
er skilning og samræmi kenna,
og þar má í friðsömu fordæmi sjá
hvar farsældar vitarnir brenna.
Því heimilis andrúm, sem öllum er kært,
er eftirmynd friðsælla jóla;
og ótölu margir hafa’ auðgast og lært
í Ágúsís og Ragnheiðar skóla.
Sig. Júl. Jóhannesson