Alþýðublaðið - 10.06.1960, Qupperneq 15

„Viltu, að ég reyni að leika
á Humffrey . . . . “
»Ja.“
Stóri maðurinn þagði.
„Það er ekki nauðsynlegt,
Abe. Ég get séð um þetta allt.
En það verður áhrifameira, ef
þú gerir það. Morðið var fram-
ið í þínu umdæmi. Þú ert sá,
sem hefði átt að finna þetta.“
„Hvar?“
„Það segir þú honum ekki.
Hann spyr sennilega ekki held
ur. Það ætti að vera nóg fyrir
- hann að sjá það til að hlaupa.
Ég verð hérna líka.“
„Heyrðu nú Dick, þetta
verður erfitt,“ sagði lögreglu-
foringinn dræmt. „Við skul-
um segja sem svo að Humf-
frey hafi skilið eftir handar-
far á koddaverinu og rétt tek-
izt að losa sig við það áður en
við komum. En hvemig losaði
hann sig við það? Hann hlýtur
að hafa brennt bað eða skor-
ið það í stykki og hent því
niður um skolpræsið. Humf-
frey hlýtur að vita, að hann
losaði sig við það. Hvernig
stendur á því, að það er heilt
á ný, ef hann skar það niður?“
: Abe Pearl hristi höfuðið.
„Þetta gengur aldrei. Hann
. veit, að við erum ekki að leika
á hann.“
..Það held ég ekki, Abe.“
Lögregluforinginn var hinn
rólegasti. ,,Ég var ykkur Mer-
rick ekki sammála, þó að ég
vildi ekki vera að tala um það
þá. Það er fremur ólíklegt. að
Humffrey hafi brennt kodda-
verið. Það var miög heitt í
veðri og það hefði verið á-
hættusamt fyrir h3nn að
kveikia upp — það er ekkert
sennilegra en að einhver hafi
veitt því eftirtekt Jessie,
Wicks læknir eða einhver af
þjónustufólkinu og talað svo
um það vað lögregluna aðeins
vegna þess, að þetta var svo
ólíkur tími til að kvekja upp
á.“
„Og hann þurfti ekki að
skera það í smátætlur. Efnið
er svo fínt. að b»ð er hægt að
gera smákúlu úr koddaverinu.
Hann hefði getað sturtað því
niður í heilu lagi. Maður. sem
hefur drepið barn og bíður
eftir að lögreglan komi — það
skiptir engu máli, hvað bað
er, sem rennur um æðar hans
í stað blóðs — hann hugsar
ekki um annað en að losa sig
við koddaverið sem fvrst og
á sem fljótlegasta hátt.“
„Ég neita bví ekki að þetta
er áhætta, Abe. En ég er samt
viss um. að áhættan er ekki
okkar megin.“ Hann yppti
öxlum. ,.Ef þú vilt helzt vera
laus við þetta allt . . . . “
„Láttu ekki eins og fífl,
Dick. það er ekki það.“ Abe
Pearl var hugsi.
„Það er það, Abe,“ sagði
Beck blíðlega. „Þú ert að
hugsa um mig.“
..Hevrðu mig nú, Becky.“
kallaði maður hennar, „vertu
ekki að nöldra þetta!“
„Eða kannski er ég að dást
Ellery
Queen
að þér fyrir það sem þú átt
ekki til, kannski ertu bara að
hugsa um stöðu þína og þig!“
„Becky—“ þrumaði hann.
„Það sem að er, vinur
minn, er, að þú hefur haft það
of gott hérna í Taugus. Þetta
er þægileg, róleg vinna og þú
ert orðinn latur og feitur.“
„Viltu hætta að skipta þér
af því, sem þérkemur ekki
við, Becky? fjándinn sjálf-
ur —
„Hvernig hefði þér liðið, ef
litli drengurinn hefði verið
Donny? Eða elskan hann Law
rence?“
á mitt heimili, láta leita þar,
trampa niður blómin mín og
láta kafara leita við strönd-
ina? Með hvaða rétti gerðuð
þér það, Pearl lögreglufor-
ingi?“ Milljónamæringurinn
titraði af reiði.
„Með rétti lögreglunnar til
að leita að sönnunargögnum í
morðmálum".
„Morðmáli? Eigið þér við
barnið? í guðanna bænum, er-
uð þér byrjaður á því aftur?
Munið þér ekki eftir því,
herra Pearl að þér úrskurðuð
sjálfur að það hefði verið
slys?“
„Máli er aldrei lokið fvrr en
það hefur verið leyst fullkom-
lega“.
„Þetta var ekki neitt mál,
sem ekki leystist. Þetta var
slys!“
„Þetta var morð, herra
Humffrey“, sagði Abe Pearl.
„Og við getum sannað það“.
Það varð þögn.
hingað, svo við getum talað
um þetta, herra Humffrey?
'Viljið þér koma af fúsum
vilja, eða ...“ Hann þagnaði.
Það var þögn í símanum.
„Gott“, sagði milljónamær-
ingurinn dræmt. „Ég kem eft
ir einn tíma“.
Um leið og hann hafði lagt
á, reif Richard Queen af sér
heyrnartækið og hljóp inn til
vinar síns.
„Ertu sannfærður núna?“
kallaði hann. „Heyrðirðu
hvernig hann spurði hvort þú
hefðir fundið það? Hann hefði
aldrei sagt það, ef hann hefði
haldið að koddaverið væri
eyðilagt. Hann var sannfærð-
ur um að það væri hægt að
finna það! Ég segi þér satt,
Abe, við erum búnir að ná
honum!“
„Pearl lögregluforingi“,
sagði Alton Humffrey.
„Hver vill tala við hann?“
QUEEN LÖGREGLUFORING!
„Þú þarft víst endilega að
blanda barnabörnunum mín-
um í þetta!“ Stóri maðurinn
lét fallast niður í hægindastól
með svo miklum bresti að
veggirnir skulfu. „Allt í lagi,
Dick! Hvað viltu að ég geri?“
Klukkan var að verða sex
þegar Abe Pearl lagði hendina
yfir símatólið og sagði: „Loks-
ins er ég búinn að ná í hanh!“
Richard Queen hraðaði sér
fram á biðstofuna. Lögreglu-
þjónninn lét hann hafa heyfn-
artæki og hann smeygði þeim
á sig og veifaði til Abe gegn-
um gættina.
Abe tók hendina af heyrn-
artækinu og sagði alvarlegur:
„Allt í lagi, Phil. Gefðu mér
samband við Humffrey“.
„Pearl lögregluforingi!"
Lögregluforinginn sagði
kuldalega: „Svo þér fenguð
skilaboðin frá mér, herra
Humffrey?“.
„Ég var að koma heim. Leyf
ist mér að spyrja hvað hefur
eiginlega gengið á í dag? Ráðs
konan mín er grátandi, Stall-
ings segir mér að lögreglan
hafi komið hingað og ...“
„Svo þér hafið talað við
Stallings?“
„Vitanlega hef ég talað við
Stallings. Er hann genginn af
göflunum eða eruð þér qrð-
inn geggjaður, lögreglufor-
ingi?“
„Ég vil helzt ekki ræða það
í símann“.
„Ekki það? Með hvaðá rétti
leyfið þér yður að ráðast inn
Svo sagði milljónamæring-
uinn með gjörbreyttri röddu:
„Sannað það? Hvaða sannan-
ir hafið þér?“
„Mér þætti vænt um það
ef þér sæjuð yður fært að
koma hingað til lögreglustöðv
arinnar, herra Humffrey11.
„í dag? Ég fer ekki fet fyrr
en ég veit hvaða sannanir þér
hafið. Hverjar eru þáer?“
„Það má segja það þannig“,
sagði Abe Pearl í símann, „að
það sé hlutur, sem við höfum
aldrei hætt að leita að“.
Það varð önnur þögn.
„Ég skil“, sagði Humffrey.
„Þér eruð þó ekki að gefa í
skyn, að þér hafið fundið
þetta koddaver, sem Sher-
wood hjúkrunarkona var að
röfla um“.
Lögregluforinginn leit aftur
á Richard Queen. í þetta
skipti hikaði Queen, en svo
kinkaði hann aftur kolli al-
varlegur á svip.
„Rétt er það“, sagði Abe
Pearl.
„Hafið þér fundið það?“
Þeim kom á óvart hve bitur
málrómur Humffrey var.
„Ég get ekki talað um það í
símann. Vilduð þér koma
Skrifstofumaðurinn hélt á-
fram að skrifa.
„Alton K. Humffrey".
Skrifstofumaðurinn leit
upp. „Humffrey?“ sagði hann
harðneskjulega. Hann reis á
fætur. „Fáið yður sæti“.
„Ég vil heldur standa“,
sagði Humffrey.
„Þér ráðið því“. Skrifstofu-
maðurinn gekk út.
Milljónamæringurinn leit
umhverfis sig. Hann var mjög
fölur. Nokkrir lögreglumenn
stóðu þarna inni og störðu á
hann. Humffrey fölnaði enn
meira. Hann fitlaði við háls-
málið á skyrtunni sinni.
Stórvaxinn líkami Pearl
Jiögregluforingja sást í for-
stofnnni.
..Ég er kominn, eins og þér
sjáið, lögregluforingi“, sagði
Alton Humffrey. Hann var
taugaóstyrkur og reyndi
greinilega að vera vingiarn-
legur.
Lögregluforinginn sagði:
„Revnolds, komið með mér
inn. Harris á að hraðrita. Ég
tek ekki við símtölum. Mér er
sama hvað er að“.
,.Já, herra“.
„Þessa leið, herra Humf-
frev,“ saeði Abe Pearl og
benti milljónamæringnum að
koma.
Alton Humffrey gekk hægt
í áttina sem honum var bent
að-fara. • Hann virtist mjög
utan við sig.
LeynilÖPreglumennirnir
tveir, sem höfðu verið inni,
slöngruðu á eftir honum.
Humffrey gaut til þeirra
augunum.
„Dyrnar við endann á gang-
inum“, sagði Pearl lögreglu-
foringi.
Humffrey gekk eftir gang-
inum og lögregluforinginn var
á hælum hans. Leynilögreglu-
mennirnir tveir eltu.
Við dyrnar hikaði Humf-
frey.
„Farið inn og fáið yður'
sæti, herra Humffrey. Ég
kem strax“,
Abe Pearl snéri baki við
honum og fór að hvísla að
leynilögreglumönnunum.
Það var aðeins einn stóll í
herberginu sem gat verið ætl-
aður Humffrey. Hann var
með beinu baki og virtist
mjög óþægilegur. Milljóna-
mæringurinn hikaði á ný. Svo
settist hann.
Pearl lögregluforingi kom
einn inn. Hann gekk bak við
skrifborðið og settist. Humf-
frey leit til dyra. Skuggar
leynilögreglumannanna
tveggja sáust greinilega á
glerinu í hurðinni.
„Þetta virðist allt mjög
virðulegt, herra Pearl“, sagði
Humffrey og brosti. „Það
mætti halda að þér hefðuð
hugsað yður að handtaka
mig“.
Lögregluforinginn leit al-
varlega á hann.
„Kannske ég hefði átt að
taka með mér lögfræðing“,
sagði Humffrey og reyndi að
gera að gamni sínu.
„Lögfræðingur yðar getur
ekkert gert fyrir yður núna“,
saffði Pearl lögregluforingi.
„Nú verður yður sýnt dálítið
og ég býst við að þér viljið
‘gera grein fyrir því. Eftir það
getið þér komið með tíu lög-
fræðinga“.
„Sýnt eitthvað?“ spurði
milliónamæringurinn. „Kodda
verið. herra Pearl?“
Stóri maðurinn reis á fæt-
ur og gekk að dyrum biðstof-
unnar. Hann opnaði bær og
saprði: „Allt í lagi, Dick“.
Humffrey reis upp til hálfs.
Richa-d Queen kom inn
með koddaverið. Það var vaf-
ið i„n í brúnan panoír.
„Queen“, sagði Humffrey.
Hann starði á gamla manninn
og nakkann.
„Þér líka. ungfrú Sher-
wood“. urraði Abe Pearl.
Jessie kom inn.
Milljónamæringurinn reis
alveg upo. „Mig hefði átt að
gruna þetta“, sasði hann
dræmt. „Mig hefði átt að
gruna þetta“.
„Þú átt leik. Dick. Byrj-
aðu“. Lögregluforinginn leit
á hraðritarann. „Skrifaðu,
Harris“.
Maðurinn lyfti blýantinum.
„Ef bér er sama. Abe, þá
ætla ég að láta þetta á borðið
þitt“. Lögregluforineinn lagði
pakkann á borðið, hann los-
aði umbúðirnar utan af, en
tók þær ekki á brott. Humf-
frey starði á pakkann. Gamli
Alþýðublaðið — 10. júní 1960 ][■}