Alþýðublaðið - 21.06.1960, Side 16

„Lyra liggur í Bergen,
Laxfoss við Sprengisand“
kvað Karl ísfeld - einn
sinni. Manni koma þessar
íjóðlínur í hug, nú þegar
leikflokkar fara um land-
ið og skemmta fólki í
síldarplássum við strönd-
ina og freyvöngum inn
til sveita. Þessar leikfar-
ir (turné) eru orðnar
fastur og sjálfsagður lið'-
ur í skemmtanalífinu. -—
Bæði Þjóðleikhúsið og
Leikfélag Reykjavíkur
senda út á land að sumr-
inu, en auk þeirra sýn-
inga sýna leikflokkar ein
stakra manna eða hópa
verk sem sérstaklega eru
valin með svona ferðalag
fyrir augum.
Þjóðleikhúsið sendir nú út á
Iand með gamanleikinn
Tengdasonur óskast, sem hef-
ur notið mikilla vinsælda hér
í Reykjavík og er líklegur til
að kæta margan á landsbyggð
inni. Þá er Leikfélagið með
Delerium bubonis eftir þá
Múlamenn í leikför á Vest-
fjörðum um þessar mundir. —•
Nýr leik'lokkur sýnir nú gam
anleikinn Villtar meyjar frá
Hornafirði og ‘hringinn og
Nýtt leikhús Flosa Ólafssonar
var komið á kreik með sýn-
ingar á Ástir í sóttkví. Þann-
ig morar landið nú í lei'kflokk
um, og það er hlegið í sam-
komuhúsum frá Öndverðar-
nesi að Dalatanga.
Undirritaður gekk niður í
Iðnó eitt kvöld fyrir skömmu,
þar sem Leikflokkur Þorsteins
Ö. Stephensen var að æfa nýj-
an gamanleik, sem á að fara
að sýna úti' á landi. Frumsýn-
ingin verður á Hornafirði
Iþann 23., en þaðan ætlar leik-
flokkurinn hringinn. Þau eru
fjögur, sem fara þessa leikför,
Þorsteinn Ö., Helgi Skúlason,
Knútur Magnússon og Helga
Bachmann. Leikritið sem þau
sýna er Tveir í skógi efti'r Ax-
el Ivers, mann sem hefur sam
ið nokkra gamanleiki við góð-
an orðstí. Þorsteinn hefur þýtt
en Helgi er leikstjóri. Þá eru
sungin nokkur lög í leiknum,
sem höfundur Hreðavatnsvals
ins hefur samið. Ménn kann-
ast kannski 'bezt við það tón-
skáld undir nafninu Reynir
Geirs, en þeim sem ekki vi'ta
betur má segja uð Reynir
Geirs tónskáld og Knútur
Magnússon leikari eru einn og
sami maður. Þei'r þrír Þor-
steinn. Helgi og Knútur, hafa
því lagt nokkuð til verksins
annað en leik. Hins vegar var
ekki að sjá á Helgu að henni
iþætti' iþað nokkuð miður, enda
væri henni trúandi til að leika
við þá alla samanlagt og jafna
þannig metin.
Leikför er að vísu engin tið-
indi lengur, en þessi hefur það
umfram aðrar, að með henni
lýkur löngu hléi, sem Þor-
steinn Ö. Stephensen hefur
gert á leik sínum. Hann stíg-
ur nú fram á sviðið aftur eft-
ir tveggja ára fjarvist. —
skömmu áður en hann fór í
orlof sitt vann hann frábært
afrek með leik sínum í Brown
ingþýðingunni, sem sýnd var
í Iðnó veturinn 1957-’58. Að
sjálfsögðu hefur hann komið
fram í útvarpi síðan. í raun-
inni vildi' margur leikhúsgest
ur hér í bæ vera í sporum
þeirra á landslbyggðinni, sem
sjá Þorstein nú á sviði í fyrsta
si'nn eftir þetta langa hlé.
— Það er ágætt að vera byrj
aður aftur, sagði Þorsteinn. —
Leikarar vilja helzt ekkert
gera annað en leika. Nei, það
er ekkert ákveðið hvað er
framundan annað en þetta.
Helgi Skúlason hefur á síð-
asta leikári' leikið Mark Anth-
ony í Cæsar og einnig leikið í
Blóðbrullaupi Lorca, sem bæði
voru sýnd í Þjóðleikhúsinu,
þar sem hann hefur veri'ð á
föstum samningi að undan-
förnu. Það kom því dáiítið
á óvart, þegar hann sagði upp
við Þjóðleikhúsið í vor.
— Við skulum ekki tala um
það, sagði' Helgi. — Ég þykist
góður þar sem ég er.
41. árg. — Þriðjudagur 21. júní 1960 — 136. tbl.
Hann er nú í stjórn Leikfé-
lagsins, ásamt Þorsteini Ö.,
sem er formaður, og Guð-
mundi Pálssyni.
Helga Backmann hefur leik-
ið í tveimur gamanlei'kj um í
vetur, Gesti til miðdegisverðar
og Grænu lyftunni.
— Hvernig lizt þér á að eiga
að ferðast hringinn í kringum
landið með þessum skörfum?
— Mér líst ljómandi á það.
Ég fann strax að ég nýt for-
réttinda sem eini kvenmaður-
inn. Þeir koma hlaupandi og
kveikja í sígarettu fyri'r mig.
Það er góðs viti.
— Hvað hefur þú verið að
gera í vetur, Knútur?
— Ég var að koma yfir mig
íbúð — 119 fermetrum á 6.
hæð að Kleppsvegi 2.
Áður en'hann fór að byggja
lék hann í Nótt í Napolí og Tú-
skildingsóperunni eítir
Brecht.
— Hver keyrir?
— Keyrir hvað?
— Bílinn.
— Við höfum bílstjóra. —
Annars hafa allir bílpróf, ef
hann skyldi skvetta í sig.
— Og um hvað er leikritið?
— Það er um tvo náunga,
sem ætla að lifa kyrrlátu lífi,
segir þýðandinn, — og rífa
sig frá menningunni — og
kvenfólki. Þeir hverfa til írum
skógarins og höggva sér rjóð-
ur og byrja að rækta. Þetta
gengur bærielga í 6 mánuði.
Þá gerast þeir atburðir, sem
trufla fyrirætlanir þei'rra.
— Og það eru náttúrlega
slæmir atburðir?
— Ja; þeir gætu minnsta
kosti sagt: Það sem helzt
hann varast vann varð þó að
koma yfir hann.
— Ó, já, þetta er svona ef t-
ir því Ihvernig litið er á málið.
-— Einmitt.
— Helga er sem sagt enginn
statisti.
— Nei, það er betra að taka
hana með í reikningi'nn.
— En Knútur?
— Hann leikur þriðja skarf-
inn. Hann er í sendiferðum af
því án vista og grammófón-
nála geta þeir ekki verið. Mað
urinn heitir Tigerbully og er
feiknarlegur reiðgikkur og of-
boðsleg skytta .Hann gæti hitt
mýflugu á 300 metra færi, þ.
e. a s- þegar hún er orðin að
úlfalda Heim og -heiman ríður
hann í gegnum dal dauðans
og segir af sér tröllasögur, og
gefur ekki eftir Gvendi skyttu
— sem sagði: Sá þrjár gæsir
koma ílljúgandi; skreið á bak
, við stein og skaut og lágu sjö,
lagsmaður.
— Já, það er nokkur söngur
í leiknum. Tónskáldið hefur
samið lögin eftir hendinni, og
við höfum verið svo heppin,
að það hefur alltaf hitt á in-*
spírasjón.
— Fær hann að halda skeg'g
inu?
— Auðvitað. Við sverjum
við það.
— Og það sviðnar ekki á
ferðinni um dal dauðans.
— Nei, það er eldtraust og
við sverjum við það eins og
skegg spámannsins.
Áður en ég kveð þetta góða
fólk segir leikstjórinn mér, að
Þorsteinn Ö., hafi skr'sfað íor-
spjallið í leikskránni'. Það er
Framhald á 14. síðu.