Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.03.1904, Blaðsíða 6

46
XViIi., 11—12.
fc^jOti ViLJ is .
stögugt á gjöf, nema lítilfjörlega, þai- sem fjöra-
beit er. — Með jólnm brá til bata, og leysti
npp nokkurn snjó, svo sumstaðar komu upp
jarðsnöp; en um þrettándann breyttist veðrátt-
an aptur, og gjörði austan kafaldshríðir, er stóðu
til 17. þ. m., og bafa síðan skipzt á vestan-
bleytur, er staðið bafa hálft til heilt dægur, og
norðanhríðir. — Hafísinn er nú að fylla hér
hverja vík og fjöru, en ekki vita menn enn, hve
mikill hann er, því að nú er hér þreifandi kafalds-
bylur, og er hafísinn leiðinlegur gestur ofan á
eitt hið bágasta sumar, sem hér hefir komið“.
TJm Mosfellsprestakall
í Gullbringu- og Kjósarsýslu verða þessir í
kjöri: sira Jón Arason á Húsavík, sira Magnús
Þorsteinsson i Selárdal, og síra Magnús Þorsteins-
son í Landeyjum.
Lögfræðispróf
Síðari hluta lögfræðisprófs við háskólann hafa
þessir íslendingar tekið: Tómás Skúlason og Magn-
ús Jónsson.
Seðlar hlutafélagsbankans.
Félagið Qescke & Dervíent í Leip'íig heíir tekizt
á hendur að búa til seðla hlutafélagsbankans,
og verða það 5, 10, 50 og 100 kr. seðlar, og er
mælt að seðlatilbúningurinn muni kosta alls nær
50 þús. króna.
Á öllum seðlunum verður mynd konungs,
og auk þess á stærri seðlunum mynd af Heklu
og Geysi. — En aptan á öllum seðlunum verður
mynd af ísl. fálkanum, og seðlarnir prýddir ýms-
um kringlóttum sveiflum.
Yatnsmerkið „í. B.“ (Isl. banki) verður haft
í pappírnum, og á bakhliðinni verða seðlarnir
bláir, með hvitum undirlit, en á framhliðinni að
likindum mórauðir, bláir eða grænleitir.
Mannalát.
Þegar „Laura“ var á ferð sinni til
útlanda, gjörðist sá sorgaratburður 19.
febr. siðastl., er skipið var á leiðinni milli
Leith og Kaupmannahafnar, að einn far-
þeginn dó snögglega úr hjartaslagi. —
Farþegi þessi var síra Olafur Helgason,
prestur að Stokkseyri, og kom lík hans
til Reykjavíkur með gufuskipinu _Ceres“
11. marzmánaðar.
Síra Ólafur var sonur Helga heitins
Hálfdánarsonar lectors, og konu hans
Þörhildar Tömasdóttur, og var fæddur að
G-örðum á ÁlptaDesi 25. ág. 1867, þar
sem faðir hans þá var prestur.
Hann tók stúdentspróf í Reykjavík
1887, en guðfræðispróf á prestaskólanum
1889, og varð ári síðar aðstoðarprestur á
Eyrarbakka, en fékk veitingu fyrir Gaul-
verjabæjarprestakalli 1891, og tveim ár-
um síðar varð hann prestur að Stokks-
eyri, og bjó að Stóra-Hrauni. — Hann
nam daufdumbra kennslu erlendis, og
hafði síðan slíka kennslu á hendi á Stóra
Hrauni.
Síra Ólafur var kvæntur Kristínu Is-
leifsdóitur, prests Gíslasonar í Arnarbæli,
og lifir hrin mann sinn, ásamt 5 börnum
þeirra, sem öll eru í æsku. —
5. marz síðastl. andaðist i Yestmanna-
eyjum læknisfrú Matthildur Magnúsdóttir,
kona Þorsteins héraðslæknis JÓDSSonar.
— Hún var fædd 6. jan. 1883, en gipt
12. okt. 1865, og eru börn þeirra hjóna
öll upp komin. — Frú Matthildur sál-
uga dó úr siagi, og var væn kona og
mikilhæf, að sögn þeirra, er henni kynnt-
ust. —
9. marz dó á ísafirði Magnús Joch-
umsson, fyrrum kaupmaður, bróðir síra
Matthíasar Jochumssonar, og þeirra syst-
kina, og mun „Þjóðv.“ síðar geta helztu
æfiatriða hans. —
I Danmörku andaðist enn fremur ný
skeð frú Laura Asgeirsson, kona Ásgeirs
G. Ásgeirssonar riddara, verzlunareiganda
á Isafirði, og eignuðust þau hjón ekki
barna. — Frú Laura sál. var dóttir
Holm’s, fyrrum verzlunarstjóra í svo
nefndum Neðsta-kaupstað á Isafirði, og
mun hafa verið um fertugt.
Bessastöðum 22. marz. 1904.
Tiðarf'ar. Frost rneð norðanátt hélzt, unz 15.
þ. m. sneri til þýðviðris aa rigninga.
Strandl'erðaskipið „Ceres" kom frá útlöndum
11. þ. m., og hafði komið við á Austfjörðum,
sem til stóð. Með skipinu var fjöldi farþegja,
yfir 70, og þar á meðal frá Austfjörðum: bæjai'-
íógeti'JJóhannes Jóhannesson á Seyðisfirði, |Þor-
steinn Gíslason ritstjóri, Davíd Östlund trúboði,
sira Björn Þorláksson á Dvergasteini, Jónas læknir
Kristjánsson, hotelhaldari Kristján Hallgrímsson á
Seyðisfirði, o. £1. — Frá Leith kom Garðar Gnslason
verzlunarerindsreki, og frá Færeyjum cand. jur.
Sig. Eggerz, er þar hafði dvalið, siðan „Scotland11
stranda ði.
Hlutafélagsbankinn. Kú segja síðustu fréttirr
að hann muni taka til starfa um mánaðamótin
maí og júní, en ef til vill hæpið á það að treysta,
eptir undanförnum dugnaðif!) stofnandanna að
dæma.
„Tbore“-l'élagið sendir leiguskip fi'á Kaup-
mannahöfn 20. þ. m., sem á að fara ferðir þær
er „Scotlandi“ voru ætlaðar.
Póstg'ufuskipið „Laura“ kom frá útiöndum 12.
þ. m., og margt farþega: kaupmennirnir Gunnar
Einarsson, Valdemar Ottesen, Ben S. Þórarinsson,
Helgi Zoega o. fl.; enn fremur verzlunaragent
Kr. .Jónasson slökkviliðsstjóriMatthíasMatthiasson,
bakari Finnur Thordarson frá ísafirði, kaupm.
Einar Markússon frá Ólafsvík o. fl.
Strandíerðaskipið „Vesta“ kom til Reykja-
víkur 14. þ. m., norðan og vestan um land. —
Með „Vestu“ kom hr. Eggert Briern, sýslumað-
ur Skagfirðinga, til að taka við skrifstofustjóra-
embætti sínu, o. fl.
„Vesta“ lagði af stað til útlanda 20. þ. m.
Búnaðarfélag íslands hélt umræðufund um
46
er að láta undan“, mælti Kynsam gramur. „Komið því
með mér, hr. Durrant. Frændi minn er í bókasafnsher-
berginu“.
3. kapítuli.
Helgur verndargripur.
. Um leið og þeir gengu út úr herberginu, skall ó-
veðrið á, og þrumu-hljóðið yfirgnæfði orgelspilið.
Síra Ching var afbragðs snillingur i hljóðfæraslættir
og sat því opt tímunum saman við orgelið, og hafði
yndi af sönglistinni.
Piers lávarður, og Eleonora, hlustuðu stundum á
síra Ching, er hann lék á orgelið, en svo var þó eigi
að þessu sinni, með þvi að þau voru bæði í bókaher-
berginu, og var lávarðurinn, og bróðir hans, að leita þar
að bók eirmi,
Eleonora sat á meðan í öðrum enda herbergisins,
og horfði á óveðrið út um gluggann, því að hún var
orðin leið á lestrinum.
Gluggarnir, sem birtu báru i berberginu, vissu út
að stéttinni, og samsvöruðu þeir eigi alls kostar öðru
byggingarlagi hússins, enda hafði Píers lávarður látið
smíða þá, eptir tilmælum konunnar sinnar sálugu.
Engu að siður voru gluggarnir þó að tilætluðum
notum, þvi að þeir báru næga birtu í herberginu, sem
annars var fremur skuggalegt, og veittu fallega útsjón
út á stéttina, sem var steinlögð, og lá út að fögrum gras-
fleti, og vel hirtum blómreitum, sem kjarrgirðing var
umhverfis.
51
„Nei, langt frá“, svaraði William. Hvernig dettur
þér það i hug?“
„Þú ert svo ólikur sjálfum þér“.
William fann bezt sjálfur, hve satt hún sagði, og
vissi þvi eigi, hverju svara skyldi, en greip þó loks
hendina á Eleonoru, og mælti alvarlega:
„Eleonora mín góða! jeg játa, að mér er ekki um
manninn, en þar sem hann hefir heimsótt mig sakir við-
skipta okkar, þá er eg til neyddur, að sýna honum kurt-
eisi; en i fyrramálið fer hann, og vona eg, að hvorugt
okkar sjái hann fratnar“.
Þessa tvíræðu útskýringu varð Eleonora að láta
sér lynda, þar sem William virtist ófús á, að tala um
rnálið frekar.
Þau skiptust svo á nokkrum orðum um daginn og
veginn, og Eleonora kom sér svo burt úr herberginu,
kvalin af ótta og óvissu.
Það var, sem létti yfir William, er Eleonora var
farin, og færði hann sig þá nær borðinu, sem Píers láv-
arður og Durrant sátu við.
Durrant hafði þegar með lægni komið talinu að
málefni því, er honum lá þyngst á hjarta, og voru þeir
Piers lávarður því niður souknir i það, að tala um „hring-
inn helga“.
Það var líf og yndi lávarðarins, að tala um „hringinn
helga“, og aldrei var hann ánægðari, en þegar hannfékk
tilef'ni til þess, að segja einhverjum söguna af -verndar-
grip þessum.
Degar William bar að, hætti lávarðuriun samræð-
unni við Durrant, og vék rnali sídu að William.