Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.06.1909, Blaðsíða 2

106
ÞjjÓBVIJLINN.
XXIII., 27.-28.
kistur, fullar af orðum, heiðursmerkjum
og medalíum. — — —
Portugal. 3. maí þ. á. eyddu jarð-
skjálftar borginni Salvaterra, og gerðu
skaða í ýmsum fleiri borgum. — Ymsir
menn biðu bana, en fregnir enn óglöggar
um það, hve margir hafi látizt.--------
ítalía. í borginni Reggío á Calabríu
varð vart við ákafan jarðskjálfta um sama
leyti, sem landskjálftarnir urðu í Portu-
gal.---------
Montenegro. Mælt er, að furstadæmið
Montenegro verði tekið í tölu konungs-
ríkja, og verði, sem slíkt, háð vernd
Rússa. — — —
Tyrkland. 10. maí síðastl. var nýi
soldáninn Muhamed fimmti, krýndur í þorp-
inu Ejub, og tók þá við hinu helga sverði
spámannsins, og vann þeBS eið, að verja
hverja þúfu, er forfeður hans hefðu unn-
ið til Muhameds-trúar.
3. maí voru 13 gálgar reistir fyrir
framan þinghúsið í Konstantínópel, og
þar hengdir 13 menn, sem her-réttur, er
etjórn Ung-Tyrkja hafði skipað, hafði
dæmt til dauða. — Likin voru látin hanga
á gálganum allan daginn, og dingluðu
þar fram og aptur, með því að veður
var hvasst. — Á hvert lík var hengt
skjal, þar sein glæpir hlutaðeiganda voru
taldir upp.
Pjöldi áhorfanda var allan daginn, til
þess að fíkjast í sjón þessa, og gera sín-
ar athugasemdir.
Hengingunum var haldið áfram dag-
inn eptir. •
2. maí var gerð húsrannsókn í böll
þeirri, er Ahdul Hamíd, soldán, hafði búið
í, en þar fannst ekkert fémætt. - Stjórn
Ung-Tyrkja hafði átt þessa von, og þvi
hafði verið frestað lífláti höfuðsmanns
geldinganna, Madír Aglia, er framkvæm-
ast átti 30. apríl; en hann hafði verið
aðal-trúnaðarmaður soldáns. — Var hon-
um nú heitið lífi, ef hann segði til, hvar
fjármunir soldáns væru niðurkomnir, og
visaði hann þá á leyniklefa í Yildiz-höll-
inni, þar sem dæmafá auðæfi voru saraan
komin. — í einni kistu voru gimsteinar,
sem taldir eru 15 rnillj. franka virði; enn
fremur ríkisskuldabróf fyrir 60 millj. tyrk-
neskra punda.
Skírteini fundust og fyrir þvi, að sold-
án ætti margar millj. inni i enskum og
frakkneskum bönkum.
Enn fremur fundust þar og ýms þýð-
ingarmikil skjöl, er að stjórnmálum lúta,
og bréfbunki frá Vilhjálmi Þýzkalands-
keisara.
í öðrum leyniklefa í höllinni fund-
ust mörg þúsund byssur og skammbyssur.
Mælt er, að Abdul Hamíd fái að halda
fiestum gimsteinum sinum, en að stjórn
Ung-Tyrkja vilji helga ríkinu aðrar eign-
ir hans, og telji sig þá munu geta kom-
izt hjá því, að taka ríkislán.
Enskir og frakkneskir bankar vilja þó
eigi láta fé það af hendi, sem soldán á
í vörzlum þeirra, nema skilríki fáist frá
Abduld Hamíd sjálfum; en það mun ganga
treglega.-----
Bandaríkin. Á sýningu í Omaha var
nýlega kveikt á 4000 rafmagnslömpum
í senn, með þráðlausum rafmagnsstraumi,
sem sendur var úr 6 enskra mílna fjarska.
Prófessor Playton, veðurfræðingur, ráð-
gerir, að fara í loptfari yfir Atlantshafið
og býst við, að fara þá ieið alla á 4 dög-
um. — í fjögra kílómetra hæð frá jörðu
gerir hann ráð fyrir staðvindi, er beri
loptfarið áfram. — — —
Venezuela. Mælt er, að herinn í Vene-
zuela hafi gert Castro, fyrverandi forseta,
þau boð, að hann vilji styðja bann, til að
ná völdum að nýju, en hann hafi hafnað
því, og ætli sér, að dvelja eptirleiðis á
Spáni.
Sefsakirnar í „lögréítu".
* —O—
Óskapleg eru þau smámenni, sem lata
landsmálaskoðanamun koma sér til þess
að gera tilraunir til mannorðsskemmda á
skoðana-andstæðingum sínum. Slikt gera
sjaldan þeir, sem vel eru birgir af mann-
orðsnesti sjálfir. Eg fyrir mitt leyti hefði
ekki trúað því, að skoðana-andstæðingar
mínir færu að gera tilraunir til mannorðs-
skemmda, að eins af þeirri ástæðu, að eg
liti öðrum augum en þeir á ýms lands-
mál. En önnur verður nú raunin á. Þor-
steinn Gíslason leggur nú upp í þess kon-
ar tilrauna-leiðangur gegn mér í síðasta
blaði r,Lögréttu“. En eigi hræðist eg at-
lögur þessar. Vænti eg að úr þeim leik
fari eg með öllu ósærður.
Atiögutilraunir Þorsteins eru þær að
leitast við að gjöra viðskipti rIngólfsu við
pósthúsið grunsamleg eða jafn vel óheið-
arleg.
í fyrsta lagi skýrir rLögr.“ frá því að
blaðið „Ingólfur“ hafi skuldað á 5. hundrað
krónur fyrir burðareyri, þegar Guðni Ey-
ólfsson fór frá pósthúsinu.
Þetta eru nú einber íllgirnisleg ósann-
indi og sýnir það bezt eptirfarandi yfir-
lýsing póstmeistara:
Pöststofan í Reykjavíh.
3. júní 1909.
Samkvœmt viðskiptareikningi pöstaf-
greiðslumanns Ouðna Eyölfssonar við blaðið
„Ingolf “ átti það ögreitt til pöstsjöðs lurd-
argjald að upphœð kr. 121,40 þegar hann
för frá pósthúsinu 19. f. m. og er upphœð
þessi greidd að fuUu fyrir síðastliðin mán-
aðamót.
Petta vottast samkvæmt beiðni.
Sigurður Briem.
í öðru lagi kemst „Lögrétta“ svo að
orði: „þetta“ (hinn ógreiddi burðareyrir)
„og fleira, sem fram hefir komið frá öðr-
um Landvarnarmönnum, verður til þess
að lækka sjóðþurð Guðna“, . . og á öðr-
um stað í greininni telur rLögr.u að „Ing-
ólfur“ skuldi Guðna hina nefndu fjárhæð.
Auðvitað er þetta fjarri öllum sanni,
mér vitanlega hefir blaðið rIngólfuru aldrei
skuldað Guðna nokkurn eyri. Burðareyrir
fyrir blöð borgast í póstsjóð, og það var
póstsjóðnum sem „Ingólfuru skuldaði, en
ekki Guðna Eyólfssyni. Þetta vona eg
að Þorsteinn Gislason, ritstjóri „Lögréttu“,.
skilji, þótt menn hafi nú opt sagt sem
svo, að hann væri „eigi aflögufær að gáf-
um“. — Þess skal getið til skýringar
þessu máli, að viðskiptum blaðsins „Ing-
ólfs“ við póshúsið hér hefir verið hagað
svo (eigi að eins meðan Guðni Eyólfsson
afgreiddi blaðið, heldur og þegar aðrir
afgreiðslumenn í pósthúsinu önnuðust um
það), að burðargjald blaðsins hefir verið
greitt við og við, stundum mánaðarlega,
stundum annanhvorn mánuð, þegár við-
skiptareikningur hefir verið sendur frá
póststofunni. Þessum viðskiptum hefir
verið hagað svo af því, að hentugra þykir
að þurfa eigi að senda ákveðna auratölu
í hvert sinn og blaðaböggull er sendur á
pósthúsið, heldur láta innfæra burðargjald-
ið í reikning blaðsins við póstsjóð. Það
er engin nýjung, að viðskipti blaða við
pósthús sóu þannig löguð. Mörg blöð
hér á laridi hafa haft þannig löguð reikn-
ingsviðskipti við pósthúsin.
Þá er í þriðja lagi, að rLögr.u telur
það líklegt, að blaðið rIngólfuru hafi að
undauförnu verið sent út fyrir peninga
Guðna Eyólfssonar. — Auðvitað er ekki
snefill af sannleika í þessum áburði. Þess-
ari aðdróttunar-viðleitni er svo háttað, að-
hún hlýtur að verða þeim manninum við-
sjárverðust, sem er svo óviðjafnanlega ó-
gætinn að koma fram með jafn hættu-
legar getsakir.
Þá er enn, að „Lögr.“ er að leitast.
við að gefa í skyn, að eg hafi verið yfir-
heyrður, eins og eg væri grunaður um
glæp, þar sem hún kemst svo að orði, að
eg hafi rjátað“(!) við póstmeistara að eg
skuldaði Guðna! Blaðið segir enn fremur
ur, að eitthvert ósamkomulag hafi verið
um upphæðina. — Hér skal það tekið
fram, að ekkert ósamkomulag hefir verið
um upphæðina, og að engin yfirheyrsla
hefir farið fram yfir mér út af þessu máli,
ekki svo mikið, að póstmeistari hafi kall-
að mig til viðtals; viðskiptareikning blaðs-
ins við póstsjóð borgaði eg skilvíslega
eins og ofannefnt vottorð pÓ3tmeistara
ber með sér. Hefir blaðið rIngólfur“ á-
valt staðið í skilum með burðargjald og
greitt reikninga, er þeir hafa verið sendir
frá póststofunni.
Loks eru dylgjur þær og rógburðarvið-
leitni í garð annara Landvarnarmanna,,
er rLögr.“ dirfist að koma með, þar sem
hún er að bendla þá við sjóðþurð Guðna
Eyólfssonar. — Mér þykir ekki ólíklegt,
að Þorsteini Gíslasyni verði það einhvern
tíma dýrt, að hafa komið fram með dylgj-
ur þessar og getsakir í okkar garð, Land-
varnarmanna.
Ymsar aðrar íllgirnislegar árásir mætti
tína upp úr áminnstri „Lögréttuu-grein,.
en eg fresta því að sinni, og að líkind-
um þar til eg hefi stefnt fyrir dómstól-
ana rLögréttu“-ritstjóranum fyrir allar
þær tilhæfulausu dylgjur, aðdróttanir og
getsakir í minn garð, er hann hefir haffc.
í frammi, munnlega og skriflega, þessa..
dagana.