Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.06.1909, Blaðsíða 4

108
ÞjÓÐVILJXNN.
XXIII., 27.-5».
JPrjónLes verður eigi unnt að selja,
fyr en seint í eumar, með því að talsvert
liggur óselt frá f. á.
Búiat við, að verð verði lægra, en í
fyrra.
ÆÖarxlúnn. Söluhorfur verri,
en í fyrra, verður líklega á 10 kr. pd.
iög, samþgkkt á alþingi.
—O—
XLVII. Ijög inn laun há>
skölakennara. (í lögum þessum
er ákveðið, að í GUÐFRÆÐISDEILD-
INNI skuli vera 2 prófeseorar og 1 dós-
ent, í LAGADEILDINNI 3 prófessorar,
og í LÆKNADEILDINNI 2 prófessorar
og 6 aukakennarar; en aukakennararnir
eru: héraðslæknirinn í Reykjavík, holds-
veikralæknirinn, geðveikralæknirinn, efna-
fræðingur landsins, augnlæknir sá, og tann-
læknir, er styrks njóta úr landssjóði. --
Fyrir 1000 kr. ársþóknun má og ráða
mann, til að veita læknum tilsögn í eyrna-,
nef- og háls-sjúkdómum.
Prófe8sorar hafa í árslaun 3000 kr.,
er þó hækka um 200 kr. á hverjum þriggja
ára fresti, upp í 4800 kr.
Árslaun dósenta eru 2800 kr.)
XLVIII. Lög nrn breyting
og viðauka við lög- itrn hag-
írseðisslcýrslur*. (Aðal-efnis laga
þessara hefir áður verið getið í blaði voru
og látum vér því nægja, að vísa til þess.)
XLIX. Fjárlög fyrir árin
ÍOIO og lOll.
L. Lög urn meðferð skóga
og kjarrs, og friÖrtn á lyngi
o. fl.
(í 1. gr. laga þessara segir svo: „I
skógum og kjarri má ekki höggva tré
eða hrís öðru vísi en svo, að höggvið sé
innan úr eða skógurinn og kjarrið að
eins grisjað. Ekkert svæði má berhöggva,
nema landið sé tekið til ræktunar. Birki-
runnum og birkirótum í skógum og kjörr-
um má ekki kippa upp. Ekki má held-
ur án samþykkis skógræktarstjóra eða skóg-
arvarða rífa beitilyng, sortulyng, kræki-
berjalyng, bláberjalyng né mel. Mosa má
og ekki rífa, nema á ekóg- og kjarrlausu
mýrlendi. Enn fremur er skógræktar-
stjóra og skógarvörðum heimilt að banna
að rífa fjalldrapa og víði á þeim svæðum,
er ætla má, að slíkt geti valdið uppblæstri
lands eða verulegum skemmdum“.
Enn fremur er og ákveðið í lögum
þeesum, að stjórnarráðið skuli, eptir til-
lögum skógræktarstjóra, setja reglur um
meðferð á skógum og kjarri, og skuli
þeim útbýtt meðal almennings í þeim
sveitum, þar sem skógur er, eða kjarr.
Skógræktarstjóra, eða skógarvörðum,
er og arlega ætlað, eptir ráðstöfun stjórn-
arráðs, að fara um þær sveitir, þar sem
skógur, eða kjarr, er að nokkrum mun,
og leiðbeina þeim, er þar eiga hlut að
máli.
Hreppstjórum er og ætlað að hafa
eptirlit með því, hvort fyrirmælum lag-
anna, og fyrirskipunum, sem settar kunna
| að verða, er hlýtt.)
LI. Lög um ísölinar'g-jölíl.
I. UM PRESTSGJALD.
1. gr. Preststfund af fasteign og lausafé, off-
ur, lausamannsgjald, lambsfóður og dagsverk
skal af numið frá fardögum 1909.
2. gr. Hver maður 15 ára eða eldri, hvort
heldur er karl eða kona, og í hvaða stöðu sem
er, skal greiða gjald í prestlaunasjóð 1 kr, 50
aura á ári.
Undanþegnir þessu gjaldi eru allir þeir, sem
eru í einhverju kirkjufélagi utan þjóðkirkjunn-
ar, því er prest hefir eða forstöðumann, er feng-
ið hefir konunglega staðfestingu, enda nemi fram-
lög þau, er söfnuðurinn greiðir árlega til prests
og kirkju eigi minna en sem svarar 2 kr. 25
a. fyrir hvern safnaðarlim 15 ára eða eldri.
8. Eindagi gjalds þessa er 31. desember ár
hvert fyrir það fardagaár, sem er að líða, og
skal það greitt í peningum. Sóknarnefndir inn-
hoimta gjaldið i fyrsta skipti árið 1909, og fá
6°/0 af upphæðinni í innheimtulaun.
4. Sóknarnefnd skal gera árleg reikningsskil
fyrir prestsgjaldinu eptir fyrirmynd, er stjórnar-
ráðið semur með ráði biskups. Reikninginn með
fylgiskjölum skal oddviti sóknarnefndar siðan
senda prófasti fyrir lok fehrúarmánaðar ásamt
upphæð þeirri i peningum, er borið hefir að
innheimta, eða kvittun sóknarprestsins fyrir því
fé, er sóknarnefndin hefir greitt honum samkvæmt
ávísun prófasts.
Prófastur getur haldið sóknarnefnd með allt
að 1 kr. dagsektum fyrir hvern nefndarmann til
að gera skil á tilteknum tíma.
II. UM KIRKJUGJALD.
5. gr. Kirkjutíund af fasteign og lausafé,
kirkjugjald af húsum, ljóstollur, lausamannsgjald,
legkaup og skilduvinna sóknarmanna við kirkju-
hyggingu skal af numið frá fardögum 1909.
6. gr. 1 sóknum, þar sem söfnuður hefir tek-
ið að sér umsjón og fjárhald kirkju, skal frá
sama tima af numin niðurjöfnun kostnaðar við
kirkjusöng samkvœmt lögum 22. maí 1890 um
194
húsinu, sem þér sjáið þarna vera hlægjandi að nudda sam-
an höndunum af ánægjunni yfir því, að hafa getað hefnt
sín! Hann hefir kvatt fallbyssubótinn hingað! Ætlið þér
að láta yður lynda þetta?“
„Nei, nei!“ æpti fjöldi manna.
„Eptir hverju bíðið þér þá? Hvað hræðist þér?“
mælti hann enn fremur, af mikilli ákefð. „Lagsbræður
yðar eru dánir, konurnar allslausar. — Allir, sem á „Maurn-
um“ voru, hafa farizt, og var faðir minn einn í þeirra
tölu. — Hann fór út á skipið, vegna mín, svo að eg gæti
verið heima í nótt! Eigum vér að bíða þess, að fall-
byssubáturinn komi, og aptri því, að vér fáum komið
fram hefndum?“
Síðustu orðin heyrðust tæpast, sakir hávaðans í
hinum.
Til stöðvarhússins!“ æptu allir. „Hefnum félaga
vorra! Sækið vopn! Zeke gangi fyrstur! Hann sé for-
ingi vor!“
Allir sneru sér nú að Zeke, sem einn hallaðist graf-
kyrr upp að steininum, og biðu menn þess, að hann segði
eitthvað.
„Eruð þér gengnir frá vitinu?“ sagði gamli maður-
inn, og hrissti höfuðið fyrirlitlega. „Sjáið þér eigi fall-
byssubátinn þarna? Hefnið yðar, er þér getið komið því
við, án þess að skaða sjálfa yður! En þessa heimsku sam-
þykki jeg ekki!“
Þessi stillilegu orð hans höfðu þegar allmikil áhrif
að þvi er þá sjómennina snerti, sem farnir voru að
eldast.
Zeke hefir rétt að mæla!“ mælti einn þeirra, en
fjöldinn var þó æstari, en svo, að hann léti sér segjast.
203
En velkomin að nýju, og gæfan fylgi yður á hinu nýja
heimili yðar!
Skipherra gekk nú brott, og skipaði svo fyrir, að
skipið skyldi leggja af stað.
Skrúfan tók að hreifast. — „Mosquito“ sneri sér, og
stefndi í norðvestur.
Frank og Maggy héldust í hendur, og horfðu þegj-
andi til strandarinnar, er hvarf æ meira og meira, unz
loks rást að eins mjó rönd.
Frank laut þá ofan að henni, og horfði innilega í
augun á henni, sem voru full af tárum.
rMaggy!“ mælti hann, „eins og ströndin hverfur nix
sjónum vorum, svo skaltu og gleyma öllu, sem bakað
hefir þér sorg síðustu stundirnar. — Hugsaðu þér, að það
hafi allt verið vondur draumur, og að þú sért nú vökn-
uð, til að njóta sólargeislanna. — Það, sem liðið er, kem-
ur aldrei aptur, en við okkur blasir björt framtíð, og flytj-
um við ekkert með okkur frá fortíðinni, nema ást okkar!“
rJá, ást okkar!“ mælti hún, og vafði sig upp að
honum.
Hann þrýsti höfði hennar að brjósti sér, og kyssti
á hár hennar.
„Og hún skal vera leiðarstjarnan okkar, yndið mitt!
Faðir þinn hefir friðþægt fyrir glæp sinn, og í nýja heim-
kynninu skulum við skapa okkur gleði og ánægju! Ertu
þá ánægð Maggy?“
Kitty-Hawk-kletturinn var nú kominn í hvarf. —
Hún sneri sér að vini sínum. —Tár stóðu í augum henni,
en bros lék þó um varirnar.
„Öll framtíð mín, og gæfa, er nú, þar sem þú ert,
Frank!“ mælti hún.