Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.06.1909, Blaðsíða 5

XXIII., 27 -28.
Þ JÓÐV ILJIN n'
109
atjórn safnaðarmála, niðurjöfnun kostnaðar við
kirkjugarða, samkvæmt lögum 8. nóvbr. 1901
um kirkjugarðá og viðhald þeirra, niðurjöfnun
kostnaðar við prestskosningu samkvæmt lögum
16. nóvbr. 1907 um veitingu prestakalla, og nið-
urjöfnun & borgun til safnaðarfulltrúa samkvæmt
lögum 16. nóvbr. 1907 um skipun sóknarnefnda
■og héraðsnefnda.
Allan þann kostnað, er hér ræðir um, skal
greiða úr sjóði sóknarkirkjunnar. Ef kostnað-
urinn hvílir á fleiri kirkjum eða sóknum i sam-
einingu, skal honum skipt niður á þær eptir
tölu safnaðarlima í hverri kirkjusókn, þeirra sem
gjaldskyldir eru.
í þeim sóknum, þar sem söfnuður hefir eigi
á hendi umsjón og fjárhald kirkju, skal öllum
þeim kostnaði, sem um er rætt í þessan grein,
jafnað niður á þann hátt, að sama gjald komi
A hvern safnaðariim, sem gjaldakyldur er til
kirkju.
7. gr. Hver maður, sem er 15 ára eða eldri,
hvort heldur er karl eða kona og i hvaða stöðu
sem er, skal greiða gjald til kirkju þeirrar er
hann á sókn að, 75 aura á ári.
Undanþegnir þessu eru allir þeir, sem eru í
einhverju kirkjufóJagi utan þjóðkirkjunnar, því
sr prost hefir eða forstöðumann, er fengið hefir
konunglega staðfestingu, enda nemi framlög þau,
er söfnuðuriun greiðir árlega til prosts og kirkju
eigi minna en sem svarar 2 kr. 25 a. fyrir hvern
safnaðarlim 15 ára eða eldri.
Nú hefir söfnuður á hendi umsjón og fjárhald
kirkju, og má sóknarnofnd þá með jákvæði lög-
mcets safnaðarfundar og samþykki héraðsfundar
hækka og lækka kirkjugjald fyrir eitt ár i
senn eða um tiltokið árabil.
Ef hið lögskipaða kirkjugjald með hækk-
un þeirri, er sóknarnefnd hefir ákveðið og safn-
aðarfundur og héraðsfundur samþykkt, nægir
ekki fyrir nauðBynlegum útgjöldum kirkjunnar,
er sóknarnefnd heimilt að jafna niður því, sem
á vantar, á alla gjaldskylda pafnaðarlimi eptir
efnum og ástæðum.
8. gr. I þeira sóknum, þar sem söfnuður
hefir ekki tekið að sér umsjón og fjárhald kirkju,
er landstjórninni veitt heimild til að ákveða
kirkjugjald þannig, að það, miðað við tölu allra
safnaðarlima, er náð hafa 15 ára aldri 1. janúar
1909, nemi jafn mikilli upphæð og allar sóknar-
tekjur kirkjunnar hafa numið að meðaltali um
tíu ár, 1899—1909.
Ákvörðun þessi skal þó því að eins gilda, að
kirkjuforráðandi eða söfnuður hafi beiðst þess,
enda hafi hin nýja skipun rýrt eða aukið tekjur
kirkjunnar til muna. Auglýsing um híð ákveðna
kirkjugjald í hverri sókn skal birt í A-deíld
Stjórnartíðindanna.
9. gr. Eindagi á kirkjugjaldi er 31. desem-
ber ár hvert fyrir það fardagaár; sem er að Jíða.
Skal það greitt í peningum, og innheimt í fyrsta
sinn árið 1909. í þeim sóknum, þar sem söfnuð-
ur hefir á hendi umsjón og fjárhald kirkju, skulu
sóknarnefndir innheimta gjaldið og fá þær 6°/0
af upphæðinni i innheimtulaun. Aukaniðurjöfun
þá, er ræðir um i síðustu málsgrein 7. greinar,
má sóknarnefnd gera á hverjum tima árs sem er,
og er gjalddagi þess sex vikum eptir að niður-
jöfnunin er auglýst. í öðrum sóknum greiðist
gjald þetta forráðamanni kirkjunnar. Þó má fela
sóknarnefnd innheimtu gegn 6#/0 innheimtu-
launum.
III. ALMENN ÁKVÆÐI.
10. gr. Sóknargjald til prests kirkju og nið-
urjöfnunargjald í safnaðarþarfir, skal hver heimil-
isráðandi leggja fram fyrir þá, sem löghaimili
eiga hjá honum, en hann á rétt til endurgjalds
hjá öðrum on þeim, sem hann á fram að færa
að lögum. Nú er heimilisráðandi öreigi að áliti
sóknarnefndar og hefir hún þá rétt til að ganga
að gjaldanda sjálfum. Evrir þá, sem eru á sveit-
arframfæri, getur húsráðandi krafist endurgjalds
úr sveitarsjóði.
11. gr. Presti eða öðrum, er manntal skal
taka, er skylt að láta sóknarnefnd ókeypis í té
skýrslur um manntal safnaðarins til afnota við
útreikning og innheimtu sóknargjalda. Aldurs-
takmark gjaldskyldra manna samkvæmt lögum
þessum skal miðað við næsta nýár á undan
gjalddaga.
12. gr. Prestar þeir, sem taka laun eptir
eldri ákvæðum, en lögum 16. nóvbr. 1907 um
laun sóknarpresta, skulu fá uppbót úr prest-
launasjóði, svo að jafngildi sóknartskjum eptir
meðaltali þeirra síðustu 5 ár frá 1904—1909, að
frádregnum innheimtulaunum 6°/0.
13. gr. Með lögum þessum eru úr gildi numin:
Reglugjörð 17. júlí 1782 um tekjur presta og
kirkna.
Lög 27. febr. 1878 um kirkjutiund i Reykja-
víkurlögsagnarumdæmi.
Lög 19. septbr. 1879 um kirkjugjald af hús-
um, og lög 2. oktbr. 1891 um breyting á téðum
lögum.
Lög 3. apríl 1900 um greiðslu dagsverks, off-
urs, lambsfóðurs og lausamannsgjalds til prosts
og ljóstolls og lausamannsgjalds til kirkju.
12.—17. gr. laga 16. nóv. 1907 um laun sókn-
arpresta.
5. gr. laga 16. nóvbr. 1907 um umsjón og fjár-
hald kirkna.
Enn fromur eru af numin öll ákvæði eldri
laga, er kom í bága við lög þessi.
Heilsuhælið á Vífifsstöðum.
Læknir við hið fyrirhugaða berklaveikishæli
á Vífilsstöðum er ráðinn Sigurður læknir Magnús-
son frá Laufási.
Hann er bróðir Jóns bæjarfógetajiifn^mtssonor
í Reykjavík, þm. Vestmannaeyinga.
„Jörundur11
er nafn gufubáts þess, er fer um Eyjafjörð i
sumar, sem og til Siglufjarðar, og stöku ferðir til
Sauðárkróks.
Fólksfjöldi i Hafnarfirði
var um síðastl. nýár 1470, að þvi er skýrt er frá i
„Ejallk.“ nýskeð, og þó eigi með talið námsfólk
á Flensborgarskólanum.
202
■svikaranna voru ýmist fallnir, eða höfðu flúið, áðnr en
eimskip stjórnarinnar kom.
Þegar lögregluþjónarnir komu til Osceola, var hreiðr-
ið yfirgefið, Twysten, kaupmaður, og Bob, flúnir, líklega
til Texas. — En þeir komu með bréf til Frank’s, sem
mýlega var kornið til Osceola, og í því bréfi gat Elín
flystir hans þess, að faðir hans væri úr öllum lífsháska,
og gæti lifað mörg ár, hjá börnum sínum, þótt eigi fengi
’hann aptur fvrri krapta siua.
Tumer, sem fengið hafði all-slæmt sár, var kominn
"út í fallbyssubátinn, og gaf skipslæknirinn honum vonir
um, að hann yrði brátt albata.
Myers og Berry voru og komnir út í skipið, en
Frank var ókominn enn.
Reykjarmökkurinn, sem lagði upp úr strompinum á
^Mosquito11, sýndi, að skipið var ferðbúið.
Báti var nú ýtt frá landi, og nálgaðist hann brátt
^ekipið, og lagði að því litlu síðar.
Maggy og Frank stigu nú upp í skipið, og tók Morr-
us, skipberra, móti þeim.
„■Velkomin á skip, ungfrú Naggy!“ mælti hann, og
rétti henni vingjarnlega höndina. „Reiðist ekki gömlum
-sjómanni, þó að hann hafi gjört skyldu sína! Jeg leyfi
inér að bjóða yður káettu mína á ferðinni, og þykir mjög
Qeitt, hve skamma stund þér verðið gestur minn!“
Unga stúlkan tók þegjandi í höndina á skipstjóra.
„Þér eruð bezta stúlka!u ruælti Morris alúðlega, „og
væri jeg ekki orðinn gamall, og gráskeggjaður, og Ro-
bertsson, vinur minn, orðinn fyrri til, þá — en sleppum
íslikri heimsku! *— Þér mynduð og tæpast sinna slíku!
195
„Hlustið ekki á gamla manninn! Hefnum vor! För-
um þá einir!“ mæltu sumir.
„Þér farið ekki eitt fet!“ æpti Zeke, og var, sem
eldur brynni úr augum honum. „Ekki meðan eg er
foringi yðar. — A meðan skal skynsemin ráða, en ekki
vitfirringin! Veljið nú um!“
Það heyrðist ýms óánægju-orð, og skipverjinn, er
fyrst hafði vakið máls á hefndum, gekk nú fram og mælti:
„Vér viljum hefna bræðra vorra, og vina, þó að tíu
fallbyssubátar væru hér i grenndinni. — Vilji Zeke vera
foringi vor, þá skipi hann fyrir, en ella þurfum vér hans
eigi!“
Andlit Zeke umhverfðist af afskaplegri reiði, og
gnisti hann tönnum.
„Farið þá! Steypið yður í ógæfu! Jeg er ekki for-
ingi yðar!“
„Fram!“ öskraði mannfjöldinn. „Vér getum vel
komizt af án gamla mannsins. — Rífum stöðvarhÚ9Íð að
grunni! — Sækið axir, og önnur vopn!“
■Karlar og konur þustu nú til þorpsins, til að sækja
■vopn, og koma fram hefndum.
Zeke horfði á eptir þeim, og skein út úr honura
heiptin.
Þeisir vesalingar, sem lotið höfðu boði hans og banni,
gjörðust nú svo djarfir, að ganga í berhögg við hann.
Honum gramdist, að hafa nú rekið sig á það, að á-
3it hans var á förum.
Allir voru nú gengnir brott frá sjónum, nema tvær
stúlkur, er stóðu bjá Maggy.
Zeke tók blys, sem önnur stúlkan hélt á, og lýsti
framan í lík Raffles.