Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.05.1910, Blaðsíða 4

92
Þjóbviljinn.
XXIV., 23.-24.
JRode, ritstjóri blaðsins „Po!itiken“. Sigurd
Berg, fyrverandi ráðherra, Weimann, verzl-
unarráðherra, og Schaclc, sem fyrir nokkr-
um árum var yfirmaður danska varðskips-
ins hér við land.
Zahle-ráðaneytið
Þeiðist lausnar,
Sírnf'regn hefir borizt þess efnis, að
Xa/ite-ráðareytið hafi þegar beðizt lausnar,
en ófrétt enn, hverir við stjórninni taka.
Að likindurn verða það umbótamenn
og miðlunarmenn, flokkarnir, sem almennt
eru kenndir v:ð Christensen og Neergaard’
sem i sameiningu taka við stjörninni.
Frá Vestar-SKaptfellingum.
—o—
í 17. tölubl. „Þjóðviljans" þ. 4. er skýrt frá
að alþingismaður Gunnar Ólafsson hafi óskað
eptir að þess væri getið, að k fundinum sem hald-
inn var í Vík 2. fehr. síðastl., þar sem samþykkt
var aukaþiugskrafa, sem hirt er i fe. töluhl. nefnds
hlaðs, hafi tæpir 20 kjósendur verið mættir.
Þetta er ekki með öllu rétt, því áfundinum
voru mættir 28 aiþingiskjósendur, er hér skulu
taldir til að útiloka rangfærslur í þvi efni síð-
ar. Þeir voru: Halldór Jónsson, Vík. Guð-
mundur Þorhjarnarson, Hvoli. Vigfús Gunnars-
son, Flögu. Einar Brandsson; Reynn Páll Ó
lafsson, Litlu-Heiði. Gunnar Gunnarsson, Vík.
Kjartan Finnhogason, Presthísum. Guðjón Jóns-
son, Vík. Jón Halldórsson, Vík. Jón Árnason,
Neðra-Dal. Einar Einarsson, Fossi. Einar Hjalta-
son, Vík. Bjarni Kjartansson, Vík. Gísli Þór-
arinsson, Ketilsstöðum. Þorsteiun Jónsson, Vík
Magnús Einarsson, Vík. Ólafur H. Jónssonj
Ey s tri- .8 ó 1 h ei m u m. Sveinn Ólafsson, Suður-
Hvammi. Einar Finnhogason; Þórisholti. Gísli
Magnússon, Norðurhjáleigu. Vigfús Brandsson
Keynishjáleigu: Árni Högnason, Görðum.
Magnús Finnhogason, Reynisdal. SigurðurEgg-
erz, sýslum. Sveinn Þorláksson, Vík. Pétur
Hansson, Vik. Árni Jónsson, Pétursey: Síra
Þorvarðut- Þorvarðsson, Norður-Hvammi.
Af þessum 28 kjósendum greiddu 22 atkvæði
með tillögunní, en enginn móti.
Siðan hafa þessir skriflega tjáð sig samþykka
áðurnefndri aukaþingskröfu: Loptur Jónsson,
Höfðahrekku, Sæmundur Bjarnason, Eyjarhól-
um. Soffías Pálsson, Kerlingardal: Guðmundur
| Bjarnason, Kerlingardal. Egili Gunnsteinsson,
■ Kerlingardal: Jón Árnason, Kerlingardal. Guð-
; mundur Eyjólfsson, Brekkum. Högni Högna-
| son, Vík. Páll Bárðarson, Kerlingardal. Böðv-
ar Sigurðsson. Bólstað. ísleifur Þorsteinsson^
Vik. Magnús Arnoddsson, Stóru-Heiði. Sigurð-
ur Sigurðsson, Vik. Gísli Ólafsson, Skammadal.
Jón Þorsteinsson, Vík. Ögmundur Úlfsson, Skag-
nesí. Hallgrímur Bjarnason, Hjörleifshöfða. Jón
Gislasort, Norðurgötum. Sigurður Sigurðsson,
Skammadal. Páli Sigurðsson, Skammadal. Jón
Jónsson, Skagnesi. Sæmundur Salómonsson
Stóra-Dal. Heiðmundur Hjaltason, Suður-Götum.
Kiemenz Klemenzson, Vfk: Jón Brynjólfsson,
Vik: Þorvarður Bjarnason, Norður-Hvammi.
Jon Jonsson, Keynishólum: Guðmundur Ólafs-
son, Kvíabóli. Skúli Unason, Fossi: Ólafur Ó-
lafsson, Lækjarhakka.
Hér fer 4 eptir skýrsla urn fund, sem hald-
inn var í Dyrhólahreppi:
I )ok búnaðarfélagsfundar í Dyrhólahreppi,
sem haldinn var að Litla-Hvammi 2. maí 1910
og mættir voru um 20 kjósendur hreppsins var
rædd og borin upp svohljóðandi tillaga:
„Fundurinn álítur að afskipti landstjórnar-
innar af Landsbankanum, hin óheppiiegu sókn-
argjöid frá síðasta þingi og vátryggingarlög sjó-
manna vera knýjandi ástæður til aukaþings og
skorar því á ráðherra að hlutast til um að
kvatt verði til aukaþings hið allra fyrsta“.
Tiliagan samþykkt með 12 atkv. gegn 4 —
) fimmti maður greiddi atkvæði gegn tillögunni
en sem ekki var kjósandi. —
Guðm. Þorhjarnarson Ólafur H. Jónsson
(funáarstjóri) (skrifari)
Það skal tekið fram að 3 af þeim 12 sem
greiddu atkvæði með Litla-Hvammstillögunni
höfðu einnig greitt atkvæði með aukaþingskröf-
unni á Víkurfundinum.
Hér í Mýrdal eru 108 alþingiskjósendur og
samkvæmt því sem jeg hefi þegar tekið fram
hafa 60 af þeim æskt aukaþings (2 af þeim sem
á Víkurfundinum voru, voru úr öðrum hluta
sýslunnar). Um afstöðu hinna yfirieitt er mér
ekki kunnugt, en þó veit eg fyrir víst að sumir
þeirra eru aukaþingshugmyndinni fylgjandi.
Um skoðuu kjósenda í Vestur-Skaptafellssýslu
yfirleitt að því er aukaþingskröfuna snertir,
hefir fréttaritara þingmannsins, sem vonlegt er,
ekki. verið hægt að gefa áreiðanlegri skýrslu en
uiu Vikurfundinn.
Vík 10 maí 1910.
Þorsteinn Jónsson.
Skeinmti-samkoinu
héldu námsmenn gagufræðaskólans á Akurevri
30: april þ. 4.
Skemmtu menn sér þar við söng, leikfimi,
upplestur, dans o. fl,
Agóðinn rann í sjúkrasjóð námsmanna gagn-
fræðaskólans.
Augnlœkninga-ferðalag.
Hr. Andrés Féldsted, augnlæknir, bregður sér
í augnlækninga-ferðalag með „Botníu“ til Seyð-
isfjarðar 11. júní, og dvelur á Seyðisfirði í 10
daga.
Til Akureyrar fer hann og með „Agli“ 23»
júní, og stendur þar við í 15 daga.
Loks fer hann til ísafjarðar með „Floru“,og
dvelur þar i 8 daga.
Til Reykjavíkur kemur hann heim aptur
21. júlí.
Úr líýrallrði
er „Þjóðv.“ ritað 5. maí þ. á.: Siðan 2. okt:
f. á. hafa kýr og lömd, staðið inni, við fulla gjöf,
83
verið nokkra tima í París, og í Lundúnum, kom eg hing-
að“, mælti Harley, og hné niður á stól. „Mig grunaði
að eitthvað ólán hefði að höndum borið, og sú varð raun-
in á, að svo hefði verið“.
„Ed hvi gættuð þér eigi sonar míns?“ mælti bann
enn fremur, og leit reiðilega á Tresham, og umhverfðist
í framan.
„Jeg gerði það, hr. Harley“.
„Hvernig gat haDn þá komist út i garðÍDn um mið-
nætti?“ mælti Hariey. „Þér vissuð, að hann gekk í svefni
og á það minnti eg yður siðast af öllu, áður en eg fór.
— Hví gættuð þér hans þá ekki betur, og tvílæstuð
hurðÍDni?“
„Jeg tvílæsti hurðinn“, svaraði Gilbert, einatt jafn
stilitur, gat eigi reiðst sorgbitnum föðum. „En hann
skreið út um gluggannu.
„Mig varðar ekki um, hvernig hann komst út“,
mælti Harley. „Þér áttuð að gæta hans! Yeslingsaum-
ÍDgja barmð! Hver er morðinginn?“
^Það er engum kunnugt um“.
„Hvað segja lögreglumennirnir?“ mælti Harley.
„Þeir hafa enga hugmynd um það!“
„Það er þeim líkt“, mælti Harley, háðslega, og stóð
upp. „Þeir þvaðra, og blaðra, og annað ekki“.
„Maður heyrir nú, hvað likskurðarmennirnir segja
á morgun; hr. Harley“, mælti Barstone, er gamli maður-
ÍDn gekk til dyra.
Harley sneri sér snögglega við, er hann heyrði þetta.
„Líkskoðun! Á að fara fram l:kskoðun?“ spurði hann.
„Já, á morguDu, svaraði Barstone. „Ef til vill kem-
ur þá eitthyað í ljós“.
92
Bundu þeir bátinn við rætur trésins, og stukku síð-
an á land.
AUs staðar var dauðakyrrð, og hvergi sást neinn á
stjái.
Þeir stóðu nú stundarkorn undir múrveggnum, milli
trjánna og bænahússins, og virtu héraðið fyrir sér.
Veðrið var svipað því, er það var um nóttina, er
Felix var myrtur.
Það kom hrollur í Q-ilbert, er hann hugsaði sér,
hversu hvítmunkurinn myndi hafa læðzt á eptir veslings
dreDgnum, og í dauðakyrrðinni, sem grúfði yfir öllu, fannst
honum jafn vel, sem hann heyrði angistarvein barnsins,
er höndunum var gripið um háls þess, til að kæfa það.
Á meðan Gilbert var í þessum hugsunutn, var Bar-
stone eigi iðjulaus, en rannsakaði í gríð og kergju, hvort
bvergi væru leynidyr, og litlu síðar fór Tresham að grennsl-
ast eptir hinu sama, en hvergi sáu þeir nein merki til
leynidyra.
Á hinn bóginn sannfærðust þeir brátt um það, að
hvelfing væri undir kórnum, því að niðri við jörðu sáu
þeir glugga, sem járnstrengir voru fyrir, og hálf-gróið
fyrir, og gat hann eigi verið til þess ætlaður, að bera birtu
í kórinn.
„Þetta hlýtur að vera glugginn á hvelfingunni“,
mælti Glilbert glaðlega. — Hann er svo lítill, að lögreglu-
mennírnir hafa eigi séð hann, enda hálf-gróið fyrir hann“.
„Þey!“ hvíslaði Barstone, og greip í höndina á vini
sínum. „Þarna kemur einhver!“
„ H vít- munkurinn! “
Neðan trjágöngin kom hávaxin, hvítklædd vera, með
ljósker í hendinni.