Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 18.02.1911, Blaðsíða 8

Þjóðviljínn
XXV. 7.-8.
3£
ForskriY selY Deres Klædevarer
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse. Eehver ban faa tilsendt nortofrit mod^Efterkrav
4 Mtr. 130 Ctm. sort, blaa, bruD, gren og graa aegtefarvet fin-
ulds Klæde til en elegant, solid Kjole eller Spadaerdragt for* lcrm ÍO rCr*.
(2,50 pr. Meter). Eller 31/, jVItr*. 13£> Ctm. bredt sort, merkeblaa og
graanistret moderne Stof til en eolid og smuk Herreklædning for* kun
14 Kr. 50 0re. Store svære uldDO Sove- og Rejsetæpper 5 Kr. Store svære
uldne Hestedækkener 4 Kr. 50 0re. Er Varerne ikke efter 0nske tag09 de tilbage
Aarhus Klædevæveri, Aarhus, DanmarK.
KONUNGL. HIRB-VERKSMIÐJA.
Bræðumir Gioetta
mæla með sínum viðurkenndu SjölcólErðe-teg-rxruirrm, sem eingÖDgu eru,
búnar til úr
fínasta Kakaó, Sykri og Vanille.
Enn fremur Kakaópúlveri af beztrr tegund. Agætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofum.
aiðustu æfi-árin, er hann átti heimi í Nýja
Islandi, hjá Jngibjörgu, dóttur sinni, og
manni hennar, Steindóri Arnasyni. —
REYKJAVÍK 18. febr. 1911.
Snjór all-mikill á jörðu hér syðra, og frost
nokkur.
„l!otnia“ kom frá útlöndum J1. þ. m. —JMeð-
al farþegja voru, kaupmennirnir Ohr. Nielsen
og Jón Björnsson, og frú hans, Guðm. snikkari
Jakohsson, Bjarni ijósmyndasmiður Eyjólfsson,
og frú hans. — Enn fremur Choillon kolakaup-
maður.
Frá Vestmannaeyjum kom og Gunnar alþm.
Olafsson, og frú hans.
Jarðarför Jóns kaupmanns Þórðarsonar fór
frarn hér i bsenum 10. þ. m.
Likfylgdin var afar-fjölmenn, — af sumum
gizkað á 1500—1600 manna.
Sfra Haraldur Níelsson flutti húskveðju á
heimili hins látna, en síra Ólafur fríkirkjuprest-
ur Olafsson hélt líkræðu i kirkjunni.
Mælt er að herklaveikisbælinu á Vífilsstöðum
h»fi gefist 221 kr., í tilefni af útförinni, enda
Jcvað hinn látni bafa látið einhver orð falla í þá
átt í lifanda lifi, að það væri nær ósk hans, en
kranza-gjafír á kistu hans.
12. þ. ir. flutti alþm. Bjarni Jónsson frá Vogi
erindi um störf sín, sem „viðskiptaráðanautur11.
Auk farþegjanna, er fyr er getið, að komið
hafi frá útlöndum með „Botniu“ 11. þ. m., kom
Einar myndhöggvari Jónsson einnig með skipinu.
— ÆtJar hann að dvelja hér í hænum, meðan
er hann starfar að líkneski Jóns heitins iigurðs-
sonar forseta..
„Lord Neison“ er nafn botnverpingsins, er
félagið, sem heidur úti botnverpinginum „Marz“,
hefir nýlega keypt á Bretlandi.
Botnverpingurinn kom hingað 6. þ. m. —
Hafði hann komið við í Vestmannaeyjum, og
þaðan kom með bonum Jón hæjarfógeti Magnús-
son, er haldið hafði þingmálafuud i eyjunum.
Nýja leikritið „Þóróifur í Nesi“ var í fyrsta
skipti sýnt hér á íeiksviðinu 12. þ. m.
Söngfélag stúdenta heldur samsöng i Báru-
húð hér í bœnum í kvöld (18. febr.)
Hr. Sigfús Einarsson söngtræðingur stýrir
söngnum.
„Vesta“ kom hingað frá ísafirði aðfaranótt-
ina 13. þ. m., með henni þessir alþingismenn:
síra Björn Þorlaksson á Dvergasteini, Jóhannes
bæjarfógeti Jóbannesson, Jón Jónsson á Hvanná,
Pétur Jónsson á Gautlöndum: Steingrímur sýslu-
maður Jónsson á Húsavík, Sigurður læknir Hjör-
Jeifsson, Björn Sigfússon a Kornsá, st'raHálfdán
Guðjónsson, síra Sigurður Stefánsson í Vigur,
og ritstjóri hlaðs þessa, er hrugðið hafði aér
vestur, til þingmálafundarhalds.
Maigt annara farþegja var og með skipinu.
Grímudansleikur var haldinn á Hótel Reykja-
vik hér i hænum að kvöldi 11. þ. m.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
63
Eleonor þá um morguninD, og þorði eigi að verða fyrir
augnaráði lmnDar.
Iltín hló hálf-ertDÍslega.
„Meidduð þrr yður alls ekki?u spurði Hallur.
„Sjáið þér ekki, hve föl eg er?“
Hallur leif á bana, og hló hún þá glaðlega.
Jeg er stríðinu, mælti hún. „Þér vilduð ekbi lita
á mig! Eruð þér feimÍDn? — Yar það þess vegn8?“
„Nei, jeg meiddi mig alls ekbi!? mælti hún enn
fremur, stóð upp, og gekk til hans.
„Liður maDninum illa?u mælti hún.
„Ekki beld eg það!u svaraði Hallur. „En þarna
gengur maður, og verðum við að ná í hann! Yið getum
þá borið hann til bæjar!“
Hallur blístraði, og kom pilturinn þá tafarlaust
hlaupandi.
Þeim var tekið mjög vel á bænum, og dreDgur var
þegar látinn hlaupa eptir lækni, sem átti heima i milu
fjarska, enda var roaðurinD talinn í alvarlegri hættu
staddur.
Bóndinn tjáði sig fúsan til þees, að lofa honum að
vera ud* haDn væri flutningsfær.
Hann bauð og ungu stúlkunni að vera, eD hún
kvaðst verða að fara aptur til Merstham, — og gafHalli
um leið mjög hýrt auga.
„En jeg þarf að fara til Craneboro!u mælti Hal'ur
mjög dræmt.
Hsdu hafði eigi veitt því eptirtekt, hve ertnislegit
hún brosti.
Já, hr. Georgy ratar, og getur verið vagnstjóri, svo.
að honum er yðar óhætt að troysta".
64
„Já, en það bakar honum allt of mikið ómaku,.
mælti hún.
Haun sá nú, að hún hsnti gaman að sér.
„Jeg fer til Craneboro, og þaDgað verðið þér einnig
að fara —u mælti hann.
„Já, þaðan get eg farið með eimreiðinni til Mer9t-
ham“.
Það leið nokkur tími, áður en þau kooou9t af stað
því að uuga stúlkan vildi bíða komu læknisins, og láta
sækja bifreiðina, og koma henni fvrir á bænum.
Þegar þau lögðu af stað, var komið kolníðamyrkur
og virtist kyrrðin, sem hvildi yfir allri náttúrunni, gera
myrkrið en ægilegra en ella.
I austrí sá9t dökkrauður bjarmi á himninum, eins
og af eldgosi stafaði.
Þau óku dú nokkrar minútur þegjandi.
Hallur var að vísu vel kunDUgur veginum, en þar
sem hann lá milli kletta, og myrkrið sýndÍ3t því enn
koldimrnara, 6d ella, varð að fara gætilega.
Þegar lengra dró, lá veffurinn i bugðum, eins og hvít-
ur óendanlegur höggormur, yfir mýrar.
Hægra megin var djúpur pittur, og lagði upp úr
honum hvitleita þoku, og í fjarska heirðist ómur af læbj-
ar-uið.
„Það er mjög dimn.tu, mælti hún, og fór hrollur
um haoa, er þokuna lagði á móti þeim.
„Já, en svona er hér einatt á kvöldinu, mælti Hall-
ur, og brosti.
„Og hór er svo hræðilega þegjandalegt!u mælti hún.
„Það hverfur, er við komum nær borginn!u svaraðii
Hallur.