Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.02.1911, Blaðsíða 2

34
ÞJOfiVILJINN.
xxy ., 9.-10.
Dr. Jbn Þorkehson kvaðst margt hafa
þurft að segja, til að rökstyðja atkvæði
fiitt, en þar sem sér haíi verið varnað að
tala — kvaðst hann og eígi tala, þ. e.
eigi greiða atkvæði. — atkvæði hans því
talið með meiri hlutanum, enda hafði hann
og verið einn „fjórtánmenningaona41, og
enginn vafi á, að því er skoðun hans
enertir.
En orð þingmannsins lutu að því, að
óskað hafði verið, að umræðum væri hætt,
er þeir höfðu talað, er þá höfðu óskað,
að taka til máls, og hafði deildin sam-
þykkt, enda óekuðu þá og fieiri, að taka
til máls.
I tölu þeiira manna, er þess höfðu
óskað, að umræðum væri hætt kvað ráð-
herra hafa verið einn, og situr það því
ílla á málgagni ráðherra, að vera að fár-
ast yfir þvi, að málfrelsið hafi heft verið.
Nei sögðu:
Björn Þorláksson
Björn Kristjánsson
Björn Sigfússon
Hálfdán Guðjónsson
Magnús Blöndahl
Olafur Briem
Sig. Gunnarsson og
Þorleifur Jónsson
Ráðberra (Björn Jónsson) greiddi eigi
atkvæði, og tók forseti undaDÍærslu hans
gilda.
Vantraustsyfirhjsingin var þannig sam-
þykkt með 16 atkv. gegn 8.
Viðauka-tillagan, er fór í þá átt, að
skora á ráðberra, að beiðast þegar lausnar,
var og samþykkt, með 17 atkv. geen 7,
með því að síra Hálfdán (auk dr. Jóds)
greiddi þá eigi atkvæði, og var því tal-
inn með moiri hlutanum.
Að því tr snertir atvik, sem ollu því,
að ýmsir mei.n úr sjálfstæðisflokknuro
æsktu þess, að ráðherra sleppti völdum
skal þess getið, aðþað var einknm fram-
koma hans út á við, sem mönn-
um hsfði getizt ni'ðnr vel að.
í sambandsmálinu þótti framkoma hans
í Danmöiku engan veyinn hafa verið svo
einlceg, ein'órð og ákveðin/sem átt hefði að
veta, ekki sízt eptir allt, sem á hafði
gengið hér á landi á undan kosningun-
um 1908.
Hafði hann hvað eptir annað — bæði
í forseta-utanförinni, og nú í eíðustu ut-
anför sinni — gefið í skyn, að samkomu-
Jig myndi takast, ef Danir vildu gera
t inhverja litla tilslökun, enda lýst því yfir
á alþingi 1909, er bann var ný orðinn
?áðherra, að haon væri því fyrir sitt leyti
eigi mótfallinn, að sambandsmálinu væri
þá ráðið til lykta á þinginu með „rök-
studdri dagskrá“ — eins og Neergaard,
þá verandi f'orsætisráðherra Daoa, hafði
talið dönsku stjórninni kærast —, í stað
þess að afgreiða roálið frá þinginu í laga
f'ormi.
A sama — allt of veiklulega fram-
komu út á við — benti og framkoma
fians í viðskiptaráðanauts málinu, sbr. 10—
11. nr. bl&ðs vors f. a., sem og það, að

i Gregn gigt, Ííiugaveikhiii, brjóstveiki, bleiksótt, svefnleysi, sársanknm, er steinsótt veldnr, gegn magaveiki, lióagigt, og margskonar öðrutn veikleik;i, þá er riina-lífss—elextr*i«n eina heilsu- bóta-meðalið, sem til er, sem með sanni má segja um. að meltun- inni hjálpi, en'! < ha,rnýttnr í þúsnndum t'lfella, o; he6r mynzb ágætlega vel. Oddui- ]VI. Bjarnason, á. JErlami-i, í Hafnarfirði, ritar ;s þessa leið; Jeg hen i tuörg ár þj í’Þr, magaveibi, örðugri meltinu'ii, og nýrnaNjúkdómi, og leitað ýrnan lækmt en ekki gsgnað. Jog reyndi þá Kína-líf-elexír Valdemars Petersjas, ug er eg Ittfði neytt elexírs úr fá> inum flöskuin, fano eg töluverðau b ita. (xömill kona, nm sextngt, Sigríðnr -Tónssclottix*, á. Laaga- ve«ri Ml, i Re.vicjnvik:, skrif’ar: Jeg hef þjáðst af magaveik', og af stöðugu hægðaleysi, í mörg ár, og leytað mér læknishjalp r við kv.lium þsss- um, en einasta ineðalið, sem hofir getað hjálpiO mér, það er K ua-lífs-eiexír Valdemars Petersens. Brjóstveiki og taugaveiklun, cinóbjöi tí Hansdöttir á, Kárastig 8, i líi'.v lcjsi vili. skrifar: Jeg hefi í tvö ár þjáðst af bx’jóstvoiki Ojar taugaveiliJnn, og leitað ýmsra lækna við meinum þessum. en eigi orðið að liði; en nú eptir það, er eg hefi eytt úr uð eins 4 flöskum af Kina-lífs-elexír Valdemars Petersans, þá er eg þegar orðiun hraust- ari, i>n eg hefi lengi verið. Egta Kína-lífs-elexírinn kostar að eins 2 krönur llaskan. fæst alls staðar á Islnncl. Bætið þess, að taka eigi á rnóti elexírnum, né borga bann, fyr en þér hafið sannfærzt um, að á fiöskunni sé lögverndaða vörumerkið: Kínverji með glas i liencli, sem og firma-merkið Valdemar Petersen, Frederikshavn-Kjöbenhavn, og á flösku9tútn- um sé merkið ' í grænu lakki. — Sé svo eigi, þá er elexírinn fíilsaðcif, einskis nýtur, og ólögrleg- vara,
hann, enda þótt síðasta alþÍDgi felldi burtu
það ákvæði úr fjárlögunum, að láta 2/g
bluta botnvörpuveiðasektanna m. rn. renna
í rikissjóð Dana, hafði þó gert það að ;
skspi dönsku 8tjórninni, að taka ákvæð-
ið aptur upp í fjáriagafrumvarpið, sem
lagt var fyrir alþingi að þessu sinni.
Þegar ráðherra sigldi siðasti. hau9t,
var haDn einráðinD í því, að fá þinginu
frestað frsm í maímánuð, en vék þó
frá þeirri fyrirætlun sinni, vegna erlendra
áhrifa, er til Kaupmaunahafnar kom, og
var hér þó um algerlega íslenzkt sérmál
að ræða.
Þá hafði og ráðherra brugðizt mjög
trausti alþingis, er hann þrátt fyrir á-
skorun siðasta alþingis, hafði látið farazt
fyrir, að leggja stjórnarskrárfrumvarp fyr-
ir þingið, og er enn óséð, hvaðaf því kann
að leiða.
Að sjálfsögðu báru og aðgerðir ráð-
herra í landsbankamálinu einnig a góma
o. fl. o. fl.
Beut var og á það, að þegar til þess
kæmi, að leggja fjárlagafrumvarp fyrir
næsta þing, gæti eígi hjá því farið, að á
því yrði abt að hálfrar milljÓDar tekju-
halli, þar s-m áfengistollurinu, sem gert
væri ráð fyrr, að 1912 gæfi landinu 360
þús. króna tekjur, væri þá burt fallioi.,
og ráðherra befði iagt fyrir þingið að
þessu sinni toll- eða skattalgafrumvörp,
er ætlað væri að vega upp vínfangatoll-
inn, sem og 150 -200 þús. króna tekju-
halla, er telja mætti óhjákvæmilegt að
! yrði í fjárlögunum að þesui sinni, þvi
að upp í þetta hrykkju skammt þær 64
þús., er gort væri ráð fyrir, að fengjust
yfir: fjárhagstímabilið við bækkun auka-
tekna, erfðafjárgjalds og vitagjalds, sbr.
stjómarfrumvörpin.
Að því er minDÍhlutaflokkinn (heima-
atjórnarmenD) snertir, höfðu þeir auðvit-
að sínar ástæður fyrir atkvæðagreiðslu
sinoi, og fóru þær, eins og öllum mun
Ijóst. að eins að sumu leyti saman við á-
stæður manna úr sjálfstæðisfiokknum,
fuDdu t. d. eigi ástæðu til þess, að fár-
ast neitt yfir framkomu ráðherra út á við;
— ení/það var aðal-ástæða vor sjálfstæð-
isfiokksmanna.
Ed — eins og fyr er vikið að — var
það leitt, að ráðherra skyldi eigi, bæði
sjálfstæðisflokksins og þjóðarinnar vegna,
víkja eptir samkomulagi við flokk sinn,
án þess að til vantraustsyfirlýsingar kæmi.
Hafði og því fremur farið betur á því,
sem vitanlegt er,aðframkomaráðherra hefði
að ýmsu leyti orðið önnur, hefði hann
eigi verið all-lasinn um hríð, og þvi eigi
getað neytt sín, svo sem ella myndi.