Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.02.1911, Blaðsíða 3

XXV., 9.-10.
ÞjÓEVIL.TINN
85
Ráðherra beiðist lausnar.
Veitt lausn.
—0—
Þegar dagitin eptir, er vantraustsyíir-
lýsingin hafði verið samþykkt um nótt-
ina, símaði ráðherra til konungs, skýrði
honum frá vantraustsyflrlýsingunni, og
úrslitum hennar í neðri deild, og beidd-
ist lausnar frá embætti.
Barst honum síðan svar konungs sam-
dœgurs (25. febrúar), og veitti konungur
honum lausn, en fal honum jafn framt,
að gegna embættinu, unz eptirmaður hans
væri skipaður.
Engu spáð?.
—o—
Engu verður enn um það spáð, hver
nýi rá^herrann verður.
Þingflokkarnir hafa enn eigi hrætt
það mál með sór.
Konungur hefir símað forseta'samein-
aðs þings (Sk. Th.) sem og Birni ráðherra
.Jonssyni, að hann óski, að jfá fregnir um
skoðanir þingflokkanna á því máli 11.
marz næstk., er hann komi heim aptur
til Kaupmannahafnar úr för til Svíþjóðar.
LT 11 ö n d.
—o—
Helztu tí;'indin, er borizt hafa ný skeð
frá útlöndum, eru:
T>anmö rk.
Af þingi Dana engra sérstakra nýj-
unga að geta.
Áformað ér, að líkneski Maríu heit-
innar prinsessu, er gipt var Valdemar
prinz, verði bráðlega reist á Löngu-Línu,
sem er skemmtigata Kaupmannahafnar-
biía, er liggur fram með Eyrarsundi.
f 22. janúar þ. á. andaðist í Kaup-
mannahöfn M. A. Mule, há-aldraður mað- |
ur, einn af embættismönnum háskólans, í
og munu allir Islendingar, er nám hafa /
stundað við háskólann, kannast við nafn j
hans. — — —
Noregur.
1. febrúar þ. á. brann Hi Ilevaag-nlæða-
verksmiðjan, og er skaðinn metinn 400
þús. króna.
I janúar síðastl. brugðu ýmsir dansk-
ir stúdentar ser til Noregs og veittu norsk-
ir stúdentar þeim mestu fagnaðarviðtökur.
Svibjc5ð.
í þ. m. (febnxar) brann vefnaðarvöru-
verksmiðja i Hudiksvall, og er skaðmn
metinn um 300 )þús. króna.
Skömmu áður, 26. jamiar þ. á., brann
og til kaldra kola stórt gistihús í Halm-
stad, Grand hótel að nafni.
Bretland.
Ping Breta hófst 30. janúar þ. á., og
hefst nú að”nýju deilan milli'efri og neðri
málstofunnar.
f 26. janúar þ. á. andaðist Oharles
Dilke, einn af helztu stjórnmálamönnum
Breta. — Hann var fæddur 1843, og
varð þingmaður, 1868, og átti sæti í ráða-
neyti Gfladstone’s 1882—’85, enda var
hann frjálslyndur maður, og hneigðist um
hríð að lýðveldisskoðunum.
Járnbrautarslys varð 23. janúar þ. á.
í grennd við Pontíprydd, og biða ellefu
menn bana, en margir hlutu meikli.
Afskaplegt ofve 'ur var í sundinu milli
Erakklands og Englands 1. febr. þ. á.,
og er taliý að þá hafi farizt þar mörg
skip, en fregnir enn óljósar þar að lút-
andi. —
Við bæjarfulltrúakosningar, er fóru
fram í Armagh á írlandi í janúarmánuði
þ. á., urðu all-miklar róstur, og voru tólf
sölubúðir rændar, og eyddar, og margir
hlutu jaíiKvel banvæn meiðsli. —----
Holland.
27. janúar þ. á. brunnu í Antwerpen
þrjú málverk þriggja nafnfrægra hol-
lenzkra málara, — Rubens (f 1640), Dyck’s
(f 1641) og Teniers (f 1649) —, er virt
voru samtals á um hálfa milljón króna.
Frakkland.
Nýlega andaðist í París rússneski mál-
arinn Thommonkow, 80 ára að aldri, og
bar dauða hans að á þann hátt, a) lampi
valt um, er^hann var háttaður, og kveikti
i"rúmfötunum, og var hann dáinn, er
dóttir hans, sem hjá honum bjó, kom að.
— Tommonkow hafði lengi átt heima í
París.
Tveir unglingar, 16 og 17 ára að aldri,
er myrt höfðu banka-sendisvein til fjár,
81
hann hafði látið þá kynnast: „Mér sýnist. egkannastvið
yður! Dér heitið Rod Bevington!u
„Já, það eru líklega meira, en tiu ár, siðan við sá-
nm síðast!u svaraði Kenwood, all-hikandi.
„Já, það eru tíu ár, siðan eg fór úr skólanumu,
mælti Hallur, „en þér eruð yngri“.
Scott Mallabar gjörðist forvitinn. nHví hafið þér
breytt nafni?“ gloppaðist út úr honum.
„Jeg hefi eigi breytt nafni, beldur stytt þaðu, svar-
aði Kenwood. „Fullu nafni heiti eg Roderick Kenwood
Bevingtonu.
„Afsakið, að eg spurði“, mælti blaðamaðurinn, „því
að ekki kemur þetta mér við' — En þar sem eg varpaði
fram spurningunni, þá . . . .“
„Væri yður þökk á að vita, hverra erinda eg dvel
hér í Craneboro?“
Blaðamaðurinn játti því, og greip Hallur þá fram i:
^Ekki vegna ungfrú Ratray, vænti eg . . .u
Meira sagði hann ekki.
„Og ef svo væri —?“
„Jeg verð að biðja fyrirgefuingar, eins og Mallabar",
mælti. Hallur. „Jeg hefi eigi frekar rétt. til spurningar
minnor!14
Blaðamaðurinn brosti.
„Auðvitað er kona með í leiknum —•—u
Kenwood fýsti eigi, að fára frekar iit í efnið. —
Hann benti á stóran böggul af handritum.
„Er þetta það. sem þér hafið síðast samið?“ spurði
hann.
Mallabar játti því.
70
_Já, það verður gaman að lesa það ritu, mælti Ralph,
háðslega.
Ralph gekk nú, sem skylt var, daglega á bókasafn,
og kom heim að kvöldi raeð það, sem hann hafði safnað,
og með ákafan höfuðverk.
Kenwood var í vafa, en gerði sór þó einatt von
um, að tnálið væri samsærinu óviðkomandi.
Næsta laugardag fékk Ralph Bowmar fragnir af
Ratray, en ungfrú Ratray, og verzlunarstjóranum höfðu
optar borizt skeyti frá honum.
Að málið var alva legs efnis, fékk Kenwood loks
að vita, er hann átti tal við Eleanor.
Eleanor vildi oigi kannast við það fyrir sjálfri sér
að ræfiliinn, sem hún hafði komist í kynni við, hefði
vakið sérstaka eptirtekt sína, og datt henni haun opt i hug.
Henni gramdist það,
Fyrstu árÍD, sem hún mundi til sín, höfðu foreldr-
ar hennar orðið að basla mikið, til þess að hafa ofan af
fyrír sér, og sínum, og orðið að halda rnjög spart k.
Uppeldi hennar hafði verið vanrækt, þar sem móðir
hennar varð opt að sinná verzluninni.
Jatn vel nú, er hún lifði við auð og alls nægtir,
gramdist henni endurminningarnar um þau árin.
Móðnr sína, sem hún mundi að orðin var útslitin,
hafði hún aldrei þekkt að ráði.
Eleanor var, eins og faðir hennar sagði, undarlega
gömul að sumu leyti.
Auðvitað var mikið látið með hana, bæði sakir
friðleika henDar, og peninga hennar.
Ungu mennirpir í Craneboro, sem af heldra taginu