Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.06.1911, Blaðsíða 8

108
Þjobviljihn
XXV. 26.-27.
Frú Leopoldine Friðriksson, ekkja HaHdórs .
heitins Friðrikssonar yfirkennara, lézt hér í bæn-
mm 2. þ. m., 87 ára að aldri. Hún hafði verið j
heilsutæp seinustu árin, en var þó lengstum á j
fótum. Af hörnum hennar eru þessi á lífi.
1. Júlíus læknir
2. Moritz lœknir í Yesturheirni
3. Anna, gipt Halldóri Daníelssyni
4. Sigriður, gipt Janusi Jónssyni, fyrrum presti
í Holti og
6. Þóra, ógipt, kennari hér í Rvík.
Stýrimannapróf hið meira tóku 13. mai síð-
astl. þessir menn:
1. Jón Ó. V. Jónsson, Rvk,............ J05 stig
2. Gísli Guðmundsson, Dýrafirði, . . 91 —
3. Guðbj. Ólafsson, Patreksfirði, ... 91 —
4. Gisli Þorsteinsson, Garði, ........ 89 —
Nr. 1 hefir hlotið hæsta einkunn allra þeirra,
er próf hafa tekið við skólann.
Bjarni alþm. Jónsson frá Vogi er nýkominn
hingað til bæiarins úr leiðangri sínum um Dala-
sýslu. Alls hafði hann haldið þar 7 fundi og
var allstaðar gorður hinn hezti rómur að máli
hans. Hann skilcli eptir þingmennskuframboð
í Dölunum.
TTOMBNSTEDi
dan$ka smjörliNi •rbe*K
Biöjiö um ie^undírrwir
^Sóíey'* wln0Ólfur,, „Hehla"«ða juXfbUC
Smjðrlihiö fc85l“ e\x\\xr\q\<, fra s
Oíto Mönsted /
Kaupmannahöfn og/frojum
i Danmörku. *
KOiXUNGL. HIRÐ-VERKSMIf)JA.
s/s Botnía kom frá útlöndum 3. þ. m. Með
henni komu: frú Margrét Zoéga, Ólafur Arna-
son kaupm., enn fremur nokkrir Vestur-íslend-
ingar og enskir ferðamenn. Botnía fúr til Isa-
fjarðar 7. þ. m. og allmargt farþega með henni.
Dönsku leikararnir sýndu 7. þ. m. Elverhöj
ókeypis fyrir fjöldamörgum skólahörnum og
þótti það eins og nærri má geta bezta skemmt-
un.
Bræövimir Cloetta
*
roæla með sínum viðurkenndu Sjöliólaðe-tegtinclwm, sem eingöngu era
búnar til úr
fínasta Kakaó, Sykri og Vanille.
ATiglýsiiigum, sem birtast eiga
i „Þjóðv.“ má daglega skila á af-
greiðslu blaðsins i Vouarstræti ur. 12
Reykjíivik.
Enn fromur Kakaópölveri af hesstvi tegund. Ágætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofum.
Prentsmiðja Þjóðvijlans.
167
„Ertu viss um það, Emily?“
„Jó, juugfrú! Það er hann! Við skulum koma
okkur burt!“
Þær læddu t nú aptur i myrkrinu, og þó eins hratt,
eins og þær gátu.
Þaer heyAu „myrta manninn“ kalla: Halló! Cruston!
Eales! FuglarLÍr eru flognir! Leitið þeirra á þjóðvegin-
um, sinn hvorn rnerÍD! Jeg rannsaka hér heima við!
— fáið rnér 1 jóskeric! — strax!“ Engura tíma má slepp.d
En þær geta eigi verið komnar laDgt!u
Bak við úthýsin komu ungu stúlkurnar inn í girð-
íngu, sem hávaxnir þyrnar voru umhverfis, og læddust
þær hægt frarn með þeim.
Emily gekk á undan, og er þær höfðu gengið nokk-
ur fet, rak hún fótinD í eitthvað undarlega lint, en þó
þungt fyrir, og datt.
Rétt á eptir fann Iiúd, að gripið var hendi fyrir
rnunD sér, og annari um kverkar sér, og heyrði, að hvísl-
að var: „Ef þér hreyfið yður, drep jeg yður! Jeg ætla
ekki að gera yður neitt illt; en ef þér hljóðið þá kyrki
jeg yður!“
I sömu svipan var klút brugðið um höfuð og herð-
ar Eleanor, svo að hún gat ekki hljóðað upp, er Emily
hvarf.
XXXI.
Héri og hundur.
Veitingahúsið „Hundurinn og byesanu, í Smeth'ey-
stræti, á Hollo-vegi var ekki auðfundið.
163
Jafnvel vagnstjórar í Lundúnum, sem þó eru ná-
kuDnugir götum og strætum, áttu örð«gt með að finna
það.
Kenwood hafði og eigi farið beint þangað, heldur
hftfði hann fyrst heimsótt Ralph Rowmar, 6em bjó uppi
yfir sölabúð, sem var í Cowden Tower.
„Jeg fer með yður, ef jeg mó!u sagð' Ralph. „En
jeg vil ekki, að neÍDn sjái mig, og fylgi yður því að
eins þangað, en fer svo mina leið!u
Kenwood samsinnti, og komu þeir síðan, eptir ótal
króka, í Smethley-stræti, Swatley-stræti, og í Smithson-
stræti, og að lokum að veitingahúsÍDu: „Hundurinn og
byssan.u
Það var lítið veitingahús, og fr.amhliðin eigi talleg..
Ralph ók síðan burt í vagninum, en þó að eins til
enda götunnar, og Kenwood gekk einn inn í veitÍDga-
húsið, og lagði þaðan ýmis konar ilm.
Veitingamaðurinn, sem var snöggklæddur, gaf hon-
um eigi hýrt auga, urz hann sagði hoDum, hvern hann
ætlaði að hitta þar.
„Eruð þér hr. Kenwood?u spurði maðurinn forvitn-
islega.
-Já, þtð er Dafn mitt!u
„Gerið svo vel, að ganga upp stigann! Það eru
fyrstu dyrnar til vÍDstri handar! Það eru þrjár hurðir
þar, en það er sú, sem til vinstri handar er —!u
Keuwood gekk upp stigann, og bjóst hálft i hvoru
við því, að hitta Ratray á þröskuldinum.
En er hann kom inn i herbergið, hitti hann þar
alókunnugan mann, sem farmn var að eldast, og grána.
á hár.