Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.06.1911, Blaðsíða 1

Yerð árgatigsins (minhst, I
60 arkir) 3 kr. [80 aur.
erlendis 4 kr. 50 aur., og
í Ameríku doll.: 1.50.
Borgist fyrir jún'vmánað-
arlok.
ÞJOÐVILJINN.
-|= Tuttugasti og fimmti Arganguk. =—-■
= KITSTJORI SKÚLI THORODDSEN.
TJppsögn skrifleg ógild
ntnta kondð sé til útgef-
anda fyrir 30. dagjúní-
mánaðar og kaupandi
samhliða uppsögninni
borgi skuld sína iyrir
blaðið.
M 26—27.
Reykjavíx. 10. JÚNÍ
1911.
Símskeyta-launungin.
Hvaí til blekkmga er notað.
Frá 1. júlí þ. á. til árslokanna geta
uýir kaupendur feDgið „Þjóðv.u fyrir að
eine
1 kr. 75 aura
Sé borgunin send jafn framt því, er
beðið er um blaðið, fá nýir kaupendur
einnig, ef óskað er,
alveg ókeypis,
Bem kaupbæti, freklega
200 bls. af skemmtisögum
og getj, ef vill, valið um 8., 9., 10., 11.
og 14. sögukeftið í sögusagni „Þjóðv.“
í lausasölu er hvert af þessum sögu-
heftum selt á 1 kr. 50 a., og eiga nýir
kaupendur því kost á, að fá allan eiðasta
helming yfirstandandi árgangs blaðsins
(samtals 30 nr.) fyrir
að eins 25 aura,
og kostar kvert tölublað þá minna,
en eínn ayr"i.
Til þess að gera nýjmn á-
skrifendum og öði um kaup-
endum blaðsins sem liægast
fyrir, að þvi er greiðslu and-
virðisins snertir, skal þess
getið, að borga má við allar
aðal-verzlanir lanclsins, er
slika innslinipt le^fa, encla
sé útgefanda af kaupandan-
nm sent innskriptarskir-
teinið.
Gjörið svo vel, að skýra kimn-
ingjum yðar, og nábúum, frá kjörum
þeim, er „Þjóðv.“ býður, svo að þeir
getí gripið tækifærið.
—i Þeir, sem kynnu að vilja taka
að sér útsölu „Þjóðv.“, sérstakiega í þeim
sveitum, þar sem blaðið hefir verið lítið
keypt að undanförnu, geri svo vel, að
gera útgefanda „Þjóðv.“ aðvart um það,
sem allra bráðast.
Þess mun hsfa láðst að geta, er
minuzt var þingsályktunarinnar, er laut
að símskeyta-sendingUDum til Kaup-
manuahafnar, áður en ráðbeirchkiptin
urðu í vetur, að þar kom að lokum, að
hr. H. Hafstein sá sér eigi annað fært,
en að lýsa því yfir í umræðunum, að
hann mundi eigi ófáanlegur til þess, að
lofa deildarforsetunum einum, að sjá sítr,-
skeytín.
Hvort honurn hefur veiið þetta al-
vara, eða hann hefir varpað þessu fram
í svipinn, til þess að „Lögrétta“, og
önnur málgögD, sannleikanum jafn unn-
andi, hefðu eitthvað, er hagnýtt yrði,
til þess að villa almenningi býn, vitum
vór eigi og látum því ósagt.
Hvort nokkuð hefir orðið af því, að
hann hafi sýnt þeim skeytÍD, til þess að
fá símskeytaféð borgað, eða hann hefur,
eins og hann áður hafði ráðgert, sbr. 24.
nr. blaðs vors þ. é., fengið peningana frá
KaupmaDnshöfn, eins og bezt hefði far-
ið á, vitum vór heldur eigi.
Hitt er oss á hinn bóginn kunnugt,
að þegar forsoti sameinaðs þings (Sk. Th.)
gall íram í, og kvaðst vodb, að sér, sem
eÍBum þingforsetanna, gæfist þá og kost-
ur á, að kynnast simskeytunum, þá var
því þegar þverneitað.
Lengra, en það, að lofa deildar-for-
setunum, að líta á símskeytin rétt í svip,
— syna þeim þau í trúnaði, sem allra
mesta leyndarmál, treystist hann eig að
fara.
En um deildar-forsetana er það að
segja, að annar þeirra, hr. Hannes Þor-
steinsson, hafði einmitt verið aðal hjálpar-
hellan, sem — með síœskeyta-sendingu
sinni, sbr. fyrri nr. blaðs vors — sannaði
,trúverðugleika‘(!) Hafsteins- simskeytanna,
og matti honum því vel trúa. — Enum hinn,
síra Jens Pálsson, var það hvorki ætlandi,
að hann ljóstaði því upp, sem leynt átti
að fara, né heldur að hann gæti munað
efni símskeytanna, þótt hann sæi þau í
svip, enda mátti þá einatt um það þrátta
fram og aptur, ef til kæmi.
Það, sem öllu skipti, var, að almenn-
ingur fengi enga vitneskju um vopnin,
9831 hagnýtt höfðu verið.
er
Utanáskript til útgefandans
Skúli Thoroddsen, Yon-
En er nú trúlegt, að almenningur
verðí vel trúaður á það, að allt hafi verið
sem hreinast, — vopnin vel fáguð, er á
arstæti 12, Reykjavík.
slíkri launung þarf að halda?
Ekki er það trúlegt, að hr. H. Hafstein,
eða aðrir, sem honum eru handgengnastir,
séu svo grunnhyggnir.
En hvað er það þá, sem veldur því,
að hr. H. Hafstein — óefað i samráði
við nánustu flokksbræður sina — kýs
heldur, að eiga það á hættu, að liann sé
talinn hafa heitt bhrcimm meðuhtm, til
þess að fá vilja sÍDum. og flokksins, Iram-
gengt, að því er ráðherra-skipunina síð-
ustu snertir, kýs það fremur, en að láta
símskeytin koma fyrir almenninrs sjónir?
Er eigi sennilegt, að honum hafi þótt
flokkur sinn eiga svo mikið í húfi, að
hann — auk sviplikra missagna, sem hr.
Hannes Þorsteinsson henti — hafi og
leiðst, til þess, að qera. eða léta gera
kommgi það skiljanlegt, hve afar-miklu
það skipti „heimastjórnarflokkiiin“,
að geta haft álirif, að þvi er útnefn-
ingn nýrra konungkjörinna þing-
inanna snertir, og hent þá jafnframt á
það, að hagsmunir hansrynnu i þessu
efni saman við hagsmuni Dana, eða
dönsku rikisheildarinnar?
Hafi hann nú og jafnframt leiðst til
þess, að hræða með skilnaðar-grýlunni, gat
hann og gert sér enn betri vonir.
En só nú þessu þannig farið, þá er
það mjög skiljanlegt, að „heimastjórnar-
flokkurinrJ er lafhrœddur, veglia kosil-
inganna, sem i hönd fara, og verður
að neyta allra bragði, til þess að leyna
almenningþví, hvaða brögðum hann beitti,
til þess að tryggja sór það, að hafa áhrif
á skipun nýju konungkjörnu þingmann-
anna, tryggja sór þannig sex atkvæði á
þingi, í viðbót við strjálinginn, sem fást
kann við kosningarnar. y
Hefði hr. H. Hafstein í simskeytum
eínum látið sér nægja, að hagnýta að
eins söinu ósannindin, sem hr. Hannes
Þorsteinsson beitti, og þegar er kunnugt
um, þá er eigi líklegt, að honum hefði
þótt nein nauðsyn á laununginni, úr því
sem komið var.
Yér þykjumet því eigi fara villur veg-
ar í því. er að framan greinir.
En væntanlega finnur nú hr. H. Haf-
stein —- og „heimastjórnarflokkurinn14 —
ástæðu til þess, að gera betur hreint
fyrir dyrum sínum, en enn er orðið.
Þori br. H. Hafstein á hinn bóginn
eigi að birta almenningi öll símskeytin
orðrétt — sex að tölu —, en svari sjálf-
ur með vafningum og vífilengium, eða
þá með stóryrðurr., aðdróttunum um valda-
fíku, o. s. frv., eða láti hann blöðin, sem
honum atanda næst, taka í þann streng-
inn, og haldi enn símskeytunum leynd-
um, teljum vér víst, ab enginn líti öðru
vísi á, en að rétt sé til getið, eða frá shjrt
hér að framan.
Kjósendum landsins ætti þetta þá og
að vera ærin hvöt til þess, að gæta sín
við væntanlegar þingkosningar, — gæta