Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.06.1911, Blaðsíða 8

116
.ÞjÓÐVILJíMí
XXV., 28.-29.
í lausasölu er hvert af þessum sögu-
heftum selt á 1 kr. 50 a., og eiga nýir
kaupendur því kost á, að fá allan síðasta
helming yfirstandandi árgangs blaðsins
(samtals 30 nr.) fyrir
að eins 25 aura,
og kostar hvert tölublað þá minna,
en eínn eyri.
Til þess að gera nýjurn á-
skriíendum og öðrum kaup-
endum blaðsins sem hægast
lyrir, að þvi er gi'eiðslu and-
virðisins snertir, skal þess
getið, að borga má við allax*
aðal-verzlanir landsins, er
slikn innskiript leyfa, enda
sé útgeíanda af kaupandan-
urn sent innskriptarski r-
teinið.
s
ÓTTO HBNSTED
dar\$ka smjörlibt Tbtðt.
Bi&jiÖ um ie^undlmar
JSóley* „Jngólfur" jtdfoLdT
Smjóriikiö f<*$Y einurvgi$ fnat
Offo Mönsfed vr. s
Kaupmannahöfn ogÁró^um
i Danmörku. /Vr
KONUNGL. HIRÐ-VERK8MIÐJA.
Bræðumir Cloétta
Gjörið svo vel, að skýra kunn-
ingjum yðar, og nábúum, frá kjörum
þeim, er „Þjóðv.“ býður, svo að þeir
getí gripið tækifærið.
—■ Þeir, sem kynnu að vilja taka mæla með sínum viðurkenndu Sjoltólaðe-tegrnnduni, sem eingöngu eru
að sér útsölu „Þjóðv.“, sérstakiega i þeim
sveitum, þar sem blaðið hefir verið lítið búnar til úr
keypt að undanförnu, geri svo vel, að
gera útgefarida „Þjóðv.M aðvart um það,
sem allra bráðast.
Utanáskript til útgefandans
er: Skúli Thoroddsen, Von-
arstæti 12, ííeykjavík.
fínasta Kakaó, Syki i og Vanille.
Enn fremur Kakaópúlveri af beztu tegund.
frá efnafræðisrannsóknarstofum.
Ágætir vitnisburðir
Prentsnaiðja Þjóðviilans.
179
AUt i einu var hurðinni lokið upp, og maður kom
inn, er hélt á lampa, sem hann setti á borðið.
Maðurinn gekk svo út aptur, án þees að anza spurn-
ingum eða kveinstöfum Kenwood's einu orði.
En að fimm mínútum liðoum, var hurðinní aptur
lokið upp, Og inn kom maður, er gekk hringinn í kring-
um borðið, nam staðar fyrir framan Kenwood, og sneri
bakinu að arninum.
„Góðan daginn KenwcodP mælti hann blíðlega.
„Mér þykir vænt um, að sjá yður! Yerið þér velkominn!“
Kenwood var, sem eteini lostinn, og starði, afar
óttaslegínn á manninn, sem fyrgreind orð mælti.
„Koachley!“ kallaði hann, all-rámnr. „Roachley!“
„Já! Jeg er það, en enginn annar!“ svaraði hinn.
„Jeg hélt, að þér væruð — hélt, að þér væruð —“
„Dauður! Já, þessu trúi eg! Allir geta dáið, en
dugnaðarmaðurinn verður að geta lifnað við aptur!“
Kenwood herti upp hugann, sem hann gat.
Hann var orðinn bandingi!
Það átti að hegna honum, af því að hann hafði
komið upp um þá!
Hann reyndi þó að taka á allri stillingunni!
Honum datt Eleanor í hug, en snéri sér siðan að
Roachley.
„Hvernig sem ©llu víkur við, þá eruð þér Hkama
iklædd apturganga!“ mælti hann stillilega, en þó napur-
lega. „En hver var maðurinn, sem myrtur var?“
„Hét hann ekki Raycourt? Var það ekki kocan
hans, sem myrti bann? Ný söcm n gegn hjóna bandinu! í
þann voðann hefur hvorugur okkar hætt 6ér!“
180
„Látið mig vera lausan allra mála!“ svaraði Ken-
wood„.
„Nei! í þessu efni, get eg vel talað í nafni okk-
ar beggja!“
Kenwooi skyldi vel ógnunina, sem lá i orðum
Roachley’s en lét þó ekki á neinu bera.
„Er hr. Ratray hér?“ spurði hann.
„Nei!“
„Kemur hann hingað!u
„Nei! Það gerir hann ekki!“
„En hvi er jeg hér kominn?“
„Hví þér eruð hér?“ svaraði Roachley. „Af því
að mig langaði, að njóta þeirra ánægju, að sjá yður!
Það er orðið langt, síðan við sáumst! En af ástæðum,
sem þér getið sjálfur gizkað á, sendi eg yður eigi há-
tiðlegt heimboð í mínu eigin nafni! En mér þykir leitt,
að eg gat hvorki hitt yður í Hazlemere eða í Colwyn,
en —“
„Eq hví er þessi leikur gerður?“
„Hvaða leikur?u
„Að hafa mig í þeytingi um landið!?“
„Jeg vildi koma yður burt úr Craneboro! Það er-
alt og 8u nt!“ svaraði Roachley. — „í Wybunbury var
eg eigi við því búinn, að taka á móti yður! En eg er
viss urn, að þér hafið skeremt yður á ferðalaginu, og þótti
mér sjálfum gaman, að koma þessu í lag íyrir yður og
Sanders!“
„Og þá er eg nú hér kominn! Hvað þá?“
„Já! Það er nú það, sem hugsa þarf um!“ mælti
Roachley hugsandi. „Jeg hefi orðið að lofa vinum mín-
um, að drepa yður eigi! Jeg sýndi þeim að vísu fram