Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.12.1912, Síða 8

236
ÞJOÐVILJINN.
XXVI., 58.-59.
Baltic skilvindan
Síðan Bnrmeister & Wain hættu að smíða „Per-
fect“ skilvinduna, hefi eg leitað mér upplýsinga hjá
aéríræðingum um það, hvaða skilvinda væri bezt
og fullkomnust, og álitu þeir að það væri B altic
skilvindan.
Baltic skilvindan er smíðuð í Svíariki úr
bezta sænsku stáli og með öllum nýjustu endurbót-
um. Hún hefir fengið æðstu heiðursmerki á sýning-
unum og er einföld og ódýr. Hin ódýrasta kostar að
eins 35 kr. I? a 11 i c F skilur 70 mjólkurpund á
kl.st. og kostar að ems 40 kr. No. 10 skilur 200
mjólkurpund á' kl.st. og kostar 100 kr. Skilvindan
er af mjög mörguin stærðum.
Útsölumenn eru í flestum kauptúnum landsins.
Einkasali fyrir Island og Færeyjar:
Jakob Gunnlögsson.
Köbenhavn K.
Verzlunar og MfiarMs
á JReyðarfirði, ásamt bryggju, er til sölu eða leigu, allt í góðu standi. Þar sem
Fagradalsbrautin er nú í þann veginn að verða fullgerð, er hér álitlegur staður til
verzlunar. Lysthafendur eru beðmr að snúa sér til undirritaðs.
JaKob Gunnlögsson.
Kaupmannahöfn K.
Hansen&Co.
í Frederiksstad
i Noregi
hafa á boðstólum beztu tegundir oliu-
fatnaðar og vatnsheldra dúka (Pressen-
ninger).
Vér^notum einatt beztu efni, og hag-
feldustu gerð.
Biðjið því einatt um olífatnað Hansen’s
frá Frederiksstad, því að hann er beztur.
rr h ib:
North British Ropewoi k C°y
Kirkcnldy
Contractors to H. M. Goverment,
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskilínur og iæri,
Manila, Coces og tjörukaöal,
allt úr bezta efm og sérlega vandað.
Biðjið því ætið um Kirkcaldy
fiskilínur og færi hjá kaupmanni þeim,
sem þér verzlið við, því þá fáið þér það,
sem bezt er.
RITSTJÓRI 00 EIGANDI:
jbKULI y HORODDSEN.
Prentamidja Þjóðvijlans.
82
almenna kurteisi, duldist henni þó eigi, að valdið, aem
hún hafði áður átt yfir honum, var horfið, og að ástÍD,
■em fyr hafði verið, myndi aldrei blossa upp aptur.
En verst af ö'llu var það þó, að nú — og nú í
fyrsta ekipti á æfinni —, viesi hún, hvað áfltin var.
Fyrrum hafði henni þótt metnaður að því, hve
Patrick lét mikið með hana, en nú eárnaði heDni hve
gjörsamlega honum virtist standa á sama um haDa.
Hbddí var það vel ljóst, að hyggilegast væri, að
koma sér þegar heim, en hún var sauðþrá, er hún hafði
einsett sér eitthvað.
Emily Prentice hafði og innt i þá áttina að réttast
væri, að þær færu nú að fara, en Hugo hafði svarað
því fáu.
Hún var hrædd um, að öll von væri úti, ef hún
færi.
Frú Barmin9ter vildi og gjarna, að hún dveldi leng-
ur, ag kaus hún það þá.
Emily yppti öxlum, er hún heyrði þetta, og beiddi
stúlkuna, er mest sinnti henni, að fara að taka til ferða-
dótið sitt.
Morguninn, dagÍDn er hún ætlaði af stsð, spurði
hún hvar herbergi Mary væri.
Henni var visað þangað, en Mary var þar þá ekkiK
og þótti henni leitt, að verða að fara, án þess að geta
kvatt hana.
Einn þjónanna, er gekk fram hjá henni, sagði a9
til einskis myndi vera, að biða eptir Mary, og settist hún
þvi við skrifborðið, ritaði henni nokkrar linur, og sagði
henni, hvar hún ætti beima i London.
83
En er hún var komin ofan í fordyrið, mætti hún
Patrick lávarði, er beið þar, til þess að geta kvatt hana.
Henni hafði æ getist betur og betur að honum, og
hló með sjálfri sér, er hún hugeaði til þes9, að Lola hefði
talið hann auð-unninn.
Lola var og stödd í fordyrinu, og gekk þar fram
og aptur, auðsjáanlega all-óróleg.
Httn var í fallegasta morguDkjólDum sínum, og vist
var um það, að lagleg var hún; en Patrick lávarður leit
þó naumaat á hana.
Emily Prentice keyrði nú brott, og var sem mjög
létti þá yfir henni.
„Jeg er þá kominn af stað!“ hugsaði hún. „Það
var þungt loptið þar, — rétt eins og óvænt sorg eða
ógæfa vofði þar yfir! Guð gæfi, að jeg hefði getað tekið
ungu stúlkuna með mér! En jeg «krifa henni, reyni að
fá hana til að koma til min, og dveljast hjá mér!*
En er vagninn var kominn þangað, er landareign
herragarðsins endar, varð Emily litið á vatnið, er speglaði
sig á milli trjánna.
Ung, lagleg stúlka, er var í snotrum og hreinlegum
baðnaullarkjól, lauk upp hliðinu.
Þar stóð maður, útlendingslegur að sjá, sem var að’
tala við konu umfljónarmannsins.
Andlit maDnsina var laglegt, en óavifnislegt i meira
lagi, og svo að sjá, sem haDn væri til i allt.
„Það er ef til vill leynilögregluþjónn!“ datt hennb
í hug, og hugsaði eigi frekar um hann, enda þaut vagn-
inn þá áfram.
Járnbrautarlestin, er Emily fór með, þaut burt frét