Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.07.1913, Blaðsíða 3

XXVII., 33.-34. Í>J0ÐVIL;JINN. 129
Fregnir frá alþingi.
m.
Landsbankinn.
Frá nefndinni, er neðri deild kaus,
til að koma fram með tillögur, er Lands-
bankanum gætu orðið til eíiingar, eru
komin tvö frumvörp:
1. ad landsjóður taki að öllu leyti að sér
ábyrgð á sparisjóðsfé og innlánsfé
Landsbankans, og útbúa hans. i
Jafnframt er og í frumvarpinu j
ákveðið, að Landsbankinn megi hafa i
alian varasjóð sinn í veitu.
2. ad landssjóður leggi Landsbankanum
árlega til 100 þús. króna í 20 árin
næstu, til þess að greiða tveggja
millj. króna ián bankans, er tekið
var samkvæmt lánsheimild í lögum
frá 22. nóv. 1907.
Frumvörpin bæði mjög þörf Lands-
bankanum, og þvi óskandi, að fram nái
að ganga.
Skoðun á síld.
Frumvarp, er lýtur að nokkrum breyt-
ingum á lögum frá 11. júlí 1911, um
skoðun á síld, hafa þeir Magn. Kristjáns-
son og Matthías Olafsson flutt í neðri
deild Alþingis.
Hafnarbryggja á Isaflrði.
Bæjarstjórn Isafjarðarkaupstaðar vill
fá eignarnámsheimild, að því er snertir
lóð og mannvirki á Isafirði — í viðbót
við þrjár bryggjur þar, er eimskip geta
lagzt að —, sem og til að geta reist á
byggingar, er í sambandi við bryggjuna
standi.
Girði iiga-friiín varpi
þm. Arnesinga (Sig. Sig.) var á fundi
neðri deildar 17. júlí þ. á. vísað til land-
búnaðarnefndarinnar.
Yflrdómslögmennirnir.
Stjórnarfrumvarpinu um skilyrðin fyr-
ir því, að geta orðið yfirdómslögmenn,
sem samþykkt hafði verið í efri deild,
vísaði neðn deild til nefndar, og voru í
hana kosnir: Kr. Jónsson, dr. Valtýr,
Sk. Th., Guðm. Eggerz og Lorleiíur .Jóns-
son.
Nýir verzlunarstaðir.
(I Barðastrandarsýslu.)
Verzlunarstaði er farið fram á að lög-
gilda á tveim stöðum í Barðastrandar-
sýslu, þ. e. í Karlseyjarvík og í Hagabót.
Frumvarp hér að lútandi hefir þm.
Barðstrendinga (Hákon Kristófersson) bor-
ið fram í efri deild.
Sveitarstjórnarlögin.
Útsvars-gjaldskyldan.
Stefán í Fagraskógi hefur í neðri deild
borið fram frumvarp þess efnis, að auka-
útsvar megi leggja á verzlanir, og aðrar
arðsamar stofnanir og fyrirtæki, sem rekið
er í sveitarfélagi eigi skemur, en 4 vik-
ur af gjaldárinu.
Neðri deild skipaði 5 manna nefnd, til
að íhuga málið.
Líftrygging sjómanna.
Fjórir þigmenn í neðri deild (Matth.
Ólafsson, Magn. Kristjánsson, Kr. Daníels-
son og Sk. Th.) hafa borið fram frum-
varp um líftryggingu sjómanna, er komi
í stað laganna um vátrygging sjómanna
frá 30. júlí 1909.
Liítryggingartimabilin þrjú á ári h verju:
1. Frá 1. janfiar til 30. apríl
2. — 1. maí til 31. ágúst, og
3. — 1 sept. til 31. des.
En iðgjöldin, að því er hvert nefndra
timabila snertir, eru: 5 kr., 3 kr. og 4
kr., en 10 kr., sé greitt fyrir heilt ár í
senn.
800 kr., þ. e. 200 kr. á ári i 4 ár,
greiðir líftryggingarsjóðurinn námennum
hinna líftryggðu, drukkni þeir í sjó.
Ábúðarlöggjöfln.
Frumvarp, er lýtur að breytingu á
henni, flytur Sigurður bútræðingur í neðri
deild.
Málinu var vísað til landbúnaðarnefnd-
arinnar.
Landskiptalög.
Lrír efri deildarmenn (Jón Jónathans-
son, Guðjón Guðlaugsson og Jósep Björns-
son) hafa borið fram frumvarp um eig-
andaskipti á jörðum.
TJttektarmönnum ætlað að framkvæma
og má þó. skjóta gjörð þeirra til yfirmats-
manna, er sýslumaður skipar.
Eptirlauna-viðbót
Steing). 1 hor steinssonar.
Nefnd, sem efri deild skipaði (síra
8
„Bíddu ögn við! Jeg skal gá að þvi !u svaraði
HeDry, ofur-stil!ilega, eins og ekkert hefði í skorizt.
Muríel var þá og aptur rólegri.
„Þorirðu að bíða hérna stundarkorD?“ mælti Henry
enn fremur.
Muríel jankaði þvi, og fór haÐn þá frá henni.
Henni fanDst haDn vera burtu afskaplega lengi.
Hún fór að verða hrædd, og ýmiskonar hjátrú vakn-
aði í huga bennar.
Loksins koro hann þó aptur, og duldist henni það
þá eigi, þó að ljósbjarminn væri litill, að hann var afskap-
leg8 fölur í framan.
„Það er réttast, að eg segi þér allan sannleikann!“
mælti hann, mjög stillilega. „Eitthvað það hefur orðið,
sem því hefur valdið, að afskapleg skriða hefur orðið,
svo að eiei verður nú komizt út úr jarðgÖDgunnm sömu
leiðina, sem við komum!u
„Erum við lokuð inni?u mælti hún, og voru varirn-
ar náfölar. „Hver verður afleiðingin af því?u
„Jeg ekal gera þér það eins ljóst, eins og mér er
auðiðu, svaraði hanD. wÞað er að segja —u
Meira sagði hann ekki, með því að Muríel æpti nú
upp af hræðslu.
Það heyrðist nú og glöggt fótatak einhvers, sem
kom æ nær og nær.
„Vertu óhrædd!" mælti Kerr. „Það aýnir að eins,
að við erum þá eigi að eins stödd hérna tvö! Það hefur
einhver samferðamannanna orðið hér optir!u
Haun brá nú upp ljósinu, og sá þá glöggt framan
i mann Dokkurn, UDglegan, sem þokaðist » Dær þeim.
Muríel hljóðaði upp, því að hún þekkti strax manninn.
229
En hún var hyggÍD, og lét Lolu því aldrei verða
neins áskynja i því efni, — vissi það og vera sjálfri sér
hollast.
Filippus, sem var hrifinn af kvonfanginu, leyndi
hún þvi á hinn bóginn eigi.
Lola þreyttist og aldrei á þvi, að prédika það lyrir
hverjum. sem heyra vildi, að hún hefði farið heiojskulega
að ráði sína
„Æ, góða minu, var hún þá vön að segja. „Látið
aldrei augnabliks áhrifin leiða yður í gönur! Lítið á
mig, — og látið það verða yður til viðvörunar! Jeg varð
í svipinn ósátt við Patrick Barminster, og ásetti mér þá,
að giptast öðrum, rétt til þess, að stríða honum; — nú
er eins nm okkur bæði, haDn og mig, að við erum hvort
öðru ógæíusamara!u
Sumir létu í ljósi, að þetta myndi tæpast rétt, að
því er Patrick Barminster snerti, og aðrir gjörðust enda
svo djarfir, að segja beint upp í opin eyrun á Lolu, að
hvar, sem farið væri, tinndust líklega engin hjÓD, er
ánægðari væru, en Patrick, og kona hans.
Yið Emily Prentice þorði Lola t. d. aldrei að inna
eitt orð í fyrgreinda átt.
„Yertu nú ekki að þessari heimsku, Lolau, sagði
Emily einhverju sinni við hana. „SannleikurÍDn er sá,
að þér öfundjð Mary, enda gerðuð, hvtð þér gátuð, til
þess að reyna að hepta hjúskap hennar, og Patrick’s“.
Lola reiddist þessu, og jók það fremur heipt henn-
ar til Mary, — og þá eigi siður hitt, að brátt varð það
öllum lýðum ljóst, að Patrick lávarður var eini rétti eig-
andinn að Lynch-Tower-herragarðinum.
„Segðu, hvað sem þú viltu, mælti hún opt við