Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.07.1913, Blaðsíða 6

182
ÞJCÐViILJINN.
XXVIL, 33.-34.
Hvort leitað hefur verið samkomulags við
' sveitarstjórnina í Seltjarnarneshreppi hér að lúfc-
andi, vitum vér eigi, — teljum það Jíklegra, að
•svo hafi enn alls eigi verið.
„Ingólfs-nefndin11 nefur aú nýlega auglýst,
að dregið verði í „Ingólfs-lotteríinn", þ. e. að
drátturinn um Ingólfs húsið fari fram 2. janúar
næstk. (þ. e. 1914).
Væntanlega fer þess þé og að verða skemmra
að biða, að líkneski Ingólfs laadnámsmanns verði
reist hér i bænum.
Kolaskip kom til verzlunar hr. Björns kaup-
manns Guðmundssonar 22. þ. m.
Ýrasir lærisveinar Ásgrims heitins Magnms-
sonar, er skóla hélt í Bergstaðastræti hér í bæn-
um, hafa nýlega látið setja legstein, eða minnis-
vatða, á leiði hans.
Ungmennafélögin hér i bænum brugðu sér í I
skemmtiferð upp í Esju sunnudaginn 27. þ. m.
Hr. Pétur Jónsson hélt söngskemtun í Báru-
búðinni hér i bænum 23. þ. m.
Daginn eptir (21. þ. m.) tók hann sér far til
útlanda með „Steriing".
Landsverkfræðingurinn, hr. Jón Þorláksson,
brá sér um miðjan þ. m. austnr að Hverfisfljóti,
til að vera þar við brúargjörðina.
Skipinu „Adelaide11, er — fermt kolmm —
sökk í vor á Hafnarfirði, hefur nýlega tekizt,
að koma á flot.
Það voru þrír botnverpingar, er að því unnu, ;
og voru flothyiki notuð, til að lypta skipinu upp,
sem þá og heppnaðist að lokum.
Hr. Jóhannes Beykdal, sem nú er bóndi á
Setbergi við Hafnarfjörð, keypti skipið í vor, á-
samt farminum, á stranduppboði, fyrir að eins
160 kr., og kvað skipið nú hafa reynst mjög lftið
skemmt.
En kostnaðarsamt hefir það óefað verið í meira
lagi, að ná skipinu á flot, þó að góður verði að
líkindum ávinningurinn samt.
,,Ceresu kom bingað frá útlöndum 22. þ. m —
Meðal farþega voru: Frú Bríet Bjarnhéðins-
dóttir (heim komin úr ferð sinni til Buda-Pest),
ungfrú Þórey Þorleifsdóttir og Sfmon Þórðarsson
fra Hó'.
Frá Vestmannaeyjum komu og ýmsir.
Hr. Símon Þórðarson, sem var einn farþeg-
anna með „Ceres“, hefir Jagt stund á sönglist
erlendis, og mun hafa f huga að gefa bæjarbúum
kost á þvf, að heyra söng sinn mjög bráðlega.
„Hólar“ komu úr hringferð 23. þ. m. — Með-
al farþega voru: Bankaritari Guðm. Benedikts-
son, Guðm. Sigurjónsson (fþróttakennari), Guðm.
Kristjánsson („Vestra“-skipherra) og bankaritari
Jakob Möller.
Þá komu og með skipinu Friðr'k Sveinsson
og frú hans (Vestur-íslendingar), og nokkrir
Ameríkufarar, þar á meðal Jón Armann Jakobs-
son frá Húsavík og fjölskylda hans.
Enn fremur Kristján læknir Kristjánsson á
Seyðisfirði, Magnús bæjarfógeti Toriason á Isa-
firði og sfra Arni Björnsson á Sauðárkrók.
Eigi all-fáir af fslenzku botnverpingum ætla
i sumar að stunda síldveiðar við norðurland.
Þeir eru nýlega lagðir af stað héðan norður
1 þeim erindum.
Þýzkur blaðamaður, OJden að nafni, dvelur
hér á landi um þessar mundir, og hefir brugðið
sér til Þingvalla, Heklu, Geysis m. m.
Hann ritar fregnir héðan til þýzka stórblaðs-
ins „Kölnische Zeitung11.
Jarðarför Bagnheiðar Hafstein, ráðherrafrúar
fór fram hér í bænum laugardaginn 26. þ. m.
(júli), að viðstöddu mjög miklu fjölmenni.
Meðal annars lögðust þingfundir niður íbáð-
um deildum Alþingis. og fylgdu því alþingis-
menn allir.
Prófessor Jón Helgason flutti húskveðjuna á
sorgarheimilinu.
Dómkirkjan var klædd svörtu hið innra og
ljósum prýdd.
Furðuverk nútímans~
100 skrautgripir, allir úr hreinu araeiv
isku gull-„doubie“, fyrir að eins
kr. 9,25. 10 ára ábgyrgð.
1 ljómaudi falJegt, þuunt 14 kar»
gull-„double“ anker-gangs karl-
manns-vasaúr, sem gengur3o tíma,
ábyrgzt að gangi rétt i 4 ár, 1
K fyrirtiks leður-mappa. 1 tvöföldS
gg karlmanns-úrfesti, 1 skrautaskja
MBkÆ mcð manchettu-, flibba- og brjóst-
hnöppum með patent-lásum, 1 fing-
nreull, 1 s'ipsnæla. 1 kvonn-brjódb-
nál (síðasta nýjurig), 1 hvítt perlu-
band, 1 fyrrrtaks vasa-ritföng, 1
fyrirtaks vasa-spegill í hulstri, 80»
gagnsmunir fyrir hvert heimili.
Allt safnið, með 14 kar.
gylltu karlmanns-úri, sem
raeð rafmagni er húðað með hreinu
gulli. kostar að eins kr. 9,25 heimsenL
Sendist eó nóstkröfu. — Weltversandhaus Hi
Spingaru, Krakau, Ostrig. Xr. 466. — Þeim, er
kaupir meira en 1 safn, verður sendur ókeypis
með hverju safni 1 ágætur vasa-vindlakveikjari..
Séu vörurnar ekki aí óskum, verða pepingarnir
sendir aptur: þess vegna er engin ábætta.
Mesti sægur kransa hafði verið sendur, er-
suropart voru bornir á undan líkvagninum, en
sumpart — og þó minnsti hlutinn — alþöktu
kistuna. — Meðal kransanna var einn frá kon-
ungi vorum Kristjáni X.
Alþingi sendi og silfurkrans, ásamt silfur—
skildi, er á var letrað:
Báðherrafrú Bagnheiður Hafstein
Fædd 3. apr. 1871. — Dáin 18. júlí 1913;
A undan líkræðunni í dómbirkjunni, er flutú
var af Johanni domkirkjupresti Þorkelssyni, vorca
sungnir sálmarnir: „Mín lífstíð er á fleygiferð“, og
„Hærra mir.n guð til þín“, en eptir sálmurinn:
„Þér ástvinir eyðið nú hörmum“.
Ýrcsir af embættismönnum og starfsmönnum!
Stjórnarráðsins báru kistuna inn f kirkjuna, en
út úr kirkjunni báru hana forsetar og aðrir em-
bættismenn þingsins.
232
síður hafa verið ánægð, þótt þau hefðu verið fátæk,
en rik. .
Það ver ástin, hrein og alfölskvalaue, er bústað
átti í hjörtum þeirra beggja.

4
það ekki skrítið að við skulum híttast hérna ? Jeg óskai.
yður allrar hamingu frú Kerr, þótt seint sé nú orðið!“"
Henni hefði eigi orðið ver við, þó að hann hefði.
barið hana.
„Þegiðu, Frank!“ mælti hún. „Jeg þoli þetta ekkit’
Jeg hélt — að þú værið dáinn! En nú rekst eg hérn&i
svona á þig!“
Það var auðséð, að Muriel átti bágt með, að gætæ
vanalegrar stillingar.
Hún skalf og nötraði, eins og gripið hefði hana
einhver ógurleg hræðsla.
„Dáinn!“ mælti hanD. „Sagðirðu „dáinn", Muríel?“-
„Já!“ stamaði hún út úr sér. „Það stóð í blöðun-
ura, Frank, og gat mér þá eigi dottið annað i hur, en að’
það væri satt! Nafn þitt var i tölu liðsforingjanna, sem
sagt var að fallið hefðu í bardögunum á landamærunum^
og hvernig gat mér þá dottið í hug —?“
„Það var misskilningur!“ greip hann frara í. „Mis-
skilningur, sem stundum kemur fyrir, og var þvi leiðrétt
nær þegar! Fékkstu ekki að vita það?u
Hún hristi höfuðið. „Nei, ekki var mér sagt neitt
um það! Þér er og kunnugt um það að ættmennum mín-
um var ekkert um trúlofun okkar, og þegar þú forst til
Indlands, vonuðu þeir, að upp úr slitnaði milli okkar!
Ed leg Sat ®kki gleymt þér, Frank! Jeg ætlaði að biða
þín! En hvað er eg að segja? — nú er eg gipt, og
manni gefin!
„Þú vissir það þá ekki!u mælti hann dræmt. „Þeir
létu þig dulda þess? Fékkstu þá ekki seinast bréfiö, sem
eg ritaði þér, er eg var aptur orðinn heill heilsu, og þar
sem eg skýrði þér frá væntanlegri heirokomu minni?“