Lögberg - 31.12.1890, Blaðsíða 6

Q
LÖC.BEKC, MIDVIKUDACTN'K 31 DLS. ífgo.
ÚR ÖLLUM ÍTTUM.
Vktuisinn X Marz. Svo lanpt
cru stjörnuí;: ‘öiupirnir koinnir, að ;
fieir fylyja alliiAkvir-inltjra meðárs-j
tíðunum |>ar. Í>í*£ar veturinn kem-
ur lcfrgja hcimskautahöf plán-
íturnar, og mvndast pá afarniikil
ívfiieini eins ojr hjer á jftrðinni. í
sijiirnukíkjunutn sjást þess; ísflæmi
si m skinandi hvítir blettir; annars
liufa höfin á Marz mjög dökkbláan
lit. Uin suinartimann verða pessir
heimskautablettir aptur mjög litlir.
I>annig sá pröf. Schiaparelli í Maj-
iandi árið 1879, að Ssbletturinn á
syðri liálfkálunni á Marz var ekki
nema 5 gráður í þvermál, pangað
til hann fór aptur að stækka af
vetrarfrostunum.
Schiapareili hefur sömuleiðis
sannað, að kaldasta svæðið á Mars,
sem bæði sumar og vetur er pakið
ís, er ekki utan um sjálft heim-
sknutið, lieidur er bjer uin bil 5
gráöur frá pví að meðaltali. Þetta
kviið aldrei bregðnst; á hverju ári
sjest Ssbletturinn á sama stað, en
l.ar á nirtti er Sslaust að minnsta
ko-ti krinir um suðurheimskautið á
Mmz. Vjer vituin með öðrum orð-
rm meira um hoimskautin á Marz.
en á peirn hnetti, sem vjer sjálfir
bíium á. Menn vita, nð par er Ss-
1 mst heimskautshaf, en ]>ar á ir.rtti
V'vnar I)r. Friðpjrtfur Nansen að
r -ða pessa gátn, að pvS er jörðina
snertir, á heimskautsferð peirri sem
Jmnn aular að leggja upp í innan
skatntns.
FKi.i.inYt..iiR o« Brtt.ni.ETnB,
í>»ð er ekki að eins ljrts og hiti,
scm við eigum sólinni að pakka,
Iieldur á hún og grtðnn pátt S storm-
i m peim og fellibyljum, sem æða
í gufuhvolluiu umhverfis oss. Jörð-
in og srtlin eru ákaflega strtrir segul-
ÍSkamir, cn eins og kunnugt er liafa
tvc-ir slSkir líkamir niikil áhrif hvor á
annan jafnvel prttt fjarlægðin miili
peirra sje allmikil. Þegar málmgufu-
skVin kring um srtlina rekast áfram
með ofsaferð af stormum, setn eru svo
nfskaplegir, að örðugt er að gera
sjer neina hugmynd um pað hjer á
jörðu, pá lenda ákaflegir rafurmagns-
straumar á srtlinni, og verkanir
peirra koma aptur frain á jörðinni
mji'ig ápreifanlega. E>egar flestir
lilettir ern á srtlinni, p. e. a. segja
pegar feilibyljirnir par tippi eru af-
skaplegastir, pá gera líka rtveðrin
most tjrtn á jörðunni.
*
í sumnm porpum á Prtilandi
er siður að strá stráum yiir kveld-
verðarborðin á jrtlanrttrina. Yngis-
íólk er svo leitt pangað arinaðhvort
i mvrkri eða með klút fvrir aug-
uiium, og tekur pað eitt strá af
borðinu. Ef stráið er grænt, er pav")
inerki pess að sá eða sú seni pað
liefur feugið eigi brúðkaup ( vænd-
uin á næsta ári; en visið strá er
merki pess, að sá sem pað hefur
fengið purfi lengi að biða S ein-
lifi, og ef til vill íara rtgiptur í
gröfina.
í öðrum sveitum Póllands er
pað siður, að stúlka ein setji á jrtla-
nóttiua vln, bjrtr og vatn milli
tveggja kerta á borð. Svo fer
hún út í liorn eða herbergi við
hliðina, og btður par eptir pví að
sjá, hvað um petta verði. Komi
um miðnæturskeið karlmaður inn
og drekki vinið, pá gleðst stúikan
mjög, pví pá á bún ríkan biðil í
vænduni. Drekki maðurinn bjórinn
pá getur liún verið ánægð, pvi að
pá verður biðillinn i dágó^um efn-
um. Dreaki liann vatnið, pá verð-
ur biðillinn fátækur. En kotni eng-
inn maður um iniðnætursskeið að
borði stúlkunnar, pá fer hrollur um
hana og sorg gagntekur lniga henn-
ar, pví að pá bysthún við að verða
brúður dauðans á unga aldri.
xEhc ©ccb fiicnT])liiV5<
JJtfe Jtsiiociatiurt
er bezta, öruggasta, ódýrasta lifsá-
byrgðarfjelag fyrir bindindsinnem
Aður en pjer kaupið lifsábyrgð
annarsstaðar, pá talið við amhoðs-
mann fjelagsins
J 6 n ó l a f s s o n, Gr. Sec.
Office: 573 Main Str.
Laiknir fjelagsins hjer í bæ
A. H. Ferguson, G. C. T.
Maniíoba Music House
er hinn ódjrasti og bczti staður
tií að kaupa
Pianos, Organs,
Saumavjei.ak
og
Vfólfn, Guitara, Harmemkur, Concertinas,
Munnhörpur, Bougeos, Mandoiin, hljóftfæra-
strengi o. s. frv.
R. H. Niinn & Co.
443 Main Str., Winnipeg [10.des2m.
EDINBb’RCH, DAKOTA.
Verzia ineð allan pann varning,
-ein vanalega er seldur í búðum í
smábæjunurn út um landið (general
stores). Allar vörur af beztu teg-
unduin. Kotuið inn og spyrjið ‘um
verð, áður en pjer kaupið annars
tuðar.
LANÐTöKU- LÖGiN.
Allar sectionir með jafnri ttilu, tiema 8
og 26 getur hver fanJlíu-faðir, eða hver
sem kominn er yflr 18 ár tekið upp, sem
heiniilisrjettnrlaud og forkanpsi jeltarland.
INHRITCji
Fyrir landinu rnega menn skrifa sig á
þeirri lnndstofu er tia’st liggiir lnndinu, s»m
tekið er. Svo getur og »6, er nenia vill
lnnd , gefið öðrum umboð til |ess að inn-
rita sig, en til þess verðvir hann fyrst að fá
leyti annaðtveggja innanrlkisstjórans í Ott-
Af slíkri lijátrú er mjög mikið
4 Póllandi, jafnt meðal karla og
kvenna. Þannig setjast á garnlárs-
kveld rtkvæntir menn fyrir framan
eld, ballast áfram og horfa aptur á
iuilli frtta sjer. Sjái peir svo kvenn-
mann pannig, pá er pað konuofni
peirra; en sjái peir eitthvað með
líkri lögun eins og líkkistu, p&
boðar pað andlát peirra á komaudi
200,G00,000 ekra
aí hveiti- og beitilandi S Manitoba og Yestur-Territóríuniiin í Canada ókeypis fýrir
landuema. Djupnr og frábærlega frjóvsaniur jarðvegtir, nægð af vatui og skógi
og meginhlntinn niílægt járnbraut. Aftakstur hveitis af af ekrunni 30 bush., ef
vel er um bútö.
I H I N U FRJÓVSAMA B E L T I,
í TTauðár-dnlnum, Saskatchewan-dnlnum, Peace River dalnum, og umhverfisliggj-
andi gljettlendi, eru feiltna tmklir tlákar af ágwtasta akuriendi, engi og beitilandi
— hinn viðáttumesti íláki í heimi af lítt byggðu laudi.
M á 1 m • n á m a lnnd.
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolniiáma-
landi; eldiviður því tryggður ura allan aldur.
Drottningin á Englandi lialda
menn ?je auðugasta konan í heim-
inutn. Engir vita til fulÍ3 imi auð-
æfi hentiar ncma aldavinir liennar,
JÁRHBRtlT r R A RAFI Tlt, S3 A F S.
Cannda Kyrrnhafs-járnbrautin í sambnndi við Grand Trunk og Juter Colonial-braut-
irnar myuda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðutn við Atlanzhaf í Oanada til
líyrrahafs. Só braut liggur um miðbhit frjévtanM bfttifint eptir því endilöugu og
um bitia hrikalegu, tienarlegu fjallaklasa, uorfcur og vestur af Superior-vatni eg tim
hin nafnfrægu KlettnfjöU Vestnrhcinis.
en við oo- við ko'ma í lirts smáat-
vik, sem styrkja pann grun manna
að lienni nmni Jiafa dável tekizt
að skara eid-að sinni köku. í fjár-
málum sínum liefur hún ávallt farið
að ráðutn liintia hyggnustu inanna,
og hin mesta aðgæzla hefur ávaílt
verið höfð á meðfeið eigna liennar.
Dað eru lirein og bein rtgrynni
setn hún á í fasteiguum í London.
Eiu „block“, sein liún á par, er
dýrasta fasteignin á Englandi. Vic-
toria var 4 unga aldri jafnfátæk
eirts og pýzkar prinsessur venju-
lega eru. Hún er svo sparsi'm að
næst gengnr nízku. Sjerstaka and-
stvggð liefur hún, segir Lundúna-
frjettaritari einn, á eyðslusemi prins-
ins af Wales, og er sngt hún loki
ávallt peiiingapoka sínum og týni
iyklinutn að honum, pegar liún sjer
son sinn og erfingja kcma of-in
eptir veginum að kastalanuin til
pess að licimsækja hana.
E e i 11! sr h l loptsiac.
Loptslagið í Manitoba og Norðvesturiandiuu er viðurkennt hið heiltiBMn t
Ameríku. Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, eu bjr
og staðviðrasamur. Aldrei þoka og súld, og aldrei fellibyljir eins og SKnDar í lan i
SAMBANEASKTJÓENIN í (AA'AÐA
gefur hverjum karlmanm yflr 18 ára giimlum og hverjuin kvennm.nnni, sem hefar
fyrir familíu að sjá
160 ekrnr af landi
alvpg ókeypis. Hinir einu skilmálnr eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
Á þann hátt gefst hverjuin manui kostur á að verða eigatidi sinnar ábýliejarðar
og sjálfstæður í efnalegii tilliti.
ÍSLENZKAR NÝLEIÍDFR
Manitoba og canadiska Norövestiirbindiiiu eru nú þegar st fnaðar á fi stöðum.
Þeirra stærst er JsY.JA ÍSl.ÁhÐ liggjnndi 45—80 míli.r norður frá Winnipeg, i
vestny-strönd Winnipeg-vatns. Vest.ir frá Nvja íslandi, í 30—35 mílra fjarhegð
er ÁIjP'J'A VA7'KS-Ji YLRKDaN. í báðu m þessurn nvlendum er mikið af ó-
numdu landi, og háðar þessnr nýlendur liggja nier höfúðgtnð fvlkisins en nokknr
hinna. ARG YLUJiÝLESDA A er 110 mílur guðvestur frá Vv'inuipeg, ÞÍJfO
VALLA-K ÝLKNDAN 260 mílur í norðvestur frá Wpg., QU'Al’l'Kí.LK-KÝ-
J.ENDAN nm 20 niílur suður frá Þingvalla-nýlendu, og ALDEHTA-NÝGENJ'AN
tim 7O mílur norður frá Culgai-y, en um 000 rnílur vestur frá Wintiipeg. í sið-
asttöldil 3 nýlendtinum er mikið af óbyggöu, ágætu akur- og beitiVandi.
Frekari 'upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill feugið með því að skrifa
um J>að:
Thomas Benne11,
JJOM. GOVT. IMMTGUATlOy AGENT,
I-ða B. L. Baldvitlbon, (tskntkum imboSsmanni)
DOM. GOV'T IMMIGRATJON OFFICES.
WiNNiPKG. - - - - GANADA.
awa eða Dominion I.and-umboðsniannsins
í Winnipeg, $10 þarf að borga fyrir eign-
arjett á landi, en sje það tekið áður
þarf að borga $10 rneira.
SKYLDURN/\R
Samkvæint nógikli.ndi heimilisrjettarlög-
um geta nrienu uppfyllt skyldurnar með
þrennu móti,
1. Jieð 3 ára ábúð og yrking landsins;
má þá landnemi aldrei vera lengur frá
laudiMu, en 6 máuuði á ári.
2. .Með því nð búa stöðugt í 2 árinnan
2 rniitiu frá landinu er numið var, og að
búið sje á lnniduu i sœmiieg\i húsi utn 3
tnáinifii gtöfiugt, eptir að 2 árin eru lifiin
og áður en beðið er um eignarrjett. Svo
veröur og lnmlnenii að plægja: á fyrsta
á.ii 10 ekrur, á 2. 25og8. 15 ekrur,' onn
frem ir að á 2 ári sje sáfi í 10 ekrur og
á l iifija ári í 25 ekrur.
3. Með því nfs luía bvnr sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landinu fyrsta arið
5 og iinnað árið 10 ekrurog þá að sá í
þær fyrstu 5 ekrurnar, ennfréniur að byggja
þá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að 2 ar eru
þannig liðin. verður landnemi nð byrja
búsknp a iandinu ella fvrirgerir hnnn
ijetti siuuin. Og frá peim tíma verður
bann nð búa á lnndiuu í þaö minnsta 6
mánnði á hverju ári nm þriggjá ára tínm.
liíil EICN/VLERJEF
geta menn lieðið hvern land-agent sem
er, og hvern þanti umboðsmann, sem send-
ur ertil aö skoða uiubætur á heiniilisrjett-
iu'liiiidi.
En sc.r mánntíum dður en Inndnr.mi biður
urn eignurrjett, rerðvr hnn.n nð kunngera
það Domin i-,;n I.n nd-umboðsmannin um.
LEIDSEINifiGA UI^BOD
oru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap
pelle vagnstöðvum. Aölluni þessum stöð-
um fá innflytjendur áreiðanlega leiðbein-
ing í bverju sem er og alla aðstoð og
hjálp ókeypis.
SEIjNN! HEIIYJILiSPtoETT
getur hver sáfengið, erhefurfengið eign-
arrjett fyrir landi sína, eða skýrteini frá
umboðsmanninum um nð hann hafi átt að
fá hann fyrir jimímánuðar byrjun 1887.
Um upplýsiugar áhrærandi iand stjórn-
arinnar, liggjandi milli austur landainæra
Manitoba tylkis að atistan og Klettafjalla
að vestan, skyidu me.nn snúa sjer til
A. M. BURGESS,
7ág. tf.] Deputy Minister of the Iuterior
(54
„.Teg sje að Jjonutn hefur firttt
paman að stúlkunum,14 sagði Mr.
Gorby og- kinkaði kolli til arin-
bríkurinnar.
„Eintrtmir stelpuskrattar,“ sagði
Mrs. Hableton vonzkulega og lok-
aði fast vörunum. „Jeg sárskamm-
ast mín í hvert skipti, sem jeg
fnirka af peiin rykið; jeg trúi ekki
& stúlkur, sem láta taka af sjer
myndir næstum pví allsberar, rjett
eins og pær koma upp úr rúminu,
en Mr. Whyte sýnist hafa kunnað
við pa;r“.
„Dað gera flestir ungir karl-
11 enn.“ svaraði Mr. Gorby purrlega
tig gekk yflr að brtkaskápnum.
„Illmennin!“, sagði húsfreyjan.
„Jeg segi pað satt, jeg vildi helzt
kæfa pá ( Yarra; peir eru að hrok-
ast upp og kalla sig herra sköp-
unarverksins, eius og kvennfólk sje
ekki til Rtinars en vinna peim inn
periinga og sjá pá drekka pá Út,
eins og nmðiirinn minn gerði, scin
aldrei sýndist liafa nrtg af bjrtr inn-
ari í sjer, og guði sje lof, að jeg
er einstæðingur fjöiskyldulaus, ann-
»rs liefðu buruin tekið drykkju-
65
hkapiiiu dptiF föðúr sínutn.“
Mr» Gorby skipti sjer ekkert
af pessu rausi móti karlmönnum,
cn stóð og horíði á bókasafn Mr.
Wbytes; par sást lítið annað en
franskar skáldsögur og líkamsæfinga
blö*.
„Zola“ sagði Mr. Gorby hugsi
um leið og hann trtk ofan gula
bók, heldur illa útleikna. • „Jeg hef
heyrt getið utn hann; ef skáldsög-
urnar hans eru eins vondar og af
peim er látið, pá langar mig ekki
til að lesa pær.“
Nú var barið á framhurðina,
liátt og skilmerkilega, og stöklc Mrs.
Hableton snögglega upp, pegar
hún lieyröi pað. „Það getur verið
að petta sje Mr. Moreland,“ sagði
hún, og lögreglupjónnínn stakk
Zola skyndilega inn í brtkaskápinn.
„Jeg hef aldrei gesti bjá mjer á
kveldin, pví jeg er einstæðings-
ekkja, og ef pað er liann, pá ætla
jeg að koma með hann hingað inn“.
Hún frtr út; Gorby hlustaði af
öllum mætti, og rjett á eptir heyrði
hunn til karlmanns, sem var að
spyrja, hvort Mr. Whvte væri Ueima.
liitti liann á fimmtudaginn í síð-
ustu viku, og jeg frtr út á Jand á
föstudagsmorguninn kl. liálf-sjö.“
Og uin hvert leyti hittuð pjer
Wliyte á fimmtudagskveldið ?“ spurði
Gorby.
„Bíðum nú við“, sagði More-
Jand, krosslagði fæturna og leit
liugsandi upp í loptið, „pað var
hjerum bil kl. hálf-tíu. Jeg var í
Orient-liótellinu á Bourkestræti.
Við druklcum eitt (rlas saman, ocr
frtrurn svo upp eptir strætinu og
inn í lirttell á HusseJ-stræti, og par
fengurn við okkur aptur glas. Saim-
ast að segja“, sagði Moreland rrtlega
„fengutn við okkur nokkuð mikið
neðan í pví?
„TJlmennin!1 tautaði Mrs. Ilable-
ton í hálfmn hljóðum.
„Já“, sagði Gorby pægilega.
„Haldið pjer áfram“.
„Jæja — pað er varla segjandi
frá pví“, sagði Moreland og leit
til skijitis á pau Gorby og Mrs.
Kableton með viðfeldnislegu brosi,
„eu par sem svona stendur 4, pá
íinn jeg skyldu mína að sleppa öll-
um tejpruskap. Við urðum báðir
vikum, cða premur, jeg man ekkí
upp á víst hvort lieldur, kom hing-
að maður og spurði eptir Mr. Whytc;
hann var hár og var í ljósum
frakka.“
„O! nærfrakka?“
„Nei! hann var í kjrtlfötum og
ljrtsum frakka utan yfir, og með
linan hatt.“
„Darna keinur liann einmitt1*,
sagði lögreglupjrtnninn við sjálfan
sig án pess að láta til sín heyrast,
„haldið pjer áfram.“
„Hann frtr inn í herbergi Mr.
Whytes og lokaði dyrunum. Jeg
veit ekki hvað lengi peir töluðu
saman; en jeg sat eininitt í pessari
stofu og lieyrði á niálrtím peirra að
peir voru reiðir, og að peir voru
að bölva livor öðrum — pað er sið-
ur peirra karlmantia-drtnanna. Jeg
stóð upp og fór inn í ganginn til
pess að biðja pá að Jiafa ekki svona
liátt. Þá opnuðust dyrnar lijá Mr.
Whyte, og maðurinn í ljrtsa frakk.
anum kemur út, og æðir fram að
ganghurðinni. Mr. Whyté keinur
pá út um dyrnar á sínu herbergi
og hrópar: ,Hún er min; pjef