Lögberg - 07.01.1891, Blaðsíða 3

Lögberg - 07.01.1891, Blaðsíða 3
LÖGBERG, MIDVIKUDAGINN 7. JAN. 1890. Faiub til PLAYFAIR á BALDFR eptir timhri, lath, shingles, gluggum, hurðum, veggpappír, saumavjel- um, organs, og húsbúnaði. Hann er og umboðsmaður fyrir Habbis, Soa & Co. [4. Des. 3m. THEO. HABERNAL, Mnrvari og SkraMaxi,. Breyting, viðgerð og hreinsun á skinnfötum, skinnum, karlma'nuafatnaði o. s. frv., sjerstaklega annazt. 559 Main St. Winnipeg. [1 Ág 5 m NÚ ER VERIÐ AÐ SEI..TA HVERT TANGUR OG TETUR AF VÖRUM DROTABÚSINS ALEXANDER & CO. STAPLE OG FANCY DRY GOODS.. Gólfteppi, Vaxdúkar, Kápur, Kápuefui, Skinnkápur, Úllardúkar, Ábreiður Flöjelsdúkar, Pluslidúkar og Karlmanna-föt. • Vörubirgðirnar hafa kostað $25,000, en eru keyptar fvrir 69J prCt. ásamt 25 kössum af nyjum haustvörum, sem oþnast eiga eptir íáa daga. gerir ssmtáls $35,000 af hinum ágætustu vörum, sem nokkurn tíina hafa verið lioðn- ar fólkinu í þessa fylki, fytir miklu minna verð elt þær fást hjá mönn- um, sem búa þær til. Detta er sjaldgæft tækifæri fyrir greiðasöluhús og familíufeður til þess að laga til hjá sjer. Búðarhaldarar út um land og umferðarsalar ættu ekki að sleppa af þessu tækifæri til þess að fylla vörubirgðir sínar. Allar þe.ssar vörur verða að seljast fyrir 1 desember. Farið tafarlaust að skoða HINAR LJÓMANDI VÖRUBIRGÐIR Alexander & Co., 344 Maín Street, Kjólasautns-deildin verður framvégis undir forstöðu Miss Rew, sent dötn- ur Winnipegbæjar þekkjá svo vel, Enginn tekur henni fram í að sníða og sauma kjóla. Vjer ábyrgjumst afbragðs frágang. 5£i!F° Miss Stevenson er í búðinni, og tekur ávallt móti löndum síu- m nteð ánægju [30.ág.ly'. F. II. Wilder Justice of Peace, Notary PuWic og logskjalaritari hagls og elds vátryggjandi, fasteignasali; annast löglega bók- un og framlögu skjala og málafiutníngsathafnir; veitir lán mót fast- eignar-veði í eptiræsktum upphæðum og með ódyrustu kjörum. Vátry'ggir uppskeru gegn hagli í hinni gömlu, áreiðanlegu F. A. P. Cavalier, N. Dak. Tlie Bislif Fnriiitnre lii. ---383 MAIN ST — EYRON. Kafli úr Jistítiy eptir Mncaulay. —*Aj\/\fv— Með dálitilli breytingu mætti heimfæra til Bvrons hina fallegu dæmisögtt, sem her rgvnjan af Orle- ans hafði til að Iv'.a með lyndis- einkunnutn sonar síns. öllum ör- lagagyðjunutn, nema einni, hafði verið boðið til vöggu barnsins. Allar þessar guðsifja-systur voru einkar örlátar á vöggttgjöfum. Ein gaf sveininum göfugleik, önnur gáfnasnilli, þriðja íegurð o. s. frv. Hinni illgjörnu gyðju hafði ekki verið boðið, en húti kom þó síðast óboðin ; hún gat ekki tekið það aptur, er systur hennar ltöfðu gefið þessum augnasteini sínutn, en hún mælti svo um og lagði svo á, að bölvun nokkur skyldi fylgja hverri heillagjöf. í ættartign Bvrons, í gáfum hans, í skapferli ltans, í sjálfri líkamspersónu hans — í öllu þessu var undarlegt sambland af gagn- stæðum öfgum. Honum var með- fætt allt það sem tnenn eru vanir að sækjast eptir og dást að. En saman við sjerhvern af þessutn af- bragðs-yfirburðum, sem hann hafði til að bera um fram aðra menn, var blandað einhverju böli, einhverju auðvirðilegu. Hann var kominn af aðalsætt forrtri og göfugri, en sú ætt liafði komið sjer í auvirðing og fátækt með fjölda glæpa og glappaskota, sem orðið var hneyksl- anlega heyrum kunnugt. Sá af ætt- mönnum hans, sem hann erfði tign og nafn eptir, dó öreigi, og átti það að eins að þakka dómaramis- kunn, að hann dó ekki í hegningar- ftúsinu. Hinn ungi lávarður liafði ágætt mannvit, en þó var sál hans að nokkru leyti vanheil. Hann var að upplagi göfuglyndur og hjarta- hlíður; en að geðsfagi var hann duttl- ungafullur og uppstökkur. Höfuð lians var svo frítt, að my'ndasmiðir kusu sjer það til fyrirmyndar, en fótur hans svo vanskapaður, að betl- ararnir á strætunum öfunduðu hann af, ])vað fóturinn var bæklaður. Dað einkenndi hann jafnt í einu styrk- ur o<r veikleiki skilningsins, hann var blíður og spillingargjarn, öreiga lávarður, unaðsfríður og vanskapað- ur; svona var liann, og hafi því nokkurn tfma maður þurft rögg- samleo-t og skynsamlegt uppeldi, þá þurfti hann þess. En hafi náttúran verið dutlungafull að gera hann úr garði, þá var þó móðir hans, sem annaðist uppeldi hans, enn þá dutlungasamari. Hún var mesta óstillingarmanneskja og beitti hann ýmist gegudarlausu reiði-æði eða hóflausum bliðulátum. Stund- um ætlaði hún rjett ap kæG, hann með kjassi og faðinlögum, ýn.Lt hrakvrti hún Imun og særði liann með því að iiregða honutn um lik- ainslyti hans. Svo kom hann út í heiminn og heimurinn sfndi honum sömu atlot sem móðir hans hafði gert, y'mist dilæti, yuiist grimmd, aldrei rjettlæti. Mannfjelagið dekr- aði við hann, verðskuldað og óverð- skuldað, og refsaöi honum verðskuld- að og óverðskuldað. Sannlega var hann skemmt barn, ekki að eins af hendi móður sinnar, heldur og af hendi náttúrunnar, af hendi ham- ingjunnnr, af hendi frægðarinnar, af henjli mannfjelagsins. Fyrstu kvæð- unum, sem hann gaf út, var tekið með fyrirlitningu, sem þau áttu ekki skilið, þótt þau væru viðvan- ingsleg. Hins vegar var kvæði það sem hann birti, þá er liann kom aptur úr utanlandsferð sinni, hafið upp úr skyjunum, langt fratn yfir það sem það átti skilið. Dá er hann hafði fjóra um tvítagt, var hann á hæsta tindi frægðarinnar sein skáld, langt hafinn yfir Scott, Wordsworth, Southey og fjö’da ann ara merkra höfunda. Saíran á sárfá dæmi þess, að nokkur maður liafi á svo stuttum tíma verið borinn svo sundlandi hátt á vængjuin frægðar- in nar. Allt það sem öfluglega má brjfna sterkustu eðlishvatir manns, alit sent þeim iná fullnægju veita, aðdáun gestaflokks hundrað tízku- heimila, vegsemdarmerki heillar þjóð- ar, lof af munni þeirra nianna, er sjáliit' nutu þjóðarlofs, ást yndis- legustu kvenna, öll þessi veröld með allri liennar dfrð — allt þetta var í Hnu á boðstólum ungum manni, sem náttúran liafði gefið á- kafar ástríður, en uppeldið aldrei kennt að stjórna þeim. Hann lifði svo sem margir aðrir menn lifa, sem engar sviplíkar afsakanir hafa að bera fy'rir bresti sína. En lands- menn hans og landskonur voru staðráðin í því að ttnna honum engu að síður og dást að honum. Þau höfðu nt'i einu sinni tekið það fyrir að sjá ekki í svalli hans og glappa- skotum annað en eldingarneista af því sama sálarinnar rafurmagni, sem skein svo skært í skáldskap hans. Hann rjeðst á trúarbrögðin ;* en samt var nafn hans mjög í afhaldi meðal kirkjumanna; og í ytnsttm tímaritum andlegrar stefnu var dæmt um ritverk hans með stakri vel- vild. Hann gerði liáð að ríkiserf- ingjanum, en satnt gat hann ekki fengið Tory-ana upp á móti sjer. Það var eins og allt skyldi fyrir- gefið æsku hans, tign og gáfna- snílld. (Framh. á 5. bls.) ÞuIíFIÐ tJEE AÐ KAUPA FuENITUBE? Við skulum æfinlega með mestu á- nægju syna vður það sem við höf- um og segja yður prísana. Ef svo er, þá borgar sig fyrir yður að skoða okkar vörur. Við liöfum bæði aðfluttar vörur og búnar til af okkur sjálfum. 3 8 3 M a i n S t. WIMNIPEG. Manitoba Music House er hinn ódýrasti <>g bezti staður til að kaupa Pianos, Organs, Saumavjelar Og V'lólin, Guitara, Harmomkur, Concertinas, Munnhörpur, Bougeos, Mandoiin, hljóðfæra- strengi o. s. frv. R. H. Nunn & Co. 4I3 Main Str., W'innipeg [10 des 2m. Tannlæknir 52 5 A ð.a 1 s tr æ t i n u. Gerir allskonar tannlækniugar fyrir sanngjarna horgttn, og svo vtl g mjiutn ánægö eptir ó d y r u m STÍGVJELUM og SKÓM, KOFF- ORTUM og TOSKUM, VETL- INGUM og MOQKASINS. G EO. RYAN, GR EAT ORTHER RAILWAY. A hverjum morgni kl. 9.45 fara .The Great Northern Railway Trainiu frá C. P. R. járnbrautarstöðvunum til Grafton, Grand Forks, Fargo, Great Falls, Helena og líutte, þar sem nákvæmt samband er gjört til allra staða á Kyrrahafsströndinni. Samband er líka gjört í St. Paul og Minneapolis við allar lestir suð- ur og austur. Alveg tafarlaust til Detroit, London, St. Tomas, Toronto, Niagara Falls, Montreal, New Ýork, Boston og allra staða í Canada og Bandaríkjunum. Liugsía vcrd. Fljiit ferd. Áreidanlcgt saiubaud. Ljómandi dagverðar og svefn- vagnar fylgja öílum lestum. Fáið yður fullkomna ferða áætlum. Prís- lista, og lista yfir ferðir gufuskip- anna yfir hafið. Farbrjef alla leið til Liverpool, London Glasgow og til meginlands Norðurálfunnar selj- um við með allra lægsta verði og með beztu Gufuskipa-línum. Farbrjef gefin út til að fiytja vini yðar út frá gamla laudinu fyr ir $32,00 og upp. J. F. Whitney, II. G. McMickan, n. p. og t. a. Aðal Agent, St. Paul. 376 Main St. Cor. Portage Av. Winuipeg. 76 ),Einmitt það!“ 4,J&, ltún hafði ást á Mr. Brian FiUgerald, sem hún er nú trúlofuð. Hann var vitlaus eptir ltenni, og Whyte og hann voru vanir að liggja I óbótaskömmum út af stúlkunni“. „Rjett er það!“ sagði Mr. Gor- by. „Og þekkið þjer þennan Mr. Fitzgerald?“ „Og seisei nei“, svaraði liinn blátt áfram. „Kunningjar Whytes vori ekki minir kuuningjar. Hann var auðugur og hafði góð meðmæli. .feg er fátæklingur, sem ekki kemst inn í hóp heldri mannanna, en er að reyna að brjótast áfram í heim- inum“. „Þjer þekkið liann sjálfsagt fyrir annan?“ sagði Mr. Gorby. nO, já, jeg get sagt yðttr, hvernig ltann er ásyndum“, sagði Moreland. „Ilann er sannast að segja ekkert ólíkur mjer, og það tel jeg mjer heiður, því að liann þykir laglegur. Flann er hár, frem- ur bjartleitur, talar lieldur leiðin- lega og mundi yfir höfuð að tala verða kallaður stórbokki; en þjer liljótið að liafa sjeð hann“, bjelt liaun 8S var úti í vagni sinum og hestarnir fældust. Ökumaðurinn og þjónninn sluppu báðir óskaddir, en Mrs. Frettlby kastaðist út úr vagninum, og beið þegar í stað bana. Þetta var fyrsta verulega raunin, sem Mark Frettlbv liafði ratað í, og það var svo að sjá sem hann stæð- ist liana ekki. Hann lokaði sig inn í herbergi sínu, fjekkst ekki til að tala við neinn, jafnvel ekki við dóttur sína, og við jarðarförina var andlitið á honum hvítt og úttaugað svo að öllunt rann til rvfja. Þegar öllu var lokið, og líkami Mrs. Frettl- by lieitinnar kominn ofan í jörðina með allri þeirri viðhöfn, sem fáan- leg var fyrir peninga, hjelt ekkju- inaðurinn heim til sín og tók apt- ur til starfa eins og áður. En hann varð aldrei satni maðurinn aptur. Andlit hans, sem áður liafði verið svo viðkurmanlegt og glað- legt, varð alvarlegt og með sorgar- svip. Hann brosti sjaldan, og þeg- ar kann gerði það, var brosið dauf- legt og vetrarlegt, og eins og það væri uppgerð. Hann virtist kasta allri sinni ást á dóttur sína. Hún 84 er titt var hún um nokkurn timS stimamjúií við hann, án þess að legja honum af eða á, en að lokum gat hún ekki staðizt ákafann í þessum írska elskhuga sínum, og gekkst við því með lágri röddu og fögru brosi á andlitinu, að liún gæti ekki án hans lifað. Menn geta getið því nærri, hvað svo varð, því að elsk- endur eru ílialdsmenn osj fastheldn- ir við fornar biðils-venjur. Brian þaut tnilli allra gttllsmiðanna í Mel- bourne nteð þoli því sem clskend- um er titt, og eptir að hann hafði fengið hring, sem nokkrir tyrkis- steinar voru greiptir í, eins bláir eins og augu liennar, þá setti hanli þennan liring upp á* einn granna fingurinn á henni, og þá fyrst fannst ltonum liann vera áieiðaulega trú- lofaður. Eptir að hann liafði komið þessu í það horf, sein hann var á- nægður með, ætlaði hann að fara að minnast á þetta við föður henn- ar, en þegar hann hafði tekið í sig hug og dug til þeirrar voða- legu eldraunar, kom nokkuð fyrir, sent lilaut að tefja fyrir samtalinu svo og svo leugi. Mrs. Frettlby 77 áfram og sneri sjer að Mfs. Ií-ible* ton, „hann kom hingað fvrir þretn- ur eða fjórum vikum, eptir því sem Whyte sagði mjer“. „Ó, var það Mr. Fitzgorakl?“ sagði Mrs. Ilableton steinhi.isn. „Já, liann var ekki ólikur yðu;; og þá hlytur stúlkan, sern þeir voru að jagast út af, að liafa verið Miss Frettlby“. , Mjög líklegt'1, sagði Moíelaiid og stóð upp. „Jæja, jeg ætla aö fara að fara. Iljer getið þjer sjeð, hvar jeg á hcima“; og hann stakk spjaldi í liöndina á Gorhv. „Mjer skyldi þykja vænt utn, éf þjer gæt- uð haft eitthvert gatru af mjer í þessu máli, því að Wliyte var minn bezti' vinur, og jeg ,vil gera alit, sem í mínu valdi stendvr , til [ o ;s að lijálpa yður til að finna irorð- ingjann“. „Jeg held ekki nð það sjo n.jög örðugt“, sagði Mr. Gorby seiulega. ,.(), [>jer liafið einhverti grunaö- an“, sagði Morelttnd og leit fram- an f hann. I 1 “

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.