Lögberg - 07.01.1891, Qupperneq 3

LÖGBERG, MIDVIKUDAGINN 7. JAN. 1890.
Faiub til
PLAYFAIR
á BALDFR
eptir timhri, lath, shingles, gluggum, hurðum, veggpappír, saumavjel-
um, organs, og húsbúnaði. Hann er og umboðsmaður fyrir Habbis,
Soa & Co. [4. Des. 3m.
THEO. HABERNAL,
Mnrvari og SkraMaxi,.
Breyting, viðgerð og hreinsun á skinnfötum, skinnum, karlma'nuafatnaði
o. s. frv., sjerstaklega annazt.
559 Main St. Winnipeg. [1 Ág 5 m
NÚ ER VERIÐ AÐ SEI..TA
HVERT TANGUR OG TETUR
AF VÖRUM DROTABÚSINS
ALEXANDER & CO.
STAPLE OG FANCY DRY GOODS..
Gólfteppi, Vaxdúkar, Kápur, Kápuefui, Skinnkápur, Úllardúkar, Ábreiður
Flöjelsdúkar, Pluslidúkar og Karlmanna-föt. •
Vörubirgðirnar hafa kostað $25,000, en eru keyptar fvrir 69J prCt. ásamt
25 kössum af nyjum haustvörum, sem oþnast eiga eptir íáa daga. gerir ssmtáls
$35,000 af hinum ágætustu vörum, sem nokkurn tíina hafa verið lioðn-
ar fólkinu í þessa fylki, fytir miklu minna verð elt þær fást hjá mönn-
um, sem búa þær til.
Detta er sjaldgæft tækifæri fyrir greiðasöluhús og familíufeður til
þess að laga til hjá sjer. Búðarhaldarar út um land og umferðarsalar
ættu ekki að sleppa af þessu tækifæri til þess að fylla vörubirgðir
sínar. Allar þe.ssar vörur verða að seljast fyrir 1 desember. Farið
tafarlaust að skoða
HINAR LJÓMANDI VÖRUBIRGÐIR
Alexander & Co., 344 Maín Street,
Kjólasautns-deildin verður framvégis undir forstöðu Miss Rew, sent dötn-
ur Winnipegbæjar þekkjá svo vel, Enginn tekur henni fram í að sníða
og sauma kjóla. Vjer ábyrgjumst afbragðs frágang.
5£i!F° Miss Stevenson er í búðinni, og tekur ávallt móti löndum síu-
m nteð ánægju [30.ág.ly'.
F. II. Wilder
Justice of Peace, Notary PuWic og logskjalaritari
hagls og elds vátryggjandi, fasteignasali; annast löglega bók-
un og framlögu skjala og málafiutníngsathafnir; veitir lán mót fast-
eignar-veði í eptiræsktum upphæðum og með ódyrustu kjörum.
Vátry'ggir uppskeru gegn hagli í hinni gömlu, áreiðanlegu F.
A. P. Cavalier, N. Dak.
Tlie Bislif Fnriiitnre lii.
---383 MAIN ST —
EYRON.
Kafli úr Jistítiy eptir Mncaulay.
—*Aj\/\fv—
Með dálitilli breytingu mætti
heimfæra til Bvrons hina fallegu
dæmisögtt, sem her rgvnjan af Orle-
ans hafði til að Iv'.a með lyndis-
einkunnutn sonar síns. öllum ör-
lagagyðjunutn, nema einni, hafði
verið boðið til vöggu barnsins.
Allar þessar guðsifja-systur voru
einkar örlátar á vöggttgjöfum. Ein
gaf sveininum göfugleik, önnur
gáfnasnilli, þriðja íegurð o. s. frv.
Hinni illgjörnu gyðju hafði ekki
verið boðið, en húti kom þó síðast
óboðin ; hún gat ekki tekið það
aptur, er systur hennar ltöfðu gefið
þessum augnasteini sínutn, en hún
mælti svo um og lagði svo á, að
bölvun nokkur skyldi fylgja hverri
heillagjöf. í ættartign Bvrons, í
gáfum hans, í skapferli ltans, í sjálfri
líkamspersónu hans — í öllu þessu
var undarlegt sambland af gagn-
stæðum öfgum. Honum var með-
fætt allt það sem tnenn eru vanir
að sækjast eptir og dást að. En
saman við sjerhvern af þessutn af-
bragðs-yfirburðum, sem hann hafði
til að bera um fram aðra menn,
var blandað einhverju böli, einhverju
auðvirðilegu. Hann var kominn af
aðalsætt forrtri og göfugri, en sú
ætt liafði komið sjer í auvirðing
og fátækt með fjölda glæpa og
glappaskota, sem orðið var hneyksl-
anlega heyrum kunnugt. Sá af ætt-
mönnum hans, sem hann erfði tign
og nafn eptir, dó öreigi, og átti
það að eins að þakka dómaramis-
kunn, að hann dó ekki í hegningar-
ftúsinu. Hinn ungi lávarður liafði
ágætt mannvit, en þó var sál hans
að nokkru leyti vanheil. Hann var
að upplagi göfuglyndur og hjarta-
hlíður; en að geðsfagi var hann duttl-
ungafullur og uppstökkur. Höfuð
lians var svo frítt, að my'ndasmiðir
kusu sjer það til fyrirmyndar, en
fótur hans svo vanskapaður, að betl-
ararnir á strætunum öfunduðu hann af,
])vað fóturinn var bæklaður. Dað
einkenndi hann jafnt í einu styrk-
ur o<r veikleiki skilningsins, hann
var blíður og spillingargjarn, öreiga
lávarður, unaðsfríður og vanskapað-
ur; svona var liann, og hafi því
nokkurn tfma maður þurft rögg-
samleo-t og skynsamlegt uppeldi,
þá þurfti hann þess. En hafi
náttúran verið dutlungafull að gera
hann úr garði, þá var þó móðir
hans, sem annaðist uppeldi hans,
enn þá dutlungasamari. Hún var
mesta óstillingarmanneskja og beitti
hann ýmist gegudarlausu reiði-æði
eða hóflausum bliðulátum. Stund-
um ætlaði hún rjett ap kæG, hann
með kjassi og faðinlögum, ýn.Lt
hrakvrti hún Imun og særði liann
með því að iiregða honutn um lik-
ainslyti hans. Svo kom hann út í
heiminn og heimurinn sfndi honum
sömu atlot sem móðir hans hafði
gert, y'mist dilæti, yuiist grimmd,
aldrei rjettlæti. Mannfjelagið dekr-
aði við hann, verðskuldað og óverð-
skuldað, og refsaöi honum verðskuld-
að og óverðskuldað. Sannlega var
hann skemmt barn, ekki að eins af
hendi móður sinnar, heldur og af
hendi náttúrunnar, af hendi ham-
ingjunnnr, af hendi frægðarinnar, af
henjli mannfjelagsins. Fyrstu kvæð-
unum, sem hann gaf út, var tekið
með fyrirlitningu, sem þau áttu
ekki skilið, þótt þau væru viðvan-
ingsleg. Hins vegar var kvæði það
sem hann birti, þá er liann kom
aptur úr utanlandsferð sinni, hafið
upp úr skyjunum, langt fratn yfir
það sem það átti skilið. Dá er
hann hafði fjóra um tvítagt, var
hann á hæsta tindi frægðarinnar
sein skáld, langt hafinn yfir Scott,
Wordsworth, Southey og fjö’da ann
ara merkra höfunda. Saíran á sárfá
dæmi þess, að nokkur maður liafi á
svo stuttum tíma verið borinn svo
sundlandi hátt á vængjuin frægðar-
in nar.
Allt það sem öfluglega má
brjfna sterkustu eðlishvatir manns,
alit sent þeim iná fullnægju veita,
aðdáun gestaflokks hundrað tízku-
heimila, vegsemdarmerki heillar þjóð-
ar, lof af munni þeirra nianna, er
sjáliit' nutu þjóðarlofs, ást yndis-
legustu kvenna, öll þessi veröld
með allri liennar dfrð — allt þetta
var í Hnu á boðstólum ungum
manni, sem náttúran liafði gefið á-
kafar ástríður, en uppeldið aldrei
kennt að stjórna þeim. Hann lifði
svo sem margir aðrir menn lifa,
sem engar sviplíkar afsakanir hafa
að bera fy'rir bresti sína. En lands-
menn hans og landskonur voru
staðráðin í því að ttnna honum engu
að síður og dást að honum. Þau
höfðu nt'i einu sinni tekið það fyrir
að sjá ekki í svalli hans og glappa-
skotum annað en eldingarneista af
því sama sálarinnar rafurmagni, sem
skein svo skært í skáldskap hans.
Hann rjeðst á trúarbrögðin ;* en
samt var nafn hans mjög í afhaldi
meðal kirkjumanna; og í ytnsttm
tímaritum andlegrar stefnu var dæmt
um ritverk hans með stakri vel-
vild. Hann gerði liáð að ríkiserf-
ingjanum, en satnt gat hann ekki
fengið Tory-ana upp á móti sjer.
Það var eins og allt skyldi fyrir-
gefið æsku hans, tign og gáfna-
snílld.
(Framh. á 5. bls.)
ÞuIíFIÐ tJEE AÐ KAUPA FuENITUBE?
Við skulum æfinlega með mestu á-
nægju syna vður það sem við höf-
um og segja yður prísana.
Ef svo er, þá borgar sig fyrir
yður að skoða okkar vörur. Við
liöfum bæði aðfluttar vörur og
búnar til af okkur sjálfum.
3 8 3 M a i n S t.
WIMNIPEG.
Manitoba Music House
er hinn ódýrasti <>g bezti staður
til að kaupa
Pianos, Organs,
Saumavjelar
Og
V'lólin, Guitara, Harmomkur, Concertinas,
Munnhörpur, Bougeos, Mandoiin, hljóðfæra-
strengi o. s. frv.
R. H. Nunn & Co.
4I3 Main Str., W'innipeg [10 des 2m.
Tannlæknir
52 5 A ð.a 1 s tr æ t i n u.
Gerir allskonar tannlækniugar fyrir
sanngjarna horgttn, og svo vtl
g mjiutn ánægö
eptir ó d y r u m
STÍGVJELUM og SKÓM, KOFF-
ORTUM og TOSKUM, VETL-
INGUM og MOQKASINS.
G EO. RYAN,
GR EAT
ORTHER
RAILWAY.
A hverjum morgni kl. 9.45 fara
.The Great Northern Railway Trainiu
frá C. P. R. járnbrautarstöðvunum
til Grafton, Grand Forks, Fargo,
Great Falls, Helena og líutte, þar
sem nákvæmt samband er gjört til
allra staða á Kyrrahafsströndinni.
Samband er líka gjört í St. Paul
og Minneapolis við allar lestir suð-
ur og austur. Alveg tafarlaust til
Detroit, London, St. Tomas, Toronto,
Niagara Falls, Montreal, New Ýork,
Boston og allra staða í Canada og
Bandaríkjunum.
Liugsía vcrd. Fljiit ferd.
Áreidanlcgt saiubaud.
Ljómandi dagverðar og svefn-
vagnar fylgja öílum lestum. Fáið
yður fullkomna ferða áætlum. Prís-
lista, og lista yfir ferðir gufuskip-
anna yfir hafið. Farbrjef alla leið
til Liverpool, London Glasgow og
til meginlands Norðurálfunnar selj-
um við með allra lægsta verði og
með beztu Gufuskipa-línum.
Farbrjef gefin út til að fiytja
vini yðar út frá gamla laudinu fyr
ir $32,00 og upp.
J. F. Whitney, II. G. McMickan,
n. p. og t. a. Aðal Agent,
St. Paul. 376 Main St.
Cor. Portage Av.
Winuipeg.
76
),Einmitt það!“
4,J&, ltún hafði ást á Mr. Brian
FiUgerald, sem hún er nú trúlofuð.
Hann var vitlaus eptir ltenni, og
Whyte og hann voru vanir að liggja
I óbótaskömmum út af stúlkunni“.
„Rjett er það!“ sagði Mr. Gor-
by. „Og þekkið þjer þennan Mr.
Fitzgerald?“
„Og seisei nei“, svaraði liinn
blátt áfram. „Kunningjar Whytes
vori ekki minir kuuningjar. Hann
var auðugur og hafði góð meðmæli.
.feg er fátæklingur, sem ekki kemst
inn í hóp heldri mannanna, en er
að reyna að brjótast áfram í heim-
inum“.
„Þjer þekkið liann sjálfsagt
fyrir annan?“ sagði Mr. Gorby.
nO, já, jeg get sagt yðttr,
hvernig ltann er ásyndum“, sagði
Moreland. „Ilann er sannast að
segja ekkert ólíkur mjer, og það
tel jeg mjer heiður, því að liann
þykir laglegur. Flann er hár, frem-
ur bjartleitur, talar lieldur leiðin-
lega og mundi yfir höfuð að tala
verða kallaður stórbokki; en þjer
liljótið að liafa sjeð hann“, bjelt liaun
8S
var úti í vagni sinum og hestarnir
fældust. Ökumaðurinn og þjónninn
sluppu báðir óskaddir, en Mrs.
Frettlby kastaðist út úr vagninum,
og beið þegar í stað bana. Þetta
var fyrsta verulega raunin, sem
Mark Frettlbv liafði ratað í, og
það var svo að sjá sem hann stæð-
ist liana ekki. Hann lokaði sig inn
í herbergi sínu, fjekkst ekki til að
tala við neinn, jafnvel ekki við
dóttur sína, og við jarðarförina var
andlitið á honum hvítt og úttaugað
svo að öllunt rann til rvfja. Þegar
öllu var lokið, og líkami Mrs. Frettl-
by lieitinnar kominn ofan í jörðina
með allri þeirri viðhöfn, sem fáan-
leg var fyrir peninga, hjelt ekkju-
inaðurinn heim til sín og tók apt-
ur til starfa eins og áður. En
hann varð aldrei satni maðurinn
aptur. Andlit hans, sem áður liafði
verið svo viðkurmanlegt og glað-
legt, varð alvarlegt og með sorgar-
svip. Hann brosti sjaldan, og þeg-
ar kann gerði það, var brosið dauf-
legt og vetrarlegt, og eins og það
væri uppgerð. Hann virtist kasta
allri sinni ást á dóttur sína. Hún
84
er titt var hún um nokkurn timS
stimamjúií við hann, án þess að legja
honum af eða á, en að lokum gat
hún ekki staðizt ákafann í þessum
írska elskhuga sínum, og gekkst
við því með lágri röddu og fögru
brosi á andlitinu, að liún gæti ekki
án hans lifað. Menn geta getið því
nærri, hvað svo varð, því að elsk-
endur eru ílialdsmenn osj fastheldn-
ir við fornar biðils-venjur. Brian
þaut tnilli allra gttllsmiðanna í Mel-
bourne nteð þoli því sem clskend-
um er titt, og eptir að hann hafði
fengið hring, sem nokkrir tyrkis-
steinar voru greiptir í, eins bláir
eins og augu liennar, þá setti hanli
þennan liring upp á* einn granna
fingurinn á henni, og þá fyrst fannst
ltonum liann vera áieiðaulega trú-
lofaður. Eptir að hann liafði komið
þessu í það horf, sein hann var á-
nægður með, ætlaði hann að fara
að minnast á þetta við föður henn-
ar, en þegar hann hafði tekið í
sig hug og dug til þeirrar voða-
legu eldraunar, kom nokkuð fyrir,
sent lilaut að tefja fyrir samtalinu
svo og svo leugi. Mrs. Frettlby
77
áfram og sneri sjer að Mfs. Ií-ible*
ton, „hann kom hingað fvrir þretn-
ur eða fjórum vikum, eptir því sem
Whyte sagði mjer“.
„Ó, var það Mr. Fitzgorakl?“
sagði Mrs. Ilableton steinhi.isn. „Já,
liann var ekki ólikur yðu;; og þá
hlytur stúlkan, sern þeir voru að
jagast út af, að liafa verið Miss
Frettlby“.
, Mjög líklegt'1, sagði Moíelaiid
og stóð upp. „Jæja, jeg ætla aö
fara að fara. Iljer getið þjer sjeð,
hvar jeg á hcima“; og hann stakk
spjaldi í liöndina á Gorhv. „Mjer
skyldi þykja vænt utn, éf þjer gæt-
uð haft eitthvert gatru af mjer í
þessu máli, því að Wliyte var minn
bezti' vinur, og jeg ,vil gera alit,
sem í mínu valdi stendvr , til [ o ;s
að lijálpa yður til að finna irorð-
ingjann“.
„Jeg held ekki nð það sjo
n.jög örðugt“, sagði Mr. Gorby
seiulega.
,.(), [>jer liafið einhverti grunaö-
an“, sagði Morelttnd og leit fram-
an f hann.
I 1 “