Lögberg - 07.01.1891, Blaðsíða 4

IS90.
LÖGBRKG, MIDVIKUDAGINK 7. JAN.
% ö % b e r 3.
Gciifi út »n 573 Main Htr. iViuniiir^,
at' Tht Legher- Printing ír i'ublishing Coy.
(lncorporaled 27. May 1800).
Ritstj *a» (Enrrous):
JZinar tíjörleifsson
Jin Oia/sstn
Bistxtss Manaokr: Jón Ölafsson.
A1 GLVSINUAK: Sma-auglýsingar í eitt
liiipti 25 ct*. fyrir 30 orC e#» 1 )uml.
diilkslengdar; 1 doll. um manuSinn. Á statrri
auglýsingum »8* augl. um lengri tíma af-
sláttur eptir samningí
Iil'STADA-SKIPTI katipenda Terður að til-
kynna skrijleya og geta um fyrverandi bú-
stað jafnframt.
UTANÁSKRIPT til vor er:
Tht Legberg Prinnng & Publishing Co.
P. O. Box 362, Winnipeg, Man
MIDSIKUI. 7. JAN. 1S90. -
Nú er tíniinn til að kanpa
JJijbcrg. Ilversom vill styðja frjils-
] ut ofr t'iliúð íslenzkt blað bjer
inegin hafs, ætti nú að gerast &-
skrifaudi, ef liann er það ekki áður.
N'ÝIR KALTENDUR ALLIR
nð næsta ári fá ÓKEY FIS blaðið
frá byrjtin des. I89U (par með uppliaf
söguunar: „Myrtur í vagniíl).
NÝIR KALTENDUR,
sem borga oss árganginn 1891 fyrir■
/ram, íá DAR AÐ AUK ókeypis
„Jfrtdaskrá Mr. Mecsons“ 252 blss.
00
,, Umhverfis jörðina á 80 dÖgnmu 314
blss., samtiils 5C6 blss. af skernmti-
sögum.
UM PENINGA8ENDINGAR.
Vjor viljum biðja [>á seni senda
oss peninga, að senda pá aunað-
hvort í liegistered hetter eða P. O.
Money Order. — Banka-ávisauir til
útborgunar annarstaðar en I Winni-
peg getum vjer að eins tekið með
25 cts. afföllum, pví að innheímtan
kostar oss pitð, hvort sem ávísunin
er smá cða stór. Sá sem sendir
osi $2 ávís.tn upp á banka fyrir
utan Winnipeg, borgar oes pví að
cius $1,75.
Bandarikja-peningar teknir fullu
verði.
Munið eptir pcssu.
The JMjberg JJrty. tb Publ. Co.
Newfoundland.
J.Jdraun tyúCenduveldis Jfngiu.
„Fa tr sér | ii þíni;, höndnm sór | ú þíuum,
Jiö nninrékr, oipit í eld heitua“.
Vjer M;niitoba-búar höfutn ekki
gpfið mjög niikinn gaum ágreiningn-
um milli Newfouiidlanils-búa og
Frakka. Hvað kemur pað oss við?
höfum vjer hugeað. Newfoundland
er ekki eitt af íylkjunuin í sam-
lagsveldi Ganada, heldur sjersta:ð
ensa lyðlenda (colony), að |>ví leyti
standandi jafnhliða t. d. canadiska
samlagsveldinu (JJominion of Ca-
txada). En einniitt fyrir pá sök
hafa [>au mál Newfoundlands, sem
snerta afstöðu pess til Englands,
sjerstaklega [ifðing fyrir oss og
allar aðrar lyðlendur Englands. Til-
efnið til ágreiningsins við Frakka,
og deilumál Newfoundlendinga út
af J>ví, skjfrðum vjer í sumár er
leið með grein, sem vjer tókum
upp í Lögbcrg eptir óvilhöllu Banda-
ríkjablaði Harpcfs Weekly, og má
lesa pá grein í 31. blaði pessa ár-
gangs af högbergi.
Blaðið Thc Weeli fer pessum
orðum um mál Newfoundlendinga
2. J>. m.:
„Veslings Newfoundlendingar!
Enn einu sinni eru hugir peirra allir
í æsingi og uppnámi. I>að er mælt
að England og Frakkland hafi orð-
ið ásitt um, að láta allt vera í J>ví
óyndisástándi, sem verið hefir, meðan
á samningum stendur; og þsð ei
ennfremur í orði, að Englar hvfi
ráðið við sig, að ráða ágreinings-
máli pessu til lykta við Frakka-
stjórn á eitihvern Jvann hátt, er
enska stjórnin álítur viðunandi, án
nckkurs tillits til óska og skoðana
Ifðlendumanna sjálfra. Dessi orð-
róntur hefur gert eyjarskeggja á
Newfoundland svo æsta, að við æði
iiggur, eptir J>vl sem ráða má af
ummælum suinra V>h:ða [>eirra. Eins
og áður hefur veiið á vikið, er
hinn síðarnefndi orðrómur svo ó-
sennilegur sem franiast tná verða;
en hitt er alltrúlegt, nð stjórnin
kunni að haía stungið Newfound-
lendingum J>essu út. — Eigum vjer
ftð segja pað sje eitt af ósanngirnis-
kröfum lyðlendumanr.s, eða að það
sje ein af hinum alvarlegu byrð-
um hins brezka alveldis.'’—að miunsta
kosti er pað eitt nf J>eim ópæg-
indum, sem eru J>ví samfara að
hafa lyðlendur undir sínu yíirvaldi,
að lyðlendan pykist eiga rjett á*
J»ví á ltverri stundu, að mó^ur-'
iandið eða forsjárveldP sje sífeliU
við búið að taka til vopna, og
hætta þjóðlegri tilveru sintti ef til
vill, til varrn r rjettindum lyðieiid-'
unnar.
t>að er nú enginn eíi á því,
að Salisbury lávarður og stjórn
hans eru að reyna sitt ytrasta tii
að komast að einhverjum samning-
urn við Frakka, fá þá til að sleppa
rjettindum J>eim sem [>eir hafa á
Nowfoundlaud móti J>ví að Bret-
lnnd láti aptur af hendi við pá
einhverja landeign anriarstaðar á
hnettinum. t>uð er vonandi og ósk-
andi, fyrir allra J>eirra sakir, sem
hlut eiir* að máli fjær eða nær,
að J>esaar tilraunir megi takast.
En J>að er vafalaust, að Frakka-
stjórn er . [>rálát og ósanngjörn í
pessum samningum.
h’n ef þcssir samningar mis-
takast, ]>á viröist ncerri svo, sem
hjer muni verða eldraun á lýð-
lenduvelcli Bretlands hins mikla.
Hvort heldur Newfoundlending-
ar hafa rjett eða rangt fyrir sjer í
J>ví, J>á rnun Bretastjórn vera *aiu-
dóma peim um, að J>eir hafi rjett
í J>vl, að Frakkar liafi á Newfound-
land rænzt til valda langt frain
yfir p>að sem samningar geía J>eim
heimild til.
En frá J>ví augnabliki að Bret-
land hið mikla bregzt [>ví, að varð-
veita fyrir yfirgangi annara þjóða,
með vopnum og hervakli ef á parf
að halda, viðurkennd rjettindi ein-
hverrar lyðlendu sinnar, frá [>vl
augnabliki mun traust og drottin-
hollusta blikna og samhengistaug-
arnar við Bretland byrja að slakna
og rakna meðal allra hinna brezku
lyðlenda víðsvegar um heim“.
i hyggnustu og reyndustu menn í1 og ]æra af, og láta verða sjer að
þessutn efnum J>ykist geta með | varnaði.
' issu dregið þá spá af skvrslunum |
um liðna timann, að ejitir fá ár
verði verzlunarfloti Bandaríkjanna
sem næst horfiun með öllu af út-
höfum heimsins. Og J>ví verður
ekki neitað, að f>eii virðast óneit-
anlega byggja sjiá sína á góðum
rökum.
Farmennska Banda-
rikjanna.
Bradstrecfs 20. f. m. hefir inni
að halda mcðal annars inerkilega
skyrslu um hnignun verzlunarflota
Bandaríkjann*. Höf. ritgerðarinnar
leggur til grundvallar skyrslu liag-
fræðaskrifstofunnar (Jiureau of Sta-
tistics) yfir síðasta ársfjórðung fjár-
hagsársins, sem endaði 30. júuí sið-
astl., en pað eru liinar yngstu
stjórnar-skyrslur um þetta efni, sem
enn hafa birzt á prenti. Höf. synir,
að 1870 var J>ó enn J>á 35,0 af
htid. af varningi J>eim scm fluttur
var milli Bandaríkja og útlanda,
flutt í Bandaríkja-skipum; en 1890
var ekki nema 12,29 af hndr. af
vörumagni J>essu flutt í Bandaríkja-
skipum, J>. e. ekki nema vel J>riðj-
ungur að tiltölu við J>að sem var
1870. Eins konar skyrslu-stigi, sem
liöf. hefir samið, synir hvert fimm
ára hil fyrir sig í fressi 20 ár, og
synir, að afturförin hefir verið stöð-
ug og nærri jöfn alla J>essa tíð.
Braclstrcet's segir enn fremur, að
Og J>ó er útlend verzlun Ríkj-
anna ákaflega mikil, þrátt fyrir hina
gegndarlausu verndartolla. Útlend
verzlun [>eirra nain 1870 $992 nyl-
jónum, en 1890 $1647 miljónum.
Skyrslur yfir afgreiðslur komandi
og farandi skipa til útlanda og frá
útlöndum syna, að mest af útlendu
verzluninni notar ensk skiprúm, [>ar
næA koma skip frá Ontaríó og
Quebec, JOýzkalandi, British Colutn-
bia og Dominioii-fylkjuiiuin austur
við hafið. Önnur skrá yfir afgreiðsl-
ur gufuskipa sjerstaklega synir, að
f>ar sem 1,709,005 tons af útlendum
gufuskipum voru afgreidd frá Banda-
ríkjahöfnum til Englands, [>á nam
tonnatal Bandarfkja-gufuskipa J>ang-
að að eins 41,648 tous; að alls eng-
in Bandaríkja-gufuskip voru afgreidd
til Dyzkalands , Atlantshafshafna
Frakklands eður Niðurlandanna, og
að engin Bandaríkja-gufuskip voru
heldur afgreidd inn á liafnir, hvorki
frá I>yzkalandi, Skotlandi, Atlants-
hafsliöfnuin Frakklands njo frá Mið-
jarðarliafshöfnum Spánar. Hins veg-
ar er sjó-verzlun Bandaríkjanna við
British Columbia nær eingöngu rek-
in á Bandar kja-skipum, að J>vl er
til gufuskipanna kemur; einnig er
meiri hluti gufuskipa þeirra, er ganga
milli Bandarikjanna annars vecar oa1
• > O
austur-sjófylkjanna 1 Canada og til
Cuba hins vegar, Bandarlkjaskip enn
J>á.
„Það er einkar-merkilegt“, segir
blaðið Week, „að sjá J>essa aptur-
filr — svo mikla apturför, að við
útslokknun liggur — í verzlunar-
flota J>jóðar, sem nemur nær hálf-
um sjöunda tug miljóna manna;
þjóðar, sem hefur ákaflega mikil
viðskijiti við útlönd og byggir meg-
inland* með ströndum að tveimur
mestu úthöfum heimsins; land, sem
er vogskorið mjög og auðugt að
skij>gengum ám. Til þessarar aj>t-
urfarar hljóta að vera einhverjar
orsakir. En hverjar sem J>essar or-
sakir eru, hvort sem J>að er ban-
vænt tollafyrirkotnulag, eða J>að er
Ómennska pjóðarinnar, sein fari 1
vöxt við sællífi, eða f>að eru aðrar
ástæður, sem J>essari apturför valda,
[>á er J>ess vert fyrir Canada-menn
að hugsa og rannsaka þetta mál
og reyna að gera sjer skiljanlegt
hvernig 1 J>ví liggur. Retta er lex-
ía, sem þeir ættu að reyna að skiljaj
(Sjeröíok sala
alla [>essa viku á
Dry Goods
Golfteppum
Auglýsingar skildar ejitir við dyr
ykkar. Gætið J>ess að fá J>ær.
SAT AN
byrjuð
í DAG
HÓPAKAUP
í hverri grein. Sparið peninga með
f>ví að kaujja í
CflEAPSIDE.
5 78 Miin Street.
ijlanito b a & ifo vi) 0 c 6 í itr-
b r a « t i n.
LftnddeiM fjelagsins lánar frá
200 ti) 500 dollara. með 8 prCfc.
leigu, gegn veði í heiiuilisrjcttar-
löndum fram ineö brftutinui. L»n-
ið afborgist á 15 árnro.
SnúiB yður persónulega eSa brjef-
lega á ensku eSa íslenskn til
Land-commissioners M. & N.-
West bmutarinnar.
396 Main Str.
Winnipeg.
J. J. White, L. E). S.
Thti m leaKnJLr-.
Cer. Main & Market Streets Winnipkg.
AÍS draga út tönn.....$0,50
AS silfurfylla' tönn...- 1,00
Öll tannlækiönisstf abyrgist hann a<' gera vel
78
„Hver haldið |>jer J>á að hafi
myrt Whyte?“
Mr. Gorby [ingði eitt augna-
blik og sagði svo með mestu gætni:
„Mjer dettur einn maður í hug
— en jeg er ekki viss 1 minni
sök — J>egar jeg verð J>að, skal
jeg segja yður J>að“.
„Djer haldið, að Fitzgerald hafi
drepið vin minn“, sagði Moreland;
„jeg sje J>að á andlitinu á yður“.
Mr. Gorby brosti. „Getur ver-
ið-‘, sagði hann. „Bíðið J>jer [>ang-
að til jeg er viss 1 minni sök“.
VII. KAPÍTULI.
Ullnr-kóngur.
Forn-grlslfrt sagan um Midas,
sem brcyttí öllu, scm ]>ann snert1
við, 1 gull, er sannari en allur
J>orri mannft gerir sjer 1 hugarlund.
lljátrú miðaldanna breytti J>cim
ronnnlegu verum, sem J>essi krajitur
fylgir, 1 heimspekinga-steininn, og
fjöldi af gullgeröaimönnum var að
83
fór að reisa kastala I loptinu við-
vikjandi kastalanum á írlandi með
ófrjóa landinu og óánægðu leigu-
liðunum. Hann sá lneð sálarsjón
sinni gamla staðinn rísa úr rústura
í allri sinni fornu dyrð; hann sá
ófrjóu ekrurnar vel vrktar, og leigu-
liðana glaða og ánægða; reyndar
þótti honum [>etta síðasta atriði
nokkuð vafasamt, en með því ó-
trauða trúartrausti, sein fylgir tutt-
ugu og átta ára aldrinum, staðrjeð
hann að gera allt, sem 1 sínu valdi
stæði, til J>ess að koma jafnvel [>vi
til leiðar, sem var ómögulegt. Eptir
að Brian hafði refst og Wúið fag-
urlega þennan kastala sinn 1 loj>t-
inu, fór hann, eins og eðlilegt var,
að hugsa um húsmóður, er þar skyldi
vera, og 1 þetta skipti var um nokk-
uð áþreifanlegt að ræða, en enga
sjónliTerfing. Hann fjekk ást á
Madge Frettlby, og eptir að hann
hafði komizt að þeirri niðurstöðu,
að hún og engin önnur væri hæf
til að skreyta ímynduðu salina 1
endurr.yjaða kastalanum hans, þá
sat hann um hvert tækifairi og bað
hennar að lokum. Eins og konum
87
Kilda.
Brian fjeak óbeit á þessum a»y-
komna manni í fyrsta sinni, sem
hann sá hann, því að liann hafði
lcsið Lavater, og þóttist af því að
geta lesið út úr mönnum lyndis-
einkunnir þeirra. Hann hafði allt
annað en gott álit á Whyte, svo
að þrátt fyrir það, hve laglegt and-
litið á honum var oo viðmótið
O
mjúkt, J>á höfðu [>au Brian og
Madge svipaða andstyggð á hon-
um eins og J>au mundu liafa haft
á höggormi. En Mr. Whyte fór
kænlega að ráði sínu, og ljet sem
hann yrði ekki var við kulda þann
sem Madge sýndi honuin, en fór
að verða 1 meira lagi stimamjúkur
við hana, til mikillar gremju fyrir
Brian. Loksins bað liann liennar,
og þrátt fyrir það, hve afdráttar-
laust hún hryggbraut hann, þá færði
hatin rnálið í tal við Mr. Frettlby.
Mr. Frettlby gaf samþykki sitt til
að Whyte hjeldi bónorðinu áfram
við Madge, og sagði henni að það
væri vilji sinn að hún tæki þessi
um unga manni; þótti dóttur hans
pað mikilli furðu gegna. Þrátt fyr-
„Þetta er orsökin“, sagði hantli
Myndin var af ljómandi fall-
egri stúlku, í hvítum kjól með há-
seta-hatt á fallega liöfðinu og sojiji*
drepu í hendinni. Ilún hallaðist
dálítið áfrain með alúðlegu brosi,
og fyrir aptan liana var fjöldi af
einhverjum hitabeltis-plöntum. Mrs.
Hableton hljóðaði upp yfir sig af
undran, [>egar liún sá myndina.
„Hvað er þetta! Detta er Miss
Frettlby“, sagði hún. „Hvernig þekkti
hann liana?“
„Þekkti föður hennar — liafði
meðmælisbrjef til lians og svo fram-
vegis“, sagði Mr. Moreland fljót-
lega.
„Einmitt það“, sagði Mr. Gor-
by seinlega. „Svo að Mr. Wliyte
Jiekkti Mark Frettlbv, millíónaeig-
andann; en hvernig hefur hann feng-
ið ljósmynd af dóttur hans?“
„Hún gaf lionuin hana“, sagði
Moreland. „Sannleikurinn er sá, að
YVhyte leizt í meira lagi vel á Miss
Frettlby“.
„Og henni —“
„Leizt vel á annan maiin-4, bætti
Moreland við,