Lögberg - 07.01.1891, Blaðsíða 6

e
I ' < I T 1 f' v tB\ Kl_ r,v'CIf\ 7. JAN. 1800.
T
Fóiksflutningar til
Bandarikjanna.
The Commercia/, W pj/., eptir fírad-
strci t's).
Eptir pví spm menn geta kom-
izt næ*t pá er 15,546,757 tala peirra
mana. sem flutzt hafa búferlum til
] jandaríkjiinna frú .pvf 1789 að stjórn
I’íkjnuna skipr.Mst og til loka fjár-
liai'sáieitjs 1889—00, sem endaði
80. júut 1800. l>að er áætlað, að
tala innflytjenda frain að 1820 hafi
mimið 250,000 manns. Frá 1820 til
1855 (að báðum árum meðtöldum)
var taia allra farpépja til Ríkjanna
4,212,024, o</ er talið að 08 af hndr.
nf peirri tölu eða alls 4,128,372
hafi verið innflvtjendur. Frá árs-
byrjun 1836 liefir verið höfð tala á
ii’.nflytjcndum sjerstaklega (aðrir far-
pe.v.jar ekki meðtaldir), og hefir tal-
an síðan numið 11,168,385. Nú
hin siðari árin hefir f><5 engin tala
verið höfð á innflytjendum, er komu
frá Breta-löndum í Norður-Ameríku
og frá Mexico. En með pví að
tiJa innflytjenda, er leggja leið
Mna vfir Canada, hefir farið sfvax-
andi mjög liin síðari ár, pá má
telja vfst, að innflytjendatalan á
nldinni fari f raun og veru talsvert
fram yfir 15^ miljón. Mestir hafa
vorið innflutningar fólks á árunum
1880 til 1884, og af peim árum
fiptnr mestir árið 1881, pví að pá
nam talan 669.481.
GJALDÞROT Á LIÐNÁ ÁRINU
22,500. Manndauðinn í pessum bæj-
um var: í Victoríu 0,71 af hverj-
11111 100; Loudon 0.97; Toronto 1,14;
Si. John 1,15; Winnipog 1,17; Ott-
av.,i 1,22; Ilamilton 1,28; Montreal
1,53; Halifax 1,95; Quebec 2,01.
Tala dáinna f pessum bæjmn
var: f Montrea] 357, Toronto 203;
Quebeo 185; Hauniton 58; St John
52; Ottawa 54; Halifax 82; London
30; Winnipeg 30; Victoria 16.
Úr lungnasjúkdómum, að tær-
ingu undanskilinni. d»án í Montreal
57; Toronto 22; Quebec 20; Ham-
ilton 7; St. John 4; Ottawa 5;
Halifax 10; London 3; Winnipeg
5; Victoria 1. Ur tæririgu dóu 26
í Montreal, 19 f Toronto, 16 f Que-
bec, 5 í Hamilton, 8 í St. John,
6 i Ottawa, 6 f Halifax, 2 í Lon-
don, 8 í "Winnipeg og 2 í Victoria.
í Montreal dóu 200 börn innan
5 ára aldurs, í Torouto 73, i Que-
bec 76, í Hainilton 14, í St. John
14, í Ottawa 22, í Halifax 30, í
London 8, í Winnipeg ll og Vict-
oria 2.
S.JÖ áka gamall deyjandi dreng-
ur í St. Adele, Quebec, s/ndi dæma-
fátt hugrekki í síðustu viku, segja
blöðin. Hann sat lijá ofninum, fár-
veikur, og sagði foreldrum sínum
að hann væri rjett kominn að bana;
svo fór hann að ráðstafa Jinsiim
smámuuum, sem hann átti. Einum
bróður sínum gaf hann pennaliníf
sinn, öðrum vasabók sfna og nV
stígvjel, og systur sinni gaf hann
kassa með pennum og blyöntuin.
Naumast hafði drengurinn ráðstafað
eigum sfnum, pegar hann hneig
aptur á bak og gaf upp öndina.
Árið 1890 liafa 10,907 gjald-
prot koiriið fynr í Bandaríkjunum,
25 íleiri en árið á undan. En
skuldir protabúanna liafa verið rniklu
meiri síðastliðið ár cn 1889, Í189-
000,000 móti 148,000,000. Urota-
búaskuldir f Bandarikjunum hafa
ekki verið eins iniklar eins og síð-
astliðið ár síðan 1884, pá voru pær
talsvert meiri. í Car.ada urðu gjald-
protin á árinu 1,847 að tölu móti
1.777 árið á undari. Sknldir prota-
búanna námu snmtals 8 18,000,000
móti 8 14,000 000 árið 1889.
N/lega komu út manndauða-
sk/rslur Canadastjórnar fyrir síðast-
liðinn nóvemberinánuð. Af peim
sjest, að í 10 bæjum í Canada hef-
nr mannfjöldinn verið yfir 20.000.
Montreal 233,000; Toronto 178,000;
Queliec 67,000; Ilainilton 45,UXi;
St. JoJin, N. 13.. 45,000; OttaWa
44,000; Halifax 42,000; London 30,-
700; áVinnipeg 25,6(X); Victoria
S M Æ I. K I.
—o—
Gott rá». Ef pjer liggur á
góðu ráði, pá faiðu ekki til vinar
píns, heldur til fjandinanns píns,
og spurðu hann ráða. Gerðu svo
pvert á móti pví sem hann ræður
pjer.
Tn. mikils m.ki.zt. Maður
spyr póstpjóninn : Getið pjer gert
svo vel og sagt mjer, hvort ekki
hcfur komið í dag brjef lijerna á
á póstliúsið, sem átti að fara til
New York, og var vitlaust skrifað
utan á ?
Piparmet ein á páfagauk, sem
bölvar, og apakött, sem tyggur tó-
bak. „Það er rjett eins og jeg
eigi mann“, segir liún.
TIMBUR YERZLAN
ROBINSON & CO.
SELKIRK, LÆ^AISr.
hafa pær mestu og beztu birgðir af alls konar söguðu timbri
hefluðu og óhefluðu og alls konar efni til húsabygginga.
Hið helzta er peir verzla með er:
GRINDA-VIÐIR (heflaðir og óheflaðir)
GÓLF-BORÐ (hefluð og plægð)
UTANKLÆÐNING (Siding) hefluð
INNANKLÆÐNING (Ceiling) liefluð og plægð
DAKSPÓNN, /msar tegundir
VEGG JA-RIMLAR (Lh) /msar tegudir.
IIURÐIR og GLUGGAR. /sar stærðir
BRÚNN PAPPÍR og TJÖRU-PAPPIR.
Komið og skoðið og spyrjið er verði og öðrum kjörum áður
---------en pið kaupiið annars staðar-
f'red, Hoúiasoa.
ág 13, 3in. ---Forstöðumaður.-
INN
I því sk/ni að flýta sem mest að mógulesrt er fyrir því a
uðu löndi í
MANITOM FYLKI
byggist, óskar undirritaður eptir aðstoð við að útbreiða uppiýsingar
viðvíkjandi landinu frá öllum sveitastjórnum og íbúum fylkisins
sem hafa hug á að fá vini sína til að setjast hjer að. þessar upp-
lýsingar fá meun, cf menn snúa sjor til stjórnardeildar inntiutn
ngsmálanna.
Látið vini yðar fá vitneskju um hina
MIKLU K0STI FYLKISINS.
Augnamið stjómarinnur er rneð öllum leyfílegum meðulum að
draga SJERSTAKLEGA að fólk,
SEM LEGGUR STUMO Á AKURYRKJU
og sem lagt geti sinn skerf til að byggja fylkið upp jafnframt því
sem það tryggir sjálfu sjer þægileg lieimili. Ekkert land getur tek
ið þessu fylki fram að
LANDGÆDUM.
Með
HINNI MIKLU JÁRNBRAUTA-VIDBÓT,
em mcnn bráðum yeröa aðnjótandi, opnast nú
og verða hin góðu lönd þar til sölu með
VÆGU VERDI o«
AUDVELDUM BORGUNAR-SKILMÁLUM.
Aldrei getur orðið of kröptuglega brýnt fyrir mönnum, sem
eru að streyma inn í fylkið, hve mikill hagur er við að setjast að
í slfktim hjeruðum, í stað þess að fara til Ijarlægari staða langt
frá járubrautum.
TÍIOS. GIIEENWAY
ráðherraakuryrkju- og innflutningsmála.
WlNNIPEG, MANITOBA.
FLUTNINGUR.
EDiNBURGH, DAKOTA.
Verzla með allan pann varning,
“ern vanalega. er seldur í búðum í
siiiábæjunuia út urn landið (yencral
stores). Allar vörur af beztu teg-
unduin. Kouiið inn og spyrjið mn
verð, áður en pjer kaupúð annars
taðar.
LAUOTSKU- LCCÍN.
Allar sectinnir með jafnri tölu, nema 8
og 26 getnr hver familín-faðir, eða hver
sem kominn er yfir 18 ár tekið upp, sem
heimilisrjetturlíiud og forkaupsi jettarland.
INNRiTUfJ
Fyrir limdimi mega menn skrifa sig á
þeirri landstofu ei næst liggur landinu,sem
tekið er. Svo getur og sá, er nema vill
Innd , gefið öðrum umboð til fess að inn-
rita sig, en til þess verður hann fyrst að fá
ieyti annaðtveggja innanríkisstjórans í Ott-
awa eða Dominion Land-pmboðsmannsins
í Winnipeg, $10 þarf að borga fyrir eign-
arjett á laudi, en sja )iað tekið áður
þarf að borga $10 meira.
SKYLDURN/\R
Samkvæint nógildi.ndi heimilisrjettarlög-
um geta menn uppfyllt skyidurnar með
þrennn móti,
1. Með 8 ára ábúð ng yrking landsins;
má þá landnemi aldiei vera lengur frá
landimi, en 6 mánuði á ári.
2. Með því að búa stöðugt í 2 árinnan
2 inítiia frá ltuidinu er nuinið var, og að
búið sje á lanidiiu í sæmilegn húsi um
mánuði stöðugt, eptir uð 2 árin eru liöin
og áður en beðið er mn eignarrjett. hvo
verður og landnemi að pla-gja: á fyrsta
áai 10 ekrur, á 2. 25 og 3. 15 ekrur,' enn
frem ir að á 2 ári sje sáð í 10 ekrur og
á þriðja ári í 25 ekrur.
3. Ííeð því aft búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landiuu fyrstaarið
5 og annað arið 10 ekrur og þá að sá í
þær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að byggja
þá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að 2 ár eru
þannig iiftin. verður landnemi að byrja
búsbap á iandinu ella fyrirgerir hann
rjetli sínum. Og frá þeim tínia verður
iianu að lnía á landinu í það minnsta 6
inánuði á hverju ári uin þiiggja ára tíma.
CW| HCN^RBRu’b'F
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern þann uniboðsniunn, sem send-
ur ertil að skoða umbætur á heimilisrjett-
arlandi.
En set mdnvfium dður en Inndnimi biður
nm eiijnnrijett, verður hann uð kunngera,
þuð Dvminion Lnnd-vniboðsinanninum.
LEIDDEíNijNCA llVjBCD
->ru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap
pelle vagnstöðvum. Áölluni þessuni stöð-
um fá imiliytjendur áreiðanlega leiðbein-
ing í hverju sem er og alla aðstoð og
hjálp ókeypis.
SEIjNNI KEHVjlLIS^JETT
getur hver sá fengið, erhefui fengið eign-
arrjett fyrir landi sína, eða skýrteini frá
umboðsinanninum um að hann hafi átt að
fá hann fi/rirjvnímánuðiir byrjun 1887.
Um upplýsingar áhrærandi land stjórn-
arinnar, liggjandi milli austur iandamæra
Mauitoba fylkis að uustan og Klettafjalla
að vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. M. BURGESS,
ág7tf.] Deputy Minister of the Interior.
80
ilisúnægja ng hietorð, allt petta
fcllnr peitn manni í skaut, sem
heppnin fylgir. Mark Frettlby var
einn af pessum hamingjumönnmn,
og heppini hans var að orðtæki höfð
út um alla Ástralíu. Hvenær sern
Mark Frettlby fjekkst við nokkurt
gróðafyrirtæki, pá brást pað ekki,
að aðrir vildu vera með konum í
pví, og ávallt heppnaðist fyrirtækið
eins vel, opt enda betur en peir
liöfðu vonazt epitir. Hann hafði
komið í nýlenduna meðan hún var
11 ng, með tiltölulega lítið fje, en
prautseigja hans, sem var mikil, og
heppni hans, setn aldrei brást, hafði
lirúðlega breytt hundruðum hans í
púsundir; nú var hann orðinn fimm-
1iu og finnn ára gamall og vissi
ekki aura sinna tal. Haun átti stórar
verzlanir út um alla Victoríu, og
hafði btó) kostlegar tekjur af preirn;
Ijóinandi fallegt hús átti hann og
úti á huidinu, og hafði par í frammi
á Akveðnuin timuin af árinu við
vini sina svipaða gestrisni eins og
enskir lávarðar; og svo átti hann
par nð auki dýrðlegt fbúðarhús í
$t. Kilda, sem ekki hefði sómt sjer
81
illa í l’ark Lane.
Ekki var hann ransælli að pví
er heimilisástæður lians snerti —
hann átti ljóinandi konu, sem var
ein af peim mest pekktu og vin-
sælustu konum í Melbourne; og
dóttur átti hann, álíka yndislega,
sem fjöldi af biðlum pyrptust að,
eins og eðlilegt var, par sem hún
var bæði fríð og auðug. En Madge
Frettlby var duttlungafull og hafn-
aði ótal biðlum. Ilún var framúr-
skarandi mikið gefin fyrir að fara
sinna eigin ferða, og með pví hún
hafði enn engan sjeð, sem liún gat
elskað, pá rjeð hún af að gipitast
ekki, og hjelt áfram ásamt móður
sinni að inna af hendi gestrisnis-
skyldur fjölskyldunnar í íbúðarhús-
inu í St. Kilda. En fagri prinsinn
keniur til hverrar konu, jafnvel pótt
hún purfi að bíða 100 ár eins og
Þyrnirósa, og til pessarar konu kom
hann á rjettum tíina. Og hvað sá
pirins líka var yndislegur, hár, fríð-
ur og Ijóshærður, sem kom frá ír-
landi, og nefndist Brian Fitzgerald.
í gamla landinu hafði harin skilið
eptir kastala í rústum og fáeinar
88
ir allar mótbárur hennar, var liann
ófáanlegur til að breyta úrskurði
sínum. W’hyte póttist nú viss um
sigur, og fór að sýna Brian fyrir-
litning, sem egndi í meira lagi
stolta skapið í Fitzgerald. Hann
fór beiin til W'hytes, og eptir harða
rimmu við liann hafði liann farið
út úr liúsinu með peim heitingum
á vörunum, að hann skyldi drepa
Whyte, ef liann gengi að eiga
Miss Frettlby. Fitzgerald fór heim
til Mr. Frettlbys petta saina kveld
og átti tal við hann, sagði honum
að hann elskaði Madge, og að hún
ynni sjer sömuleiðis.
Degar svo Madge liafði bent á
ósk Brians með bænum sínum, treyst-
ist Mr. Frettlby ekki að veita við-
nám lengur, og gaf sainpykki sitt
til trúlofunarinnar. Wrhyte var úti
á lajidi fáeina næstu dagana eptir
rifrildið við Brian, og frjetti ekki
að Madge væri trúlofuð meðbiðli
slnuin fyrr en hann kom ajitur til
borgarinnar. Ilann hitti Mr. Frettl-
by og átti tal við hann um málið,
og eptir að hann liafði heyrt af
hans eigin munni, að sagan væri
73
mjög drukknir11.
„Einmitt pað. Whyte var, eins
og við vitum, drukkiun, pegar hann
fór inn í kerruna — og pjer —?-•
„Var ekki alveg eins ful'ur
eins og WJiyte“, svaraði liinn. „Jeg
held liann hafi farið út úr hótell-
inu nokkrum mínútum fyrir kl. 1 á
föstudas,snóttina“.
O
„Og livað gerðuð pjer?“
„Jeg varð eptir í hótellinu.
H ann skildi ejitir yfirfrakkann sinn,
og jeg tók frakkann, og fór út
skömmu á ejitir honuin til pcss að
skila honum frakkanum. Jeg var
of drukkinn til að sjá, f hverja átt
liann hefði farið, og stóð og liall-
aði mjer upip að hurðinni á hótell-
inu á Bourke-stræti með frakkann
í Kendinni. Dá kom einhver að
mjer, preif frakkann úr höndunum
á mjer og stökk af stað með liann,
og pað síðasta som jeg nian eptir
mjer er petta, að jeg var að hrójia:
„Takið pjófinn!“ Þá hlýt jeg að
hafa oltið út at, pví að morguninn
eptir var jeg í rúini mfnu f öll-
um fötunum, og pau voru mjög
forug. Jeg fór á fætur og út ^